De Profetie

Ik zag mijn oorsprong en mijn vergaan, mijn wegzijn en mijn wederkeren. In eindeloze reeksen steeds her en her.
Ik zag de wereld voor zijn bestaan, zijn sterven en zijn hergeboorte...
Ik zag het universum als een hoopje stof verwaaiend in de wind...
Ik zag de mens en zijn worsteling om het bestaan.
Ik zag zijn strijd tegen het kwaad, zijn streven naar het goed...Zijn houden aan het leven en zijn vrees voor de dood. Zijn schreeuwen naar de Almacht, zijn knielen voor de kwade.

Mens weet dat het leven niet is zonder de dood, het goede niet is zonder het kwaad, de waarheid niet is zonder de leugen, de liefde niet is zonder de haat, geloof niet is zonder de twijfel...

Weet dat als het goede niet is zonder het kwaad, je streven naar het goede een rechte weg is naar het kwaad !
Weet dat je houden aan het Leven de rechtstreekse verbinding is naar de dood!
Weet dat je angstvallig zoeken naar de waarheid leidt naar de leugen!
Weet dat je verlangen naar de Liefde de kortste weg is naar de haat !
Weet dat het goede dat je meent te doen het kwade is van de ander !
Weet dat je vechten om te geloven een bewijs is van je twijfel...

En als je dat dan allemaal weet, als je dat dan allemaal beseft, weet dan dat je op weg bent naar het Leven, het Evenwicht, het existeren in een pijnloos heelal.
Weet dan dat net tussen liefde en haat het Leven ligt, dat net tussen waarheid en leugen het Weten ligt, dat net tussen leven en dood het Bestaan ligt, dat net tussen goed en kwaad de Vrede ligt, dat tussen geloof en twijfel het Besef ligt...

Weet dat onthechting, dat het vrij zijn van betrachting de poort naar de wijsheid, naar het besef is, naar vrijheid van honger, vrijheid van dorst, vrijheid van eigendom, vrijheid van zorgen, vrijheid van nijd, vrijheid , vrijheid, vrijheid...

Zet je onder de takken van de hemelboom, en richt je gedachten op het niets, op het niets zijn, niets voelen, niets willen en zweef in de volle Vrijheid van al je aardse bezigheden...

Voila, hoe doe ik het als profeet? Ik geef toe, mijn ideeën liggen nog al dicht bij de gedachten van Boeddha, maar de manier om ze te poneren is van mij...
Ja, vermits ik niet meer mag klappen van pijn en van het weer (Heb je ook al eens buiten weest zwemmen?), moet ik toch de mij toegemeten bladzijden vullen met iets zinnigs, liefst iets diepzinnigs....

Ik speel met het idee, nu en dan eens gek te doen (allee, nog gekker dan anders) en te proberen en dan telkens een andere stijl aan te gaan. Zo schreef ik al een stukje in de geheimzinnig sfeer van een Roald Dahl, nu een stukje als "profeet"...Wacht maar af, er komt nu en dan nog wel eens wat in speciale stijl...

Tot de volgende ?