If - Als - Indien

Vannacht, na het pensioneringsfeestje van Jef, (ik was om 20.20 al thuis), heel de nacht veel pijn gehad, wakker gelegen tot na 5 uur...Dus, veel tijd gehad om te denken, te peinzen, te prakkezeeren.

Ik lag zo bij mijn eigen zichzelvens te denken, "Hoe wordt ons leven eigenlijk bestuurd ?" Doen we dat zelf, of worden we bestuurd ? Wie of indien we het zelf zijn, hoe en waarom nemen we bepaalde beslissingen die heel ons leven ondersteboven keren?

Mijn oudste beroepskeuze, ik was dan nog een heel kleine ukkepuk, was "koolmarchang" in het nederlands kolenboer... Hoe ik daar op kwam ? Door de "zenders" (sintels) die ons moeder uit de kachel haalde. Ze reclameerde dan altijd dat er weer veel brol tussen de kolen zat, terwijl ze de sintels uit de kachel haalde. Soms waren dat grote aaneengekoekte assenbrokken, soms iets minder groot. Ik weet niet waardoor die sintels ontstonden, maar volgens ons moeder was dat van bucht in de kolen... Kolen waren duur, in die tijd werd de asse nog gezift, om de niet verbrande kolen te recupereren...
Dus dacht ik, er is geen stiel waar je makkelijker geld kon verdienen dan in de kolen, je stak er een deel zwartgeverfde stenen tussen, en boem, zuiver winst.
Als ik daaraan terug denk, dan heb ik een grandioze loopbaan bij de maffia mislopen...
Ik heb later nog veel van die kinderdromen inzake mijn toekomst gehad, maar gek genoeg herinner ik me nog alleen dat, naar mijn gevoel het hele eerste.
Misschien herinnert mijn oudste zus er nog enkele, want ik had toen al een levendige fantasie...

Maar de beslissingen die je leven beïnvloeden, die komen pas later... Robert, de man van mijn zus zal er zich wel niet van bewust zijn, maar het is zijn schuld dat het grieks-latijn mij niet meer interesseerde... Ik heb dit nog nooit verteld, maar ik (en ook mijn broer!) waren stikjaloers op die vrijer van mijn zus !
Dat had meerdere redenen, maar de hoofdreden was dat alles wat diene gast deed, de zegen kreeg van ons vader. Herinner je maar die keer dat mijn broer in ik op hetzelfde moment thuiskwamen, op de dag dat Robert den hof van vader had omgegraven, Pierre en ik bekeken, dien hof, grinnikten gemeen tegeneen, en zegden: "Den dien zal onder zijn kloten krijgen, 't is al put en bult !", en wij dachten aan die keer dat wij dien hof wel twintig keer overnieuw moesten omdoen vooraleer het goed genoeg was...
Wij zaten dan ook op hete kolen, te wachten tot ons vader zou thuiskomen (den vrijer zat er al).Wij zagen door het raam ons vader de straat over steken om den hof te bekijken, en dan kwam hij binnen. "Awel, robert, jongen, 't is schoon en goed omgedaan!" Wij waren om dood te vallen, en staken ons ongenoegen niet onder stoelen of banken, maar wat Robert deed was goedgedaan...dus werden wij stikjaloers op diene vrijer van mijn zus!
Dus interesseerde mij het grieks en het latijn niet meer, want een mechanieker stond veel hoger in aanzien !
Vannacht lag ik er op te denken dat ik diezelfde vaderlijke houding aannam tegenover de lieven van mijn mijn kinderen...Je wist als vader niet echt goed hoe je te houden tegenover dat vreemde kuiken in je nest, en dus gaf je toe aan het koekoekssyndroom, je gaf meer toe aan dat vreemde jong dan aan je eigen kroost...
Maar die beslissing heeft een serieuze invloed gehad op mijn verder leven...
Gek, hoe dergelijke futiele dingen op een puber zo'n impact kunnen hebben.
En zo zijn er tientallen in een mens zijn leven. Van die ene weet ik nog precies mijn motivatie, maar van vele andere ben ik de reden waarom ik op dat moment die keuze maakte al lang vergeten.

Maar duidelijk is dat je die keuzes niet helemaal uit je zelf neemt, je neemt ze onder druk van de toenmalige omstandigheden.

En dan lag ik te fantaseren, wat als ik die keuze niet had gemaakt ?
Er bestaan hele boeken over dergelijke fantasieën, ik herinner me ondermeer een boek waarin Hitler in de eerste wereldoorlog doodgeschoten werd...In wat bizarre wereld we dan terechtkwamen. Ook las ik er een omgekeerde, waarin Duitsland de oorlog won... Bizar, fantasie over als, indien, if...

Het pensioneringsfeestje van Jef was naar mijn gevoel een beetje te langdradig op sommige momenten, en toen her en der mensen naar hun herinneringen werden gevraagd, was er een bij die Jef inplantte in een historie van véél vroeger... Raar wat het memorie met ons doet. Ik moest ook iets zeggen, en Roger ook, als collega's die er al waren toen Jef in dienst kwam. We worden oud!

De pijn is ondertussen al weer wat gezakt...Ik vermoed dat mijn slapeloosheid ook te maken had met het feit dat ik te laat, vlak voor mijn slapen gaan nog mijn pillen moest nemen, en je weet, van verdoving lig ik klaarwakker te liggen....

Ik kreeg vandaag ook een mailtje van een mij onbekende Materse haartist, die heel mooie schilderijen, maar vooral heel mooie beeldjes maakt in terracotta. Hij had mijn website bij toeval gezien, en op basis daarvan naar mij gemaild. Ik hoop van eens wat nader met hem kennis te maken, ik kan altijd bij leren.

tot de volgende ?

Eindelijk !!!!

Als kind sloeg men er mij mee rond de oren, als vader sloeg ik er mijn kinderen mee rond de oren, als opa hoor ik er mijn kinderen mijn kleinkinderen er mee rond de oren slaan...
Nu is bewezen dat het nog juist is, correct is, affrirmatief, bevestigd...

Korstjes zijn gezonder dan het kruim van de boterham !

Een gedegen wetenschappelijke studie heeft uitgewezen dat door het bakproces in de korstjes meer van een bepaalde antiradicale zitten (vergeef mij dat ik de naam niet kon onthouden, maar als je het echt wilt kan ik het opzoeken)...dus korstjes eten ! Goed voor je lijf en leden, en een wapen tegen kanker !

Hier leerden we: Van korstjes krijg je borstjes
In 't westvlaams van mijn kinderjaren was het: Van kasten groei'n der gasten (vertaling: van korsten groei je uit tot flinke kerels -noteer dat het westvlaams tijdsbesparend is !)

Je krijgt er dus geen borstjes van, je wordt er geen flinke kerel van, maar het levert je een belangrijke stof voor een evenwichtig lichaam , beter gewapend tegen kanker...
Dus moeder, vader, hou vol! sla er verder je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen en zo verder mee om de oren! Hou ze gezond !

Wie weet kun je er ook rapper mee fietsen? Hopelijk niet, want dan komt het wellicht op de anti-dopingslijst...

Ik ben bang om in herhaling te vallen, maar wat er nu gebeurt in de wielersport is een bewijs te meer van wat ik al heel de tijd door verkondig: er is (bijna) geen sport meer !

Vanaf het moment dat je betaald wordt is het een (bij)beroep, en heeft het niets meer met sport te maken. Als er dan nog bijkomende premies zijn voor bepaalde resultaten, is het hek helemaal van de dam.

Zijn er dan géén mensen meer die nog sport doen? Oh ja, gelukkig wel ! Want sport is gezond voor lichaam en geest, in tegenstelling met die betaalde uitwassen die helemaal niet gezond meer zijn, noch voor lichaam, noch voor geest !

Ik zie hier mensen die helemaal alleen, of soms met een klein clubje, voorbij komen gejogd, heel rustig lopend, en ondertussen rustig tegen elkaar keuvelend...dat zijn sportieve mensen! Ik zie groepen wandelaars, genietend van natuur en de rustige beweging, dat zijn sportieve mensen, ik zie mensen, alleen of in groep, die rustig fietsen door de natuur, zonder te vervallen in koersen, dat zijn sportievelingen ! en zo kan ik er veel opnoemen, mensen die eens een balletje trappen, zo maar voor the fun, die op het strand vliegeren en noem maar op...Kortom, mensen die "bewegen" gewoon uit levensvreugde en/of om zichzelf in vorm te houden volgens het oude principe een gezonde mens in een gezond lichaam...waarbij in de oorspronkelijke latijnse spreuk veeleer sprake is over het minstens even belangrijke "gezonde geest"..

Overal waar mensen betaald worden, verdwijnt het idee sport meteen, ook al schrijven ze kranten vol met het tegendeel. Je kunt voor je beroep net zo goed lasser zijn als voetballer. In het tweede geval zal je carrière wellicht heel wat korter zijn, maar de kans zit er in dat je meer verdient in die korte periode dan die lasser in zijn levenstaak...Maar het blijft in beide gevallen een beroep !

Je gaat toch niet vertellen dat Hénin sport beoefent hé? Nee hoor, een volle dagtaak is het, en ze heeft zelfs een hele staf mensen in dienst om haar bij te staan, masseurs, trainer en noem maar op. Ze moet wel voldoende verdienen om die allemaal in dienst te kunnen houden en bovendien nog een (aardige) cent opzij te leggen...Zoiets kun je toch geen sport noemen????

Ik heb niets tegen die beroepen, en misschien zetten ze door hun beroep wel mensen aan om echt sport te doen, maar voor hen is het gewoon een beroep. Een tv-zender als eurosport zou veel beter euro-grootverdieners noemen, want het is slechts heel zelden dat ze u de prestaties zullen tonen van de laagstbetaalden in die beroepen, neen, ze tonen u steeds de groot-verdieners, en als er dan plots een minder-verdiener naar voren komt, dan kunnen ze er niet van zwijgen, en als ze een tijd nadien weer wegdeemsteren, zullen ze dat ook nog eens vet in de verf zetten, gewoon aanduidend dat deze er eigenlijk niet bijhoorden.... Sport ???

Ik zou veel liever de olympische spelen voor gehandicapten zien, daar zou ik nog echte vreugde en echte gezonde inzet zien...

Maar ja, ik ben een uitzondering, en ze noemen mij dan ook "niet-sport-gezind"... Nochtans ik heb duizenden kilometers gewandeld, gejogd, zo maar, omdat het deugd deed, Anny en ik hebben, zodra de kinderen oud genoeg waren, de rugzak opgenomen en honderden kilometer door de mooiste hoekjes van europa gestapt, en genoten van landschap, plant en dier, en met de mensen van daar zitten babbelen en keuvelen...dat is wat ik sport noem, genietend bewegen genietend je lichaam in vorm houden.

Toen wij de eerste keer op trektocht gingen (in de streek van St-Flour Frankrijk), noemde iedereen ons gek. We zouden dat nooit kunnen, we zouden kapot terugkomen, we wisten niet waar we aan begonnen (dat was juist)... enfin we waren zot.
We trokken een tiental dagen te voet door haut-auvergne, en hebben nog nooit zo van het leven genoten als toen. We hadden niet de bedoeling ons zelf te martelen, hielden de etappes doenbaar, en hadden altijd een tent mee, maar we hebben hem nooit gebruikt, want we maakten indien mogelijk altijd gebruik van een gîte, een hotel, een auberge, een jeugdherberg en gingen zo mogelijk eten in een gezellig regionaal restaurantje, waar we de streekgerechten en de streekdranken savoureerden... We kwamen ontspannen en gelukkig weer naar huis...en pas jaren later vertelden de kinderen ons wat ze allemaal hadden uitgespookt terwijl we weg waren... Niets ergs, maar toch heel wat meer dan wij zouden toegestaan hebben...Kortom zij hadden ook het verlof van hun leven gehad, en nu nog kan onze buur eens zitten grinniken als hij er aan terugdenkt...
Wij hebben dit enkele jaren kunnen doen voor ik ziek werd...Gelukkig dat we dit hebben gedaan, de fotoboeken met reisverlagen vormen nu nog altijd een bron van genieten...
Kijk, dat is sport ! Sport is geen marteling, geen competitie voor gewin, nee, het is gezond genieten !

Het doet pijn hier vastgekluisterd te zitten, en te weten dat er nog zoveel heerlijke streken zijn om door te trekken...

Weet je dat wij op die eerste trektocht ooit een volle dag hebben gestapt zonder ook maar één huis te zien ? Weet je dat wij op een dag midden in de heuvels een mooie grote kerk vonden, zonder ook maar één huis in zicht ? Weet je dat men ons op een dag verwittigde voor slangen in dat gebied, als je gebeten werd van één bepaalde soort, dan moest je binnen de drie uur bij de dokter zijn...Waar vind je hier een dokter ? Er zijn hier geen dokters... Weet je op een dag, we waren juist aan het hotel beland, hoorden wij de klokken luiden van de kerk. We vroegen uitleg, en men vertelde ons dat de pastoor er was, hij passeerde nu en dan zo om de maand, en dan luidde hij de klokken, en die wilde ging naar de mis. Ja, maar die mensen daar in dat fabriekje ? Die gaan ook als ze lust hebben, en de werkgever? die laat dat toe, het is al altijd zo geweest... En de zondag ? Oh, het moet lukken als de pastoor hier eens juist op een zondag arriveert... Ik had het gevoel dat ik in een ander wereld zat...

Sjonge, ik krijg lust om nog eens mijn fotoboeken in handen te nemen...

tot morgen?

retson retap

Heb je de titellatuureluur kunnen lezen? Nee ? Nochthans is het de aanvang van een zeer beroemd en berucht gebed !
Vermoedelijk zijn de meeste van mijn lezers en lezeressen opgegroeid in het door christelijke invloeden "besmette" europa... En dus zullen de meesten wel vertrouwd zijn met het voornaamste gebed in de kristelijke kerken, het Onze Vader. In het latijn, pater noster. Kijk nu nog eens naar de titel...Gezien ?
Het pater noster omgekeerd was (is?) berucht als het voornaamste gebed in de duivelsaanbidding. Ik vind dat een beetje gek, gewwon door het omgekeerd op te zeggen of achterste voren of...wordt een tekst, een woordenrij plots een blasfemie ?
Dat kan er bij mij niet goed in. Of je gelooft in die tekst, of je gelooft er niet in. Als je precies die tekst gebruikt om door een omkering de betekenis ook om te keren, houd dat dan niet in dat je ergens op een bepaalde manier toch macht toekent aan die woorden?
Mocht ik plots besluiten tot een ander-god te bidden, dan denk ik dat ik zou zoeken naar een eigen iets, en niet naar een omkering van het begrip van de oude god.
Wellicht is het dan ook veeleer niet een ontkennen van God, alswel een zich afzetten tegen de God die je toch erkent, al ware het maar door dat je er tegen reageert.
Dat is zo wat het enige wat mij stoort in een deel van de "a-theïsten", ze zijn geen a (zonder) god, ze zijn tegen de mensen die wel een god propageren, of tegen de rites, of tegen de macht van de kerken of tegen...en dus zijn ze veeleer anti-theïsten.
Ik heb het in mijn inleiding al gezegd, gans onze westerse beschaving is willens nillens beïnvloedt door het Christendom. Als ik nu echt zonder god zou willen leven, dan zou dit wellicht moeilijk kunnen zonder me nu en dan kwaad te maken op uitwassen, of wat ik als god-loze (vrij van een god, vrij van een begrip God) als uitwassen zou beschouwen. Wellicht dat daardoor de werkelijkheid heel weinig god-lozen toont, maar wel heel veel anti-godsdienstigen. Ik denk dat het in onze westerse wereld ook niet eenvoudig is om werkelijk als "vrije - van - god" te leven. Ze worden voortdurend geconfronteerd met de invloed die de godsdienst op heel onze beschaving, heel ons bestel heeft.
Dat maakt dan ook dat de a-theïsten zich meer manifesteren als anti-theïsten, en omgekeerd dat de gelovigen zich nogal bits gedragen tegen de aanvallers op hun geloof.
Voor een deel zal dit ook nog wel het gevolg zijn van de vele uitwassen die er waren en nog zijn in de kerken... Een echte gelovige zal dan reageren dat het voortbestaan van de Kerk (zijn Kerk) ondanks al die uitwassen, juist een bewijs vormt van de kracht van het echte geloof, van hun God. Een god-loze zal steeds blijven hameren op al de fouten voortvloeiend uit de macht die de institutie kerk zich heeft toegemeten.
Zo kom je er natuurlijk nooit uit.
Persoonlijk heb ik geen enkele moeite met de god-loze, noch met de echt godsdienstige. Wel heb ik enige moeite met fanaten, zowel in de ene als in de andere richting.
Die houding, die in het westerse europa steeds meer aanhang vind, botst ook daarom meer met de islam dan met de kristelijke kerken, omdat de jongere godsdiensten steeds meer in een vecht-positie verkeren, in een veroveringspositie, in een tijd van bekeringsijver, en daardoor veel manifester willen aanwezig zijn. Ik heb je gisteren al eens uitgenodigd om de geschiedenis van de christendom en islam eens op te schrijven per eeuw van hun bestaan...en vast te stellen dat de christelijke kerk 622 jaar geleden precies even agressief was als de islam nu...Op dat moment had de kristelijke kerk een serieuze machtspositie verworven en wou die uitbreiden, exact wat we nu bij de islam zien... Mocht het machtsevenwicht plots echt gaan overhellen naar de islam-kant, zoals dat ooit het geval was bij de kristelijke, dan zou men wellicht zelfs nog veel meer excessen zien, zoals onze voorouders zagen bij de kristelijke kerk in die machtspositie.

Is "geloof" daarom slecht? Nee, ik geloof het niet, om twee redenen (om het simpel te houden).
1) het is van enorm belang om een zeker moreel besef aan te leren, en niemand zal ontkennen dat moreel besef makkelijker is in te prenten als er een straf vast zit aan misbruik aan overtreding, ook al wordt die straf dan opgeschoven tot na de dood. (In oorsprong zat er in het kristelijk geloof ook een begrip van reïncarnatie, maar dat is in het concilie van Nicae (keizer Constantijn) afgeschaft, omdat daar een opschuiving van straf in zat, en straf heeft meer invloed als het dichter en direkter is.)
2)Het creëerde ook een vorm van eenheid, van samenhang, die (soms ongewenst) ook tot groei van kennis en wetenschap en bevrijding leidde. Het gaf hoe zeer het instituut op zich zich er soms tegen verzette, ook een aanzet tot meer gelijkheid onder de mensen. Vooral toen de teksten in handen kwamen van allen, kwam het tot een groei naar bevrijding.

Wat godsdienst nu nog betekent, in onze huidige wereld ? Heel moeilijk in te schatten. Ik heb soms de indruk dat het vrijere, menselijkere gelaat van het huidige kristendom ook precies een deel mensen aanzet om zich te binden in heel sterke sekten. Ik bedoel dan niet dat de sekten sterk zijn, maar dat er extreme levenshoudingen gepredikt worden, die de mensen weer in een gareel duwen... Het lijkt wel of het heilige idee van vrijheid door een deel van de mensheid niet kan gedragen worden.

Dat is niet alleen in religies zo, kijk maar eens hoeveel mensen nu stemmen voor een partij die als bedoeling heeft alles voor hen te regelen, desnoods manu militari. De laatste dictator in ons leefwereldje, Hitler is dood, maar nog zijn er die streven naar een maatschappij waarin je niet zelf moet denken, niet zelf je besluiten moet nemen, neit zelf je verantwoordelijkheid moet opnemen, maatschappijen waarin één man, of één groepd at voor je doet ! Zowel inzake religie als maatschappelijk...

Het mensdom, met nadruk op dom

We weten nog steeds niets van de situatie van Anny, het zal wel ok zijn, anders zou men ons wellicht al gealarmeerd hebben.

tot de volgende regendag (er zijn er toch geen andere meer)

Terug

De waterleiding is opnieuw lekvrij gemaakt. Het is maar een tijdelijke oplossing, wie ooit het huis wil kopen zal toch een volledig nieuwe leiding moeten leggen, alles is op en top versleten, en het zou te gek zijn nu heel de woning ondersteboven te keren, te boren, vloeren uit te breken en noem maar op, als de kans er dik in zit dat de woning toch afgebroken wordt... Heel de straat wordt nu volgezet met van die kleine doppershuisjes van amper 250.000 eurootjes (bouw alleen)...

De man was daar bijna een uur te laat, maar het werk duurde niet lang, dus...ben ik al terug, mijn thermos koffie was nog niet eens leeg....

Ik wilde graag vlug terug thuis zijn, om te genieten van een nieuwe, of toch minstens gerenoveerde vrouw, ze loopt nu op batterijen ! En lang kan ik er niet meer van genieten, want om vier uur deze namiddag moeten de batterijen en de contacten verwijderd worden en teruggebracht worden naar de kliniek... Dan moeten wij nog een halfuurke ( als hij even stipt is als gisteren lees anderhalf uurke) wachten om de uitslag te kennen... Anny liep dus, en sliep (echt waar !) met een hartmonitor, die gedurende vierentwintig uur haar hartritme en co opneemt en opslaat.

Ik heb dat ook eens gehad, zo'n 15 jaar geleden, maar dan was dat een loodzwaar ding van zo'n 10 op7 op 7cm groot, die aan je nek hing te hangen... Nu is dat netjes met een riem rond je middel vastgemaakt en is amper nog zo groot als een pakje sigaretten van 20 stuks van die lange... Dat is het gevolg van de miniaturisatie die wij overal vast kunnen stellen.

Niemand schijnt zich daar zorgen over te maken, maar ikke wel ! Ik heb nu een gsm waar ik heel voorzichtig goed moet mikken met mijn kleinste vinger om maar één cijfer in te drukken en niet meteen een heel getal... Ik zie van die dingen waarmee ze kunnen telefoneren, naar muziek luisteren, het is ook gps en bovendien is er nog een mogelijkheid om te schrijven met behulp van een touchscreen en een piepklein stiftje...Handig! Ik zag mijn collega in zijn wagen daar op tokkelen al rijdend, ik zou dat nooit ofte nooit kunnen, want om die kleine lettertekens te zien moet ik mijn bril afdoen, en om de weg te zien moet ik hem aan hebben...handig ! Handig !!! Je hebt er geen gedacht van.

Bovendien kan ik ook met mijn gsm een heleboel dingen doen. Dat staat in dat 1 cm dik boekje. Alleen zit daar omzeggens niets bij dat behoort bij wat ik in feite wou kopen. Ik wou een telefoon waarmee ik kan telefoneren, ook al ben ik niet thuis, en dat is alles ! Al die andere dingen moest ik erbij pakken,want een gewone telefoon zonder al die akkevietjes en akkoteetjes is niet meer de krijgen. Ik heb alleen gekeken naar de grootte (met zeven o's en twaalf t's, als het maar groot genoeg was!) van het klavier en de toetsen, en nu kan ik min of meer met mijne pink de cijfertjes induwen...En dan zegt een van de kinderen of kleinkinderen wel met een goed hart, pa (of opa) je wordt oud hé, dat is toch niet moeilijk ? En ze beginnen daar op te tokkelen en berichtjes te smssen die ik nooit ontvang, want ik weet niet hoe ik daarbij raak, en het interesseert me ook niet, ik heb dat niet om te lezen, maar om in te spreken ! De helft van de keren heb ik dat klereding ook niet bij mij... Ik heb het opgeladen, en op tafel laten liggen, en mama legt het aan de kant op de kast...en ikke ben weer weg zonder... Ieder jaar moet ik daar geld bij zetten, en ieder jaar verhoogt het bedrag dat resteert, want ik gebruik dat ding veel te weinig... Ik zeg altijd dat ik dat eens meer moet gebruiken, maar ik denk er nooit op dat ook daadwerkelijk te doen.... Die gsm, dat is een handig ding, voor anderen.

Ik heb in huis ook van die telefoons zonder draad aan, waarmee je kunt rondwandelen in huis al telefonerend. Dat is wel handig, als ik op het wc zit kan Anny mij de telefoon brengen en niemand ziet vanwaar ik zit te spreken... Ik had voor de prijs van één zo'n toestel meteen nog twee zo'n losse telefoons bij, die alleen in den heiligentriek zitten, en de telefoonverbinding ergens uit de lucht pikken... Blijkbaar zit er ook een gevaar bij dat systeem, want ik zag in dat boekje dat er een systeem ingebouwd zit waarbij je met het ene toestel het andere kunt doen piepen, om het zo terug te vinden... Wellicht werkt dat alleen als je ingebouwde batterijtje nog niet helemaal dood is...anders moet je maar zoeken zoals voor de uitvinding van de piepende verloren telefoon..

Zo had ons veerle ooit een sleutelhanger die piepte als je floot...Maar dat ding reageerde zowat bij elk schel geluid, en ik hoorde eens in de gb als gevolg van een fluitend en piepende luidspreker, alom piepgeluiden van dames die regelmatig hun sleutels kwijt maken...

Ik heb daarvoor iets anders, ik ben in het bezit van de enige voornaam in de christelijke wereld om alles met behulp van mijne patroon terug te vinden. Nu en dan stel ik toch vast dat ook heiligen of doof of op verlof zijn... Ik zeg ook in de christelijke wereld, want ook in de andere religies zullen ze wel een heilige hebben voor het terugvinden van verloren voorwerpen... Net zoals je in ieder geloof bedevaartsoorden vindt met regelmatig een of ander wonder... Als je voortgaand op die dingen de beste religie wilt kiezen, dan zul je het zéééér moeilijk hebben, want er zijn overal straffe dingen gebeurd ! Ik denk dat je er alleen uit kunt besluiten dat je in ieder geloof kunt "zalig" worden... en ik denk dat ook de "brave" niet-religieuse mensen wel niet zullen "verdoemd" worden, wie eerlijk leeft met zichzelf en met de medemensen, die kan ik en jij wellicht ook niet, veroordelen. Gelukkig is de tijd van de inquisitie al een beetje voorbij, althans in onze westerse wereld, in de jongere religies zie je dat dit nog niet verdwenen is. Blijkbaar duurt het een hele tijd voor een religie ook verdraagzaam wordt tegenover anderen.

Je moet eens de geschiedenis van het christelijk geloof bekijken op een tijdschaal, per eeuw, en zet daar onder op dezelfde ouderdom van de islam, de geschiedenis van die godsdienst, je zult zien dat op dezelfde leeftijd, de christelijke kerk even agressief was als we nu soms zien bij de islam, en wellicht binnen enkele eeuwen van de bahaï en misschien nog andere... Blijkbaar hoort er ook bij religies een groeiperiode naar volwassenheid, als ik dat zo mag en kan stellen...

Kijk, dat is nu één van de dingen ik heb leren zien bij het bestuderen (nu ja,)van de geschiedenis... Dat is één van de redenen waarom ik geschiedenis zo graag bestudeer, je leert er niet alleen het verleden kennen, maar ook de toekomst. In grote lijnen weliswaar.

Tot morgen ?

Schilderklas

Na afloop van de schilderles vroeg ik wat mijn taak voor volgende week was...Zoek maar iets uit was het antwoord...Ik zit nu al meer dan twee lessen voor...Het enige wat ik bijleer is het medium acryl met al zijn beperktheden en mogelijkheden.
Ik bots vooral op de beperktheden, en ik heb niet direct de indruk dat de leraar veel met acryl werkt, meer met gouache bekent hij, en geeft mij een paar raadgevingen om met laag op laag te werken, heel dun, heel vloeibaar...Het bevalt me niet echt, omdat je door de overmaat aan water in feite een soort plasjes maakt. Volgens de leraar schept dat juist het spontane element...Ik wil geen spontane vlekken, ik wil MIJN kleur op de door MIJ uitgekozen plaats. (DE hoofdletter aan Mij is geen beleefdheidsvorm maar bedoeld als klemtoon !). Het voordeel is dat ik daar gratis kan proberen en herproberen.
Dat ik een donker palet heb heeft hij aanvaard (ik ook - ik weet niet hoe het komt, maar al van kindsbeen af heb ik altijd met sombere kleuren en sombere tekeningen gewerkt)
Heb je er al eens op gelet dat de meeste schilders ook ofwel heel lichte vrolijke kleuren gebruiken, ofwel nogal donkere, sombere ? En eens ze die keuze hebben gemaakt (of ondergaan?) dan blijft dat in hun werk steeds weer naar voor komen. Oh, ik beweer niet dat ze nooit eens een ander koloriet gebruiken, maar ze vallen telkens terug... Hoe zou dat komen ? Ik denk niet dat ik een pessimist ben, maar ik vrees dat ik pessimisme oproep in mijn schilderijen. Raar.

Deze namiddag moet Anny bij de cardioloog. Hopelijk is ook daar alles in orde. Tot op heden hebben wij geen nieuwe "aanvallen" meer gezien. Gelukkig, het was wel even schrikken. Hopelijk is de vaststelling van de neuroloog correct, en zijn wij voorbij de alarmfase, zonder kleerscheuren. Of beginnen wij aan de periode van oud worden en steeds wel iets hebben ? We shall see...

Morgen moet ik daar gaan zitten te zitten in het huis van tanteke, terwijl de loodgieter van de verzekeringsmaatschappij het lek dicht... Wat hij doet is geen echt definitieve oplossing, maar als het huis verkocht wordt zal ofwel het huis afbreken en als bouwgrond benutten, ofwel de waterleiding totaal moeten herleggen, want nonkeltje heeft in zijne tijd wat afgebronseld... Nu, het is ook een beetje logisch, als je het huis van nu vergelijkt met wat het ooit was. Het was een heel klein doeningsje met aanhangen, die aanhangen zijn geïntegreerd in het woongedeelte, er is een enorme veranda bijgebouwd, de zolder van ooit is omgevormd tot slaapkamers, enfin, er is niets meer zoals het ooit was. Bovendien zette nonkel nog enkele stukken bij, metste hij een mooie façadesteen voor het huis, er kwam centrale verwarming, badkamer, wc buiten, boven en binnen en noem maar op... Bij al die veranderingen moesten ook telkens de electriciteit, de waterleiding en dergelijke aangepast worden, verlengd worden, bijgelegd, verlegd enz, enz....
Bovendien volgde nonkeltje de evolutie der grondstoffen en wellicht ook wel eens der kostprijzen, met het gevolg dat de waterleiding niet voortdurend in dezelfde soort buizen loopt, wat dan als gevolg heeft dat electrolyse de buizen langzaam kapot maakt...met het gekende gevolg: een groot gat en een enorme hoeveelheid water die ergens onder de grond verdwenen is....
Normaliter zou ik zelfs geen herstelling meer doen, er woont toch niemand, maar we moeten de herstelling bewijzen om recht te hebben op een serieuze vermindering van het kostenplaatje van de waterfactuur....dus....

Morgen zal ik dus, gewapend met een pakje boterhammen en een thermos koffie mijn tijd in ledigheid doorbrengen bij tanteke, of neen, ik zal me amuseren met het zoeken naar het wellicht verdwenen indentiteitskaartje van tante... Ik kreeg een berichtje van de home dat ze het adres van tante zullen wijzigen (nu al ?) en daarvoor hebben ze de identiteitskaart en de geheime pincode nodig (van een mens met dementie - best dat ik er dan bij was !) Nu lijkt die pas niet te vinden... Ik denk dat hij in illo tempore non suspecto meeging naar kliniek Maria Middelares en vandaar mee naar de home, maar hij is niet te vinden... Ik ga dus een beetje zoeken in de 243 sacoches van tante en in haar 8.712 portemonnaietjes....(min of meer eerwaarde vader)... Bovendien wordt het zoekwerk leuker gemaakt door het feit dat tante heel wat van haar "belangrijke" documenten in dozen stak, maar daar ze nooit meer wist in welke dozen, herbegon ze telkens weer in andere dozen...er zijn kasten vol dozen, maar helaas, driewerf helaas, die dozen zitten hoegenaamd niet bijeen in één of enkele kasten, maar her en der over alle kasten en zelfs alle schabjes en schoorsteenmantelels en andere nog moeilijker te ontdekken plaatsen verborgen... Ooit had ik eens wat geld van de bank gehaald voor tante, en toen ze een halfuur later moest betalen voor haar eten was het geld zoek. De buur belde, ik terug naar zingem, geen geld te vinden... De buren hebben mij dan maar liefst in bijzijn van tanteke twee volle uren helpen zoeken voor ze het geld vonden in een klein metalen sigarendoosje, onder een berg andere sigarendoosjes...leuk... Tante weende van geluk, want ze wist begot niet meer wat er gebeurd was... Daar moet ik dus gaan kijken of ik haar pas vind...halleloejah !

Ik moet dus geen boek mee nemen, ik zal wellicht mijn tijd niet in onledigheid doorbrengen...

Morgen zal er dus wellicht geen blog zijn, want ik heb geen laptop (tot verwondering van Jan).Dusssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss tot de volgende ???

discriminatie

Ik wil eens een mens tegenkomen die niet op een of andere manier aan discriminatie doet !
Iedereen, ikzelf niet uitgezonderd, heb op zijn minst minder eerbied voor de ene dan voor de andere, en dat is op zich al een discriminatie.

Maar er is hoop...

Honderd jaar geleden beschouwden wij de negertjes nog als slaven...en eigenlijk is dat een eufemisme, in werkelijkheid beschouwden we ze niet eens als mensen. (Met uitzondering van de Suid Afrikanen, volgens hen waren het de kinderen van Kaïn, die, getekend door God met een zwart vel, gemaakt waren ten hunne gerieve zie Genesis)

Nu is er niemand meer die twijfelt aan het feit dat negers ook mensen zijn.

Er is dus een evolutie !
Gelukkig ?
Ik weet het niet, ik maak me zorgen!
Ik stel vast dat er nu opnieuw een groep mensen is opgestaan die, net zoals in den ouden tijd, ageert tegen de discriminatie ! Maar nu gaan ze véél verder dan vroeger !
Nu spreekt men niet meer van mensen, maar van dieren! Wat gaia en Peta doen, is precies hetzelfde als wat idealisten in het verleden deden ter bevrijding van de swartjies...En dan krijg ik het ergens op de heupen, dan zie ik de toekomst al zo voor me !

Ik neem eerst het dier dat het meest voor de hand ligt tot gelijkschakeling met de mens: het varken! Het is ook een zoogdier, ook een alleseter, en we zijn bezig het beestje steeds maar meer te vermenselijken... We zijn druk bezig ze om te vormen tot dragers van bepaalde menselijke organen, nu nog met de bedoeling makkelijker aan donoren voor harten, nieren en noem maar op te geraken, maar binnenkort als vaandeldrager van gaia die opkomt voor het steeds menselijkere dier !
Ik zie in mijn glazen bol, de opvolger van Michelleke Vandenbossche woest te keer gaan omdat hij niet wettelijk kan huwen met zijn favoriete zeug...

Zie je het ook ? Dan ben je ongetwijfeld even slecht als ik ben, en heb jij ook lust om al die mannen en meisjes van Gaia en Peta te discrimineren...Quot erum demonstrandum...

En toch heb ik ergens iets geraakt! En het gekke is dat ook Gaia en Peta werkelijk iets raken ! Hoe verder we gaan in onze kennis van de natuur, hoe moeilijker het wordt om onszelven als mensheid op een pied de stalleke te zetten... Een van de laatste verbluffende ontdekkingen is dat apinnekes ook hun eerbaarheid verkopen voor de vleespotten van Egypte... Net of dat nu precies Hét voorbeeld is van menselijk denken !

Maar die mannen redeneren bewust niet door, ze beperken zich nu tot de dieren, maar we stellen ook steeds vlugger vast dat ook planten op een of andere manier kunnen reageren, en zelfs communiceren...dus de volgende logische stap zou dan zijn dat we ook de planten moeten gelijkstellen en spreken over de rechten van de tomaat... Wat mogen en kunnen we dan nog eten? Voor Gaia en Peta zijn dat zorgen voor morgen, maar morgen is de dag dat mijn achter-achterkleinkinderen zichzelf moeten verlagen tot moordenaars om een tomaat te plukken. Nee, die mannen zijn niet juist bezig, de natuur is nu eenmaal opgebouwd als één grote voedselketen, en dat houdt in dat de ene soort de andere moet opeten. Moet, want als een soort dat niet meer doet, dan krijgen we een plaag van de andere soort... We moesten dat toch al lang geleerd hebben door al onze idiote manieren om te proberen "plagen" uit te roeien...Al wat we bekomen hebben is dat er andere plagen door groeiden.

We zijn begonnen met discriminatie, en dan denkt iedereen op rassendiscriminatie.

Wil er dan a.U.b. iemand onder u opstaan, en mij expliqueren waarom wij, bleke noorderlingen in de zon gaan liggen, onder zonnebanken kruipen, ons insmeren met bruinmakende zalfjes en zelf pillen slikken om bruin te worden, en tezelfdertijd afgeven op die makakken, die bruinjoekels, die halfaangebakkenen ????? Er zit een rare kronkel in de hersenen van het mensdom...
We geven onze bruine medemens allerlei scheldnamen en pogen wanhopig de teint van zijn vel te evenaren ??? Help, leg het me eens uit ?????

Vandaag ga ik weer naar de les, weer tussen de madams gaan zitten. Hopelijk heeft men nu een middel om mij te laten schilderen op een manier dat de pijn dragelijk is...Maar wellicht zal ook vandaag weer de les voor mij te lang zijn om er zonder kleerscheuren(lees pijnscheuten) vanaf te komen. De vorige keer heb ik ook enkele dagen de gevolgen moeten dragen, maar ik kan moeilijk eisen dat de lessen minder lang en in meer korte lessen gegeven wordt... Ik weet niet of er onder die dames ook pijnpatiënten zitten, wellicht wel...Hebben zij dan geen moeite met dat systeem ??
Als ik de kans krijg, ga ik dat toch eens opperen tegen die moderator. Wie weet ?

Veerle is vandaag naar Denderleeuw, voor een opleiding van de VDAB, om te zien of ze het zou aankunnen in een winkel te werken... Ze heeft goede hoop, dus kan ze hopelijk binnenkort weer aan het werk, want het is niet goed om thuis te zitten prakkezeren, en het is ook financieel veel beter als ze met twee kunnen gaan werken. De dag van vandaag is alles zo duur...en je kunt niet anders dan leven in de wereld van vandaag, ook de kinderen dwingen je door hun opvoeding in de school om te leven in deze tijd met al zijn bijkomende kosten. Leraars vinden het gewoon dat je iets kunt nakijken op internet...maar vragen niet eens meer of iedereen internet heeft.

Ik heb het al gezegd, we leven niet meer...we worden geleefd.

Oh, ja, lees eens de reactie op mijn laatste (of voorlaatste?) artikel, het is wreed wijs jong! Als hij op pensioen is ga ik hem vragen als co-editor, dan zullen de gensters er niet alleen afspringen is de reactie, maar in het artikel zelf !

tot de volgende ?
oh ja, donderdag zal er wellicht geen blog zijn, ik moet al 's morgens vroeg in het huis van tanteke gaan zitten kijken werken. De loodgieter komt er de waterleiding herstellen en ik moet dus de deur openmaken en na beëindiging weer toedoen... Hoe laat het zal worden ?????

De grote illusie

Voor mij ligt een briefje van 50 euro... Als man die is opgegroeid met het kleine belgische frankske van in den goede oude tijd, reken ik om: 1 euro is 40 frank x 50 = 2000 frank...

Dat is wat we met recht en reden de grootste illusie aller tijden kunnen noemen, een illusie waarmee wij al gans ons leven rondlopen...

Dat briefje is geen 50 euro waard !

Dat briefje is een ding waard dat ik op dat moment met dat briefje kan verkrijgen en morgen al wellicht niet meer !

Die 50 die er op gedrukt staat als een vast gegeven feit, is in werkelijk een alleminst vast iets; het is een loshangend zwevend, zich in vrije val bevindend begrip !

Als ik een euro gedurende 5 jaar vastzet aan de huidige 2 % rente, dan heb ik, ook met samengestelde interest 1.1 euro na 5 jaar ! Dan hou ik geen rekening met het feit dat de bank mij beheerskosten aanrekent en schrijfkosten en...en... kortom, mocht ik in werkelijkheid 1 euro "geplaceerd" hebben, dan zou ik nu een schuld aan de bank hebben van zowat 6 euro...Maar goed, daar wil ik niet over zagen, nemen wij een "winst" van 10 cent aan...
Vijf jaar geleden kocht ik met één euro juist één pint...nu kost één pint me 1.5 euro, in een goedkope café... in vijf jaar dus 50 cent meer kost...een stijging van 50 %... Met andere woorden mijn stuk van één euro heeft maar de waarde meer van ongeveer tweederden van een pint... Ik ben onderweg, ondanks het behoud van het cijfer één, eenderde van mijn euro kwijtgeraakt, dus zou er op mijn uro niet meer 1 moeten staan, maar 0.66... maar dat doen ze niet, ze prefereren de grote , GROOOOOOOOTTTE illusietruuk..... En wij lopen er met open ogen voortdurend in.

Wie is de bedrieger ? Ah, niet moeilijk, de banken... Als ik mijn euro op de bank zet, dan houden ze mijn euro daar niet, nee, dan kopen ze daar een pint mee, en die verkopen ze mij later voor 1.5 euro, en geven me voor mijn vastgezette euro een schamele 10 cent... Ik kan me géén pint meer veroorloven !!!!

Misschien denkt u dat ik u sprookjes vertel, maar helaas nee, het is bittere werkelijkheid ! Nog nooit was de winst der banken zo groot (tenzij in amerika, waar de bankiers blijkbaar van het gehalte zijn van de president) en onze rente zo klein. Bovendien houden zij ons steeds maar weer voor dat de kosten aan administratie zo hoog zijn dat zij kosten moeten aanrekenen, dat wij het ook nog gaan geloven. Het is wetenschappelijk bewezen dat als je iets dikwijls genoeg vertelt, iedereen het op de duur voor waar aanneemt, ook al was het telkens dezelfde persoon die het herhaalt, het is de herhaling van de gegevens die in onze hersens de feiten onder "bwezen" klasseert ! Die truuk kennen de banken als geen ander (afgezien van de politiekers).

Er ligt hier voor mij een briefje van drieëndertig euro...maar jij wilt dat niet geloven.

Weet je wat mij intens gelukkig maakt ? De euro is een sterke munt !
Wat moet dat niet met de dollar zijn????????????????????????????????????????????????????


En toch, wij leven in zowat het beste landje van de wereld...maar als we de politiekers niet bij hun lurven pakken en buiten werpen, niet lang meer... (Een lurf is een ingekeept hout (in een vinkenbaan)om de treklijn te spannen (????) een vinkenbaan is een afgebakend en ingericht terrein om vinken te vangen... Nu weet ik nog niet wat de lurven van de politiekers zijn... De Dikke Van Daele helpt me géén zier !)... Nu goed, dan pak ik ze wel bij hun kl..oosters om ze buiten te wippen ! na !

Het begint me (en wellicht niet mij alleen) op de zenuween te werken dat die politiekers daar zo zitten te frutselen... Moesten wij ooit op ons werk dezelfde productiviteit aan de dag hebben gelegd als die politiekers, dan lagen we al lang voor de deur, en waren we gedoodverfd om ooit nog ergens binnen te geraken... Maar die kluivers zijn safe, als ze mislukken, dan zetten ze zich opnieuw op de lijst, en hoeplaba, ze worden terug verkozen ('verkozen', nu ja, er staan geen andere op dan zo'n rare tistens)en ze mogen opnieuw spelen met ons geluk en onze centen... Zelf één die publiek vertelde dat hij miljoenen in de fik stak om de kassa te laten kloppen, die zit er telkens en telkens weer... Ik heb op het verlof in Herbeumont uren en uren doorgebracht met een oude waalse dame, die dan ook nog haar frans sprak met een Luiks accent, te woord gestaan...Ik heb een moment aanvechting gehad om haar alleen te laten, maar dat had alleen te maken met het feit dat haar gespreksonderwerpen mijlenver van de mijne lagen, en gebonden waren aan eentijd ver voor de mijne...niet met haar waals zijn, want het is een heel lieve oma voor haar kleinkinderen, en alhoewel haren Paul al vijf jaar dood is, vertelde ze me vier, vijf keer zijn sterven...telkens met tranen in de ogen... Ze is in het stadium dat de wereld alleen nog een heel klein kringetje is, waar ze slecht moeilijk uit durft te komen.

Moeten wij nu echt op befehl van een paar politiekers gaan liggen ruziemaken met zo'n lieve oude mensjes ???

Want dat zijn ook walen, en ik die met héél veel pijn amper een straat ver kan gaan, op het tempo van een slak met een lendenverschot, voel mij niet in staat haar op te jagen ! Nochtans is ze zowat het enige wezen die zowat dezelfde natuurlijke voortbewegingssnelheid ontwikkelt als ikke ! En ze gaat ook met een stok ! Vroeger had ze een heel mooie wandelstok, een echt antiek stuk, nog van haar grootvader !, maar dat is gepikt terwijl ze boodschappen deed in de gb... Nu heeft ze zo'n kruk, waar ook haar arm in steunt...

Maar we betalen om die walen te onderhouden ! En dan ? Betaal je liever anoniem in een omslag dat je dan in een kartonnen doos stopt voor (z)el(z)elf(z)elf ??? Ik betaal liever voor mensen die ik een klein beetje ken, en ik ken enkele walen, ik heb er zelfs goede vrienden onder. Zo heb ik ook jaren gestort bij Foster Parent (Plan), omdat je daar regelmatig een heel persoonlijk berichtje krijgt wat er in hun dorpje gedaan wordt om hen vooruit te helpen... Ooit had Anny een nonkel pater (+), die woonde in een dorpje in het voormalige belgisch congo... Toevallig was de dekenij Oudenaarde "het" spaarvarken voor die regio, en de deken had met veel triomf het bedrag vermeld van op de kansel dat de dekenij had bijeen gespaard... Ik vroeg nonkel pater hoeveel ze eigenlijk gekregen hadden vorig jaar van ... ongeveer de helft... Toen heb ik besloten alleen nog te doneren waar ik ook de gevolgen zag... Oh, ik weet wel, administratie en beheerskosten en...en...maar moeten die mannen dan echt zo luxueus zitten? Hoort er niet eerder een normale auto voor zijn deur ? Het is een beetje zoals ik nu zie op mijn werk...Ik heb nooit mijn uren geteld, als ik er verwacht werd, dan was ik er, hoe veel uur en hoe laat het ook werd, nu hoor ik dat de bedienden er pointeren, en dat ze eeneventuele vergadering buiten de werkuren recupereren... ik mag er niet aan denken... Oh, ik weet wel, de wereld is niet meer als vroeger, en nu werken de echtgenotes ook, en je kunt en mag niet verwachten dat één van de twee werkers uit het gezin niets moet doen in het gezin, ik weet dat en ik besef dat het nu niet meer kan zoals ik het deed, maar...pointeren ??? je tijd afmeten voor de mensen ???
Ik ga stoppen, ik mag, ik wil en ik kan niet oordelen, dus doe ik het ook niet.

tot de volgende ?

schaapjes tellen????

Nee, alhoewel ik dikwijls wakker lig, heb ik nog nooit schaapjes geteld...Ik reis dan met mijn geest door een fantastische wereld, en soms, heel soms, heb ik de indruk dat ik mezelf wakker hou met het spel der fantasie...
Zo ook vannacht, hoe komt een mens er op ? Ik weet het niet, maar ik begon me af te vragen wat het eerst bij me opkwam bij iedere letter van het alfabet... Gek ? Nee, het was vurrukkulluk !
A, Anny, Antoon (een beetje egocentrisch dacht ik, mezelf op de tweede plaats te stellen, er zijn zoveel woorden met belang die met a beginnen...absurd, aandacht, alert en noem maar op, maar Anny mag toch op nr één blijven

B, Bart, beer, boven en beneden, blij en bedroefd, brij en brei, bladeren en bladen, bazig en blo

C, hé, dat is een buitenbeentje, eentje dat niet echt in ons klankenpatrimonium voorkomt, tenzij in ch en sch...en in bastaardwoorden.... maar ik zet het voorlopig in de cel...

D, dik, dom door duivel, dwaas, doerak, doos, daveren, duffelen, doe zo maar voort... Waarom beginnen zoveel scheldwoorden met een d ?

E,Els, tweede klinker, en direct een buitenbeentje! je hebt in vet een vette e, veel dunner in veter, maar de laatste van dat woord begint de u concurrentie aan te doen, maar daar stopt het niet, in stere heb je zowaar een franse è, en als je naar de tweeklanken kijkt, dan zie je niet meteen het einde, je kunt eeuwenlang opsommen, deuren toeslaan (oe !) nieuwigheden verzinnen, en doe zo maar voort...Wellicht is die letter voor wie nederlands leert een van de moeilijkste letters die er bestaan !!!!

F, fraai, fameus, fantastisch, franciscus (patroon van de Groen!-beweging, en als hij het niet is, hij zou het moeten zijn....

G, Goderis, goed, god, gedegen, en verdomd verwarrend voor de westvlamingen onder ons... Toen ik in Gent zat mocht ik uren woorden gergalen tot ik ze hoed uitsprak...

H, soms doodgezwegen, maar toch geschreven, veel gebruikt in ch en sch, maar toch ook alleen in veel hoogstaande huiveringwekkende huifkarren....enne, heb je al opgemerkt dat dit één van de letters is die nooit ofte nooit verdubbeld worden ??? (zoals de b in bobbels)

I, derde klinker, izaak, maar ook weer in veel samenvoegingen die leiden tot nieuwe (!) klanken, aai, oei, en doe maar voort, er zijn er nog soms is het een i als in vis soms een ie zoals in politiek...vuil(!) woord

J, jan, jij, jou, jouwen, maar ook geliefkoosd als verkleiner...beetje, hapje, zoetje...

K, Karel, mijn vader, Koen, mijn zoon, beiden op de eerste plaats...zonder onderscheid. Kranig kort en kaal...klinkt kloek en hakkend.

L, Lieve, lorejas, lauw, louw, loden, lui, loebas, leuteren en luitenant (verband?)

M, ma, mama, in bijna alle talen vinden we die letter terug in de moederklank...Moet dus wel iets mmmmmooois zijn ? modern en miserie

N, Noël, het franse kerstmis, nodig, nooit, nimmer, negatief, negotie nee, neen non en t franse non...

O, weer een klinker, en weer op verschillende manieren uit te spreken als o in non en oo in nooit en in noten, en ook daar zijn er tweeklanken mee te vormen, maar daar blijft dan toch de oo klank in bewaard, oude...Tenzij in bastaardwoorden zoals oeuvre, maar eigelijk hoor je dat te schrijven met een ander letterteken dat een samenvoeging van oe vormt en als plusminus eu uitgesproken wordt.

P, Pierre, om mijn zussen te plezieren, pover, prooi, praaien, potig plots prutsen

Q, de eerste echte vreemdeling in ons alfabet. Deze letter komt eigenlijk niet voor in onze taal, maar omdat we zoveel leenwoorden en bastaardwoorden gebruiken, heeft men hem er ook maar bij gevoegd, zo hebben we een beter quotiënt....

R, moeilijke letter, je hebt de vlaamse r op het puntje van de tong, de franse r met de huig, achteraan bijna in de keel, en de engelse r die bijna geen r meer is.... Allen worden ze aanvaard, en we stellen vast dat bij de jeugd steeds minder de vlaamse r voorkomt en we steeds meer naar de engelse r evolueren...maar ik vind dat sneu, raar en rariteiten zien er plots veel gewoner uit als ze niet op je tong rollen.

S, Suzanne, mijn persoonlijke madame propre, de zus die waakte over de properteit van onze nek. Stevig, stoer, sober, standvastig, stil, stom en stomp, sukkelen en sjofel, soms als s maar ook soms als z uitgesproken, vooral in samenstellingen en in zinsvormen... aars heeft meer z dan s klank, zeg maar eens luid vis en baars, hoor je het verschil ?

T, toon, toettoet, teut, tegen tafel maar vooral in vervoegingen achteraan het werkwoord om ook in woordvorm de persoon aan te duiden.

U, laatste klinker, nu ja, er komt er nog eentje, maar dat is geen echt van bij ons... ook hier weer u en uu, en tweeklanken en samenvoegingen, eu, ou, au, eeu ieu en dan spreek ik nog niet van vreemde woorden waar soms nog een ander klankkleurtje aan vast zit. Als je alles wil correct uitspreken, dan verwijs ik je graag naar: Paardekoper, ABNuitspraakgids, je kunt hem sedert kort gratis benutten via internet. Druk wel eerst het gebruikte fonetische tabelleke af, of je zult telkens weer terug moeten naar het begin van de gids !

V, veel, vee, vuil, vet, vertederd, voos en vast

W, ooit leerde ik het alfabeth (met h) van mijn moeder, in het frans, en dus double v... en Y-grècque... Water, weelderig, wellust, waaiende wind de w zwaait in mijn geest altijd zo breed uit, er zit iets wellustigs in de letter alleen al, zouden die twee v-tjes van ons moeder soms wat wellustigs doen????

X, de tweede vreemde étranger die niet van hier is...Bestaat niet in onze taal, het is duidelijk een importprodukt uit vreemde talen, je zou er xenofobie van krijgen...

Y, de laatste vreemdeling, wellicht spreken we hem veelal niet honderd procent goed uit, anders weet ik niet waarom hij er zou zijn, het is geen ij, geen ie, geen j...Mijn vader wist hem handig te ge(mis)bruiken... Als autodidact moest hij alles zelf leren, ook het werken met de typmachine, voor hem was de y een ij in één beweging...zyn brieven stonden vol van zyn wyde volzinnen.

Z, de laatste al, en ik heb nog helemaal geen lust om te slapen...zeveren, zagen zooi, zabberen, ziezo zei zanzibar zeven zwarte zwanen zwommen zonder zwarte zwembroeken, ze zeggen zij zeker ze zijn zot ?

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

tot de volgende ?

Luizige reacties...

Mijn oudste zus (madame propre in het stuk) was één van de mailsters en mailers... Ik weet dat er shampoos zijn, dat er luizenkammen bestaan, dat er gels en andere haarsmeerseltjes en zelfs spuitbussen (ozonvriendelijk), maar het probleem blijft bestaan, zolang er in de klas iemand is die de luizen niet verdelgt, en die telkens, keer op keer, iedereen die er gevoelig aan is, weer weet te besmetten...Er bestaat blijkbaar geen afdoend middel om de luizen te weerhouden op je hoofd te komen zitten, want de daarvoor verkochte producten helpen of niet, of stinken zo verschrikkelijk dat de patiënt in casu wegloopt zodra hij/zij nog maar de fles ziet...

Voila, ik hoop dat ik daarmee op alle vragen en opmerkingen in één keer heb geantwoord. Wat mij iets minder bevalt is dat iedereen het truukje begint door te hebben, en zijn/haar reactie stuurt via de gewone email, en niet als reactie op de blogbladzijde zelf...Zo zijn er geen sporen hé...

Ik heb goed nieuws voor Ewoud, in augustus had ik het tijdschrift Quest niet kunnen kopen bij mijn krantenboer (hij was op verlof)en toen ik in een andere winkel ging zien waren ze daar al allemaal weg... Gisteren zie ik toch wel die bewuste Quest liggen in de home van tanteke ! Ze zijn daar blijkbaar geabonneerd op leesvoer, dat is een contract die iedere maand enkele (aantal zelf te bepalen) tijdschriften levert van een voorbije maand, aan véél goedkopere tarieven. Privé krijg je die kans niet, het is alleen voor wachtzalen en dergelijke... Ik heb de Quest vriendelijk gevraagd, en kreeg hem zo mee...dus Ewoud, zodra hij uit is, heb je weer leesvoer !!!

Ik heb mijn schooltaak ook voleind en klaar liggen voor de volgende les... Ik weet zeker dat mijn opdracht niet helemaal zal beantwoorden aan de doelstelling van de leraar, maar beide opdrachten waren echt niet mijn ding...
Opdracht één: we mochten kijken naar een kunstboek over Klimt. Bart ziet deze kunstenaar graag, ik veel minder. DE gustibus et coloribus... Maar Klimt tekent zijn figuur in een zeer drukke en bijna alles overheersende achtergrond (nogal dikwijls met bladgoud). Van uit dit gegeven moesten wij een collage maken. Knip figuren uit modeboeken en maak er een achtergrond bij, met allerlei andere motieven tot misschien zelfs behangpapier was de opdracht. Je mocht de figuren via kleurencopie groter of kleiner maken.... Ik vind de vrouwen in de modeboeken maar niets, het zijn precies allemaal uitgehongerde dames die op een bepaald moment de oorlog hebben verklaard, en nu allemaal hun gezichten hebben beschilderd in de oorlogskleuren van hun sekse...bèèkes...
Dus ging ik op internet zoeken, ik had een ideetje over moeder en kind...maar ook daar vond ik de foto niet die ik zocht...Tot ik een moeder en kind van Klimt zag...Ik heb gegrinnikt en het afgeprint... Dan heb ik foto's gezocht van een grond vol herfstbladeren. Ik heb dan die achtergrond in de vorm van een groot blad geknipt, daar het figuurtje van klimt (ook uitgeknipt) op gekleefd, de vorm laten wegdimsteren in de bladeren (met behulp van enkele uitgeknipte herfstblaadjes). Dan heb ik een steel aan het blad getekend in de bijhorende kleur. Tot slot heb ik doorzichtige tape die wat oud en gelig was op het blad tot op het achterliggende witte papier getekend en gekleurd, zodat het precies een blad uit een herbarium lijkt. De titel heb ik in spiegelschrift geschreven: Leven, spiegelbeeld van de dood.

Opdracht twee: Jos Tuymans, een van de kunstenaars die momenteel "in" schijnt, moest ons inspireren tot een werk à la Tuymans.
Ik had van diene peet nog nooit gehoord, laat varen iets gezien...Internet moest weer de redding brengen. Die man maakt heel eigenaardige werken... Als je Icarus van Breughel bekijkt, dan is dat doek een gans verhaal, Tuymans werkt omgekeerd, hij vertelt (mondeling) een verhaal over holocaust en endlosung, en schildert dat een lampadairke met een kap uit mensenvel... Bizar .
Sommige werken lijken bijna opgebouwd als een zwart-wit foto-achtig iets, in sommige gebruikt hij kleur, maar telkens lijken zijn werken illustratie op een verhaal veelal een aanklacht. Ik heb daar een beetje ironiserend op gereageerd...
Ik heb een afsluiting getekend, waar voor een man staat die door een gaatje in de afsluiting staat te kijken. Op de rug van de man zie in zijn grijzige vest rode gaatjes, terwijl je iets verder op de schutting een affiche ziet, wat parafraserend op "dood van de handelsreiziger", dood van de zwartkijker... Op de bodem achter de man zie je een witte lijn in de vorm van een man, terwijl er een dotje rode bloempjes groeien op de borststreek, als bloedige tekens....

Ik hoop dat mijn huiswerk bevalt aan de leraar, maar ik heb het in ieder geval op een andere manier ingevuld. Maar misschien is dat juist de bedoeling?
We zien wel, dinsdag...

Volgende week wordt het druk! maandag komt men de wasmachine herstellen, dinsdag moet ik naar de les, woensdag moet Anny naar de cardioloog, donderdag komt men de waterleiding herstellen bij tanteke en moet ik dus X aantal uren in zingem doorbrengen in ledigheid.... en vrijdag is het het afscheidsfeest van Jef Vanderdonckt in Zottegem...en dan zeggen ze dat we niets meer doen.... Eigenlijk hebben ze wat gelijk, kijk eens goed naar het lijstje, we doen niet zo heel veel, we ondergaan heel veel...

De zon schijnt, ik ga stoppen en wat door het raam kijken, genieten van dit oh zo zeldzame verschijnsel ! (Er was een tijd dat we massaal buitenkwamen om te kijken naar een zonsverduistering, nu gaan we buiten om de zon, zo maar gewoon, maar héél uitzonderlijk eens te ZIEN !!!!)

tot de volgende ?

Luizen

Toen ik - héééééél lang geleden - een klein mannetje was, hadden wij heel soms luizen in de klas. Wij wisten dan ook altijd precies de bron van die luizen, dat waren de kinderen van 't Garretje, een klein steegje met heel kleine huisjes en wat vuilere kinderen dan wij (gewoonlijk) waren. Ze werden door masoeur veel meer in de gaten gehouden, omwille van die luizen, dacht ik...

Ik heb hier een oud boek, en daarin staat inderdaad dat luizen een gezeliig thuis vinden bij vuile mensen, en dat propere mensen zelden of nooit daarmee geconfronteerd worden. Een strenge hygiëne is voldoende om de luizenplaag in te dijken...

We schrijven nu 2007, meer dan 50 jaar later...
Er is iets geks gebeurd !
Ik lig hier voor de zoveelste keer met een briefje bij me dat er in de school van mijn kleinkinderen luizen zijn opgedoken...
Dat zijn niet de luizen van in mijne tijd, nee, in tegendeel, want nu lees ik dat luizen hoofdzakelijk voorkomen bij heel propere mensen, dat ze helemaal niet kunnen leven op vervuilde koppen...
Ze zijn ook veel moeilijker uit te roeien, want ze zijn meestal resistent tegen enkele van de bestrijdingsmiddelen... Dan wordt er aangeraden om bestrijdingsmiddelen te halen bij de apotheker uit een andere groep (?), hopende dat de luizen nog niet resistent zijn tegen die middelen, en meewerken aan het grote project om luizen aan alle produkten resistent te maken?
Ik heb de indruk dat die nieuwe luizensoort misschien heel gemakkelijk weg te krijgen is! Blijkbaar is de luis een produkt van reinheid, dus denk ik erover om mijn kleinkinderen aan te raden er bij te lopen zoals de dieë van 't Garretje, vuil, ongewassen en wat riekend...Aan properteit verslaafde luizen moeten daaraan of kapot, of vluchten naar de sukkel die zich nog wast...

Denk je dat ik overdrijf? Nee hoor, ik schrijf hier de officiële waarheid, de waarheid die ons dus opgedrongen wordt door de overheid. Ik kan nog steeds niet geloven dat de luizen momenteel plots een produkt van properheid, van hygiëne zouden zijn...Wel kan ik geloven dat luizen steeds meer resistent zijn tegen allerlei bestrijdingsmiddelen, en dat ze dus steeds moeilijker uit te roeien zijn. Dus springen ze vrolijk van kinderhoofdje op kinderhoofdje...proper of niet.
Ik herinner me heel goed dat mijn zus met luizen naar huis kwam, zodra er ook maar één luis in de klas kwam, terwijl mijn broer en ik in de zelfde school helemaal geen luizen kregen. Blijkbaar is dus het ene type aantrekkelijker voor de luizen dan de andere, en daar mijn zuster véél properderderder was dan haar beide broertjes hadden de luizen toen al eerder moeten opteren voor ons dan voor haar, maar nee, ze kozen madame propre...Dus heeft volgens mijn bescheiden mening vuil of proper en weinig of niets mee te maken.
(Ik zit hier nu al heel de tijd te krabben - gek dat zelfs praten over die beestjes jeuk veroorzaakt !)
Waarom de luizen dan eerder bij de "vuile" mensen zaten??? Gewoon omdat die ouders er niet de moeite voor deden om de luizen te bestrijden, en misschien niet dezelfde middelen hadden om de bestrijdingsmiddelen aan te kopen???
En nu ? Anno 2007 ????
Nog altijd hetzelfde, maar misschien moeten we nu niet meer praten over bestrijdingsmiddelen kunnen aanschaffen...alleen nog maar over voldoende aandacht voor je kind om hem of haar te van de luizen af te helpen... Want dat lijken mij de nieuwe slachtoffertjes...en als je dan kleinkinderen hebt van het type van mijn zus, dan komen die regelmatig met een nieuwe luizenbevolking naar huis...Dan zegt Veerle, ik krijg die beesten niet kapot, maar wellicht is het oeverloos vechten tegen steeds nieuwe volkeren die volledige hoofdverhuizingen uitvoeren naar de lekkerste kopjes.... Bestrijd maar, als er ergen in de klas één of meer klasgenootjes zitten die zich niets van die luizen aantrekken, en vrolijk verder kweken om de ganse klas, ja zelfs school regelmatig te bevoorraden van heelder nieuwe luizenstammen ... Misschien moeten we weer het oude gebed in voeren: "Van de Noormannen, verlos ons Heer", waarbij we noormannen vervangen door luizen...
En, heren professoren, bekijk de zaak eens nuchter, luizen gedijen schitterend op zowel vuile ongewassen koppen als op propere nette kinderhoofdjes...De bestrijding is verkeerd ! Als men de luizen wil weg krijgen, dan moet men de bron zien te vinden, en daar optreden. Dit betekent dat men de luizen beter in klasverband (schoolverband) kan bestrijden, dan zorgvuldig toezien van waar (bij wie) de eerste nieuwe luizen te voorschijn komen, en daar naar de bron gaan...en die proberen te overtuigen van het nut van de bestrijding en hen desnoods daarin helpen...Wedden dat je dan niet steeds opnieuw zult hervallen ????

Maar ja, dat kan niet, dat mag niet, want dan zou je treden in het gebied van de privacy, zou je stigmatiseren en noem maar op, en dus offer je de ganse klas op met jeuk... Ik heb in deze (en in veel andere) het kriebelige gevoel dat we onszelf aan het vastrijden zijn, onder het mom van de individuele vrijheid... Vroeger werden we in toom gehouden, kregen we lijfstraffen, werden we thuis nog eens gestraft omdat we verkeerd deden in de school enz, enz...Nu is mijn kind heilig kind, daaraan mag niet geraakt worden, ook al is het een ettertje ! Omgekeerd mag het kind nu alles zeggen en verbaal straffeloos pesten en kleineren, maar het slachtoffer die verbaal niet zo sterk is mag zich niet manu militari verdedigen... Men heeft de zaak omgekeerd ! Vroeger werd je gepest door "machthebbers" in de groep, en in de klas waren de machthebbers de lichamelijk sterkeren. De gepesten waren diegenen die zich niet konden verdedigen tegen die stoere bonken. De enigen die niet gepest werden, waren de sterken die ze niet aankonden, of waarvan ze wisten dat ze op zijn minst ook schade zouden lijden... Nu is het omgekeerd, de sterkeren mogen niet meer optreden, geweld is des duivels, je moet alles uitpraten...Maar heb je ook al eens opgemerkt dat nogal dikwijls de lichamelijk sterksten helemaal niet zo sterk zijn verbaal ??? En dus worden nu de sterken gepest, en als ze durven uithalen, dan worden ze gestraft omdat ze geweldadig zijn...

Oh, ik ben ook tegen pesten, en dankte het aan mijn sterke vuisten dat ik niet gepest werd, ondanks het feit dat ik steeds driedubbel ingeduffeld moest rondlopen, uit schrik dat ik weer eens ziek zou worden....En ja, ik pestte ook wel eens, maar alleen diegenen die het waagden mijn vrienden te pesten. In die tijd ontstond er automatisch een soort evenwicht, en ik kan mij geen enkel geval herinneren van kinderen die zich zo erg gepest voelden dat zij zelfmoordneigingen hadden...Nu wel, in het nieuwe systeem, het systeem tegen pesten...dat er alleen is om de verbaal sterkeren de macht te bezorgen...en gekwetst worden met woorden is véél erger dan een bloedneus geklopt worden! Een bloedneus stopt en is voorbij, een sneer blijft snijden, en wordt door de rest opgeraapt om telkens weer te snijden in het amper geheelde zieltje... Laat de kinderen weer zelf hun evenwicht vinden, betuttel niet steeds ! En geef gerust een klets op de broek, ze gaan er niet van dood, en het heeft het voordeel dat het kind gecorrigeerd wordt, en dat de woede bij de opvoeder niet ondergronds blijft rijzen tot er onverantwoorde dingen gebeuren... Het zijn precies de mensen die niet "gewelddadig" zijn, die plots kunnen uitbarsten in een nietsontziende woede, en die dan ongelukken doen !

Oh ja, ik weet wel dat geweld verkeerd is, vermijd het dan ook, met een corrigerend optreden, en pak de kinderen aan met middelen die ze begrijpen en ook herkennen als straf. We zeggen allemaal dat het verkeerd is een hond te straffen voor een feit die meer dan een uur geleden is gebeurd; denk je dat een kind zoveel anders is ????

Heb je gezien dat het nog niet regent ? maar het is wel straf bewolkt.

tot de volgende ?

technisch, modern, hedendaags,enz...

Wonder boven wonder hadden wij in de Hardennen veul beter weer dan jullie hier in het verzopen vlaanderland...
Bijna iedereen genoot dan ook van de mooie uitstappen, en de enige regenvlaag die ze zagen, was vanachter de ramen van het restaurant waar ze het middagmaal hadden genuttigd...Toe ze buiten kwamen was het al weer bijna opgedroogd.
Maar dat was niet de historie die ik je wou vertellen...zie maar de titel van het haartikel...

Dinsdagavond waren er enkelen wat blijven hangen aan de bar, ik was er niet bij, dus ik heb het verhaal alleen gedistilleerd uit de wilde verhalen dienomtrent...
Omstreeks halftwaalf trok onze nagelnieuwe voorzitter met zijne gade kamerwaarts, en daarbegint onze historie !

Zoals je nu in veel hotels ziet, moet je de kamerdeur openen met zo'n soortement bankkaartje.

(Ik hoorde naar aanleiding van het gebeurde nog een veel gekker verhaal... Ooit sliepen enkele collega's tijdens een congres in een hotel, en enkelen hadden serieus de bloempjes buitengezet, waren goed beladen met exotische dranken terug in het hotel aangekomen, naar hun kamer gesukkeld, en kwamen na enkele minuten beteuterd terug beneden... De sleutel was stuk... Eén had het elektronische kaartje in de deurgleuf gestopt, en was dan beginnen draaien aan de "sleutel"...Kaartje kapot...)

Onze voorzitter haalde op de correcte manier het kaartje door de gleuf, maar niets gebeurde. Hij herhaalde dit diverse keren, eens uiterst traag eens heel snel, maar niets hielp, het deurtje bleef dicht...
Hij dus naar beneden, misschien moest dat kaartje opnieuw opgeladen worden... Terug naar boven, zelfde scenario...Weer naar beneden, nu kwam de baliebediende mee naar boven met de Mastercard, maar helaas, driewerf helaas...Het resultaat was en bleef noppes, nothing, rien de knots...

De man van dienst probeerde dan het slot open te prutsen met een tournevis (een waalse schroevendraaier), dan met een botermes...niets... Hij begon dan de "sjambrang" (een waalse deurlijst ) er af te halen, dat ging gepaard met geklop en gehamer en gevloek...en alras stonden de andere gangbewoners (gelukkig maar 2 koppels) buiten in hun pyamaatje...Eentje heel slaperig en met heel kleine oogjes...Iedereen bekeek de ramp, en gaf commentaar, maar niets vermocht de deur ook maar één millimeter open te krijgen...

Teneinde raad gaf de bediende aan de voorzitter en zijne madame een andere kamer, en enkele benodigdheden zoals een stukje hotelzeep en diergelijke...Het koppel had geen slaapkleren, geen kledij om 's morgens verse kleren aan te doen en ging heel ongelukkig slapen.

Aan de ontbijttafel hoorden wij het hele verhaal, en zaten de twee nog wat ongelukkig te zijn, ondanks het gelach van de sympathiserende collegae...
Na het ontbijt zag ik Thieu, de voorzitter in casu, in de gang," En ?" vroeg ik..."Hij daar daar nu voor mijn deur gekomen met een hele dikke boek, als hij dat nog allemaal moet lezen..." was het moedeloze antwoord... Amper een minuut later hoorden we gejuich, de kamer was open, terwijl ik nog bij Thieu stond " Zie je wel" zei ik, ""lezen" helpt altijd..."... Voor de nederlanders onder mijn lezers moet ik zeggen dat voor bidden in het vlaams ook wel het woord lezen wordt gebruikt... Tju, het is altijd een beetje stom als je de pointe moet uitleggen hé ?

Ik heb ook eens iets voorgehad met die kaartjes om de deur te openen... Ik was naar beneden gegaan, de deur gewoon dichtgetrokken, toen mijn frank viel (het is al een paar jaar geleden, er waren nog geen euro's)ik had dat klotekaartje op de tv laten liggen... Ik naar de receptie, maar dat bleek geen probleem, ik moest mijn kamernummer zeggen, en ze maakten gewoon een nieuw kaartje aan...Ik had alleen een "sleutel" meer dan voordien...

Ik hoorde natuurlijk diverse story's over die kaartjes, nu met dat avontuur... Iemand had voor gehad dat ze niet meer binnenraakte met haar kaartje, in de receptie vroegen ze of ze het misschien bij haar GSM bewaarde ??? Misschien is het veiliger, maar sorry, geef mij maar weer de oude tijd van de sleutels... Ik kreeg toevallig terwijl we weg waren een boek toegestuurd van Conrad, een bedrijf van electriek en elektronica, daar staat een nieuwerwets slot in, waarin je het deurslot kunt vervangen door een vingerafdrukkenlezer (oef)... Ik vraag me af, als je eens per ongeluk in je vinger snijd, raak je dan niet meer binnen tot het mooi genezen is ??? Hopelijk rest er geen litteken, of het is voorgoed om zeep ! Wat gaan ze nog allemaal uitvinden... Er zijn nu al auto's die allergisch (algerisch zou Luc c grinniken) zijn aan de geur van alcohol, en niet willen starten als je één pintje dronk...
Ooit was het de bedoeling dat de machine in dienst stond van de mens...het is nu bijna omgekeerd...

Eigenlijk is het nogal dikwijls zo...Toen de vakbond bemerkte dat de bouwvakarbeider nogal dikwijls moest staan werken in van de druilige weer van bij ons, je weet wel, het regent niet echt maar je wordt wel zeiknat...Toen eistten we voor die sukkelaars dat ze regenkledij zouden krijgen...Na veel zagen en klagen en dreigen, verkregen we regenkledij voor onze arbeiders, oef...Tot bleek dat die dingen twee gevolgen hadden die we niet hadden voorzien ! Die dingen waren niet alleen waterdicht van buiten naar binnen, maar ook van binnen naar buiten, en de arbeiders waren even nat als voorheen, maar nu van hun eigen zweet in plaats van de regen...en de werkgevers lieten de arbeiders nu ook in de regen werken, ze hadden toch regenkledij niet???

Ik denk dat het met al die machines en electronica ook zo is, we lossen één probleempje op, en creëren er een heleboel nieuwe mee... God weet dat we niet meer zouden kunnen leven zonder al de hulpmiddelen die ons omringen, maar is dat niet erg ??? Niet zolang geleden was er een ganse dag zonder elektriciteit... je kunt je niet voorstellen hoe erg dat is ! De elektriciteit staat ons niet echt meer ten dienste, we zijn er afhankelijk van geworden...

Gelukkig dat er nu en dan zo'n klein rampje gebeurt...dan kunnen we nog eens lachen met ons eigen kleinheid...

tot de volgende ?

scheepslift

Ik kreeg zo net een mailtje van mijn zus, ze heeft een daguitstap meegemaakt naar Thieu-Strépy, om een bezoek te brengen aan de scheepsliften.
Ik heb dat ding een keer of drie bezocht, een keer bij de opbouw, dan een keer als de boel ineengezakt was en ze herbegonnen waren, en dan als het er was...Maar ik heb het niet zien werken, er passeert daar maan één boot per maand...allee, dat zal wel overdreven zijn, en hopelijk heeft de bouw van dat spel een opleving van de scheepsvaart veroorzaakt, maar op dat moment was dat veeleer een symbool van de rechtvaardige verdeling der gelden tussen Vlaanderen en Wallonië... Een haven in Zeebrugge moest een scheepslift geven in Thieu...Ook al was er voor Zeebrugge een noodzaak en een zekere toekomst, en was de vrees groot dat die scheepslift een miskleun zou worden zoals het hellend vlak te Roncquières...
Voor mij zijn dat schitterende monumenten van het belgische wanbeleid...
Denk niet dat ik er zo ene ben die alles naar vlaanderen wil trekken, bijlange na nie, maar geld wegwerpen omdat er een zogezegd evenwicht moet betracht worden...nee, dat kan er bij mij niet in. Doe ernstige inspanningen in plaats van geld weg te smijten ! Kijk nu naar het Waals Marshallplan, hadden ze nu het geld van Ronquières (en dat van Thieu Strépy?) nu kunnen investeren ter stimulans van de Waalse industrie, dan zouden ze nogal wat meer kunnen dan nu, en het lijkt nu al naar een succes te evolueren!
Bovendien, jaren aan een stuk hebben duizenden Vlamingen de trein gepakt richting Wallonie om daar te werken in de koolmijnen, de staalindustrie en dergelijke meer. Als nu het werk meer in Vlaanderen te vinden is, die treinen zijn er nog, en als de Walen willen, kunnen ze hier ook komen werken. In de randgebieden zien we dat het wel kan, en dat zelfs veel Fransen komen werken in de hoek van West Vlaanderen. Dat lijkt ons logisch, maar hier moeten ze hun tijd verdoen met ruzie maken over de verdeling...
Zie je vlaanderen al als een staat in europa ? Och here, dat klein dingske, België is al twee keer niets, wat zouden we dan gesplitst betekenen ??? En dat er in Wallonië zijn die aansluiting willen bij het grote Frankrijk...Laat ze ook rap wakker worden, ze zouden ook eerst een paar eeuwen de rol kunnen overnemen die Le Nord zolang heeft moeten ondergaan... Als ze nu denken op de tweede rang te zitten, dan pas zouden ze weten wat het is als ze aan de staart van La douce France hangen.
Nu ja, laat iedereen maar dromen...Zolang we maar niet moeten wakker worden in een verscheurde staat...Misschien hebben we het te goed ?

Vandaag is het rommelmarkt in Zegelsem, dat is altijd een heel mooie markt, maar ik ga weer niet, ik weet niet wat het is, maar ik heb nog steeds geen ...bovendien zit ik al enkele dagen met pijn die niet overgaat...

Ik moet nog wat bankieren voor ik vertrek. Ik word stilaan een full-time bankier, ik doe uiteraard mijn eigen verrichtingen, maar ook die van tanteke, en natuurlijk ook die van Veerle, en daar is nu ook Frederik bij gekomen... Het ambetante is dat het allemaal verschillende banken zijn, elk met zijn eigen beveiligingssystemen. Sommige werken met van die soortement rekeningmachientjes om een cijfercode te krijgen, maar ook daar zijn de systemen verschillend...Ik heb hier dan ook voor iedereen een boekje met de werkwijze bij me...en dat allemaal omdat er blijkbaar her of der moeilijkheden zijn geweest...Moeilijkheden die er gekomen zijn door dat mensen domweg hun gegevens geven op vraag van bepaalde malafide websites... Beveilig dan maar al wat je wil...

Ik ga voor tanteke voor de eerste keer aan haar spaarcenten moeten beginnen, deze maand gaf ze een paar honderd euro meer uit dan haar inkomsten, en het gaat steeds sneller...Ze krijgt steeds meer de dokter op bezoek, en moet steeds meer medicatie nemen... Ik moet maar geloven dat het allemaal correct wordt gedaan, want ik heb daar geen enkel zicht op... Als ze bv enkele mensen dezelfde pillen geven uit één pot ? Ik moet maar vertrouwen hebben...
Nu ja, ik moet ook zeggen dat ze daar zeer goed verzorgd worden, en dat er niets op wijst dat het niet in orde zou zijn, je hebt er alleen geen kijk op, je MOET ze wel vertrouwen...

Vrijdag laatst zeiden we aan tante dat we nog brood moesten halen, en we moesten er voor haar ook een meebrengen...Het is gek, soms klapt ze heel verstandig, en dan slaat ze plots helemaal door. Heel het gebouw daar is van haar, en gebouwd door nonkel Julien achter zijn uren... De sociaalassistente vertelde dat ze soms voorbij komt gewandeld, en dan steekt ze een stukje kleurig papier omhoog, en vormt met overdreven lipgebaren "Mag ik dat hebben ?" en loopt dan gelukkig met haar nieuwe bezit door... Haar kasten zijn nog steeds altijd op slot, zodat ze geen dingen meer kan wegstoppen, want ze "hamstert" ook uit de kamers van andere bewoners...

Ze heeft er nu een "vriend", ze zit handje in handje en wisselt zoentjes uit... Eén keer kwam hij mee naar de cafétaria, en ik trakteerde hem mee, de madame die de bar houdt vezelde me toe dat ik hem niet moest meebrengen, want dat het er ene was die steeds probeerde voor niets te drinken...Hebt dan al eens een vriend... Hoe zeg je tegen een stokoud kind-meisje dat ze slechte vrienden heeft ???

Mizerie, mizerie... Nu schepen wij hem iedere keer met een excuus af. Ik heb er eigenlijk ook geen lust voor iedere week ook nog een vreemde étranger een pint te offreren... Ik rij al iedere week er naar toe, betaal haar iedere keer een pint, en doe haar was...(Allee, dat laatste doet Anny) en al wat ik doe is nu en dan eens op haar kosten wat waspoeder kopen...en lang niet genoeg om de rekening van den elektriek te betalen. Het kan mij niet schelen iets voor haar te doen, maar toch niet ook nog voor haar "vriend"...

Enfin, ik ga sluiten, je weet dat je me enkele dagen moet missen hé... tot binnen enkele dagen?

binnenskamers

Ik lag vannacht weer meer wakker dan te slapen, en probeerde twee keer te lezen, maar telkens hoorde ik naast mij zuchten...dus licht weer uit en liggen denken ... op van alles en nog wat...

En zo lag ik te denken hoe mijn ik er eigenlijk zou uitzien. Dwaas ? Wellicht wel, maar toch amuseerde ik er me mee, en stelde mijn toch reeds enkele jaren oude ik voor als een grote zolder, je weet wel, de ruimte waar je je hele leven blijft stapelen, en waar de kinderen later een heel leven in het containerpark zwieren...

In het echt is het toch ook een beetje zo? Laatst trok Bart op verlof, en hij had gelezen dat er op hun vakantiebestemming mogelijkheid was om te vissen..."Pa, hebt gij nog die twee kleine hengels die je ooit kocht voor Koen en Mij ?" ...Als dat er nog is, dan moest dat op de zolder liggen, en dus trokken Anny en ik eens zolderwaarts. We moesten niet eens zoeken, op twee balken lagen nog een hele stapel hengels, ook die twee kleine hengeltjes van toen, maar ook, de hengels van wijlen mijn vader liggen daar nog stil te liggen... Er liggen dus op mijn zolder meer dan één leven...

Ik stel me voor dat het zo is met al onze herinneringen ook, dat die ook ergens, in het diepste ik, ergens opgestapeld liggen... Ik zie daar in de uiterste hoek, heel stoffig een deel dingen waar ik liefst niet meer aan terug denk, een hoopje slechte ervaringen, een deel dingen waarover ik nog steeds wat beschaamd ben, een deel zaken die ik nooit heb afgewerkt...een hoek om liefst niet in te roeren, je word er zo beroerd van.
En dan zie je heel netjes, in een kast, gevrijwaard van stof en vervuiling, de blije herinneringen, met hele hopen, netjes opgeblonken, want die mooie herinneringen haal je nog regelmatig eens uit...bij sommige liggen ook echte, tastbare zaken, ik zie nog onze liefdesbrieven, met een mooi lintje samengebonden, al de kaarten die wij ontvingen ter gelegenheid van ons huwelijk, de doopkaartjes...van Koen tekende ik die allemaal eigenhandig... Ik was bij de drukker gegaan om een deal af te sluiten, ik zou een model tekenen, dan mocht hij dat, na mij, vrij gebruiken als hij al mijn drukwerk gratis zou doen... Hij had dat eens gedaan zei hij, en die kaartjes waren nooit ofte nooit nog gedrukt... Ik nam dan maar een hele stapel blanco kaartjes mee en tekende kaartje per kaartje met het penseel en chinese inkt. Toen Koen geboren was toog ik met de kaartjes drukkerwaarts, en dan smeekte die man mij om de kaartjes toch te mogen hebben...ik viel nog liever dood, ik had dagen en weken zitten minuscuul tekenen... ik heb er nog een van ieder model...kaartjes van de communiefeesten van de kinderen, je droomt er bij weg...het feest van Bart die op 7/7/77 7 jaar oud werd... Daar was Pierre ook nog bij, en zo kom je aan de minder leuke maar toch dierbare herinneringen van al wie ons al ontvallen is, en je blijft hangen bij Koen...

Verder op de zolder liggen ook hopen pijn en miserie, je ziet er Anny weer liggen in het hospitaal, Bart in het Uz als heel klein en oh zo dapper kereltje... Toen we weggingen: Bart, niet wenen hé, toon dat je een Goderis bent, een flinke vent...en Bart knikte, en we zagen hem die dikke krop moedig doorslikken en wij hadden de tranen in ons ogen bij zoveel moed...

Die zolder is mij zo lief... die schat aan herinneringen, soms zegt iemand wel eens: zou je al diene ouwe bazaar niet eens wegsmijten???

Nee, bahgod, nee !

En zo bracht ik de nacht door, me nu en dan voorzichtig draaiend om een andere houding aan te nemen en twee keer ging op het toilet zitten, een boek lezend, tot die houding ook weer pijn deed...'t Zal wel weer passeren met voorbijgaan...

De zon schijnt, en ze geven enkele dagen goed weer, Anny zal hopelijk mooie uitstappen kunnen doen in de streek van Herbemont, samen met de vrienden van het werk. Jef en Lut komen ons halen omstreeks 8 uur maandagmorgen... Voor de eerste maal, Jef is nog maar onlangs op brugpensioen gegaan. Vermoedelijk zal hij nu mijn vaste chauffeur zijn voor de toekomst, hij woont niet zo ver af, en op een of andere manier klikte het steeds tussen ons én tussen onze vrouwen. Ook het feit dat we beiden een kind verloren schept nog een bijkomende band...Je weet dat die soort van verdriet door hen ook begrepen wordt, want die pijn is niet vergelijkbaar bij een andere... Ooit zei een vriend me dat een kind verliezen geen verlies was, maar een amputatie...Dat is wellicht de beste omschrijving die ik je kan geven, het gaat ook niet weg, het gemis blijft.

En toch is het leven goed, anders zouden wij niet treuren om de doden !

Onlangs las ik dat de schrik voor de dood veel sterker is bij de westerse mensen dan bij alle andere. Ik weet niet of het waar is, maar wellicht is de reden dat hoe meer je hebt, hoe moeilijker het is het achter je te laten... Ik denk dat we dan ook in die zin het evangelie kunnen interpreteren dat het voor een kemel veel moeilijker is door het oog van de naald (dat was een poort in de stadsmuren van Jeruzalem) te kruipen dan voor een rijke het rijk der hemelen te betreden...

Bovendien denk ik niet dat er zoveel mensen bang zijn van de dood, ik denk dat ze in werkelijkheid bang zijn van het sterven...

Jongens, wat zijn we weer leuk vandaag ! En zeggen dat er lezers zijn die me dan schrijven of zeggen dat ze zich een kriek lachen met mijn blog ! Ik moet dan nodig nog iets leuks schrijven ook, of mijn reputatie is naar de kloosters...

Oh ja, probeer dit eens, ga naar Google, en tijp als vraag "de laatste duitse bezetter"...Kijk dan eens wie daar op de eerste plaats prijkt??? en zeggen dat ik een royalist ben (uit reden van goedkoopste, maar toch..)

tot de volgende ?

weet je

Weet je waarom het meest kinderen zijn die geplaagd worden door middenoorontsteking ?
Nee ?

Alleen kinderen geloven linkeroor, middenoor, rechteroor...

Met zo'n onbenulligheden heb ik mijn nacht gepasseerd... Niet dat ik niet geslapen heb, maar het was bijna 1 uur vanmorgen toen ik de slaap vond, netjes heel klein opgevouwen onder mijn hoofdkussen.

De pijn is iets beter, en bij mijn buur heel wat beter. Ik hoor ook Anny niet meer klagen van haar rug, want gisteren had zij ook pijn, zoals iedere week na het kuisen van de woonkamer. Vroeger was dat een fluitje van een cent, nu doet ze dat in vier, vijf keer, met telkens een bekom-periode er tussen. We worden oud...

de zon schijnt zelfs, ook al hangt er nog een koude morgennevel over de velden die het silhouet van de bomen zacht vergrijzelt. Eigenlijk is het wel mooi zo, een haast feeërieke sfeer, je zou niet schrikken als elfen en trollen plots joelend voorbijkwamen. In zo'n weer zou een mens de efteling moeten kunnen bezoeken, het prachtige park, mede ontworpen door die grandioze tekenaar Anton Pieck...Met zo'n weer zou je bijna kunnen geloven in wat je daar ziet...zo zachtjes in een bijna ouattenzachte geluchte. Het is een weer om te dichten of om van dichters te genieten... Hé, dat doet er mij aan denken, ik vond op een site over de nederlandse taal ook iets over dichters, en daar vond ik ook Jacques Perk met zijn Iris, maar daar bleek dat er blijkbaar meer dan één versie van bestaan, want het week af van wat ik ooit van buiten mocht leren...
Ik ben geboren uit zonnegloren, en zucht van de ziedende zee
die omhoog is gestegen op wolken van regen, gezwollen door wanhoop en wee...
Heerlijk, maar blijkbaar niet juist of niet alleenstaand ???

Heb je al gehoord van de nieuwe tv-zender ? Nee, hol niet naar je tv, het is hier te vinden, hier op je pc ! Een van de uitbreidingen van het terecht beroemde seniorennet van Pascal Vyncke...
www.kanaal50.be je moet het echt eens bezoeken, nee, het is niet alleen voor de senioren, het is voor iedereen de moeite, hopelijk is het een blijvertje, en houd men het doel vast om steeds meer en steeds nieuwe nuttige filmpjes aan te bieden ! Tot nu toe is het prachtig !

Je vind er van alles wat, het zijn bijna allemaal demonstratiefilmpjes, zo heb je er eentje dat je zeker eens heel aandachtig moet bekijken, een deskundige en goede uitleg wat je moet doen als iemand zich verslikt... Echt goed en professionneel !

Mensen die iets bij willen leren op gebied van taal en eigenlijk van bijna alle schoolvakken, kunnen dan weer terecht op www.wjsn.nl daar vind je een schat aan informatie over alles en nog wat, misschien nuttig als je de kinderen of kleinkinderen eens moet helpen aan de schooltaken? Maar ook een bron van wetenswaardigheden...Ik, als taalfanaat heb al uren en uren in de taal, de geschiedenis van het geschrift en dergelijke meer zitten grasduinen... Weet jij wat de oudste geschreven taal is ??? Daar kun je vinden dat ze er ook nog niet helemaal over eens zijn, maar dat europa een van de serieuze kanshebbers is... Dat wist je niet hé? Ik ook niet, ik dacht aan het soemerische spijkerschrift, maar dat is blijkbaar al lang niet meer in de rij van de kandidaten opgenomen als oudste bron van geschreven taal... De geschiedenis van de geneeskund is ook ietw waar ik heb in zitten genieten... Je moet echt eens rondstruinen op die site, je vind zeker iets wat je interesseert !

Ik heb ook nog een nieuwtje speciaal voor Claude, in het boek van de Brusselse trams heb ik een foto ontdekt waar trein en tram op dezelfde sporen reden en elkaar aanvulden in één netwerk ! Je moet echt eens zien hoe tram-achtig die treintjes dan waren ! Of heb je die dingen ook al in jou verzameling van treinen? In de oude foto's die ik heb van wat men de stoomtram pleegde te noemen, zie ik in feite ook veel meer gelijkenis met een trein dan met een tram...Blijkbaar was er in de tijd veel meer sprake van verschillende maatschappijen dan wel van verschillende soorten machines ... Of heb ik het mis ?

Ik heb in opdracht van de lessen die ik volg, eens Luc Tuymans opgezocht, dat zou nu dé kunstenaar van hét ogenblik zijn in onze contreien... Ik vind er iets bizars aan. Als ik bv naar de val van icarus kijk van Breugel, of de kruisafneming van Rubens, of naar de Desmoiselles d'Avignon van Picasso, dan vertellen die schilderijen me een verhaal... Bij Tuymans is dat omgekeerd: hij vertelt een verhaal, en schildert er dan een illustratie bij. Bizar.
Een van zijn gekendste werken is dat lampadairke gemaakt uit mensenhuid, met zichtbaar het getatoeëerde nummer van de krijgsgevangene, wat de ijzige induk wekt dat het een lampke betreft met een beperkte en genummerde oplage... Het schilderij hoort echter bij het verhaal dat hij vertelt over de uitroeiingskampen, en is eerder een illustratie dan een op zich staand werk. bizar en beklijvend, maar in samenhang met het verhaal...
Bijna al zijn werken zij zo, sterk gebonden aan zijn verhaal. Pictoraal zijn ze meestal sterk, maar hij zwakt de kleuren af alsof ze allemaal in een mist gevat zijn, of als een verbleekte foto.
Het is niet echt mijn ding, maar toch spreken ze mij aan, maar ik denk dat het alleen zo is als je ook het verhaal kent...omgekeerd van de verhalende schilderijen die we gewoonlijk zien.

Ik heb al een idee om een werk in die richting te maken, en tezelfdertijd te protesteren tegen de verhalenbinding...
Het is gek, als ik mij dwing om vanuit een andere kunstenaar te werken, dat ik dan bijna altijd groei naar een werk waarin ik wel de elementen opneem, maar waarbij ik ook een soort verzet pleeg tegen... Ook de studie over Klimt leidt mij tot een idee, waarbij ik zijn manier van werken omzet in een totaal ander beeldvorming...Of is dat precies wat ik moet doen? We horen het wel in de volgende lessen reeks...

Ik ga stoppen voor vandaag, ik dwaal veel te veel van de ene idee naar de andere, maar wellicht ben je dat al wel gewoon van mij...

tot de volgende ?

solidariteit

Sinds een paar dagen is mijn buur solidair.
Ik heb de ingeving die tot de solidariteit leidde enkele nachten geleden gehoord ! Hij jubelde enkele keren, en sindsdien hoort hij ook tot de ruglijders (leiders ?)... Hij kreeg al een pikuurke, maar 't is nog niet voorbij, en bovendien slecht gepland ! Hij gaat binnenkort op verlof ! Je begrijpt er niets van, ziek worden vlak voor de congé...
Hopelijk gaat het vlug over, want ik stel geen prijs op die vorm van solidariteit, ik voelde mij vanmorgen daardoor verplicht ook veel pijn te hebben, en ik ga ook op verlof volgende week, met de bond van de gepensioneerden van ons werk... Stom. Straks zit ik daar in dat hotel niet alleen te zitten te zitten, maar ook nog met pijn, en als ruggesteun héél ver weg een buur die mijn gevoelens deelt.
Eddy, zorg maar dat 't rap gedaan is, misschien gaat het dan ook weer iets beter bij mij.
Ik denk dat het nog steeds de naweeën zijn van mijn les, maar bij Eddy is het 's nachts geb...Hé, als het is wat ik denk...een kermis is een geseling waard hé ! Maar nee, 't zal dat niet zijn, 't was midden in de nacht en die sotterijen zijn ze ook al voorbij om midden in de nacht nog eens de grote manoeuvers te doen...

Maar met deze zit ik hier toch maar weer krom achter mijne kwampjoeter. Mijn gebuur ook, want ik kreeg al enkele moppen doorgestuurd.

Volgende keer ga ik in de les aan een tafel alleen zitten waar ik plaat heb om te leunen, want nu kon ik dat niet naar behoren, en ik zit al heel den tijd met de gevolgen. Sorry, ladies, mijn rug gaat voor...

Gisteren hebben ze op de tillesivie weer eens verkondigd dat het vandaag zonnig zou zijn... Al iets gezien ? Ikke niet, 't is niet aan 't regenen, maar zonnig is het ook niet.

Gisteren met Anny boodschappen gedaan. Ik sta in voor het fruit (met uitzondering van de druiven is het dan ook allemaal voor mij...)Ik vond in de Colruyt geen honingmeloenen, en na navraag waren er geen ter beschikking, dus ikke naar de Aldi...geen honingmeloenen, dus naar de Liddl, daar waren er gelukkig wel. Ikke content. Ik eet heel graag meloenen, maar alleen als het lekkere zijn, en de enige lekkere meloen is de honingmeloen, zowel de groene als de gele. Ik weet wel dat iedereen hier steevast naar de cavaillonnekes grijpt, maar ze hebben dik ongelijk ! Neem eens een van die lekkere gele honingmeloenen in de Lidll, daar liggen ze regelmatig, en geniet...je zult nooit nog de andere nemen !

Het was nochtans niet leuk om te winkelen, ik had veel pijn, maar ik eet per dag toch zeker drie an vier stuks fruit, in de winter wat minder, maar in de zomer geniet ik van het fruit en de groenten. 's Middags neem ik twee brokjes aardappel, een stukje vlees, en vul de rest van mijn bord met groeten, en soms neem ik er nadien nog wat groenten bij... Ik hou vooral van rauwe groenten, salade, witlof, tomaten, wortelen geraspt en dergelijke meer... Ik vulde eens een vragenlijst in op mijn pc, en daaruit bleek dat ik een zéér gezonde eter was, alleen lijkt dit niet te resulteren in een slanke eter... Als we eens bezoek hebben, dan zit ik dikwijls met verwondering te kijken wat die slanke mensen allemaal op eten... Het is raar...

Ik denk dat mijn dik zijn nog steeds een erfenis is van toen ik klein was, ik was zeer veel en zwaar ziek, maar ik kon, ook al had ik koorts, toch steeds goed eten. Ik werd daartoe aangezet door de huisdokter en ons moeder, want dat moest mij "er door" halen... En het is gek, maar als ik vaststel dat ik plots meer begin te eten, onweerstaanbaar, dan weet ik dat er een of andere ziekte op komst is...en ja hoor, enkele dagen later zit ik met de griep of een zware valling of iets dergelijks. Mijn lichaam heeft geleerd te reageren tegen ziekte met meer eten. Ik lees en zie aan andere mensen dat iedereen bij ziekte minder gaat eten, ikke meer... Gelukkig is dat niet zo met mijn rugpijn. Maar ja, ik heb altijd gezegd en zeg nog, dat ik niet ziek ben, ik heb pijn, en die pijn verhindert mij iets te doen, maar ik ben niet ziek, ik heb geen koorts of zoiets...En als ik bij de hartspecialist ga, dan zegt hij me steeds dat ik een gezonde kerel ben...en dan zeg ik maar een beetje immobiel, en dan glimlacht hij en zegt dat ik wat zijn vak betreft gezond ben... Oef, toch nog iets dat ok is.

We zijn begonnen aan de herfstststst...ssst...we moeten bijna dagelijks de blâren van de visvijvers scheppen. Op mijn oprit liggen de noten te rapen... Je weet wel, die dingen waarvan we vroeger dachten dat er eerst een nacht vorst moest over gegaan zijn...
De enige vorst die we nu nog hebben zit in Laken, en is helemaal niet zeker dat hij ook zal mogen blijven, zoals ze nu bezig zijn te wurtelen in de polletiek, is er alle kans dat we binnenkort een vorstvrij land zijn... Dan zullen we pas gelukkig zijn, als we een hele hoop ex-presidenten en hun familie mogen onderhouden en beschermen... Of dachten die idioten dat die presidenten goedkoper zouden zijn??? Vergeet het maar, en kijk eens in de landen rond om hoe het daar gaat.

En denk niet dan je dan geen Laurentjes meer zou hebben, nog eens, kijk eens naar de landen die de "gelukkige" bezitters zijn van presidenten...

Ik ben royalist, maar alleen om dat ik overtuigd ben dat dit een pak goedkoper is, en veiliger voor de democratie.Voor de rest laten de Coburgs mij totaal onverschillig, en heb ik er veel minder eerbied voor dan voor de man die mij hier komt verlossen van mijn huisvuil, want die kan ik niet missen...

Ik ga stoppen, ik ben moe en heb pijn
tot de volgende ? Oh ja, begin volgende week ben ik er dus drie dagen niet hé !

Bijleren...

Gisteren namiddag ben ik voor de eerste maal naar de les geweest over kunstschilderen (ziekenzorg).Ik was daar zo niet als eerste, dan toch gelijktijdig met een madamke als eerste... We maakten kennis, ook met de vrijgestelde en met de lesgever, en stilaan drupten de volgende deelnemers binnen...en bleek ik daar helemaal alleen tussen allemaal dames te zitten, en vermoedelijk ook als ouderdomsdeken (tenzij een van die dames plastische...je weet maar nooit vandaag de dag)

Ik was netjes aan een tafel gaan zitten, de met mij binnengekomen dame kwam er bij zitten, en ieder er na volgende ook...Gelukkig kon je maar met zes aan die tafel en waren er enkelen genoodzaakt ergens anders te gaan zitten. Ik voelde me een bedreigde minderheid...

Uit de voorstelling bleek dat ik zowat de enige was met wat teken- en schilderervaring...en dat bleek ook uit de eerste oefeningen...het indelen van het werkvlak in grote kleurvakken (voor de gelegenheid in grijstinten met potlood)

Sommigen snapten de bedoeling niet meteen, en anderen namen een foto met een strak lijnenspel, denkend dat ze daar het makkelijkste onderwerp hadden gevonden, omdat ze niet zagen dat daar nog veel meer dan anders de juiste verhoudingen primordiaal waren. Niettemin leek iedereen heel tevreden van de les, en had het gevoel bijgeleerd te hebben. Ik ook ! De leraar leerde mij enkele knepen om eens de zaak anders te bekijken en zo makkelijker de grote vlakken te zien en niet de details...Want dat is exact wat mij hindert, ik wil altijd te gedetailleerd werken, en verlies daardoor iets van de spontaniteit die een werk doet leven. Ik heb de indruk dat ik er heel wat kan bijleren. Jammer dat ik de tweede les al moet missen...ik zit dan namelijk in de ardennen met de bond van de gepensioneerden van mijn werk... Voor mij minder plezant dan voor Anny, want ik blijf altijd in het hotel terwijl Anny met de rest geniet van de steeds mooie uitstappen, iets wat ik helaas niet aankan. Maar ik heb wat huiswerk gekregen...kan ik misschien zelfs ginder wat oefenen...

De les (en de dames) vielen dus best mee, en alras was de sfeer goed, en hoorde je alleen de potlood en het papier...en bij sommigen luid zuchten... Misschien zullen we niet uitgroeien tot kunstenmakers, maar we zullen allemaal heel wat bijleren om voor onszelf mooie dingen te maken en onze tijd te vullen. Enkele data van de cursus moesten verlegd worden, en de leraar vroeg of we op datum x en y tijd hadden...Ik grinnikte en zei dat één van mijn problemen was dat ik te veel tijd had...bijna al de dames knikten, ze kenden dat blijkbaar ook...

Vandaag schijnt de zon, wel wat waterachtig, maar ze is er... Als ik richting Horebeke kijk zie ik alles tegen een helwitte hemel heel scherp afgelijnd staan. Gek, het licht die de kleuren geeft, neemt ze dus ook weg als je in de richting van de bron kijkt. Als de zon er zelfs vlak achter zit, dan heb je soms dat de grenzen van de huizen, bomen vervagen in het te helle licht en staan te dansen.. Licht is een gek iets, denk maar eens aan de asfaltbanen...als je in felle zon rijdt, dan zie je soms dat het asfalt voor je uit precies verandert in een natte baan, of soms zie je de lucht boven de baan dansen...Ook mooi is het om in een fijne streep licht te zien hoe het dwarrelende stof plots een kick krijgt als het in het warme zonlicht komt... Het lijkt of dode stof plots tot leven komt...

Als je in de nacht naar de hemel kijkt met de ogen van een kind, dan zie je geen oneindige diepte , geen heelal, maar een zwarte zoldering met kleine gaatjes in waar het zonlicht doorheen komt...Je vraagt je af wanneer en hoe dat dak boven je is gezet...Niet hoe diep en hoe groot het heelal is...
Wij zijn zo vertrouwd met de "aardbol", maar zijn vergeten dat wij ooit als kind verwonderd hebben geluisterd en gekeken naar die uitleg...
Waar ik naar toe wil is proberen die kinderlijke verwondering terug te vinden...De wereld van het kind is niet complex en beperkt zich tot zijn omgeving... iedere stap verder is een exploratietocht, een verkennen van het onbekende...
Kijk eens hoe een kind vol aandacht naar een vlieg kijkt, het wil vastnemen om het van dichtbij te bekijken, in zijn mond wil stoppen om het te proeven, vol verwondering luistert naar het geluid van de dikke bromvlieg... Wij stoppen zo'n tabula rasa in een auto en vliegen door de straten zo'n massa gegevens loslatend op een kind...Mocht men het met ons doen, we zouden vol schrik roepen om te stoppen...ons te laten bekomen...
Kijk eens naar de angst van de mensen in de negentiende eeuw voor de trein, hoe voor de auto's in de stad een man met een bel moest lopen om iedereen te verwittigen voor het gevaar, net alsof die dingen dan geen lawaai genoeg maakten...en wij stoppen een kind, een maagdelijke computerschijf plots vol met data...en we denken er niet aan dat wij zelf bij zo'n plotse ervaring, zo'n massale inbreng van zoveel beelden en gegevens, dat wij tilt zouden slaan...En het stopt niet! Toen ik klein was (héél lang geleden) kon je nog kind zijn, kon je de wereld nog verkennen, kon je nog in een boom kruipen en vol verwondering het verschil leren tussen een merelenest en een lijsternest. Nu denken de kinderen dat melk uit een doos komt...Zij hebben de kans niet gekregen om de wereld te ontdekken op hun eigen tempo...

Wij zijn verwonderd en verontwaardigd als een kind dan een ander kind met een mes in de keel steekt...maar we toonden hem via tv en virtuele spelletjes die wereld, waarin je na de dood op escape drukt en herbegint... Waar begint en eindigt voor zo'n kind het virtuele en waar begint en eindigt het reële ??

Oh, ik praat het niet goed, maar vraag gewoon of we niet een beetje de schuld zijn ? Ik hoor mijn kleinkinderen spreken van vampiers alsof ze er iedere dag mee te maken hebben, en zeg hen dan dat dit maar film is, maar televisie, dat dit niet echt is, en ze zeggen dat ze dat wel weten, en praten voort over die wereld die voor hen een bijna-realiteit is...

Oh, ik weet, ook ik bouwde als kind een hele wereld op van irreële zaken, maar dat was dan onze eigen fantasie, zelfs voor ons onwerkelijk, droom...Nu fantaseren ze niet echt, ze fantaseren met vertrouwde beelden...er hangt een zweem van echtheid op...

Soms vraag ik mij af of de kinderen die opgroeiden met Sponge, de levende spons, zouden schrikken als de spons in de gootsteen hen zou aanspreken... en vol verwondering keek ik naar de intens mooie filmpjes van spelende kleuters die ongeweten gefilmd worden, en waar plots hun teddybeer hen aanspreekt...Ze zijn niet verwonderd ! Geen moment ! Ze zitten in de leeftijd waarin alles nieuw is, alles wonder is, en eentje meer of minder...

Doen wij het wel goed ?
Is onze wereld nog echt een wereld om in te leven ?

tot de volgende...