Ik heb juist naar Luc gebeld, om te gaan vissen, maar het past vandaag niet. Eigenlijk ben ik niet kwaad, want 100% ben ik nog niet, ik zou geprobeerd hebben, maar was er niet gerust op.
En de rest van de week kan ofwel ik niet, ofwel Luc... Morgen moet ik naar de specialist in Kortrijk, en vrijdag naar de pijnkliniek.
Ik ben bezig met een pyrografie, die al heel lang geleden begonnen was. Ik dacht eerlijk dat ik de zaak verprutst had, maar enkele dagen geleden zag ik plots een oplossing hoe ik de zaak zou kunnen redden, en wonder boven wonder, het wordt een heel goed werk !
Ik zou kunnen stellen dat ik nu impressionistisch aan het werken ben, maar helemaal juist is dat uiteraard niet. Toch gaat het in die richting, de voorwerpen in de diepte worden eerder gesuggereerd dan werkelijk gedetailleerd getekend.
Eigenlijk is dat de manier waarop je natuurlijk kijkt. Als je naar iets kijkt, de is alleen het geviseerde werkelijk scherp, de rest wordt achtergrond... Misschien geloof je dat niet, maar je stelt wel vast als je het wilt controleren, dat je dan je blik moet verzetten...
Bij mijzelf kan ik dat (jammer genoeg) veel duidelijker vaststellen. Ik heb een gaatje naast de macula van mijn rechteroog. Macula, dat wil zeggen vlek, eigenlijk heeft dus iedereen een blinde vlek in zijn oog. Bij mij is die echter hinderlijk, omdat hij door dat gat veel en veel groter is dan normaal. En daar is iets geks mee...
Toen ik nog op mijn bureel werkte, was er aan de overkant van de straat een grote bakstenen muur, met daarin een klein raampje. Als ik met mijn linkeroog daar naar keek,was alles normaal, muur en raampje, maar met mijn rechteroog gebeurde er iets geks...Ik zag, als ik vlak op de raampje keek, en dan mijn goed oog dichtdeed, plots alleen een volmaakte bakstenen muur, zonder onderbrekingen in !
Met andere woorden, je ziet geen gat, geen blinde vlek, je hersenen vullen het logische beeld aan!
Gek hé, wel dat bedriegelijk gevoel heb je ook inzake scherp zien. Je ziet alleen het gefocuste scherp, de rest deint uit. Precies zoals je ook op een portretfoto kunt zien, en daar heb je nooit het gevoel dat de foto niet goed is, omdat hij de normale werkelijkheid weergeeft !
Kijk maar eens hoe veel kunstenaars dit toepassen! Een van de eerste die met dit idee een eerste aanvang nam is Leonardo da Vinci! Kijk maar eens goed naar de Mona Lisa! Wat maakt dat schilderij zo briljant? Omdat hij ook speelt met suggesties, zijn beroemde glimlach is precies het ontbreken van de scherpe lijnen in die glimlach! Hij trekt alle aandacht naar de ogen en suggereert een glimlach in de mond, maar maakt de mondhoeken wazig, niet echt zichtbaar!
Tot zover deze les kunstgeschiedenis, maar het toont wel aan dat de evolutie naar impressionisme en expressionisme niet een plotse stap was, maar een geleidelijke groei. En het zal wel aan mij liggen, maar de evolutie in kunst kan ik maar volgen tot het abstraheren...Naar mijn gevoel hebben ze (gelukkig lang niet allemaal) nadien de pedalen verloren.Op het moment dat de binding met het werkelijke beeld volledig wordt losgelaten, kan en wil ik het niet meer volgen. Ik kan dus nog heel wat van Picasso appreciëren, maar de kleurenspatten van een Appel ???
Voor mij is het toppunt gevonden in expressionisme en impressionisme.
En, weet je, het schrijven van mijn (bijna) dagelijkse blog heeft nog iets in mij wakker geschud...Ik ben begonnen aan een poging om een boek te schrijven. Ik weet niet of het ooit zal lukken, ik weet niet of ik het uithoud, maar allé, ik heb nog iets om mij te amuseren. Zelfs al zou het nooit uitgroeien tot een boek, dan nog heb ik alvast het plezier...
see you to morrow ??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten