Een groot politicus heeft ons verlaten...
't Kan allemaal best zijn, maar ik herinner me vooral de talrijke betogingen, de moeilijke tijden, de zware crisis... En toen na Martens De Haene premier werd, dan preekte die dat er licht was aan het eind van de tunnel...
Dan moest die tunnel wel gegraven zijn door zijn voorganger...
Nee, dat is wat overtrokken. Maar het is een feit dat Martens en na hem De Haene in volle crisis mochten proberen de boel te redden. (Herinner je de oliecrisis van 1973 !!!)
De crisis was niet Belgisch, zoals de meeste van de huidige crises was het een mondiaal economische crisis. Hun taak was dus in feite - in een economische storm- proberen het schip drijvend te houden. Dat lukte, maar dat is ook alles wat ik daar van kan zeggen.
Was (of waren, als wij De Haene er bij tellen) het een groot politicus?
Ik heb er geen idee van. Mij lijkt het dat iedere politicus die nationaal een rol speelde pas algemeen geloofd wordt op het moment dat hij het zelf niet meer kan horen.
Maar het was ongetwijfeld een politicus in moeilijke tijden.
Maar ook daar heb ik bedenkingen bij...
Wat is de definitie van "moeilijke tijden" ?
Het is zo, dat we na de tweede wereldoorlog begonnen zijn aan een steile economische klim, tot zowat de jaren 1970, toen daar plots een einde aan kwam.
Plots was er niet meer sprake van een voortdurende eindeloze klim, kwam er stilstand, en zelfs een lichte terugval.
Toen, in die tijd, hoorde ik ook bij hen die vochten voor het behoud van de welvaart, voor het behoud van de stijgende welvaart.
Nu bekijk ik dat genuanceerder... Ik hoop dat wij de welvaart kunnen behouden, maar ik geloof niet meer in een eindeloze groei. Ik schreef het reeds eerder, het kan gewoon niet van eindeloos te groeien, de grondstoffen en de opbrengsten van de aarde zijn gewoonweg niet eindeloos, meer zelfs, ze lijken steeds meer eindig te zijn !
Toen zag Martens dat niet in, zag niemand dat in.
En vooruitgaan is aangenaam, een stap achteruit zetten, als we over welvaart spreken, dat is héél erg.
We waren de vooruitgang gewoon, en plots kwam die shock !
De mensen die toen de ouderen waren, dachten aan het spook van de oorlog, de inleiding met de zware economische crisis van de jaren dertig, de jongeren - waar ik toen bij hoorde- hadden niets gekend dan groei, verbetering van de levensstandaard...en het was niet in te denken dat daar een einde aan zou komen.
Als ik het nu bekijk, heeft een Martens wellicht er voor gezorgd, dat er een relatief behoud van welvaart bleef, maar de massa nam hem het verlies van groei wel kwalijk. De betogingen waren talrijk. En waar Martens en zijn opvolger eigenlijk het niet echt slecht deden, in vergelijking met de rest van de Westerse wereld, kreeg de CVP (CD&V) nadien de klappen doordat zij de euvele moed hadden om de verantwoordelijkheid op zich te nemen tijdens de crisis, tijdens de toenemende werkloosheid, tijdens de achteruitgang voor velen, werkloosheid en dies meer...
Hadden zij dat niet gedaan, en de hete aardappel hebben doorgeschoven naar de andere partijen, dan zou de CD&V er nu misschien iets beter voor staan. Maar "had-ie en dat-ie " zoals men in het Oudenaards zegt, dat is verloren gepraat. Ze hebben het gedaan, ze hebben geregeerd, ze hebben de moed gehad...
Ik weet nog steeds niet of je daarvoor een groot politicus moet zijn. Ik weet wel dat je een politicus moet zijn in moeilijke tijden om nadien het etiket "groot politicus" te krijgen. En dat je moet dood zijn om over alle partijen heen zo genoemd te worden.
Ik weet ook dat toen het politieke Babel er kwam...
Dat toen er steeds meer partijen en vooral partijtjes kwamen, die het regeren steeds moeilijker en moeizamer maakten.
Dat vanaf toen ik droom van een systeem waarbij slechts drie partijen zouden mogen bestaan. Drie partijen waarbij iedereen zich wel min of meer zou kunnen terugvinden: links, rechts en centrum... Waarbij de regeringen omzeggens steeds zouden bestaan uit of links, of rechts, maar bijna steeds met het centrum er bij. Dat net zou zorgen voor een ietsje evenwicht, dat ietsje dat het TE tegenhoudt... Maar democratie moet in de huidige betekenis blijkbaar ook het oprichten in houden van ontelbare snipperpartijen...
Wilfried, ik vond je echt geen Grote toen je bezig waart als eerste minister, ik herinner me vooral de moeilijkheden, de falingen, de betogingen... Ik ga me nu niet in het rijtje gaan zetten om je lof toe te zwaaien... Ik doe ook het omgekeerde niet.
Voor mij was je een politus uit de vele, weliswaar in een moeilijke tijd.
Amen.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten