Toen ik in 't zesde of vijfde middelbaar zat, in 't college te Oostende, hadden we een leraar natuurkunde (Biologie was nog niet uitgevonden) Zijn naam weet ik niet meer, we noemden hem Chips Junior...(Hij had er een broer die ouder was en ook les gaf, en dat was Chips senior, of wat dacht je.)
Het was tijdens één van die lessen dat chips doodleuk poneerde dat kikkereitjes die groene dingentjes waren die op het water dreven. Ik grinnikte iets te luid..."Goderis weet het weer beter ?" "Ja meneer" "Leg eens uit, meneer Goderis..." Zijn stem klonk helemaal niet vriendelijk. "Wel meneer, kikkereitjes (kikkerdril noemen wij dat) zijn zo'n gelatine bolletjes, met een klein zwart bolletje in..." De leraar zei dat hij les gaf, en niet ik..."Weet je wat, meneer, ik breng mijn soort eitjes mee, en jij jou soort, we zetten ze hier in een bokaal en kijken waar er kikkervisjes uitkomen..." Natuurlijk had ik gelijk, en later nog eens toen ik bewees dat er ook vissen waren die geen eieren legden, maar levendbarend waren...Zoals steeds in -wellicht alle scholen- kreeg de leraar op het examen blijkbaar zijn gelijk, maar dat konden we alleen zien aan zijn wraakzuchtige punten, en dat was toendertijd niet bediscussieerbaar...
Maar wat mij zo blij maakt, is dat dit erfelijk is !!!! Gwendolyn ligt in de clinch met haar lerares over het feit dat er wel degelijk roze dolfijnen bestaan ! En ze heeft gelijk, er zijn er zelfs enkele soorten, de bekendste (zie foto) leeft in de Amazone, maar er is ook nog een Chinese soort. Ik heb vol vreugde de foto's en het wetenschappelijk artikel uitgeprint voor mijn kleindochter...Hopelijk zijn de juffrouwen tegenwoordig wat sportiever, maar eigenlijk kan het mij niet schelen! Mijn kleindochter heeft bewezen dat, als je gelijk hebt, je dat ook moogt, kunt en moet verdedigen! 'K ben trots !!!!
...ondanks ik nog veel pijn heb...'t is al wat beter, maar ik kan nog altijd maar met moeite van mijn pc naar de tafel. De dokter zei dat ik, als het nodig was maar eens een dag of drie in bed moest blijven, maar toen ik hem zei dat liggen één van de houdingen is waarbij ik pijn heb, antwoordde hij daar niet op. Het beste zit ik in een bolleke, geleund op mijn ellebogen, nu eens wat naar links, dan eens wat naar rechts. Als dat ook begint te duwen, dan sta ik eens op en "wandel" wat, tot dat ook weer duwt...Enfin, afijn zei ons groottante altijd, ik moet niet zagen, 't gaat al wat beter, en de uitbreiding van medicatie zal wellicht de verbetering versnellen.
Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten