Ik in ieder geval.
Ik hou van bloemen, maar het meest van bloemen waar ik geen of heel weinig omkijken naar heb.
Bloemen die er ieder jaar weer en ieder jaar uitbundiger zijn.
Maar daar zijn er maar weinig van.
De mooiste en bloemrijkste zijn meestal te vinden in de eenjarigen, of bij dezen die in ons klimaat eenjarig zijn.
Vorig jaar zijn we met ziekenzorg op bezoek geweest bij Claus in Kruishoutem, een kweker van kruiden. En we brachten natuurlijk ook een paar plantjes mee, en we hebben die, op zijn aanraden in bloempotten geplant, in de aarde die hij had voorop gesteld... En kijk, nu heb ik daar twee bloempotten met in de ene een hele mooie grote bossige tijm, en in de andere een mooie Chinese dikke bieslook.
Dus heb ik twee van mijn bloembakken nu beplant met kruiden. Ze mogen dan minder bloemen geven, ze zijn lekker, en ze kruiden het eten op een natuurlijke manier. En heel wat van die plantjes zien er ook mooi uit. Er zijn nog enkele soorten te kort, maar dat zijn dan ook weer eenjarigen... Zoals basilicum, het koninklijke kruid... Maar die komen er ook nog bij. En mijn tuin zal dan weer een beetje rijker zijn, en een deel er van kan zelfs rustig enkele jaren meegaan.
Ach, ik weet best dat die petunia's ook mooi zijn, maar in de tuin heb ik mooie daglelies staan, in heel wat kleuren... en wist je dat die bloemen ook eetbaar zijn? Hoe lichter de bloem, hoe lekkerder, hoe donkerder de bloem hoe pittiger. In een sla wat mooie oranje toetsen en zelfs hier en daar een beetje paars... Mooi, en lekker !
Ach, ik ben er helemaal geen genie in, en wellicht zijn er heel wat bloemen die eetbaar zijn. Wellicht kun je daar gewoon even voor google'n... Maar ik hoef helemaal geen deskundige te zijn, of geen drie-sterren-chef om lekker te eten thuis... Ik heb het niet op al die liflafjes, geef mij maar gewone gezonde kost, met een kruidig accentje. Zo gewoon, gezond en lekker.
Oh ja, ik ga ook radijsjes zaaien. In een bloempot. Want in mijn tuin heb ik geen plaats, die staat vol met planten en bloemen, en ik hou niet echt van het werk in de tuin. En in een bloempot moet ik niet gaan schoffelen en gaan graven... Pot pakken, aarde in gieten, lichtjes aandrukken, met een stokje putjes in prikken, in ieder putje een zaadje, en wachten op de radijsjes. Radijsjes geoogst ? Potje uitgieten op een hoop, er de afval van bladeren en zo bij voegen, de compost uit het compostvat bijvoegen, en volgend jaar weer gebruiken als pot-aarde... Makkelijk zat, en ik krijg geen aarde onder mijn vingernagels, want daar krijg ik de ... van !
Kortom, ik ben het schoolvoorbeeld van de luie tuinier.
Planten waar je niet, of zo weinig mogelijk moet naar omkijken...
Och ja, niet wachten om het - ook in bloempotten - overal opduikende onkruid uit te trekken. Daarom zet ik de potten niet ver van de visvijver. Daar moet ik iedere dag zijn om die beestjes eten te geven, en "en passant" trek ik dan het onkruid, ga nog een paar meter verder, en werp dat voor de kippen... Dat zijn de beste kruidverdelgers die er bestaan. Jammer dat ze geen onderscheid kennen tussen de goede planten en de on-planten... (Moet niet altijd on-kruid zijn), ander liet ik ze los in de tuin, en konden zij me van die karwei ontlasten. Of weet er iemand een kippenras die het onderscheid wel weet ?
Dat ik een hekel heb aan tuinieren, dat dank ik aan ons vader zaliger, die het leuk vond om mijn broer en mij drie keer na elkaar de tuin te laten omgraven, en dan kregen we nog geen woord lof, alleen een opmerking dat we het nooit zouden leren... Welnu, pa, je bent geslaagd, ik heb het nooit geleerd...
Dat klinkt of ik een slechte pa had, niets is minder waar, ik had een droom van een vader... Maar daar, in het hovenieren, heeft hij mij duidelijk niet de liefde voor de tuin gegeven...
(Welke dingen zou ik - onbewust- vergald hebben voor mijn kinderen? - Ik moet het hen eens vragen. En misschien kunnen zij zich al beginnen afvragen waar zij in tekort geschoten hebben ten opzichte van hun kinderen... Want ach, we voeden op, maar we doen het allemaal zonder diploma, zonder vorming, gewoon zo goed als we kunnen of denken te kunnen...)
Ik ga seffens eens kijken of mijn kruiden en mijn stoffeliers er fris bijstaan, of ze geen beetje water moeten... en of de vissen al weer rondzwemmen... Want zolang het water nog niet echt warm wordt, komen ze alleen zwemmen als het zonnetje het bovenste water lekker warm maakt. Voor de rest liggen ze heel diep in het duisterste plekje van de vijver...
Soms zou ik ook zo'n plaatsje willen... Weg van de wereld, samen met al mijn beminden, elkaar opwarmend in de warmte die van een gezin en van liefde uitgaat...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten