Geen getrommel, geen gefluit...

Nederlands: Sint-Kornelis-Horebeke - Horebeke - Oost-Vlaanderen - Vlaanderen - België. De Ketse, het wandelpad dat de beide deelgemeenten van Horebeke met elkaar verbindt. (Photo credit: Wikipedia)

Ik schreef u reeds eerder dat de fluitspeler, van "trommel en fluitje", plots overleden was, heel kort voor het feest van Sint Amelberga... Heel de parochie kreeg nu een briefje dat Trommel, fluitje en Nar niet zouden rondgaan om het volk uit te nodigen tot het feest, maar dat het de bedoeling is dat ze volgend jaar wel weer present zijn...

Tja, jammer, maar begrijpelijk, de nar is de zus van de overleden Johan... en het zou me niet verwonderen dat er ook familiebanden zijn met de anderen, want in Mater zijn de familiebanden soms heel dicht geweven...

Mijn vrees is dat er nu kans is dat ook dit eeuwenoude fenomeen (het zou meer dan 700 jaar bestaan !!!) zou verdwijnen. Ik hoop, met heel Mater en met iedereen die bekommerd is met het erfgoed in het algemeen dat ze volgend jaar weer aan de bel hangen om ons uit te nodigen tot het feest van Sinte Amelberga... Ik mis ze !

Straks ga ik eens kijken waar onze vlag ligt, want op het feest hangen we die telkens uit.
En kort nadien op 21 juli vlaggen we nog eens. Met een grote tricolor, zwart, geel en rood. De kleuren van de Brabantse omwenteling die later de Belgische vlag werden.

Wist je dat we hier vlakbij (In Horebeke) ook een Koning Willemstraat hebben ? Ik denk dat dit uniek is ! Bij de revolutie en de daarop volgende onafhankelijkheid van België, zullen al de naambordjes die verwezen naar den Hollander wel meteen in de vuilnisemmer gekieperd zijn, maar niet in dat ene hoekje van Horebeke !
In Horebeke is er immers een wijk die steeds protestants is gebleven, eerst verscholen in de bossen, later min of meer getolereerd... Maar de Nederlandse regering was protestants, en dus kende dat hoekje van Horebeke wellicht gedurende die tijd hoogdagen. Ik denk dat je daar met een volksraadpleging wellicht een Nederlandse enclave zou hebben gehad...
Maar in ieder geval, daar bleef dus en is nog steeds een Koning Willemstraat...
Maar ook met het protestantisme gaat het niet zo goed meer... Sinds kort heeft het stukje Horebeke geen eigen dominee meer... Net zoals wij hier in Mater onze pastoor moeten delen met 4 andere parochies.

Als je ooit een bezoek brengt aan deze streek, moet je de Geuzenhoek van Horebeke eens bezoeken... De tempel (een van uitzicht gewone kerk) heeft toch wel een bijzonderheid, je treft er in de brandglazen van de ramen afbeeldingen aan... Wat niet echt normaal is voor een protestants kerkgebouw. Maar het meest speciale is het kerkhof, waar een eeuwenoude beuk een graf helemaal omarmt en scheefgetrokken heeft. De beuk domineert het hele kerkhof. Mooi !

Wat er ook opvalt is de rust... Het was een kleien enclave, met weinig bewoners, en dat kun je nog zien. Je kunt er dan eveneens een bezoekje brengen aan het Abraham Hans Museum... Die ooit in Horebeke woonde. De katholieke jeugd las indertijd de "Vlaamse filmkes", en de anderen lazen de "Hanskes", verwijzend naar de vele kortverhalen van Abraham Hans. Hoewel dat voor ons min of meer hoorde tot de verboden literatuur, heb ik er heel veel verslonden, ik las als kind al alles wat ik kon vinden...

In dat museum ligt ook iets van mij... Indertijd waren boeken voor de gewone mens onbetaalbaar. Daar kwam een antwoord op, in de vorm van wekelijkse afleveringen. De mensen kochten dan wekelijks een "hoofdstuk" van het boek. Je vind nog heel wat van die dingen op de rommelmarkt, maar meestal zijn deze dan beschadigd, onvolledig, maar ik had zo een pak van die afleveringen die nog in een heel goede staat was, een volledig boek van Abraham Hans... Ik heb dat aan het museum geschonken. Niet alleen als boek, maar vooral als een beeld uit een arm verleden...

Als ik nog eens kijk naar wat ik schreef, valt mij op, dat ik weer eens over oude dingen schreef...
Maar ik hou daar dan ook echt van !
Voor mij is het verleden een schatkamer. Weet je wat je eens moet bezoeken? Het Huis van Alijn te Gent, in de Kraanlei... Dat is een prachtig en groot museum waar je het alledaagse leven van de mens in de twintigste eeuw kunt bewonderen. Heerlijk om in rond te dwalen. Ik ben er ooit met ons moeder naar toe geweest, en we dwaalden er uren in rond, terwijl ze honderduit vertelde over al de dingen die ze daar zag, en die voor haar gewoon de dingen uit haar jeugd waren...
Eigenlijk hadden we toen dat alles moeten kunnen opnemen, en het verwerken in een gids voor het museum... Maar ja, de Gentenaars zouden wellicht wat moeite hebben gehad met dat West Vlaams...

Maar echt, je hoeft heus niet zo ver weg te gaan om mooie en interessante dingen te zien, we hebben hier pareltjes !

tot de volgende ?