Ik zit hier aan mijne pc met twee zagen naast mij... Ewoud (grote zaag) en Lieselotte (Kleine zaag) zijn hier om gebabysit te worden. Ze protesteren dat ze geen babys meer zijn, maar wel zuigelingen ???
Els is naar een pedagogische studiedag in Nijmegen, en Bart komt pas vanavond thuis van Milaan...correctie vannacht zeggen mijn assistenten....
Ik krijg commentaar dat er haar op mijn oren groeit, en dan??? Met ouder worden begint er inderdaad hier en daar haar te groeien die er vroeger niet stond ? En gek genoeg, op mijn benen is het haar bijna volledig verdwenen, zo maar, vanzelf, en zeggen dat de dames en de coureurs daar zitten aan te scheren.
Gek, het is voor het eerst dat ik er op denk dat die coureurs eigenlijk nogal wufte persoontjes zijn...En zeggen dat er zoveel dames (?) verzot zijn op een (s)Tommeke Boonen...
Eigenlijk zijn ze volgens mij helemaal niet gek op Boonen, of op die grote voetballer of die beroemde...maar op de beroemdheid, of de rijkdom. Waarschijnlijk beseffen ze niet dat ze dan de hele tijd in de schaduw moeten lopen van de roem van hun partner. Ze worden alleen nog genoemd als de partner van...Precies alsof ze er zelf niet meer zijn. Ik denk niet dat ik dat zou kunnen...Ik vind het belangrijk dat we zelf ook eens in 't zonnetje staan, alle twee, om onze eigen eigenheden, 't zij groot, 't zij klein, maar als onszelf, niet als à coteetje van...
Niet dat ik nooit een à cotéetje wil zijn, graag zelfs, maar ik wil ook graag eens om wille van mezelf zijn.
Ik denk dat dit precies de reden is waarom de huwelijken van de meeste van die "publieke" figuren na een korte tijd uit elkaar vallen. Het is niet aangenaam om steeds in de schaduw te spelen, en wellicht is het evenmin aangenaam om nooit eens in de schaduw te kunnen staan, eens weg van de aandacht, stilletjes verborgen achter.
Ik ga moeten stoppen, het is niet te doen om te schrijven als er ene voortdurend zit tussendoor te babbelen. Ik heb niet meer het vermogen om te luisteren en te schrijven op hetzelfde moment, vroeger kon ik dat wel, maar nu moet ik mijn gedachten bijeen houden. 't Is nog niet zo erg als bij de politie, ik moet nog niet mijn hoofd schuin houden om de hersencellen bijeen te laten lopen, maar toch, in de loop der jaren zijn er blijkbaar al enkele van die cellen of verdwenen, of versleten, of verkleind of...
Voila, anders is alles ok, tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten