Naar totaal rookverbod en alcoholverbod !!!

Image via Wikipedia

We hebben nog maar net de "stoeprokers" ingehuldigd in de nieuwste versie van de dikke van Dale, of de regering vind het nodig om de pen op de borst van de roker te prikken en te stellen dat de meeste rokersterrassen niet in overeenstemming zijn met de wet.
Men is van plan de alcohollimiet terug te brengen naar 0.2 ...

In Mater staan nog 1.5 café's... ( die halve herberg is maar nu en dan open) Al de rest is verdwenen. Mater, dat is dat mooie dorpje met de grote brouwerij, waar Oudenaarde zijn rechten van Bierstad bij pikt. In het bierdorp zelf zijn dus bijna alle herbergen verdwenen.
Dit is niet alleen een sociale ramp, het is ook een ramp voor de volksdevotie ! De grote ruitersommegang ter ere van onze plaatselijke Sinte Amelberga moet eindigen met het doorspoelen van de te grote devotionele emoties, en het gebrek aan café's verhindert dat !
Na de café's die door het rookverbod al zo erg getroffen werden, wil men nu de limiet voor het alcoholverbruik leggen op het nutten van maximum een halve likeurpraline. Met een hele praline loop je kans je rijbewijs te verliezen. Dat betekent dat naast de herberg nu ook de restaurants hun deuren gaan mogen sluiten. De verdienste van het restaurant in België is immers grotendeels afhankelijk van de verkoop van bijpassende wijnen...

Als we nog eens copieus willen eten, dan moeten we dat in het vervolg thuis doen, en dan nog liefst 's avonds, zodat we meteen, zonder verplaatsing op de openbare wet, het bed kunnen in duikelen.
De wetgever houdt er geen rekening mee, dat het helemaal niet gezond is om 's avonds zwaar te eten... Of net wel ?
Misschien is dat wel allemaal in het grote plan ingebouwd van de redding der pensioenen à la politiekers ?
Misschien is het de bedoeling de mens een ongezonde leefwijze op te dringen, zodat de mens vroeger komt te overlijden, en dus minder lang ten laste is van de pensioenkas? Pensioenkas die zo vlug geleegd wordt door de pensioenen van meer dan 6.000 euro's per maand van alle parlementairen en ex-parlementairen die 20 jaar hun broek versleten hebben in het parlement.  Alhoewel, neem dat niet te letterlijk, ze hoeven daarvoor niet echt aanwezig te zijn... Gekozen zijn is al dik genoeg inspannend voor deze lui. Lui staat hier dan ook in de twee betekenissen van het woord.

Ach, ik ben zelf geen roker (meer), en veel alcohol nut ik niet, dus moet ik er me voor mezelf niet echt druk over maken, maar ik krijg de kriebels van dat betuttelende.

Ik zal er goede vrienden wel eens op wijzen dat roken ongezond is, maar tenslotte is dat hun keuze. En ik heb er niet echt problemen mee. Als ze bij mij op bezoek komen, dan haal ik een asbak uit, en laat hen genieten van hun sigaretje. Zodra ze weg zijn gooien wij die stinkende asbak leeg en verluchten het huis even, en het leed is geleden. ik denk niet dat die enkele uurtjes passief meeroken mij meteen zullen aantasten, en zo wel... jammer, maar ik loop veel meer risico bij het wandelen in de stad midden de uitlaatgassen van de auto's. En ik vraag me af of ik niet even veel gevaar loop als ik op straat sta te babbelen met een roker... (Hangt misschien af van de windrichting ?)
Ik wil maar zeggen, de enige die door die wetgeving echt bescherming geniet, is de uitbater van de horecazaak. Maar die kende het gevaar en is zich bewust van de risico's van zijn beroep. Misschien kan dit ook opgelost worden door het dragen van een soort masker ? Alhoewel de aantrekkingskracht van de mooie cafébazin natuurlijk wel te lijden zou hebben onder dat maskergedoe.
Idem dito voor de alcohol.
Natuurlijk ben ik het eens dat alcohol en rijden niet samen gaat, maar toch stel ik me vragen daarbij.
Je mag niet telefoneren al rijdend, want het leidt de aandacht af.
Je mag het wel met een handsfree installatie, alhoewel ondertussen bewezen is dat dit ook al afleidend werkt. Net zo goed als de telefoon in de hand houden. Eerlijk gezegd vind ik het feit dat je een hand niet vrij hebt op zich veel gevaarlijker dan het telefoneren op zich. Ik heb al een paar keer raar zien manoeuvreren door chauffeurs met een telefoon in een hand.

Maar is dat niet allemaal logica?
Hoort dat niet allemaal tot de normen van een samenleving?
Moet men tegenwoordig echt iedereen bij het handje houden en betuttelen van af zijn ontwaken tot zijn slapen gaan?

Ik ben niet voor het roken, ik ben niet voor alcohol en rijden, ik ben niet voor die ambetante GSM waarmee mensen nooit meer echt vrij zijn, maar dat hou ik zelf in de hand. Daar heb ik echt geen wetten voor nodig.
Misschien hebben de mensen die de wetten maken wel die steun en die maatregelen nodig.
Waarschijnlijk wel.
Maar dat is weer een ander verhaal, ook al is er heel veel verband.

Als kind las ik Pietje Bell... Die ooit een bordje "Lege bovenkamer te huur" op de rug hing van een man... en dan denk ik: "Het parlement is een enorme zaal vol met lege bovenkamers"...

djudedju

tot de volgende ?

Mefistofeles

Image via Wikipedia

Faust sloot een pact met de duivel om macht, kennis, bezit te hebben, maar hij moest als betaling zijn ziel afstaan aan Mefistofeles. Iedereen kent wel het verhaal van Goethe (en anderen)...

Naar mijn gevoel beschrijft men hier niet ene Faust, maar gewoonweg de mens...

Iedereen doet aan verwerven van bezit en macht en kennis, en wellicht doet ook iedereen dat wel eens op een minder eerbare manier. De student spiekt, de werknemer steelt kleinigheden op zijn werk (een Bic...) of verspilt tijd die betaald wordt als werktijd, werkgevers eisen te veel, handelaars geven iets te weinig gewicht of minderwaardige goederen...Kortom iedereen doet wel wat, in erge of minder erge mate. Niemand is zonder zonden.

En net daarover wil ik het hebben...
Ik heb de ongelukkige gewoonte te observeren... Ik bestudeer mijn medemensen en mezelf. En ik denk na, filosofeer, ontleed....

Toen ik kind was, was de katholieke Kerk in onze regio nog oppermachtig, in Nederland zag men hetzelfde, maar dan veel meer van uit Protestantse hoek (het verschilde er wat volgens de provincie), maar we konden wel stellen dat de kerken er dominant aanwezig waren. (Minder in de steden dan op het platteland).

Gelovigen werden aangeleerd dat ze regelmatig hun zonden moesten biechten (bij de protestanten belijden). Je werd aangeleerd om je geweten te onderzoeken, al je "zonden" te memoriseren, en die moest je dan biechten of belijden. Daarop volgde dan een absolutie en een bevrijd gevoel.

Zowel de biecht als de belijdenis lijken niet meer van deze tijd. Je ziet haast niemand meer aanschuiven voor de biechtstoel, en voor de Protestantse belijdenis zal het wel idem dito zijn...

De tijden zijn veranderd, de kerk is niet meer zo dominant, en dat lastige "je zelf blootgeven" is uit de mode.
Maar is dat wel terecht ?

Ik ga hier niet pleiten voor de biecht of belijdenis, want ik meen dat wat ik ga zeggen niet alleen voor gelovigen geldig is...maar ik pleit wel voor een regelmatig gewetensonderzoek. Dat heeft niets te maken met gelovig of niet gelovig, dat heeft alles te maken met je houding in de samenleving, met het feit of je aangepast bent aan die samenleving, of je eerlijk bent met jezelf en tegenover de anderen.

Ik kan me immers niet van de indruk ontdoen, dat het gebrek aan dat gewetensonderzoek leidt tot een afzwakking van de normen, van het idee zonde, het idee verkeerd of juist. Waar je niet mee bezig bent, dat verdwijnt naar de achtergrond van je hersenen, dat is bijna niet meer terug te vinden, het verdwijnt uit het alerte deel van het geheugen.
Toen men de abortuswet instelde, waren heel wat mensen contra, wat ook de reden was voor de abortus, het leven, ook dat van de ongeborene moest ten allen tijde beschermd worden. Toen men de euthanasiewet goedkeurde kenden wij weer diezelfde reactie bij een groot deel van de bevolking.
Ondervraag nu eens je zelf ten opzichte van deze twee problematieken... Als je tegenstander waart, dan ben ik bijna zeker van het feit dat je jezelf er nu niet meer zo druk om maakt. Je bent wellicht nog steeds niet voor, maar je kunt al wel bepaalde redenen begrijpen en misschien zelfs aanvaarden.
Hoe komt dat ?
Gewenning, en het feit dat we er niet meer actief mee bezig zijn.
Ik ga hetzelfde met simpeler onderwerpen stellen...
Toentertijd zouden wij niet zomaar een Bic in ons zakken hebben gemoffeld en meegenomen hebben naar huis. Ik herinner me mijn vader die met een bic in zijn handen zat, en zich zat af te vragen waar hij die mee genomen had, waar hij die onbedacht had in zijn zak gestoken, wie hij benadeeld had... Nu is er geen kat meer die zich zorgen maakt over een bic die hij ergens onbedacht meenam, in tegendeel, nu is er bijna niemand meer die het verkeerd vind een bic mee te nemen uit de grote voorraad op het werk...

Er is dus wel een en ander veranderd aan de mens.
Niet ten goede...
En ik denk dat dit komt omdat we niet meer de goede gewoonte hebben om bij ons zelf regelmatig een gewetensonderzoek te doen. We herhalen de normen niet meer keer op keer ! De normen schuiven zo stilletjes naar de achtergrond. Er zijn daar toch bic's genoeg, en de baas heeft geld genoeg... Maar doet dat er eigenlijk iets toe ?
En waar is dan de grens van het "toelaatbare" en het niet toelaatbare ?  2 bic's of 10 ?
We moeten nodig weer onszelf confronteren met de normen, met ons geweten.
Mooi woord, komt van weten... en zo is het ook, we weten het wel... We zijn er ons wel bewust van, maar we verschuiven de norm.

Hoever kun je de norm schuiven voor aleer je voor je zelf verkeerd bent?  Is die norm hetzelfde als het over jouw bic's gaat die gepikt worden door een ander of dat jij die bic's pikt van de ander ?
Gek hé?

Normen zijn belangrijk. Ik denk dat we weer moeten overgaan naar een regelmatig gewetensonderzoek, een herhalen van de normen, het opdreunen van de 10 geboden, denkend aan wat we er van bakten... Gelovig of niet, geen maatschappij kan bestaan zonder normen.

tot de volgende ?

SF

Image via Wikipedia

Ik heb jaren aan een stuk SF-boeken verslonden. Kortom, ik hield enorm van dat genre. Vooral waar het "mogelijke" scenario's betrof, of schrijvers die heel erg technisch konden verhalen, maar ook soms de absurde SF... Kortom, bijna alles, als het maar "Wetenschappelijke Fictie" was....
Ik weet niet waarom, wellicht oververzadiging, maar op een gegeven moment was ik de SF moe, doodmoe...
Het interesseerde me niet meer.
Sinds kort zit ik weer SF te lezen, en mijn oude liefde is er terug, met volle kracht.
Ik zit me nu alleen maar af te vragen waarom ik ooit gestopt ben met dat genre?

SF is bij velen een minderwaardig soort boekje, maar het gekke is dat er ook echte profeten tussen zitten. De parallelle werelden waren vroeger je reinste SF, en zijn nu plots wiskundige "zekerheden". Te gek.

De ene schrijver is in SF ook de andere niet. Er zijn er die wild fantaseren, er zijn er die heel degelijk onderbouwde werken maken, waarbij ze werkelijk een wereld creëren die logisch in elkaar zit, alleen op een heel andere manier dan de onze. De Grootmeester is onbetwistbaar Asimov...

Wat ook gek is, in SF vind je eigenlijk alle genres terug uit de "normale" boekwerken... Je vindt er liefdesromannekes terug, oorlogsverhalen, horror, detectives en noem maar op, het is er. Maar dan allemaal geprojecteerd in een vreemde wereld, soms is die vreemde wereld gewoon de aarde, in een verre toekomst. Ik vond, weliswaar niet in een bundel, maar als deel van een boek, gedichten terug...

Ook vroegere schrijvers beoefenden al dit genre, denk aan Wells, aan Jules Verne en vele anderen.

Wellicht is het de fantasie die mij aanlokt. Je creëert in een SF-verhaal in feite een beetje je eigen wereld, je eigen personages, je eigen technologie, je eigen gebruiksvoorwerpen. Stel gewoon dat je hoofdfiguren schubben hebben, je laat dan je vrouwelijke wezens hun schubben lakken...

Je kunt het zo gek niet bedenken of het is al ergens geschreven? Nee, fantasie is zo onbegrensd, dat je altijd weer nieuwe plots, nieuwe werelden hebt.  Natuurlijk heb je er ook goede schrijvers en minder goede. Bij sommige boeken kun je je boek niet wegleggen vooraleer het uit is, net zoals bij een gewone goede thriller. Kortom, je vindt er hoe dan ook altijd wel je gading, tenzij... Tenzij je echt niet het vermogen hebt om een virtuele wereld te aanvaarden als achtergrond in het verhaal.

Nu we horen dat wellicht iedere ster gemiddeld minstens één planeet heeft, wordt het aantal bewoonbare planeten plots op miljarden geschat. De kans dat er op die bewoonbare planeten ook leven is ontstaan zal wel een stuk lager liggen, maar ook dan blijven er wellicht heel veel over waar wel leven is. De kans dat er verstandige wezens zijn ontstaan is wellicht nog onnoemelijk veel kleiner, maar er zullen er wellicht nog wel enkele zijn... Dus SF benadert blijkbaar steeds meer de/een werkelijkheid.

Vermits we elkaar wellicht nooit gaan ontmoeten, kunnen we fantaseren, zonder grenzen, en laat dit ons toe mogelijkheden te bedenken. Je kunt ieder aards, ieder "gewoon" fenomeen over gaan planten in een vreemde wereld. Zonder een of andere godsdienst te poneren, kun je gewoon het idee godsdienst al eens gaan neerzetten in een vreemde wereld. Zou ook daar eerst een vorm van Animisme geweest zijn? Zou het ook daar geëvolueerd zijn naar een Eén-God-godsdienst? Zouden daar ook schisma's zijn ontstaan ? Zouden daar ook kerkorganisaties zijn gekomen met een groeiende interesse voor macht boven het Geloof ? Kortom, je kunt eigenlijk, dank zij een fantasiewereld, een hele sociologische aanval doen op fenomenen die wij hier kennen, en die je ergeren...

Door het feit dat je het poneert op een andere wereld, of in een verre toekomst, kan niemand je rechtstreeks betichten van aanvallen op gevestigde waarden, maar iedereen weet, ziet, snapt dat het dat in feite wel is.

SF kan dus héél aards zijn op een vreemde wereld...
Als je niet van dit genre literatuur houdt, misschien moet je dan je mening nog maar eens herzien, en er toch terug eens in duikelen... Maar nu lezen met een innerlijke blik op je eigen wereldje...

tot de volgende ?

I had an Dream

Image by emmapatsie via Flickr

Ik had een droom...
Ik had de dood in handen, de droom van heel de mensheid: de dood vernielen!
Ik had de dood in handen en lei mijn handen rond zijn hals en kneep er het laatste leven uit.
De dood was dood.
De mens leefde voor eeuwig !
Het ultieme doel was bereikt.

Ik zag een oude man, kreupel en krom, vol van wee en smart. Ik zag een levend lijk krom van de kankerpijnen, ik zag mensen huilen om de dood als verlosser... De dood was niet meer.
Ik zag de wereldbevolking uit de voegen barsten, en ik zag de sterken en gezonden de zwakken en zieken opdrijven naar concentratiekampen, waar ze eeuwig hongerden, eeuwig leden, eeuwig kermden. Ik zag op de duur hoe men de levende wrakken het vuur in gooide, vernietigen, plaats makend... Maar zelfs in hun asse bleven ze huilen en krijten. De wind nam de huilende as mee op zijn eindeloze zwerftocht, en nog nooit heeft de wind zo gehuild als toen.
De dood was niet meer
en men schreeuwde om de dood...
Een eindeloze schreeuw naar het einde.
De dood kan vriendelijk zijn, verlossen, bevrijden... maar de dood
de
dood
was
niet
meer
...


Ik had een droom...
Ik had de dood in handen, en na de eerste droom liet ik de dood los, liet de bevrijder los...
En de dood nam de vorm aan van een enorme pandemie...
De zwarte dood, de pest die meer dan 25 procent van de mensheid uitroeide was er niets bij.
Een verschrikkelijke pandemie die zich voortzette via de lucht, via aanrakingen via onbekende wegen...
Je zag de mens op straat plots stokken in zijn bewegen, neervallen en hij was niet meer.
Niemand durfde de doden nog te ruimen, moeders lieten hun kinderen liggen en liepen huilend weg.
Liefde was niet meer want aanraken was gevaarlijk.
Alleen eigenliefde en de dood was nog.

Huizen vol dood werden in brand gestoken in de hoop de dood te doden, wie een zieke in huis had werd de stad uitgejaagd... De dood heerste en lachte met de weghollende mensheid, hollend naar hun dood.

Niet alleen de zwakken, maar ook mannen sterk als een boom, of taai als een wisse allen stierven, de dood heerste...
Slechts hier en daar ontsnapte er een enkeling, kreeg de ziekte en overleefde. De meesten waren in die korte tijd oud en grijs geworden, maar ze leefden, en alras bleek dat zijn niet meer ziek werden.
Pogingen om over te gaan tot inentingen bleken vruchteloos, geneesmiddelen hielpen niet, de dood was een totaal nieuw fenomeen geworden.
De dood bracht de wereld tot stilstand
Geen beschaving meer
 geen cultuur
geen steden, geen gemeenschappen.
Pas na jaren kwamen hier en daar groepjes overlevenden bij elkaar, bang, uiterst voorzichtig.
De wereld herleefde, de natuur overwoekerde de steden
het was net geen terugkeer naar de middeleeuwen, maar veel scheelde het niet.
Wolven huilden over Vlaanderen
De dood was heerser

De mens leefde onder doem en dwang
bang van andere mensen
bang van het grote sterven...

De dood was de heerser.

De dood is de vijand, de dood is een vriend.
Weet je, het is goed zoals het is. Ingrijpen en de dood overwinnen brengt geen baat, verliezen en de dood laten heersen is te erg...

De wereld beheerst de dood. De dood is aards !
Doe de wereld dood... en ontvang de pandemie of de eeuwige hel van het leven...

tot de volgende ?

de zevenslaper

Image via Wikipedia

Vannacht geslapen als een marmotje. Of, om de titel te verechtvaardigen: als een zevenslaper.
Voor wie het niet weet dat is ook een beestje, ik denk zelfs dat het identiek is aan wat we wel eens het fruitratje noemen. Zeker ben ik niet, want de namen verschillen wel eens per regio.
Maar het is een beestje dat je niet zo vaak ziet ! Niet dat het extreem zeldzaam is, maar het weet zich goed te verbergen.
Het diertje doet een winterslaap, en wordt wel eens aangetroffen in een nestkastje voor vogels, waar het zo vast slaapt dat je bijna denkt dat het dood is.

Maar ik heb dus lekker geslapen.
Dat komt omdat we gisteren naar de Boum zijn geweest in Ath. De Boum is een kledingszaak. Ik weet niet hoe ze het doen, maar ze zijn er véél goedkoper dan andere winkels. Toen wij hoorden dat Els er was gaan shoppen, dachten wij er aan om ook eens te gaan. Anny met de bedoeling om kleren voor mij te kopen, ik met de bedoeling om kleren voor Anny te kopen.

Als er al één bron van onenigheid zou bestaan in ons gezinnetje, dan is het dat. Anny wil best kleren kopen, maar niet voor zichzelf. Ik moet steeds weer aandringen dat zij ook eens voor haarzelf moet kopen, en niet alleen voor mij. Gisteren is dat wonderwel gelukt... Ik ben content, en wellicht is dat de reden dat ik zo goed heb geslapen. Ik heb geen nieuwe kleren, en Anny zes stuks. Heerlijk !

Normaliter ben ik niet zo'n goede slaper... Meestal ben ik rond 1 uur al weer wakker, lig dan te draaien en te keren, ga naar het toilet om eens zittend mijn rug te laten bekomen, steek het licht aan en lees wat in een boek... Daar wordt Anny wellicht dan ook wakker van, en zij staat dan op, gaat naar het toilet beneden, gaat de living binnen op zoek naar wat drinken en komt dan terug naar haar bed. Dan weet ik dat het zo wat tijd is dat ik ook weer naar bed ga, anders hoor ik haar plots vragen of ik nog van plan ben te slapen... Eigenlijk niet, maar dat kan ik niet zeggen, en wonder boven wonder, alhoewel ik het gevoel heb dat ik geen oog dicht doe, stel ik vast bij het kijken naar de wekker, dat er plots een paar uur verdwenen zijn. Ik moet dus wel geslapen hebben. Gek wat het verschil is tussen je denken en je doen.

Ik maak me weinig zorgen over mijn slapen. Ik denk er niet aan om een slaapmiddel te nemen. Ik ga er van uit dat mijn lichaam, mocht het slaap te kort hebben, het de volgende nacht wel het tekort zal inhalen... En dat lijkt aardig te kloppen. Bovendien heb ik geen last van het wakker liggen. Ik lig gewoon te denken, te fantaseren, ideeën te zoeken voor beelden en noem maar op. Ik ben overal mee bezig, uitgenomen met het feit dat ik wakker lig. Er is maar één uitzondering, als de pijn te groot is, dan is wakker liggen erg, en is het wegvluchten in denken veel moeilijker. Dan moet ik een tijdje gaan zitten om mijn houding drastisch te veranderen.

Ik heb al vastgesteld dat ik veel wakker wordt van de pijn als ik onbewust op mijn rug ben gaan liggen. Het best slaap ik in foetushouding, op mijn zij. Ik kan niet lang op mijn rug liggen zonder pijn te voelen opkomen. Maar soms krijg ik het ook in die foetushouding... Ik heb geen idee waarom... Ik heb het gewoon.

Maar vannacht ben ik maar een keer wakker geworden, heb wat gelezen in een SF boek, en ben dan terug het bed ingekropen en was heel kort nadien al weer vertrokken...tot na achten ! Het is jaren geleden dat ik zolang in mijn bed lag.  't Heeft mij deugd gedaan, en ik ben nog steeds happy met onze shopping in Ath...  We zijn er heen gereden met de GPS... en dat was weer een heerlijke ervaring ! We hebben straatjes gedaan waar we normaliter nooit zouden komen. Geef toe, als je op de kaart rijdt, dan zoek je de weg via de grote wegen, om zo weinig mogelijk te moeten zoeken. De GPS geeft je de weg volgens zijn (haar?) logica... We reden door piepkleine Waalse dorpjes met namen die duidelijk Vlaamse roots hebben. Dat Vlaams kan best ook Germaans geweest zijn, wie weet hoelang dat al Franssprekende gemeenten zijn... Als je in Frans-Vlaanderen rondtoert heb je dat ook, daar zie je ook die Vlaamse namen die verfranst werden. Geschiedenis die ergens bleef leven tegen beter weten in.

En hier zit ik nu te bloggen, veel wakkerder dan ooit. Slapen kan wel eens heerlijk zijn. Ook al is het eigenlijk een domme tijd van nietsdoen.

In mijn lindeboom zitten een koppel mezen in alle hoekjes van de takken en plooien in de schors te zoeken naar beestjes. Het is vandaag koud. En wellicht hebben ze wat meer energie nodig om warm te blijven, of ze moeten gewoon bezig zijn om warm te worden... ? (Zouden vogels bibberen als ze kou hebben?)

tot de volgende ? (foto: De reus Ducasse te Ath)

geobsedeerd

Image via Wikipedia

Ik ben geobsedeerd door die wiskundigen die er van uit gaan dat er parallelle werelden moeten bestaan (want anders klopt de wiskunde niet)...
Ik heb daar twee stellingen rond gefantaseerd...
Stelling 1: We hebben de wereld die we ons voorstellen.
Dat klinkt bijna logisch, tenzij we achteruitgaan in de tijd, want dan hebben we tijden gekend waar de aarde plat was, waar je over de rand van de zee kon vallen in het eindeloze niets, waar we het centrum waren van het universum, waar we het centrum waren van ons zonnestelsel, waar de planeten nette cirkeltjes liepen rond de aarde, nadien rond de zon... en ga zo maar door. Maar het is nog veel complexer dan dat!
Het kan best zijn dat je buur een heel ander voorstelling heeft van de aarde en de kennis. En er zijn volkeren die  wellicht nog steeds in een andere wereld leven, dan de wereld waar wij in leven. Dat betekent dus dat je niet alleen parallelle werelden hebt, maar ook nog gelijktijdig in verschillende versies. (dus parallelle parallellen)
Er zijn momenteel nog steeds mensengroepen die geloven dat er nog een wereld zit onder onze voeten, waar je ergens bij de polen in kunt gaan (Volgens sommigen zit Hitler daar nog steeds veilig te broeden op de verdere uitbouw van zijn 1000-jarig rijk).

Stelling 2: Er zijn inderdaad de wiskundige nevenwerelden...
Volgend de wiskundigen zouden dat werkelijk parallelle werelden zijn, dus u en ik lopen daar ook rond, misschien niet helemaal gelijk, maar toch duidelijk jij en ik. Het niet helemaal gelijke zou er eerder in bestaan dat we daar een andere job doen, of dat we daar eindelijk op regime gegaan waren en veel dunner voorkomen, of dat we daar nog steeds roken...
We zouden volgens die theorie ook niet noodzakelijk op exact hetzelfde moment moeten zijn geboren, of sterven. Dat zijn dingen die variabel kunnen zijn... Ik kan op de 17° parallelle wereld dus perfect nog aan moeders borst liggen... en op een ander al lang dood en begraven zijn.
Die parallelle wereld zijn dus wiskundige beelden. Ze hoeven misschien niet eens reëel te zijn, ze kunnen best virtueel zijn, maar dan zo echt dat ze invloed hebben op onze wiskunde. (Ik snap er geen biet van)
Maar het doet mijn fantasie werken...
Stel dat er een wereld is waar de omstandigheden exact gelijk zijn, maar één dag voor loopt.
Op een of andere manier ben ik in mijn dromen mijn gelijke op die andere wereld, en als ik wakker ben, droomt hij mij. We hebben dezelfde functie, in hetzelfde bedrijf, en dezelfde collega's die aan precies dezelfde taken werken. Besef je dan wel dat ik in feite niet meer moet nadenken? Ik moet maar na doen wat mijn alter ego al voor mij deed.
Maar het gaat verder ! Stel dat ik inspecteur ben bij de politie! Ik zou briljant zijn als mijn dubbelganger zijn job goed deed. Ik zou de indruk kunnen wekken dat het bij mij zuiver denkwerk was waar mijn andere ik lijfelijk aan werkte.
Je kunt prachtige SF verhalen opbouwen rond een dergelijk thema !

Maar er is nog meer te fantaseren... Stel dat dat ik de wiskundigen wegdenk! Ik moet alleen een andere stelling poneren om een andere wereld te creëren... Dus, als ik niet geloof in die parallelle werelden, dan zijn die er ook niet. Mijn wereld is dan anders dan hun wereld, en dus op zich een parallelle wereld, die er is door dat hij er net niet is...
Ik weet het, het is absurd.
Maar ik heb wiskunde al altijd wat absurd gevonden, en het betert er niet op...

Ik heb het al sinds ik mijn hersenen moest breken over een badkuip met vier kranen (ieder met een verschillend debiet) en zes gaten in het bad (ieder met een verschillende diameter)... en ik moest dan uitrekenen hoelang het zou duren voor ik die kuip vol kreeg. Ik voelde helemaal geen behoefte aan zo'n bad vol gaten. Mijn oplossing was dan ook: koop een nieuw bad, maar de leraar vond dat geen oplossing... Leraars hebben ook iets bizars... Nu weet ik waarom die leraars zo gek zijn, ze worden het van het leren van wiskunde.
Laat je kinderen niet in die val trappen, raad hen af wiskunde te studeren... Tellen leidt tot gekte en bezitsdrang, bezitsdrang leidt tot dominantie, dominantie leidt tot dictatuur en dictatuur is slecht.

Leer kinderen gewoon denken, fantaseren, en laat hen gewoon parallelle werelden creëren,  van uit een ongebreidelde fantasie waar geen bezitsdrang meer bestaat...
Wie weet lukt het zo tot een betere wereld te komen???
Of er toch te bedenken.

tot de volgende ?

De crocus

Image via Wikipedia

Gisteren ging ik Gilberte afhalen om mee te gaan naar de hobby... In haar tuin bloeit een crocus !
Het is nu al 7 graden en de zon is er !
't Is winter, mocht je het soms niet beseffen.
Voor wie niet aan de global warming gelooft, is deze winter gewoon een abnormale winter zoals er wel meer zijn geweest. Voor wie wel gelovige is in de sekte Global Warming is dit een een bewijs te meer van de opwarming.
Ik ?
Ik zit daar ergens midden tussen in. Ik Meen me nog zulke gekke winters te herinneren, en er waren tijden waar we in jaren geen echte winter meer zagen... Maar toch geloof ik dat er iets mis is met onze wereld. Niet deze winter is een alarmsignaal, wel het gedrag en de migratie van dieren en planten. Die reageren niet op een paar abnormale winters, die volgen een echte verandering van het systeem.
Maar ik denk dat de vervuiling op zich erger is dan deze opwarming. Ik vrees eerder voor de vernietiging en voor rampen door de vervuiling, dan wel door de verwarming op zich. De opwarming is maar een van de symptomen van de ziekte. De patiënt Aarde heeft ook nog eens koorts.

In mijn eigen tuin bloeien de fuchsia's nog steeds. En in een bloempot staat een eenjarige te pogen meerjarig te worden. En ik kan het niet bewijzen, maar ik kan me niet ontdoen van de indruk dat mijn bladerloze linde ook in deze tijd nog groeit. Toen de bladeren begonnen te vallen, zag ik 's morgens bij het turnen dat het hoogste takje net de rand van mijn raam bereikte, gezien van waar ik stond. Ik heb die plaats bijgehouden, en als ik nu precies op de zelfde plaats sta, zit het hoogste takje al een stukje boven het raam uit. En ik ben niet gegroeid. Dus moet het de boom zijn.

Dat zou willen zeggen dat door deze abnormale temperaturen de sapstroom nog niet helemaal is stilgevallen. Bizar. Dat wil zeggen dat het licht niet de enige bepalende factor is, maar de temperatuur ook een rol speelt. Wat zou dat geven als de temperatuur nog toeneemt, en er geen vorst meer komt? Welk beeld zal dat geven in de jaarringen van de bomen? (Is het je al opgevallen dat tropische houtsoorten, zoals ebbenhout, geen jaarringen vertonen? Daar groeit de boom gans het jaar door... Zou dat ook zo worden met bladverliezende bomen? Of zullen ze zich aanpassen en hun bladeren behouden? Of kapotgaan onder de druk van de verandering?)

Is er al iemand die bladverliezende bomen uit onze regio's aangeplant heeft daar ergens in de tropen?
Dan zouden we het kunnen te weten komen...
Het omgekeerde doen we wel. We zien tegenwoordig meer en meer palmbomen, bananenbomen, en allerlei andere bloemen en planten uit warmere contreien groeien in onze tuinen. Ik heb winterharde fuchsia's staan, en hoewel die normaal wellicht bladhoudend zijn, worden ze hier kaal na de eerste serieuze vorst. Het bovengrondse gedeelte van de struik sterft af. En ieder jaar schiet de plant weer uit en groeit hoger en breder uit dan het jaar er voor. Ik heb nu al struiken die hoger komen dan ik zelf ben. In Schotland zagen wij grote bossige struiken staan in de stadstuinen, prachtig bloeiend. Daar ben ik verliefd geworden op deze planten. Hier spreekt men van bellekes, in andere regio's van klokjes...
Het was een prachtig gezicht, een groot immens grasveld, met daarin her en der een berg van klokjesbloemen...

Ik kan echt verliefd zijn op deze natuur... En het doet me dan ook lijfelijk pijn dat ze zo naar de verdoemenis wordt geholpen. We werpen de pracht vol afval, en bezoedelen lucht en water. Er is niet zoveel zoet water voorradig !
Ik ben echt niet de ridder zonder blaam... Ik heb ook al wel eens onbedacht iets weggeworpen. Maar toch, al ver voor dat er echte alarmkreten weerklonken, waren wij de mensen die op onze trektochten zorgvuldig ons afval meesleepten tot op een plaats waar het kon gedeponeerd worden op een voorziene plaats of afvalbak. Het zijn wellicht ook die trektochten die mij meer en meer oog deden hebben voor de natuur.

En... mijn ziek zijn, en mijn tijd om door het raam te turen en de natuur binnen mijn bereik te observeren... Wie houd er anders de hoogte van de takken van zijn lindeboom bij ?
Je moet er echt niet ziek voor te worden, maar leer kijken naar de natuur. Ook al woon je midden in de stad, ergens is er leven rondom je...  En voeder je regelmatig de vogeltjes, dan zul je op de duur enkelingen daar in herkennen. De tortel die een beetje mankt, en die hier nu al vier, vijf jaar blijft hokken... De merel met dat ene grijswitte pluimpje op zijn borst, en dat koolmeesje dat een wat grotere vlek heeft dan de andere... Je leert ze kennen, en je kent hun gedrag en hun humeur.
Houden van...
't Is heus niet bijzonder... zingt Miel Cools, maar het is wel heerlijk !

tot de volgende ?