Accordeon

Vandaag zat op de rommelmarkt te Wetteren een lieve (en mooie) dame accordeon te spelen. Haar stand was volledig in het teken van de muziek, en ze vertelde dat ze vroeger in een orkestje speelde, maar nu nog alleen optreedt met enkele vrienden in homes en bejaardentehuizen en dergelijke.
Ze had dozen vol muziek mee...Pagina's vol noten, kleine, grote, halve en hele, dubbele en zelfs triplette noten...
Ik kijk altijd met een beetje weemoed naar die mensen, en met een heel groot pak jaloersheid... Ik kan van alle Kunsten met grote K wel iets, schrijven, dichten, tekenen, beeldhouwen en noem maar op, maar van muziek geen noot zo groot als een kerk ! Wellicht is het daardoor dat ik zo graag zing...Zo maak ik toch nog een beetje mijn eigen muziek...en misschien leg ik daarmee weer alles netjes op één lijn...Want mijn schrijven zijn maar schrijfseltjes, mijn dichten zijn maar karamelleversjes, en zo kan ik de lijn wel aflopen...Maar dat is allemaal niet belangrijk ! Belangrijk is dat ik mij er mezelf mee amuseer, en dat ik er nu en dan zelfs in slaag ook nog andere mensen mee te amuseren... Er hangen verfseltjes en tekeningetjes in andere huizen dan het mijne, mensen die zich gelukkig voelen met mijn amuseerseltjes...Is dat niet heerlijk ? Zelfs op het laatste feestje heb ik met get gelegenheidsorkestje gezongen en de mensen en mezelf geamuseerd...dus toch ook in de muziek ?
Ik zit hier te glimlachen aan mijn PC, glimlachen omdat ik terugdenk aan al wat ik al heb gedaan aan knutselkunsten...Ik geloof dat dit het woord is dat het best de lading, mijn lading dekt ! Niet zonder verdienste, maar ook niet met veel of grote verdienste...
Maar ik wens het iedereen toe ! Leer je amuseren, leer prutsen ! of hoe je het ook noemt !
Ik mag niet denken aan mensen die niets meer hebben eens ze stilvallen, door pensionering of door ziekte of door ongeval ! Ik heb er gekend, een vriend van op het werk, die op pensioen ging, en de seconden telde tot hij wist dat er misschien wel kans was op het vinden van enkele kaarters in zijn stamcafé... Ik denk aan mijn vader, die graag mocht vissen en graag aan zijn postzegels werkte...Hij werd ziek en ook zijn ogen waren min of meer aangetast, hij kon niet meer vissen, hij zag niet meer genoeg om aan zijn postzegels te werken... Dus zorg voor meerdere dingen waar mee je jezelf kunt amuseren ! Als er een of twee of meerdere wegvallen, dat je er dan nog andere kunt overhouden, of herbouwen ! Herbouwen, dan denk ik aan die man die ik leerde kennen via internet...volledig verlamd maakt hij prachtige kunstwerken met mondschilderen...Maar doe iets ! Ik hou van de man die met stekjes een molen bouwt ! Van mijn vriend Claude die met een volkomen gevoel van tevredenheid kan vertellen hoe hij er lukte om de fles zuurstof en fles acetyleen van een lasser op schaal te maken en ze op zijn miniatuurspoorwegennet te zetten... Is dat niet GROOTS ??? Ik vind van wel ! Ik voel die tevredenheid, ik voel dat geluk, en geluk is iets dat vloeit, dat overloopt...als er iemand naast je zit met een volle tevredenheid, dan voel je dat geluk je schoenen in lopen, voel je het omhoogkruipen in je eigen lijf, voel je jezelf ook gelukkig worden ! Zoals een glimlach besmettelijk is, zo is geluk het ook !
En Kunst of kunst bedrijven, maken, prutsen, dat IS geluk, dat IS tevredenheid !
Misschien hebt ook jij een stem om koper mee te slaan, maar als je zingt, of neuriet, dan voel je iets...Je zingt niet alleen omdat je gelukkig ben, je bent gelukkig omdat je zingt is net zo juist !

Onlangs nam het zangboek van de Chiro in mijn handen...een boek van meer dan 40 jaren oud, en ik begon de liedjes weer inwendig te zingen, en ik voelde het vuur van het kampvuur, ik hoorde het gelach van heel die bende jongens bijeen...

Geluk...mensen zoeken het, en het ligt voor je voeten, je moet alleen het geluk willen zien, er willen in ondergaan...

Misschien wist je het nog niet, maar ik voel me goed, en vooral: ik hoop van u hetzelfde !!!

tot de volgende...