Ik ben vannacht moeten opstaan om het rolluik wat verder te laten zakken, en mijn open raam dicht te doen tot op de schuine stand (heeft die stand, waarbij het raam open geklikt staat, zodat hij bovenaan een opening heeft van ongeveer 10 cm en beneden helemaal gesloten is, een naam ????)
Het stormde en de regendruppels kletsten tegen het rolluik aan, ik zat precies in de brousse te luisteren naar de wilde tamtams. Bovendien kon ik me ook nog verheugen op een fluittoon die wisselde van toonhoogte naargelang de windkracht. Die blokfluit is er sinds ik op mijn terras een zonnewering installeerde. Daartoe werd er een "bouwwerk" opgericht in aluminium buizen. In de horizontale aluminiumbalk boorde men enkele gaten, om de condens toe te laten uit de buis te lopen. Als de wind nu in de juiste hoek, en met de juiste kracht blaast, dan heb je het effect zoals je hebt als je op een lege fles blaast...Leuk !, en ik heb zo'n wandelstok ook ! Een van mijn favoriete wandelstokken (omwille van het comfort) is vervaardigd met twee inelkaar schuivende buizen, in die buizen zitten op regelmatige afstand gaten, en met een daaraan verbonden kliksysteem kun je de wandelstok instellen op de gewenste hoogte. Als je bij winderig weer toevallig de juiste hoek hebt ten opzichte van de wind, dan wordt je ook begeleid door een heerlijk diepe sonore bromtoon...
Vanmorgen kreeg Anny het rolluik, van de keuken naar de tuin toe, bijna niet omhoog. Er klemde iets...Toen het toch lukte, met een knal van iets dat losschoot, bleek dat de wind het klapdeurtje in onze hor-deur, openblies tot tegen het rolluik... Het klapdeurtje schoot uit zijn bevestiging, maar was gelukkig niet stuk.
Stormweer...'t is gek, maar ik slaap altijd als een roosje als het stormt...Heb jij dat ook ?
Ook toen ik, in mijn jonge jaren, op de Mailboat Ostend-Dover werkte, had ik geen schrik, en ook geen last van de wind...het enige waar ik op zee bang van was, was de mist. Ik heb eens in een storm zes uur voor Dover gelegen, we waren op de mailboat maar met enkelen meer die niet zeeziek waren, maar ik was er bij, en bracht een heel stuk van die tijd door op de brug om te helpen uitkijken...(Ik vond dat natuurgeweld prachtig!) Maar mist, als je in die grijze ondoorzichtige massa voer, en iedereen van de bemanning rondom het schip aan de reling stond om te luisteren of je niet ergens (en waar ?!!) een geluid hoorde van een motor, van een scheepshoorn, van geklepper van zeilen, geroep, of wat dan ook, waar je voortdurend het gevoel had van gevaar...Nee, mist is niets voor mij.
Op het land kun je dat ook eens hebben, heb je al ooit in de bolle mist gezeten in een ondergesneeuwd landschap ? Alles is dan wit, de grond, de baan, de lucht, alles...Dan ben ik bang, je staat zo machteloos, er kan iets zijn, er kan evengoed niets zijn...je weet het niet en je zet je schrap tegen...niets ? iets ?? wat ???
Maar nu is er geen mist, 't gieten is zelfs wat gestopt, ik denk dat ik maar eens naar de tuin ga, kijken of mijn vissen nog in de vijver zitten...(of ze niet weggewaaid zijn...)
tot Morgen ???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten