La douce France

Auchan (Photo credit: Wikipedia)

Vanmorgen zijn we naar Auchan geweest, te Leers ... Het was er druk, want ook in La douce France is het morgen feestdag, dag van de arbeid...
Toch kun je daar betrekkelijk rustig winkelen, de gangen waar je met je winkelkar doorheen moet, zijn breed genoeg om er met 4 karren naast elkaar te lopen... en aan de kassa moet je ook niet zo lang wachten, er zijn 73 kassa's...
We gaan er maar zo om de anderhalve maand heen, maar dan is het iedere keer een dure uitstap. Nu ja, het voornaamste is eigenlijk de aankoop van alcoholvrije wijn en alcoholvrije aperitief... We drinken beiden niets meer van alcohol, maar dat wil niet zeggen dat wij ook geen lekker glas meer mogen drinken...

Het is de eerste keer dat we wijn zonder alcohol meebrengen van Auchan, we hebben er wel hier al gekocht. De wijn hier is lekker, hopelijk die van Frankrijk ook. Het zou toch moeten hé, uit het land van de wijn zelf ...

We hebben een vaste procedure om te winkelen... Bij het binnenkomen in de winkel gaan we samen om de aperitief en nu ook om de wijn, en dan laat ik Anny maar winkelen... en ik ga wat neuzen in de boeken en in de planten. Daar komt Anny me dan weer opzoeken, en dan gaan we samen om vis, vlees en groenten... Dit keer kwam daar nog bij dat we twee donsdekens zijn gaan halen... We hebben heel goede, warme donsdekens, maar voor in de zomer hebben we het graag wat lichter. Dat geeft ons ook de tijd en de mogelijkheid om de donsdekens te wassen of laten wassen.

Nu lig ik al de halve nacht boven de donsdeken... Ik heb het altijd te warm... De donsdekens die we hebben zijn zeer licht, maar heel goed isolerend, wat we nu mee brachten zou dus frisser moeten zijn. Dat is toch de bedoeling. Met ons nieuwe bed, die eigenlijk twee bedden is, hebben we natuurlijk een en ander moeten vernieuwen...

We hebben van ginder, uit een van die kleine winkeltjes die er langs (in het gebouw) liggen, een lekkere pizza meegebracht, en deze middag lekker opgegeten.
Zo is er niet veel werk aan het bereiden van eten, want Anny zal nu een hele tijd bezig zijn met alle aankopen te sorteren, en weg te steken. Van vlees en vis zijn het veelal grote verpakkingen, en dus moet ze dat ook uit halen en verdelen en nieuwe pakjes maken, geschikt voor één maaltijd voor twee personen... Het werk stopt niet met het winkelen ...

Nu ga ik eens mijn mailtjes bekijken, er staan er weeral een grote massa op mij te wachten... Oh ja, als je graag mooie powerpoints-presentaties bekijkt, dan moet je eens naar www.kamdou.net gaan, daar kun je je abonneren, en dan krijg je met de regelmaat van een klok prachtige reeksen foto's te zien !!! Die stuur ik niet door, omdat ik ook via mail al heb gezegd dat ze zich moeten abonneren... En als ze dat deden, dan stuur ik alles wat ze al hebben gezien... Nee, wie wil moet dus zelf maar een abonnement nemen, het loont echt de moeite !!!

tot de volgende ?

Twee ogen zo blauw

Vannacht schrok ik wakker van een enge droom...
Wellicht komt dat door het feit dat we vandaag naar de oogarts gaan... In mijn droom kreeg ik te horen dat mijn linkeroog er onmiddellijk uit moest, door een kwaadaardige kanker. Je moet weten dat ik met mijn rechteroog maar de helft van het goede weer zie, dus zou ik op slag behoren tot de "slechtzienden"...

Door het feit dat mijn rechteroog zo slecht is, heb ik altijd schrik dat er iets met mijn ogen zou gebeuren, en dan zo'n droom !
Ik heb nog lang wakker gelegen, denkend aan een leven als slechtziende...
Ik ben een boekenlezer: gedaan ! Misschien kon ik overschakelen op luisterboeken, maar ik heb er geen idee van, wat dat met mij zou doen. Ik bedoel maar, voor mij is een boek een inlevingsplaats, ik leef me in in het verhaal. Zou ik dat effect ook hebben bij het luisteren naar een boek? Bovendien heb ik er geen idee van, hoe men zo'n boek voorleest ! Met een zeurderig eentonig stemmetje? Met een toon die wijst op beleving, en die van fluisterend tot schreeuwend kan gaan?
Ik hou van beeldhouwen en keramieken: gedaan. Of niet ? Zou ik met hoofdzakelijk mijn gevoel in mijn handen dat nog kunnen? Natuurlijk zouden er heel wat moeilijke punten zijn, maar ik denk dat ik wel nog een en ander zou kunnen doen...
Vissen... vergeet dat maar... Wie geen scherp oog heeft om de dobber in de gaten te houden, mag het vissen vergeten.
Rommelmarkten aflopen... Dat zou wellicht nog gaan, natuurlijk zou het grotendeels gedaan zijn met het vinden van "schatten", maar het slenteren en het babbelen tegen mensen dat zou nog wel kunnen.
TV kijken, is nu niet echt mijn ding, maar misschien zou ik daar wel volstaan met wat ik nog kan zien uit dat ene belabberde oog, om te volgen...

Weet je waarom ik zo'n grote schrik heb van dat uitvallen van al die dingen?
Omdat ik het al eerder heb gezien...
Ons vader zaliger had maar twee hobby's, zijn postzegels en gaan vissen. Toen hij iets aan zijn ogen kreeg, waren die twee hobby's meteen uitgeschakeld. Ons vader kon wel nog wat lezen in een boek, maar niet meer zo lang, verder restte hem alleen de TV en het schaarse bezoek. Want wie ooit langdurig ziek is geweest of is, weet het: na enkele maanden verwatert bezoek en vriendschap. Erg maar waar.

Ik heb het al eerder gezegd, er is geen betere les in nederigheid dan langdurig ziek worden... Het ergste is na een tijdje niet de ziekte, maar het maatschappelijk ten onder gaan !
Je ziet bijna niemand meer, je verliest het contact met de buitenwereld, je wordt voortdurend geconfronteerd met alles wat je niet meer kan en wat voor de anderen heel makkelijk en heel logisch is, en dus niet aanvaard wordt.
Je hebt niets meer om op voor te staan, je wordt door de feiten gedwongen tot nederigheid.

Dat maakt dat ook het hoekige bij je zelf er af gaat. Waar je vroeger voor sommige zaken je zelf heel sterk zoudt hebben gemaakt, laat je dat nu, want je wil niemand voor het hoofd stoten, er zijn al zo weinig mensen waar je nog contact mee hebt, je kunt je niet permitteren er nog eentje te verliezen...Nederigheid ja, bijna kruiperigheid. Je bent bang, je hebt angst voor alles en nog wat. Je hebt het gevoel dat je voor alles en nog wat afhankelijk bent.
Als je dan uit een verantwoordelijke functie komt, waar je veel contacten had, en binnen die contacten een zekere positie in nam, dan is de val diep, en duurt het even voor de nederigheid went.

De schrik van uit die droom was dan ook diep... Ik heb reeds een heel stuk van de wereld verloren, en mocht ik ook deze handicap er bij krijgen, dan zou er nog een groot stuk van het restje verdwijnen.

Toch is het goed daar eens bij stil te staan... Vooral als je nog nooit langdurig ziek was, vooral als je niet weet wat een handicap is voor de mens. Vooral als je niet weet waarom de gehandicapte soms bits is en ondankbaar lijkt, vooral als je niet begrijpt waarom de gehandicapte nog strijdt voor dat stukje zelf kunnen...

Ik wens het niemand toe, maar ergens zouden we allemaal eens moeten gedwongen worden tot de positie van mindervalide... Ergens zouden we eens moeten gedwongen worden om een week lang te leven van uit een rolstoel, ergens zouden we een week lang moeten leven met een blinddoek voor... Ergens zouden we moeten geconfronteerd worden met de wereld vanuit die andere hoek... Die wereld waarin je nu en dan wel afhankelijk MOET zijn, omdat je anders gewoon niet meer verder kunt. Ergens zou je moeten leren dat de wereld niet zo vanzelfsprekend in elkaar zit... Dat er zaken zijn die voor iemand die gehandicapt is onoverkoombaar zijn...
Ergens zou je die nederigheid moeten leren kennen.

Misschien, heel misschien zou je dan, bij het bouwen van die wereld, ook eens denken op al die kleine dingen die voor gehandicapten bergen zijn...
Misschien zou je dan nooit meer op de plaats van een gehandicapte gaan parkeren
misschien zou je dan veel meer bereid zijn hen te helpen, tijd te nemen met hen te praten...
misschien zou je dan blijven op bezoek gaan bij wat ooit een gezonde vriend was...

Dit is geen klaaglied
het is een smeekbede
voor de zieke medemens
ook aan mij gericht, omdat er zijn die veel slechter zijn dan ik ben

Gisteren op een rommelmarkt in een instelling voor gehandicapten, zieken, dagverblijf en lang verblijf, BUSO en BLO... daar liepen heel wat sukkelaars rond, en heel wat familie van die sukkelaars... Allemaal mensen die gedwongen waren begrip te leren.
Doe eens een blinddoek aan... Voor een uurtje...

tot de volgende ?

Wilhelmus van Nassouwe

EPP Congress Bonn (Photo credit: Wikipedia)

't Is zo ver, Nederland behoudt zijn koningschap en er komt een nieuwe Koning Willem (Alexander)... In ons België zitten ze nog te zeveren of Flupke wel klaar is om Koning te worden, en of de functie niet nodig uitgehold moet worden...

Ach, mij laat het koud...
Als ze in Nederland gelukkig zijn met die formule, ze doen maar, mocht de meerderheid er hier ja dan niet mee akkoord zijn, ze doen maar...
Wat me veel meer op de lever ligt, is het feit dat we de benen breken over al die soorten van regeringen in ons land, dat we vergaan in de ministers... en in de parlementairen, je weet wel, die mannekes en meiskes waarvan je heelder dagen foto's krijgt toegestuurd dat ze liggen te slapen, zitten te kruiswoordraadselen, porno zitten te bekijken, de krant zitten te lezen, zitten te twitteren, zitten te telefoneren... en wij maar geloven (???) dat ze ook nog iets nuttigs doen voor hun dikbelegde boterham...

Ach, het laat me allemaal koud...
Nu staan ze ook nog te mekkeren dat ze het land willen splitsen (Het is maar een voorschoot groot), alleen weten ze niet goed wat ze moeten doen met Brussel, je weet wel, de hoofdstad van het VERENIGDE Europa... Hoe ridicuul kun je wezen?

Ik heb een voorstel: Het land is in crisis, we moeten besparen... Schaf al die parlementen en al die ministers af, en regeer weer met één afgeslankte nationale regering.  Met die besparing alleen al zijn we uit de crisis. Niks inlevering, niks besparingen, niks armoede...

En nu is Martens met zijn Miet Smet ook nog eens dunnekes voor de kerk getrouwd... "Nu kon het, want we hebben moeten wachten tot het mogelijk was, ik was al getrouwd voor de kerk, en ik moest dus eerst weduwnaar worden..."
Of hoe je in een schijnheilige kerk een schijnhuwelijk kunt officialiseren tot een gedegen Christelijk huwelijk, van uit het diepe dal der zonde...
Misschien is het voor Miet en Hare Wilfried zinvol, misschien zijn ze gelukkig nu ze ook weer officieel gehuwd zijn binnen de kerkgemeenschap, maar wat veranderd er nu eigenlijk ? Niets toch ?
Als je gelooft dat dit de redding is, dat dit de goedkeuring is, dan heb je toch heel de tijd er voor gekozen voor de zonde ? En die zonde is dan plots witgewassen omdat zijn eerste madame zo vriendelijk was dood te gaan???

Ik vind het maar schijnheilig.
Veel schijn en weinig heilig.

Ik hoop dat zij er zielerust bij vinden, maar mij doet het vooral denken dat ze voordien heel de tijd bewust hebben in zonde geleefd. Dat ze ergens diep van binnen heel ongelukkig waren met de toestand. Was het niet zo, waarom dan dit kerkelijke manoeuver ?
Voor mij is er maar één huwelijk, de voltrekking van de huwelijksdaad... Maar ja, in onze huidige tijd, met pil en condoom zouden er dan heel veel bigamisten, trigamisten, quadrigamisten, quiquegamisten en ga zo maar door , zijn... Want naast de pot pissen is de mode.

djudedju

tot de volgende ?

ps: Waar is Nassouwe ???

Leupegem, schapendries

The village church of Leupegem, a submunicipality of Oudenaarde, Belgium. (Photo credit: Wikipedia)

Vandaag is er rommelmarkt op de schapendries te Leupegem (Oudenaarde)... Ieder jaar weer een mooie markt, met veel mooie dingen, ieder jaar weer wat staan babbelen her en der, ieder jaar heel blij dat je weer in de auto bent geraakt, want de rug doet weer verschrikkelijk pijn...
Een boekje om te gebruiken in de hobby van Ziekenzorg, wat kaartjes voor geboorten (die soort was uitgeput in onze voorraad kaartjes) en... en mooi Afrikaans beeldje, een oud, een echt... voor de enorme prijs van 1 euro... Nu en dan schiet een mens een hoofdvogel af...

Het weer valt mee, het is niet warm, maar ook niet zo koud als de weermannen en -vrouwen ons hadden voorspeld, dus heerlijk wandelen. (Zouden weerwolven familie zijn van Frank Deboosere ?)

Al het leed van de sinussen en de knie horen blijkbaar weer helemaal tot het verleden... Maar misschien moet ik doen zoals Herman uit de academie me vertelde... Hij had ook sinusitis, blijkbaar erger dan ik, want hij moest geopereerd worden. Op aanraden van een dokter kocht hij bij de apotheek een speciaal soort toestel (soort fles met darm), om dagelijks zijn neus mee te spoelen. Herman heeft sindsdien nooit meer last van de sinussen... Ik denk dat ik eens ga informeren bij de apotheker... Want sinusitis is een pijnlijk iets !

Ik moet zeggen dat ik ooit al eens iets las over het spoelen van de neus, maar dan in een heel ander kader, het ging over geneeskunde bij een of andere Oosterse monniken-soort... En geef toe, al dat gedoe van die kant uit, dat is momenteel in, dat is mode... (Of is het al weer voorbij en loop ik weer eens achter ?)

Nu moet ik wel zeggen dat ik nogal fan ben van natuurlijke geneeskunde, maar zonder de klassieke geneeskunde af te zweren. Eigenlijk vind ik dat we een systeem zouden moeten hebben, waarbij dokters van de verschillende soorten geneeskunde in groep zouden moeten optreden. Het is immers een feit dat in iedere geneeskunde er zaken zijn waarin de ene vorm "straffer" is dan de andere... en de bedoeling is (of zou toch moeten zijn) dat de patiënt op de best mogelijke manier geholpen wordt. Ik denk hier bijvoorbeeld ook op het feit dat men kan verdoven zonder bizarre stoffen in te spuiten, met acupunctuur... Lijkt me heel wat minder ongezond, als dat werkelijk gaat...

Ik weet wel dat er groepen zijn die deze alternatieve geneeskunde onder vuur nemen, maar van sommige stellen we vast dat het ook effectief helpt bij dieren, en die kun je toch moeilijk er van beschuldigen dat het tussen de oren zit... Het is niet omdat het niet meteen te verklaren is, dat het niet werkt. En van de medicaties in de klassieke geneeskunde weten we dat er hele waslijsten nevenwerkingen zitten... soms erger dan waar ze eigenlijk voor zouden dienen.

Trouwens, wie is de goede dokter ? Hij (zij) die je helpt !

Straks naar de academie... en morgen is er weer ergens een rommelmarkt...

tot de volgende ?

Raindrops keep falling on my head....

An example of Allāh written in simple Arabic calligraphy. (Photo credit: Wikipedia)

Hoezee, juicht allen met mij !
Dit jaar geen maïsmuur voor mijn raam, maar aardappelen... Petaoërs op zijn Maters. (De ao is een klank zowat tussen de twee in)

En het is weer aan het regenen. Gisteren mooi warm weer, zelfs mijn linde vertoont al wat van blaadjes, en vandaag een vest frisser en weer regenen... Mooie liedjes duren niet lang in Absurdistan....

Maar de wereld ziet er al heel anders uit, regen of geen regen, je ziet weer groen, frisgroen ! En bloempjes die bloeien in gras en op struiken. De fruitbomen staan in bloei, de lente is er ! Eindelijk !
Ik voel geen meniscus meer, geen sinusitis, en mijn antibioticapillen zijn op.  Ik hoor weer bij de normale mensen (nu ja...).

Ik ben nog niet buiten geweest, maar het ziet er voor het eerst dit jaar uit alsof het een malse regen is, een groeiregen...  Is dat door het ontluikende groen? Of door de nette rechte rijen balken waar de aardappels in geplant zijn ? Het ziet er anders nat uit dan vroeger, dan tijdens die eeuwige winter. Kortom het lijkt een minder vervelende regen dan anders, maar ja, ik heb er nog niet in gelopen...
Straks activeert men nog maar eens de actie 1212, voor Syrië....
Die mensen zitten daar al een paar jaar in oorlog, in een vuile oorlog.
Waar Amerika manu militari zijn democratie gaat opdringen, zie je relatief weinig burgerslachtoffers, heel anders dan wat we hoorden vertellen over de laatste wereldoorlog, waar ons huis tot twee keer toe plat gebombardeerd werd... Het gebeurt zo zelden dat men nu,  als men met de gesofisticeerde wapens van de Amerikanen per ongeluk een burgerdoel treft, men er iedere keer een item aan wijdt op TV...
In Syrië lijkt het wel of men bewust op burgers mikt...

Dit is wellicht ook geen toeval... Het is een burgeroorlog, wat wil zeggen dat (onder meer) burgers vechten. Dan is het uiteraard ook moeilijk te bepalen of de ene burger een opstandeling is, en de ander niet... Het is dan ook makkelijk zat om gewoon alle burgers te viseren...
Het is ook een oorlog waar (weer eens) geloof een rol speelt, en dat zijn gewoonlijk oorlogen waar beide partijen zich verzekerd weten van een plaats in de hemel, want ze vechten voor hun God... Ik heb bewust geen Allah gezet, want we kennen dit van andere oorlogen op andere plaatsen met andere goden, ook van de Christelijke God...

En toch acht ik niet de Godsdienst schuldig, maar de instellingen die zogezegd de Godsdienst op aarde vertegenwoordigen... de kerken, de priesters, de sjamanen, de imams, de weet ik veel hoe ze allemaal genoemd worden in al die godsdiensten...

Maar hoe dan ook, of ze nu vechten met Gott mit uns of met Allah, de gewone mensjes, de mensenkinderen zijn het slachtoffer...
De beelden van die vluchtelingen in die kampen doen je iets...
En iedere keer weer schrik ik een beetje van het feit dat het daar ook nog eens koud is. Op een of andere domme manier zie ik Syrië en heel die regio als een warm land, maar blijkbaar is dat dus niet waar. Misschien hebben ze er minder extreme kou dan wij hier, maar het is er kou, en zit dan maar eens in een tentje...

Het ergst vind ik dat voor de kinderen...
en ik denk niet alleen aan hun honger, niet alleen aan hun kou, niet alleen aan hun armoede, niet alleen aan het feit dat ze er geen jeugd hebben...
Ik denk vooral aan hun toekomst...
Wat komt er terecht van kinderen die opgroeien in een kamp, in die afgrijselijke toestanden?
Het is al niet gemakkelijk om van je kinderen goede mensen te maken, die waardevol zijn in de maatschappij, in onze wereld waar we alle middelen hebben... Hoe moet dat dan zijn in die omstandigheden?

Hebben ze daar scholen? Hebben ze daar voldoende medische verzorging ? hebben ze daar voedsel die voldoet voor kinderen in hun groei, hun ontwikkeling ?
Kweekt men daar geen geestelijk misvormde mensen ?

Ergens hoor ik een advocaat dan de jammerlijke jeugd in roepen als excuus voor een of andere misdaad in een voor hem vreemde maatschappij...
Ergens stel ik me dan voor, dat iemand die uren in de rij moest staan voor een handvol couscous, die plots in een van onze grootwarenhuizen staat....
Ergens zie ik dan iemand die verbijsterd staat te kijken hoe wij nog degelijke kledij in die container werpen...
Ergens zie ik dan...

Probeer het je eens in te denken: iemand ontsteelt je al je geld, je huis, je werk, je eten... en niemand helpt je, oh ja, je kunt daar terecht in een omheinde wei, waar veel te weinig tenten staan voor veel te veel mensen... Waar je moogt aanschuiven voor een hap eten...
Dat is erg.
Dat is heel erg !
Maar stel je dan eens voor, dat men heel je jeugd ontsteelt, dat men je opvoeding, je scholing, je beschaving allemaal kan afnemen...
Dat lijkt me nog veel erger...
Stel dat je dat na enkele jaren ontvlucht...
Je raakt tot in ons rijke België...
Je probeert werk te vinden, maar je kan zelfs niet lezen of schrijven, je weet zelfs niet hoe je naam geschreven wordt of wanneer je geboren bent... Hoe vind je dan werk in deze wereld hier ?

Je bent een werkloze vreemdeling. Een profiteur
je leeft op kap van de Belgen die werken.

Nee, verdomme ! Je bent een sukkelaar die zelfs niet aan werk geraakt omdat men je jeugd heeft afgepakt. Omdat het zo verschrikkelijk moeilijk is die vreemde taal te leren, voor jou, die zelfs zijn eigen taal alleen kent in een vorm van dialect en doorspekt met het taaltje van het kamp...

aktie 1212

tot de volgende ?

Ik heb je gemist

English: Screen Shot of Installing Ubuntu Server (Photo credit: Wikipedia)

Ja, ik heb je gemist, oh mijn lieve blog, mijn lieve lezer...
Drie dagen verlof, drie dagen zonder kwampjoeter (er was daar geen wifi !)...
Kortom, ik ben iet of wat verslaafd aan de computer en aan het bloggen...
Gisterenavond ben ik in ijltempo gedoken in een mailbox met maar liefst 312 mailtjes die op mij stonden te wachten... Ik moet eerlijk zijn, ik ben er nog nooit zo vlug door gevlogen... Misschien heb ik een mooie powerpoint wel in de afvalemmer geponst, gewoon omdat de eerste vier, vijf beeldjes niet denderend waren... Want dan deed ik niet de moeite om het helemaal uit te kijken...

Normaal zou ik vandaag wellicht ook de nieuwe versie van Ubuntu kunnen downloaden, maar ik denk niet dat ik het nu al zal proberen, want de eerste dag gaat dat tergend langzaam, omdat iedereen op hetzelfde ogenblik zit te downloaden, en dan vertraag je uiteraard het proces... Nee, ik ga een dag of wat wachten...

Eerst weer op mijn positieven komen, terug in mijn gewone doen geraken, een beetje herkauwen wat ik daar allemaal hoorde en zag...

Maandag moeten we naar de oogarts, een nieuwe, want mijn oude vertrouwde oogarts is verhuisd naar een andere stad, en ik heb geen lust om iedere keer een verplaatsing te moeten maken... Er zijn genoeg oogartsen, en de kwaliteit van die mensen zal ook wel ongeveer gelijk lopen. Trouwens, het gaat hem gewoon over het (weer) aanpassen van onze glazen (sterkte)... Ik vermoed wel dat ik de eerste keer een klein beetje het slachtoffer ga zijn, met mijn bizarre afwijking ben ik telkens een beetje een studie-object voor een nieuwe oogarts... Nu ja, ook dat ken ik.

Kortom, je ziet het, we zijn bezig om te proberen weer in het gewone stramien te duikelen... Morgen weer academie, en als alles goed is, kom ik morgenavond met een vijftal "kunst"-werken naar huis (veel werk en weinig kunst). Waar we die weer gaan zetten? Anny zucht en blaast nu al bij de gedachte aan de komende dingen...

Misschien is er weer een van de kinderen die verslingerd is op een beeld, kan ik weer een milde schenking doen...

Gisteren was het schitterend weer, heel de terugweg in het zonnetje gereden... Ook al was er een file aan Vilvoorde, de zon, het schitterende licht, en het gezelschap maakte dat de tijd voorbij vloog. En vannacht eindelijk weer in eigen bed geslapen, goed geslapen... Want ginder heb ik de eerste nacht geen oog dicht gedaan, en de tweede nacht wel wat geslapen, maar met pijn... veel pijn. Vanmorgen, uit mijn eigen bed gekomen, en niet meer dan de gewone achtergrond-pijn, die we altijd wel hebben.

Maar we zijn weer thuis, weer in ons eigen vertrouwde midden, waar je zonder nadenken, zonder zoeken zo maar de trapleuning vast grijpt, waar naast het toilet de handgreep op de juiste hoogte, op de vertrouwde plaats hangt, waar je op de goede stoel zit, in de juiste gepaste zetel zit en liggen kunt... Kortom: THUIS...

Och, het is niet dat ik niet graag eens weg ga, maar ik kom nog veel liever thuis ! De pijn is daar niet vreemd aan. Ik kan er niet echt een echte reden op plakken, maar ik vermoed dat of mijn lijf naar de meubels, of de meubels gegroeid zijn naar mijn lijf... Ze hebben in ieder geval het model waarin ik mij best voel. De zetel heeft een zitting die juist genoeg doorzakt en juist niet te veel, en is juis zo breed dat mijn derrière er juist gepast in zit... We hebben die zetel dan ook gekocht na uitgebreid testen van een heleboel meubels, en zo was het eigenlijk met alle dingen die hier staan en liggen... We hebben ze zelf gekozen, en ze zijn in de loop der jaren aangepast aan ons, of wij aan hen.  Het is als een goed mes... Vraag aan de huisvrouw om de aardappelen te schillen met een ander mes, ze zal het niet graag doen, en als ze een nieuw aardappelmesje moet hebben, zal ze zoeken nar hetzelfde mes als ze had... Niet dat die andere messen slecht zijn, wellicht niet, en misschien zweert de buurvrouw wel bij dat merk, maar het is voor huisvrouw A het mes dat vertrouwd ligt in de hand, en waarmee ze makkelijkst werkt... Ik denk dat het met meubels net zo iets is...

Als ik ergens op bezoek ben, heb ik nog nooit ofte nooit op een stoel gezeten die mijn stoelen evenaart... Maar wellicht vind de bezoeker mijn stoelen net niet goed, misschien denkt hij zelfs: Geen wonder dat Toon rugpijn heeft, met zo'n ambetante stoelen...

Eigen.
Heb jij dat ook?
Wellicht wel.
Eigen.
We zijn gewoontedieren.
Zelfs de omgang tussen Anny en mij is wellicht ook gedeeltelijk gebaseerd op het elkaar door en door kennen, en weten hoe je met elkaar moet omgaan...
Liefde
Eigen = liefde.
Gek, zo heb ik het nog nooit bekeken, maar toch lijkt me dat er iets in zit...

tot de volgende ?

dag visserke vis

Nederlands: fieldtester (HaKa tackle) mark met weer een mooie karper (Photo credit: Wikipedia)

met de pet, dag visserke vis met de pijp... Paul Van Ostaijen...
Misschien denk je nu, hoe komt hij daar nu weer bij, hoe komt hij op dat gedichtje van Paul Van Ostaijen ?
Ik zal het u vertellen... Het is de vis !
We zijn naar de rommelmarkt geweest in Gent...
En daar zijn twee zaken gebeurd, die voor mij in verband staan met vis...

Oh ja, het was een mooie en grote rommelmarkt, het was goed weer, maar weer KOUD... Niet zo erg als gisteren, omdat er geen wind was.

Op die rommelmarkt zag Anny plots dat we een viswinkel passeerden, niet een viswinkel waar men vis verkoopt om op te eten, maar een handel in Tropische vissen. Ik zag dat de winkel open was, en we zijn eens binnen gaan kijken. Niets wat interessant was...

Ietsje verder stond er een man die zijn visgerei aan het verkopen was. Heel wat mooie hengels, een mooie paraplu en nog een en ander. De hengels stonden in een mooie opbergzak, en ik vroeg of die zak te koop was. Dat was zo... Na wat gepingel kocht ik een prachtige en zeer degelijke zak om mijn hengels in te stoppen...

Voilà, nu weet je hoe ik op dat visserke vis ben gekomen...
Luc zal jaloers zijn !
Het is echt een prachtige en degelijke zak, die normaal veel kost.
Bovendien bleven er in de zak ook nog twee stel ijzers zitten om je hengel in te plaatsen aan de oever van het water. (Die kreeg ik er zo bij...)

Het wordt dus hoog tijd dat het wat warmer wordt, en we weer kunnen gaan vissen... Mijn gerei is niet alleen in orde, het is ook nog eens voor een groot deel "nieuw"...

Ik weet wel, je kunt evenveel vangen met een gewone stok dan met een gesofisticeerde hengel, maar het is leuker te vissen met degelijk en licht materiaal... Maar wil je dat kopen in de winkel, dan kost dat tegenwoordig heel veel geld, en voor de keren dat ik ga vissen lijkt het me, voor mezelf, niet verantwoord om stukken van mensen uit te geven.

Het gekke is, dat ik, dank zij de rommelmarkt, momenteel beschik over heel degelijk en modern materiaal, zonder veel geld uit te geven. Ik heb zelfs heel wat materiaal in het dubbel, wat makkelijk is als de kleinkinderen ook eens mee komen vissen...

Al heb ik vragen hoelang ze nog met opa zullen mee komen... Er zitten er tussen die tegenwoordig veel meer interesse hebben voor het andere geslacht dan voor het hengelen... Ik denk dat ik hen niet meer ga moeten laten lot trekken om te weten wie het eerst mee mag... Ze zullen steeds minder staan te dringen. Misschien, heel misschien heb ik wel de kiem gelegd, en zullen ze binnen enkele jaren weer interesse hebben voor het vissen. Wie weet ??? Onze Bart ging vroeger ook graag mee, maar die heeft helemaal geen interesse meer.

Nu ja, als ik eerlijk ben, dan heb ik ook wellicht twintig jaar niet meer gevist... Geen tijd, of liever te veel andere interesses... Wie weet komt zelfs Bart ooit nog terug aan het water te zitten.

Op het fotootje hierbij zie je een karpertje... Ik denk dat het er eentje is van een dikke twintig kilo, met andere woorden, zo een beest heb ik nog nooit gevangen ! Ik hoop zelfs dat ik er nooit zo een aan de lijn krijg, want als ik er in slaag die te landen, dan zal ik wellicht veertien dagen in mijn bed mogen liggen van de pijn... De grootste die ik ooit ving was zo'n 11 kilo, en dat is al een serieuze vis ! En daar had ik al een paar dagen pijn van...

Voor mij dus niet van die kolossen van vissen ! Geef mij maar karpers van vier à zeven kilo, die zijn al groot genoeg, en geven gewoonlijk zoveel "werk", dat het vangen echt voldoet aan de benaming "sport"... Wij bekijken die vis dan eens, wegen hem, en zetten hem dan heel zachtjes terug in het water, zo dat we hem ooit nog eens kunnen vangen...

Maar vang ik niets, dan heb ik toch genoten van het zalige gevoel aan het water te zitten, en te genieten van de natuur en de stilte... Wie weet zie ik weer ijsvogels !

tot de volgende ?

Mooi koud

Nederlands: Mooi maar stekelig bloempie (Photo credit: Wikipedia)

Vandaag voor het eerst weer buiten geweest... Nog maar even, maar toch, weer eens buiten, de zon schijnt zo heerlijk, maar mens-lieve-deugd, wat is het koud !
Nochtans zit ik hier vol hoop te kijken naar de ontluikende blaadjes van mijn meidoorn, en de eindelijk dikwordende botten van mijn linde, maar het is koud !

Toch is het heerlijk buiten, de zon schijnt, en je ziet warempel al heel wat bloemen staan. Niet alleen de camelia, maar ook andere struiken staan al in volle bloei, en in het gras zie je ook a een en ander.

Op de rommelmarkt staan ze al weer met zaailingen van courgettes en pompoenen... Die zou ik nog niet durven uitplanten !!! In mijn mini-serre binnen in huis, op de vensterbank (zowat de enige betrouwbare soort bank in deze troebele tijden) zijn bijna alle zaadjes nu veranderd is mooie groene sprietjes... Mijn eigenkweek hemerocallis lijkt te lukken... Nu hopen op mooie resultaten qua bloemen !

Je ziet, de lente zit zelfs niet alleen meer buiten, niet alleen meer binnen, maar zelfs in het hoofd... Straks (maandag) zijn we drie dagen op stap met de gepensioneerden, en ik heb Anny gevraagd om twee valiezen klaar te maken, één met onze kleren en één met zakdoeken, want ik snotter dat het een lieve lust is... Pijn doet het niet meer, maar snotteren !!!
(Mijn neus loopt en mijn voeten rieken)

Vandaag zie ik geen of heel weinig wielertoeristen passeren, maar wel veel wandelaars. Er is blijkbaar een grote wandeltocht bezig hier in de regio. Ik kijk daar met heimwee naar... Waar is de tijd dat Anny en ik, en veelal Koen ook, wekelijks onze stapschoenen aantrokken, en gingen deelnemen aan wandeltochten. We waren ook lid van een wandelvereniging, en stapten dat het een lieve lust was, de kilometers bijeen... In het begin dat Anny ook mee ging, stapte zij gewoonlijk iets minder kilometers dan Koen en ik, maar na een tijdje stapten we met zijn drieën ook de grote afstanden.

Op de elfbergentocht (In de West-Vlaamse en Noord-Franse heuvels), besloot ze voor de eerste keer mee te stappen op de 50 kilometer... Niet alleen zo maar een verzwaring van de afstand, maar meteen ook op zowat het lastigste parcours... De laatste kilometers reed een ambulance naast haar "Madame, stapt in, we gaan je voeren! " Nee, schudde Anny, en stapte door. "Madame, stapt in, je gaat doodvallen ! "'k Valle nog liever dood dan op te geven !"
Ze heeft ze uitgestapt, en we hebben nog vaak dergelijke afstanden gedaan, maar die eerste, die blijft in het geheugen zitten...

En nu kan ik niet meer wandelen, of toch, heel kalm, heel traag, met rustpauzes in om mijn rug telkens te laten bekomen...
Kijk, dat mis ik...
Maar gelukkig is er ook nog heel veel wat we wel nog kunnen, en we leven niet met wat we niet meer kunnen, maar met wat we wel nog kunnen, en daar puren we het beste uit... U de soep, wij de balletjes

tot de volgende ?

de terrorist

Als je weer eens in je dagblad, op de radio of op TV een bericht verneemt van een of andere aanslag, zit jij dan ook altijd met de vraag: "Wie doet zo iets ?"

Wellicht zijn er verschillende soorten, gaande van godsdienst-fanatici tot politieke fanatici, en daar tussen in nog enkele mensen die wraak willen nemen op de wereld, op een of andere organisatie of mens(en)...

Heel veel van die terroristen zijn bitter jong, en dat is wellicht geen toeval. Ga terug in je eigen wereldje, en kijk eens hoe fel je reageerde als kind, en hoe bedachtzamer je wordt met het ouder worden. Een kind kun je makkelijker manipuleren, kun je makkelijker oppeppen, kun je makkelijker indoctrineren, en vooral dat laatste is veelal een kenmerk van terrorisme.

Ik heb indertijd wel enkele studies vluchtig gelezen over sekten in ons land, en over de manieren waarop ze mensen indoctrineren, inweven in een web waaruit ze op de duur niet meer uit kunnen, niet meer uit willen, omdat het op de duur lijkt dat het alleen in dat enge cocon veilig is, warm is, knus is... Buiten is de vijandige wereld.

Ik denk dat het voor manipulatoren dan maar een kleine stap meer is, om de buitenwereld tot vijand te verklaren, vijand die ten alle prijze moet worden uitgeroeid.
Ik heb met weerzin zitten kijken naar de scholen in de Palestijnse gebieden, waar men de kinderen dagelijks opzweept tot haat en godsdienstfanatisme, en schrik vervult me als ik aan de mogelijke gevolgen denk... Maar als ik beelden zie uit het "vrije" Amerika, waar iedere schooldag begint met de nationale hymne, en waar liefde voor het land voortdurend wordt ingelepeld, dan denk ik bij me zelf, dat is niet zo ver weg van dat Palestijns model, daar moet je maar een accentje verschuiven om dezelfde beelden te zien te krijgen. Ook als je Amerikanen hoort praten, dan besef je pas hoe overtuigd ze zijn van hun waarde als wereldmacht...

Wij Belgen hebben daar niets van, misschien zelfs iets te weinig om goed te zijn. Dat is ook niet moeilijk, in plaats van ons te indoctrineren met vaderlandsliefde, worden wij opgezweept tot verdeeldheid... Vlamingen tegen Walen, Bruggelingen tegen Oostendenaars, en als kind zelfs de kinderen van de Meiboom tegen die van de Boterput...  Maar geen mens die er in ons land op denkt om België dagelijks te propageren...
De enige keer dat je een Belgische reflex ziet, is bij een of andere wereldkampioen, of als de Rode Duivels eens goed spelen... Meer zelfs, het voor ons landje aanwezige racisme verdwijnt als sneeuw voor de zon, als een bruine medemens blijkt goed te voetballen, dan wort hij omarmt en Belg gebombardeerd...

Je zou dan denken, wij zitten hier safe...
Maar dan hoor je hoe onze jongeren in Syrië aan het vechten zijn... En besef je dat ook hier, in dat rare hoekje in Europa, er ook godsdienstfanatici zitten, en wat ze in de vreemde gaan doen, dat zou ook wel eens kunnen ... En dan zie je dat er een soort fanatisme ontstaat bij de mensen die reageren op dat godsdienstfanatisme....
Je ziet een stijging van het racisme, en je beseft plots dat wij eigenlijk ook best beginnen te passen in dat rijtje van landen waar er gevaar om de hoek loert...

Als jij bent zoals ik ben, en zoals wellicht een heleboel mensen zijn, dan kun je je niet indenken hoe men van jou een fanaat zou maken... Maar toch zit het in ons allemaal, meestal wel steeds zwakker en zwakker naarmate we ouder en bezadigder worden... Het is immers vooral de jeugd die makkelijk te beïnvloeden is... Maar het zijn ouderen die de manipulatoren zijn !!!
Werp dus niet de steen naar de jongeren !
De dader is veelal niet de terrorist, maar de man die hen tot die daad opzweepte !
... en die meestal op de achtergrond blijft.
Die zichzelf niet opoffert
die de anderen opzweept en opoffert
die meestal onschuldige en weerloze slachtoffers kiest
die uit de reactie tegen die daad netjes alles puurt wat in zijn straatje te pas komt, om nog meer fanaten op te leiden... Want het lijkt een cirkelgang...
Je reageert tegen iets, bv tegen racisme
je zweept jongeren op tot een terroristische aanslag tegen die mensen die hen vernederen
de anderen reageren met een scherper racisme
dus heb je meer redenen om jongeren weer op te zwepen tot terrorisme...

Er is eigenlijk maar één soort dam tegen die dingen op te werpen...
Liefde
Liefde voor de medemens
alle medemensen
echte liefde, eten, drinken, werk, woonst... welvaart, welzijn
tot de volgende ?

Boeken

Ik ben al een tijdje bezig met het herlezen van heel mijn bibliotheek... Ik heb zoveel boeken, dat het nog bijkopen van boeken echt niet meer kan. Ik koop dan ook nog maar zelden een boek bij, en dan nog beperkt tot "nuttige" boeken, naslagwerken, technische werken over mijn hobby's (maar dat zijn er ook al zoveel)...
Ik behoor tot de gelukkige mensen die een boek meer dan eens kunnen lezen. Ik kan ook meer dan een keer genieten van een mooie film, dus waarom niet van een boek.
Maar nu doet zich iets vreemd voor...
In mijn massa boeken zitten er toch wel enkele die ik eertijds na even proberen, weer in de kast stak, niet mijn smaak... Ik stel vast dat ik deze boeken nu wel smaak, of toch bijna allemaal.
Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar ik denk dat het gedeeltelijk ligt aan mijn leeftijd en aan mijn ziekte... Vroeger hield ik meest van actie-films en actie-boeken... Dingen waar een vaart in zitten, die vooruitgaan en die spannend zijn van begin tot eind. Of boeken vol milde humor, waarvan ik heerlijk kon ontspannen. Oorlogsboeken waren niet zozeer mijn ding, maar sommige vond ik wel goed en ik las ze onder meer om ergens wat bekendheid te hebben met die levenssituatie...

Maar ziekte doen iets geks met de mens... Ik ben veel verdraagzamer, veel nederiger geworden, en ook al ben ik niet akkoord, ik laat de ander maar doordrammen... Ik denk er het mijne van, maar dat mijne is veel egaler geworden dan vroeger, veel minder toppen van woede, veel minder dalen van desillusies... De leeftijd doet eigenlijk veelal een beetje hetzelfde, en dus heeft het ene het andere versterkt. Als er iemand reageert op een gezegde van mij, dan vind ik het veelal niet nodig te repliceren... Hij zijn gedacht... Soms krijg ik reactie op een of andere blog, en als het een scherpe is, dan stuurt men dit meestal per gewone mail. Ook daar antwoord ik dan meestal niet op, of eerder verzoenend...

Ik vind het eigenlijk allemaal niet de moeite om me druk te maken. Of ze zijn akkoord, of ze zijn het niet, en in beide gevallen heb ik bereikt wat mijn eerste doel was: hen doen nadenken.

Dit zal dan ook nooit een blog worden met honderden lezers... Ik loop immers niet mee in het platgesleten weggetje van de meesten... Ik oreer mijn mening, zoals die nu is... Soms heel verschillend van de mening van een jaar terug. Maar zo ben ik nu eenmaal. Ik volg niet, ik wandel het pad dat ik zelf maak, en nu ga ik eens rechts, dan weer links, dan weer dwars door een muur... Dat is mijn logica. Vroeger was ik niet zo... Vroeger was ik veel meer het kind van mijn opvoeding, en liep ik veel meer in de weg die voor mij was aangelegd.

Nu is mijn weg een geestelijke zoektocht geworden. Veel moeilijker te begaan, maar ook veel avontuurlijker. Als ik immers avonturen wil beleven, dan moet het wel in gedachten zijn, want lichamelijk kan ik het niet meer...

Wellicht is dat ook de reden waarom ik nu boeken die ik vroeger niet op prijs kon stellen, plots wel goed en mooi vind...
Ik las deze week onder "Open Stad"... een verhaal over een man van negentig die terugdenkt.
U ziet het al, dat hoort bij het ouder worden...
dus bij mij

djudedju

Ik heb nog steeds hoofdpijn van mijn sinussen, maar mijn knie lijkt veel beter... Er is nog hoop, want : "Krakende wagens lopen het langst "

tot de volgende ?

snelkookpanbommen

English: Flag of Boston Latina: Vexillium Bostoniae (Photo credit: Wikipedia)

Het blijkt dat de spijkerbommen in Boston gemaakt werden met snelkookpannen...
Kijk, hieruit blijkt weer de onovertroffen wijsheid van ons vader zaliger: Bij hem mochten er geen snelkookpannen in huis komen, want: "die dingen kunnen ontploffen"....
Ons moeder mocht wijzen op de veiligheid die er op die dingen zat, het mocht allemaal niet baten, die dingen kwamen niet in huis...
Geïndoctrineerd door ons vader heb ik ook steeds Anny bezworen geen snelkookpan te kopen, laat staan te gebruiken...

Al die jaren heb ik nooit gehoord dat er een van die kleredingen is ontploft, maar nu twee voor de prijs van één...

djudedju

Het erge is niet dat men snelkookpannen heeft gebruikt om spijkerbommen te maken, het erge is dat men er bij vertelt dat dit gemakkelijk is, en dat men alle benodigde informatie daarvoor kan vinden op het internet...

Ik ben een fan van het internet, het is een bron van kennis, maar helaas niet van wijsheid. Je kunt wel meer van die zaken vinden op Internet... Dingen die eigenlijk niet horen gekend te zijn door Jan en alleman.... (Ik zou zelfs verder gaan, het zou wellicht veel beter zijn als die kennis helemaal niet bestond...). Maar helaas is de oorlog, het doden, het vermoorden, het martelen, het uithongeren, het bestelen, het misbruiken en... je kunt nog een hele waslijst kwalijke dingen opsommen, helaas zijn al die dingen des mensen...

Je kunt wellicht geen enkel goed ding opnoemen, waar er niet op een of andere manier misbruik is van gemaakt met het doel zichzelf te verrijken of anderen kwaad mee te berokkenen... Zelfs medicatie, neem nu antibiotica, heeft men misbruikt om dieren sneller en veiliger mee vet te mesten, met het gevolg dat er nu resistente bacteriën bestaan, die dodelijk zijn voor de medemens.

Als ik de vooruitgang in wetenschap bekijk, dan begin ik me meteen af te vragen: "Hoe kunnen ze dat gebruiken ten kwade?"... En dan denk ik aan ons moeder die ons telkens en telkens weer vertelde dat er geen momenten waren waarin meer vooruitgang werd geboekt in uitvindingen en menselijk denken dan tijdens een periode van oorlog. En dan begon ze op te sommen wat er volgens haar allemaal in ijltempo was ontstaan gedurende de oorlog...
Natuurlijk was ze, als mens die de oorlog heeft beleefd, wellicht gedeeltelijk mis-geïnformeerd door de pers en de propaganda van toen, maar ergens had ze gelijk, waren het niet allemaal echt nieuwe uitvindingen, de verbeteringen gingen onder druk van de oorlog pijlsnel...

Er is geen twijfel dat de snelkookpan een totaal onschuldig keukengerei is, maar je ziet dat zelfs dat tot een bom kan omgevormd worden.

Soms denk ik dan: we weten te veel...
Waarom moeten wij weten hoe we van kunstmest een bom kunnen maken, waarom moeten wij weten hoe een kogel dubbel dodelijk kunnen maken door een kleine ingreep, waarom... waarom...
Maar dat is eigenlijk de verkeerde vraag. Dat ik dat weet, doet geen mens kwaad, dat X uit Boston dat weet blijkt dodelijk...
En er is geen middel om te voorkomen dat mogelijke misdadigers aan die kennis komen.
Want wij kennen de kwade niet uit de goeden...
Het kan best iemand zijn die in zijn gezin en zijn omgeving gekend is als een voorbeeldig huisvader, een gedegen lid van de gemeenschap, een man die zich inzet voor zijn medemensen... maar die binnen die camouflage eigenlijk een doder is...

Het gaat verder... Voor hetzelfde geld had die man helemaal niets gedaan, en was er geen bom geweest. We weten het niet, we kunnen het niet weten.
Dat betekent dat je ook niet iemand kunt interneren omdat hij mogelijkerwijs ooit een misdaad zou kunnen begaan... Want je weet het nooit zeker.
Bij velen zou je er zelfs niet eens aan denken hen te laten onderzoeken, omdat ze zo lief zijn...
... en misschien is de liefste man die je kent wel net de dader...

In Amerika is het wapenbezit een recht...
Je moet je immers kunnen verdedigen...
Maar als niemand, echt niemand een wapen bezat, dan was de kans dat we ons moeten verdedigen veel kleiner... Of niet?
Of moeten we echt voortdurend rekening houden met het mogelijk slechte in de mens ?

Arme wereld...
Als men alle wapens omsmelt tot ploegscharen, dan kan men de ploeg gebruiken als dodelijk wapen.

Arme mens
arme wereld

povere toekomst

tot de volgende

meniscus

Axial CT image of a patient with Kartagener syndrome showing chronic sinus disease. (Photo credit: Wikipedia)

Meniscus ? Ikke ? Ik heb nooit gevoetbald !
Nu ja...
Gisteren heb ik, wreed ziekjes, de dokter opgebeld... Ik had overal pijn, zat duidelijk met een aanval van sinusitis, en ik kon bijna niet gaan van de pijn in mijn knie...

Bloeddruk, polsslag, koorts gemeten (37.1 het spreken niet waard) en de dokter was het met mij eens dat het sinusitis was, de pijnplaats was duidelijk.
Dan broek omlaag om die knie te bekijken.
Beetje draaien en wringen aan mijn voet, beetje voelen aan mijn knie, nog eens maar nu tijdens het bewegen van die knie... Verdict: ik denk dat ge een meniscus hebt !
Dat kan niet, ik heb niets tegengekomen, mijn knie niet verzwikt, zelfs nooit gevoetbald...  Blijkt dat je ook meniscus kunt krijgen zo maar, sleet als het ware...

djudedju

Ik moet antibiotica slikken voor die sinussen, en als mijn knie blijft pijn doen, moet ik eens foto's laten nemen en onder de scanner... "Beetje kalm aan doen" Precies of je zou gaan wippen en springen met een knie die pijn doet ! Ik ga de trap treedje per treedje omhoog en omlaag... En van dat sparen van dat been, doet mijn rug ook weer meer pijn. Toch heb ik gisteren en vannacht geen bijkomende pijnstiller moeten slikken, het lijkt dus de goede kant op te gaan...

Sinds enkele weken drink ik niets meer van alcohol, blijkt gevaarlijk te zijn met bepaalde pillen die ik moet slikken... Ik dacht dus: "Nu ga ik eindelijk weer een beetje vermageren !"
Vergeet dat dus maar... Geen gram gaat er af !

En nu krijg ik ook nog sinusitis en meniscus... Een mens zou beginnen denken...
Gisterennacht heb ik geen oog dicht gedaan, pijn, loopneus, kniepijn... Maar vannacht heb ik geslapen, ik werd wel nu en dan wakker omdat mijn neus weer verstopt zat, en was dan vijf minuten aan de gang met snotteren en snuiten... Maar nadien viel ik (Oh wonder) iedere keer weer netjes in slaap...
Vanmorgen loopt mijn neus nog steeds, maar mijn sinussen doen merkbaar minder pijn, en zelf loop ik niet (knie)...

Weet je wat ik het vervelendste vind aan heel dat ziek-zijn-gedoe ?
Alles smaakt naar snot.
En blijkbaar loopt snot niet alleen weg langs de neus, maar is er ook een afvoerkanaal rechtstreeks de keel in. Je voelt dan als het ware hangen wat je ook proeft.  Sorry, ik weet dat het niet smakelijk klinkt, maar het is de waarheid.
Gisteren ben ik nog voor het beginnen van "Familie" naar mijn bed gegaan.
Ik heb maar een halve bladzijde gelezen in mijn boek, en dan licht uit en snaveltjes toe...

Vanmorgen hoor je dan op het nieuws over de bomaanslag te Boston, hoor je dat er in ons eigen landje een verhoogde terreurwaakzaamheid is, en de politici zijn bezig om het pensioen te "onderzoeken"... Niemand verwacht dat dit een verbetering zal mee brengen...
Ik heb de tijd nog meegemaakt dat wijlen Achilles Vanacker (Assiel sarbon) zijn kiezers lokte met een hoger pensioen... Waar is de tijd ...
Waar zijn die gouden jaren zestig plots op stuk gelopen?

En nog iets... Soms is het verrassend eens in oude wetenschappelijke boeken te duiken... Lees ik dat men in deze interglaciale tijd (de tijd tussen twee ijstijden), mag verwachten dat er ook nog een periode komt waarbij de wereld zal opwarmen, waarbij alle ijs aan de Polen, alle gletsjers zullen smelten en het waterniveau tot wel 80 meter zal stijgen...
Tiens, waar heb ik dat scenario nog gehoord ?

djudedju...

tot de volgende ?

Peta

PeTA (Photo credit: OscarAvila)

Ik heb nooit veel sympathie gehad voor Gaia, en nog veel minder voor Peta, die zich zeer aggressief opstelt in de verdediging van de rechten van het dier...
Gisteren lees ik dan een bericht waarin gedetailleerd vermeld staat dat Peta omzeggens geen enkel dier dat hen wordt toevertrouwd in leven houdt. Schrijnend zijn de verhalen over hele nestjes puppies die ze mee nemen, met de stellige belofte dat ze de puppies zullen plaatsen... Ze geraken niet eens levend tot in het "opvangcentrum", reeds in de auto worden ze gedood.

Als ik iets heb tegen een Gaia en een Peta, dan is dat wel de agressie... Ik kan het niet begrijpen dat je met geweld tegen mensen wil pleiten voor een betere behandeling van het dier.

Toch hebben ze met hun acties iets wakker geschud, en er zijn een deel werkelijk goede gevolgen voor de dieren bekomen, door het voortdurend aandacht trekken door die organisaties. Maar desondanks hou ik er niet van dat ze dit onder meer doen door mensen lichamelijk aan te vallen of door hen zo erg
te belasteren, dat ze hun werk verliezen, en een gans gezin het slachtoffer wordt.

Het kan best zijn dat sommige beelden authentiek zijn, maar blijkbaar geldt daar de wetgeving op de privacy niet, en worden de "daders" goed herkenbaar aan de wereld getoond. Een moordenaar heeft het recht te weigeren dat zijn beeltenis getoond wordt, wie op een koe slaat heeft dit recht blijkbaar niet.
Let wel, ik keur die mishandelingen niet goed, en in die zin acht ik hun actie goed, maar niet op die manier !

Als ze dan nog zelf dieren doden in plaats van hen een tweede kans te geven, dan heb ik vragen...

Ook sommige van hun acties kan ik niet goed praten ! Als ze inbreken in een kwekerij van nertsen en die dieren vrij laten, dan veroordelen ze die dieren tot een hongerdood, want deze dieren hebben er geen benul van hoe ze aan eten kunnen komen in de natuur. Bovendien gaat het meestal over niet natuurlijke kleuren, en dieren die niet beschikken over de normale schutkleur zijn veel rapper het slachtoffer van predatoren.

Dat  men acties voert tegen het dragen van bont als een luxe-artikel, daar kan ik hen in volgen, maar nog eens, de manier waarop niet.

Wie even zoekt en nadenkt, kan talrijke van die misplaatste acties vinden... Dat ze toch leiden tot positieve resultaten, kan dit niet verrechtvaardigen ! Ze kunnen actie voeren op manieren die én het dier redden én de mens.

Maar aan de handelingen van Peta te zien, lijkt dit dus niet echt het doel... Blijkbaar is het niet  het doel de dieren te redden, te helpen...

Ik weet wel, ze zijn gewoon tegen alles wat maar naar huisdier zweemt... Ik kan hen volgen in die zin, dat het doel waarvoor die dieren ooit werden geselecteerd en gekweekt , in veel gevallen niet meer valabel is. Je hoeft geen trekpaarden meer te fokken, het trekken wordt nu gedaan door machines... En zo kun je heel wat voorbeelden geven. Maar moet men daarom het dier vernietigen ? Ik ben ook niet gelukkig met de manier waarop men kippen vetmest of kweekt tot levende legmachines, maar blijkbaar is er nog steeds een markt voor die dieren, die eieren, die goederen...
Wat we dan moeten doen is streven naar een menselijke manier om die dieren te kweken...

Daar is stilaan ook beweging in gekomen, en ook dat kun je deels op rekening schrijven van Gaia, Peta en andere soortgelijke organisaties... Maar ook daar stel ik me vragen over de manier waarop het gebeurt...

Kortom, van mij mag Peta en co er zijn, op voorwaarde dat ze hun acties voeren in een geest van bescherming, van het dier én van de mens !

Ik heb ook kippen, enkele, die loslopen in een ren, die een goed en veilig nachthok hebben, en ik heb lekkere eieren... Mijn kippen met een haan lopen er tot ze van ouderdom sterven...
Het kan dus
met een klein beetje moeite
het nut paren aan het welzijn...

tot de volgende ?

De camelia

Flower and leaves of a Camelia Português: Camelia, japoneira (Photo credit: Wikipedia)

Het is werkelijk Lente ! Hier voor mij, door het raam zie ik in mijn voortuin de camelia bloeien !
Grote witte en rode bloemen die er heerlijk uitzien, heerlijk, want ze hebben geen concurrentie... Er piept alleen ergens een enkel geel bloempje van het speenkruid in de tuin...

Ik zat hier te zweten in mijn trui, en heb dan maar in de plaats een T-shirt aangedaan.  Ik zit hier dus, op de eerste werkelijke lentedag al op zijn zomers... Heerlijk is dat. Tot op heden is de zon er nog niet. De hemel is licht, maar de einder is eerder wit dan blauw, en boven me hangen witte wolken...

Ik wou dat ik op een terrasje zat, in een grote stad als Gent, waar ik kon mensjes kijken... en genieten van de eerste warmte.

Gisteren was het de verjaardag van Anny, ze is nu weer (in jaren) even oud als ik ben, en ik zeg haar plagend dat ze nu voor een maand of vier mag meepraten met mij... Dat mopje hoort ze ieder jaar, en ze reageert er niet echt meer op, maar vertelt het wel aan de kleinkinderen, die dan schijnbaar boos reageren tegen opa... maar ze hebben pretoogjes en hun lippen verraden dat ze eigenlijk pret hebben...

Binnen zowat 4 maand ben ik dan weer een jaar ouder...
Dat klopt dus niet echt, maar maatschappelijk klopt het wel !
Een kind dat in december geboren wordt, is een jaar ouder dan het kind dat een maand later in januari ter wereld komt... Het kind dat in een klas terecht komt van zijn kalenderjaar, kan dus een jaar schelen met een ander leerling... Wat voor kleuters niet zo maar glad te strijken is ! De ontwikkeling in die prille jaren gaat met reuzenschreden vooruit, en een kind dat elf maanden scheelt met een ander, heeft een totaal andere ontwikkelingsfase... Je ziet dan ook dat kinderen die in november, december geboren zijn, het veelal moeilijker hebben dan een ander kind dat in januari ter wereld kwam... Die laat in het jaar geboren is, loopt dan ook risico dat hij wel eens mag een jaartje overdoen...

Logisch is dat niet...
Ergens zou men het systeem dan ook niet moeten baseren op dat stomme kalenderjaar, maar op de rijpheid van het kind. Ze testen zo veel, dus waarom dat niet?
Hier en daar zie je dat men dat probeert in te bouwen, maar dan zie je ouders die het beledigend vinden dat ze niet mee gaan "met hun jaar"...
Het is niet simpel goed te doen...

Het kan dat een decemberkind heel makkelijk mee kan, maar het is dus minder evident dan voor het januarikind... Dat is dan eerder te catalogeren bij de natuurlijke aanleg, dus lijkt mij het testen van het kind de beste oplossing voor dit probleem.
En een probleem is het !
Een kind dat makkelijk leert, mee is met de klas, gaat ook veel makkelijker zich aanpassen aan het schoolgaan, en zal wellicht ook veel liever studeren, dan een kind dat het niet of amper aan kan, en voortdurend grote inspanningen moet doen om mee te kunnen.  Daarmee komen we aan de vraag of het kind niet graag wiskunde doet omdat het het niet goed kan, of dat het geen aanleg heeft voor wiskunde, en het daardoor ook niet graag doet????

Ik veronderstel dat het veelal een beetje van de twee is, en dus zou wachten tot op het juiste moment, de juiste rijpheid van het kind wel nog veel meer belang hebben dan op het eerste gezicht lijkt...

Hoe kom ik daar nu bij ? Ik was bezig over de lente, de camelia's en het kleine speenkruid... en ik vergat te vermelden dat je hier en daar al boomsilhouetten ziet, die wat groene schijn krijgen... Ik zie ook van hier dat de populieren in de verte dikkere botten aan het krijgen zijn, maar mijn linde en mijn meidoorn vertonen nog geen spoor van het zwellen van de botten...

Maar toch...
het kriebelt !

tot de volgende ?

heerlijk !

Ik vind het heerlijk ! Vandaag waren er reclamaties in de grote zaal waar de rommelmarkt was, omdat... het te warm was !
In mijn wagen heb ik de verwarming uitgezet, en zelfs het raam op een klein kiertje gezet !
Heerlijk !
De zon schijnt en alles ziet er veel mooier uit, en straks gaan we weer overal naar de buiten-markten... De lente is er !
Minder is dat er weer bijna een meute wielerterroristen tegen mijn wagen reden, op de volle breedte van de weg uit de bocht komen in de holle weg !
Wijs, man, wijs !
Ik rij nu weer met mijn duim op mijn toeter, en voor iedere bocht claxonneer ik eventjes... Ze reclameren dan wel vol verontwaardiging dat ze niet hinderen, maar als ik het niet doe, dan riskeer ik builen in mijn auto...
Ook de boeren hebben hun nest verlaten, en bezorgen je het onuitsprekelijk genoegen dat je 11 (elf !!!) kilometer achter hen aan moogt rijden. Nee, voorbijsteken is er op onze mooie krinkeldekronkel wegen niet bij...

Maar de zon schijnt !

En morgen gaan we, als alles meezit, voor de eerste keer dit jaar naar een rommelmarkt buiten. Ze geven meer dan 20 graden warmte !!!

Laat ons nu hopen dat we dit jaar wat meer goed weer hebben dan vorig jaar ! Na dat slechte jaar en de archi-slechte winter mag dat wel eens !

Je ziet het ! De zon is er, en ik herleef !
Het zijn echt niet alleen de bloempjes en de bijtjes, de boeren en de wielerterroristen die de zon ruiken en zich manifesteren in het Licht, ik doe het ook. Weliswaar veel voorzichtiger, veel kalmer en rustiger, maar ik ben er !
We hebben ook de eerste zwaluw zien vliegen over ons huis...

Ik moet echt beginnen aan die onderlijntjes voor Marnic, want straks heeft ook hij de zon gezien, en wil hij gaan vissen...

En weet je, in mijn miniserre, die binnen op de vensterbank staat, zijn de eerste hemerocallis al uit het zaad te voorschijn gekomen... Tere groen sprietjes, die hopelijk straks prachtige bloemen geven (of bloeien ze pas het tweede jaar ?)

Ik ga stoppen, eens mijn neus buiten steken, en kijken in de tuin wat er al allemaal weer teken van leven geeft...

tot de volgende ?

digitale erfenis...

Adolf Hitler and Benito Mussolini in Munich, Germany, ca. 06/1940 (Photo credit: Wikipedia)

Vanmorgen las ik dat Google.be de eerste was die iets heeft voorzien om te bepalen wat er moet gebeuren met de zaken die je achterlaat op het Wereld Wijde Internet...

We staan daar niet bij stil, maar we laten inderdaad heel wat sporen achter, die er wellicht voor een heel lange tijd blijven bestaan. Ik heb er geen idee van hoelang, en ik weet niet of er zelfs iets voorzien is, dat na x tijd van digitale stilte automatisch de boel opruimt...

Internet is dan ook nog een jong medium, maar als die procedure niet voorzien is, dan zal het medium wellicht altijd maar zwaarder en logger worden, tot men wel iets moet doen om de zaak te redden... Of misschien is er tegen dan allang geen sprake meer van Internet, en is er iets heel nieuws in de plaats gekomen... Misschien start men op een bepaald moment gewoon opnieuw, en kan ieder zijn zaken terug inbrengen of gewoon laten verdwijnen op het oude net...

Toch is het belangrijk !  Kijk maar eens hoeveel domme dingen er reeds gebeurd zijn via Facebook en dergelijke, waar mensen dingen op publiceren die ze nadien niet meer volledig kunnen uitwissen, en die hen schade berokkenen... Kijk eens naar de man die afgedankt werd, omdat hij zogezegd ziek was en op internet foto's mailde hoe gezellig hij aan het het zonnen was in Costa Centjes....

Ik heb vandaag niet gekeken de hoeveelste blog dit is, hoeveel virtuele bladzijden ik reeds vol kliederde, maar het zijn er veel, heel veel...  Even gaan loeren...: 62.595 bladzijden in 2.619 blogjes....
Als dat er voor de eeuwigheid op staat, en niet alleen die bladzijden van mij, maar van alle bezige bloggers wereldwijd, dan is het BLOG-fenomeen alleen al een hele grote hoop van bladzijden data, die wellicht maar heel zelden eens worden aangeklikt.

Ik heb al meer dan eens zitten kijken hoe mensen naar mijn blogs komen... Er zijn er een paar geabonneerd, er zijn er een deel die trouw zowat elke dag komen lezen, er zijn er die iedere week één keer komen om de teksten van heel de week te schouwen, en er zijn er heel wat, die daar bij toeval op belanden, omdat ze op zoek zijn naar een of ander ding. Ga je bijvoorbeeld zoeken naar een of ander woord, die ik ooit gebruikte in mijn tekst(en), dan heb je kans dat mijn blog bij de zoekresultaten staat. (Google maar eens op Zoet...)

Wellicht, als mijn teksten daar blijven staan, zal dat na mijn dood de enige manier zijn waarop mijn blog nog eens tevoorschijn komt... Misschien ooit nog eens een van de kinderen of kleinkinderen die uit nostalgie nog eens zoekt naar mijn blog (Hoe noemde die blog van opa nu weer ?)... Maar voor de rest, een dode massa...

Het enige werkelijke nut (nu ja) voor de toekomst, is dat een of andere student een studie maakt over het leven van de mens in de tweede helft van de twintigste eeuw en het begin van de eenentwintigste... Voor de rest raak niet alleen ik, maar ook mijn blog vergeten.

Een echt boek maakt meer kans op de "eeuwigheid", maar wellicht belanden er ook uiteindelijk enkele exemplaren in de grote nationale bibliotheek, waar ze staan te verstoffen... Als je geluk hebt... Voor de rest zullen die boeken ook na enkele generaties een stille dood sterven. (Tenzij het een meesterwerk is, en het ingekaderd staat in De Literatuur....)

Ach, we moeten ons echt geen illusies maken...
Hoe hoog we onze eigen waarde ook inschatten, hoezeer we onszelf ook koesteren en opblinken, we zijn slechts heel tijdelijk...
Wellicht is dat een van de zaken die we het moeilijkst kunnen verwerken, en is dat een van de oorzaken van de drang naar een eeuwig leven...
We kunnen het niet of slechts zeer moeilijk aannemen dat heel dat briljante ikje volledig zou wegdeemsteren...
Wellicht is dat mede de oorzaak van het geloof... Of misschien is het toch een vaag aanvoelen van het feit dat er warempel toch een hiernamaals is...
Ik weet het niet, ik hoop van wel, maar weten doen we het niet.

Wat zou er van mij het langst blijven bestaan in deze wereld ? Ergens een schilderijtje, of een stuk keramiek? Of een tekening of duikt plots nog een stuk pyrografie op op Ebay: Vlaamse antieken pyrografie uit de twintigste eeuw ? Of blijft mijn huis nog enkele eeuwen bewoond, en blijft dat cederhouten plafond een van mijn langst "levende" nalatenschappen?

Hoezeer ik ook mijn best doe, veel is het niet... Ik ben dan ook maar een nummertje uit die zoveel miljarden mensen die nu leven en al voor mij leefden... En van al die miljarden zijn er maar enkele duizenden die om een of andere reden in de geschiedenisboekjes bewaard blijven... Veelal voor heel slechte dingen, zoals het veroveren van hele stukken van de wereld: Alexander De Grote, Julius Caesar, Attila de Hun, Djenghis Khan, Napoleon en andere Hitler's... Allemaal mensen die verantwoordelijk zijn voor de dood van velen...
Op die manier blijf ik liever anoniem...

Maar hoe dan ook, ik kom niet uit het niets, ik ga niet naar het niets !
We zijn opgebouwd uit de stapstenen van de natuur, atoompjes en nog kleinere deeltjes, waarvan we er misschien nog enkele moeten ontdekken... En die deeltjes blijven hoe dan ook bestaan. Zelfs als de wereld vergaat, zal op een of andere manier die materie blijven zijn... Misschien in een zwart gat samengeperst tot ongelooflijke miniemheid, maar dat minieme dat zijn we nu al... alles goed bekeken.

Een goed ding dat ik groot en dik ben, heb ik een paar atomen meer dan jij, om samen te persen...
djudedju

ik voel me zo nietig


tot de volgende ?

Hopelijk terug van weg geweest ?

Google 貼牌冰箱（Google Refrigerator） (Photo credit: Aray Chen)

Enige tijd geleden kreeg ik mijn blog op geen enkele manier geplaatst, en gisteren was plots Internet helemaal weg... Ik naar mijn gebuur, die werkte vroeger bij Belgacom, en heeft er nog connecties en telefoonnummers om rechtstreeks te weten te komen wat er hapert... Een panne over heel Vlaanderen...
djudedju

Dus zit ik nu te schrijvelen al schudden en al beven (en al hoesten, want ik denk dat ik bovenop mijn oude valling er een nieuwe heb), vol schrik dat mijn tekst weer zal verdwijnen in het niets...

Maar er is hoop, dat mijn blog sterker zal komen te staan dan ooit, want Google himself komt zich hier in ons Belgenland vestigen, en niet eens ver van hier: in Mons (Bergen voor de flamingant). Misschien trap ik op zere tenen met het gebruik van het woord Mons, maar ik heb een hekel aan het vertalen van de gemeentenamen ! Ik hoorde onlangs van een brave mens dat men hem had gezegd dat hij gewoon de richting Edingen moest blijven volgen tot aan X, maar plots was Edingen nergens meer te vinden of te zien... Bleek het plots Enghien te zijn...
Zelfs wie op onze snelwegen, die toch zo internationaal gebruikt worden, komt er bekaaid van af, als hij die Belgische ziekte niet door en door kent...  Je rijdt naar Rijsel, en plots is dat Lille, maar in de andere richting is het nog straffer ! Je rijdt naar Aken, plots moet je dan kiezen voor Aix-La-Chapelle, om uiteindelijk in Aachen te belanden (hopelijk toch !)...

Ik herinner me de ramp te Ghislenghien, maar toen ik het voor het eerst op de radio hoorde, sprak men daar van Gellingen... Daar had ik nog nooit van gehoord, terwijl Ghislenghien een dorp is waar ik regelmatig doorheen rij...

Geef toe, het is verwarrend, en helemaal niet nodig. Ik ben echt geen betere Vlaming en geen betere Belg als ik spreek van Gellingen in plaats van Ghislenghien... En de Waal die spreekt van Bruges is echt geen betere Waal dan iemand die praat van Brugge. (Al gaat die laatste wellicht wat meer moeite hebben met de klanken)...

In Frankrijk ligt geen Parijs, maar Paris, en er is geen enkele logische reden om die stad plots te herdopen. Al geef ik toe, dat ik het ook soms niet meer weet... We hebben van heel landen de steden indertijd geleerd, zoals ze heetten in de koloniale tijd, of zoals men stug volhield ze te noemen, terwijl we nu meer en meer de "inlandse" versie te horen krijgen, of misschien alleen maar een betere klanknabootsing... Peking is nu Beijing, en Benares is nu Varanasi...

Hehe... Als je nu stelselmatig klikt op de gekleurde woorden, dan maak je een wereldreis in Wikipedia...

Maar geef toe, het is toch idioot, de namen van steden en dorpen te vertalen, of gewoon anders te benoemen dan ze al eeuwen heten? Zelfs als het gemeenten zijn, die ooit in Vlaanderen lagen, maar die nu in Franstalig gebied liggen, en dus onder Wallonië vallen, dan meen ik dat we dat moeten eerbiedigen, en de Waalse naam gebruiken. Of zijn er echt nog mensen onder ons die Frans-Vlaanderen terug willen gaan veroveren op Frankrijk ?

Een stad of gemeente draagt de naam die zijn bewoners gebruiken. Punt.
En de rest van de wereld moet dat maar eerbiedigen. Net zoals ze willen dat hun eigen naam geëerbiedigd wordt.

En dat allemaal door een panne van Belgacom...
Waar maak ik me in hemelsnaam allemaal druk over ? (Gewoon over de logica...)

Ik ga me echt niet zitten boos maken als jij blijft bij Peking of bij Benares of bij Rijsel... Ik vind het alleen maar een nodeloze kans op verwarring...
Toch kan ook het gebruik van de echte naam, de naam gebruikt door de bewoners, verwarring veroorzaken...
Ooit landde een Franse vrachtwagen op de markt te Oudenaarde, en de chauffeur vroeg de baan naar Wiesse... Bereidwillige mensen wezen hem met handen en voeten hoe hij moest rijden naar Wieze... Een paar uur later stond dezelfde vrachtwagen weer op de Oudenaardse markt... Nu toonde hij het adres waar hij naar toe moest... Bleek het Huise te zijn, maar op zijn Frans uitgesproken lijkt dat héél, héél erg op het Vlaamse Wieze... Dus... Soms is het gewoon moeilijk.

Daarom alleen al ben ik fan van de GPS, het Global Position System... De lieve dame in dat kleine bakje kent precies de weg naar Huise... Als je geen fouten typt in dat adres...
Dus toch nog oppassen !!!

tot de volgende ?

Geen blog...

Mijn blog was net bijna helemaal geschreven toen alles plots weg was...
Gebuur, die vroeger bij Belgacom werkte, belde om info: "Heel Vlaanderen lag stil..." "Algemene panne"

Ik heb geen lust om alles nog eens te herschrijven, dus vandaag geen blog, de schuld van belgacom...

En de boer, hij ploegde voort...

Ardennerhästen Albin plöjer i Hälsoträdgården 2013-04-08 (Photo credit: Kristianstads kommun)

The Rear (Photo credit: brandsvig)

Ik weet niet of jij ook het geluk hebt op den boerenbuiten te mogen wonen?
Of dat je er mee gestraft bent, want momenteel wordt ook de mest op het land gevoerd...
Maar in ieder geval: de winter is eindelijk voorbij, de boeren worden wakker en kruipen weer het veld op. ('t Moeten niet altijd de zwaluwen en de bijen zijn)

De eerste tekenen van een naderende lente kunnen wij hier bespeuren aan het verschijnen van de wielerterroristen, nog voor het sneeuwklokje zie je ze hier verschijnen op de heuvels van de Vlaamse Ardennen... Dat is echter nog geen zekerheid, het is eerder zoals die ene zwaluw die een trein te vroeg genomen had, en nu op een telefoondraad, helemaal alleen zit te bibberen. De lente is er echt als de boeren verschijnen.
Ik vermoed dat ze de winter knus bijeen in een zwerm doorbrengen, en dan plots allemaal wakker worden, de tractoren opstarten en het veld op rijden...
Je ziet ze ploegen, eggen, scheuren en breken, mesten en het veld "klaar leggen"... en dan staan ze te trappelen en te kijken of er al eentje is die de euvele moed heeft om te planten en/of te zaaien. En zodra ze dat zien, schieten ze allemaal in gang en hangt de wereld vol met het stof en de aarde die door de zware tractoren wordt opgeworpen.
Het paard in de wei staat er vol heimwee zijn paardenkop over te breken "Hoe, wanneer, en waarom hebben ze hem dat werk afgepakt?"

Hier niet zo ver vandaan weet ik een wei waar vijf van die zware Belgische trekpaarden (Of zijn het Ardenners ? Of Brabantse trekpaarden? - Ik ken ze niet echt uit elkaar).
Ze staan daar mooi te wezen, en massief te zijn, terwijl tractoren het werk doen waarvoor zij ooit gekweekt werden ... Wat zouden die paardenkoppen denken?
Die massieve spierbundels staan daar in de hoop dat ze zondag eens voor een lichtlopende nabootsing van een Wijtewagen gespannen worden, en sloffend met hun dikbehaarde poten rond mogen toeren met een groep toeristen bin' de wijte...
Gezelle zou er de seskes van krijgen.
"Traagzaam trekt de wijtewagen door de stille straten toen,
en 't is wenen en 't is klagen dat ze bin' de wijte doen..."
Niks meer te wenen, niks meer te klagen, nee gelach en gegebber, luid geroep en geschater, en een oud-leraar die nog wat voor gids speelt om zijn pensioen op te fleuren.
"Aan uw rechterzijde: Het Stadhuis, gebouwd in..."
Geen kat die naar hem luistert, ze zijn er ook niet om wetenschap op te doen, ze zijn er voor hun genoegen en hun plezier, en als het paard zijn stompstaartje opheft en milde paardenvijgen laat vallen op de sierlijke vierkante kasseitjes in de binnenstad, vinden ze dat de max... Veel interessanter dan die dwaze oude leraar met zijn wijsheden...

Meer dan 1000 kg spieren, met zware ijzers beslagen hoeven... en dan zo'n flutkarretje trekken...
't Is een beetje schaamtelijk  voor 't beest, en hij schudt zijn wijze kop en doet de koperen bellen rinkelen...

Ieder jaar gaan Anny en ik naar de dag van Het Levend Erfgoed... Beestjes kijken, en iedere keer staan we vol bewondering te kijken naar de Ardenner, Het Belgische Trekpaard en het Brabantse paard, naast het nog veel grotere Vlaams paard... Monumenten uit het verleden, uit de tijd van voor tractor en stinkende machines... Nu "vliegt" een tractor door het veld, en trekt vijf voren in één keer... Het paard deed dat vroeger vore per vore, en stapte op mensensnelheid door het veld, op en neer, op en neer... In zijn spoor hipte het paardenwachterke (Kwikstaart) om in de gekeerde grond de beestjes te pikken.

Nu zie je geen kwikstaart meer, en als je er toch eentje mocht zien, dan is dat een onderwerp van gesprek ! "Weet je wat ik gisteren heb gezien ? Een kwikstaart !"

De boeren zijn uitgebroken, de lente wordt gewekt met brullende motoren van reusachtige tractoren, en de aarde wordt uiteen gereten, vijf diepe sneden in één keer...

't Regent.
Of is het de aarde die weent?

tot de volgende ?
(Ik vond geen foto meer met de gecoupeerde staart van het paard op...)