Soms gebeuren er dingen die een mens zou moeten noteren in zijn levens-agenda, in dikke rode onuitwisbare inkt.
Vandaag is zo'n dag !
Vandaag gebeurde het ondenkbare, het onvoorstelbare !
Eerlijk, ik had het nooit verwacht, en Anny nog veel minder, en toch !!!
Wij kregen niet één, maar twee verjaardagskaartjes voor de verjaardag van Anny van onze Lieve, de zus die altijd alles vergeet...en minstens even verbazingwekkend: Anny kreeg geen kaartje van Suzanne, de zus met een memorie als een ijzeren pot !
De wereld staat op zijn kop !
Anny zit nu ook op de laatste wagon van tram vijf, en binnen enkele maanden stap ik op trap zes...Geen wonder dat de kleinkinderen, vol ontzag (gelukkig maar...), zeggen: " Gij zijt al héél oud hé, Oma (of Opa)...
Ik denk dan altijd aan mijn kindertijd, toen mijn wereld ook bevolkt was met miltiejoenen oude mensen...Ik weet niet waar ze gebleven zijn, maar ik zie van langs om minder oude mensen. Heb jij dat ook ? Verleg je ook steeds maar de grens naar boven ? Gek hé ?
Dat is hetzelfde met het feit dat een jaar almaar korter wordt ( ik heb compassie met de jonge mensen - hun dagen zijn veel korter dan de onze, ...vroeger..., lang geleden)...
Weet je dat het wetenschappelijk juist is, dat de dagen werkelijk korter worden met het verouderen ? Ik heb het ooit eens gelezen: iedereen projecteert de tijd, in functie van zijn ervaring, dus hoe langer je al geleefd hebt, hoe kleiner een dag wordt ten opzichte van de reeds geleefde tijd... Voor een 10-jarige, is een jaar 10 % van zijn leven, voor ons maar één negenenvijftigste deeltje.
En dan hou ik nog geen rekening met het feit dat we stilaan meer tijd nodig hebben om iets te doen. En ook dat we meer tijd nemen, dat we vooraf en gedurende de taak, veel meer tijd spenderen aan de methode van iets doen.
Kortom, de kleinkinderen hebben gelijk, we worden oud !
God zij dank !
Ons vader is nooit zo ver geraakt als ik nu al ben, en onze Koen al zeker niet...
En toch, we voelen ons niet oud ! Goed, er zijn zaken die we niet meer kunnen, maar dat wat we nog wel kunnen, daar genieten we véél bewuster van !
Eens gaan vissen, dat was vroeger plezant, nu is het een hoogdag !
Een bezoekje, een mooie film, een interessant boek, een uurtje knutselen, de kinderen leren tekenen, enz...enz...allemaal momenten vol genieten.
Ook momenten waarin je er in lukt pijn en verdriet naar achteren te duwen, en ook dat verhoogt het genieten.
Kortom, we zijn er nog, en we zijn gelukkig !
Ik wens je dan ook, uit de grond van mijn hart, dat ook jij, te midden van al die andere dingen, het geluk diep in jezelf en in de anderen moogt vinden !
Tot morgen !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten