Vissen

Maandag ben ik gaan vissen, met Luc en Marnic, in de vijver van pépé...
Het was mooi weer, warm, maar niet te, zonnig, maar niet te, en de vis beet fantastisch !
In het begin heb ik de vissen die ik ving geteld, in minder dan 50 minuten had ik er al 36 ! Nadien is het tempo wel wat afgenomen en vanaf 16 uur lag alles zowat stil.

Ik heb geen grote vissen gevangen, meer zelfs, ik kreeg er zelfs geen beet van, maar Marnic kreeg vier keer een kanjer aan de lijn, met als gevolg 4 kapotte lijnen. De laatste keer had hij een zware draad aan zijn hengel gedaan, maar dan was gans de lijn af, in één majestueuze ruk !
Luc heeft een mooie zeelt gevangen, en ook bij hem snokten grote vissen een paar keer zijn onderlijn af.

Er zit daar behoorlijk grote karper, en als je er zo eentje aan een blieklijn krijgt, dan mag je gelukkig zijn als je maar een onderlijn kwijt bent ! (Voor de niet vissers: een lijn bestaat uit twee stukken, het grootste stuk is de bovenlijn, waar ook de dobber en het lood aan zitten, en dan de onderlijn met het haakje. De bovenlijn wordt in veel sterkere draad gemaakt bv 3 kgr, en het onderlijntje dan ongeveer de helft bv 1.6 kgr. Als de lijn dan in stukken getrokken wordt door een te zware vis, breekt het onderlijntje veel vlugger dan de bovenlijn, en moet je alleen een nieuw onderlijntje (met haakje)  aan het geheel bevestigen.)

Pépé kwam al heel vlug "op bezoek" bij ons, en bleef bij ieder van ons een hele tijd babbelen. Ik kreeg weer het verzoek voor hem een deel onderlijntjes te maken. Hij kan dat zelf niet meer, het is immers niet zo makkelijk om dat kleine haakje aan dat dunne nylondraadje te bevestigen... Ik heb daar een toestelletje voor, want anders zie ik het ook niet meer...

Het is heerlijk om daar te gaan vissen ! Het is er stil, je zit midden in de natuur op privé domein, te genieten van de rust, de natuur. Zelfs als de vis er niet zou bijten, zou het er heerlijk zitten zijn.

Ik heb zo net ook gebeld naar mijn zus in de kliniek... De nieuwe heup zit er in, en alles is goed verlopen. Alleen heeft de dokter haar verwittigd dat ze nog een hele tijd veel pijn zou hebben, niet van die heup, maar omdat haar zenuw blijkbaar ook geschonden is door de wrijving van het stukke gewricht. Kortom, wellicht heeft ze er te lang op blijven lopen... Sterk houden is dus ook niet altijd goed.

Volgende week zal ik eens pogen tot ginder ver te rijden. Ik weet dat dit voor mij een heel pijnlijk iets wordt, want zo ver rijden is heel pijnlijk voor mijn rug, maar dit gaat voor ! En van de pijn ga je niet dood, en we zijn maar met zijn drieën meer (broer is al zo lang dood)...  

tot de volgende ?

De hond in het Iraanse kegelspel

Eigen foto, eigen hond, maar in het echt luistert zij veel beter dan op de foto !!! (Photo credit: Wikipedia)

Ik had het al eens gelezen, bij de Moslims zijn honden onreine dieren...
Er zijn er nog, varkens en zo, er is nogal een en ander gelijklopend met de onreine dieren bij de Joden.
Ik heb ooit de bedenking gemaakt dat er wellicht een zekere logica in dit systeem zou kunnen zitten. Heel wat van de dieren die onrein verklaard worden, zijn afvaleters, krengeneters. Een hond jaagt weliswaar zelf, maar een kreng is voor hem een buitenkansje. Meer zelfs, heel wat honden vinden het heerlijk zich ook nog eens te wentelen in wat wij als stinkend ervaren...
Alen (paling) zijn ook onrein, maar ook die zijn, als ze de kans krijgen, krengeneters.

Wat de redenering bij de Hindoe's is om dieren heilig te verklaren, dat is mij een raadsel... Daar is blijkbaar een heel andere motivatie in het spel.

In de Westerse wereld, ook in de oude Westerse Godsdiensten, lijkt het er op dat men er nooit onreine dieren heeft gekend, alhoewel... Wij zijn zo wat de enigen die geen insecten eten...

Maar de hond in het Iraanse kegelspel... ? In het kader van de godsdienstvrijheid heeft men daar het uitlaten van de hond als strafbaar gesteld. Met andere woorden, in de praktijk zijn honden dus verboden. Je kunt een hond immers moeilijk op het kattenbakje gaan zetten.

Ach, wat betekent nu zo'n hond meer of minder op wereldvlak?

Ik heb het al meermaals in deze column gehad over "Vrijheid", met een hoofdletter, en daar bij telkens weer gesteld dat vrijheid een persoonlijk ervaren is. Als je Moslim bent, overtuigd bent van de onreinheid van de hond, dan zal dat een nieuwe wet zijn, waar je helemaal geen ergernis over hebt of krijgt. Als je echter niet de Moslim bent, maar een Koptische Christen of nog iets anders, dan zal je dit wellicht ervaren als een aanval op je vrijheid.

Je ziet, het is weer een persoonlijk aanvaarden...
Maar er is een verschil... Hier lijkt het er op dat men uiteindelijk wetten maakt die door een deel van de bevolking als ergerlijk worden ervaren. Het is een rechtstreekse aanval op mensen die niet behoren tot de Moslim. Mochten de Koptische Christenen en eventuele andere godsdiensten en agnosten en compagnie zelfs zouden besluiten om geen honden te houden ten einde de Moslims in hun land niet te beledigen, dan zou dat hetzelfde effect hebben, maar dan was het geen beperking van de vrijheid, maar een eerbiedigen van de anderen...

Het lijkt me dan ook, dat men hier dat wankele evenwicht waar men het gevoel van vrijheid ervaart, heeft verbroken... Een deel van de mensen zullen zich "gepakt" voelen. Misschien zelfs ook Moslims die niet zo erg naar de letter leefden.

De basis van dit gevoel is niet de aantasting van de individuele vrijheid, maar het feit dat men het bindt aan het heiligste der heiligen: de persoonlijke godsdienst van de mens.
Godsdienst lijkt hier en nu, in onze huidige wereld een beetje old fashion, maar dat is maar "lijken", want als je de zaak nader bekijkt, dan zie je eigenlijk een revival van het esoterische, de mens gaat zoeken bij Boeddhisme, bij andere vreemde en exotische geloven of levenswijsheden, of ze gaan de zaken op de rand van de godsdienstbeleving intenser gaan beleven. We hebben een tijd gekend dat bedevaarten leken uit te sterven, maar ze zijn terug in... Een randgebeuren van de godsdienst, die meer op het persoonlijke vlak lijkt te liggen, en dus meer aanvaard is. De "kerk" als instelling, is bij welke godsdienst dan ook, voor onze maatschappij verdoemd... Men aanvaardt het niet meer dat er ergens een orgaan is dat je innerlijk dicteert.

Bij de meeste Westerse mensen in het idee Vrijheid, niet die persoonlijke ervaring, maar een bijna publiek iets verworden.
Als ik een vergelijking mag maken, dan zou ik zeggen dat de moderne Westerse mens al die begrippen, Liefde, Geloof, Genot, Welvaart heeft teruggebracht tot iets uiterlijks. Een net laagje frisse verf er op, en wat er onder zit, dat zien ze niet. Terwijl het eigenlijk het innerlijke is waar het over gaat.
Hoe staat het ook weer in de bijbel? Witgekalkte graven?
Ik weet wel dat het daar over iets anders ging, maar toch lijkt het mij dat het net over hetzelfde gaat: uiterlijkheden tegenover echt beleven, echt ervaren, echt aanvaarden...

tot de volgende ?

Het parachuteplantje

Zo nu en dan (veel te dikwijls) kan ik mij niet beheersen... Als ik een speciaal plantje zie, en het is betaalbaar, dan breng ik het mee naar huis... Zo heb ik een pak "gekke" planten die je niet zo heel vaak ziet ...
Eentje er van is een "ceropegia sandersonii", een lid dus van de ceropegia ofte het lantaarnplantje, maar dan een wat speciale vorm, het parachuteplantje genaamd....

Als je de foto bekijkt, snap je meteen hoe het aan zijn naam is gekomen. Nu bestaan er, zelfs van dit bizarre plantje ook nog eens soorten, en zo heb ik al twee variëteiten.
Het is een verwoede klimplant, die in enkele dagen vijfentwintig tot dertig centimeter ver gaat reiken met een soort stengel, om ergens een nieuw klimdoel te bereiken. Je moet dan tijdig die scheut dwingen weer naar zijn eigen pot te gaan, en rond de hem geboden stokjes te gaan groeien...

Maar nu en dan ontsnapt er eentje aan de aandacht, en zo stelde Anny vandaag vast dat de twee potten heel netjes tot één verweven waren. Niet erg, het was maar een stengeltje... Ze is een kwartier bezig geweest om uit te vinden waar het einde van dit vermaledijde scheutje zat... En dan minstens even lang om het weer van tussen al die andere krinkelende en kronkelende takjes los te werken. Eén bloem is gesneuveld, maar nu groeit de scheut weer waar hij moet groeien...

De ene soort staat al volop in bloei, en nu is de tweede pot ook begonnen met bloeien. Als je de foto bekijkt, dan denk je wellicht dat dit wel een heel erg opvallende plant is, met exotisch aandoende bloemen... Mis ! De bloemen zijn groen, en als je niet aandachtig kijkt, dan zie je ze niet eens staan. Ze zijn nochtans behoorlijk groot, ik schat dat de diameter ongeveer 3.5 à 4 centimeter is ! Dus zeker niet echt klein te noemen. Op de foto zie je ongeveer de ware grootte.

De tweede soort geeft iets kleinere bloemen, maar daar is het parachuutje niet plat, maar meer in een punt gegroeid, dus een beetje als een "torentspits", en de kleur is ook lichtjes verschillend, enkele tinten donkerder en wat meer bruin-paars bevattend.

De plantjes schijnen in Zuid Afrika thuis te horen, en dus zou de bloeitijd hier omgekeerd moeten zijn, maar wellicht heeft de zon meer invloed dan het soortgeheugen, en ondertussen bloeien die dingen hier ook al in onze zomer, tot tegen de echte winterperiode, dan een drie vier maanden rust, en hup, daar zijn de bloemen er al weer...

Ach, mijn zuster zal zeggen: "Daar is hij weer met zijn bloemen...", maar heb jij dat dan niet ? Ben je, met het ouder worden, ook niet blij met al die kleine dingen om je heen? Of ligt dit aan mijn minder mobiel zijn ? Dan zou je de laatste maanden ook al wat van die kleine dingen hebben leren appreciëren... want jammer genoeg was je ook al heel wat minder mobiel. Hopelijk gaat het straks weer met je nieuwe heup !

Maar het is een feit, dat ik steeds meer aandacht heb voor de kleine dingen in het leven. Zo stonden we gisteren in Bonsecours in een etalage van een tabakswinkel te kijken naar al die gekke pijpen... Waterpijpen tot kleine gekke metalen pijpjes... Je kon er hoogstens een halve vingerhoed tabak in kwijt... Tot we plots de versiering wat nader bekeken, en er een onmiskenbaar blad van marihuana (Wiet) zagen... Tja, wellicht rook je dat in hele kleine porties ??? Ik heb er eerlijk geen idee van, voor ons is dat een onbekende wereld.

Wel hoor en lees ik steeds meer over Cannabis (Wiet) als een medicinale plant... Bruikbaar voor het helen van diverse soorten kanker, als pijnstiller, ontstekingsremmend middel en voor nog heel wat meer zaken... Wellicht krijgen we binnen enkele jaren een heel gamma medicamenten afgeleid van de Cannabis...  Ik weet dat er Cannabis bestaat die niet als Wiet kan gebruikt worden, omdat er geen of  bijna geen hallucinerende stoffen in zitten, en die dan geteeld wordt als veevoeder, en als grondstof voor textiel en dergelijke. Deze Cannabis mag men kweken onder bepaalde voorwaarden op het veld. Vissers en vogelliefhebbers gebruiken ook van deze plant, het kempzaad is immers het zaad van deze soort cannabis. Maar de medicinale eigenschappen zouden blijkbaar nogal samen hangen met de hallucinogene eigenschappen... Komen we dan straks tot het kweken van hele velden Wiet ? Ten bate van de geneeskunde ? En zou dat geen open deur zijn naar het wietgebruik in het algemeen?

Planten... je ziet er is heel wat van te vertellen...

tot de volgende ?

Een dag vol ongevallen !

Ik ga beginnen met je gerust te stellen... Niet hier, niet met ons... en zelfs niet met de onzen. Gelukkig.

Maar we zijn vandaag naar Bonsecours

gereden, een mooi dorp (stadje?) in Henegouwen, pal op de grens met La douce France... Daar was ook een rommelmarkt, en bovendien wou Anny dolgraag eens gaan eten... voor mijn vaderdag... Niet bij de Algérien waar ik dolgraag couscous ga eten, maar bij diene andere, den diene met zijn lekkere entrecôte... (tussenrib voor taalpuriteinen) waar Anny op verlekkerd is... Nu ja, ze had nog een etentje te goed van die keer in Dadizele...

Maar het bleek een dag vol ongevallen te worden...
Het begon in Ronse, waar de straat versperd was door Brandweer en Rijkswacht... Ze waren er een auto aan het optakelen en op een vrachtwagen aan het zetten... Nu ja, iets wat wellicht ooit auto was geweest... Dubbel toe noemen we dat... Gelukkig hadden we de GPS mee, want ik heb straatjes in Ronse gedaan, die ik nog nooit deed...

Dan reden we in Leuze de autosnelweg op, en plots haalde ons een snelle wagen van de rijkswacht in, met sirene en flikkerlichten... en die ging in de remmen staan. De lichten gingen van blauw over op oranje, en we moesten links van de weg gaan rijden.
Iets verder lag een auto rechts in de gracht... Hij had duidelijk links tegen de vangrail gereden, en was dan over de weg gevlogen, boem tegen de bomen, en klop! terug gevallen, naar beneden de gracht in...

In de terugweg, bijna thuis, konden we plots in Leupegem niet meer doorrijden, rijkswachters en brandweer... Anny had gezien dat de gevel van het leegstaande huis (vroeger een garage van Peugeot) helemaal (?) op straat lag... Thuis las ik in Twitter dat het een tractor was die in het huis was binnen gereden. Geen gekwetsten in dit geval... (Een tractor ? grinnik!: overdreven snelheid???)

Allee, op één eigenlijk kleine uitstap drie grote ongevallen... Voor ons meer dan genoeg !
We weten het niet zeker, maar het zou ons niet verwonderen dat in Ronse en op de snelweg in Wallonië, er minstens zwaargekwetsten waren, zo niet doden... Ik dacht luid op: "Krijg dat bericht eens voor je vaderdag..."... Maar het konden zelf vaders zijn die daar lagen...

Een mens mag er niet op denken dat je zelf zo'n telefoontje krijgen zou... Het leven is toch maar een zuchtje... en voorbij.
djudedju

tot de volgende ?

De negen straten

Vandaag was het weer rommelmarkt te Gent, aan het UZ (Universitair ziekenhuis)... Een grote rommelmarkt, maar met verschrikkelijk veel tweedehandse kledij. Op iedere rommelmarkt zie je tegenwoordig veel van onze gekleurde, anders talige, anders gelovige medemensen... En vooral als je dan in een grote stad bent, zoals Gent, dan zie je er héél véél van... En dat zijn ook de grote kopers van tweedehands kledij. Die mensen hebben een andere cultuur, komen er steeds net voor, maar geven niet meer geld uit dan nodig...
Je hoort meer vreemde talen dan Gents... of zelfs Vlaams.

Ik vind het heerlijk om er tussen te flaneren... En de laatste tijd zie je dat zij zich werkelijk aan het integreren zijn, ze komen niet alleen meer om te kopen, nee, je ziet er ook steeds meer die er staan met een marktkraam. Daar zie je soms zaken die ons minder bekend zijn. Ik zag een waterpijp, nu zul je zeggen, die zie je ondertussen overal, maar op die waterpijp stond een heel bizar stuk in koper met gaatjes in... Een speciale pijp ? Ik heb er geen idee van.

Amper waren we een paar honderd meter aan het rondneuzen, en plots: Krak ! Een riempje van mijn sandaal kapot. Wat nu gedaan ? Je staat ginder dan, op een rommelmarkt...

Op die rommelmarkt staan er ook veel bewoners met een kraam, je kunt ze herkennen aan het plakkaat aan het vensterraam... Ik bij zo iemand, en beleefd gevraagd of hij me geen stukje koord kon bezorgen, om mijn sandaal te repareren, zodat ik weer normaal kon gaan. Ik kreeg een lederen veter cadeau ! Ik die veter door de resten van mijn schoen geprutst, schoen aangedaan, Anny op haar knieën en de veter aangetrokken en een nette strik gelegd... Ik kon weer stappen als voorheen.  Met de lederen veter heb ik heel de markt gewandeld zonder problemen !

Na de markt, eens goed kijken, "Waar is die Turkse bakkerij weer ?" Oh ja, dat moet het zijn, er naar toe gewandeld, en worstenbroodjes en Turkse pistolets gekocht... Hebben we weer heerlijk ander brood... Heb jij dat ook, dat ander brood zo heerlijk kan smaken? Wij doen dat nu en dan, als we ergens gaan rommelmarkten, en we zien een bakkerij, eens brood van ginder meebrengen... En geef toe, Turks brood is anders, en het is lekker !

De Gentenaars weten het ook te appreciëren, want je moet er meestal aanschuiven... Wat wel opvalt, is dat de bakker ieder jaar beter Vlaams kan spreken !

Op de terugweg reden we niet ver van het nieuwe Gentse Voetbal-stadium... Groot ! Maar ja, het bevat ook winkelruimte en dergelijke !
Sinds kort heb ik een nieuwe GPS (een vervroegd Vaderdag geschenk), en die leidt ons gewoonlijk langs andere wegen dan mijn vorige GPS... Je moet toegeven, die dingen zijn handig, en je ziet nog eens wegen waar je anders wellicht nooit zoudt komen ! Ik heb het op eco-route gezet, zo heb je minder snelwegen, en kom je nogal eens op secundaire wegen die je anders nooit zoudt nemen, mocht je op de ouderwetse manier rijden, met de kaart op je schoot...

Waar we morgen heen gaan weten we nog niet... Het wordt of Zwijnaarde, of Mons... Ik gok  er op dat Anny verkiest naar Wallonië te trekken... Ze vind het er veel gezelliger...

tot de volgende ?

kikkervisjes

Gisteren hebben Anny en ik onze werkkledij aangetrokken, en zijn we begonnen aan het uitkuisen van de vijver. Eén van de twee, de kleinste... De grootste vijver is nog in orde, maar in de kleine vijver leek het of deze winter al de vissen gestorven waren... Anny had er nog een paar die adem happend rond zwommen over geheveld naar de grote vijver, maar de rest was niet meer te zien...
Iedere winter is wel wat moeilijk, omdat je dan, bij strenge vorst, de pomp moet uitschakelen, en de enige beweging in het water komt dan van een luchtpomp...
Normaliter moet dat voldoende zijn, maar in de kleine vijver hebben wij al meermalen vastgesteld dat het niet goed gelegen is, het is namelijk zo dat de wind blijkbaar de bladeren allemaal naar die hoek blaast. In de late herfst zijn dat veelal bladeren die zo nat en doorweekt zijn, dat ze meteen zinken, en op de bodem van de vijver liggen te gisten. Andere bladeren, die eerst blijven drijven, worden grotendeels weg geschept, net om de vijver proper te houden. Maar zoals gezegd, er moeten op een of andere manier bladeren in waaien, die meteen zinken...

Bij het legen stelden wij echter vast, dat niet alle leven verdwenen was ! Buiten de miljarden kevertjes en torretjes en muggenlarven en dergelijke, vonden we ook nog één springlevende vis aan (hup in de grote vijver!) en miljoenen kikkervisjes...

Ik heb een hele tijd met een fijnmazig net geschept, om zo veel mogelijk van die kikkervisjes te redden, en die zitten nu prinsheerlijk in de propere en heldere vijver rond te zwemmen...

Omwille van de kikkervisjes ga ik nu nog enkele weken wachten vooraleer nieuwe visjes in de vijver te zetten... Vrees niet, de kikkervisjes zitten niet in "dood" water, door de pomp vloeit nu water van de grote vijver naar de klein en vice versa...

Voor de herfst ga ik een fijnmazig net over de kleine vijver spannen, zodat we de bladeren er grotendeels kunnen uithouden... Een mens leert voortdurend bij, en we hebben de laatste jaren echt heel koude winters gehad, waardoor wellicht de put vervroor tot tegen of zelfs tot in de blader/modder massa...

Natuurlijk zit ik hier nu stijf en stram, en vol rugpijn. En met Anny is het al niet veel beter, zij heeft vooral pijn aan haar rechterhand, aan één vinger waar iets mankeert aan een pees. Ik heb geen idee hoe de juiste naam is van die aandoening, maar hier noemen we dat een klakvinger... Als de vinger plooit, dan moet ze die vinger weer recht trekken met haar andere hand. Als ze wat zwaarder werk verricht dan normaal, heeft ze daar veel pijn in. Eigenlijk zou ze dat moeten laten opereren, maar ze hoorde al van verscheidene lotgenoten dat het er dik inzit dat het dan terugkeert... dus blijft ze er maar mee lopen.

Ik hoorde van mijn oudste zus dat er geen vrolijk dansje af kon op haar verjaardag... Volgende week moet ze onder het mes om een nieuwe heup te laten steken... Hopelijk gaat het zo goed als met de talrijke mensen die ik ken, die met die nieuwe heup weer alles doen zoals in hun jonge jaren !

Eigenlijk kunnen ze tegenwoordig al heel wat hé ? Nieuwe heupprothese, nieuwe knieprothese, nieuwe hartkleppen, ga zo maar door... Nog een beetje en we lopen allemaal rond als bionische mannetjes en meisjes... De roestvrije mensen...

Je mag alleen de echte prijs van al die dingen niet kennen ! Gelukkig dat de mutualiteiten er zijn, of we zouden helemaal niet roestvrij kunnen rondlopen, omdat het niet betaalbaar zou zijn. En zeggen dat er dan zijn die de sociale zekerheid niet belangrijk vinden...
De mensen zouden echt meer de moeite moeten doen om de doelstellingen van de politieke partijen eens na te lezen op wat echt belangrijk is... De momenteel grootste partij in Vlaanderen zou meteen gebuisd zijn !

Nu, ik ga niet weer politieken...

tot de volgende ?

Van onder wijs ?

According to legends, Laozi leaves China on his water buffalo. Renard, (2002), p. 16 (Photo credit: Wikipedia)

Ze (de politici) hebben het weer eens gedaan.
Je kunt met zekerheid bepalen dat het een miskleun is, als beide kampen de zege opeisen... En dat is precies wat je nu hoort. Iedereen heeft gewonnen... ten koste van het onderwijs, de leerlingen en de leerkrachten, maar geef toe, ten opzichte van de weledele heren en dames politici, is dat maar het kleine grut, het plebs, het schorem...
Een van de kenmerken van een politicus, is dat hij nooit twijfelt. Hij is altijd zeker van zijn "wijsheid", en het zijn de anderen die te weinig begrip hebben...  Lao-tse zei: Zij die weten spreken niet, zij die spreken weten niet... Politici zijn praatvaren, ergo... ze weten niets !

Ach, waren alle mensen wijs,
en wilden daarbij wel,
de aard' waar haar een paradijs,
nu is ze meest een hel... (D. Camphuyzen)

Grundlage der Politik ist das Kompromis. (G. Freytag), en daarbij kan men stellen:
Een compromis is de eerlijkste manier om iedereen ontevreden te stellen. (Alexander Pola) en geef toe, eigenlijk is dat wat ze nu hebben gedaan...
Als ze eerlijk zouden zijn, dan zou geen enkele partij tevreden zijn met het bereikte akkoord. Ze zijn het ook niet, maar dat kunnen ze niet bekennen, dus verdedigen ze het (niet) bereikte. En dat doen ze uit alle macht, en voeren bewijzen aan dat ze hun gelijk hebben gehaald...

Sukkelaars... Maar eigenlijk zijn wij de sukkelaars, want wij ondergaan die dwaasheden.

En weet je wat ik het ergste van alles vind ? Soms heb ik de indruk dat ze echt overtuigd zijn van hun eigen inbreng, hun eigen inzet, hun altruïsme. Soms heb ik de indruk dat ze overtuigd zijn dat zij nu echt het beste hebben gedaan voor hun land... Als dat zo is, dan is het nog erger met hen gesteld dan ik al dacht !

Waar ik met iets van bewondering naar kijk, is hun kunde in het creëren van "moeilijkheden". Niet dat ze moeilijkheden maken, nee, ze ontdekken voortdurend euvels in de maatschappij, die dan dringend een oplossing vergen. Voor zij die tekortkomingen benoemden, was er geen kat die er ooit van had gehoord. Ze zijn niet alleen de genieën in deze materie ! Ook in de farmacie zien we dergelijke zaken ! Ze vinden een medicament uit voor een ziekte die niet bestaat, dus scheppen ze uit het niets die ziekte, en voeren een hele campagne om de mensheid er van te overtuigen dat dit "probleem" nu met tabletjes XYZ ook opgelost is... Terwijl er vroeger niemand was die daar ooit een probleem had gezien. (Dit is geen fabeltje !!!)

Maar ach, ik ben weer eens aan het memmen over de politiek, terwijl die mannen eigenlijk geen woord waard zijn... Laat ons kijken naar buiten, de zon schijnt, het is mooi weer...
Ga weg van je computer, ga naar buiten, geniet van de zon, trek nu eindelijk dat onkruid waar je niet toe kwam door kou en regen, en doe ondertussen genoeg vitamientjes D op om de komende winter te doorstaan...

tot de volgende ?