Ik keek naar buiten: alles wit ! In de andere kamer het rolluik opgetrokken, daar zie ik de tuintafel staan, wel 3 cm sneeuw !
Rolluik omhoog in de kamer van Koen, zodat ik de baan zag; alles wit.
Anny ook uit bed gekoterd, turnen tot minimum herleiden, vlug aankleden en vlug ons potje yoghurt lepelen, en rond 20 voor 7 waren we al vertrokken.
Hier was het niet fameus rijden, maar de sneeuw op de baan begon al wat te smelten. Eens op de grote baan ging het, en toen we de Edelare beneden kwamen, kon je nog amper zien dat er sneeuw gevallen was ...
Wij waren te vroeg in Gent, maar dat is niet erg. Beter te vroeg dan te laat. We waren op die manier dan ook vroeg weer thuis.
De pijn die Anny nu nog heeft, lijkt een ontsteking te zijn, wellicht ten gevolge van het overbelasten toen ze nog last had van haar hernia links (nu doet haar rechterheup flink pijn). Vrijdag moeten we (nog een half uur vroeger !!!) weer in het UZ zijn, voor een inspuiting op de plaats van de ontsteking. Dat is dagkliniek, dus ze moet nuchter zijn, en wellicht gaat ze er ook een paar uur moeten blijven liggen, al hebben we ook één keer meegemaakt dat ze na een inspuiting meteen weg mocht... We zullen zien... Ik zal zorgen voor een goed boek, wachtzaal-literatuur...
Maar vrijdag wordt dat wel een kwaad iets... Donderdag mogen we 's avonds gaan eten in restaurant Kerkgate... en dus gaan we later dan anders in bed zitten, om vrijdag dan extra-extra-vroeg er uit te moeten. Nu ja, ons vader zou gezegd hebben: "Een kermis is een geseling waard...".
Laat ons hopen dat die inspuiting even goed werkt als die behandeling van de zenuwen, want haar hernia is verdwenen ! Ik ben gelukkig in haar plaats. Bij mij kon men het niet oplossen, en ik zit met chronische pijn, al zo'n 20 jaar. Gelukkig is het meestal binnen een leefbare grens, en zijn de momenten dat het heel erg is steeds minder vaak voor komend. En dan raak ik er gewoonlijk wel weer vanaf in een paar weken en met een paar inspuitingen... tot de "normale" pijn.
Ik wens dat niemand toe, en dus zeker Anny niet !
GEK ! Er komt hier een jonge deerne voorbij gewandeld, met de noodzakelijke smartphone in haar handen, in een korte short en een T-shirt !!! En 't vriest ! Ik krijg koud als ik haar bekijk !
Die korte broek, tot daar aan toe, in de Chiro droegen wij die ook, al vroor het de stenen uit de grond, maar dat T-shirt ! In die koude wind ! Brrrrrrrrrrrrrrr;
Ik heb gelezen dat de griepepidemie in het land is, en onze poetsvrouw komt nu voor de tweede keer niet langs, wegens die griep. Vorige keer hadden we gelukkig een vervangster, en hopelijk lukt dit nu weer. Anders wordt het een weekje wachten. Het is beter dat je uitziekt, want met een halfgenezen griep gaan werken kan gevaarlijk zijn, en niet alleen voor de patiënt, maar ook voor al wie ze ontmoet... en besmet...
De vogeltjes komen in een steeds hoger aantal aan de voedertafels in onze tuin. Vroeger hadden we er maar eentje, maar nu staan er al twee, en beide zitten steeds vol vogeltjes. Tortelduiven en merels zijn de grote bazen, en dan de mussen en de roodborstjes. De rest zijn verdraagzamer, tenminste als er geen kraaien of eksters in de buurt zijn. Al komen die vaker bij mijn buur dan bij mij. Dat komt wellicht door dat het bij mijn buur een gazon is, met zicht aan alle kanten, en overal vrije vlucht, wat in mijn tuin niet is, daar staan massa's struiken en verdorde resten van bloemen in. Blijkbaar schrikt het ontbreken van goede vluchtwegen de kraaien en eksters wat af. Tot heil en zegen van al het kleine grut.
Eigenlijk heb ik drie voederplaatsen, want hier naast me, in de voortuin hangen er ook enkele van die mezenbollen... Maar hier zitten niets anders dan mezen. De andere vogels houden er niet van dat er zoveel auto's, fietsen en halfblote meisjes voorbij komen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten