De Vlinder

Nederlands: Vlinder in de Moerputten (Photo credit: Wikipedia)

Onderaan een blad zag men een massa kleine bolletjes: eitjes...
En op een mooie dag kwamen, bijna allemaal rond de zelfde tijd, piepkleine rupsjes gekropen. Eerst en vooral vraten zij gulzig hun eierschelp op, en kropen dan naar de rand van het blad, en begonnen te eten, te eten, te vreten om het correct te zeggen.
Heel gedreven vraten ze zich een weg, tot vervulling van hun levensdoel: groot en dik worden, om dan het leven af te sluiten in de zalige wetenschap dat er leven was na de dood...

Het struikje werd kaler en kaler, de rupsen dikker en groter, wel tien keer vervelden ze omdat hun vel veel te klein was geworden... En dan kwam de dag van het Zalige Verscheiden...

Iedere rups ging op stap op zoek naar een plaats waar hij rustig kon gaan wachten op zijn wederkomst.

Ons rupsje vond een heerlijke plaats in een hoek van een gemetste muur, waar hij grotendeels beschermd was tegen de wind, en uit de regen hing. Vlijtig begon hij zijn cocon te maken.Hij startte met enkele stevige draden waaraan hij kon hangen, en begon aan het grote werk om het leven als rups achter zich te laten.

Hij was gerust, hij wist gewoon dat na dit leven een zalig leven kwam !

"Papa, wat hangt daar in de hoek?" De kleine wees met zijn kleine vingertje omhoog, naar de hoek van de muur, tegen de garagepoort. Vader keek, en glimlachte, nam de kleine op zijn sterke arm, en tilde de kleine tot bij de pop... " Dat is een vlinderpop" oreerde hij wijs, "daar komt in het voorjaar een nieuwe vlinder uit !"

Iedere dag keek de kleine naar de pop, iedere dag vroeg hij wanneer er nu een vlinder kwam...Voor een kind is een winter een eindeloos ding...
En op een zaterdag zag vader dat de pop begon te bewegen, hij keek nauwkeurig en zag dat er een scheur kwam in de bruine poppenhuid... Hij ging zijn zoontje halen, en gespannen zaten ze uren te turen naar de scheurende pop, het te voorschijn komen van een nieuw dier, het uitspreiden van de antennes, de poten... en daar zat een verschrompel bruinig ding, helemaal geen vlinder. De kleine was teleurgesteld, maar vader maande hem geduld te hebben... Voor een kind is een uur een allemachtig stuk van het leven, en hij hield het wachten niet meer uit. Toch kwam hij nu en dan eens loeren, en plots zag hij dat de vlinder stilaan vlinder werd...

Heel langzaam werden de vleugels plat en groot, en toen het werk eindelijk af leek, bleef de vlinder nog een tijdje zitten, als om te bekomen van de enorme inspanning...

Het kwam bijna als een verrassing dat hij plots toch wegvloog... Heel kleurig nu, schitterend mooi.

Soms vraag ik me af, of onze droom van leven na de dood een wensdroom is die wij van de vlinders te horen kregen...

Het lijkt zo mooi, een leven van wroeten en slaven, een bewuste dood, en terugkeren als een prachtig wezen...

We vermijden er aan te denken dat de zwaluw plots te voorschijn scheert, en de vlinder als voeder gaat dragen naar zijn jongen in het nest... Nee, de vlinder blijft voor ons het mooie onbezorgd rondfladderend ding...

Want wij willen dromen, wij willen na de dood het vlinderschap in een land zonder zwaluwen...
Een eeuwig fladderen van bloem naar bloem...

Soms lijkt het goed niet te veel te weten, niet te beseffen dat er vlinders zijn die zelfs geboren worden om te sterven...Ze hebben zelfs geen mogelijkheid om te eten, ze moeten alleen zorgen voor nageslacht, rupsen !, en sterven... Die hemel lijkt helemaal niet zo zalig meer...

Zou de rups echt weten dat hij vlinder wordt ?
Of is het voor hem ook een ongewisse dood ?

Ik weet het niet, maar in mijn tuin staan veel waardplanten waar rupsen mogen vreten, staan veel planten waar vlinders graag op vertoeven...
Want ik hou van de vlinders
ik hou van het dromen...

tot de volgende ?

warm winkelen

We zijn gisteren, vlak na ons middageten (al om 11.30' uur !!!) vertrokken naar Auchan te Leers. Eerst nog wat moeten zoeken op mijn nieuwe GPS hoe ik naar La France kon voyageren, maar dat lukte zonder veel miserie.
De thermometer in de auto duidde een buitentemperatuur aan van 26.5° Celsius... Warm !

De GPS wou ons blijkbaar via de E17 naar Leers brengen, maar niet met mij hé, dat was weliswaar sneller, maar zo'n 20 km langer ! Hoe langer ik de GPS gebruik, hoe meer ik ook de beperkingen van de wijsheid van dat toestel leer kennen ! In het begin sta je verstomd hoe zo'n ding je altijd ter plaatse weet te brengen, maar als je het een eind  gebruikt, dan zie je dat het lang niet altijd dezelfde logica hanteert als je zelf doet !

Toen ik niet naar de E17 reed, maar rechtdoor bleef rijden, paste de GPS zich zonder morren aan,en wel aan de manier die ik steeds gebruik en ervaar als gemakkelijkste weg naar Leers...

In die grote winkels is het wonderlijk fris op zo'n hete dagen. De airco van die grote ruimten moet formidabel zijn ! Na het winkelen nog even in de bar een cola gaan drinken, en dan terug naar de auto. Heet ! De buitentemperatuur was dan al 28° Celsius... We wilden nog een halte maken in "Au Poisson d'Or" te Estaimpuis, kwestie van wat visvoeder te kopen. Dat is een verschrikkelijk grote winkel voor de aquariumliefhebber ! Enorm veel vissen, enorm veel planten, massa's zeevissen, en dan nog een gans gebouw er bovenop met vissen voor de tuinvijver en alle benodigdheden ... ( Eigenlijk valt dit laatste gedeelte mij persoonlijk altijd wat tegen ! Ze hebben er veel goudvissen, vooral veel koi's, wat goudzeelten, winden, graskarpers (ook albino) en heel wat steur zitten, maar je verwacht, na al die soorten vissen voor het tropisch aquarium en het zeeaquarium, ook daar specialiteiten, en die zijn er niet.)

Natuurlijk dwaal je wat rond in zo'n boetiek ! En na de inspanning van zondag met de drie markten, en na Auchan, waren we alle twee weer eens steenstokkedoodmoe en versleten...

Naar huis, en daar dan nog alle aangekochte waar op zijn plaats gaan zetten... Oef, eindelijk de sofa, de TV en een heerlijk glas frisse limonade...
Mijn limonade maak ik zelf, met zo'n systeem van Soda-Club, waarbij je in je gewoon kraantjeswater koolzuur pompt, en er dan een smaak bijvoegt. Je kunt heel wat smaken kopen, maar gek genoeg is er ook hier een verschil tussen Frankrijk en België !!! Hier vind je geen cassis en geen munt, maar wel in La Douce France... dus brengen we deze dan ook mee, alhoewel de smaak-siropen daar duurder zijn dan in ons Belgiekske...

We brachten ook een vaatje witte wijn mee, voor de bezoekers, want zelf drinken wij geen van beiden nog alcohol....

Vanmorgen, toen ik opstond om te gaan turnen, zag ik de eerste regendruppels al vallen... Nu lijkt de zon er weer wat door te komen, het is nog steeds warm, maar we mogen regen en onweer verwachten, en meteen zou dat ook weer het einde zijn van het mooie weer ! Hopelijk niet voor lang ! Het mag best een goede zomer worden na dat rot voorjaar !

Tot de volgende ?

Imagine (John Lennon)

Working Class Hero (Photo credit: Wikipedia)

Imagine there's no countries
It isn't hard to do
Nothing to kill or die for
And no religion too
Imagine all the people living life in peace

Ik vind dit een van de mooiste liedjesteksten ooit...
De eeuwige droom van vrede op aarde... Geen grenzen, geen twistpunten, geen jaloersheid, geen religieuze twisten, niets om ruzie over te maken...

Helaas, het is en blijft een droom.

Zolang er een mens iets bezit, zelfs al is het een idee, zal er een ander zijn die het wil hebben...

Het lijkt wel of we een onstelpbare drang naar bezit hebben, en naar macht.

Maar het is niet alleen "des mensens"... Vanmorgen zag ik twee mussen vechten voor een wit pluimpje van een van onze kippen... Oh ja, van kippen gesproken, de nieuwe witte kippen zijn begonnen met leggen, we hebben dus nu ook witte eieren !

Kippen zijn trouwens ook een voorbeeld van ruziemakerij, en zelfs de duif, het symbool van de vrede is helemaal niet zo verdraagzaam en lief ! Duiven kunnen elkaar letterlijk dood vechten.

Ik denk dat het iets te maken heeft met het oude "struggle for Life"... Het vechten om te kunnen overleven, die uitwassen heeft tot vechten voor bezit, voor eigendom, voorraad voor een komende honger, pluimpjes tegen een komende koudegolf...

Je kunt de religies en filosofieën niet meer tellen die ons allemaal vertellen hoe we het moeten doen om een vredige wereld te hebben vol welzijn. Religies zijn wat minder optimistisch, en vertellen ons dat dit er pas zal zijn in de volgende wereld... Maar filosofie of religie, ze spiegelen ons de ultieme welvaart, de uiteindelijke vrede voor... 

Het mag gek klinken, maar weet je, ergens zou iedereen eens echt ziek moeten zijn, ziek, in die zin dat hij of zij gedurende een langere tijd volkomen afhankelijk wordt van anderen... Ziekte en pijn zijn dan niet het ergste, het afhankelijk zijn, het lijdzaam moeten wachten tot de ander tijd heeft om je te helpen. Volkomen afhankelijk...

Dat is wellicht de beste oplossing om te komen tot een besef dat bezit, dat macht niet alles is... Gewoon kunnen bewegen, het zelf kunnen doen is plots véél belangrijker.

Het klinkt wreed, maar het is een goede manier om te leren wat vrede is, wat samenleven is, wat naaste en naastenliefde betekenen. Het verhaal van Diogenes in zijn ton lijkt mij ook iets dergelijks. Hij was misschien niet echt ziek, maar hij verkoos een wereld waarin hij niets was. 

Dat "niets" zijn, dat is de beste levensles die je kunt hebben.

Ik ga niet vertellen dat je nadien plots de volmaakte mens gaat zijn, maar je zult veel makkelijker kunnen relativeren, kunnen aanvaarden, je normen zullen anders zijn, je zult veel verdraagzamer zijn... Want je hebt het wel moeten leren.

Nee, ik wens u geen ziekte toe.

Ik ben gewoon daar (weer) eens op gaan denken door mijn zus in de kliniek...

Gisteren telefoneerde ik om eens te horen hoe het met haar was. Niet goed, ze had de hele dag geweend. Niet van de pijn, ook al heeft ze pijn, maar door het besef dat ze nu, en volgens de dokter nog voor een hele tijd, volkomen afhankelijk zal zijn van de ander, van haar Robert in de praktijk. En zij was de mens die nooit wilde afhankelijk zijn, die pijn of geen pijn zelf alles deed, ook al had ze er geen deugd van, zelfs al deed ze zichzelf pijn, maar dat afhankelijk zijn, dat nooit !!!

Zeg nooit nooit...

Het is zo vlug gekomen... En plots ben je wel afhankelijk, plots is het niet meer de zelfstandigheid, de macht, de kennis, nee, plots is het afhankelijkheid... rekenen op anderen, en vaststellen dat anderen anders rekenen dan jij doet. Je som klopt niet meer, je bent niets, je bent afhankelijk.

Plots wordt je met je neus op de feiten gedrukt: Er is een andere wereld, een wereld die niet draait naar jou wil.

Dat is erg, dat is een verschrikkelijke vaststelling !

Dat is de les die je leert verdraagzaam te zijn, oog te hebben voor de anderen.

Nee, ik wens je die ziekte, die hulpeloosheid niet toe... Maar probeer je het maar eens in te denken. Denk maar eens dat je niet bij het bakje van de TV kunt, dat je moet wachten tot een ander je dat bakje heeft, zodat jij kunt gaan zappen, denk je maar eens in dat de ander voor jou gaat zappen, dat hij net geen moment stilstaat bij dat beeld dat jou wel zou doen stilhouden, dat hij lang blijft kijken naar het ding waar jij een hekel aan hebt, en dat het misschien blijft bij een programma die jou niet echt bevalt, maar waar je niets kunt aan doen...

Ach, een klein feitje? 

Het leven is een opeenstapeling van kleine feitjes.

Het leven is alleen goed als het een samen-leven is, met elkaar, maar vooral voor elkaar.

Imagine...

tot de volgende ?

artistenmarkt

Church of the Sacred Heart in Zottegem, East Flanders, Belgium. (Photo credit: Wikipedia)

Ik had het gehoord van medestudenten in de academie, er was een artiestenfoor in Zottegem (Bevegem)...

Eerst reden we naar Merelbeke, naar de rommelmarkt van de KWB... Zoals steeds, een mooi marktje, en ik vond er warempel nog een wandelstok... En iets verder lagen twee plasticzakken (onze pastoor zou kwaad zijn, met zijn actie tegen plastics) met daarin heel wat mooie stenen. Grote en mooie stenen, mineralen, kristallen en zo voort... Ik vroeg de prijs, want ik heb twee kleindochters die stenen verzamelen... Het was spotgoedkoop, en dus kocht ik de stenen, als een klein presentje voor de kleindochters... (Thuis bleek dat er maar één kleindochter nog steeds stenen verzamelt, de andere is er mee gestopt.)

Van Merelbeke, met de GPS naar Zottegem, naar de artiestenmarkt. Het weer was zalig, en we waren juist op tijd om ook nog de plechtige opening mee te maken. Reeds tijdens de speeches zag ik enkele van mijn medestudenten en -tes, en stonden wij te keuvelen, terwijl de "vroede" heren aan het speechen waren.

Nadien eens op het gemak langs al de kraampjes gewandeld, hier en daar eens wat gekeuveld met bekenden en onbekenden, gekeken hoe glasfusie nu eigenlijk in elkaar zit, en gezien dat het ook kan mislukken... En dan op ons gemak in de grote tent gaan eten... Frietjes met beenhesp. Lekker !

Vandaar zouden wij normaliter naar huis gaan, en we begonnen er ook aan... tot we amper een kilometer verder op een rommelmarkt kwamen... En natuurlijk hebben we die ook nog eens afgewandeld... Mooie markt, weer wat kunnen babbelen met mensen, weer een en ander gezien wat we niet kenden... en alle twee steenstokkedood en alle twee pijn...

Vanmorgen opgestaan met heel veel pijn, en getwijfeld of ik me zou riskeren te turnen. Toch maar gedaan, en zie, de stramheid is er grotendeels uit, en hoewel het turnen soms pijnlijk was, is de pijn met het turnen veel verbeterd !

Het was een heerlijke, warme dag, met plots enkele grote regendruppels. Niet meer. Echt, enkele druppels en gedaan. Hoewel er niet echt heel veel zon was, ben ik bruin geworden, en is het winterkleurtje echt verdwenen ! Joepie, we leven weer !

Deze week wordt weer druk !!! We moeten alleszins nog eens weer naar Auchan, boodschappen doen, donderdag is er vergadering van Ziekenzorg, en vrijdag de begrafenis van Johan (Fluitje)... eigenlijk zou ik ook nog naar de kaarting moeten, maar dat zal dus weer niet gaan... Ik vind kaarten best plezant, maar mijn programma is altijd veel te druk. Nu ja, ik mag er niet over klagen, het meeste daarvan doe ik mezelf aan... Moest ik het niet graag doen, ik zou er niet aan beginnen hé ? Maar weet je, je doet een aantal dingen graag, je engageert je, en dan komen daar dingen bij, die er aan vasthangen, en die vallen niet altijd op de momenten die echt passen voor je, en dan krijg je dat gevoel van druk...

Echt druk is dat niet, zeker niet vergeleken met mijn leven toen ik nog werkte... Maar er is een hele periode geweest dat mijn ziekte me niet meer toeliet nog echt iets te doen... Dankzij de dokter Crombez van de pijnkliniek in het UZ-Gent, kan ik nu weer wel een en ander, en na de grote stilte lijkt alles meteen druk...

Het is dus echt zo dat rust roest...vastroest !
En de wetten uit de fysica kloppen ook al: een lichaam in beweging blijft in beweging, een lichaam in rust is moeilijk te bewegen...

djudedju

tot de volgende ?
(op de foto: kerk van Bevegem - Zottegem)

MATER: Fluitje is niet meer ...

Church of Saint Martin in Mater. Mater, Oudenaarde, East Flanders, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

Pas gisteren schreef ik hier over de mooie eeuwenoude traditie ter gelegenheid van het feest van Sente Amelberga... Vol gloed had ik het over trommel en fluitje...en vandaag lees ik in de virtuele krant dat Johan Bruyneel op 56 jarige leeftijd is overleden...
Fluitje is niet meer...

Vorig jaar was zijn zoon er bij, om stilaan ook de oeroude vooiezekes te leren spelen... Wellicht zal hij het dit jaar, met veel verdriet, veel vroeger moeten waarnemen dan verwacht.
Als je weet dat de nar ook nog eens de zus is van Johan Bruyneel, dan begrijp je dat Trommel en Fluitje dit jaar in mineur zullen optreden...

Hopelijk gaat alles door, omwille van de traditie
Sinds de 7° of 8° eeuw gaat Trommel en Fluitje hier al rond.

Als je gaat neuzen in dikke boeken over folklore, waren trommel en fluitje in heel veel gemeenten aan het werk, maar waar alles in de loop der tijden verdween, bleef het bestaan te Mater. We zijn - bij mijn weten- de laatsten die dit in ere blijven houden, dus mag het niet verdwijnen !

Ik wil langs deze weg de familie mijn diep leedwezen betonen bij het verlies  !

Voor Mater is Sente Amelberga het bindmiddel bij uitstek, het middel om een echte gemeenschapsgeest te hebben en te houden. Gelovig of niet, van Sente Amelberga blijf je af !

Taal

Ken je het Vlaams Woordenboek ? Je moet echt eens gaan neuzen naar www.vlaamswoordenboek.be ... Heerlijk om een lijst te vinden van woorden die je in Vlaanderen dagdagelijks kunt tegenkomen, en die je in het woordenboek normaliter niet vindt.
Sommigen zullen dat dialect noemen, ik noem het levende taal...
En aan de mensen die hier in mijn blog soms uitdrukkingen of woorden tegenkomen die hen onbekend zijn, ze hebben kans de uitleg daar te vinden.
En denk nu niet dat het hebben van deze specialiteiten typisch Vlaams is... Wij wandelden ooit in Nederland in de streek van Arnhem, en moesten nu en dan uitleg vragen bij sommige woorden en/of uitdrukkingen...
Misschien vinden sommige mensen dat vervelend (ambetant), maar voor mij is dat de kers op de taart ! Taal moet leven, moet zich aanpassen...
We zien momenteel dat een heleboel van die echte dialecten (Gents, Ronsisch, Oostends  Brugs, Hasselts...) dreigen weg te deemsteren, onder invloed van de steeds grotere migratie van onze bewoners. Ik zelf kom van Oostende, en kan geen echt Maters praten. Onze kinderen zijn thuis opgevoed in een soort West Vlaams (Anny is van Sint Andries bij Brugge), met een inbreng van Oost Vlaamse woorden. Die inbreng kwam van mijn werk, en van de school waar de kinderen gingen. Wij spreken nog steeds onder elkaar West Vlaams, maar als een West Vlaming ons bezig hoort, dan hoort hij meteen een heel pak vreemde woorden en accenten...
Dus ook mijn taal leeft, evolueert...
En wellicht heeft ons West Vlaams hier of daar in Mater wel een heel klein beetje inbreng gedaan, wellicht in het begin als een beetje spot met dat rare taaltje, en dan blijven hangen in het gebruik. En zo is het Maters van vandaag wellicht een andere taal dan het Maters van 100 jaar geleden... (Er zijn hier al heel lang geleden heel wat West Vlamingen gekomen en gebleven, als vluchtelingen van de eerste wereldoorlog onder meer).

Omdat taal mij nogal interesseert, hoor ik wellicht vlugger dan vele anderen van waar ongeveer de mensen afkomstig zijn. Dit geldt echter alleen voor Oost en West Vlaanderen, hooguit met nog een streepje Brabant... Limburg en Antwerpen liggen te ver, heb ik te weinig contact mee gehad, om streekaccenten van daar te herkennen.

Wij leven in een wonderlijke streek... In een ver verleden leerden wij in de school over de types van mensen, het Alpijnse type, het Noorse type... Je moet eens in Vlaanderen rondkijken... Hier is gewoon geen type ! Ons land heeft zoveel invloeden, oorlogen, bezettingen, bloei en armoe gekend, dat we gewoon een mengelmoesje zijn van bijna heel Europa... Geen wonder dat er ook in onze taal zo veel woorden zitten die we hebben opgeraapt uit de taal van al die "bezoekers"...
Nu hebben we weer nieuwe import, de Maghreb-landen en andere Afrikanen, Afghanen, Pakistanen en nog anderen uit die hoek van de wereld, stromen hier toe.
En kijk, bij een paar van mijn kleinkinderen hoor ik dan woorden die ik niet ken... "Wat is dat ?" dan lachen ze, en vertellen ons dat het een scheldwoord is in die of die taal...
De kans is reëel dat sommige van die woorden blijven hangen, en een verrijking worden van onze taal. In het Oostends is een scheldwoord bijvoorbeeld: Gie Grote Loster !
Ik vermoed dat dit komt van lobster, kreeft in het Engels ??

Weet je, ik hoop nog heel lang te leven, en te genieten van de evolutie van de spreektaal !
Ik hou van de taal,
ik hou van de mensen...

Tot de volgende ?

binnenpretjes

Plastic boxes, with two birds Français : Cageots en plastique, avec deux oiseaux Italiano: Cassette in plastica (Photo credit: Wikipedia)

Ik kan het niet helpen, maar ik amuseer me rot met al dat wereldschokkende nieuws uit de voetbalwereld... Messi ontdook belastingen, Franky Dury kan blijkbaar toch naar Rijsel, Brugge koopt een 36 jarige speler om maturiteit in de ploeg te brengen, Anderlecht baas Van Holsbeek foetert al zijn collegae uit...
Geef toe, dat zijn allemaal wereldschokkende gebeurtenissen, die het zeker verdienen hele bladzijden te vullen vóór dommigheden als 93.000 doden in Syrië, zoveel miljoenen hongerende mensen  in de Hoorn van Afrika en dergelijke onbenulligheden...
djudedju

Het is geen wonder dat ik hier zit te vloeken...
Als de krant een weergave is van het belang die wij aan de dingen hechten, dan is het slecht gesteld met het menselijke geweten. En ik kan niet anders dan vaststellen dat het inderdaad slecht is gesteld met dat geweten !
Of we hebben geen zier interesse meer voor onze medemens, of we wenden gewoon het hoofd weg van alles wat niet leuk is. En ik denk dat het het laatste is...

We leven in een wereld, waar we alles menen te kunnen kopen.
Het nieuwe geloof predikt zijn leuzen via grote borden, radio en TV... Koop ! Koop ! Koop ! Sneller, sneller, sneller, leuker, leuker leuker, smakelijker, gezelliger, liefde, seks, genot... en dat alles heeft dezelfde waarde, heel makkelijk uit te drukken in Euro's of Dollars of Pond of... gewoon GELD.

Geld is het enige echte doel van het leven...

Heel de wereld draait om GELD. En dat is niet overdreven, luister naar het nieuws, luister naar de politici, luister naar de ... economisten ! Alles draait om economie, dus om geld.
Ach, ik ga hier de wereld niet veranderen, maar ik wil toch pleiten om nu en dan eens de dingen die alleen te maken hebben met geld achter je te laten !

Denk eens aan de natuur, de medemens, de Liefde (met hoofdletter, de enige echte Liefde, de onbaatzuchtige Liefde)... En doe er ook iets aan !
Wij hebben hier een moderne pastoor op onze parochie, die nu wanhopig bezig is om te proberen te leven zonder plastic... Ik vind dat prachtig, maar de ramp is, dat het gewoon niet lukt ! (Zelfs zijn sigaartje zit in een plastic doos...) Ik ga gewoon eens mijn dag nemen... Ik drink 's morgens een kop yoghurt, die komt uit een plastic pot. Ik drink een glas fruitsap, die komt uit een bric-pak, je weet wel een kartonnen doos van binnen bekleed met...plastic. Deze middag begin ik met mijn soep, soep uit de diepvries, verpakt in...plastic, het vlees zit in een speciaal papier, met aan de binnenzijde een dun velletje plastic, de aardappelen zitten verpakt in een netje in plastic, en de broccoli zit ook al in plastic... 's Avonds een snede brood (geen plastic !!!!), met daar op een sneetje salami uit een pakje voorverpakt in plastic, en gelukkig snoep ik 's avonds voor de TV geen chips of zo... of er was nog meer plastic.
Wist je dat iedere mossel die je eet plastic in microdeeltjes bevat ? Dat wij dus wellicht ook in ons lijf heel wat microscopische kleine deeltjes plastic in ons hebben... Het stijgende aantal allergieën, het stijgende aantal kankers... Niets mee te maken ?

Kortom, het is niet eens meer gemakkelijk te leven, zonder heel dat economisch bestel...zonder plastic, zonder kunststoffen, zonder GMO's, zonder kunstmatige ingrediënten... Heel het systeem heeft zich in ons leven ingewerkt, we zijn ingekapseld door het systeem.

Daarom vraag ik niet aan jou, en ook al niet meer aan mezelf, om buiten het systeem te gaan staan, nee, probeer het gewoon zo dikwijls mogelijk te doen. Als je kunt, vermijdt dan plastic, als je kunt vermijdt dan de natuur te vergiftigen, als je kunt hang dan nestkastjes, hang dan insectenhotels, stop voor de egel die de straat oversteekt, als je daarmee geen medemens in gevaar brengt...

Kortom, grijp iedere gelegenheid aan die je hebt, om een beetje natuurlijk te gaan leven... En kun je iets doen voor je medemens in nood, doe het dan...
Wees eens echt zelfzuchtig ! Zorg voor een betere wereld om in te leven !

tot de volgende ?

Wij verwachten jullie

St. Amelberga's chapel in Mater, a submunicipality of Oudenaarde, Belgium (Photo credit: Wikipedia)

nee, niet u !
Hen, Zij,
Trommel en fluitje !

Voor me ligt een blad papier, met de bede opnieuw te willen storten op rekening nummer... om mijn lidmaatschap te verlengen bij de Confrerie van de Heilige Amelberga. Ga ik seffens doen zie.
Op de keerzijde, zo staat op het schrijven, staat een affiche, die u voor het raam kunt hangen, indien u wilt dat Trommel en Fluitje bij u langs komen...

Ook als ik het niet uithang, Trommel en Fluitje komen toch wel langs, het is hier voor hen een vaste halte.

Als je dit schrijven krijgt, dan wil dat zeggen dat het feest van de H. Amelberga nakend is... Het hoogfeest voor Mater ! Op de feestdag van de heilige, dus op 10 juli, is er de ruitersommegang, de hoogmis, en dan het bezoek aan alle café's van Mater... (Er zijn er helaas steeds minder ! - Maar dat wordt gedeeltelijk opgevangen door tijdelijke inrichtingen, waar je ook aan het nodige gerstenat komt !)

Voor het feest worden de parochianen uitgenodigd om het feest mee te maken. Die uitnodiging werd vroeger letterlijk van huis tot huis gebracht door Trommel en Fluitje... Eigenlijk zijn dat vier mensen, de trommelaar, de fijferspeler, de nar en de man die de beurs houdt... Als je voor hen de deur opent, rammelen ze af dat je uitgenodigd wordt tot het feest, de fijfer en de trommelaar beginnen hun oeroud melodietje te spelen, de nar danst, en de man die het geld ophaalt steekt zijn hand uit... In ruil krijg je dan een bedevaartsvaantje met de afbeelding van Sente Amelberga er op, en een paar kippenveertjes ter versiering er om heen. Ik woon hier al heel lang, maar weet nog niet wie al die vaantjes aan elkaar kleeft, en wie er zijn kippen pluimt voor het goede doel...

Het vaantje wordt dan door ons plichtmatig op de schoorsteen gezet, bij de beeltenis van Sente Amelberga... Tot volgend jaar.

Al wie van Mater is, en zich op een of andere manier kan vrijmaken, komt die dag naar Mater, kijken naar de ruitersommegang (de paarden tellen) en dan pinten gaan pakken en weer kunnen babbelen met al die bekenden die je maar nu en dan en vooral op HET Feest ziet...

Hier in de streek zijn er veel ruitersommegangen, maar die van Mater is de grootste. (Al moet ik eerlijk zeggen dat ik dat alleen weet van de Maternaars...)

Wat wel tamelijk uniek is, dat is trommel en Fluitje, een oeroud gegeven, en het feit dat het feest telkens op de naamdag doorgaat, en niet, zoals meestal, de zondag na... Nee, in Mater moet je je maar vrijmaken als het feest op een weekdag valt, en dat doen ze massaal !

Zelfs de hoogmis wordt die dag druk bijgewoond, al gaat de grote meerderheid wel van de paarden recht naar het café... Op het plein staan dan ook een paar kermismolens voor de kinderen.

Om eerlijk te zijn, als ik ga (want het is lastig om er naar toe te gaan, met de wagen kun je er niet bij), dan ga ik voor de paarden. En als er weer een koets met een zesspan voorbijkomt, dan bewonder ik de paarden en de rijkunst van de menner !

Er zitten mooie paarden bij, schitterende paarden, en een heleboel gewone paarden... en soms wat oude sjokke-paarden, en een heleboel pony's in alle formaten. En dikwijls loopt er, tot vreugde van de massa, ook wel hier of daar een ezel tussen...

Ik denk dat de meeste vrouwen van Mater die middag of meegaan, of boos zijn omdat manlief te laat thuis komt...

Kortom, dit is een heerlijk stukje oude Vlaamse folklore, zoals meestal ook hier van uit de religie gegroeid... Hier in de Vlaamse Ardennen vind je nog heel veel van die hele oude vieringen... De krakelingen in Geraardsbergen, Het feest van Sente Plone (Sint Apolonia) in Elst, en nog heel veel meer... De Grote Fietel in Ronse (Sint Hermes) en de boertige Fiertels her en der, waar spot en folklore hand in hand gaan, en zoals reeds vermeld, de talrijke ruitersommegangen...

Het is een heerlijk land om in te wonen, dat Vlaanderen van ons !

tot de volgende ?