Nederlands: Affiche: "Wel, da's roomboter!". "Nee, 't is plantenboter, 't is Jurgens' Planta". Even voedzaam en heerlijk maar voordeeliger. (Photo credit: Wikipedia) |
lustig klinkt ons lied...
God, wat is dàt lang geleden... En ik heb de indruk dat het iets is wat helemaal aan het verdwijnen is... Ik geloof niet dat je in de klas nog zangles krijgt... Net zoals ik mijn kleinkinderen nooit hoor spreken over declameren en het van buiten leren van gedichten...
Het wekelijkse zingen bij het bad de zaterdagavond is en blijft een mooie herinnering. Maar dan kwam er een openbaar badhuis in de school in de straat achter ons huis, en later kregen wij een echte badkamer thuis... en weg was het zingen, weg was de romantiek...
Waar is de tijd dat wij ons elk op beurt moesten wassen in de grote zinken wasteil, die in het midden van de keukenvloer was gezet ? Ik hoor nog die kleine kachel (geelkleurig) ronken, en ook aan die kachel zitten herinneringen vast... kastanjes werden er op gepoft, de rest van de aardappelen werden er op drooggebakken. Moeder strooide wat zout op de hete plaat, en lei er de patatten op. Na een korte tijd kreeg je dan een droog gebakken kantje, met een zoutig smaakje. Heerlijk ! Wel slecht voor de plaat van de kachel, want nadien zag ik ons moeder de plaat kuisen en schrobben...
De keuken was niet zo groot, en wellicht maakte dat deel uit van die sfeer van intimiteit...
Dat zijn dingen die we ons kinderen nooit hebben kunnen bieden, we hadden een badkamer, we hadden al heel vroeg chauffage... en zij zullen nooit herinneringen hebben aan die verborgen geneugten van een het kachelplaat...
Ergens zit heel dat zaterdagse gebeuren in mijn geest gebakken als een soort ritueel... en ik pijnig mijn hersenen om een ritueel te vinden die ik aan mijn kinderen heb geboden... Ik vind er geen... Och, we hebben best gezellige dagen en uren gehad, maar dat vaste ritueel, nee dat was er niet.
En bij mijn kleinkinderen is het er nog veel minder... Met een stortbad is er helemaal geen badritueel, maar een korte dagelijkse douche, om de slaap in ruk uit te bannen. Weg met het een half uurtje vroeger opstaan om op je gemak wakker te worden, hup de douche in.
Wij zijn nog van den ouden bak... we nemen wekelijks een bad. (Tenzij we ons eens echt vuil hebben gemaakt aan een of ander werkje) We doen ook niet iedere dag verse kleren aan (wel vers ondergoed), maar het komt niet bij ons op om iedere dag weer een ander pak aan te trekken... Bij mijn kleinkinderen lijkt dit heel gewoon... Iedereen in de school doet het, en je zou deerlijk uit de toon vallen als je twee dagen na een het zelfde truitje zoudt dragen... Misschien is dat op zich al een nieuw ritueel... En ik vraag me af, als ze ooit volwassen worden, en op de werkvloer staan, of ze nog zoveel aandacht zullen hebben voor iedere dag een vers truitje, zeker als ze het zelf moeten wassen... Of zijn we dan al aan de wegwerptruitjes toe ?
Wellicht zijn het al die kleinigheden die ons "ouderwets" maken in de ogen van de jongeren... Maar weet je, ik kan begot niet zeggen wanneer en hoe die dingen veranderd zijn ! Ik heb het niet gemerkt, of liever ik heb het pas gemerkt toen het er al was. Ik heb de geboorte, het ontstaan niet gezien.
En als ik zeg dat het mij verwonderd, dan ben ik ouderwets.
Is er iemand die het mij kan zeggen, wanneer en waarom men plots iedere dag andere kledij ging aantrekken?
En ik geef toen ik ben in een slechte positie om het als eerste vast gesteld te hebben, want ik heb geen greintje aandacht voor mijn kledij... Als het voldoet aan de eisen die je stellen kunt aan kleren (Warmte, makkelijk zitten, zedigheid, droog houden) dan ben ik allang content... (Zo ben ik ook tegenover een auto: hij moet rijden, liefst weinig verbruiken, mij droog houden en me comfortabel verplaatsen... Kleur en model interesseren me geen zier, of- ik zou liegen - ik neem steeds een kleur waar je het vuil niet zo erg op ziet, dan moet de auto niet zo vaak gewassen worden...)
Het is dus geen wonder dat ik me onwennig voel bij mensen voor wie de uiterlijke verpakking het Allerhoogste is... (Je ziet, ik geef het de bijna goddelijke sfeer die zij lijken te geven aan uiterlijk...)
Nu zie je ze niet zo vaak meer, maar vroeger zag je mensen die je alleen kende in overall (en in een zondags pak om naar de kerk te gaan).
Waar is dat allemaal heen ?
Geef mij maar een slobbertrui, een makkelijk zittende broek en schoenen die net iets te groot zijn, zodat ze heerlijk makkelijk zitten om de voeten... En laat me op een terrasje zitten, in het zonnetje, mensjeskijkend... en me verkneukelend
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten