schrikkeljaar

Image via Wikipedia

We zijn vandaag de 29° februari... 't Is dus weer een schrikkeljaar.
Eigenlijk een schoonheidsfoutje aan ons tijdssysteem. Wij, de mens wil zo nodig alles organiseren, alles netjes indelen in gelijke vakjes, en de aarde werkt niet mee... Nee, die moet zo nodig net iets meer dan 365 dagen nodig hebben om rond de zon te toeren. Om dat kleine verschil op te vangen hebben we om de 4 jaar een schrikkeljaar (met uitzondering van de honderdtallen).
Dat kan niet, dat verstoort ons systeem van tijd, dat dwingt ons tot een aanpassing, anders klopt het niet meer dat de lente begint omstreeks 21 maart, en lopen de seizoenen dus in de war.
Waarom is de tijd zo belangrijk ?
Om de maatschappij te kunnen ordenen, om duidelijk te kunnen stellen wanneer het zaai- en maaitijd is.
Om duidelijk te kunnen stellen wanneer je in de overheidsgebouwen de centrale verwarming moet uitschakelen.
Maar dat het soms nog vriest in juni, daar kun je als kalendermaker geen rekening mee houden. Gemiddeld vriest het dan nooit, dus: verwarming af.
Als je dan koud hebt, dan is dat inbeelding.
Op Allerheiligen mag je dan weer je lange winterjas aan, vroeger hoort niet.
En de aarde ?
Die draait rustig door, op zijn eigen tempo. Steeds beetje per beetje wat trager. De dagen van 24 uur worden steeds langer...
Maar nu is de seconde wetenschappelijk bepaald, is niet langer een dag gedeeld door 24 uur dan door 60 minuten dan door 60 om aan seconde te komen, nee, de seconde is wetenschappelijk vastgelegd, dus wijken wij niet meer af, nee, de aarde wijkt af. Dus moeten we nu en dan een schrikkelseconde toevoegen, maar dat vergt enorme inspanningen om alle computergestuurde systemen daarop aan te passen, dus doet men dat niet meer... We houden nu stug vast aan onze seconde. Dat wil dus zeggen dat binnen x aantal jaren we niet meer een seconde zullen moeten bijstellen, maar misschien een volle minuut... Rampzalig ! Desastreus !
"De Aarde wil zich niet voegen naar ons uitgekiende systeem !"
djudedju

Waar zijn we eigenlijk mee bezig ?
Vroeger werkte de mens langer in de zomer, want er was langer licht, en korter in de winter, want er was minder licht.
De wekker was de haan en het vogelenkoor ... We leefden met de natuur mee.
We ondergingen de maat van de aarde... Nu pogen we de aarde onze maat op te leggen. De haan mag zelfs in sommige gebieden niet meer kraaien, en mocht men een middel vinden, dan mochten ook de vogeltjes zo hels vroeg niet meer fluiten, kwinkeleren en schuifelen..
We leven tegen de natuur in.

Iedere morgen sta ik voor het grote raam in de kamer van Koen, en kijk naar buiten over de brede vallei die me toelaat zelfs Gent Zeehaven te zien (bij helder weer)... Ik geniet van de morgenzon die vrolijk de kamer in schijnt. En in de winter vervloek ik het systeem dat me doet opstaan op het geijkte uur...donker of niet...
Straks gaan ze ook nog eens overschakelen op zomeruur...
Als je zo nodig alles kunstmatig wilt indelen, waarom zou je dan nu en dan het systeem niet wat uit het lood kunnen zetten om mensjes te pesten???

We leven met de klok...
De dokter kwam voor onze bronchitis (ja, alle twee !) en dan neemt hij je pols vast en kijkt hoe vlug je hart klopt in de tijdspanne van één minuut... Net of het hart trekt zich iets van de tijdsindeling aan.

Eigenlijk worden we op die manier gedwongen om ons lichaam aan te passen aan een systeem dat niet natuurlijk is. De klok hoort niet.
De klok dirigeert.
Je moet aan het werk van dat uur tot dat uur, en je krijgt een pauze om te eten op dat uur tot dat uur... Honger of niet. In de rij, een, twee...
Je kijkt om 19 uur naar het nieuws op TV en dus richt je het avondmaal in, zo, dat je netjes in de opgelegde lijn mee loopt.
Ik ben nu op pensioen, en dan denk je: eindelijk is de tijd van mij...
Niets van !
Om 13.30 uur moet je in de academie zijn. Niet vroeger want anders kun je niet binnen, niet later want anders verlies je van de uren waarvoor je lesgeld hebt betaald... En de vergadering van Ziekenzorg is op dat uur, en de kaarting van Okra begint om... En om twaalf uur staat je eten op tafel.

We leven niet, de klok leeft ons !
We hebben geen binding meer met de natuurlijke manier van leven. In de winter staan we op, omdat het zo laat is, we blijven niet lekker warm liggen tot de haan ons laat weten dat de dag er aan komt... We moeten niet meer opstaan in de kou, het huis is lekker warm, zeker de woonplaatsen...
Ik hoor nog hoe 's morgens vroeg ons vader of moeder met de koteraar in de kachel zat te wroeten, ik hoor nog hoe ze aanmaakhout gingen halen, en hoe ze de kachel aanmaakten. Meestal was dat niet nodig, want we hadden een "contenue" een vulkachel, die heel de nacht zachtjes bleef branden, en waar je 's morgens maar eens in moest koteren, wat meer luchttoevoer geven, en wat kolen op gieten...
Je hoorde dan hoe moeder de asla uittrok, en de asse buiten ging uitgieten. Heel lang geleden herinner ik me dat die as ook nog eens gezift werd... en de bruikbare kolen er uit gepuurd werden. Niet laten verloren gaan, het is veel te duur...

Dan riep ze naar boven, naar ons, het was tijd om op te staan. We moesten op dat uur in school zijn. Ook in de vakantie moesten we op het gewone uur op staan, ledigheid was het oorkussen van de duivel.
De klok is er bij ons ingestampt, van kleins af aan...

En toch... toch is de klok, de juiste tijdsindeling nog niet zo heel oud, en al zeker niet het systeem waarbij hele landen, halve werelddelen, dezelfde tijd volgen. Vroeger had ieder dorp zijn tijd. Gebaseerd op de zon. Middag was als de zon het hoogst stond, en het enige uurwerk in het dorp hing aan de kerk. Alleen de heel rijken hadden ook een klok in huis. Tot de komst van de fabrieken, de werktijd was op de klok geregeld, in de steden zag je niet overal de kerk staan, dus werd de klok gemeengoed... En sommige bedrijven verwittigden het volk met een sirene van de wisseling der ploegen...
Tijd is stillekens aan het leven gaan beheersen en doet dat steeds meer en meer... Zo erg, dat we weer aan af zijn, en weer bezig zijn af te wijken van de aarde als basisgegeven, weer stilaan aan het afwijken zijn, nu seconde per seconde... De aarde draait niet regelmatig, veegt zijn pollevientjes aan onze klokken...

Het is kwart voor tien, ik moet hoognodig mijn blog afronden, er zitten al lezers te wachten op hun dagelijkse portie leesvoer...

tot de volgende ?

Het einde

Image via Wikipedia

We leven (weer al een keer) in het jaar van "Het einde van de wereld"... Ondertussen heb ik al een paar eindes van de wereld meegemaakt, en ik ben er nog... En onlangs las ik een lijstje van voorspelde wereldeinden, en dat is een lijst zonder einde (mooi woordgrapje)...
Er is altijd wel hier of daar een bietekwiet die het einde van de wereld voorspelt. En ooit zal er wellicht eens een keer eentje gelijk krijgen, maar wanneer dat zal zijn ??? Wellicht binnen een paar miljard jaar (vijf miljard volgens natuurkundigen)....
Maar natuurlijk voorspellen de onheilsprofeten eigenlijk niet het einde van de wereld, maar het einde van "de mens"... En dat kan wellicht heel wat vroeger komen dan het einde van de wereld. Het einde van de wereld zal wellicht komen op het moment dat onze zon in Nova gaat, en zodanig zichzelf opblaast, dat de aarde er gewoon in opgeslokt wordt.
Het einde van de mens zal wellicht heel andere redenen hebben...
Er kan uit de soort mens een nieuw ras ontstaan
Er kan een pandemie komen waardoor de mens uitsterft
De wereld kan zodanig ontregeld worden door milieuvervuiling, dat het een onleefbaar milieu wordt
Er kan... er zijn heel veel mogelijke manieren waarop de mens kan verdwijnen, maar wellicht zal dat nooit op een bepaalde dag zijn, nooit op de manier: "Klik" en het licht gaat uit... Zelfs een pandemie die de mens als soort uitroeit zou wellicht een tijdje nodig hebben om zichzelf waar te maken. En dat is blijkbaar vroeger al een keer bijna het geval geweest... Er moet volgens genetici een moment geweest zijn, waarbij de mensheid teruggevallen is tot op een zegge en schrijve vijfduizend exemplaren... Waaruit de huidige miljarden allemaal afstammen...  Ik weet niet of het klopt of niet, maar het is een mooi idee, want het stelt eigenlijk dat we allemaal familie zijn, van de Aboriginals, van de Papoea's, van de negertjes, van de Eskimo's, van de Indianen, en van mijn buurman. Hitler zou er niet tevreden mee zijn. Ik wel. Ik vind het grandioos.
Maar dit betekent dat de diversiteit van al die miljarden mensenkinderen eigenlijk maar heel weinig variatie heeft, en dat een pandemie daardoor nog veel gevaarlijker wordt. Reden te over om goed voor mekaar te zorgen...

Bijna al  die voorspellingen van het einde van de wereld, zijn ontstaan door mensen die de Heilige Boeken verkeerd hebben gelezen...Dus eigenlijk door mensen die hun godsdienst verkeerd interpreteerden.  Dit keer gaat het over het "lezen" van de kalender van de Maya's, ook al gelieerd aan een godsdienst van toentertijd, die nu nog eens de geschiedenis doet rimpelen.

Het is dan ook zo dat bijna iedere godsdienst het einde van de wereld voorspiegelt aan de mens. Persoonlijk denk ik dat dit veel eer moet geïnterpreteerd worden als een verwittiging naar ons eigen einde, ons eigen sterven. En dat einde komt er. Voor iedereen. Maar wellicht niet allemaal op enkele dagen. (Tenzij die pandemie er wel zou komen?)... Bijna iedere godsdienst wil het einde van de mens als individu lichter maken, een belofte van een alternatief leven na de dood bieden.

Is dat er? Komt dat er ?
We weten het niet. De "bijna dood ervaringen" lijken een positief antwoord te bieden, maar ondertussen heeft men vastgesteld dat bepaalde medische ingrepen, waarbij een zuurstofvermindering in de hersenen plaatsgrijpt, dit zelfde bizarre verschijnsel veroorzaakt. Dus misschien is dit geen "open deur" naar het eeuwige leven ????
Kortom, we weten het niet. We hoeven het ook niet te weten. Mochten we het weten, dan zouden we wellicht al druk aan het prutsen zijn om de toegangsdeur in handen te krijgen en er geld uit te slaan. Maar misschien is het er gewoonweg niet...
Ik vind het idee dat het er is wel goed, omdat het de mens een bijkomende reden geeft om "goed" te leven, om zijn individueel leven in te passen in de gemeenschap, want dat is eigenlijk dat "goed" leven. Aanpassen, inpassen in het geheel van de maatschappij. Maatschappij die maar optimaal kan bestaan indien iedereen wil leven naar die maatschappij.
Kortom, mens zijn is een complex iets...
We krijgen meer dan eens het gevoel dat de maatschappij geen of onvoldoende rekening houdt met ons (we denken heel zelden er aan dat wij zelf wel eens te weinig rekening houden met de rest)... Wellicht is dat fenomeen er ook de basis van dat we denken dat het niet zo kan blijven bestaan... en voorspellen we het einde...
Het einde omdat wij het eigenlijk niet meer zien zitten.
Omdat wij het niet meer in handen hebben.

Kortom, het einde omdat we ergens dat antwoord willen, als oplossing voor wat we niet meer in handen hebben.... Net of we ooit het leven in handen kunnen hebben. We kunnen immers alleen verantwoordelijkheid hebben, opnemen, voor ons zelf, en dat is al knap moeilijk...

Godsdienst is misschien niet echt logisch, niet echt reëel, maar het biedt in ieder geval een soort houvast. Maar alleen als je dat houvast zelf wilt grijpen (geloven)...
Niet makkelijk
Zelfs zij die geloven, prefereren soms "het Einde"... een grote finale, verkiesbaar boven het kleine individuele doodgaan...
Mensen... bizarre soort zoogdieren, met een vermogen te denken op een manier die niet altijd logisch is, en die veelal het onderscheid tussen wel en niet logisch niet kan onderscheiden... Wat wil je dan ook ???

Weet je, ik leef, en voorlopig probeer ik dat nog even vol te houden... Ik vind het hier al bij al leuk...

tot de volgende ?

staartmezen

Image via Wikipedia

Gisteren waren ze er plots weer: de staartmezen.
Je ziet ze een heel jaar niet, en plots besluiten te gaan foerageren op andere plaatsen, en dan zie je ze hiphoppend van tak naar tak wippen en speuren of er geen beestjes zitten. Plots zien ze de mezenbollen, en dat is ook goed.
Staartmezen zijn mooie mezen, klein, maar met een lange staart en een heel ander kleurpatroon dan de andere mezen.
Ik vind een pak foto's op internet, maar geen een die vrij is van rechten. Jammer, anders kon ik het u eens tonen. Nu moet je zelf maar eens googlen en kiezen voor de optie afbeeldingen, dan heb je er een hele massa...

Sinds ik van enkele collega's schrijvelaars hoorde dat er eisen werden gemaakt voor het gebruik van foto's ben ik heel voorzichtig geworden.

Ergens vind ik dat bizar. Als ik iets publiceer op internet, dan weet ik dat ik dit openbaar maak. Dat wil dus ook zeggen dat iedereen het kan zien. Maar blijkbaar wil het niet zeggen dat iedereen het kan en mag gebruiken. Daar zit iets tegengestelds aan... Als het openbaar is, dan zit daar voor mij ook in dat anderen het kunnen gebruiken. Weliswaar moet men de uitgever vermelden, en mag men je werk niet vervormen of uit de context trekken, maar geef toe, de bescherming daartegen is heel miniem. Niet zo voor enkele Amerikaanse advocatenbureaus die daar net brood hebben in gezien. Een beetje jammer... Ik kan me voorstellen dat een leraar die over de staartmees praat, graag een fotootje daar bij zou zetten... Mag alleen als ze vrij van rechten zijn.

Kijk, ik doe nu aan keramiek. In een klas. Uiteraard zie je daar de werken van je medeleerlingen, en sta je soms vol bewondering. En uiteraard zie je dan dat sommige werken wellicht de bron zijn van andere werken, van andere leerlingen. Daar is op zich niets mis mee. Rubens en co leerden hun metier door het kopiëren van de grote meesters. Dus waarom zou een leerling geen inspiratie mogen opdoen uit het werk van een ander.
De tijden zijn veranderd, en wellicht is het kopiëren nu "not done"... Niet meer gepast, ook al is het om de techniek te leren. In de les beeldhouwen moest ik het nog wel doen ! Daar moest ik de kop van een of andere oude Romein netjes kopiëren, op de millimeter gelijk na maken. Niet makkelijk, en het is inderdaad een goede les. Maar als je een kopie maakt van een Picasso, dan zou men je wellicht scheef bekijken. Toch kan het dus interessant zijn om de techniek te bestuderen, te leren.

Ik zie er alvast geen graten in. Natuurlijk mag je dan het handteken niet mee kopiëren... het is niet de bedoeling vervalsingen te maken.
Voor mij is publiek werk dus ook min of meer "open" werk. Ook de foto die je publiceert op internet... Vandaar ook dat je met foto's waar personen op staan de nodige voorzichtigheid moet aan de dag leggen. Niet iedereen is gelukkig dat zijn beeltenis wereldwijd kan bekeken worden.

Als je leerling bent op een academie, dan is dat één van de dingen waar wel eens over gedebatteerd wordt. Je gaat naar de academie, omdat je iets technisch wilt bijleren van de kunstvorm die jou aanspreekt. En wellicht is iedereen dus op een of andere manier beïnvloed door een of meerdere kunstenaars of kunstrichting. Je gaat dus naar de academie met een idee, en je verwacht les om dit technisch waar te kunnen maken, en om het bij te schaven van kunst naar Kunst...
Een goede leraar dringt dus zijn manier van werken niet op, maar staat open voor alle richtingen, en moet begeleiden, bijschaven, richten... Een leraar die te veel zijn of haar eigen stijl opdringt, dat is geen goede leraar. Hij of zij kan technisch perfect zijn, maar het mag niet de bedoeling zijn de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie de nek om te wringen.
De leraar moet de leerling helpen te groeien in zijn eigen wereld.
Veelal zal die wereld, onder invloed van de technische ervaring en het leren kijken op zich al evolueren, maar het moet het werk van de leerling blijven, eigen; individueel...

Dit is geen makkelijk werk... Iedereen, ook de leerkracht, heeft dus zijn eigen visie op de dingen... En de leerkracht moet die visie loslaten tijden het les geven. Niet makkelijk !

Niettemin zie je dat, zelfs bij de beste leraars, er een invloed is van leerkracht op leerling... Dat kan bijna ook niet anders. Daar is niets verkeerds mee, zolang het geen opdringen wordt.

Het kan een heel goede oefening zijn een werk van een grote kunstenaar te kopiëren... Dus waarom niet dat van de leerkracht?
... en waarom zou je dan die foto van het staartmeesje niet mogen gebruiken?
Waarom zou dat geen inspiratie, geen beeld bij de tekst mogen zijn ?

De rechten van de fotograaf ? Waarom maakt hij het dan publiek ?

Ik vond een heerlijk citaat over kunst... het zegt eigenlijk héél cru wat ik al een paar keer stelde, dat je pas mens bent als je creëert, schept, iets maakt... het hoeft geen Kunst met grote K te zijn, het moet wel eigen zijn...

"Wie zich noch met de dichtkunst, noch met muziek, noch met enige andere kunst bezighoudt, die is een stuk vee in levende lijve, wie slechts een staart en horens ontbreken. Blijft hij, ook zonder gras te eten in leven, dan is dit het hoogste geluk dat zulk stuk vee ten deel valt."  Bhàrtibàri

tot de volgende ?

de koers is weer in 't land...

Image via Wikipedia

Gisteren was 't zover... Omloop Het Volk, nu Omloop het Nieuwsblad.
Helikopters (Oliekloppers) die boven ons vliegen kondigen ons aan dat ze hier ergens in de omtrek moeten zijn. Op de TV zien we ze rijden in ons dorp, en op de straat horen we wild brullende auto's van stek naar stek rijden om de "dwangarbeiders van de weg" nog eens aan het "werk" te zien....
De koers is weer in 't land.
De verkeersdrempel in onze straat is weer weggenomen. De renners mogen geen zere rug hebben. Wij wel.
Dank zij de renners ben ik ook enkele maanden gespaard van die dos d'ânes zoals ze in het naburige Wallonië zeggen... Ezelsruggen, ik vind het veel mooier dan verkeersdrempel.
Vandaag is er weer een koers, en in de komende maanden passeren er hier miltioenen koersen, duuzenden coureurs en miljarden wielerterroristen... min of meer, Eerwaarde Vader... Maar enfin, er passeren er veel door onze streek. Heel veel. Zowel van 't een als van 't ander.

Die koers, dat vind ik wel fijn, en erg veel hinder heb je daar niet van. In enkele minuten zijn die mannen (vrouwen iets langer) voorbij. Veel gevaarlijker zijn die mannen die met hun auto van punt naar punt "vliegen" om ze nog eens te zien passeren...
En verschrikkelijk ambetant zijn die wielertoeristen... Die het nodig vinden om alle andere weggebruikers van de weg te pesten. Ik moet eerlijk zijn, er zijn ook goeie bij, die netjes iedereen respecteren en de weg zoveel mogelijk een weg laten voor iedereen. Maar er zijn er die denken als ze met twee zijn, dat ze dan best in het midden van de weg rijden...

Moest dat maar nu en dan zijn, dan zou ik het de moeite niet vinden om er van te klappen, maar onze Vlaamse Ardennen zijn HET parcours bij uitstek, dus komen ze hier allemaal... Letterlijk allemaal. Het ergste, het schabouwelijkste, het verschrikkelijkste is de Ronde Van Vlaanderen voor wielertoeristen... Dan passeren ze hier héél de dag, van in de voormiddag tot in de avond, duizenden en duizenden van die wielerliefhebbers. Wij kunnen echt niet meer buiten onze deur komen, we zijn die dag de gevangenen van de terroristen. En dat zou nog zo erg niet zijn, mochten ze de boel een beetje proper houden, maar ieder jaar mag ik hier mijn voortuin ruimen na hun doortocht.

Het enige goede ding aan het verschijnen van die wielerfanaten is, dat, nu er bijna geen zwaluwen meer zijn, zij de lente aankondigen. De kanten staan vol sneeuwklokjes en de wielertoeristen komen ook uit.

Toch heet ik ze welkom... (Ik kan ze toch niet tegenhouden), ik heet ze welkom omdat ze op die manier onze prachtige streek ook leren kennen. Maar ik zou het enorm op prijs stellen, mochten ze ook voor de bewoners en voor de andere weggebruikers wat meer eerbied en begrip hebben. Ik neem aan dat ze het niet altijd slecht bedoelen, maar je moet je eens voor stellen, dat jij achter zo'n kudde wielrijders zit, in een van onze mooie lange smalle weggetjes, bergop, bergaf, krinkeldewinkel door het landschap. Heerlijk... Maar denk eens aan de automobilist die daar moet rijden, omdat hij in die regio woont, en die kilometer na kilometer na kilometer achter die toeristen moet voortkruipen. Zou het nu echt niet mogelijk zijn om op rechte stukken de wagens voorbij te laten komen? Zeg niet dat dit niet kan, want een tegenligger moeten ze wel doorlaten, dan kunnen ze wel plaats maken.
Nu en dan heb je zo'n heerlijke bende, die zelfs teken doet dat je veilig voorbij kunt, dat er geen tegenligger achter de volgende bocht te zien is...
Het kan dus wel.
Samenleven, dat is echt niet zooooo moeilijk.
en weet je, als er zo wat meer zouden zijn, dan zouden wij hier wellicht niet meer zuchten: "Ze zijn er weer"...

Vannacht weer niet veel geslapen, mij wat onledig gehouden met hoesten. Anny is kwaad op den docteur en begint uit solidariteit ook al wat mee te hoesten. Die cognac met hete kaffee helpt ook niet. 't Is zoals onze dokter uit mijn kindertijd zei: "Een valling dat duurt 14 dagen, maar als je naar de dokter gaat, dan ben je er in 2 weken van af...."
't Is maar dat je het weet.

Geen rommelmarkt deze week, er is hoestsiroop in de plaats.
djudedju


tot de volgende ?

de prentbriefkaart...

of in 't Vlaams een postkaart...
ontvangen: vandaag
verstuurd: in juli 2011 in Tenerife, van mijn Waalse Vriend op verlof, met onder meer wensen voor mijn verjaardag en pensioen....
djudedju

Ik weet het niet, maar moest ik postbode zijn (facteur in 't Vlaams), dan zou ik dat kaartje wellicht niet meer in de bus hebben durven stoppen, maar 't is geen record, er zijn al poststukken afgeleverd die veel langer op weg waren. Maar ik zou de naam van mijn werkgever wellicht niet willen bezoedelen met te tonen hoeveel te laat ze wel kunnen zijn...

Straks ga ik het kaartje eens scannen, en de afbeelding eens doormailen naar Erwin, om hem alsnog te danken voor zijn wensen. Op het kaartje staat een foto van het hotel en het bijhorende zwembad, waar hij met zijn gezin logeerde.

't Zal misschien ook voor hem een herinneren zijn, net als voor mij het een herinneren was aan de dag dat ik op pensioen ging. En dan denk je aan dergelijke dingen... verjaardagen...
En dan zie ik de datum van vandaag, en we zijn weer bijna 1 maart, en dan is Koen al 11 jaar overleden, gaan we het twaalfde jaar in. En komt het verdriet weer eens zijn kop opsteken. Een kind verliezen is wellicht erger dan al het andere, omdat het een beetje tegen de normale gang van zaken ingaat... Het is eerst aan de oude om te gaan, niet aan de jongere.

Maar laat mij daar niet weer over gaan vertellen... Ander en beter onderwerp... (niet makkelijk los te laten)

Voila, om de geest te dwingen naar andere oorden te gaan, een scan gemaakt van het laattijdige kaartje... Mooi hé, doet je dromen van de zomer en van warmere oorden...
En de luchten zijn ginder veel dieper blauw, dan het tere blauw van hier. (Vandaag niet te zien, het is allemaal grijs, ik zie maar een honderd meter ver door de mist)

En dan denk ik er aan dat dergelijke dingen niet zo makkelijk meer te doen zijn voor mij... Met die verdomde rug. Tenzij ik zou overschakelen naar wat ik passief verlof noem... Ergens gaan liggen of zitten, met alleen het besef, ik zit in een andere zetel in een ander oord... Maar moet ik daarvoor op reis gaan? Op reuis gaan voor mij, dat was dingen zien, contact hebben met de mensen van ginder, eten en drinken van de plaatselijke producten, liefst in niet-toeristische restaurantjes, liefst in streken die niet toeristisch zijn uitgebuit en toeristisch vervuild. Een museum mee pikken, wegdromen in een prachtige Gotische kerk, op een vreemde markt rondlopen kijkend naar de andere dingen dan thuis... Kortom niet passief, maar proevend van het vreemde. Ik zie er echt niets in om naar Tenerife te gaan om ook daar in een zetel te gaan zitten. En alleen van ver te kunnen kijken wat er daar wellicht te zien is, mocht je nog goed kunnen stappen.  Nee, verlof is voor mij een actieve bezigheid. Niet een liggen bakken op het strand.

Verlof voor mij, nu, is rondstruinen op Internet... Kijken naar mooie foto's van allerlei dingen, natuur, kunst, steden... noem maar op. Een beetje sightseeing van op mijn stoel. Maar mijn grootste escapades maak ik in mijn hoofd... Daar kan ik zelfs vreemde planeten mee gaan bezoeken, tijdsprongen maken, fantaseren tot in het absurde. Ik ontdekte ooit "Stumble!", een heerlijke website. Je krijgt er van de interesses die je kunt aanduiden massa's zaken voorgeschoteld, die anderen speciaal vonden. Ik vind niet alles even goed, maar mensen die soms mijn facebook-berichtjes bekijken, zullen al dikwijls verwijzingen gezien hebben naar fantastische dingen, allemaal gevonden op Stumble.... Dat zijn mijn "uitstapjes" in een wereld quasi zonder grenzen. China bezoeken is een heel dure reis, ik was er al dikwijls, gratis, via mijn internet. En ik zag tekeningen en schilderijen van totaal onbekende mensen, die verbluffend mooi zijn. Soms heel bizar en vreemd... van mensen die duidelijk ook hun fantasie durven laten werken...

Kom ik iets te kort ? Nee... Ik zou iets te kort komen, moest ik toegeven aan onbereikbare verlangens, maar die heb ik niet. Die weer ik gewoon. Ik kom nog uit een tijd waar "alles hebben" niet de droomwens was. Gelukkig zijn met elkaar was toen al het doel nummer één, en dat is het voor mij nu nog steeds. Ik heb het al menig keer gezegd, ik ben gelukkig, en het geheim van het geluk, dat is content zijn met wat je hebt, wie je bent... Och, ik heb ook dipjes... Maar wellicht zou er ook geen gevoel van geluk zijn, mocht er geen gevoel van dipje bestaan. Een aardappel is maar een heel gewoon onderdeeltje van ons dagelijkse voeding, maar geef toe, frietjes, kroketjes, gebakken, koud met een vinaigrettesausje... aardappelen zijn heerlijk !
Zo moet je leven, je leven bereiden op duizend manieren, het ingrediënt blijft leven, maar de smaak verschilt van dag op dag... Zeg niet het is maar een patat, doe er iets mee !

tot de volgende ?

rokers

Image via Wikipedia

60 jaar geleden rookte 70 % van de bevolking, nu nog 25 %...
De rokers sterven uit.
Dit zijn weliswaar Nederlandse cijfers, maar erg veel zullen de Belgische cijfers wellicht niet afwijken.
Het verbieden van te roken op ondertussen zo wat alle plaatsen, heeft duidelijk resultaat.
Maar dan lees je dat op een schoolfeestje twee leerlingen bewusteloos werden afgevoerd na gebruik van vloeibare speed... de dealer is gevat.
Vriend Luc (aardperen) heeft me eens verteld - zijn vrouw werkt in een instelling waar onder meer verslaafden verzorgd worden - dat er mensen zijn, die na één keer (1 keer !) gebruiken van drugs (zelfs van zogeheten softdrugs) voor de rest van hun leven zullen moeten verzorgd worden en nooit meer een normaal leven kunnen leiden.
Volgens Luc zou zo'n instelling een verplicht uitje moeten zijn op ieder schoolprogramma, zo dat de leerlingen zien wat de gevaren zijn.

Wat is het toch dat de mens doet grijpen naar dergelijke middelen ? Vandaag en gisteren op TV gehoord van de gevaren van cafeïne... We drinken veel te veel koffie en vooral die pep-drankjes zijn echte boosdoeners.

Opwekkende middelen, verdovende middelen, hallucinerende middelen... noem maar op.
Mij lijkt het dat de mens vooral zichzelf wil ontvluchten, of ontlopen. Of misschien zichzelf wil oppeppen tot prestaties die zijn natuur te boven gaan.

Waarom doen we dat eigenlijk ? Het heeft niets met beschaving te maken, want we vinden het terug bij natuurvolkeren tot bij de high society...  Zijn we geen roker, dan drinken we koffie met heelder sloten, of we houden het bij een lekker glaasje wijn of bier, of... we horen bij de gebruikers van het gamma dat onder de noemer drugs valt. (Volgens mij hoort alcohol daar eigenlijk ook bij...)

Naar mijn gevoel horen daar eigenlijk nog enkele zaken bij... Je ziet het hier maar heel zelden, maar er zijn mensen die zich volledig van de wereld helpen, door bepaalde "gebeden" of "mantra's" of dergelijke dingen. Mensen die door het eindeloos herhalen van vaste ritmische teksten of letters zichzelf van de kaart helpen, die dus zonder "hulpmiddelen" zichzelf in een roes brengen. Bepaalde sprekers kunnen op een verwante manier hele groepen mensen begeesteren en tot daden brengen die deze mensen anders nooit zouden doen. Daar speelt onder meer dat wondere fenomeen van de groepsgeest ook mee.

Blijkbaar zijn we niet zo heel echt rationeel; zijn we heel makkelijk te beïnvloeden en te verleiden tot dingen die we "normaal" niet zouden doen.
Ik ben blij dat het aantal rokers is verminderd, maar ik zal pas echt blij zijn, als dat roken niet vervangen wordt door een ander verslaving. En pas heel gelukkig als we eindelijk eens echt tot de nuchtere mensheid zouden uitgroeien, die helemaal niet meer neigen naar al die dingen.

De voorbije zondag liep er hier een peuter rond, bezig met zijn eerste zelfstandige stapjes. Als drinken krijgen die peuters nu gewoon water. Niet meer met een of ander toevoeging. Geen zoetmakertjes, gewoon water. Het manneke was dat gewoon, en dronk het heel graag. Misschien moeten we daar beginnen ? Moeten we daar de komende generatie proberen op te voeden?
Geef toe, water, gewoon plat water is niet meteen de favoriete drank. En toch is het duidelijk het gezondste...

Maar ja, daarmee lossen we de neiging naar al die stoffen niet meteen op. Mensen willen blijkbaar nu en dan weg van zichzelf. Vluchten van de pijn, vluchten van de onmacht, vluchten naar een "betere" wereld ?

Ondertussen zit ik nog steeds te hoesten en te snotteren.
misschien eens ne goeie dreupel ????

tot de volgende ?

de dokter

Image via Wikipedia

Vanmorgen moest ik van Anny (en wellicht ook van mijn gebuur?) naar de dokter. Ik hoest te veel. Ik gebeld, en gevraagd of ik nog deze morgen kan en mag gaan... Ja, om 9 uur.
Je zit daar dan in de wachtzaal te zitten. Vermits alles nu op afspraak is, heb je geen aanspraak meer, en kun je je onledig houden met het doorbladeren van voorhistorische tijdschriften. Soms ben je verwonderd dat de drukkunst toen al bestond. Zo oud zijn die dingen soms.
Op de rommelmarkt vragen ze geld voor dergelijke oudbakken pakken berichtjes.
Vandaag las ik een artikel over de slag bij Waterloo. Napoleon kon het op een moment niet meer aanzien en trok zich terug in zijn tentje. Maar dat had ik bij een vorig doktersbezoek al gelezen.
Ondertussen hoor bij de dokter een dame die met schelle stem al haar problemen schetst met haren vent. Ik wist niet dat daar pilletjes voor waren.

Als je bedenkt dat er tussen mij en de dame een deurgat is, met twee deuren, om alle lawaai binnen te houden... Wellicht kreeg de dame pilletjes voor scheepstoeters.

Bij de dokter moest hij eens luisteren naar mijn ademhaling. Conclusie: je hebt een valling. "Om dat te weten moest ik echt niet komen hé !" Hij grinnikte, hij kent mij al.

Hij schreef een hele brief op, en dat moest ik nemen. "'t Is toch geen fles hé?" "Ja..." ... "kijk, ge moogt me zo'n capsules voorschrijven  (gebaar van een diameter van een stuk van 2 euro), maar flessen, dat moet ik niet hebben, hé ! ik spuw mijn herte en mijn ziel uit als ik dat moet slikken. Ge weet zeker niet hoe dikwijls ze me als kind daarmee gemarteld hebben?"  Ik heb pilletjes gekregen.

Dan bij de apotheker... Oh ja, geef mij ook nog eens een flesje neusdruppels, en verpak het eens apart in een schokvrije verpakking... Verbaasde blik... Mijn vrouw heeft het vorige laten vallen... "Pas op! of ik vertel het haar wat je hier allemaal vertelt !" We lachen alletwee, en het stageairke haalt ondertussen al mijn medicamenten bijeen, voor mijn rug, voor de valling en voor de dertig andere dingen die blijkbaar steun nodig hebben. Meer dan zesduizends oude Belgische Frankskes...djudedju

Kijk, dat is een teken van ouderdom... Nog steeds alles omrekenen naar franken... Kinderen doen dat niet meer, die weten amper wat een frank is (was).

Gisteren zijn we naar de winkel geweest om een nieuw bed te kopen... Het was nodig, een van de poten was plots scheef gaan liggen. We slapen voorlopig op een bed dat aan een kant gesteund is door een groot blok hout. En we gaan dat nog een hele tijd doen, want het duurt een tijd voor het bed er is. Eigenlijk de bedden... Want we hebben besloten om twee bedden neveneen te zetten, met achterin ons hoofd het idee: "Mocht er ene ziek worden en beneden moeten liggen, dan kunnen we één bed naar beneden halen. We hebben dan meteen maar elektrisch te bedienen bedden genomen, weer met dezelfde bedenking... Als je een zieke manueel wat recht wilt zetten, dan is een motor heel wat makkelijker...

Dure dingen die bedden, maar ja, je koopt dat ook niet ieder jaar. En we kochten met het oog op de toekomst...dus... En wie weet, misschien heb ik in het nieuwe bed wel iets minder pijn... Alhoewel, bedden zijn geen medicament. We kregen wel de raad om twee verschillende matrassen te pakken, voor mij een steviger en iets harder exemplaar... Ik weeg te veel. Dat wist ik al, maar niet dat je daarvoor een andere matras moest hebben.

Ik heb het pilletje voor de hoest nu al een uurtje binnen... Hoest nog steeds.
djudedju


tot de volgende ?

Griekenland...

Image via Wikipedia

Ik heb compassie met de Grieken. Ik weet wel, heel de wereld zegt dat het hun eigen schuld is, dat ze gesjoemeld hebben... Maar ik vraag me af in welke mate Jannis met de Pet dat kon doen, en in welke mate de grote lieden, politici en grote ondernemingen... Maar het uitzweten, dat is dan wel voor Jannis met de Pet.
Heel in het klein maken we hier immers hetzelfde mee... De crisis moet opgelost worden door u en ik, niet door de portemonnee van de politici of door Inbev en andere grote Arcelor Mittals te doen betalen...
Nee, u en ik.
En in Griekenland waar het niet meer over inleveren gaat, maar om een zeel rond de nek van Jannis, daar is het net hetzelfde, maar dodelijker. Letterlijk.
Ik zie hier het stijgende aantal daklozen, en de steeds langere rijen aanschuiven aan de voedselbank, maar ginder staat bijna iedereen aan te schuiven. Er is geen geld meer, geen werk meer en je moet blijven betalen. Van wat ? Van waar ?

Hier gaan de eerste stemmen al op, dat door de inleveringen, er arbeidsplaatsen verloren gaan, door de daling van de koopkracht. Hoe kan een land waar geen koopkracht meer overblijft er dan nog uit kruipen?

Maar de heren politici zijn mild, ze geven een lening. Een lening, je weet wel, zo'n ding dat je dubbel en dik moet terugbetalen... Van wat ?

Ik heb compassie met de Grieken.
De echte schuldigen worden de redders van het land genoemd en blijven hun politieke zitje warmhouden... met enkele eerlijken er tussen die niet meer mee willen spelen. Er is dus nog hoop. Ergens, heel goed verscholen zitten er blijkbaar ook nog politici die het goed menen. Die wat gezond verstand hebben, en de raad van Plato volgen: verstandige mensen doen niet aan politiek... We kunnen er misschien bij zetten: Eerlijke mensen doen niet aan politiek, en dan gaan zoeken met een microscoop naar de onverlaat die toch eerlijk durft te zijn... ?

Ik heb compassie...
Een van de ergste dingen die je kunt tegenkomen als mens, dat is je onmachtig voelen. Gelijk hebben, maar het niet krijgen, willen werken, maar de kans niet krijgen, je gezin zien honger lijden en hen geen bete brood kunnen geven...

Onmacht is niet voor mensen. Onmacht ontstaat door mensen, die een ander op een of andere manier onder druk zetten. Het is geen natuurlijk fenomeen, het is onderdrukking. Het is gebruik maken van een macht om een ander te onderdrukken. De pikorde bij de kiekens gaan doorvoeren bij mensen. De zwakste moet wachten tot de anderen hebben gegeten, en kunnen eten als er nog iets rest. Kiekens zijn wrede beesten. Mensen dus ook.

Mij doet het lijden van anderen zeer. Vooral omdat ik er niets of heel weinig kan aan doen. Dus is de enige oplossing dat we de machthebbers eindelijk eens een geweten gaan schoppen. Maar die hebben zich zo goed ingekapseld dat de grote meerderheid van de mensen ergens wel geloofd dat die mensen meer macht hebben.... Ze hebben alleen meer macht omdat u ze die macht geeft !
Doe er iets aan !

Het helpt geen zier dat je mij mailtjes stuurt met de inkomens van onze ministers, of een foto van de Italiaanse villa van De Gucht, nee, je moet er verdomme mee stoppen voor dergelijke lieden te stemmen. Je weet dat ze helemaal geen bedoeling hebben ook maar iets te doen voor anderen dan hun eigen portemonnee... Waarom kleur je dan nog steeds dat bolletje rood ?

tot de volgende ?

Torfs: de grote waarheid...

Image via Wikipedia

Hoogleraar Torfs heeft van de CD&V net hetzelfde gezegd al ik hier al menig keer debiteerde... Maar hij heeft het alleen over CD&V, terwijl hij het eigenlijk net zo goed van alle partijen kan vertellen!
Er is geen partij meer die nog echt voor de oorspronkelijke waarden durft op te komen. Nee, ze moeten zo nodig allemans vriendje spelen, en een afgebleekte versie geven om toch maar niemand voor het hoofd te stoten, en aan ieders wensen te voldoen... terwijl ze uiteindelijk daardoor net niemands wens meer vervullen, tenzij... die van overlopende politici, die zich nu in alle partijen thuis voelen, want er zijn geen echte partijen meer, het is een eenheidssoepje.
En net vandaag las ik dan in "De wereld Morgen" een artikel over een boek dat Tony Blair aanklaagt als oorlogsmisdadiger, en meteen de media een veeg mee geeft uit de pan.

Met andere woorden, de politiek heeft het bij mij nog maar eens verbrod. Torfs gaat onder zijn voeten krijgen omdat hij de waarheid heeft durven zeggen, en de media hebben nog geen lessen uit het verleden getrokken en zitten nu al te huilen om de volgende oorlog, nu tegen Syrië en Iran...

Straks zijn er hier gemeenteraadsverkiezingen, en zullen ze ons op gemeentelijk vlak voorhouden wat ze allemaal wel niet zullen doen als we voor hen stemmen, en hen ons vertrouwen geven. Vertrouwen ? Aan een politieker ? djudedju.

Onlangs zei een van die gemeentelijke politieke mandatarissen me dat zij eigenlijk op gemeentelijk vlak niet te vergelijken waren met echte politici.
Nee, met valse.

Zoals ze allemaal zijn.

Het erge is dat je hen niet gewoon kunt negeren ! Zij nemen steeds maar weer de verkeerde beslissingen, waar wij steeds maar weer voor opdraaien. Ik heb de indruk dat zij zelfs een alliantie zijn aangegaan met de banken... kunnen ze scheppen van twee kanten tegelijk, en wij kunnen twee keer...wablief ? Drie keer  blijven betalen !

Ach... mocht er geen politiek bestaan, dan zouden de slechterikken wel iets anders hebben uitgevonden. Zij maken de oorlog, zij maken de economie (ook oorlog en desnoods een echte oorlog om de economie aan te zwengelen). Wat kunnen hen de burgers schelen? Hun doel is gewoon: regeren... Meer te zeggen hebben dan een ander. De anderen in het stof zien kruipen. Heersen.

Ik snap het niet. Ik kan me geen enkele zinnige reden indenken waardoor wij hier een land hebben, met grenzen van hier tot ginder, en daarover is er een ander land. Er is geen koe die weet dat hij hier Vlaams gras eet en een paar meter verder Frans gras. Gras is gras. Landen zijn kunstmatige dingen, die volkomen zinloos zijn, tenzij voor hen die aan het roer staan, of liever... aan de pot zitten. Wolken drijven niet tot aan de grens, maar gewoon grenzeloos. De mensen zien er echt niet anders uit. En oorspronkelijk spraken ze zelfs dezelfde taal, tot dat land hen quasi dwong de "nationale" taal te spreken. Oh nee, ze spraken er eigenlijk niet dezelfde taal, nee, ze spraken er nog de oorspronkelijke taal, zonder wetjes en regeltjes opgelegd door een taalcommissie...  Ze klapten er nog Vlams, geen Nederlands. Ze waren een beetje tussen de regels geslopen van de landen. Ze hebben het niet uitgehouden, en nu horen ze bij het glorierijke Frankrijk... Of ze willen of niet. Zij hebben daar niet voor gekozen, Frankrijk heeft hen ingelijfd.
En allemaal werden we ergens ingelijfd in een land.
Dat ons wetten oplegt, en ons van alles dicteert.
Waarom ? Wat hebben we daar aan?
Ze zijn slim, ze hebben een reeks voordelen gemaakt voor de burgers. Statenloos kom je niet ver, val je uit de boot, heb je geen rechten... Rechten?  Wie heeft eigenlijk het recht iemand anders rechten op te leggen?
En straks gaan we weer naar de stembus, en bevestigen we dat idiote systeem.
Jan betaalt belastingen aan twee gemeenten. Zijn tuin ligt in een ander gemeente. Jan is eigenaar, maar moet voor dat recht belastingen betalen.
Een beetje voor zijn tuin, een ander beetje voor zijn huisje.
Piet woont er naast, in een identiek huis, met een identieke tuin. Hij betaalt maar aan één gemeente.
Logisch toch?
En de koeien van boer Sander loeien in dat ene hoekje van de wei in het Frans.

We zijn idioot.
Ach ik weet het wel, het lijkt er op dat het systeem voordelen heeft, we hebben rechten opgebouwd in ons eigen landje. Hadden we die rechten dan niet?
Was er geen land geweest, geen regering... zouden we dan minder zijn? Of net meer ?

In Brazilië vinden ze nog een stam die eerder onbekend was. Ze spreken een eigen taal, handelen en leven op hun eigen wijze in dat grote eindeloze woud... en nu komt er hen iemand vertellen dat ze plots Braziliaan zijn, dat ze legerdienst moeten doen, belastingen betalen op de grond die ze zelf hebben ontgonnen, en ze mogen die soort apen niet meer op eten, die zijn beschermd.
Dacht je echt dat die indianen dat als een verbetering zien?

Soms denk ik dat de Indianen gelijk hadden... de wereld is alleen van de wereld... wij zijn hoogstens tijdelijke huurders, en verantwoordelijk voor de staat waarin we ons perceel achterlaten... Nu, in ons eigen land, vervuilen we er maar op los, wat kan de wereld ons schelen, we leven niet in de wereld, we leven in het Belgiekske, en als de NVA gelijk krijgt binnenkort in nog een kleiner stukje, met kleinere regeerdertjes.... (die zich wel groter voelen dan die domme burgers)

djudedju

tot de volgende ?

Hoest

Image via Wikipedia

Al twee dagen hoest ik. Nu en dan. (Andersom ware niet te doen!)
Ik heb niet het gevoel van een verkoudheid, 't lijkt meer een prikkelhoest. Maar wat prikkelt er dan?
Ach, 't zal wel niets zijn, maar op een of andere manier heeft het pensioen iets veranderd aan mij. Ik let meer op mezelf. Ik ben wat waakzamer op mijn gezondheid. Precies of die 65 jaren waren een andere tijd, en mijn zesenzestigste levensjaar luidt de ouderdom in. Ik ben gek.
In alle objectiviteit, ik voel echt geen verschil, het is dus iets in mijn bolleke.
Buiten natuurlijk dat hoestje.
... en de kapotte lift in de academie.

Het keramiekatelier bevindt zich op de tweede verdieping. Om te gaan "werken" moet ik iedere keer een hele kabas materiaal meesleuren. Een zware kabas. Normaal is dat niet zo erg, van de wagen tot aan de lift, lift in, knoppeke duwen, lift uit, atelier betreden en een plaatsje zoeken om te werken.

Maar nu is de lift kapot, en moet ik die zware kabas de trap op sleuren. En dat voel ik in mijne rug. Zonder kabas heb ik de trap ook gedaan, op en neer, om koffie te gaan drinken in de cafetaria, dat is véél minder lastig dan met die kabas. Zonder kabas, kan ik de leuning én mijn wandelstok gebruiken, met die kabas alleen mijn wandelstok. Dat is wellicht het grootste verschil. Maar allee, ik heb het overleefd. (al hoestend).

Vandaag komt de kleine Trowa op bezoek. Met Angelique en Christophe natuurlijk, want dat klein boeleke kan uiteraard niet alleen komen. Vanmorgen, toen ik aan het turnen was, vielen mijn ogen (boem)op twee kleine stoeltjes, van toen mijn kleinkinderen nog klein waren. "Anny" riep ik, "Zouden we die stoeltjes niet meegeven?" en in mijn eigen dacht ik: dan is dat ook weer weg... Nu is Anny die stoeltjes netjes aan het poetsen, zodat ze nog aantrekkelijkerder worden voor dat manneke...  Ik weet nog heel goed, van mijn kinderen indertijd, en van mijn kleinkinderen, dat zo'n stoeltje op hun maat voor kinderen echt een geliefkoosd hebbeding is. Tot op een leeftijd waar je van denkt: "Dat kan nu toch niet meer". Dat stoeltje, ook al moeten ze er dubbelgeplooid in zitten, dat is iets van hen. Ik hoop dat dat voor Trowa ook zo zal zijn. Want eerlijk, ik vind zo'n ding voor een kind veel leuker dan veel van die moderne lawaaimakende stukken speelgoed.

Ik heb altijd het gevoel dat het speelgoed uit onze tijd veel beter was... Wij speelden met wasspelden en alles wat we vonden, en wij fantaseerden er een hele wereld mee. De kinderen van nu hebben speelgoed waar geen fantasie bij mogelijk is... Dat ding is zo kompleet en vervult zelf al alles, zonder nog ruimte te laten voor fantasie.

Ik vrees dat er in de komende generaties minder en minder kunstenaars zullen zijn... Fantasie is immers al vermoord voor het kon ontstaan.

En je weet het, voor mij is fantasie een van de voornaamste eigenschappen van een compleet mens. Zonder fantasie mankeert er iets aan. Wie niet kan dromen, wie niet kan creëren in zijn fantasie, die is niet compleet...

Tot de volgende ? (hoest hoest hoest)

Heksen

Image via Wikipedia

In Keulen worden de heksenprocessen (400 jaar geleden !) herzien, en de vrouwen in eer hersteld... Ze zijn er vet mee...
Ze werden verbrand op de brandstapel, en nu krijgen ze eerherstel?
Misschien soelaas voor de afstammelingen, want dergelijke dingen wegen heel lang op families. Hier in Mater was er nog niet zo lang geleden een vrouwtje die nagewezen werd als zijnde behept met het kwade oog...

Waar halen we dat uit ?
Wij, mensen.
Je weet wel de soort die zichzelf logica en verstand toedicht.

Wellicht was het al genoeg dat een oud besje wat in zichzelf zat te mummelen in een bijna vergeten dialect, om de naam te krijgen. Als er een of ander slimmerik beweerde dat zijn koe was ziek geworden op het moment dat Trijntje daar passeerde, was dat al genoeg om anderen zich te laten "herinneren" dat hun Octaafke ziek geworden was na een bezoek van Trijntje, en dat dit begonnen was toen ze de kleine aanraakte... en hupsakee, een heks er bij ....
Trijntje op de brandstapel...

De laatste vierhonderd jaar misschien niet meer op de echte brandstapel, maar dan wel heel reëel op brandstapel van de kwaadsprekerij.
Oudbakken?
Nee, ik hoorde zo net dat er in de scholen een anti-pest-dag was... En was dit geen ultieme vorm van pesten soms ? Ik meen van wel ! En zelfs iets waartegen je je niet verweren kunt ! Kwaadsprekerij is niet meer te herstellen. Ik weet niet meer of het Zuster Hubertine was of de pastoor die ons vertelde dat een man was komen biechten dat hij enorm veel kwaad had gesproken over mensen. De pastoor droeg hem op een hele zak pluimpjes op de kerktoren te dragen en dan de zak te legen door de galmgaten van de kerk. Toen de man dat gedaan had, droeg de pastoor hem op al de pluimpjes weer te verzamelen en terug in de zak te stoppen. "Maar dat is onmogelijk!" kreet de man. "Juist," zei de pastoor, "en net zo onmogelijk is het om kwaadsprekerij te herstellen..."

Het is maar een verhaaltje, maar dan eentje met een lering. Want kwaadsprekerij, dat kun je niet stoppen. Zodra je het loslaat vloeit het over van mens naar mens, en wellicht worden er nog wat pittige details toegevoegd, en die ook al voor "waar" verder verteld worden. Je hebt er geen verhaal tegen. En het gekke is, dat zelfs bij mensen die het slachtoffer door en door kennen, die weten dat het niet waar kan zijn, er toch iets blijft hangen...

Pesten, kwaadspreken... ik ken mensen, of liever ik kende mensen die daar slachtoffer van waren, en die zichzelf het leven hebben benomen, niet meer bij machte die pesterijen te verdragen...
Onder meer een van mijn beste vrienden uit mijn kinderjaren.
Een doodbrave jongen... gedood door de tong van de mens.

Daar is echt geen brandstapel voor nodig, en er is geen proces van eerherstel.
Och ja, tegenwoordig is er een wet tegen pesten, maar heel veel heeft die nog niet opgebracht... Gewoon omdat pesten en kwaadsprekerij zo moeilijk vast te nemen is. Men bind een leugen aan een halve waarheid en zie, de leugen is niet meer te herkennen. Lijkt hoogstens een wat scheefgetrokken waarheid.

Trouwens, wie pest met de bedoeling een ander te doden ? Niemand, maar het is niet de pester die dood, het is de laster, de pijn die doodt. De pester wast zijn handen in onschuld, en slechts heel, heel zelden is laster terug te voeren naar de uiteindelijke bron. Probeer in een bad vol inktvissen, die zwart ziet van de inkt, maar eens aan te duiden welke inktvis daar verantwoordelijk voor is...
Je ziet de inktvissen nog amper, laat staan dat je de bron kunt aanduiden.

We denken daar veel te weinig aan... We zijn zo makkelijk om mee te babbelen, het verhaaltje voort te vertellen, zonder te controleren op het gehalte aan waarheid. Wij verspreiden de inkt door heel het aquarium waarin we leven, en zijn verwonderd dat het overal smerig en goor is.
Weet je, de meeste mensen zijn niet slecht. De meesten zijn goed, met hier of daar een klein braampje aan. Te klein om er aan te haperen, tenzij... Tenzij je dat kleine haperingetje  gaat uitvergroten en omvormt tot een weerhaak... dan hapert iedereen... aan dat kleine dingetje.
Gek.

Laat ons eens proberen na te denken, gewoon, voor we verder vertellen wat we hoorden. Wedden dat we veel minder gespreksstof hebben ?

tot de volgende ?

dikketruiendag...

Image via Wikipedia

Zonet op AVS de regionale Tv-zender, een school in de kijker voor dikketruiendag... KBO Mater. Toch eens gaan kijken...
Een hele bende enthousiaste jongeren, dringend voor het scherm, in de klas, met muts, vest en handschoenen aan, de juf met alleen een wollen vestje... Zij komt hoger, en warme lucht stijgt. Duidelijk te zien.
Maar wat ons vooral opviel...
Vroeger, toen onze kinderen klein waren, was het hier "De Zoete Inval", en zat ons huis hele dagen vol met jeugd, met hele bendes.
Wij dus kijken of er ook kinderen van die kinderen van vroeger zaten... Maar we herkenden eigenlijk maar één naam...
Waar zijn die allemaal naar toe?
En dan valt onze frank (euro)... Onze kleinkinderen zijn ook al lang en breed het basisonderwijs ontgroeid... Dat zal dus voor hun vrienden van toen ook wel het geval zijn.

Binnen een jaar of tien, vijftien... Dan zien we misschien hun kleinkinderen op het scherm...
We worden oud, ook al voelen we het (nog) niet, ook al denken we er niet aan.

We moeten maar naar onze kinderen kijken, naar de kleinkinderen en verbaasd staan dat ze al zo groot zijn... "Oma, ik ben wel geen kind meer hé!"... Nee, ze zijn het wel nog, maar ze zijn op de leeftijd dat ze dat met klem ontkennen. En dan denk je terug aan je eigen tienertijd, een je kinderen in die pubertijd, en je kijkt nog eens naar je kleinpubers... djudedju...

Mocht mijn oudste zus hier nu naast me zitten, en mee schrijvelen aan deze blog, dan zou ze weer beginnen over het feit dat zij en mijn oudste broer een heel andere generatie waren dan ik met mijn jongere zus... Dat was ook zo. De twee oudsten waren van voor en tijdens de oorlog, wij, de twee benjamins van na de oorlog. Wij als jongsten hebben niets gekend dan een heel snelle vooruitgang in welvaart en welzijn, en zijn groot geworden in de golden sixties... Volle economische expansie, alles ging vooruit, Tv en radio, de spoetnik, en zowaar nog een Belg die de Tour de Zwans won... Het kon niet meer op, altijd maar beter, meer...

Lang heeft het niet geduurd, in midden de jaren zeventig van de vorige eeuw, was het al aan het keren, en eigenlijk is er nooit meer dat elan teruggevonden. Er zat altijd wel iets of iemand op de rem. Er was altijd werkloosheid, en besparingen, en we keken met zijn allen in de pikzwarte tunnel van Dehaene, waarvan hij zei dat er licht was aan het einde, maar dat hebben we eigenlijk nooit echt gevonden, als we er al uit zijn geraakt, dan was het ergens bij nachte.
Echt slecht is het niet geworden, maar die explosie van groei, die was er niet meer. Het stagneerde in het beste geval, en veelal was er zelfs wat afbouw.
De huizen werden duurder, de leningen nog onbetaalbaarderderder...
Kortom, de kleine man werd hoe dan ook het eerste "slachtoffer".
Nu zitten we weer in een dipje, besparingen, praten over de index, pensioenleeftijd optrekken... sociale onrust.

De pensioenen van de ministers en parlementairen na 25 jaar "dienst", daar is nog niet aan geraakt.
Beetje bitter, gal wellicht.
 In de Verenigde Staten van Amerika alleen al wordt er dagelijks genoeg voedsel weggegooid om de rest van de wereld te voeden.
Hier in het rijke Europa zal het wel niet beter zijn.
En wij dan maar klagen.

Ooit tekende ik een bittere cartoon, die geweigerd werd wegens te bitter, waar je een paar van honger stervende zwartjes zag liggen, terwijl een paar dikke sigaren rokende kapitalisten het over de problematiek van de boterberg en de melkplas hadden...
Zij hadden ook hun problemen...
Er is nog zo weinig veranderd
we zijn ons eigen doembeeld

tot de volgende ?

foto: kinderen op school in Tanzanië... zonder dikke trui....

Geutelingen en Sente Plone

Image via Wikipedia

't Is weer de moment ! In heel wat gemeenten en gemeentjes van onze mooie Vlaamse Ardennen is men weer bezig aan het bakken van de Geutelingen... Nee, ik heb geen recept, maar het zijn een soort pannenkoeken, die men in een gloeiendhete bakoven giet (geut-elingen), waarop de geuteling opblaast als een ballon. Bij het afkoelen zakt hij weer in tot een dikke pannenkoek.... Heerlijk met wat bruine suiker er op, en zo warm mogelijk te eten.
En Sente Plone ? Voor de inwoners van Elst (deelgemeente van Brakel) is de geuteling onverbreekbaar verbonden met "hun" Sente Plone, ofte de Sinte Apollonia. Patrones tegen de tandpijn. Als je zo'n hete, besuikerde geuteling eet ter intentie van Sente Plone, dan ben je heel het jaar gespaard van tandpijn... Of verrek je meteen van het zeer ?
Och, ik wil hier geen exposé houden over de Heilige Apollonia... Nee, ik denk, met een beetje weemoed aan al die dorpsheiligen, die stilletjes in de vergeethoek sukkelen. Alleen met een Geutelingenbak of een grote ruitersommegang blijven sommigen nog wat bekendheid genieten, de rest wordt stilletjes vergeten, samen met het kerkelijke, met het godsdienstige in ons Vlaanderen.
Waar men gaat langs Vlaamse wegen, Oude hoeve, huis of tronk, komt men U Maria tegen, staat Uw beeltenis te pronk... Je moet tegenwoordig al zoeken om nog van die echte oude kapelletjes te vinden, die die er nog staan zijn gerestaureerd en niet meer een rest van de devotie, en de andere, die nog echt resten van toen, die zijn veelal vervallen, of het beeldje is gestolen of door vandalisme kapot gemaakt...
Ik vind dat jammer...
Het enige wat weer wat herleeft, dat zijn de "grote" bedevaartsoorden, hier in de streek Kerzelare en Halle... Die trekken de laatste jaren weer wat meer volk. Maar de echte volksdevotie, zeg maar het kleine geloof van de kleine mens, dat is bijna volledig verdwenen...
Naar Sint Cornelis te Sint Kornelis Horebeke voor de luchtwegen, naar Appolonia voor je tandpijn, en zo waren er vroeger een heleboel bedevaartsoorden, die in feit een beetje de doktoor waren voor de arme... Vroeger moest je een frank in een wijwatervat van een kerk (waar je nog nooit eerder waart geweest) werpen, om je wratten kwijt te spelen. Heel sadistisch detail: wie die frank er uit haalde zou dan jou wratten krijgen.

Ach, allemaal bijgeloof... Skepp zou steigeren mochten ze nog zoiets vinden. Maar ik heb er een beetje heimwee naar. Niet omwille van het bijgeloof, maar omwille van het feit dat het geloof de mensen waarachtig hielp. Vertrouwen, steun, sterkte... en wellicht is die psychologische steun wel belangrijk. Is het niet zo, dat mensen die vertrouwen hebben beter genezen?
Maar nu zijn we daar véél te nuchter voor.
De wetenschap heeft al lang bewezen dat Kornelis niet helpt tegen de astma, en Apollonia geen tanden plombeert... dus...
Wat dus ?
Laat mij toch dat kleine beetje steun... Laat mij dat beetje hoop, geef mij terug het geloof in die verhaaltjes, vertellingen, sagen, legendes... Laat mij weer wat kind zijn.
Niet kind qua grootte, niet qua verstand, maar geef mij terug dat vertrouwen in de verhaaltjes, in de mensen, in de mensheid. Laat mij weer met grote ogen luisteren naar Zuster Hubertine die ons verhaalde hoe bij een man die op de Gewijde Hostie had gebeten, de mond overliep van het Bloed. Allemaal met hoofdletters uitgesproken.

Wat hadden we een die vertrouwen en een heilige schrik van al die dingen. Eerbied vol vrees. Heel simpel, heel puur.
Nu denken we.
Beredeneren we.
En dromen zijn verboden.
Alleen een ouwe gekke opa mag dat nog doen in zijn blog. En dan hoort die Opa hoe ze zijn verhaaltjes appreciëren... Wellicht omdat opa zegt wat zij niet meer durven zeggen? Wellicht omdat het geen mode meer is om Kind te zijn ? Maar iedereen het toch wel nog in zich heeft ?

Troost je, ook ik kan niet meer geloven in de heilzame kracht van het ten van een Sint Hubertus-broodje... Maar ik heb heimwee naar de tijd dat we dat nog wel geloofden, dat we geestelijke muurtjes opbouwden rondom rond ons, om steviger in de boze wereld te staan.Nu moeten we die steun zoeken in een wetenschap die het ook niet weet...

tot de volgende ?

(foto: Sinte Appolonia met de tang in haar hand, symbool van het tandentrekken) En oh ja... Google eens naar Skepp... Kom je bij mensen die alle "bijgeloof" willen weren, en rotsvast geloven in Sint Darwin...

Miskunde

Image via Wikipedia

Ik schreef reeds, met een glimlach, over het feit dat volgens de wiskundigen, er naast onze wereld nog gelijktijdige alternatieve, parallelle werelden moeten zijn... anders klopt de wiskunde niet.

Anders klopt de wiskunde niet...
djudedju...

Stel nu eens dat de wiskunde echt niet klopt ! Dat al het onvolmaakte (= alles) gewoon te danken is aan het feit dat we doodgewoon verkeerd zijn begonnen met tellen... Stel dat 1 + 1 niet gelijk is aan 2... Dat  één plus één gelijk is aan twee plus de vrucht... Of dat één plus één gelijk is aan ...één, maar iets anders dan de oorspronkelijke één, iets groter of iets kleiner... Ik kan het niet, maar ik ben er quasi zeker van dat een echte wiskundige deze stellingen waar kan maken. ( Die mannen kunnen alles doen passen!) Even waar als de andere vorm... (één vinger plus één vinger is minder dan één vierde van een hand)

Ik las dat men het wereldbeeld à la Keppler nog steeds wiskundig kan bewijzen, ook al "weten" we nu dat het verkeerd is... Maar "weten" we dat nu echt ? Of moeten we nog een correctie verwachten, een nieuw wereldbeeld met een nieuw idee van of over het heelal ?

Ik vind het woord al zo eng: heelal... Klinkt een beetje als gepikt uit de godsdienst(en)... Heel en al, volledig... Terwijl we niet eens een idee hebben over de grootte, de uitgestrektheid, of het minieme van dat geheel. We "weten" eigenlijk nog veel meer niet, dan we wel weten, en hoe meer we weten, hoe beter we weten dat we niet weten....

Wij werken met een tiendelig stelsel, omdat we 10 vingers hebben. De Sumeriërs werkten met een twaalfdelig stelsel, omdat ze met hun duim de vingerkootjes van dezelfde hand telden... We danken er nog onze tijdrekening aan... Maar als je nu eens de wiskunde, helemaal zoudt heropbouwen, op een drieëndertigdelig stelsel (of een willekeurig ander getal), zouden we dan dezelfde uitkomsten hebben ? Stel dat we vertrekken van pi als basis van eenheid... nu is dat een getal dat we niet eens kunnen berekenen. Toch niet vanuit ons idee van wiskunde.

Of zouden we met ons drieëndertigstelsel misschien wel een nette uitkomst hebben voor pi ?
Zou het bereiken van een sluitend beeld van een cirkel niet een heleboel foute présumes wegcijferen (letterlijk!) ?

... en zouden we die alternatieve, parallelle werelden niet weer kwijt zijn als these ?

Ik weet het niet, en eigenlijk lig ik er niet wakker van.  Ik weet alleen dat het duidelijk mag zijn, dat onze geleerdheid net zo goed een grote zeepbel kan zijn. Puzzelstukjes die toevallig passen, maar niet het geheel vormen...
Kijk eens naar het verleden... Hoe dikwijls is de wetenschap al omgebouwd, verbeterd, aangepast aan nieuwe zienswijzen, en hoe dikwijls zal dat nog gebeuren? Iedere keer waren de geleerden van toen overtuigd van hun gelijk, van de juistheid, van het bereiken van het volmaakte beeld... Ook nu weer zijn de geleerden overtuigd van hun eindelijke gelijk, wellicht zelfs van het feit dat zij HET nu eindelijk volledig hebben doorgrond... Net zoals hun voorgangers dat ook dachten.
En wie weet, was er ooit wel een visie die juister was dan wat we nu hebben? Dichter bij de "waarheid"...
Ooit las ik een verhaaltje, bij het bereiken van de oplossing stopt het spel, bij het bereiken van de waarheid is de wereld er niet meer, is alles weg, het spel zit opnieuw in de doos... In het verhaal ging het over de honderdmiljard namen van God... Zodra die opgeschreven waren, zou de wereld verdwijnen. Een slimmerd zette er een grote computer voor in, die stelselmatig alle mogelijkheden uitprintte, met als gevolg het niets meer...
Misschien zal er met het bereiken van de werkelijke kennis, de wereld zoals wij die kennen ook wel verdwijnen... De ultieme kennis zou inderdaad wel eens aanleiding kunnen geven tot een totaal nieuwe visie, een totaal andere kijk, een totaal andere benadering van de werkelijkheid, zodat die helemaal niet meer is wat wij er nu van denken...
Back to the basics ? Terug naar het...niets ? Het oerinstinct, het niet meer denken... De wereld voor de boom van kennis van Goed en Kwaad ? Het aardse paradijs, als onwetend dier?

Eigenlijk zou dat pas een mooi slot zijn voor het streven naar meer kennis... Weten dat de oplossing ligt in het niet-weten...
Ik denk dat daar misschien wel meer vrede is... Alhoewel, apen vechten en moorden blijkbaar ook. Ons beeld van de nobele wilde lijkt ook al niet je dat.
Maar toch... moeten we echt niet opnieuw vertrekken met de schone kunst van het wiskundig redeneren??? Blijkbaar zitten we nu vast in een miskunde...

tot de volgende ?

Dooi

Image via Wikipedia

Het is plus 1 graad... het dooit heel zachtjes en geleidelijk. Gisterenavond zag ik dat het aan het sneeuwen was, dus wellicht zullen er momenten geweest zijn dat het hier en daar glad was, en langs kleine wegen wellicht nu nog glad is... De velden zien er nu nog steeds witter uit dan ze gisteren er bij lagen, maar toch: het dooit !
Ik ben er alvast niet kwaad om... Ik hou niet van gladde wegen en ook niet van dat bittere koud. Van mij mag het gerust wat warmer zijn en blijven. Laat de winter maar voorbij zijn, ik heb genoeg gehad. En ik ben er zeker van dat de vogeltjes dat ook denken, want ze hebben koud gehad, de beestjes. Toen ik nog een volière had staan, heb ik verschillende keren mee gemaakt dat er vogeltjes waren die een of meerdere teentjes verloren door de vorst. Dus zullen er in het wild wellicht ook wel sukkels zijn die een of meerdere teentjes missen! Vooral bij de mannetjes was (is) dat een ramp. Om te paren moeten ze zich goed kunnen vasthouden, en dan zijn die tenen van enorm belang. Ik zag nu en dan dat die mannetjes niet meer vruchtbaar waren, of liever, dat ze de paring niet degelijk konden uitvoeren. Voor de kweek waren die beestjes dan afgeschreven, en ze konden ook niet meer mee doen op exposities, want daar werden ze steevast afgekeurd.

Dat van die exposities speelt wellicht niet mee in het wild, maar dat van echt goed en degelijk paren speelt wel mee. Ik heb gedurende de koude dagen eens heel goed en rustig mijn massa mussen bekeken, terwijl ze kwamen voederen. Mijn eerste indruk was dat ik niets anders zag dan ringmussen, maar later zag ik toch tussen al die ringmussen ook enkele huismussen zitten. Heel groot is het verschil niet, je moet ze eens goed kunnen bekijken. Maar nu met een voederhokje op twee meter van mijn raam zie ik ze duidelijk. Huismussen zijn ook veel schuwer, en het duurt wat langer voor zij dichterbij komen. Ringmussen zijn veel stouter, en zitten meteen aan het voeder, en jagen de andere vogeltjes weg om er goed bij te kunnen. Niettemin heb ik de indruk dat er merkelijk minder huismussen zitten dan ringmussen.

Nu en dan hoor ik en lees ik, dat men vogeltellingen organiseert. Ik snap dat niet. Probeer maar eens de vogels te tellen ! Die beestjes zitten geen moment stil, je kunt hoogstens een brute schatting doen, en wat betekent dat dan? Als ik aan mijn voedertafel een gewirwar van mussen zie, dan durf ik niet zeggen of dat er nu vijftien of twintig zijn. Ik zou het echt niet kunnen zeggen, het zouden er net zo goed maar 12 kunnen zijn op dat moment. Ze vliegen heen en weer, zijn er, dan weer niet en even later zijn ze er met meer terug, of zijn dat allemaal andere?

Nu, bij mij zitten er een heleboel mussen, ring- en huismussen. Maar ik weet niet hoeveel, en zeker niet hoeveel van elke soort. Ik zie ook roodborstjes, winterkoninkjes, heggenmussen,  pimpelmeesjes, koolmeesjes, staartmezen en ik vermoed dat er nog een matkop of zwarte tussen zat ook, maar het kan best een wat vuile koolmees geweest zijn ook, want ik kon het beestje helemaal niet goed bekijken. Merels en tortels en zelfs een paar spreeuwen kwamen ook naar de voedertafel, en wellicht ook nog wat andere soorten, die ik niet heb opgemerkt. Ik zit daar niet de hele dag naar te kijken. Wat mij meer interesseert, dat is dat een pak van die vogelsoorten hier dan niet alleen overwintert, maar ook in de zomer hier in mijn tuin of in de buurt blijft en hier de lucht vult met hun gezang.

Dit voorjaar ga ik ook eens werk maken van het maken en hangen van nestkastjes voor hommels en andere insecten... Mijn tuin is al een wilde tuin, ik wil er ook een zo divers mogelijke biotoop van maken, vol met leven. Ik ben helemaal niet blij als ik voor mijn deur dat immense veld zie, waar de bodem zo dood is als de dood maar kan zijn... Ik heb zelfs regenwormen uitgestrooid in mijn tuin, en bosaarde, vol leven er in gelegd, hopende dat zoveel mogelijk soorten ook in mijn tuin blijven. Ik legde er stukken dood hout in om kevers te lokken, en ik zag vorig jaar heel wat vlinders die ik al lang niet meer zag. Het helpt, zelfs op die piepkleine tuin-schaal van mij...

Vroeger had ik soms struiken die in enkele dagen bladerloos gevreten werden, nu niet meer... Ik heb nu immers niet meer alleen "schadelijke" insecten, de goede soorten zitten er ook, en houden de boel in een wankel evenwicht. Wankel, omdat mijn tuintje maar een klein eilandje is in een insectenwoestijn...

Je kunt er natuurlijk jouw gedacht van hebben, maar ook die kleine beestjes hebben recht op leven, en weet je, kort voor de werkelijke lente er aan komt, komen de voorboden: een hele vlucht staartmezen landt dan in mijn tuin, en zoekt tussen alle takjes en twijgjes, hiphoppend, naar insecten. Ook zij zijn een deel van dat evenwicht. En hoe langer het duurt, hoe beter alles werkt, hoe evenwichtiger het allemaal is. Vroeger hadden we hier ook nu en dan een wespenplaag, de laatste twee jaar, ondanks het feit dat er in de kranten en op TV groot alarm was, waren er hier geen overmaat aan wespen. Wellicht was hun plaats al ingenomen door "prettiger" beestjes ?

Ik weet het niet... maar het is goed zo. Een tuin boordevol leven... misschien pas ik er ook nog een tijdje in...

tot de volgende ?

Sculpting Demonstration Video Clips by Philippe Faraut, Portrait Sculptor

Dit is een schat aan boetseertechnieken... Weliswaar niet direct de manier om keramiek te maken, maar toch een, nee heel wat lessen in vormgeving !!!. Klik op de link.

Sculpting Demonstration Video Clips by Philippe Faraut, Portrait Sculptor

Yesterday...

Image via Wikipedia

We waren al rond 9 uur ter plaatse voor de begroeting om 9.30 uur. We waren de eersten in de kerk, maar 10 minuten later waren zowat alle stoelen volzet. oef, we waren dus net op tijd geweest. Luc zag me zitten en kwam direct al eens goedendag zeggen. Nadien zijn we het lijk gaan begroeten, en terug op onze stoel gaan zitten. Het was een mooie dienst, heel persoonlijk en wellicht voor een groot gedeelte geschreven ten huize van Luc.
In de kerk was het niet koud, tenminste tot aan de offerande... Het was een mooi klein kerkje, maar er stonden minstens twee kerken aan volk buiten, dus deed men de grote poort open om hen binnen te laten voor de offerande. De koude lucht kwam ook binnen...
Het was zowat 11.30 uur toen de plechtigheid en de condoleanties voorbij waren. We moesten om 13.30 uur al in de academie zijn, voor de opendeurdag... We zijn dan maar meteen naar Zottegem gereden, en de auto meteen maar op de parking gezet. Dan te voet de stad in, en we zijn gaan eten bij de Thaï. Het was er héél lekker...
Op de opendeurdag was er een massa volk !
Wellicht was het koude weer een meevaller, zodat de mensen maar een kleine uitstap deden, en eens naar de academie kwamen.
Ik ben niet gebleven tot het slotuur... Mijn vaas was af, en het was niet de moeite om iets nieuws te beginnen.  Dus zijn we maar op ons gemak naar huis gereden. Alle twee moe van die ongewone dingen.

Een mens is een gewoonte dier... Iedere verstoring van het gewone stramien wordt vermoeiender dan het gewone dagdagelijkse. Dat is ook de reden van de weekend-migraine en dergelijke. Mensen worden ziek van het plots niets doen in het weekend, van het langer slapen in het weekend, kortom door op een andere manier te gaan leven. Ik ben dus geen uitzondering! Ik weet ook niet waarom dat zo is... Dat lijkt mij niet iets wat er bij de oermens al zal geweest zijn. De jager/verzamelaar leefde door zijn manier van overleven nu eenmaal niet op een regelmatige manier. De regelmaat, de klok-gebondenheid is er pas later gekomen, met de "beschaving".

Wellicht dus ook de weekend-migraine?

Na de lange periode dat ik thuis zat en nu aansluitend mijn pensionering (waarbij alleen het statuut van naam veranderde, maar de levensstijl gelijk bleef) is voor ons ieder uitstapje, wat ook de aard er van weze, een onderbreking van het gewone stramien. Gelukkig hebben wij er geen migraine door, alleen wat vermoeidheid, wat onwennigheid...
Maar we zijn dus, zelfs in ziekte, gewoontedieren geworden.
We leven op de klok. Niet dat er een dwang op staat, maar heel onze maatschappij is er op gemaakt. Wil je 's morgens het nieuws horen op de radio, dan moet de radio aan om 8 uur, en voor het nieuws op TV om 19 uur. Naar de academie gaan is op bepaalde uren en dagen, al wat we doen is aan de klok gebonden. We eten niet als we honger hebben, maar om 12 uur 's middags. En om 17.30 uur 's avonds. Slapen en opstaan zijn ook al min of meer aan al die tijdstippen verbonden.

Er is een tijd geweest, waar de zomer lange dagen had, ook lange werkdagen, en de winter korte, gewoon door de hoeveelheid licht die er was. Winteravonden waren lang, en de mensen zaten dicht bij het vuur, daar zag je nog iets, dicht bijeen, en deze omstandigheden waren wellicht de oorzaak van de vele verhalen aan de haard... Ze konden niet veel anders doen, het was te donker. Ik weet niet of de uitvinding van het licht wel zo weldadig was (eerst waren er gaslicht en petroleumlichten, nadien den "elektriek"...)
We waren niet meer afhankelijk van de natuur...Maar je kunt evengoed zeggen: we leefden niet meer natuurlijk. Een van de grootste doorbraken, die de maatschappij fundamenteel hebben veranderd, dat was de invoering van de straatverlichting. Pas dan was het mogelijk om langer uithuizig te zijn. Voordien was het heel gevaarlijk om in het donker rond te lopen in de steden.
Het licht maakte dat er ook een andere soort van vertier kwam, toneel, schouwburg...
Kortom het licht veranderde fundamenteel ons bestaan.
Misschien moeten we daar eens op denken als we vanavond het licht aan doen, de TV op zetten en ons neervlijen in de zetel... Om te kijken naar het nieuws.
Ook dat is een van die recente dingen. Het is echt nog niet zo lang geleden dat nieuws uit Amerika hier bekend werd door een boot die de grote oversteek had gedaan. Het was pas met de uitvinding van de draadloze doorzendingen van signalen en later klank, de radio, dat de wereld plots heel wat kleiner werd. En dan is het heel vlug gegaan... Nu kijken we naar de oorlog op de andere kant van de wereld. We zien het als het ware gebeuren.
We hebben niet meer het gevoel dat het "ver weg" is... We zitten immers op de eerste rij te kijken.

Kortom, de maatschappij waar we nu in leven, dat is een recente wereld. Een paar honderd jaar terug was dat totaal anders.
We spreken nu nog van mensenmaat, maar die maat is in die paar honderd jaar serieus veranderd. Niets is ons nog vreemd. We zien immers al die vreemde zeden en gebruiken vanuit onze zetel. We kijken op een heel andere manier naar de wereld.

Gisteren zaten we in de kerk, te luisteren naar een heel mooie kerkdienst, voor de begrafenis van een werkmens... Honderdvijftig jaar terug kwam die kist niet verder dan het portaal. De kerk was er voor de rijkeren. Er is veel verbeterd, er is veel verslecht... Het evenwicht was er toen niet, en is er nu nog niet.
Iedere keer we bijna aan dat evenwicht toe zijn, veranderd de wereld... en moeten we weer zoeken en schuiven om dat evenwicht terug te vinden.

Ik vind dat niet echt een nadeel. In tegendeel, nu meer dan ooit, hebben wij, ook als kleine mens, de mogelijkheid ons leven voor een stukje zelf te bepalen, te leven zoals wij dat willen... binnen de marges van duizenden wetten en wetjes, Koninklijke besluiten en gemeentelijke verordeningen.
Het zoeken naar de weg daar tussen is al een levenswerk...

tot de volgende ?  (foto: kerk Zottegem: daar achter de kerk is de Thaï...)

kaart ?

Heb jij ook zo'n speciaal mapje met al je winkelkaarten bij je? In ieder winkel waar je komt geven ze je een klantenkaart al dan niet onder die naam. Je bent heel vlug in het bezit van een kaart van Delhaize, van Colruyt, van Renmans, van Aveve, en Auchan (dus ook in Frankrijk !), van Gamma, van weet ik veel wat allemaal, en dan heb je nog een pak lidkaarten van de verenigingen waar je lid van bent. Bij Okra geven ze je een lidkaart die geldig is in bepaalde winkels. Je identiteitskaart en je SIS-kaart zijn ook in dat zelfde formaat en zitten dus verborgen in de massa. Binnenkort zou ook je rijbewijs dat formaat hebben, en dat formaat is identiek aan je bankkaart(en)...
Dus bij winkelbezoek heb je niet alleen je bankkaart nodig, je moet ook de bij de winkel horende kaart boven halen om te genieten van speciale voordelen of van een tegoed op die kaart. Dan krijg je na lang "sparen" bij je betaling een bonnetje die je korting geeft op je volgende aankoop... Moet je dat briefje dan ook nog eens bijhouden, en niet vergeten dat het daar ergens zit.
Handig.
Verschrikkelijk handig.
Op een rommelmarkt zag ik vorig jaar een kraampje waar men aan het pleiten was voor de invoering van één kaart, overal geldig. Dat zou mooi zijn, maar maakt geen kans, want die kaart dient niet om jou als klant voordelen te bezorgen, maar vooral om je profiel op te maken. Dank zij die kaart houden de winkelketens netjes bij wat jij precies komt kopen, en een Colruyt gaat nog een stapje verder en bezorgt je daarvoor de gepersonaliseerde reclamecampagne in ruil.

Dus...
Als je in een winkel binnenstapt, wordt je niet alleen gefilmd vanuit verschillende hoeken, je bankkaart verraadt je spoor ook nog eens, de winkelkaart noteert wat je kocht, en als je ook nog eens je mobieltje gebruikte, dan weet de GSM-operator ook al dat jij daar die dag dat uur waart.

Nog een stapje verder, en we krijgen net als onze hond een chip ingeplant, en dan gaan ze ons de hele dag kunnen volgen. Zou zeker voordelen hebben bij het verdwijnen van personen (uitgenomen als je zelf wil verdwijnen, want dat kan dan niet meer), maar voor de rest  zou het betekenen dat ons hele leven netjes op kaart staat bij de bevoegde (????) diensten. Dat is nu al het geval bij iedere aankoop met je bankkaart, of bij gebruik van je GSM, maar dan zou het helemaal van a tot z te volgen zijn.

De werkgever moet er niet zijn om te weten dat je drie keer naar het toilet bent geweest, en de laatste keer heb je er wellicht een sigaretje gerookt, want je bezoek duurde er er precies 8 minuten en 42 seconden... Bovendien ben je vier keer weggeweest van je werkplek, en of je daar een verklaring voor hebt. Bij het echtscheidingsproces wordt duidelijk dat je zoveel keer aan de toog bent blijven hangen bij Mie Katoen op de hoek.

Vrijheid...
Ik heb het al gezegd, vrijheid is een ervaring, geen gegeven. Als ik niets kwaad in de zin heb, als ik geen moeilijkheden heb of te verwachten heb, dan kan het mij geen barst schelen dat men me filmt in de Delhaize en dat ze zien dat ik van dan tot toen bij Mie Katoen aan de toog hing... Maar zodra ik moeilijkheden heb, of zodra iemand mij moeilijkheden wil aandoen, dan worden al die gegevens plots een bedreiging van de vrijheid.


Dat is het gevaar van dergelijke zaken. Zo lang er niets aan de hand is, is het geen bedreiging, biedt het zelfs ogenschijnlijk wat bescherming, maar zodra er wel iets is, dan is het een verschrikkelijke bedreiging en beknotting van de persoonlijke vrijheid.  Stel dat je een glas te veel op hebt (dat heb je heel vlug!), en je rijdt een fietser aan. Je pleegt vluchtmisdrijf. Met een chip in je lijf zien ze gewoon dat jij het waart die daar waart op dat eigenste moment. En als ik de literatuur goed begrijp, dan is er de mogelijkheid dat men via die chip ook je gezondheid controleert en opvolgt. Zolang de dokter dat doet, onder medisch geheim lijkt dat een veiligheid, maar als de werkgever het kan lezen, dan is het te hopen dat je een ijzersterke fysiek hebt... of geen werk. Of geen vast werk.

Je ziet, er is steeds een keerzijde aan, zoals aan alles in het leven...
Dat is er aan alles. Waarschijnlijk zelfs aan het leven op zich.
Wat mij aan al die dingen stoort, dat is dat men het van hogerhand steeds meer en meer nodig vindt om u, mij en alleman, voortdurend te betuttelen. Precies of we zijn kleuters die ieder ogenblik onder een auto kunnen lopen...of... we zijn allemaal potentiële misdadigers, die strikt in de gaten moeten worden gehouden. Ik vind dat niet goed.
Ik ben een van de mensen die bits reageren op al die dingen, precies zoals de overgrote meerderheid.
Een verkeersdrempel is gemaakt om het verkeer af te remmen, voor de veiligheid van de omwonenden en de zwakke weggebruikers. Er is geen gevaarlijker punt om te wonen dan aan zo'n verkeersdrempel. Iedereen remt voor die klotedingen af, rijdt er behoedzaam over en geeft dan verkwistend gas. De pollutie is in die buurt wellicht twee keer hoger dan op andere plaatsen !, zonder van het risico te spreken van slippen bij het geven van verkwistend gas....

Ik heb de indruk dat de meeste van die betuttelende wetten net andersom werken... Ik ben een voorzichtig en kalm chauffeur, en ik vind die zone 30 aan de scholen picobello, maar als zo'n bord er staat te werken tijdens het schoolverlof, dan kriebelt het. Gek, want zonder dat bord zou ik wellicht, als het in een centrum was, automatisch trager zijn gaan rijden. Van mij mag men gerust de echte wooncentra allemaal in zone dertig omvormen, ik rij daar toch al uiterst voorzichtig, maar ik krijg de kriebels als ik zo een zone zie midden in het open veld, omwille van een paar (2)  dikke kasten van villa's... van invloedrijke mensen?

Heb jij dat ook ?
Ben jij ook zo wars van die betutteling en onzinnige verplichtingen?
Maar om het eens anders te vragen... Ben jij er werkelijk ene die automatisch al afremt in de bebouwde kom, ook al staat er geen bord ? Of moet er net voor jou zo'n bord gezet worden? En bij jij misschien de aanleiding van dat betuttelen?

tot de volgende ?