...zijn er vannacht ontploft, vlak naast mijn bed, den hond, dien arme beeste, wist niet meer waar gekropen...
Gisterenavond iets voor 7 is het hier begonnen te donderen en te bliksemen, maar het was nog te doen, we hebben zelfs nog tot en met de kampioenen kunnen tv kijken, maar toen we daarna beddewaerts togen, toen was het menens, het was precies of er tienduizend fotografen met flitslicht aan 't werk waren, de donder kletterde, en 't was zo dichtbij dat je hoorde dat het elektriek was ! Echt dat knetterende fel heen en weer springende geluid... Ondertussen was er een wolkbreuk, en het water van mijn dak vloog over de goot, recht naar beneden, 't was precies een waterval. Naderhand minderde de regen tot een malse warme regen, uren aan een stuk, terwijl de donder en de bliksem van alle kanten voor vuur- en slagwerk zorgden. Rond 12 uur begon het iets te minderen, en zelfs de regen was verminderd in een "salade-vlaagje", maar om 1 uur 's morgens, was 't weer van dadde...Gelukkig is het niet meer tot vlak boven ons gekomen, 't lag meer naar Maarkedal en Ronse op, maar de stortvlagen waren er terug ! Pas rond 4 uur hoorde ik het gerommel van de donder alleen nog in de verte, en de regen viel weer op normale wijze. Ik moet u niet zeggen dat slapen er niet veel aan te pas kwam zeker ? En Bobbie, diene duts was echt versteven van angst, hij lag echt in een katatonische kramp (Ik hoop dat dat het juiste woord is, voor ne keer dat ik geleerd wil doen...)
Gisterennamiddag ben ik dus weest vissen, en 't was inderdaad gene vetten, hooguit een vis of twintig gepakt, en Luc een 25 tal. Maar het was heerlijk aan 't water, vooral na een uur of twee, dan zaten wij in de schaduw. We hadden opzettelijk die plaatsen gekozen, omdat we weten dat daar rond 2 uur de schaduw is. Niettemin ben ik in gezicht en armen serieus gebruind, maar mijn benen en voeten zijn verbrand. Gelukkig heb ik mijn zelfgemaakte zalf op basis van reuzel en smeerwortel. Dat is echt Hét middel tegen brandwonden. Het nadeel is dat het ook echt vet is, dus geen tere kleren bovenop trekken hé...
Ja, dat komt ervan hé als je weer eens je korte broek aantrekt, met die witte benen eronder, en op mijn kop zo'n hoed lijk de australiërs dragen, 't moet echt mooi geweest zijn, maar ik zat aldus toch altijd in mijn eigen schaduw, en het vel tussen mijn hoofdhaar is niet verbrand, want dat is niet alleen pijnlijk, maar ook gevaarlijk en je hebt zeker nog koppijn op de koop toe. En zeggen dat ik vroeger zo veel haar had, dat men het niet kon snijden, De coiffeur moest eerst mijn haar dunnen. Nu is dat dus niet meer zo.
Oud worden hé...
maar we zijn er nog, en jij ook, dus tot morgen ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten