15 oogst

Het feest van "Onze Lieve Vrouw ten hemel opneming"...
In de evangelies is Maria een figuur die niet zo vaak ten tonele komt. Heel wat van de dogma's en verhalen komen niet uit het evangelie, maar zijn dus zaken die achteraf er bij zijn gekomen en soms zelfs tot dogma verheven werden.

Maria vult zowat de nood aan een moedergodin... De meeste oude religies kenden zo'n figuur, en het was niet makkelijk voor de nieuwe gelovigen om die vertrouwde moederfiguur plots te vergeten, aan de kant te schuiven.
Ik vermoed dan ook dat het de jonge kerk was, die Maria naar voor schoof, veel sterker dan in het evangelie, om aldus op zijn minst gedeeltelijk, de moedergodin te vervangen. Wellicht is de devotie steeds sterker geworden, en heeft men steeds meer plaats ingeruimd voor Maria.

Met God praat men niet zo handig, met moeder wel...

En als je kijkt bij de grote groep katholieken, dan kun je zien dat dit nog steeds zo is. De verering van Maria lijkt haast belangrijker dan de verering van God zelf. Natuurlijk ontkennen ze dat, maar de volksdevotie bewijst het tegendeel.

Als godsdienst zo ver gaat bij de mens, dat de mens zich richt tot God in een gesprek (bidden), en gaat dit veel makkelijker bij de moederfiguur dan bij die enorme grote afstandelijke figuur. Spreken tot een almacht of tot een moederlijke vrouw? De keuze ligt voor de hand, en is meteen een van de twistpunten tussen protestanten en katholieken.

Ik heb het altijd een beetje moeilijk gevonden om dogma's te aanvaarden. Het is zo'n beetje: "Ha, ij gelooft niet wat ik u vertel? Wel, dan ga ik het u verplichten, zo niet gaat ge naar de hel..."
En ik zou ik niet zijn, als ik me niet met heel mijn dik lijf verzet tegen dwang.
Het zou voor mij veel makkelijker zijn het allemaal aan te nemen en voor waar te aanvaarden als men het niet verplichtte ! Als men het gewoon als een andere mogelijkheid gaf, een makkelijker ingang naar het geloven.

Ik heb ondertussen al zoveel gelezen en nagedacht over het geloof, dat het steeds moeilijker is geworden om zo maar alles te slikken en te aanvaarden. Er zijn door diverse sekten (Laat mij nu eens alle religies gewoon in dat zelfde hoekje op een hoopje gooien), zoveel dingen verteld die elkaar tegenspreken, allemaal gebaseerd op dezelfde teksten of soms op één vertaling, dat ik op een gegeven ogenblik besloten heb al die zaken te vergeten, en er mijn gedacht voor in de plaats te zetten. Ja dus, ik ben gelovig, nee je kunt me niet in één hokje onderbrengen.

(Ik heb zo het gekke gevoel dat theologie iets is, wat is uitgevonden door en voor twijfelaars...)

Op het kerkhof hangt momenteel een briefje dat, als wij niet opnieuw gaan betalen, de concessie verloopt, en dat de as van onze Koen zal verwijderd worden... Ik ga dus maar eens naar het stadhuis gaan, en de concessie verlengen, niet voor mezelf, want voor mij is daar alleen as, maar voor de kinderen en voor Anny, die wel de link leggen tussen de as en Koen.
Het mag gek klinken, maar voor mij houd dit ook verband met Maria Ten Hemel Opneming... Wat kan mij de as, het stoffelijk overschot schelen. Ook niet van Maria. Voor mij telt wat in mijn hart, in mijn hoofd rest, en wat ik hoop, wat ik probeer te geloven. (Wie het zeker weet moet niet geloven, die weet. Geloven houdt dus steeds Hoop in)

--------------------

Gisteren heeft de verpleegster weer met al haar macht zitten duwen op wat rest van het abces... Ik begin me af te vragen of ik weer niet anders reageer dan de rest van de mensheid... Ik word wakker en zenuwachtig van morfine, slaapmiddelen jagen me de kast op van de zenuwen... Misschien zorgt die wiek wel voor verder ontsteken in plaats van te werken als zuiverend ?
Ik ga het haar vanmiddag toch maar eens vragen.
Het abces lijkt immers niet meer te evolueren...
En ik kan daar toch niet blijven mee rond lopen?
Veel pijn heb ik niet, buiten bij bepaalde bewegingen.
Maar het verhindert ons wel om normaal te functioneren !

tommetoch...

tot de volgende ?

Oh ja, voor ik het vergeet, voor wie het telt: een Gelukkige Moederdag !