Dat maakte dat ik véél te vroeg was in het hospitaal, maar ja, dat is misschien best, want als je de ingang vindt (tijdens de bouwwerken), dan stel je tot je verbijstering vast dat het onthaal aangeduid wordt met een pijl naar rechts én een naar links...
Gelukkig was daar een verpleegster, die de weg al wist... Oefening baart kunst ?
Van het onthaal naar de dienst waar je moet zijn voor een scan, en na enkele minuutjes, meer dan een halfuur voor het afgesproken uur, mocht ik al binnen. Ik moest mijn jas uitdoen, en mijn bril, en dan op de tafel gaan liggen... Verschrikkelijk ! Gisteren was het de viering van 30 jaar Ziekenzorg Mater- Welden, en ik heb duidelijk veel te veel gedaan, heel de nacht niet geslapen van de pijn, ondanks alle pijnstillers, en dan moet je op die strijkplank gaan liggen, moet je jezelf nog wat omhoog werken, zodat je hoofd netjes in een gleuf ligt. Ze schuiven je dat de scan in, stellen vast dat ik blijkbaar niet echt recht lag, en leggen je goed.... Een minuut later mocht ik al weer op staan... Maar dat lukte me niet zonder wat hulp. Heel voorzichtig, voetje voor voetje naar het kleedhokje om mijn jas en bril te halen, en ik mocht naar huis...
Tegen dat ik aan mijn auto was, ging het al weer een heel stuk beter... Maar ik heb nog steeds veel pijn.
Nu ja, ik heb het mezelf aangedaan hé... Toch erg dat een mens altijd moet rekening houden met die rug. djudedju.
Na het hospitaal vlug nog wat boodschappen gedaan, onder meer naar de apotheker. Daar ben je steeds een hele hoop geld kwijt !
En nu zit ik hier, te bloggen. Na de wind en de pletsende regen van gisteren, is de lucht zuiverder dan hij in lange tijd was. Ik ben er zeker van dat we het KBC-gebouw aan Flanders Expo weer goed kunnen zien, maar vermits ik te veel pijn had om te turnen, heb ik het niet gezien.
Zoals gezegd, gisteren was het dus de viering van 30 jaar ziekenzorg... Het feest was ondanks het weer een succes, iedereen tevreden, en zeker wat betreft de maaltijd ! We zijn de viering begonnen met een lekkere kop koffie met een reuzegroot stuk taart, na een heerlijk stukje gezang kregen we een lekkere aperitief, en nadien weer gezang en vooral heel wat meezingen ! Rond 17.30' uur konden we aanschuiven voor een lekker en uitgebreid koud buffet. Er was meer dan genoeg, zodat we deze middag nog maar eens, nu thuis, gaan leven van de restjes ! En wij niet alleen ! We hebben heel wat sla en groenten, en een soort koude pasta meegebracht, genoeg voor meer dan twee dagen de kippen voederen ! Die beesten gaan het nog nooit zo goed hebben gehad !
Maar ja... Een mens wil dan wat helpen... En Anny is ook voor een dergelijk feest de koffie-madam, en dus moesten wij daar al om 12.30' uur zijn, om de koffiemachines aan te steken. Tijdens het feest
is Anny meer aan het afwassen geweest, dan dat ze kon genieten. Gelukkig hebben we heel wat helpers, want er is heel veel werk aan zo'n feest ! Het begint met alles klaar zetten, (daar moeten wij niet aan helpen), en het eindigt met het alles weer weg doen... Tafels, stoelen, tafelversieringen, het papier dat op de tafel ligt, en dan nog het proper opvegen van heel de zaal... Maar zoals gezegd, het is een geslaagd feest geworden ! Iedereen was dik tevreden van de namiddag en van het lekkere eten en drinken.
Om 19.30' uur zat ik al in bed, Anny keek nog wat naar Familie en kwam dan ook slapen. Maar zoals gezegd, slapen was er voor mij helaas niet bij...
Nu ja, tegen morgen is het hopelijk al weer veel beter, en is de pijn weer binnen de aanvaardbare grenzen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten