Ik kreeg een mailtje van mijn oompjeszeggende nichtje...Ze is haar paswoord kwijt voor haar blog... Help !!!
En ikke maar publiciteit maken voor die blog !
Ik heb haar een paar tips gegeven, en hoop dat jullie en ik zelf binnenkort weer kunnen genieten van haar schrijverstalent...
Enne, liefste nichtje, er bestaan ook programma's die je wachtwoorden en paswoorden netjes voor je bijhouden...als je dan plots met een black-out, un trou de mémoire, een zwart gat zit, dan kun je rekenen op je eigen brave peeceetje...
Ik hoorde nog zo'n leuke historie... Een man kocht in tempore non suspecto, een nieuwe wagen, een renault... En in de renault zat vroeger zo'n horizontale stang om te verleggen van versnelling. Een heel ander systeem dan andere wagens... Vroeger reden die mensen ook met
een iets zwaardere wagen van een ander merk...Dus toen madam eens was winkelen met de nieuwe wagen schrok meneer niet echt toen ze zei dat de nieuwe auto maar een "leeghanger" een luiaard was... Madam bleef zeuren en klagen, tot ze eens naar een winkel ging in Gavere, in een nogal steile straat... Toen ze bergop weer moest vertrekken, vertikte de wagen het om zo hoog te klimmen... twee, drie keer rolde madam netjes weer terug naar beneden... tot hilariteit van een schare supporters... Madam greep opnieuw de versnellingspook vast, wrong hem nijdig in vitesse, gaf gas, en "vloog" de straat uit met brullende motor...Voor het eerst had ze aangezet in eerste in plaats van in derde....
Mijn schoonbroertje reed vroeger ook met een renaultje, een R5... Op een kerstavond, heel lang geleden, toen de ganse familie in de diverse wagens stapte om naar de nachtmis te rijden, vertikte dat renaultje te starten... Geen paniek, mijn oudste zus achter het stuur, de wagen in tweede gezet, mijn zus haar voet op de "embroyage" (koppel) en als we riepen moest ze gewoon haar voet van de pedaal nemen... Mijn zus kon niet rijden en had nog nooit achter het stuur gezeten... Met vereende krachten aan het duwen..."Los !"...de motor begon te draaien, en de wagen reed zonder lichten rond de blok, met een wanhopig lopende schoonbroer erachter, een panische zus achter het stuur, zonder licht en niet wetend hoe te stoppen... en wij gierend van 't lachen aan de kant van de weg... Moest dat nu, met het zoveel drukkere verkeer...
Tot daar "vrouwelijke" stunts...Ik ga nu stoppen, anders krijg ik pakken boze reacties en hoor je histories van mannen.... en dat mag niet hé... Wij, mannen, zijn volmaakt, of toch bijna. En als je dat niet gelooft, dan vertel ik je wel wat anders...
Mijne blog is wat later omdat we deze voormiddag onze wekelijkse boodschappen deden.
Tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten