Toevallig vond ik een site met de melding dat er in Oostende een grote tentoonstelling komt van levend erfgoed, alles wat met de uitbating van de zee te maken heeft, of daaromtrent. Ik liet het weten aan mijn zusjes, en Suzanne zei dat de schepen nu al aan het toekomen waren te Oostende, en dat ik het zeker eens moest zien...Als dat zou kunnen hé, ik zou potferdikke een gelukkig man zijn, want dat zou willen zeggen dat ik daar zou kunnen rondslenteren, boten bezoeken, staan kijken en genieten...Helaas, dat hoort niet meer bij mijn mogelijkheden.
Vooraleer mijn zus Lieve nu op haar achterste poten gaat staan dat zij dat mailtje niet heeft ontvangen, dan heeft ze wellicht gelijk, om een of andere duistere reden kwam het hier terug als onbestelbaar...Ik heb de site niet weer gezocht om het nog eens door te sturen, maar je vindt het wel op de toeristische kant van de site van Oostende, zusje lief...
Het heeft maar een haartje gescheeld, of mijn leven zou er gans anders uitgezien hebben...Ik heb een periode gewerkt op de Mailboat Ostend -Dover, en dat was een job die ik echt heel graag deed. Mijn vader zaliger kende iemand die daar blijkbaar heel wat te zeggen had, en ik heb nog altijd de brief liggen die daar onmiddellijk ingang gaf tot de vaste job...(het partij-kaarten-examen...)
Ik heb het niet gedaan, gewoon omdat ik vond dat het geen leven was voor iemand die ook nog een gezin wou hebben...Het was er "hardstikke" plezant, als jonggezel, je had er een leven uit de duizend, je dronk whisky als een koe water (allee, iets minder...) je baas was een collega, de echte baas zat ergens ver weg, aan wal...
Had ik het wel gedaan, hoe zou mijn leven dan gelopen zijn? In ieder geval zou ik allang die job kwijt zijn, want de mailboat is ter ziele...
Maar toch, blijkbaar heeft de mailboat dat tikkeltje zeemansbloed uit onze familie een beetje wakker geschud, en ik ben nog altijd een beetje verliefd op de zee, op haar geur, haar zachte deinen, haar wilde golven, haar eindeloosheid, haar stormen en haar schitterend blinken in de zon, het bij nachte oplichten in een spookkachtig groen, het st-elmusvuur op de masten touwen en relingen, de eindeloze luchten met miljarden sterren, de zware dreigende wolken die overlopen in de donkere einder, hier en daar in stukken gescheurd door het wilde wit van hoog-opzwiepende golven...
Ik word er zowaar poëtisch bij, het jeukt blijkbaar nog meer dan ik me zelf bewust was.
...en hier schijnt de zon verblindend schel op de natte asfalt...Reeds enkele dagen staat er in de tuin een papaver klaar om open te barsten, maar de kou en de natte houden het openen tegen, misschien wel zolang tot hij verrot in de bot...
Pépé, de eigenaar van het viswater in Wannegem Lede zei dat juni ook slecht weer zal geven, juli zou goed worden. Toen ik hem uitleg vroeg naar die "prognostiek" verklaarde hij dat, na jarenlang bijhouden, hij tot de overtuiging was gekomen dat de eerste 12 dagen van het jaar overeenkwamen met het globale weerbeeld van jaar...Dus op 7 januari(=juli)
moet het -volgens pépé-goed weer geweest zijn, terwijl 6 januari (=juni) slecht was...Ik weet het niet meer...Jij wel ?
September wordt ook goed volgens mijn private weersvoorspeller op lange termijn. Ik ben benieuwd, jij ook ?
Tot de volgende blog...
ps: Vannacht weer geregend, fel geregend, hoe zou het bij Bart geweest zijn ? Is de dakdekker er nu ???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten