Grommen en blaffen

Als ik aan het hek van de boerderij, hier iets verder, blijf staan, dan staan daar meteen twee grote honden te blaffen en te grommen... Ik zou eens moeten durven de grens overschrijden !

Ik weet niet of ze nu in Oekraïne het stadium van grommen en blaffen al voorbij zijn, en het bijten al is begonnen. Ik weet niet of de Russische beer er zich weer mee zal moeien, ik weet niet of het Westen het stadium van het grommen en blaffen zal overschrijden, maar het doet me allemaal wat meewarig het hoofd schudden...

Ooit heeft een man, Russen uitgeplant in allerlei bezette en geconfedereerde straten... Dit uitplanten was een manier om het Groot-Russische idee te verwezenlijken, het meer te maken dan een idee. Dat was niet de enige stap, hij deporteerde ook mensen uit hun thuisland en dropte ze in andere gebieden, waar ze zouden opgaan in de meerderheid... Dat was het grote idee voor een Groot Rusland...
Frans Vlaanderen is al enkele eeuwen Frans, maar het is pas nu dat het Vlaams er echt aan het verdwijnen is... Dank zij de leerplicht, waardoor iedereen Frans moest leren, dank zij de wetten die allemaal in het Frans waren net als de arbeidsplaatsen... en... door het feit dat tijdens de periode van grote tewerkstelling in de steenkoolmijnen en de haven, talrijke andere, echte Fransen en geadopteerde, in de streek terecht kwamen.

Het zou een voorbeeld kunnen zijn voor wat Stalin ooit probeerde...

Het zou idioot zijn, mochten wij nu, hier, nog wakker liggen en natte dromen hebben van een hereniging met dat stuk Vlaanderen over de schreve, een Vlaanderen dat nu al lang Flandre, Le Nord is geworden. Och, je kunt aan de gebouwen, aan de reuzen, aan sommige gebruiken en plaatselijke gerechten nog zien dat het ooit één Vlaanderen was, maar het is het niet meer.

Ik ben te weinig vertrouwd met de situatie in Oekraïne, om te oordelen of in die gebieden Oekraïne nog wel echt Oekraïne is... Of dat die gebieden echt eerder Russisch zijn...

Ik weet wel dat het perfect mogelijk is samen te leven met mensen met een andere taal, een andere levenswijze. Wij zijn er een voorbeeld van, wat NVA ook beweert ! Je moest gisteren alleen maar luisteren naar de uitzending van de koers, geen mens vond het jammer dat het geen Vlaming was die gewonnen had, maar wel dat het geen Belg was...

Wij leven nu in Europa, in een soortement van confederatie van Europese landen. En wellicht komt ooit de dag dat wij amper nog gaan spreken van België... Je woont in Amerika, en de naam Californië doet je veel meer denken aan goed weer dan aan een van de staten... Als je het als een entiteit bekijkt, dan heb je veeleer het gevoel dat wij hebben tegenover het begrip provincie.

En wie weet zal ook ooit de taal verdwijnen in een Europees... Wellicht een vorm van Engels, zoals Amerikaans ook een vorm is van Engels.... Als alles goed gaat, en Europa blijft bestaan. Als we er in slagen onze economie te redden, als we er in slagen het klimaat te redden (Anders is Vlaanderen sowieso verdwenen !), als....als ...

Wat is een grens ?
Tenzij je er een wan-ding van maakt zoals de Amerikaanse grens met Mexico, zoals de Israëlische grens met de Palestijnen of zoals ooit het ijzeren gordijn... Een tastbare, zichtbare muur, vol bewakers, vol wapens en geweld... tenzij je zoiets doet, is een grens een fictief iets... Iets wat je niet kunt zien, niet kunt merken aan het groen, aan de bomen, aan de vogels... Iets wat die vogels en de konijnen helemaal niet beseffen.
Je kunt veel meer de grens van mijn eigendom zien, er staat een haag !
Rond België is niets te zien.
Gelukkig maar... er zou wellicht veel beter ook niets zijn, zelfs geen fictief iets.
Want heel dat idee is alleen een economisch begrip en een begrip van macht.

Ik kijk vol verbijstering naar het geweld, het geblaf en gegrom... Voor een fictief iets.
Zou ik graag Nederlander, Fransman zijn ? Nee, niet echt, maar niet omwille van het Nederlands zijn of het Frans zijn, maar omwille van het feit dat wij hier, waar we wonen, de wetten kennen, de geplogenheden  onze rechten, onze gebruiken en de buren... Mocht het hier Europa worden, in de chte zin van het woord, dan heb ik daar geen probleem mee... Want ik ken het hier en wat verandert, dat komt stap voor stap.
Ik zou er echt niet van wakker liggen om enkele kilometer verderop te gaan wonen, ook niet als ik dan plots aan de andere kant van die taalgrens zou zitten, want ik ken het daar, heb er zelfs vrienden, en ik weet dat ik daar net zo goed als hier een thuisgevoel heb...
Mocht ik naar Nederland of Frankrijk gaan, dan zou ik veel meer een aanpassingsperiode nodig hebben, om er de manier van leven binnen dat andere wettelijke kader te leren kennen, maar het zou na adaptatie wellicht ook een thuis worden...
En eens je gevestigd bent, dan is het ook je thuis !
Ik kan me best inbeelden dat die Russen die al enkele generaties in Oekraïne wonen, dat als hun thuis beschouwen.
En ik kan niet anders dan denken dat ook daar enkelingen -politici- daar een eigen gebied van willen maken, die plots geen Oekraïne meer is.
Kortom, ik snap het niet.
Ik maak me veeleer boos op diegenen die het vechten aanmoedigen, de splitsing vragen, dan op al die mensen die er gewoon graag wonen en zichzelf willen blijven.
En ik wed dat er meer zo zijn, dan dat er zijn die daar voor willen vechten.
Maar eens men vecht, dan is het hek van den dam, dan escaleert het dan zijn het plots je buren die bedreigt worden, je vrienden, je gezellen, en dan vecht je wellicht ook mee, ook al voelde je daar oorspronkelijk niets voor...
Ik snap het het niet.
Ik zie niets om voor te vechten.
Maar ja, het gaat ook niet over mijn vrienden, buren, kinderen... Ik ben voor de vrede, zolang ze van hen blijven... (Ik ben dus ook gek)

tot de volgende ?