Ik weet wel, het is de kortste maand, maar toch, 't gaat altijd maar rapper en rapper.
Toen ik een kind was, dan was een uur nog een uur...nu nog amper een minuutje?
Heb je ook gelezen dat amerika de inval in Iran aan 't voorbereiden is ? Wellicht in de week van 20 maart is het zover... Doemdenkers voorspellen dat in die week ook de beurs crasht...erger nog dan de groet beurscrash in de jaren 30 van de vorige eeuw.
Een leraar buist een leerling voor Frans, omdat hij een woordenboek Ned.-Frans-Ned. bezit. De leerling protesteert: "Meneer, dat woordenboek is om het leren te vergemakkelijken, niet om tijdens de proeven te frauderen!". Waarop de leraar zegt: "Je hebt een woordenboek ? Je hebt dus de kans geschapen om te frauderen ? Dat is al wat ik moet weten!"
Niet mogelijk ? Kijk maar eens, Iran heeft een fabriek voor kernonderzoek, en dus kan men daar een a-bom maken, en dat is al schuld genoeg...
Herinner je de massavernietigingswapens, chemische wapens, biologisce wapens van Irak maar, die zijn ook nooit gevonden.
Lees nog eens wat ik gisteren beschreef... Kun je nog altijd slapen ?
Herinner je nog dat Amerika volop wapens leverde aan Iran om Irak te bestrijden ? Wapens leverde aan Afghanistan om het oostblok te bevechten ? Oorlog is niets meer dan een industrie, waar bij men zelf de afzetgebieden schept.
Morgen begint officiëel de ophokplicht...Mijn kippen zitten al enkele dagen binnen, en de kippen van Bart zitten hier "op logement". De enige troost is dat ik er wellicht wat meer eieren aan overhoudt.
Luc deed zijn kippen al dood bij de vorige ophok-crisis, en waarschijnlijk zijn er nu nog véél méér kippen en co gesneuveld. Het zou mij spijten moest ik mijn mooie zijdehoenderen moeten doden, ze zijn zo mooi en zo lief. Deze kippensoort is wellicht het enige ras dat niet eens weet wat agressie is.
Pikorde is er wel, maar bijlange niet zo fel als bij andere kippen, er wordt nooit echt gevochten.
Misschien moest ik volop beginnen kweken, om aan alle regeringen op deze aardkloot een paartje te zenden, ter inspiratie...
Toockk tock tot morgen
dinsdag, februari 28, 2006
maandag, februari 27, 2006
Optie ?
Gek, in het boek dat ik aan het lezen ben (je weet wel over de "bevrijding"van Kuweit door de amerikanen) kreeg ik plots het idee dat er iets geks gebeurd was...
Met de ineenstorting van het oostblok, rezen er plots problemen voor de legers van de westerse landen...Zij hadden voortdurend een leger paraat om zich te kunnen verdedigen tegen het agressieve oostblok, veel manschappen, veel materieel, veel investeringen in hoogtechnologische ontwikkelingen van militair belang...en plots viel die behoefte weg.
De meeste europese landen opteerden voor een afbouw van het leger (bv geen verplichte diensttijd meer, maar overschakelen naar een kleiner beroepsleger) Maar toen dit nog niety genoeg bleek, en het idee van oorlog steeds minder dreigend werd, opteerden vele landen voor "vredesmissies", ja zelfs humanitaire hulp en dergelijke. Ook in dit kadert valt de uitlating van Van de Lanotte te zien, die het reeds kleine broepsleger in Belgi¨nog meer wil afbouwen naar een klein gespecialiseerd onderdeeltje van een "europees legergeheel"... Bullshit natuurlijk, want nog niet alle europese landen varen dezelfde koers in deze.
En dan zien we plots het licht (of de duisternis)
De verenigde staten van Amerika, kiezen resoluut voor een omschakeling van het defensief ingestelde leger naar de opbouw van een offensief leger. In eerste instantie noemden zij dit een veiligheidsleger, een zich wapenen tegen agressie die nog niet direct genoemd werd.
Maar dan bouw je een leger, dan investeer je voortdurend in wapens en technologie, dan moet je er wel iets mee doen, want dergelijke zaken zijn veelal niet om te turnen tot voorwerpen die ook als vredeswerktuig kunnen dienen.
Amerika zoekt dus vijanden, mogelijjke slagvelden... Niet zo simpel om dan het imago van vredestichter te houden.
Gelukkig was er dan de bezetting van Kuweit met bedreiging van de westelijke bevoorrading van brandstof, gelukkig was er dan het terrorisme, met een oefenterrein in Afghanistan...enz...enz..
Of ben ik verkeerd ?
Zijn Bush en Bin Laden meer dan zakenpartners (geweest ?)
Tot morgen, en slaap (?) wel !
Met de ineenstorting van het oostblok, rezen er plots problemen voor de legers van de westerse landen...Zij hadden voortdurend een leger paraat om zich te kunnen verdedigen tegen het agressieve oostblok, veel manschappen, veel materieel, veel investeringen in hoogtechnologische ontwikkelingen van militair belang...en plots viel die behoefte weg.
De meeste europese landen opteerden voor een afbouw van het leger (bv geen verplichte diensttijd meer, maar overschakelen naar een kleiner beroepsleger) Maar toen dit nog niety genoeg bleek, en het idee van oorlog steeds minder dreigend werd, opteerden vele landen voor "vredesmissies", ja zelfs humanitaire hulp en dergelijke. Ook in dit kadert valt de uitlating van Van de Lanotte te zien, die het reeds kleine broepsleger in Belgi¨nog meer wil afbouwen naar een klein gespecialiseerd onderdeeltje van een "europees legergeheel"... Bullshit natuurlijk, want nog niet alle europese landen varen dezelfde koers in deze.
En dan zien we plots het licht (of de duisternis)
De verenigde staten van Amerika, kiezen resoluut voor een omschakeling van het defensief ingestelde leger naar de opbouw van een offensief leger. In eerste instantie noemden zij dit een veiligheidsleger, een zich wapenen tegen agressie die nog niet direct genoemd werd.
Maar dan bouw je een leger, dan investeer je voortdurend in wapens en technologie, dan moet je er wel iets mee doen, want dergelijke zaken zijn veelal niet om te turnen tot voorwerpen die ook als vredeswerktuig kunnen dienen.
Amerika zoekt dus vijanden, mogelijjke slagvelden... Niet zo simpel om dan het imago van vredestichter te houden.
Gelukkig was er dan de bezetting van Kuweit met bedreiging van de westelijke bevoorrading van brandstof, gelukkig was er dan het terrorisme, met een oefenterrein in Afghanistan...enz...enz..
Of ben ik verkeerd ?
Zijn Bush en Bin Laden meer dan zakenpartners (geweest ?)
Tot morgen, en slaap (?) wel !
zondag, februari 26, 2006
Vrijheid
Ik ben een boek aan 't lezen van Clancey, "de slag om Kuweit". Eigenlijk de visie van Generaal Franks van de US Army...
De werkelijkheid, geschiedenis, maar dan wel vanuit het amerikaanse standpunt.
De verdediging van de "VRIJHEID"
Wat dat dan ook mag zijn...Want wat is vrijheid ?
Ik mag niet links rijden als ik daar lust toe heb, ik mag niet een flik omverrijden als hij niet vlug genoeg doorgang verleent. Ik heb dus geen vrijheid ? Of toch ?
Vrijheid lijkt mij alleen vrij van gedachten, van woorden van geschrift. Al de rest is niet mogelijk, want zodra je in een gemeenschap verkeert, moet je bepaalde regels inbouwen om te kunnen samenleven.
Vrijheid van gedachten, woorden, geschriften...en cartoons ?
Schend men de rechten van de gemeenschap (=de vrijheid) alsmen met een bepaald gedachtengoed lacht ?
Blijkbaar wel, althans volgens een heleboel mensen.
En ik denk niet alleen aan de islam-wereld, is er geen verbod op lachen met de gekleurde evenmens ? Wordt men dan niet vlug in het hoekje van de rascist gestopt ?
Maar waarom mogen er dan wel moppen over hollanders, limburgers, blondjes ?
Ze zijn niet erg konsekwent hé?
Maar het loont wel de moeite om er eens over na te denken. . . dat mag (vooralsnog). . .
Tot morgen ?
De werkelijkheid, geschiedenis, maar dan wel vanuit het amerikaanse standpunt.
De verdediging van de "VRIJHEID"
Wat dat dan ook mag zijn...Want wat is vrijheid ?
Ik mag niet links rijden als ik daar lust toe heb, ik mag niet een flik omverrijden als hij niet vlug genoeg doorgang verleent. Ik heb dus geen vrijheid ? Of toch ?
Vrijheid lijkt mij alleen vrij van gedachten, van woorden van geschrift. Al de rest is niet mogelijk, want zodra je in een gemeenschap verkeert, moet je bepaalde regels inbouwen om te kunnen samenleven.
Vrijheid van gedachten, woorden, geschriften...en cartoons ?
Schend men de rechten van de gemeenschap (=de vrijheid) alsmen met een bepaald gedachtengoed lacht ?
Blijkbaar wel, althans volgens een heleboel mensen.
En ik denk niet alleen aan de islam-wereld, is er geen verbod op lachen met de gekleurde evenmens ? Wordt men dan niet vlug in het hoekje van de rascist gestopt ?
Maar waarom mogen er dan wel moppen over hollanders, limburgers, blondjes ?
Ze zijn niet erg konsekwent hé?
Maar het loont wel de moeite om er eens over na te denken. . . dat mag (vooralsnog). . .
Tot morgen ?
zaterdag, februari 25, 2006
Koers !
Vanmorgen een rommelmarkt gedaan, twee eieren en een boek "geplukt". Het boek is een prachtig werk over de kunst in de nieuwe wereld...Inca's, azteken, indianen, enz.. Prachtig en vol inspiratie voor mij.
Na de middag, iets na 14 uur, kwam de eerste koers van 't jaar hier aan mijn deur voorbij. Twee renners herkend, de ene met de wereldtrui, de ander met een bandje van oud belgisch kampioen. De Peet niet gezien...
Koud dat het was ! En dan zie je er nog fietsen met het ruitje open.
Nu rap naar de tv vvor de aankomst, wedden dat 't Boonen is ?
Tot morgen ?
Na de middag, iets na 14 uur, kwam de eerste koers van 't jaar hier aan mijn deur voorbij. Twee renners herkend, de ene met de wereldtrui, de ander met een bandje van oud belgisch kampioen. De Peet niet gezien...
Koud dat het was ! En dan zie je er nog fietsen met het ruitje open.
Nu rap naar de tv vvor de aankomst, wedden dat 't Boonen is ?
Tot morgen ?
vrijdag, februari 24, 2006
Spieren
Toen ik vanmorgen, weer tevergeefs, op mijn "troon" zat, en zat te "duwen", bekeek ik eens mijn benen...Waar zijn de spieren naartoe ? Toen ik nog halve en driekwart marathons liep, mocht ik mij verheugen is sterke, gespierde benen.
Nu heb ik van die oudemannenbenen, slap en dunnekens (alhoewel dunnekens nogal meevalt met mijn gewicht)
Ik voelde stillekens aan mijn biceps...pfff...ook maar flauwkes meer.
Ziek zijn, en niets meer kunnen doen houden dus rechtstreeks verband met atrofiërende spieren. Ik heb zelfs al gewaargeworden dat, waar ik vroeger speeches hield -zonder micro- voor een zaal vol mensen en dat gedurende meer dan een uur, nu na wat babbelen mijn keel voel, en dat mensen mij vragen wat luider te spreken...
Ik teer weg !
Mààr !!! Na een grondig zelfonderzoek, daar zittend op 't watercloset, ontdekte ik dat dit niet voor het ganse lichaam opging !
Ik ontdekte, oh vreugde!, een paar spieren die veel sterker geworden waren dan vroeger!
Mijn kaakspieren, van op mijn tanden te bijten...
Goed hé ?
Tot morgen ?
Nu heb ik van die oudemannenbenen, slap en dunnekens (alhoewel dunnekens nogal meevalt met mijn gewicht)
Ik voelde stillekens aan mijn biceps...pfff...ook maar flauwkes meer.
Ziek zijn, en niets meer kunnen doen houden dus rechtstreeks verband met atrofiërende spieren. Ik heb zelfs al gewaargeworden dat, waar ik vroeger speeches hield -zonder micro- voor een zaal vol mensen en dat gedurende meer dan een uur, nu na wat babbelen mijn keel voel, en dat mensen mij vragen wat luider te spreken...
Ik teer weg !
Mààr !!! Na een grondig zelfonderzoek, daar zittend op 't watercloset, ontdekte ik dat dit niet voor het ganse lichaam opging !
Ik ontdekte, oh vreugde!, een paar spieren die veel sterker geworden waren dan vroeger!
Mijn kaakspieren, van op mijn tanden te bijten...
Goed hé ?
Tot morgen ?
donderdag, februari 23, 2006
Sneeuw
De wereld is zich stilletjes aan 't toedekken. Moest ik er zo op zijn winters grauw uitzien, ik zou mij ook vlug toedekken.
Vandaag nog geen coureurs gezien, als 't sneeuwt moeten ze blijkbaar niet oefenen op het parcours van de omloop. Op 15 maart passeert er hier weer een koers, Nokere koerse. Met andere woorden, de lente is in zicht, de coureurs komen uitgekropen.
Deze namiddag gaan we vlug boodschappen doen, want er zal niet veel tijd meer zijn. Crocusverlof, dat wil zeggen, kinderenoppassen...
Bovendien moeten we nu niet alleen de kinderen van Veerle opvangen, neen, ook de kiekens van Bart. Ik bedoel werkelijk de kippen, hé, of wat dacht je !
Met de ophokplicht moeten de kippen binnen blijven, en Bart heeft geen kot dat hij kan afsluiten, dus landen ze ook hier. Mijn hok netjes in twee, anders vechten de hanen.
Hopelijk duurt dat ophokken niet al te lang...Ik hoop nog te kunnen kweken met mijn kippen, en als ze allemaal kort zitten wordt dat wel wat moeilijk.
Gehoord op TV ? De telefoniste van de voorlichtingsdienst bleef maar over de hokopplicht spreken... Ja voorlichting van de overheid is correct hé.
Naar het schijnt zou ook dit jaar de motocross weer naar hier komen, en hebben we weer zeeën van caravans, mensen en brommers voor de deur. Verbazend hoeveel mensen er met een hond in de caravan zitten. Je ziet er alle rassen, soms heel mooie beesten, maar ook van die knorrige bijtgrage.
Enfin, ik moet dus niet buiten, of toch niet ver om de koers te zien, de motocross, de wielerterroristen, de wandelaars, de honden en gelukkig ook het mooie landschap van onze Vlaamse Ardennen.
Weet je hoe je gemakkelijk België binnen kunt komen met een honderdtal illegale vreemdelingen ? Je doet ze allemaal een koerstruitje aan, een koersbroekje, en een koersfiets. Je moet ze niets anders leren dan recht te blijven op de fiets,met zo'n groep kijkt niemand er van op als ze midden in de baan of links van de weg, of waar dan ook het verkeer hinderen. Geen enkele politie neemt er nota van, zo lang ze van de autosnelweg blijven, want dat mag niet, al de rest wel.
Je moet hier, in het paradijs van de wielerdinges, de zaterdag en de zondag hééééél voorzichtig rijden, want in iedere bocht (en er zijn hier véél bochten) kun je gekonfronteerd worden met talloze fietsers die links rijden, dus op jou rechterkant.
Blijf kalm, rustig, niets zeggen, anders kun je de "toevallige" krassen op je carrosserie niet meer tellen.
Politie ? Die kan niets doen, en durft ook niets doen. Niemand in die bende heeft ook maar één papier bij zich om zich te legitimeren... Ooit is er een een eenzame fietser doodgereden, 't heeft weken geduurd voor ze wisten wie het was of van waar hij kwam...
Ze sieren echt ons landschap op, ze komen naar hier omdat het hier zo mooi is, en zo'n geestige hellingen heeft, en ze werpen de boorden van de weg vol met lege plasticflessen, en papiertjes van krachtvoer. mooi, mooi...
Enfin, ik begin te zagen.
Tot morgen ?
Vandaag nog geen coureurs gezien, als 't sneeuwt moeten ze blijkbaar niet oefenen op het parcours van de omloop. Op 15 maart passeert er hier weer een koers, Nokere koerse. Met andere woorden, de lente is in zicht, de coureurs komen uitgekropen.
Deze namiddag gaan we vlug boodschappen doen, want er zal niet veel tijd meer zijn. Crocusverlof, dat wil zeggen, kinderenoppassen...
Bovendien moeten we nu niet alleen de kinderen van Veerle opvangen, neen, ook de kiekens van Bart. Ik bedoel werkelijk de kippen, hé, of wat dacht je !
Met de ophokplicht moeten de kippen binnen blijven, en Bart heeft geen kot dat hij kan afsluiten, dus landen ze ook hier. Mijn hok netjes in twee, anders vechten de hanen.
Hopelijk duurt dat ophokken niet al te lang...Ik hoop nog te kunnen kweken met mijn kippen, en als ze allemaal kort zitten wordt dat wel wat moeilijk.
Gehoord op TV ? De telefoniste van de voorlichtingsdienst bleef maar over de hokopplicht spreken... Ja voorlichting van de overheid is correct hé.
Naar het schijnt zou ook dit jaar de motocross weer naar hier komen, en hebben we weer zeeën van caravans, mensen en brommers voor de deur. Verbazend hoeveel mensen er met een hond in de caravan zitten. Je ziet er alle rassen, soms heel mooie beesten, maar ook van die knorrige bijtgrage.
Enfin, ik moet dus niet buiten, of toch niet ver om de koers te zien, de motocross, de wielerterroristen, de wandelaars, de honden en gelukkig ook het mooie landschap van onze Vlaamse Ardennen.
Weet je hoe je gemakkelijk België binnen kunt komen met een honderdtal illegale vreemdelingen ? Je doet ze allemaal een koerstruitje aan, een koersbroekje, en een koersfiets. Je moet ze niets anders leren dan recht te blijven op de fiets,met zo'n groep kijkt niemand er van op als ze midden in de baan of links van de weg, of waar dan ook het verkeer hinderen. Geen enkele politie neemt er nota van, zo lang ze van de autosnelweg blijven, want dat mag niet, al de rest wel.
Je moet hier, in het paradijs van de wielerdinges, de zaterdag en de zondag hééééél voorzichtig rijden, want in iedere bocht (en er zijn hier véél bochten) kun je gekonfronteerd worden met talloze fietsers die links rijden, dus op jou rechterkant.
Blijf kalm, rustig, niets zeggen, anders kun je de "toevallige" krassen op je carrosserie niet meer tellen.
Politie ? Die kan niets doen, en durft ook niets doen. Niemand in die bende heeft ook maar één papier bij zich om zich te legitimeren... Ooit is er een een eenzame fietser doodgereden, 't heeft weken geduurd voor ze wisten wie het was of van waar hij kwam...
Ze sieren echt ons landschap op, ze komen naar hier omdat het hier zo mooi is, en zo'n geestige hellingen heeft, en ze werpen de boorden van de weg vol met lege plasticflessen, en papiertjes van krachtvoer. mooi, mooi...
Enfin, ik begin te zagen.
Tot morgen ?
woensdag, februari 22, 2006
Humor
Wat is humor? Ik heb de indruk dat humor altijd ten koste van gaat.
Er is altijd een domme, een slachtoffer, een duts van de situatie. . . en toch doen we er niet altijd iemand pijn mee. Soms lacht het "slachtoffer" nog het hardst van allemaal, omdat ook hij het geestige van situatie inziet.
Soms wordt het slachtoffer boos, en de laatste dagen zien we dat de boosheid somsgeorkestreerd wordt, dat de mensen worden opgezweept...
En dan is het plots geen humor meer, dan zitten we ons met ons allen af te vragen of er grenzen zijn aan humor. Ik weet het niet, ik herinner mij wel dat toen wij met de school een bezoek brachten aan een instituut voor zwaar-gehandicapte kinderen, wij plots heel wat kluchten vertelden over gehandicapten. En dat wij dat wel moesten doen, om de schok van de confrontatie te kunnen verwerken. Sommigen waren gestoord, maar het was een therapie voor de meesten onder ons. Gek hé ?
En heb je al bij je zelf vastgesteld dat je moppen vergeet, maar niet wat je zelf hebt meegemaakt?
Zo is er een historie die ik nog altijd niet kan vertellen zonder weerzo te lachen dat ik bijna niet meer voort kan vertellen.
We waren met de 14-jarigen in Zwitserland, Maloja, op een van die roemruchte reizen van de mutualiteit. 's Middags kregen we na de maaltijd boterhammen, chocolade, hesp en stukjes smeerkaas en een plastic zakje om een vieruurtje in te pakken. De smeerkaas is daar niet zoals bij ons, en heel wat kinderen lieten de kaas dan ook liggen. Mijn vriend echter die was verslingerd op die kaas, en propte zijn zakken vol met de kaasjes die op tafel waren blijven liggen.
In die zalige tijd moesten we 's middags een half uurtje platte rust doen op ons bed. En waar we meestal niet sliepen, waren wij die middag toch eens in slaap gevallen. Zoals gewoonlijk was er ook die middag weer ergens kabaal op de slaapzaal (voor ene keer niet bij ons) en iedereen moest rechtop gaan staan aan de voet van het bed.
Plots stak mijn vriend zijn handen in zijn zakken, zijn gezicht vertrok, en met een vies belabberd gezicht begon hij met gespitste vingers voorzichtig zijn broekzak binnenstebuiten te keren, ondertussen de kaas afpulkend...
Degenen die er rondstonden brulden van het lachen, de leiders kwamen brullend afgestormd, zagen de sukkelaar staan kaas pulken, en verdwenen weer, met alle moeite hun gezicht in de plooi houdend.
Ik weet de naam niet meer van die vacantievriend, maar ik zie hem nog zo voor mij, met een vies gezicht staan pulken...
Humor ? Voor mij is er géén betere...
Hé, al gezien ? 't regent vandaag (nog) niet ...
tot morgen ?
Er is altijd een domme, een slachtoffer, een duts van de situatie. . . en toch doen we er niet altijd iemand pijn mee. Soms lacht het "slachtoffer" nog het hardst van allemaal, omdat ook hij het geestige van situatie inziet.
Soms wordt het slachtoffer boos, en de laatste dagen zien we dat de boosheid somsgeorkestreerd wordt, dat de mensen worden opgezweept...
En dan is het plots geen humor meer, dan zitten we ons met ons allen af te vragen of er grenzen zijn aan humor. Ik weet het niet, ik herinner mij wel dat toen wij met de school een bezoek brachten aan een instituut voor zwaar-gehandicapte kinderen, wij plots heel wat kluchten vertelden over gehandicapten. En dat wij dat wel moesten doen, om de schok van de confrontatie te kunnen verwerken. Sommigen waren gestoord, maar het was een therapie voor de meesten onder ons. Gek hé ?
En heb je al bij je zelf vastgesteld dat je moppen vergeet, maar niet wat je zelf hebt meegemaakt?
Zo is er een historie die ik nog altijd niet kan vertellen zonder weerzo te lachen dat ik bijna niet meer voort kan vertellen.
We waren met de 14-jarigen in Zwitserland, Maloja, op een van die roemruchte reizen van de mutualiteit. 's Middags kregen we na de maaltijd boterhammen, chocolade, hesp en stukjes smeerkaas en een plastic zakje om een vieruurtje in te pakken. De smeerkaas is daar niet zoals bij ons, en heel wat kinderen lieten de kaas dan ook liggen. Mijn vriend echter die was verslingerd op die kaas, en propte zijn zakken vol met de kaasjes die op tafel waren blijven liggen.
In die zalige tijd moesten we 's middags een half uurtje platte rust doen op ons bed. En waar we meestal niet sliepen, waren wij die middag toch eens in slaap gevallen. Zoals gewoonlijk was er ook die middag weer ergens kabaal op de slaapzaal (voor ene keer niet bij ons) en iedereen moest rechtop gaan staan aan de voet van het bed.
Plots stak mijn vriend zijn handen in zijn zakken, zijn gezicht vertrok, en met een vies belabberd gezicht begon hij met gespitste vingers voorzichtig zijn broekzak binnenstebuiten te keren, ondertussen de kaas afpulkend...
Degenen die er rondstonden brulden van het lachen, de leiders kwamen brullend afgestormd, zagen de sukkelaar staan kaas pulken, en verdwenen weer, met alle moeite hun gezicht in de plooi houdend.
Ik weet de naam niet meer van die vacantievriend, maar ik zie hem nog zo voor mij, met een vies gezicht staan pulken...
Humor ? Voor mij is er géén betere...
Hé, al gezien ? 't regent vandaag (nog) niet ...
tot morgen ?
dinsdag, februari 21, 2006
raindrops keep falling...
Nee, ik weiger nog langer over het weer te praten.
Deze namiddag ga ik op ziekenbezoek bij Norbert. De man kreeg slecht nieuws te horen van de dokters...inoperabel. Hij moet nu maar pogen zo voorzichtig mogelijk te leven, te eten, te ademen... Leuk is anders. Vooral omdat je het niet echt voelt als je rustig zit te eten, nee, dat mag niet, je moet regimen...
Kijk, ik kan bijna niets meer doen, maar het verbied zich zelf, als ik iets te veel doe, dan is daar de onverbiddelijke pijn, een bitter, maar toch een signaal. Bij Norbert dus niet, geen verwittiging, als hij te veel (eet, drinkt, wandelt, of wat dan ook) doet, dan is er geen verwittiging meer, maar alleen de finale, het niets meer.
Dju, ik heb dan liever mijn pijn. (Wellicht zegt hij nu: "Het doet toch geen pijn") En zo troosten we allemaal ons zelf.
Sinds enkele dagen hebben we een nieuwe postbode (tijdelijk of niet weet ik niet)
Een vriendelijke jonge man, die duidelijk instructies heeft gekregen van zijn voorganger, ook hij loert even binnen, en als hij mij ziet zitten aan de computer, dan zwaait hij, en komt naar de voordeur om de post af te geven. Met hem heb ik nog niet datzelfde contact, maar als hij langer blijft, dan komt dat ook wel, dan zal ik hem weer duvelen en hij mij. Dan zal hij ook uitbundig zwaaien als hij een enveloppe heeft met een ruitje, "Kijk, weer een factuur !, Mijn dag is goed !" En dan zal ik hem weer uitkafferen dat hij facturen moet bezorgen aan de mensen met geld, niet aan mij..."Dan moet je ook niet zoveel kopen!" zegt hij dan...
Het is een onderbreking van de dag, en dat doet deugd.
Weet je, als je door een of andere reden gebonden zit aan huis, dan is iedere onderbreking een godsgeschenk.
Goh, wat heb ik spijt dat ik in illo tempore niet meer tijd heb gemaakt voor zieke vrienden en kennissen...Nu weet ik wat dat voor hen betekent.
Als je dit leest, en je bent nog gezond, denk daar aub eens aan, niet voor mij, ik verveel me gelukkig niet, maar er zijn er zovelen die thuis gebonden zitten, en zich de ganse dag van uur naar uur slepen, in een eindeloos vervelen...brrrr...doe er iets aan als je kunt. Alvast in hun naam bedankt !
Tot morgen ?
Deze namiddag ga ik op ziekenbezoek bij Norbert. De man kreeg slecht nieuws te horen van de dokters...inoperabel. Hij moet nu maar pogen zo voorzichtig mogelijk te leven, te eten, te ademen... Leuk is anders. Vooral omdat je het niet echt voelt als je rustig zit te eten, nee, dat mag niet, je moet regimen...
Kijk, ik kan bijna niets meer doen, maar het verbied zich zelf, als ik iets te veel doe, dan is daar de onverbiddelijke pijn, een bitter, maar toch een signaal. Bij Norbert dus niet, geen verwittiging, als hij te veel (eet, drinkt, wandelt, of wat dan ook) doet, dan is er geen verwittiging meer, maar alleen de finale, het niets meer.
Dju, ik heb dan liever mijn pijn. (Wellicht zegt hij nu: "Het doet toch geen pijn") En zo troosten we allemaal ons zelf.
Sinds enkele dagen hebben we een nieuwe postbode (tijdelijk of niet weet ik niet)
Een vriendelijke jonge man, die duidelijk instructies heeft gekregen van zijn voorganger, ook hij loert even binnen, en als hij mij ziet zitten aan de computer, dan zwaait hij, en komt naar de voordeur om de post af te geven. Met hem heb ik nog niet datzelfde contact, maar als hij langer blijft, dan komt dat ook wel, dan zal ik hem weer duvelen en hij mij. Dan zal hij ook uitbundig zwaaien als hij een enveloppe heeft met een ruitje, "Kijk, weer een factuur !, Mijn dag is goed !" En dan zal ik hem weer uitkafferen dat hij facturen moet bezorgen aan de mensen met geld, niet aan mij..."Dan moet je ook niet zoveel kopen!" zegt hij dan...
Het is een onderbreking van de dag, en dat doet deugd.
Weet je, als je door een of andere reden gebonden zit aan huis, dan is iedere onderbreking een godsgeschenk.
Goh, wat heb ik spijt dat ik in illo tempore niet meer tijd heb gemaakt voor zieke vrienden en kennissen...Nu weet ik wat dat voor hen betekent.
Als je dit leest, en je bent nog gezond, denk daar aub eens aan, niet voor mij, ik verveel me gelukkig niet, maar er zijn er zovelen die thuis gebonden zitten, en zich de ganse dag van uur naar uur slepen, in een eindeloos vervelen...brrrr...doe er iets aan als je kunt. Alvast in hun naam bedankt !
Tot morgen ?
maandag, februari 20, 2006
De ZON komt !
Ik weet, het lijkt onwaarschijnlijk, vooral als je poogt buiten te kijken door een beregende ruit, maar toch, volgens het weerbericht van Munte (Militair weerbericht van Munte, hier vlak bij) komt volgende week maandag de zon enkele uren tevoorschijn. Enkele uren, veel is het niet, maar je moet toegeven na een leven van lekker niets doen, is het ook voor een zon lastig om plots weer aktief te zijn...
Voordien krijgen we perioden van rgen, buien, stortbuien, motregen en sneeuw, winterse buien en dergelijke meer. Kortom nat...
Gisteren een niet belgische gemeente bezocht..."De Spar" bazar was er, open op zondagnamiddag en met Turkse Specialiteiten. We zijn er niet binnen geweest, want eerlijk, ik weet niets af van Turkse specialiteiten, noch hoe ze te bereiden. Alleen vonden wij het bizar een bazar open te vinden op zondagnamiddag, met Turkse specialiteiten, in een vlaamse gemeente, op een boogscheut van hier (Eerlijk, we hebben hier straffe schutters)
We zagen het bij het verlaten van de rommelmarkt. Een beetje een rare rommelmarkt, maar ja...
Ik zag er een prachtig boek over kunst, vol grote en goede kleurenfoto's. Ik vroeg de prijs en de man zei 10, de vrouw 20 euro. Ik keek alleen de man aan (die was goedkoper) en vroeg of hij geen "deftige" prijs kon maken? 5 euro zei de man, OK zei ik, Anny betaalde, en we lieten een vrolijk ruziënd koppen achter...
Iets verder iemand die zijn visgerief moe was, en ik zag twee doosjes haken die mij wel enigzins interesseerden. Hoeveel ? vroeg ik, 1 euro 't doosje zei de dame. Ik lachte, en zei dat ik ze dan beter in de winkel kon kopen... Oh ja, waar gaat u dan kopen vroeg de dame bits, oh, in boekel en de dame kende zelfs de naam van het dorp niet (zoals verwacht - aan haar taal te horen). Ik betaal nieuw nog geen 75 cent loog ik vlotjes... Allee dan, 75 cent voor de twee? is dat goed ? Voor mij wel...
Leuk hé, zo'n rommelmarkt, waar je heerlijk kunt bieden en afbieden, en waar dat nog lukt ook ?
Ik heb er een schaakspel gezien...prachtig, het bord volledig ingelegd en de boorden gescupteerd, ieder schaakstuk gesneden in hout, prachtig... Ik heb geen prijs gevraagd, maar het was echt mooi.
Allee, ik ga nog wat verder genieten van de radio "Zachtjes tikt de regen aan het vensterraam.."
genieten, je hebt er geen gedacht van...
Tot morgen ?
Voordien krijgen we perioden van rgen, buien, stortbuien, motregen en sneeuw, winterse buien en dergelijke meer. Kortom nat...
Gisteren een niet belgische gemeente bezocht..."De Spar" bazar was er, open op zondagnamiddag en met Turkse Specialiteiten. We zijn er niet binnen geweest, want eerlijk, ik weet niets af van Turkse specialiteiten, noch hoe ze te bereiden. Alleen vonden wij het bizar een bazar open te vinden op zondagnamiddag, met Turkse specialiteiten, in een vlaamse gemeente, op een boogscheut van hier (Eerlijk, we hebben hier straffe schutters)
We zagen het bij het verlaten van de rommelmarkt. Een beetje een rare rommelmarkt, maar ja...
Ik zag er een prachtig boek over kunst, vol grote en goede kleurenfoto's. Ik vroeg de prijs en de man zei 10, de vrouw 20 euro. Ik keek alleen de man aan (die was goedkoper) en vroeg of hij geen "deftige" prijs kon maken? 5 euro zei de man, OK zei ik, Anny betaalde, en we lieten een vrolijk ruziënd koppen achter...
Iets verder iemand die zijn visgerief moe was, en ik zag twee doosjes haken die mij wel enigzins interesseerden. Hoeveel ? vroeg ik, 1 euro 't doosje zei de dame. Ik lachte, en zei dat ik ze dan beter in de winkel kon kopen... Oh ja, waar gaat u dan kopen vroeg de dame bits, oh, in boekel en de dame kende zelfs de naam van het dorp niet (zoals verwacht - aan haar taal te horen). Ik betaal nieuw nog geen 75 cent loog ik vlotjes... Allee dan, 75 cent voor de twee? is dat goed ? Voor mij wel...
Leuk hé, zo'n rommelmarkt, waar je heerlijk kunt bieden en afbieden, en waar dat nog lukt ook ?
Ik heb er een schaakspel gezien...prachtig, het bord volledig ingelegd en de boorden gescupteerd, ieder schaakstuk gesneden in hout, prachtig... Ik heb geen prijs gevraagd, maar het was echt mooi.
Allee, ik ga nog wat verder genieten van de radio "Zachtjes tikt de regen aan het vensterraam.."
genieten, je hebt er geen gedacht van...
Tot morgen ?
zondag, februari 19, 2006
Zon (?)dag...
Eindelijk weer eens redelijk goed geslapen, dat doet deugd.
Buiten is het weer grijs, maar het ziet er toch niet nat uit. Deze namiddag weer eens een rommelmarktje doen...Misschien vind ik wel een echte schat, aan een betaalbare prijs...Of weet ik dat ik volgende week verder moet (mag) zoeken.
Weet je, op de duur ken ja bijna al die verkopers, en kennen zij jou. Er groeit een beetje vriendschap, een beet gezelligheid, ze spreken je aan, en je babbelt wat over koetjes en kalfjes, over boeken, over houtsnijwerk enz, enz...
Soms roepen ze je aan hun stand, hebben ze iets die jou wel zal interesseren, en soms is dat ook zo, en dan marchandeer je over de prijs, en dan koop je aan een prijs die eigenlijk alle partijen gelukkig maakt, jij omdat je zoveel van de prijs wist af te doen, en zij omdat ze er toch nog zoveel voor hebben gekregen.
Soms zie je ook eens iets dat je dan koopt voor de kleinkinderen, of zoals gisteren toen ik dat mooie zilveren hangertje en kettingje kocht voor Anny. Iets heel leuks, heel apart. Een olifantje in zilver, bezet met "markassietjes" of iets wat er op trekt.
De olifant hangt niet aan een haakje, maar het ketentje loopt door de slurf, achter de olifant en door de staart...leuk.
Anny vindt het prachtig..."Ik zal het aandoen voor het personeelsfeest"...
en we zijn weer content...
...met
... een
... olifantje...
Leuk hé ?
Tot morgen ?
Buiten is het weer grijs, maar het ziet er toch niet nat uit. Deze namiddag weer eens een rommelmarktje doen...Misschien vind ik wel een echte schat, aan een betaalbare prijs...Of weet ik dat ik volgende week verder moet (mag) zoeken.
Weet je, op de duur ken ja bijna al die verkopers, en kennen zij jou. Er groeit een beetje vriendschap, een beet gezelligheid, ze spreken je aan, en je babbelt wat over koetjes en kalfjes, over boeken, over houtsnijwerk enz, enz...
Soms roepen ze je aan hun stand, hebben ze iets die jou wel zal interesseren, en soms is dat ook zo, en dan marchandeer je over de prijs, en dan koop je aan een prijs die eigenlijk alle partijen gelukkig maakt, jij omdat je zoveel van de prijs wist af te doen, en zij omdat ze er toch nog zoveel voor hebben gekregen.
Soms zie je ook eens iets dat je dan koopt voor de kleinkinderen, of zoals gisteren toen ik dat mooie zilveren hangertje en kettingje kocht voor Anny. Iets heel leuks, heel apart. Een olifantje in zilver, bezet met "markassietjes" of iets wat er op trekt.
De olifant hangt niet aan een haakje, maar het ketentje loopt door de slurf, achter de olifant en door de staart...leuk.
Anny vindt het prachtig..."Ik zal het aandoen voor het personeelsfeest"...
en we zijn weer content...
...met
... een
... olifantje...
Leuk hé ?
Tot morgen ?
zaterdag, februari 18, 2006
Rommelen
Zaterdagmorgen, 1 uur 's nachts wordt ik wakker van de hoofdpijn, ik ben misselijk en heb overal spierpijn: GRIEP !
Ik ben stilletjes naar beneden gegaan -Anny hoort mij toch, zoals altijd -en zoek in het medicijnkastje naar het middel bij uitstek: Oscillococcinum. Voorzichtig de zoete balletjes in mijn mond en laten smelten. Zachtjes weer naar boven en uitleg geven waarom ik naar beneden ging.
Deze morgen na een slechte nacht opgestaan zonder pijn, maar toch nog wat misselijk. Opnieuw wat oscillococinum genomen, en om 10 uur fris als een hoentje naar de rommelmarkt in Wetteren.
Aan "Den Osse" in Boekel een toeristische wegwijzer: "Omleiding, werken aan de spoorwegavergang". Wij dolblij voor de onverwachte genoegens die ons aldus geboden worden, linksaf naar Munkzwalm, 30 km per uur om alles goed te zien en aan "'t Hoofd" te Hundelgem rechtsaf richting Aalst.
Wij kunnen de pret niet meer op als we amper 3 km verder een nieuwe toeristische uitstap voorgeschoteld krijgen...en we op totaal onbekende smalle weggetjes gezet worden, waar omwille van de talrijke bochten de maximumsnelheid 30 en zelfs eens 20 km per uur is.
Het genot kan niet meer op. Voor en achter ons zien wij nog wagenmenners die gelukkig glimlachend de krinkelende weg volgen.
Eindelijk herken ik een straat, en ikke weg, via via om eindelijk aan een punt te komen waar ik aan de eerste omleiding amper 3 km vandaan was.
Dank u wel meneer de minister !
(Om terug te keren heb ik dan een andere reisweg genomen, maar helaas, ik kreeg daar geen onverwachte genoegens meer aangeboden)
Op de rommelmarkt vernamen we dat de echtgenote van de inrichter overleden was, en donderdag begraven werd. De lieve dame was amper 3 jaar ouder dan ikzelf...Je staat er toch wel even bij stil.
Veel was er niet te zien deze keer, Anny kocht een vernuftig apparaatje om garen door het oog van de naald te steken. Heel simpel, maar verduiveld efficiënt ding. Vooral nu onze ogen almaar door beter en beter worden, komt zoiets wel van pas.
We zien er ook een rommelmarkt-vriend, een man van Gent, die tengevolge van zijn werk als lasser, met zeer zware longemfyseem zit. Hij zit in een rolwagen met zuurstof aan boord.
We praten wat over onze miseries, en wensen elkaar het beste... Ik denk iedere keer aan mijn vader, emfyseem...altijd door zonder adem zitten...'t is erg !
Enfin, we drinken nog iets en kopen ons een broodje als middagmaal. Het smaakt en we hebben een rustige en aangename voormiddag gehad. Het was geen grote rommelmarkt, zodat ik het ook te voet aankon. (Wat lang niet iedere keer lukt)
De nieuwe medicatie lijkt de pijn toch iets beter te onderdrukken, en dat is al heel wat.
Morgen gaan we nog een rommelmarktje doen, als 't god belieft.
Tot Morgen !
ps: Vanmiddag voor alle zekerheid nog wat oscillumcoccilum genomen, alhoewel ik niets meer voel. Zoals altijd, de griep is onderdrukt en genezen ! Joepie !
Ik ben stilletjes naar beneden gegaan -Anny hoort mij toch, zoals altijd -en zoek in het medicijnkastje naar het middel bij uitstek: Oscillococcinum. Voorzichtig de zoete balletjes in mijn mond en laten smelten. Zachtjes weer naar boven en uitleg geven waarom ik naar beneden ging.
Deze morgen na een slechte nacht opgestaan zonder pijn, maar toch nog wat misselijk. Opnieuw wat oscillococinum genomen, en om 10 uur fris als een hoentje naar de rommelmarkt in Wetteren.
Aan "Den Osse" in Boekel een toeristische wegwijzer: "Omleiding, werken aan de spoorwegavergang". Wij dolblij voor de onverwachte genoegens die ons aldus geboden worden, linksaf naar Munkzwalm, 30 km per uur om alles goed te zien en aan "'t Hoofd" te Hundelgem rechtsaf richting Aalst.
Wij kunnen de pret niet meer op als we amper 3 km verder een nieuwe toeristische uitstap voorgeschoteld krijgen...en we op totaal onbekende smalle weggetjes gezet worden, waar omwille van de talrijke bochten de maximumsnelheid 30 en zelfs eens 20 km per uur is.
Het genot kan niet meer op. Voor en achter ons zien wij nog wagenmenners die gelukkig glimlachend de krinkelende weg volgen.
Eindelijk herken ik een straat, en ikke weg, via via om eindelijk aan een punt te komen waar ik aan de eerste omleiding amper 3 km vandaan was.
Dank u wel meneer de minister !
(Om terug te keren heb ik dan een andere reisweg genomen, maar helaas, ik kreeg daar geen onverwachte genoegens meer aangeboden)
Op de rommelmarkt vernamen we dat de echtgenote van de inrichter overleden was, en donderdag begraven werd. De lieve dame was amper 3 jaar ouder dan ikzelf...Je staat er toch wel even bij stil.
Veel was er niet te zien deze keer, Anny kocht een vernuftig apparaatje om garen door het oog van de naald te steken. Heel simpel, maar verduiveld efficiënt ding. Vooral nu onze ogen almaar door beter en beter worden, komt zoiets wel van pas.
We zien er ook een rommelmarkt-vriend, een man van Gent, die tengevolge van zijn werk als lasser, met zeer zware longemfyseem zit. Hij zit in een rolwagen met zuurstof aan boord.
We praten wat over onze miseries, en wensen elkaar het beste... Ik denk iedere keer aan mijn vader, emfyseem...altijd door zonder adem zitten...'t is erg !
Enfin, we drinken nog iets en kopen ons een broodje als middagmaal. Het smaakt en we hebben een rustige en aangename voormiddag gehad. Het was geen grote rommelmarkt, zodat ik het ook te voet aankon. (Wat lang niet iedere keer lukt)
De nieuwe medicatie lijkt de pijn toch iets beter te onderdrukken, en dat is al heel wat.
Morgen gaan we nog een rommelmarktje doen, als 't god belieft.
Tot Morgen !
ps: Vanmiddag voor alle zekerheid nog wat oscillumcoccilum genomen, alhoewel ik niets meer voel. Zoals altijd, de griep is onderdrukt en genezen ! Joepie !
vrijdag, februari 17, 2006
djudedju
Gisteren ben ik dus naar de pijnkliniek geweest, om een test te ondergaan, met de hoop op pijnvermindering.
De test was héél pijnlijk, ik lag te zweten op die tafel van 't zeer.
Bij een goed resultaat moest ik na enige tijd pijnvrij of minstens veel minder pijn hebben...Maar helaas, niets was minder waar!
Dus op 9 maart mag ik terug naar de pijnkliniek, voor verdere onderzoeken naar een (de ?) oplossing, ondertussen wat zwaardere medicatie nemen.
De dokter bereidde mij voor... dat in sommige gevallen het zeer moeilijk was om tot een oplossing te komen, en dat er zelfs enkelen zijn die hij niet of bijna niet kan helpen...Allee, we leven op hoop, maar het hoopke wordt alsmaar kleiner.
Ook het weer is somber de natuur treurt mee
Ik moet nog naar de apotheek om de nieuwe medicatie, en dan Anny voeren naar de Colruyt en andere grote magazijnen (Dat was een mooi programma op brt 2, De Grote Magazijnen, de maandagmorgen - maar het is er niet meer)
Enfin, we zijn er nog, en de lente komt er aan...de wereld wordt weer groen en mooi. Weer slapen met open ramen en wakker worden van het gefluit van de vogels en de kippen...Neen, die zijn gestraft, die hebben ophokplicht.
Voor mensen met schrik van de vogelgriep, niet alleen Tamiflu schijnt virussen te doden...Onze goeie ouwe vlier doet het ook. Bij de apotheek dus SAMBUCOL indoen, hopelijk is dat ook in ons absurdistan te krijgen hé
Tot morgen
De test was héél pijnlijk, ik lag te zweten op die tafel van 't zeer.
Bij een goed resultaat moest ik na enige tijd pijnvrij of minstens veel minder pijn hebben...Maar helaas, niets was minder waar!
Dus op 9 maart mag ik terug naar de pijnkliniek, voor verdere onderzoeken naar een (de ?) oplossing, ondertussen wat zwaardere medicatie nemen.
De dokter bereidde mij voor... dat in sommige gevallen het zeer moeilijk was om tot een oplossing te komen, en dat er zelfs enkelen zijn die hij niet of bijna niet kan helpen...Allee, we leven op hoop, maar het hoopke wordt alsmaar kleiner.
Ook het weer is somber de natuur treurt mee
Ik moet nog naar de apotheek om de nieuwe medicatie, en dan Anny voeren naar de Colruyt en andere grote magazijnen (Dat was een mooi programma op brt 2, De Grote Magazijnen, de maandagmorgen - maar het is er niet meer)
Enfin, we zijn er nog, en de lente komt er aan...de wereld wordt weer groen en mooi. Weer slapen met open ramen en wakker worden van het gefluit van de vogels en de kippen...Neen, die zijn gestraft, die hebben ophokplicht.
Voor mensen met schrik van de vogelgriep, niet alleen Tamiflu schijnt virussen te doden...Onze goeie ouwe vlier doet het ook. Bij de apotheek dus SAMBUCOL indoen, hopelijk is dat ook in ons absurdistan te krijgen hé
Tot morgen
donderdag, februari 16, 2006
tijd ???
Heb je al eens gezien dat er onderaan dit artikeltje een tijdstip staat waarop ik dat schreef ? Geloof het maar niet, ik zit hier niet 's nachts te typen, het is nu donderdag 16/2/2006 10uur en 5 minuutjes in de voormiddag te Oudenaarde (wintertijd...)
Maar klopt dat wel ?
Wie heeft er ooit bepaald dat het nu vandaag precies donderdag enz zou zijn?? Bij opzoekingen verwijst men naar een paus (Gregorius 6 ?? - Ik ben niet zeker van zijn merk, noch van zijn rugnummer) Maar wat was de basis ?
Wie heeft er ooit bepaald wanneer het ook 16 februari 2006 is in Amerika ? In Australië ?
Als je rond de wereld draait met exact de snelheid van de aardrotatie, dan blijft het toch altijd dezelfde dag ? Hetzelfde uur ??? Tenminste, als je in de goeie richting reist, want anders...
Weet je wat ik zo leuk vind ? Alle (of bijna alle ?) godsdiensten hebben wel een of andere dag waarop ze de Heer moeten heiligen...Zijn ze zeker dat ze die dag beppald hebben op de manier dat die God dat wou ? En zijn ze zeker dat ze de datering van het enen werelddeel naar het andere in de goeie - de goddelijke- richting hebben genomen ?
Jongens, wat zijn we weer zwaarwichtig vandaag.
Heb ik al gezegd, dat in tegenstelling met de prognose, de lucht heerlijk blauw is? met hier en daar een wit wolkje. Het is echt een prachtige xdag vandaag hé !
Groetjes allemaal, ik ga straks naar de pijnkliniek, weer eens een test, hopelijk met het juiste antwoord en de kans op een (gedeeltelijke ?) oplossing van de pijn.
Tot morgen ?
Maar klopt dat wel ?
Wie heeft er ooit bepaald dat het nu vandaag precies donderdag enz zou zijn?? Bij opzoekingen verwijst men naar een paus (Gregorius 6 ?? - Ik ben niet zeker van zijn merk, noch van zijn rugnummer) Maar wat was de basis ?
Wie heeft er ooit bepaald wanneer het ook 16 februari 2006 is in Amerika ? In Australië ?
Als je rond de wereld draait met exact de snelheid van de aardrotatie, dan blijft het toch altijd dezelfde dag ? Hetzelfde uur ??? Tenminste, als je in de goeie richting reist, want anders...
Weet je wat ik zo leuk vind ? Alle (of bijna alle ?) godsdiensten hebben wel een of andere dag waarop ze de Heer moeten heiligen...Zijn ze zeker dat ze die dag beppald hebben op de manier dat die God dat wou ? En zijn ze zeker dat ze de datering van het enen werelddeel naar het andere in de goeie - de goddelijke- richting hebben genomen ?
Jongens, wat zijn we weer zwaarwichtig vandaag.
Heb ik al gezegd, dat in tegenstelling met de prognose, de lucht heerlijk blauw is? met hier en daar een wit wolkje. Het is echt een prachtige xdag vandaag hé !
Groetjes allemaal, ik ga straks naar de pijnkliniek, weer eens een test, hopelijk met het juiste antwoord en de kans op een (gedeeltelijke ?) oplossing van de pijn.
Tot morgen ?
woensdag, februari 15, 2006
de regen is weg !
Je kunt niet geloven hoe de wereld verandert als de zon schijnt. Alles ziet er beter uit, groen is plots veel groener en het licht omvat alles met sterke schaduwen.Ik zie de koolmeesjes weer aan het werk in de takken van mijn lindeboom, zoekend naar allerlei beestjes, beestjes die weer naar buiten gelokt worden door het zonnetje.
Binnenkort mogen we weer gaan vissen, stilletjes genieten van het goeie weer in het park van Oudenaarde, en hopen op beet...maar zelfs als ze niet bijten, we zijn toch buiten, we genieten.
Ik heb al mijn onderlijntjes gemaakt voor mijn vriend Luc en voor mij, laat de karpers maar komen. Mijn boilies zijn klaar, mijn lokaas moet alleen nog gemengd en bevochtigd worden met water en XXX (Of dacht je hier de geheimen van de visser te vinden?)
In maart zetten we weer aan, zodra het weer het toelaat, en de pijn.
Vissen zou voor mij eigenlijk al lang niet meer kunnen, maar mijn vriend, Luc, helpt mij met het dragen van het materiaal, en zelfs, als het een grote is, met het bovenhalen van de vis.
Morgen voert hij mij ook weer naar het UZ te Gent, naar de pijnkliniek, waar ze mij hopelijk van een gedeelte van de pijn af kunnen helpen.
Je ziet, het is een échte vriend, zo een die altijd klaar is om te helpen. Wie zo'n vriend(en) heeft is altijd een gelukkig man, zelfs al gaat het dan eens slecht, zelfs al is er dan pijn.
...zelfs al regent het, dan is er nog steeds een VRIEND, en dat is onbetaalbaar. Tot morgen, als ik tijdig terug ben van het UZ, anders wordt het vrijdag of zo...
Belgisch weer...
Ik zit hier vlak bij het beregende raam, en zie mensen gebogen voorbij ijlen. Ze kijken niet op of om, alleen maar proberend de kille regen te vermijden op hun reeds verkleumde gezicht.
Zelfs hun kleren zijn kleurloos en nat, als een weergave van hun gedachten in dit kloteweer...
Hoeveel mensen zouden nu meer last hebben van hun depressie, door het grijze beeld van een verregende natuur ? Hebben mensen in Sahara dit ook ? Of staan zij dan te wippen en te springen in hun blootje in de heerlijk koude regen ?
Gek hé!
Wij smeken om zon, om vriendelijke kleuren, om de geuren van de warme bosgrond... en ergens anders zoeken ze wanhopig naar een plekje schaduw. Eigenlijk zouden we om de maand eens van plaats moeten kunnen wisselen, dan zouden we wellicht niet alleen meer genieten van wat we nu hebben, maar wellicht ook beter de anderen begrijpen.
Wedden dat we anders kijken naar werk, naar rijkdom ?
Hé, ik zie plots weer wat blauw in de lucht...of is dit alleen illusie ?
Zelfs hun kleren zijn kleurloos en nat, als een weergave van hun gedachten in dit kloteweer...
Hoeveel mensen zouden nu meer last hebben van hun depressie, door het grijze beeld van een verregende natuur ? Hebben mensen in Sahara dit ook ? Of staan zij dan te wippen en te springen in hun blootje in de heerlijk koude regen ?
Gek hé!
Wij smeken om zon, om vriendelijke kleuren, om de geuren van de warme bosgrond... en ergens anders zoeken ze wanhopig naar een plekje schaduw. Eigenlijk zouden we om de maand eens van plaats moeten kunnen wisselen, dan zouden we wellicht niet alleen meer genieten van wat we nu hebben, maar wellicht ook beter de anderen begrijpen.
Wedden dat we anders kijken naar werk, naar rijkdom ?
Hé, ik zie plots weer wat blauw in de lucht...of is dit alleen illusie ?
Abonneren op:
Posts (Atom)