Ik weet het, dat doet er allemaal niets toe. We krijgen het weer dat komt. Point final. We hebben niet te kiezen. We mogen echt niet klagen, we zitten in een gematigde zone, een beetje van alles maar van niets echt te veel. Als je kijkt naar filmpjes uit verre landen waar ze met grote tornado's zitten, of tropische regenbuien, of een zes maanden "nat seizoen"... Dat moet ook wat zijn ! Hier wisselt het voortdurend af, en iedere keer je een BBQ plant kun je er haast zeker van zijn dat het net dan weer begint te regenen, maar geef toe, er zijn ergere dingen in het leven dan dat.
De takken van mijn linde zwiepen heen en weer, soms denk ik: nu breken ze ! maar nee, daar zwiepen ze net op tijd weer terug. Het is niet wat je een strakke wind zou noemen, nee, het komt in vlagen. Bij Anny zit het weer in haar rug, haar ene been doet pijn. Ik mag niet klagen, de laatste dagen gaat alles wonderwel. Ik voel mijn rug, maar het gaat, en als ik eens dingen doe die de pijn de hoogte injagen, dan is het 's anderendaags weer weg. Toen we naar Paira Daiza zijn geweest, verrekte ik van de pijn, zo erg dat Luc en Rita er mee inzaten of ik wel thuis zou geraken met de auto... Maar waar ik gerekend had op enkele dagen pijn, was ik 's anderendaags al weer redelijk goed. Van de vispartij idem dito... Ik voelde wel dat mijn spieren pijn deden, maar spierpijn is het minste van mijn zorgen. Blijkbaar zit ik in een betere periode... Of misschien is het een nieuwe fase in de slijtage van mijn rug ? Ik ken nog mensen die met verouderen iets verbeterden. Genezen zit er natuurlijk niet in, maar alle verbetering is welkom ! Van mij mag dit proces nog een hele tijd door gaan! Nu Anny minder kan, is het juist op tijd dat ik weer iets meer zou kunnen.
Gek, buiten lijkt het nu plots windstil...de lucht wordt heel donker, zonder het licht van het scherm zou ik wellicht mijn lettertoetsen niet meer zien. Wellicht gaat straks weer de wind te keer, en het zou me niet verwonderen als er weer donder en bliksem bij te pas kwam.De eerste verlofdag van Bart ziet er niet goed uit. Hopelijk wordt het weer beter, zodat hij eens lekker kan genieten van de buitenlucht. Wij zouden vandaag naar de rommelmarkt gegaan zijn te Wannebecq, maar met dit weer moet je daar niet op denken... Morgen is er weer een andere dag, en is het rommelmarkt te Wannegem-Lede. (In Lede !) Dan zie ik Patrick en Marleen eens terug, vrienden van vroeger...
Hopelijk is het morgen beter weer ! Volgens de weerheren en weerdames van de diverse zenders zou dat zo zijn... Maar ja, ze zijn niet altijd juist... We zien wel.
tot de volgende ?
1 opmerking:
Oh en zoals je weet hoop ik met je mee. Hier is het blijven regenen tot het vloed was, dus jammer genoeg niet op schattenjacht kunnen gaan.
Ik prijs ons ook gelukkig in ons landje. Hoop dat we dit nog lang zo kunnen houden, extreme hitte of warmte zou ons leventje wel enorm veranderen.
Een reactie posten