gotfer !

Ik kreeg gisteren al het bericht van het overlijden van de zoon van Jo Van Waeleghem van de rechtskundige dienst van acv-Gent...Ik heb dadelijk ereageerd, maar vandaag ontving ik van Luc de details van het overlijden.
De jongeman (28) moest een simpele kijkoperatie aan de knie ondergaan. Tijdens de operatie werd de anesthesist eventjes weggeroepen...Na enkele weken koma is de jongen overleden...
Natuurlijk denken wij dan aan Koen, die tijdens een kleine kijkoperatie aan de knie besmet werd met die fameuze hospitaalbacterie...een week later was hij ook dood ...
Ik had later een gesprek met een medisch adviseur: Laat nooit een kijkoperatie doen was zijn advies...Bij een kijkoperatie aan de knie zien ze regelmatig dat de schade die ze veroorzaken veel erger is dan wat ze feitelijk moesten herstellen en bovendien is er geen echte nazrg, met andere woorden, moest het geen dagkliniek geweest zijn, had Koen de verzorging ontvangen in de kliniek dan was de kans groot dat ze tijdig de besmetting hadden ontdekt...
Gotfer !
Je kunt alleen machteloos vloeken ! Het slijt, het verboomt zeggen ze je dan troostend...Neen, verdomme, het gaat niet over, het slijt niet, het is een amputatie !
Ik ga er niet verder over schrijven, wie het niet meemaakte, is (gelukkig) ook niet is staat het leed te bevatten bij het verlies van een kind, een mens die overlijdt voor zijn beurt...'t Is eerst de ouder die moet gaan, dan pas het kind...

Er staan nog een tiental blaadjes aan mijn linde. En aan den einder zie ik weer de bomen staan als bruine streepjescodes...Misschien kun je hun waarde aflezen ? Maar hoe bereken je de waarde van een boom? Aan zijn hout ? Aan zijn capaciteit als zuurstofleverancier ? Aan zijn majesteitelijkheid ? Aan zijn ouderdom ? Aan de histories die gebeurden in zijn lommerte ? Aan de stukjes schrapnel die misschien nog in zijn weefsels zitten? Ik weet het niet...hij lijkt mij onbetaalbaar, zoals alle leven... Hij is deel van het Leven, ook voor hem telt wat men zegt van de steen in de bedding van een rivier...neem hem weg en de rivier is nooit meer dezelfde...
En als hij toch veroordeelt wordt, dan blijft hj nog lang, soms héél erg lang, ons verblijden met zijn hout, verwerkt in kunstwerken, in draagbalken, in nuttige meubels, kisten stoelen...
Kun je dan echt kijken naar een boom als naar een sta in de weg?
Soms wel, als hij echt ongelegen staat, maar wees dan wijs, en plant een nieuwe waar het wel kan.

Eigenlijk had ik vannact liggen denken aan een artikel met de titel: Zweep.
Ik zal het toch maar vertellen... Toen wij nog klein waren, was het ons moeder die er de wind onder hield. Ons vader kwam veelal laat thuis van het werk, en ons moeder wou hem dan niet belasten met onze toeren, ze loste dat zelf op...met de zweep...als het nodig was (en 't was soms nodig !)
De zweep was oorspronkelijk een leiband van een grote hond geweest. Nu zie je zo'n modellen niet meer. Waar de leiband aan nekband van de hond werd vastgemaakt, was hij gemaakt van dik en zwaar gevlochten leder, zo'n 2 à 3 cm dik, stijf en hard. Na zo'n halve meter was er dan een oog gemaakt als handgreep, en dan nog zo'n 15 à 20 cm dunner en soepeler vlechtwerk. Daarna kwam een (veel te lang !) eind soepel enkelvoudig leder, de zweep !
Het (on)ding was gemaakt om je hond, terwijl hij aan de leiband vastzat, een pak slaag te geven met de zweep. Het dikke stijve gedeelte maakte dat de hond niet bij je kon, en het resterende gedeelte was lang en soepel genoeg om de hond te kletsen...
Die zweep gebruikte ons moeder om mijn broer n mij nu en dan mee om de kuiten te kletsen. k zag hier later in de streek "nen martenee" een stok met enkele korte riempjes aan om te kletsen...Ik kan je verzekeren dat dit kinderspeelgoed is in verhouding met DE ZWEEP van ons moeder...
Ik herinner mij niet dat mijn oudste zus ooit van de zweep kreeg, maar ze was dan ook 9 jaar ouder...en wijzer (???)
Ik weet dat er sommigen grinniken als ik over mijn boeken begin, maar toch, ook de zweep bewijst dat boeken wijsheid brengen...
Ik had immers gelezen dat leder, als het doordrongen werd van zeepsop, en dan droogde zonder maatregelen te nemen, har en bros werd, en in stukken brak bij de minste beweging...
Dus heb ik de zweep heel stiekem in de wasteil gelegd, onder de was die te weken stond...na enkele uren terug uitgehaald en netjes op zijn plaats teruggehangen.
Het moeilijkste was het laten drogen...dat wou zeggen dat ik moest zorgen dat de zweep niet gebruikt werd, en ik kon zelfs mijn broer niet in vertrouwen nemen... Dus 3 weken lang niet reageren op zijn uitdagingen, braaf zijn, recht naar huis van de school, geen straf krijgen in school enz...enz... Een echte hel was het !
Maar na drie weken voelde ik voorzichtjes aan het topje van de zweep, probeerde het te buigen had 2 cm zweep in mijn handen...BINGO !!!
Ik denk dat het nog dezelfde dag was dat moeder de zweep pakte, er een klets mee gaf en geen zweep meer over had... Wij kregen dan van de mattenklopper, maar dat doet véél minder zeer dan die rotzweep...
Ons moeder wist verdomd goed dat ik de dader was, of ze zag het aan mijn tote, of ze besefte dat ik de enige was die zo toeren kon uithalen op lange termijn...
Ik kreeg ook altijd veel minder slaag dan mijn broer... Die probeerde altijd het te doorstaan zonder te bleiten, maar ons moeder sloeg tot het effekt had...dus bleitte ik al op voorhand, en moeder had al een stuk "genoegdoening" en stopte vlugger.. Mijn broer zei dan dat ik een klein kind was, maar dat, dat deed geen pijn, die zweep echter...

Allee, tot de volgende ?