Eén van de slechtste dingen die ons kon overkomen, is het ontstaan van een verenigd Europa, een groot geheel, waarin wij maar een heel klein visje zijn.
En het slechtste wat ons kan en kon overkomen is een rechts Europa...
R-Europa zeg maar....
Ooit waren wij vooral een textiel-producerend-landje... En die textiel werd grotendeels thuis geweven. In de steden in een Gilde, in de kleine gemeenten gewoon thuis, zonder Gilde, zonder vereniging. In de steden zal het wellicht zo geweest zijn, dat het weven het hoofdberoep, zeg maar het enige beroep was, in de kleine gemeenten zal het weven een bij-werk geweest zijn, naast de landbouw of andere bezigheden.
De rijken van toen waren de kooplieden. De wevers waren in staat op een plausibele manier te leven. Maar toen kwam de industrialisering, en machines konden dag en nacht werken, aan een veel hoger tempo dan welke wever ook. De rijken investeerden in fabrieken, en Vlaanderen werd een land vol textielbedrijven. Waar heel lage lonen werden betaald voor ongezond en gevaarlijk werk. Waar kinderarbeid schering en inslag was, waardoor onderwijs, zo er al iets was, bijna helemaal werd uitgeroeid.
Het ontstaan van de vakverenigingen kostte zweet, water, bloed en honger... Maar uiteindelijk kwamen er overal in Europa vakbonden van de grond, en overal kwam er sociaal overleg, kwam er wat meer ademruimte voor de arbeiders, kwam er verplicht onderwijs, kwam er een einde aan de kinderarbeid. (Ik spreek hier alleen over textiel, maar die situatie kon je net zo goed vinden in de metaalnijverheid en heel wat andere sectoren !)
In ons België kwamen we tot een goed werkend systeem, het overlegmodel, waardoor er betrekkelijk weinig conflicten kwamen, en waardoor er een zekere welvaart kwam onder de gehele bevolking.
En dan kwam Europa...
Wij, vanuit ons kleine landje, zijn helemaal niet gewoon te denken in de grote maten en grote gewichten... In Europa doet men dat wel. Het gevolg is, dat wij voor onze begrippen een "nieuw" systeem voor de voeten kregen, iets waar wij niet aan gewoon waren, en zeker niet in die verhouding: het lobbyen !
Och, ook in ons België was er nooit sprake van een perfect evenwicht, en ook wij kenden rijken en de macht die daarmee gepaard gaat, maar er was toch ergens een grens aan die macht, er was een soort bestand, een soort vergelijk gegroeid, waardoor alles soms wel eens sputterde, maar meestal heel goed geolied liep.
Hoe groter het land is, hoe groter ook de mogelijkheden voor veel grotere economische machten, en het is logisch dat het de grootsten waren die zich het vlugst konden aanpassen aan het nog grotere geheel, en nog groter werden. De vakverenigingen die in eigen land wel een zekere macht hebben, zijn eigenlijk in ieder land op een andere manier gegroeid, volgens een eigen systeem, binnen een eigen manier van werken en druk uit oefenen... Maar het waren héél verschillende soorten van bonden. Die het niet echt makkelijk kunnen aankaarten met hun achterban, dat Europees denken, Europees reageren, Europees handelen helemaal niet gelijk is aan de vakbond in het eigen land. En wetende dat er zelfs heel wat bedrijven zijn, die veel verder reiken dan Europa, is het nog veel moeilijker om die achterban te leren denken op mondiaal gebied... Denk u maar eens in welk een verschil er is tussen een arbeider in India, in Bangladesh en in ons eigen België... En dan spreken we nog niet eens van de echte ontwikkelingslanden à la Zuid Soedan en dergelijke !!!
De tegenspeler van die vakbonden, dat zijn dus mastodonten van bedrijven, die heel makkelijk de schaakstukken van het economisch spel kunnen verschuiven van Europa naar Afrika, naar Azië, naar Zuid-Amerika...
Je kunt bij manier van spreken hier een werkgever niet meer de strot dichtduwen, want hij is een veelkoppige hydra geworden, die altijd nog diverse koppen overheeft om makkelijk adem te halen en winsten te blijven boeken.
Deze mastodonten zijn nu ook de specialisten in het lobbyen... Zij zijn het, die op allerlei manieren, geoorloofde en ook minder geoorloofde manieren druk gaan uitoefenen op de politici, op het vormen van de lijsten voor de verkiezingen, op het doordrukken van een economisch beleid gericht op meer en meer winst.
De invloed van die rechtse politiek is heel breed, veel breder dan je op het eerste zicht denkt of meent te zien... Het gaat niet alleen over het meer vrijheid geven aan de bedrijven, minder belastingen voor de bedrijven, het gaat ook over de manier van produceren waarbij de arbeid en de arbeider minder meetelt, het gaat ook over garantieperioden op de geproduceerde goederen, het gaat ook over het voortdurend "dwingen" tot vernieuwen van de producten (en daar heeft onder andere die garantieperiode en de manier van maken van het product mee te maken!).
Kortom het is het totale systeem, waarbij het in feite allemaal maar één doel meer heeft: Geld/macht.
Wellicht zullen we niet afglijden naar een situatie zoals in de tijd van de industriële revolutie, maar wees maar zeker van het feit dat we in ieder geval een stuk achteruit zullen gaan. Tenzij...
Tenzij we met zijn allen (wij zijn de meerderheid van de mensen !) echt wakker worden, en ons bewust zijn van het feit dat wij als macht moeten gaan reageren. Tenzij de vakbonden alles op alles gaan zetten om echt Europees, echt mondiaal te gaan worden. Tenzij we met zijn allen echt solidair gaan worden om dat front echt te kunnen opbouwen... Tenzij we niet in de val lopen van rechts, en ons bewust zijn van het feit dat we tegenover kapitaal alleen ons aantal kunnen zetten...
Ik ben niet echt links te noemen... Ik geloof ook niet echt in een systeem van uitersten, ik opteer veel meer voor de gulden middenweg, maar nu, in deze wereld, in deze dreiging denk ik steeds linkser, om dat ik geloof dat we tegendruk moeten uitoefenen om ooit te kunnen komen tot een systeem van evenwicht, waar het goed is voor iedereen om te leven en te werken...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten