Zaterdagmorgen, 1 uur 's nachts wordt ik wakker van de hoofdpijn, ik ben misselijk en heb overal spierpijn: GRIEP !
Ik ben stilletjes naar beneden gegaan -Anny hoort mij toch, zoals altijd -en zoek in het medicijnkastje naar het middel bij uitstek: Oscillococcinum. Voorzichtig de zoete balletjes in mijn mond en laten smelten. Zachtjes weer naar boven en uitleg geven waarom ik naar beneden ging.
Deze morgen na een slechte nacht opgestaan zonder pijn, maar toch nog wat misselijk. Opnieuw wat oscillococinum genomen, en om 10 uur fris als een hoentje naar de rommelmarkt in Wetteren.
Aan "Den Osse" in Boekel een toeristische wegwijzer: "Omleiding, werken aan de spoorwegavergang". Wij dolblij voor de onverwachte genoegens die ons aldus geboden worden, linksaf naar Munkzwalm, 30 km per uur om alles goed te zien en aan "'t Hoofd" te Hundelgem rechtsaf richting Aalst.
Wij kunnen de pret niet meer op als we amper 3 km verder een nieuwe toeristische uitstap voorgeschoteld krijgen...en we op totaal onbekende smalle weggetjes gezet worden, waar omwille van de talrijke bochten de maximumsnelheid 30 en zelfs eens 20 km per uur is.
Het genot kan niet meer op. Voor en achter ons zien wij nog wagenmenners die gelukkig glimlachend de krinkelende weg volgen.
Eindelijk herken ik een straat, en ikke weg, via via om eindelijk aan een punt te komen waar ik aan de eerste omleiding amper 3 km vandaan was.
Dank u wel meneer de minister !
(Om terug te keren heb ik dan een andere reisweg genomen, maar helaas, ik kreeg daar geen onverwachte genoegens meer aangeboden)
Op de rommelmarkt vernamen we dat de echtgenote van de inrichter overleden was, en donderdag begraven werd. De lieve dame was amper 3 jaar ouder dan ikzelf...Je staat er toch wel even bij stil.
Veel was er niet te zien deze keer, Anny kocht een vernuftig apparaatje om garen door het oog van de naald te steken. Heel simpel, maar verduiveld efficiënt ding. Vooral nu onze ogen almaar door beter en beter worden, komt zoiets wel van pas.
We zien er ook een rommelmarkt-vriend, een man van Gent, die tengevolge van zijn werk als lasser, met zeer zware longemfyseem zit. Hij zit in een rolwagen met zuurstof aan boord.
We praten wat over onze miseries, en wensen elkaar het beste... Ik denk iedere keer aan mijn vader, emfyseem...altijd door zonder adem zitten...'t is erg !
Enfin, we drinken nog iets en kopen ons een broodje als middagmaal. Het smaakt en we hebben een rustige en aangename voormiddag gehad. Het was geen grote rommelmarkt, zodat ik het ook te voet aankon. (Wat lang niet iedere keer lukt)
De nieuwe medicatie lijkt de pijn toch iets beter te onderdrukken, en dat is al heel wat.
Morgen gaan we nog een rommelmarktje doen, als 't god belieft.
Tot Morgen !
ps: Vanmiddag voor alle zekerheid nog wat oscillumcoccilum genomen, alhoewel ik niets meer voel. Zoals altijd, de griep is onderdrukt en genezen ! Joepie !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten