In Gods dienst...

Herero chained during the 1904 rebellion. (Photo credit: Wikipedia)

Zoals ik reeds eerder heb verteld, ben ik bezig een boekwerk te doorworstelen over volkerenmoord, holocaust, eliminatie, deportatie en dergelijke dingen meer.
En bijna bij al die vreselijke dingen stellen wij vast dat "Het Geloof" daar een vuile rol in speelt. Nogal dikwijls namen de kerkleiders zelfs een standpunt in pro de moorden.
Wij zagen dat bij de katholieke kerk, de protestantse kerk, de islam, maar ook bij andere vormen van levensbeschouwelijke aard, zoals het communisme en andere.

Eigenlijk gaat deze houding regelrecht in tegen de geest van de godsdienst of de leer...

Wat ook verbaast is het feit dat de daders dit vol enthousiasme doen. Nadien verklaren ze het veelal anders, maar de getuigenissen maken duidelijk dat de meesten het "leuk" vinden. Als je de holocaust neemt, die iets dichter bij ons staat, dan zie je dat ze er fotootjes van namen, als souvenir en dit zelfs opstuurden naar hun familie om te tonen welk goed werk ze verrichtten.

Ik snap het niet...
Ik snap niet dat men plots de godsdienst, de leer, de levenshouding dusdanig kan omvormen, dat het logisch en wenselijk lijkt om andere menselijke wezens te doden, uit te roeien, te misbruiken, te martelen, te...

Ik ben Vlaming, en dus ben ik opgegroeid in een wereld die gegroeid is in een katholieke sfeer. De katholieke leer heeft onze kijk op de wereld - willen of niet- heel sterk beïnvloed. Zelf ben ik opgegroeid in een katholiek gezin, en is deze godsdienst me dus ergens altijd wat nabij. En dan begrijp je niet, kun je niet begrijpen dat de paus, en talrijke priesters en bisschoppen uiteindelijk op een of andere manier een rol speelden in de uitroeiing van de Joden. Weliswaar niet in daden, maar ergens door hun zwijgen en zelfs in enkele gevallen door de expliciete goedkeuring. In het gezin waar ik opgroeide was dat niet zo, maar men nam ook niet aan dat "de kerk" daar een negatieve rol in had gespeeld. De kerk kon niet verkeerd zijn, de holocaust was verkeerd, dus had de kerk daar steeds tegen gereageerd...

Dat het niet zo was, was ondenkbaar, niet aan te nemen.

Hetzelfde zien we als we over het begin van de kolonisatie praten, in de tijd van Leopold II (en wellicht ook nog wel een stukje er na, want je keert zoiets niet om zoals een blad in een boek), dan stellen we vast dat dit ook ontkend wordt. De koning is -net als de kerk- een beetje onschendbaar, dus is het niet gebeurd.

Deze praktijken van uitroeiing, deportatie, verkrachting, en noem maar op is niet nieuw, we kunnen het vinden doorheen heel de geschreven geschiedenis.
En hoe meer ik er van weet, en zie dat ieder volk blijkbaar is staat is om dergelijke dingen te doen, hoe angstiger ik word...

Als ik de systematische aanvallen van bepaalde Vlamingen hoor tegen de Walen, en vice versa, dan ben ik bang dat zelfs deze nu nog louter politieke houding wel eens zou kunnen uitgroeien tot echte haat, echte minachting...moord. En geef toe, sommigen spuwen nu al echt hatelijkheden uit over de anderen !
Als ik zie hoe men stelselmatig de gastarbeiders, de Islam gaat veroordelen, en voortdurend inhakt op deze groep, dan heb ik schrik... Schrik dat dit ook zou kunnen leiden tot echte haat, echte diepe minachting, zo minachtend dat zij in de ogen van de anderen tot niet-mensen worden. Zoals in de Hutu-Tutsi moorden, waar de anderen kakkerlakken, ongedierte werden genoemd.

Haat roept haat op.
Haat wordt dan een onderdeel van het leven.

Ik heb hier nog een Afrikaans beeldje, uit Kongo in de tijd van Leopold II... De schrik, de haat was er zo sterk, dat de Kongolezen zelf hun voorouderbeelden de handen afhakten, net zoals zij dat ondergingen door de blanke overheersers. Dit beeldje staat hier, met afgehakte armen, als een aanklacht tegen de zonden van ons ras tegenover anderen.

Denk aan de slavernij, denk aan de Duitsers en de Herero's, denk aan de Engelsen in Kenia, denk aan de Belgen in Kongo, denk aan...een eindeloze lijst...
En het zijn echt niet alleen de Europeanen die dergelijke dingen deden, we zien het ook in de rest van de wereld, alleen, daar praat men minder over, het raakt ons niet zo diep, het is zo ver weg...

Dat alleen al zou ons moeten waarschuwen dat wij nog steeds ergens, diep in onszelf, de neiging hebben de "anderen" (lees andere rassen) minachtend te bekijken. Wij hebben blijkbaar nog steeds ergens, diep in onszelf, superioriteitsgevoel tegenover anderen.
Terwijl we niet eens echt van rassen kunnen spreken. Terwijl onderzoek heeft uitgewezen dat op een gegeven moment in de geschiedenis de mensheid bijna volledig was verdwenen, op een 3.000 exemplaren na... Dat we dus allemaal afstammen van dat kleine aantal, en dus eigenlijk allemaal wel heel, heel dicht aan elkaar verwant zijn.
Wij met de Afrikanen, de Australische Aboriginals, de Chinezen... allemaal uit een klein kookpotje van hooguit een 3.000 exemplaren.

En dan gaan we hier elkaar zitten opjutten tegen die gastarbeiders, die Polen die ons werk afpakken, die immigranten die hier rondlopen in andere kledij en een andere God belijden, tegen die mensen die onder elkaar een taal spreken die we niet begrijpen... Te gek.

Weet je, soms heb ik de indruk dat de mensen rond me meer inzet vertonen voor de bescherming van plant en dier, dan voor de medemens.
Ken jij één plantensoort, één diersoort die ook zo reageert?
Ik niet.
Maar ja, wij zijn dan ook de enige denkende soort...
allee... daar sussen we ons zelf dan mee zeker ?

tot de volgende?

Klein onderhoud

stethoscope (Photo credit: Wikipedia)

Vanmorgen zijn Anny en ik zelf naar de huisdokter geweest... Onze zesmaandelijkse controle en vooral om weer een hele resem nieuwe voorschriften te hebben voor al die medicale wondermiddelen die ik moet slikken (en Anny ook al enkele)

Dus hapert er niets, en moet je toch naar de dokter. Gewoon omdat de middelen die je al jaren pakt moeten voorgeschreven worden. Ik vind dat een beetje gek, maar ja... En ondertussen laten we dan maar eens de dokter luisteren naar ons ademhaling en of ons hart wel nog klopt. Dat we niet al lang dood zijn en het nog niet weten.

En vandaar naar de apotheker... nieuwe (dure) voorraad in doen. Normaliter moest de apotheker zijn groen kruis doven, uit protest tegen de besparingen van de regering, maar hij is bang dat de mensen dan zouden denken dat hij gesloten is. Dus geen staking van de lichtreclame.

Bij de apotheker is er een (mooi) stageairke die bedient. Het brave kind wou van al mijn medicaties nog eens zeggen en uitleggen, hoe en wanneer ik ze moet pakken... Ik zei dat er misschien nog wel middelen in heuren boetiek waren die ik niet kende,maar niet bij deze die ik al jaren slik... waarop de apotheker: "Ja aan de kant van de schoonheidsproducten..."
Ik heb dat immers niet nodig.
Ben schoon van mijn eigen.
Uhum

De dokter is mij nu ook al gewoon, weet dat ik altijd sta te zeveren tegen hem, en ik krijg meteen een antwoord terug, waarmee we dan beiden kunnen lachen. In het begin wist hij niet goed wat hij met mij aan moest, maar nu lachen we samen met al mijn gezever. Kijk, ik kan niet tegen dokters die met je mee klagen, die maken je nog zieker dan je al bent ! Nee, geef mij maar een dokter die kan lachen. En die je niet zit te beklagen. Tijdens het onderzoek vraagt hij mij: "Heb je soms hoofdpijn?" "Nee, ik heb nooit hoofdpijn... Dat kan ook niet, daar is geen plaats voor, bij mij zit dat helemaal vol..." Waarop hij: "Ja, maar met wat ?"
Kijk, dat kan ik appreciëren !
Dat kan ik op prijs stellen. En Anny ook, we zaten daar met zijn drieën te lachen met al dat gezever.

Zo is het plezant om naar de dokter te gaan. En ik weet zeker dat hij liever zo'n patiënt heeft dan een die altijd zit te klagen en te kriepen. Ook als ik echt ziek ben, zoals een paar maand terug met die bronchitis, zitten we nog te lachen, dan moet ik daarvan hoesten, maar weet je, dat is het mij waard.

Nee, het leven is al triestig genoeg, laat ons het niet nog triestiger maken ! Lachen is gezond, en is meer waard dan een doos medicamenten. Gisteren ook in de academie... Juffrouw Linda was jarig. Iemand had een taart gebakken, en we komen allemaal bijeen rond een tafel, elk met een stuk taart. Iemand vraagt me of ik haar al gefeliciteerd heb. Ik zeg ja, en ik heb haar al een keer tegen mijn gilet getrokken ook... Gegniffel, en ik met een brede smile: "Ja en ze had het geiren !" Linda kijkt dan altijd eens op, om te zien of ik dat nu meen, en is pas gerust als ze me ziet grinniken... Waarop een medeleerling "Is er hier iemand aangeduid om te klachten te behandelen voor seksuele intimidatie ?"
Kijk, dat is toch veel leuker dan daar stijf en stram te staan, en doodernstig te zijn ? Lachen is gezond ! Je mag niemand kwetsen, maar heerlijk lachen, dat doet niemand kwaad, in tegendeel !
Ik hou van het leven, hou van de mensen (uitgezonderd van politici) en hou van humor...
En oh ja, ik hou eigenlijk bijna van alles... Het leven is schoon ! en het geluk, dat is tevreden zijn met alles... Je moet niet jaloers zijn op de grotere auto van de buur of de schonere kwampjoeter van Piet of Jan, nee, wees gelukkig en content met wat je hebt, en geniet...

tot de volgende ?

't Is van de hond...

Canis lupus Deutsch: Wolf English: Gray wolf. Français : Loup. Nederlands: Wolf Türkçe: Kurt (Photo credit: Wikipedia)

Gelezen en gezien op TV, de mens heeft al 32.000 jaar honden als huisgenoot... Dat het fossiel al bijna een eeuw in de kast lag te liggen doet er niet toe, het feit dat het zo oud is, en duidelijk een hond is, dat is belangrijk. Het is niet zo maar een wolvenjong dat door de mens werd geadopteerd, nee, het is duidelijk een hond, met de afwijkingen in het skelet die wijzen op de domesticatie....
Met andere woorden, het was een hond die ontstaan is na vele decennia houden van wolven over bijna wolven naar honden.


Misschien vind je dat niet echt belangwekkend, maar voor mij lijkt het een wonder. Voor mij is het opnemen van wilde dieren in het gezin, en vooral het domesticeren van die dieren een bewijs van het "mens-zijn". Het vergt immers inzicht in andere wezens, niet alleen in je zelf. Je maakt zomaar geen koe van een wilde buffel. Dat vergt generaties kweken en vooral selecteren van de kweekproducten.

Als je nu de hond neemt, dan is dat een echt wonder! Als je bedenkt dat al die honden uiteindelijk afstammen van de wolf, zowel de Duitse dog als de kleine chihuahua, komen beiden van die wolf... en al de andere rassen ook. Ze verschillen soms enorm, en je kunt er met de beste wil van de wereld de wolf niet meer in terug vinden.

Dat zal wel nog niet het geval geweest zijn met de hond van 32.000 jaar geleden, maar het zal er wellicht hebben uitgezien als een soort schaapherdershond, zoiets als een Duitse herder wellicht.

Maar dat is op zich allemaal niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat de mens daar en dan duidelijk anders leefde dan we dachten. Het hebben van huisdieren wijst immers op een andere manier van leven, en op een opnemen van enige verantwoordelijkheid voor andere dan de eigen soort. Och, ik denk dat de hond van toen wellicht naast jachtgezel en waakhond ook wel eens in de pot belandde in tijden van honger, maar dat deden de katten hier ook tijdens de laatste wereldoorlog. (En wie weet misschien zelfs ook wel een hond links en rechts....)

Maar ze deden ze duidelijk niet allemaal in de pot, ze kweekten ze bewust, anders zou het geen hond zijn, maar wolf gebleven zijn. Dus hadden ze huisdieren, met de daarbij horende manier van leven.

Dit is een hele stap verder dan de kleine die thuis komt met een vogeljong, en die er in slaagt dat groot te brengen... Die merel blijft merel. Het is pas na vele generaties kweken en selecteren dat je er een iets andere soort merel uithaalt.
En wellicht nog vele generaties later pas zou je kunnen spreken van een bijna totaal ander dier. Je kunt bij de kanarie zien hoe kwekers er in slaagden door selectie na selectie te komen tot heel andere vogels, zoals de Belgische Bult en de Parijse Frisé...en vele andere. Dan pas kun je van domesticatie spreken.

Dat houdt veel meer in dan het houden van een mereljong, of in dit geval het houden van een jong van de wilde kanarie. Wilde kanarie die bijna niet meer te herkennen is als kanarie, want ons idee van kanarie is niet meer dat kleine vuilgroen-gele vogeltje, maar een gele vogel, die in het wild wellicht geen kans zou hebben.

Het is een enorme stap in de ontwikkeling van de mens, dat zij dieren houden, maar vooral dat zij selectief gaan kweken.

Nadat ik gisteren twijfelde aan de evolutie-leer, stel ik me nu vragen over het ontstaan van de mens. De mens als verstandelijk wezen.
We kennen allemaal de vraag: "wat was er eerst, de kip of het ei?", maar in feite stel ik me de vraag: stel dat op een dag een afwijkende vorm geboren wordt, een vorm die de mogelijkheid heeft te denken, en wat hij bedacht ook door te geven aan anderen.
Stel dat jij dat bent... Je komt ter wereld bij een bende primaten, je ouders, je tantes en ooms en neven en nichtjes. Hoe ontdek je dan dat jij anders bent? Hoe ontdek je dan dat jij iets meer hebt dan zij hebben?
Hoe besef je dat jij problemen anders benadert dan zij, en doe je dat wel zonder dat iemand je op die mogelijkheid heeft gewezen?
Kortom, is het bezitten van de mogelijkheden ook de start van het gebruik van dat verstand ?

Ik weet het niet. Denk eens aan al de dingen die jij net doet zoals je ouders, zonder er ooit bij na te denken. Gewoon men deed het altijd zo... Zoals het mopje: "Mama, waarom snij je altijd de twee eindjes van de worst af vooraleer je ze bakt?" Moeder denkt na en zegt dan: "Ik weet dat eigenlijk niet, mijn moeder deed dat ook zo" De kleine gaat bij oma ten rade en stelt haar dezelfde vraag, waarop oma, verbaasd: "Bakken jullie nu nog steeds in dat kleine pannetje?"...
We lachen er mee, maar het is wel een beetje zo.
Sommige dingen lijken een beetje op rituelen, we drinken eerst een kop koffie en dan pas eten we een boterham, of zoiets...
Mijn vader had de onhebbelijke gewoonte een bezoek bij iemand nogal abrupt te beëindigen, hij stond dan recht, en gaf bijna bevelend: "Ja, we zijn weg zeker?". Ik kreeg van mijn moeder te horen dat ik dat net zo deed. Ik schrok er van, maar ze had gelijk, en ik zie het zelfde fenomeen nu bij mijn zoon.
We denken dus niet altijd na bij wat we doen. We denken wellicht pas bij noodzaak. Maar hoe onderkennen we wanneer we moeten nadenken?
Zo maar uit onszelf, zonder stimulans van anderen?
Want dat moest die eerste mens dan wel doen!
Snap je nu waarom ik het houden van huisdieren zo'n immens grote stap vind ?

Ik vind het allemaal niet zo simpel...
jij wel ?

tot de volgende ?

the origin of species

The title page of On the Origin of Species, first published in 1859 (Photo credit: Wikipedia)

Vannacht lag ik te denken over Darwin, On The Origin of Species ofte de evolutieleer...
(Je ziet, ook in een nieuw bed kun je denken!) (En oh ja, voor wie ongerust was dat er nog geen blog was, we zijn boodschappen gaan doen naar Auchan...)

The Origin of Species... Als je het boek leest, of de uitleg hoort, als je bijvoorbeeld de skeletten en fossielen bekijkt van "Het Paard", dan lijkt alles logisch... en toch...

Nee, ik ben niet bekeerd tot het creationisme, maar toch vraag ik mij dingen af.
Ik heb vroeger veel vogels gekweekt, en nu en dan zag je dan op exposities nieuwe kleuren verschijnen van bestaande vogelsoorten. Dit was een mutatie, maar niet in de zin dat de vogel daardoor plots een andere vogel werd. Nee, je kon die nieuwgekleurde makkelijk weer kweken met een normaalkleurige, en naargelang de dominantie van de kleuren kreeg je dan weer dezelfde vogel in een of ander kleur of bont.

Niets aan de hand dus.
In al die jaren heb ik nooit gehoord van een mutatie die zorgde dat er plots een totaal andere vogel ontstond. We heel langzaam kweek na kweek de kleinste selecteren om een mini-kanarie te krijgen, of omgekeerd een zeer grote kanarie, maar zet dat piepkleine bij die heel grote, die kweken perfect, het zijn dus nog steeds kanaries...

Ik weet niet hoeveel miljard mensen er nu al zijn, maar ook daar hoorde ik nog nooit van een nieuwe mutatie, waardoor er plots een volgende stap in de evolutie komt... Meer zelfs; mocht je een mensenkind kunnen weghalen bij onze voorouders uit het stenen tijdperk, en hier opkweken, dan zou je geen verschil zien, noch kunnen vaststellen.

Met andere woorden, het lijkt wel of die evolutie ligt al jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren stil, of er is toch iets anders loos.
Het enige geval waar ik een soort mutatie van zag die nut had en die resulteerde in betere overlevingskansen, was bij een of andere soort mot. Dat motje was oorspronkelijk hoofdzakelijk wit, wat een goede camoufage was als hij op de berk zat te zitten. Maar door de vervuiling was de berk niet meer wit, en motten die wat meer zwart in de vleugels hadden waren in het voordeel, en men zag de mot evolueren van wit naar zwart. Maar of dat te vergelijken is met de evolutie die we zien bij het paard, waar je van een diertje zo groot als een hond in stappen vooruitgaat richting paard ???

Nee, dergelijke stappen zien we niet.
En dan twijfel ik wel een beetje aan die evolutie. Het kan toch niet, dat in deze wereld die -weliswaar door toedoen van de mens- zo sterk verandert, dat de natuur plots niet meer mee evolueert. In tegendeel, wij horen van soorten die verdwijnen of in gevaar zijn te verdwijnen. Geen aanpassing !

Ik weet niet wat er loos is, maar het doet mij twijfelen aan de voorstelling die Darwin ons geeft. Ik geloof niet in het creationisme, waar plots alle dieren geschapen worden vanuit het niets, ik geloof dat het leven klein is ontstaan en geëvolueerd is naar nieuwe samenhangende levensvormen die uitmonden in dieren, maar waarom zien wij nu niets meer daarvan ? Je kunt gaan vertellen dat dit het werk is van vele eeuwen, maar evolutie in het kweken van variëteiten kun je doen in tijd, maar ook door massaal te kweken. Als wij nu de huisdierenkweek bekijken, dan kweken wij in tien jaar meer dan de natuur ooit in eeuwen deed, en als wij de mens bekijken in zijn enorme aantallen, dan moest daar toch al iets te zien zijn? En ik spreek nog niet van sommige insecten die hier in miljarden en miljarden voorkomen, en niet wijzigen.

nee, ik snap het niet...
't Zal wel aan mij liggen, en misschien zijn er wel al wat zaken te zien, die mij onbekend zijn... Ik hoop het bijna, omdat ik anders eigenlijk weer geen sluitend wereldbeeld heb.

Noem mij nu niet de vinken van Galapagos... Dat vind ik eerder aanpassingen dan wel echte mutaties. Dat er een vink is die leren eten heeft met behulp van een cactusdoorn, dat is een soort cultuur, die we ook zagen bij het koolmeesje die ontdekt had dat je onder dat velletje folie op de witte fles plots aan de lekkere melk kon komen. Die kennis is in enkele jaren verspreid over een groot gebied, tot men de melkflessen een andere dop gaf...

Waar ik wel iets meen in te zien, is waar de continenten uit elkaar dreven, er dieren zijn blijven leven, die zich in die duizenden en duizenden jaren anders hebben ontwikkeld naargelang waar hun continent naartoe dreef. Ze zijn zo ver uit elkaar gegroeid dat ze niet meer onderling vruchtbaar zijn. Het werden dus werkelijk andere soorten. Maar dat we ze zo makkelijk herkennen als zijnde wellicht ooit een soort, bewijst net dat de variaties niet zo enorm zijn.
Nee, ik zie echt geen nieuwe dieren ontstaan, tenzij door de menselijke prutserijen in DNA ...

Met andere woorden, zijn die geleerde bollen echt zeker dat dat kleine beestje ooit de voorloper van het paard was? Of zijn er gewoon een gamma dieren geweest die lijken op iets wat een evolutie zou lijken??? Kun je echt op een of andere manier bewijzen - echt bewijzen ! - dat de dinosaurus familie is van mijn kippen?

Ik hoop het, anders sta ik voor het zoveelste nieuwe wereldbeeld, en aan mijn ouderdom heb ik daar echt geen nood aan...

tot de volgende ?

Onze Lieve Vrouw van de skipiste

Kapel Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare, Edelare (Photo credit: Erf-goed.be)

In 1961 brandde de kapel van Kerselare af. Het druk bezochte bedevaartsoord was niet meer, maar het miraculeuze Onze Lieve Vrouwe beeldje was wel gered. Dus moest er een nieuwe kapel komen.
Er werd een architecturale wedstrijd of zoiets uitgeschreven, en het resultaat was dat er een heel modern iets verkozen werd. De breuk met het oude kapelletje kon niet groter zijn.

De moderne kapel viel niet in de smaak bij de Oudenaardisten, die het alras omdoopten tot "De skipiste"... Kijk maar op de foto, de naamgeving lag eigenlijk wel wat voor de hand.

Nu zit de kapel met betonrot, en staat de hele kapel vol met stellingen om het dak te ondersteunen. Door zijn extravagante stijl kreeg de kapel al het statuut van beschermd monument, en moet het gerestaureerd worden, maar zonder dat het zijn stijl en eigenheid verliest...

Ik vind het een lelijk ding, maar ja, ik hou nu eenmaal niet van die strakke bedoeningen, het voelt mij steeds zo koud, zo kil aan, zo onnatuurlijk. In de natuur vind je heel weinig strakke lijnen, lijnen moeten leven, kronkelen, krinkelen, capriolen vertonen, barsten van levenskracht. Niet dat ik voorstander ben van de rococo, maar dat zie ik eerlijk gezegd nog liever dan de skipiste van Kerselare. De natuur is , als je het hem (haar?)toelaat, uitbundig !

Betonrot... Als ik in de academie te Zottegem zit, dan kan ik genieten van het zicht op de oudste betonskeletbouw van België... En daar is nog niets mis mee, het is zelfs een heel mooi gebouw, dat jammer genoeg leeg staat te staan... (lees maar in mijn vorige blogs). Waarom zit er dan in dat toch nog recente gebouw in Kerselare (Edelare) wel betonrot?

Eén van de mogelijke redenen is dat men de samenstelling van de beton al enkele keren heeft gewijzigd. Nu en dan probeert men de beton goedkoper, of sterker, of sneller drogend, of weet ik veel wat allemaal te doen doen. Eén van de zaken die men ooit volop in de beton kieperde, was "vliegas"... Vliegas is een afvalproduct, te vinden bijvoorbeeld na de verbranding van kolen in de elektriciteitscentrales, zoals er eentje hier vlakbij staat in Ruien... Vliegas is een eigenaardig product, dat je door aanstampen alleen al kunt veranderen tot een harde massa, tot een soort "beton-achtig" geheel. Dus lag het voor de hand dat aan de beton toe te voegen...  Deze beton is een van de soorten die al zeer snel begint te lijden aan betonrot. Ik weet niet of in de kapel van Kerselare ook deze stof zit, maar feit is dat het eigenlijk al veel te snel aan het rotten is gegaan. Als je in Rome in het Pantheon staat, dan zie je beton uit de tijd van de Romeinen, nog steeds zonder rot... Om maar iets te stellen.

We hebben jaren gekend dat we dachten dat de volksdevotie voor miraculeuze beelden aan het verdwijnen was, maar de laatste jaren zie je het aantal bedevaarders weer stijgen ! En geen klein beetje, het neemt hand over hand toe. Een beetje gek eigenlijk, je ziet bijna geen mens meer in de kerk, maar ze gaan wel op bedevaart.

Het beeldje van O.L.Vr. van Kerselare is heel oud, maar je kunt er amper nog een miniem stukje van zien. Het zit in een zilveren schrijn, in het model van een mooi Mariabeeld, maar eentje dat helemaal niet lijkt op het "echte" beeldje in het schrijn. Het echte beeldje vind ik persoonlijk veel mooier, het heeft veel meer "ziel", het zilveren schrijn is schitterend mooi, maar is er een van de zovele in dezelfde zin. Het oude is primitief maar heeft iets wat je raakt. Of wat mij raakt. Eigenlijk is dat een gek iets. Ik kan niet zeggen wat het is, wat van een beeld een beeld maakt met een ziel. Een beeld dat iets "heeft".  Het is soms niet eens iets wat je mooi kunt noemen, het kan zelfs ronduit lelijk zijn, maar het bezit een zekere uitstraling, iets wat je raakt. En wat nog gekker is, wat mij raakt hoeft niet te zijn wat u raakt.
Er is dus geen stijl of vorm of voorwaarde aan verbonden.
Voor mij kan het dan Kunst zijn, met grote K, voor u misschien gewoon een lelijk ding. Wat is dan Kunst ?
Heel moeilijk... Ik denk dat de simpelste omschrijving zou kunnen zijn: iets wat een heleboel mensen echt raakt tot in het diepste van hun zijn, en die deze eigenschap houdt door de eeuwen heen.
Is het andere dan geen Kunst?
Nee, maar wel zeker kunst, met kleine k.
En dat hoeft niet minder waardevol te zijn. Maar het zal het niet zijn voor de massa, en het zal wellicht de tand des tijds niet doorstaan als zijnde kunst...

Toch vind ik persoonlijk soms de kunst véél belangrijker dan de Kunst...
Omdat kunst openstaat voor iedereen, omdat iedereen kunst kan bedrijven (Vééééél belangrijker dan iets aankopen !!!).
Omdat creëren belangrijk is voor de ontplooiing van je mens-zijn.
Omdat schoonheid kan zitten en heel vaak ook werkelijk zit in het ongekunstelde, in de wat moeizame, primitieve vormen die een gewone mens gebruikt, die hij kan maken, maar die hij of zij ZELF maakt...

Is de devotie voor zo'n primitief beeldje niet voor een stuk daar aan gebonden, dat het aanspreekt?
Als ik de mensen vraag om me te vertellen hoe ze "een moeder" zien, dan is er niemand die daar een fotomodel voorop zet... Nee, ze duiden een vrouw aan met armen om je te knuffelen, te troosten, met borsten om je te voeden en je tegen te drukken, te beschermen tegenover de wereld... Geen mooi, maar warm... Is dat misschien wat "de ziel" is van het beeld ?

tot de volgende ?

de Stad dat is een apenkot...

Nederlands: Sint-Walburgakerk in Oudenaarde English: Church of Saint Walpurga in Oudenaarde. Oudenaarde, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia)

Je kent vast wel het liedje: "De klas dat is een apenkot, parlez vous, de apen zitten twee per twee, parlez vous, de grootste aap die zit van voor en doet de zotste kuren voor, inke pinke parlez vous...."

Mij lijkt dat de stad, en ik denk niet eens aan een speciale stad, de stad, de gemeente in het algemeen, dat is een apenkot !
Neem nu mijn eigen Oudenaarde, waar men ieder jaar de putjes vult op het parcours van de ronde van Vlaanderen, en de rest van de wegen en de rest van het jaar gewoon laat liggen.  Wel leggen ze om de honderd meter van die verkeersdrempels, maar wellicht is dat om de putten enerzijds te camoufleren en anderzijds de aandacht er van weg te trekken.

Maar ja, je ziet dan wel heel de stad door grote borden met Oudenaarde -hartje- de Ronde... Voor de prijs van die borden zouden ze wellicht de putten een degelijk kunnen vullen, zodat ze niet ieder jaar voor de bewuste ronde weer heel het parcours moeten afrijden en lapjes leggen.

Maar ik zit naast Oudenaarde ook tamelijk veel in Zottegem, waar ik academie loop... Op het terrein van de academie staat nog een prachtig gebouw, de buitenkant netjes gerenouveerd, te blinken, en men doet er niets mee... De bedoeling is dat de stadsdiensten daar zouden komen, maar het blijft maar duren en duren... Er is aan de academie weinig parking, en vlak naast (aansluitend!) is er een groot stuk braakliggende grond... Prachtig om daar eindelijk eens een serieuze parking te maken... Maar het komt er ook niet van...

Oudenaarde kon een schitterend stad zijn, met een pak zaken die verwijzen naar het verleden als Scheldestad, maar men heeft al de oude scheldearmen en coupures gedempt...  En nu is men bezig om het "gat in de markt", de misdadige viervaksbaan die doorloopt tot op de markt, weer wat dicht te camoufleren... Met schabouwelijk vloekend-moderne gebouwen vlak voor en naast die mooie oude huizen en de prachtige St Walburgakerk...

Ach, en het erge is: binnen enkele maanden is het weer verkiezing, en vragen diezelfde oenen weer om voor hen te stemmen, zodat zij weer verder ten dienste kunnen staan van de bevolking... Hahahahahaha....

Ik hoorde weer enige politiekers zeveren tijdens het programma "De zevende dag". We lijken steeds meer op Amerika... Het is in om tegenstrevers zwart te maken, en ik denk heus niet alleen aan Vanden Driessche... Nu ja, wellicht is het makkelijker dan te komen met opbouwend zaken en met gedegen beloftes, gebaseerd op zaken die al verwezenlijkt zijn... Maar dat zijn er zo weinig dat je daar echt niet zo veel kunt over vertellen, zeker niet als je een hele boel dingen niet hebt gedaan, verwaarloosd hebt of verprutst hebt.

Maar laat ik niet bitter zijn... Ik zou via internet kunnen zoeken naar de beloftes van 6 jaar geleden, maar die zijn zeer moeilijk te vinden. Hoe dat komt ? Ze zijn er afgehaald door de huidige kandidaten om te gebruiken voor het herdrukken van dezelfde beloftes met alleen wat oudere gezichten en een paar nieuwe, die echter zorgvuldig op niet verkiesbare plaatsen worden gehouden...

Er is niets nieuws onder de zon... zeker niet in de politiek.
djudedju

Hé, het is zondag, we zijn naar een rommelmarkt geweest waar bijna geen kraampjes stonden dank zij dat schitterende weer van ons... En we hebben weer genoten van enkele omleidingen... Och ja, er zijn nu extra veel wegenwerken in de gemeenten, op de gemeentelijke wegen, kwestie van te kunnen zeggen dat ze toch iets hebben gedaan. Om de 6 jaar enkele straten, allemaal op het laatste knipje... Schoon ! Schoon !

tot de volgende ?

Sterven bomen staande?

Earth wal with trees/bushes between the different fields in the norht east of Fryslân Nederlands: Houtwal nabij Twijzel in de Friese Wouden Frysk: Houtwâl by Twizel yn de Wâlden. (Photo credit: Wikipedia)

knotwilg - own picture (Photo credit: Wikipedia)

Ik denk dat de natuur weer een fabeltje heeft ontkracht... In de jagerij ligt een oude knotwilg omver. Op het stuk dat nog rechtstaat staat nog wat groen. Bomen lijken hier dus er bij te gaan liggen als ze het opgeven, of althans voor het grootste gedeelte... Maar heel zeker ben ik eigenlijk niet, want knotwilgen zijn bizarre dingen. Je weet bv niet eens of het groen dat je nog ziet aan het nog rechtopstaande stuk wel van de oorspronkelijke knotwilg is, of dat het een andere boom is die wortel heeft geschoten in de knot...

Ik vind knotwilgen mooi. Vooral die heel oude gescheurde, verwrongen oude knotten. Het is ook iets wat typisch is (was?) voor ons landschap. Vroeger zag je er heel veel, maar ze worden jammer genoeg zeldzaam. Naast de afbakening van de gronden met knotwilgen zag je hier ook afbakeningen met wat ze in Mater Branken noemen... In het Nederlands is dat een houtwal. Eigenlijk is het dichte familie van de knotwilg, maar waar de knotwilg een stam heeft, worden bij branken de takken iedere keer weer heel laag bij de grond afgedaan. Je krijgt dan een bos takken. Als het wilgen betreft, werden die na het afdoen wel gebruikt voor het maken van manden en dergelijke.

Nu zijn beide beschermd. Niet overal, maar er zijn heel wat houtkanten die men poogt in stand te houden, net zoals er knotwilgen zijn die men in stand probeert te houden. Deze taken worden soms gedaan door jongeren die lid zijn van een of andere natuurbeweging, en weten dat die dingen ook heel speciaal leven herbergen. Er zijn vogels die dolgraag nestelen in knotten, anderen in de branken.

Kortom, door het toedoen en onderhoud van en door de mens, is een specifiek leefmilieu ontstaan voor heel wat diertjes.

De groene beweging promoot hier ook het aanplanten van een "natuurlijke" haag, waarbij ze aanraden om een heleboel soorten haagplanten door elkaar te zetten, zodat er heel wat soorten groenen en bruinen de haag kleuren, dat er ook wel wat bloei in zit (bv van meidoorn) en vooral, dat het een betere kans biedt op nestelplaatsen dan de klassieke haag. Je moet die haag wel wat dikker laten uitgroeien, en je kunt hem ook niet zo gemillimeterd netjes scheren. Dat komt omdat de diverse soorten nooit allemaal op hetzelfde tempo groeien. Ik vind die hagen wel mooi. Mocht er geen haag rond mijn huis hebben gestaan toen ik hem aankocht, dan zou ik wellicht een dergelijke haag gezet hebben, wat wild, wat knoestig, wat natuurlijker ogend. En vooral bestaande uit plantensoorten die hier thuis zijn.

In feite hoort een dergelijk vorm van haag thuis in het rijtje van Knotten en branken.

Ik heb ooit in een huis gewoond, waar een haag bij hoorde van meidoorn. Je moest dat maar één keer scheren om het mooi te houden. Heel het jaar bleef het dan min of meer zijn vorm houden. In die tijd had ik nog geen elektrische snoeischaar, en was het dus met de hand te doen... de tuin was meer dan 100 meter lang, dus meer dan 200 meter haag... Een hele klus ! Met die elektrische snoeischaren is het leven heel wat makkelijker geworden.

En zo komen we eigenlijk ook een beetje aan vormsnoei toe. Dat kan heel mooi zijn, maar soms ook heel gekunsteld, zodat er helemaal niets van natuur meer in te vinden is. Toch biedt dit ook wel voordelen aan ! Door het heel dikwijls en heel intens snoeiwerk, krijg je een heel dicht takkenwerk, en is het gewoonlijk zo goed als "waterdicht", een ideale plaats voor kleine vogels om er in te nestelen.

Met andere woorden, het is niet allemaal nefast wat de mens in de natuur doet... En als we naar het ontstaan kijken van die dingen, dan was het zeker bij branken en knotten niet alleen omdat het mooi was, of omdat het een vorm van afsluiting vormde... Nee, door de regelmatige snoei had de mens van toen brandhout en basismateriaal om manden te vlechten. Dat nut zal wel geprimeerd hebben, maar waarom zou dat niet mogen, voor één keer: het nuttige aan het aangename paren...
En het is nog mooi om zien ook...
Wat wil je nog meer ?

Van mij mag de boer al die lelijke betonnen paaltjes wegdoen, terug zoals vroeger een paal plaatsen van een dikke wilgentak, en als die groeit, hem om de zoveel jaar weer knotten, zodat ons lanschap weer dat typische krijgt en de vogels en de mens weer kunnen genieten van groen !
doen !

tot de volgende ?