Het is heel moeilijk om uit revolutionaire begrippen een democratie op te bouwen.
Je komt uit een gevechtshouding en moet plots handjes gaan schudden.
Je hebt tegen een deel van de bevolking gevochten en moet hen nu op roepen om samen te werken.
De kans dat iedereen de wapens werkelijk neer legt is heel klein. Wie de gestichte "democratie" niet betrouwt, houdt het wapen binnen handbereik, want zijn beeld van vrijheid is nog niet bereikt...
Ook wat nu gebeurt kan ik niet toejuichen, een militaire coup, hoe goed bedoeld ook, blijft een aanslag op het begrip democratie. En kijk, men wil - onder hoede van de militairen?- een nieuwe regering opbouwen, en het ziet er naar uit dat de "democratisch verkozen sterkste partij" nu geweerd wordt, omdat net daar tegen betoogd werd...
Ik weet wel, het is een voorlopige regering, om de noodsituatie op te vangen, maar toch ! Naar mijn gevoel maak je al een slechte start als je een groot gedeelte van de bevolking buiten spel zet.
Maar het is dan ook een coup !
Men zal er wel komen, aan een democratie bedoel ik, maar het zal wellicht nog een hele tijd duren vooraleer het gesmeerd zal lopen.
Een revolutie is immers een verscheurend iets. Broer tegen broer, vader tegen zoon, moeder tegen dochter, sjiieten tegen soennieten, christen tegen islam... rijken tegen armen, macht tegen onmacht, stam tegen stam (of volk tegen volk als je dat prefereert)...
Wellicht heb jij, net als ik, als kind nog wel eens gevochten... En wellicht was er dan een wijze volwassene die je dwong vrede te sluiten, elkaar een hand te geven... Was het daarmee echt opgelost ? Nee, het was hoogstens een begin. Het duurde nog wel een tijdje voor je echt weer vrienden waart. En dat gaat hem over kinderspel.
Volwassenen die vechten elkaar handjes doen schudden, dat is nog veel minder effectief, en daar is geen volwassene die de boel de eerste tijd wat in de gaten houdt. Hoogstens is er het leger... Maar dat is geen meerdere, dat is een derde partij ! De kans zit er in dat je eindigt niet met twee vijanden, maar met drie vijandige partijen.
Kortom, er moet tijd over gaan. De democratie is niet iets wat je zo maar ergens kunt poneren... Democratie is een heel teer plantje dat je met heel veel zorg moet omringen.
En zeker in het begin moet je er voor zorgen dat geen één partij de bovenhand heeft binnen de nieuwe democratie, maar dat je een moeizaam evenwicht houdt. Prille democratie, geboren uit revolutie is dansen op de slappe koord.
BEDIENDEN - ARBEIDERS
Er is eindelijk een -opgedrongen- compromis om een gelijk statuut te bereiken tussen arbeiders en bedienden...
Misschien is dat nu wel de wens van de meerderheid van de werknemers, maar toch heb ik een beetje een wrang gevoel.
Ik heb zowat heel mijn tijd als werknemer gewerkt in de vakbeweging... Ik was vooral betrokken bij de arbeiders uit de bouwnijverheid, en ik herinner mij dat de bouwvakarbeider heel sterk voorstander was van korte opzegtermijnen. De reden was dat de bouwvakarbeider hechtte aan zijn vrijheid, en steeds de mogelijkheid wilde hebben om met een zo kort mogelijke pijnlijke opzeg van patroon te kunnen veranderen. Als dit nu veranderd is, dan vraag ik mij af: hoe ?
Laat mij een voorbeeld geven uit de praktijk: Toen het brugpensioen werd uitgevonden als middel om werklozen op een nieuwe manier aan een behoorlijk inkomen te helpen, was dit door de arbeiders niet meteen aanvaard. Ik herinner mij dat we in een bedrijf collectieve afdankingen kregen, en een akkoord afdwongen dat men de oudere werknemers zou afdanken met een statuut van brugpensioen. Dit leek ons de beste oplossing om iedereen een behoorlijk inkomen te laten behouden. Wij waren verbaasd dat heel wat van die ouderen protesteerden tegen deze afschrijving, tegen het feit dat zij afgedankt werden, brugpensioen was hun vraag niet... Ondertussen lijkt het of brugpensioen een recht is, geen oplossing voor langdurig werklozen...
Ik vermoed dus dat, zeker bij de bouwvakarbeiders, dat eenheidsstatuut oorspronkelijk geen vraag was, en als het nu wel een verlangen is, dat dit er alleen is gekomen door een proces van indoctrinatie. Indoctrinatie hoeft geen dwang te zijn, het kan net zo goed een soort infiltratie zijn van nieuwe ideeën, een vormen van een nieuw begrip, een nieuw, een anders bekijken... Na een tijdje was het opgedrongen brugpensioen een recht... en nu is men druk bezig dat begrip brugpensioen weer om te vormen, onder druk van een pensioenstelsel in moeilijkheden en van een stijgende levensduur...
Ik oordeel niet...
Ik stel alleen vast....
En laat mij gewoon eens de vraag stellen: is er echt geen verband tussen die vorm van geleid doen denken, het infiltreren van een nieuw gedachtegoed en "democratie" ????
En hoe democratisch is democratie dan eigenlijk ?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten