Ze zijn er weer, ons huis is weer bezet gebied, ik ben teruggewezen naar het veilige hoekje van mijne kwampjoeter...en ik hoor Anny weer.
Je moet weten dat op andere dagen, ik rustig op de kompjoeter zit, of aan mijn werktafel boven, en dan hoor ik Anny pas rond 10 uur, halfelf, als mijn papegaai zo vriendelijk is om een aperitiefje te bestellen voor mij.
Als je hele dagen bijeen bent, dan heb je niet zo veel te vertellen, en je moet toegeven dat na al die jaren veelal een blik, een gebaar, al genoeg zijn om te weten wat de partner wil.
Meestal is het enige lawaai in huis, dat van de radio (radio 2) en van de papagaai en de vogels...
Nu hoor ik de tv met videofilms, hoor ik de kinderen en hoor ik Annie tegen de kinderen;
14 dagen oorlogsgebied, en nu Veerle niet meer in de PWA zit, maar in de dienstenchecques, beperkt het zich niet meer tot een halve dag, maar tot veelal volle dagen.
En, oh ramp, Tanteke belt daarjuist, ik moet nog naar Zingem ook om haar geldzaken te doen...
Wee mij, wee mij...
(Je ziet, er heeft toch iemand kompassie met mij, ...ikke)
Tot morgen ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten