Vislijn

Op de rommelmarkt een koopje gedaan ! Een nagelnieuwe vislijn van 7 meter voor 7 euro!
Als je weet wat die dingen nieuw kosten...
Voor de kenners, een shakespeare Feeling 700.
Mijn dag is weer goed. Vorige week vertelde Willy mij dat zijn karperhengel spiksplinternieuw was, kostte 28.000 frankskens...Hij zal doodvallen als hij het hoort en ziet!
Nu ja, er zijn nog duurdere in carbon, die bijna niets meer wegen...maar je ziet ze dan ook staan in de winkel aan prijzen van boven de 1.000 euro...'t is of het niets is. Nu ja, deze morgen heb ik wel voor miltiejoenen aan fietsen zien passeren... Er was weer iets speciaals te doen, en dan rijden er in onze gouwen duizenden van die spotgoedkope koersmasjientjes rond... Ik heb eens met zo ene staan praten, die had helemaal geen dure fiets, maar 50.000 frank... Ik heb dan goedkope hobby's !

Tja, ik zal wel ouderwets zijn, maar ik kan voor "spel en vermaeck" geen duizenden franken uitgeven! Op dat moment verlies ik het element "spel".

En het is overal gelijk, toen ik pas gehuwd was, ging ik regelmatig een kijkje nemen op de vinkenzetting. Dat kwam door dat een vriend die vinkenier was, zijn vinken in mijn enorme tuin kwam hangen om "op te leren"...Het waren immer meest waalse vinken, en ze moesten leren vlaams zingen. (Echt waar ! vinken hebben soorten van liedjes, al naar gelang de regio waar ze vandaan komen !) In die tijd heb ik een vink weten verkopen voor meer dan 100.000 Fr; en dat was in 1968-1970 zowat !
's Anderendaags kan zo'n beestje dood liggen ! Idem met de vissen in de tuinvijver, nu moeten dat koi's zijn, met een speciale filter en regelmatige watercontroles, wat op zich al betrekkelijk duur is, en dan heb je koi's van 3 à 400.000 fr... Geen wonder dat je dan in de krant leest dat men ingebroken is in de woning van X te Rons, men heeft verscheidene koi's gestolen...
In mijn put zitten goudvissen, en het merendeel zijn er dan nog dat ik kreeg van Luc !
Ik ben bezig met een tekening van het huis van Luc's (cougette)dochter. Het moeilijke is dat niet te veel te doen lijken op de tekening van een architect, maar het op een mooie tekening te doen trekken... Makkelijk is dat niet, als je moet proberen het min of meer architectonisch te doen kloppen, en toch een artistiek iets te maken, je bereikt al iets met de lijnen niet te strak te maken, maar het mag ook geen vervallen krotje lijken... Ik heb dan gespeeld met lichtinval en met de inbreng van een surrealistisch element... Ik denk dat het goed wordt !

Wat mij daar in gespannen maakt, is dat het een werkje op bestelling is, dat is zoiets als een portret tekenen... Als ik in een café op een bierkaartje een "krabbeltje" maak van iemand die aan de toog hangt, dat lukt en lijkt dat vaak heel goed, maar als ik het doe op bestelling, dan is het precies dat je vingers verkrampen... Je weet dat men dan een portret, bijna een foto, verlangt, terwijl je, als je in volle vrijheid zit te krabbelen, je veel meer vrije accenten legt op zijn houding, zijn manier van zitten, en daardoor veel meer herkenbaarheid maakt, omdat je er de accenten uit haalt...en niet Het Portret.

Voila, ik ga stoppen, deze namiddag gaan we op ziekenbezoek bij Georgette, met haar gebroken heup. We moesten er allang geweest zijn...Maar het is hier ook zo hectisch geweest met al de besognes rond tanteke...

tot de volgende ?????