't Is maar dat je het weet.
Om eerlijk te zijn, de foto's en films die ik zag over Indianen, deden mij eigenlijk nooit denken aan roodhuiden. U wel ?
En slechts héél zelden zie je echt zwarte Afrikanen. (Neger mag je naar het schijnt niet meer gebruiken ?) De meesten zijn bruin in diverse gradaties.
En veel mensen uit de Maghreb hebben gewoonlijk een tint zwarter haar dan wij, maar qua huid zie ik niet veel verschil.
En het verheugt me enorm dat we steeds meer mensen zien die voortspruiten uit gemengde huwelijken, en waar je kenmerken kunt in vinden van meerdere "rassen"...
Nu nog wachten op een samensmelting van de religies, dan komt het helemaal in orde.
Maar voor mij hoeft het allemaal niet. Want ik ben geen racist, en ik heb helemaal geen moeite met mensen die er iets anders uitzien dan ik en de mijnen. Ook wat kledij betreft heb ik weinig problemen, ik ben zelf geen toonbeeld voor de Westerse mode... In tegendeel, ik draag de dingen die ik makkelijk vind om me in te bewegen, en zie mijn keuze hoofdzakelijk beperkt door het feit dat ze in mijn maat niet allemaal te vinden zijn. (Ik moet echt vermageren, maar het lukt me niet, wat ik ook doe)
Om het anders te zeggen, het interesseert me niet hoe jij er uit ziet. Of je nu bruin of zwart of blank of geel of appelblauwzeegroen bent met paarse bolletjes, het maakt me niets uit (al zou ik wel eens opkijken van die appelblauwzeegroene)... Zelfs als je een andere taal spreekt, is het enige wat mij hindert, het feit dat ik niet met je kan babbelen. Over koetjes en kalfjes of iets anders, als die koe voor jou heilig is.
Ik zou wel graag hebben dat jij ook zo staat tegenover alle anderen. Dat je echt geen verschil maakt omdat ik een ander kleurtje heb, of te dik ben, of een andere taal spreek, of een andere godsdienst heb, of helemaal geen godsdienst heb, of dat ik stotter, of dat ik mank ben, of dat ik het weet niet wat heb die anders is dan wat jij bent of hebt. Ik wil ook niet dat je me scheef bekijkt omdat ik een man ben en hetero, kortom, waarin ik ook verschil, kijk er over.
Want ik wil dolgraag gewoon met je kunnen babbelen, naast je staan in het fabriek, of naast je zitten in het bureel of op de schoolbank. Ik wil me best wat dun maken opdat je er nog bij zoudt kunnen, want ik zie geen enkele zinnige reden waarom jij meer of minder zoudt zijn.
Je mag van mij miljardair zijn, of armoezaaier, als je gewoon naast me wilt komen zitten, en met me babbelen, dan ben ik gelukkig.
Je mag best komen vertellen waarom jij in Allah gelooft, en hij in Boeddha of in Moeder Aarde, of me zeggen waarom je Kristen bent of Jood... Zolang je het maar niet nodig vindt die overtuiging op te dringen, of me minder acht omdat het mijn overtuiging niet is. Ik zal het ook met jou niet doen.
Probeer me ook niet te bekeren tot het nihilisme, agnosticisme of atheïsme, laat me gewoon mezelf zijn, en wees jij gewoon jezelf. En laat ons daar geen geschilpunt van maken of zelfs maar in vinden.
En als ik dolgraag een boterham eet met varkensgehakt, met wat peper, zout een nootmuskaat, laat dat geen twistpunt zijn, van mij mag je best halal of koosjer of hoe je het ook noemt gaan eten, ik zal er me niet mee bemoeien, en bemoei je ook niet met mijn boterhammetjes.
Maar laat er ons best maar eens over praten, want praten, dat verhoogt het begrip, en ik wil je begrijpen in heel je zijn. Want mens, ik hou van je ! Je bent immers van hetzelfde ras: de mens, de homo sapiens. De wetende kale aap. Laat ons praten over jou creationistische kijk, en over mijn evolutietheorie, laat ons babbelen over alles en nog wat. We hoeven het echt niet eens te zijn, als we maar luisteren naar elkaar, en eerbied hebben voor elkaars overtuiging.
Denk je echt dat ik een beter mens zou zijn als ik me bekeer tot ik weet niet wat? Ik ben een kind van mijn tijd in mijn maatschappij, en ik hou van de mensen rondom mij.
Toen ik kind was, wisten wij amper van het bestaan van Maghreb of van Boeddhisme... En Allah was veeleer iets uit onze les geschiedenis dan wel uit een Godsdienst...
Maar ik heb, goddank, geleerd me open te stellen voor allen, voor iedereen.
Ik heb geleerd eerbied te hebben voor iedereen en voor ieders overtuiging.
Dat is niet in één dag gekomen, daar was werk aan, maar vooral : daar moest ik met velen over babbelen, en vooral met hen babbelen.
Want spreken met elkaar, dat is het begin van begrijpen.
Ik wou dat in polyglot was, of liever nog omniglot, dat ik met ieder van jullie kon babbelen, en je begrijpen.
Want je bent, net als ik, gewoon, een mens...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten