Ja, mijn vismaat is jarig, ik heb hem al (uit zijn bed) gebeld om hem een gelukkige verjaardag toe te wensen. En morgen gaan we -als het weer het toelaat- samen weer vissen.
Gelukkig heb ik nu zo'n programmaatje op mijne pc, die me verwittigd als er weer een verjaardag aankomt...Maar misschien heb ik er dit voorjaar een paar gemist, ik weet het niet, maar plots stelde ik per ongeluk (of geluk) vast dat dit programmaatje uit mijn opstartprocedure verdwenen was... Mocht ik u, beminde lezer/lezeres daardoor niet het kaartje toegestuurd hebben dat je ongetwijfeld van mij verwachteget, mijn nederige excuses... (mocht mijn webcam nu aanstaan, dan zag je mij hier nu, als een worm, kruipend door het stof - (Ik ga toch eens moeten uit de weg gaan als Anny aan 't kuisen is...))
Eigenlijk is het wel leuk, aan alle bekenden (waarvan ik de verjaardag ken) stuur ik een virtueel kaartje met gelukwensen. Het kost niets, en het doet de mensen toch echt plezier. En weet je, het veroorzaakt een lawine van reacties, steeds meer kaartjes komen ook hier toe bij alle soorten van gelegenheden. Ik heb zelfs op die manier kennissen bij gekregen, waarvan ik vroeger geen idee had. De reden ? Heel simpel, ik zocht op of Bart al op messenger zat, en ja hoor, dus ikke naar hem messengeren...Alleen het bleek een Bart Goderis uit Koksijde te zijn. Ik heb onlangs gezien dat hij aan't bouwen is. Wellicht is dat wel heel verre familie, gezien onze roots duidelijk in de oostelijke helft van West Vlaanderen liggen. Toch eens bij Albert Goderis moeten informeren (Dat is de man die zich onledig houdt met het opstellen van de stamboom van de Goderis(sens).)
Ik heb die Bart weten verkeren, weten zeer aktief zijn in de KAJ (zoals onze Bart ook deed), zijn lief weten afstuderen, weten gaan samenwonen, en zijn ze dus aan 't bouwen. Eigenlijk is dat dus geen vreemde meer, maar een verre bekende.
Internet kan dus wel positief zijn voor het sociaal verkeer, alleen wordt het heel veel verkeerd gebruikt.
Zelfs is er een dame in bestand gekomen, waar Veerle gaat kuisen. (Ik heb wel vastgesteld dat ze dan aan Veerle alles verteld wat ze hier in deze blog leest... Geertrui, Geertrui, wat doet ge mij aan ??? - Vrouwen en zwijgen dat is een onmogelijke combinatie blijkt nog maar eens !)
Ik veeg er echter mijn (vul in naar vermogen en godsvrucht) aan, en ben niet van plan aan zelfcensuur te doen. Na !
Tot morgen ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten