Het eerste wat ons opviel was dat mijn brief aan het stadsbestuur over de toestand van de visplaatsen in het park, daadwerkelijk gevolgen heeft gehad!
De visplaatsen waren vrijgemaakt, er was een poging gedaan om de plomp er voor ook te verwijderen, maar dat was maar zo en zo gelukt. Bovendien zagen we dat er effectief door de politie gepatrouilleerd werd, tot twee keer toe zagen we er een agent rondgaan. Ik heb geen ratten meer gezien, en Luc zag er nog één, al bij al dus een heel grote verbetering van de toestand!!!
We konden dus zonder meer ons zetten om te gaan vissen.
Het eerste uur zagen we soms hooguit een kleine beweging aan onze dobber, maar van een echte beet was er geen sprake...Het zag er naar uit dat mijn tegenzin om naar het park te gaan zou bevestigd worden. Na een dik uur verbeterde het plots, en mijn eerste beet was van een blijkbaar veel te grote karper voor mijn blieklijntje, ik kon hem hooguit enkele seconden vasthouden, dan vertrok hij als een locomotief, ik hoorde mijn lijntje zingen en krak...onderlijntje af...
Maar eerlijk is eerlijk, vanaf dat moment vingen we beiden regelmatig wat vis, geen reuzegetallen, maar ieder toch meer dan twintig. Bij mij bliekjes en blieken, bij Luc zat er ook blei tussen.
Op een bepaald moment kwam Willy even kijken naar ons, en terwijl we zaten te gekscheren, zag ik plots mijn karperlijn aan gaan... de draad vloog van de spoel!
Ik nam de vislijn stevig vast en zette de molen vast, op slag ging mijn vislijn krom staan van de spanning: hebbes !
Meteen kwamen Luc en Willy bij me staan, Willy nam op mijn verzoek mijn blieklijn weg, zodat die mij niet kon hinderen, en Luc nam mijn visbak weg, zodat hij naast me kon komen staan met mijn schepnet klaar in de hand...
Plots zag ik zo'n vijftien à twintig meter ver iets in het water, iets groots, heb je hem gezien vroeg ik hen, nee, ik wel dus... De raadgevingen vlogen me om de oren, waarbij vooral kalm en rustig het meest op klonken...maar wees maar eens kalm en rustig als er aan de andere kant van de lijn een grote karper heen en weer door het water zwiert, je lijn gebogen staat van de spanning en je heel aandachtig de bewegingen volgt om de vis te kunnen weghouden van de plomp...Want als hij zich daar tussen kan begeven, dan draait hij tussen de plantenstengels, en mag je veela dag met het handje zeggen...
Al bij al ging het betrekkelijk vlot, en het was pas heel zwaar op het moment dat de karper zo'n twee meter van de kant was, en dichtbij het net kwam. Wellicht zien ze je dan net zoals jij de karper ziet, en dat geeft hen verdubbelde kracht om te proberen zich los te rukken... Naast me hoorde ik Luc en Willy vol verbazing over het enorme beest bezig... Eindelijk kreeg ik het beest zo dicht bij het net, dat Luc het beest kon in het net nemen. Ik hoorde Willy roepen "slepen, niet heffen!" maar Luc wist dat wel, en trok het net naar zich toe, en nam dan met zijn twee handen het net beet, en niet de steel, want die steel is niet berekend op dergelijke exemplaren...
Het was een groot beest ! Luc heeft het gemeten: 80 cm ! We hadden geen weegschaal bij, maar Willy rende naar zijn auto om zijn kodak te halen, het is geen digitaal toestel, dus we zullen eventjes moeten wachten, maar er zijn wel zeven, acht foto's genomen van mij met die reuzekarper in mijn handen, met Luc naast me, en dan met Willy naast me... Het gewicht ? Volgens Willy geen twaalf kilo, maar zeker elf, volgens Luc zeker 12 kilo... Enfin, 't was een grote! Een dametje die er aan de wandel was met dekinderen die van de school kwamen, hoorde ons bezig en kwam kijken en luisteren naar onze enthousiaste kreten. De kinderen stonden met open mond te kijken naar de enorme vis. "We zullen het aan papa vertellen hé, dat we een vis van dertien kilo hebben gezien?" zei de moeder tot de kinderen... Ze stonden er nog toen ik heel voorzichtig het beest weer in het water zette...Het bleef nog een paar seconden stil liggen, en dan zwom het lui en moe weer weg naar de diepte...
80 cm, dat is niet niks! In het schepnet van Luc zou het beest niet eens gekund hebben! Bovendien is een karper ook nog een hoge vis, van buik tot rug was het zeker om en bij de vijfentwintig cm hoog ! met een behoorlijk dikke buik. In zijn muil kon je bijna een pistolet stoppen! zeker een 8 cm diameter! Prachtige beesten zijn dat! Het was een mooi geschubd exemplaar, geen spiegel- of lederkarper. Op de foto zie je het juiste type van karper, maar dat is er geen van 80 cm...Wacht maar tot ik de foto's heb! Dan tracteer ik je zeker nog eens op wildenthousiaste vissersverhalen! en krijg ik wellicht weer opmerkingen van mijn lieve zus dat ik helemaal niet net aangekleed ben om te gaan vissen. (Je kunt natuurlijk ook in je zondags kostuum gaan vissen, maar dat zou heel jammer zijn voor het kostuum...) Bovendien zal je op de foto zien dat ik de vis, omwille van zijn grootte en zwaarte ook tegen mijn buik laat rusten...'t zondags kostuumpje zou net zijn...
Maar... er is natuurlijk ook een keerzijde aan de medaille (die is er altijd), dus verrekte ik van de pijn toen ik de vis weer kon terugzetten in het water, en vannacht lag ik niet alleen wakker omdat er in de geburen een bronstige koe stond te beurelen, niet omdat enkele honden hun solidariteit met de koe wilden bewijzen met hun nachtelijk geblaf, maar vooral omdat ik pijn had. Het is nu al weer wat beter, maar helemaal weg is het nog niet, 't zal er wel een paar dagen in hangen. Een kermis is een geseling waard zou ons moeder zaliger zeggen...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten