eindejaar...

Zonsopgang om 8.45', zonsondergang om 4.41'...
Iets minder dan 8 uur dag...
Ik moet niet meer depri worden...ik ben het al !
Ons moeder noemde dit de zes donkere weken voor en na kerstdag... We hebben dus nog een eindje te gaan...
Weet je, ik heb compassie met tanteke en met al de eenzame mensen die nu 's morgens zitten te wachten tot het rolluik omhoog kan, en het in de namiddag al weer moeten dicht doen om niet alleen het gevoel te hebben opgesloten te zitten, maar ook effectief opgesloten zitten in de kleine lichtcirkel van de lamp boven hun tafel.
Ze zitten te kijken naar een tv die ze niet eens bewust zien. Eenzaam te zijn...Tanteke spreekt voortdurend van haar 4 muren...Erg hé ! Wij beseffen niet genoeg hoe erg dat kan zijn ! Die mensen worden gedomineerd door hun gevoel van eenzaamheid, zo erg dat ze zelfs de bezoekjes van vrienden en kennissen niet meer voelen als onderbreking van die grote leegte rondom hen.
Als je met tanteke spreekt, dan valt het je op dat de ziektepeiode van nonkel Julien steeds korter en korter is geworden, hoe de tijd tussen het verdriet van het verlies van haar zoon en het verlies van haar man stillekens aan het ineenlopen is...Met andere woorden hoe haar leven teruggebracht wordt tot een oceaan van eindeloos verdriet, eindeloze eenzaamheid. En dan bedenken dat er ook nog mensen zijn die haar bestelen... Om het op zijn oudenaards te zeggen, ze moesten stijf staan !

Vandaag is er minder mist, maar toch lijken wij in een grote grijze bal te zitten, de grijze lucht loopt over in een in grijs verdwijnende einder. De wereld lijkt gekrompen en kleurloos.

We zitten in de periode van eindejaar...Gisteren deden we nog enkele boodschappen, en zaten plots midden is de massa opgejaagde cadeautjesjagers. Gek is dat, je ziet mensen die proberen elkaar te overtreffen in het aankopen van zinloze en doelloze cadeautjes, die op kerstavond of op oudejaarsavond met gejuich en gelach zullen ontvangen worden, en in de meeste gevallen na een of enkele dagen in een kast zullen verdwijnen tot nooit meer... Of je kijkt naar de "nutsjagers" onder de kopers, die heel bewust iemands gezin uitrafelen om te weten wat hij/zij nog niet zou hebben aan "nuttige" gebruiksvoorwerpen...maar dan hun eigen visie. Mensen die niet beseffen dat iemand liever koffie opgiet dan het sap van zo'n automaat te moeten drinken... Mensen die niets liever willen dan jou hun wereld opdringen... Goed, ik weet het, ik stel het hier veel te zwart en veel te weinig wit voor, maar je kunt niet ontkennen dat er veel zo'n mensen zijn hé ?

Persoonlijk vind ik dat cadeautjes kopen verdomd moeilijk is... Ik wil het cadeautje kopen dat zij zichzelf zouden geven...en niet toe te geven aan het cadeautje dat ik mezelf zou geven. . . Want dat is bijlange na niet wat zij willen.

Ik kom dan ook veelal met heel neutrale en altijd-nuttige-of-lekkere dingen aan. Mooi is een begrip dat je nooit mag vooropstellen ! Mijn generatie heeft een heel ander mooi voor ogen, dan de huidige...kijk maar eens naar de muziek, daar zie je dat het best !

Enfin, nu hebben we alles wat we nodig hebben, gelukkig is er nog steeds meest te geven aan kinderen, dat is makkelijker, maar ze groeien zo rap hé...

Allee, als jij nu nog moet koopjes doen, veel suczeven !
Tot de volgende ?