haag

Anny is bezig met de haag te scheren. Dat is één van die momenten dat je woest loopt omdat je dat zelf niet kunt.
Meestal kan ik mijn ziekte wel aanvaarden, maar op zo'n moment zou ik uit mijn vel springen.
Straks moet er nog aan de tuin gewerkt worden, wieden en planten...als ik het probeer moet ik na 10 minuten stoppen en hopen dat de pijn zich niet wéér vastzet. Want ik zal niet iedere keer geluk hebben en bij de specialist binnen geraken op een crisismoment.
't Zelfde gevoel heb je als je aan de boerenbond Anny een zak graan in de auto laat leggen, en de blikken voelt van de mensen rondom. (Zelfs de luidop gegeven commentaar moet horen)Of wanneer iemand naar de nieuwe radiator in de gang kijkt, en ziet dat de buizen nu nog niet geverfd zijn... Je kunt toch niet iedere keer zeggen dat je het niet kunt? Je kunt ook niet zeggen dat je zelfs na ieder bezoek pijn hebt van gewoon te lang aan tafel te zitten? Voor mij is dat bezoek levens-belangrijk! Ik kijk naar ieder bezoek uit, je kunt eens praten met andere mensen, je hoort eens iets anders, en, zoals ons moeder zei "een kermis is een geseling waard!"
Ik doe wat ik kan, en regelmatig zelfs meer dan ik kan, maar dan word ik altijd lik op stuk gestraft. Sommige dingen weet ik al dat ik het niet mag, andere dingen probeer ik, maar het gaat steeds slechter. Ik ben dank zij de pijnkliniek weer in staat een deel zaken te doen die ik niet meer aankon, maar feitelijk is dat een bedriegelijk iets, want het zet zich steeds makkelijker vast...
Ik ga vissen, maar ik weet dat ik er met heel veel pijn van naar huis kom. Gelukkig is dat tot op heden een pijn die niet blijft. (Ik vermoed dat zitten wel pijn, maar geen ontsteking veroorzaakt, zoals ook zitten aan tafel) Andere zaken, zoals wieden veroorzaken wel ontsteking, andere dingen soms wel, soms niet...
Ik weet dat het voor iemand die die pijnen niet heeft moeilijk is om het te begrijpen, maar toch doet het pijn.
De hal moet behangen worden en geverfd, en ik moet er een gedacht van maken om een schilder-behanger te doen komen, ik weet dat er geen andere oplossing is, maar we deden dat altijd zelf...

Sorry, ik ben weer aan 't zagen, maar dat komt door die verdomde haag... Een geluk dat ik die kort voor ik ziek ben geworden zoveel heb ingekort dat Anny er nu aan kan, maar de tijd komt dat we ook voor die haag iemand zullen moeten zoeken...

Heb je al gezien dat het mooi weer is ? (anders kan de haag....)

'k Ga stoppen; tot morgen ?