pensioen: niet om te luieren !

Image via WikipediaIk weet niet of het te maken heeft met het pensioen op zich, maar mijn agenda raakt alsmaar voller en voller.
Neem nu gisteren: Geen blog... geen tijd gehad !
Gisteren om 8.30' uur moest ik bij Monique zijn, om naar Moorsel (Aalst ) te gaan naar een grote zaak in hobbymaterialen. Om 11.30' uur was ik terug thuis. Om 12.30' moesten we ons aanbieden bij Lucifer, nee, niet de duivel, maar een restaurant (vroeger noemde het Piracantha), waar we met de leden van Okra (gepensioneerden) samen zouden genieten van fondue of steengrill...
Omstreeks 17.00' uur waren we alweer thuis...
Vandaag? Om 13.40' moet ik aanwezig zijn in de Kantschool, want ik moet -samen met Monique hobby geven... Dat loopt tot 17.00' uur en dan moet Monique maar afsluiten, want ik moet haastig naar huis, nette kleren aandoen en om 18.00' uur bij de notaris aanwezig zijn...
Morgen ? Staat er alleen een bezoek aan Erik, mijn schoonbroer, in de kliniek van Maria Middelares...
enfin, het lijkt niet meer te stoppen... Want de vrijdag ga ik naar de academie, en de zaterdag naar een of andere rommelmarkt als het weer het toelaat of als het binnen is, en in de namiddag academie...

Ik heb weer dagelijks mijn agenda van doen, om bij te houden waar ik nu weer moet zijn op welk uur... Ik ben precies terug aan het werken...
Oh ja, als je eens lekker veel wilt eten, ik kan je Lucifer aanraden ! Niet duur en meer dan genoeg ! Te vinden in Horebeke, in de Geuzenhoek (de oude protestantse enclave in Vlaanderen).
(ik heb weer eens iets te veel gegeten: 't moest maar zo lekker niet zijn)

Maar weet je, alhoewel het nu en dan wat hectisch is, ben ik wel gelukkig met die drukke agenda. Ik ben nu eenmaal veel liever bezig dan dat ik me zou vervelen. Nu, ik verveelde me zelfs niet toen ik weinig of geen afspraken had, omdat ik wel altijd aan een of ander bezig ben, maar nu werk ik dus weer met de agenda, zit ik veel buitenhuis.

Ik kan de dokter in de pijnkliniek niet dankbaar genoeg zijn voor de raad om lichaamsbeweging te doen. Waar ik voorheen steeds meer en meer achteruit krabbelde, ben ik weer een stukje beter geworden. De pijn is er wel nog, maar gaat niet meer zo snel de hoogte in, en ebt vlugger weg bij een poosje rust. Het leven is op die manier veel draaglijker geworden. Bovendien heb ik geleerd, na al die jaren leer je dat, hoe ik moet bewegen, en waar mijn grens ligt. Ik speel voortdurend met de pijngrens, en het lijkt te lukken om op die manier te leven.

Ik heb het al gezegd, ik ben een gelukkig mens, alle leed en zielepijn ten spijt, acht ik mezelf bij de echt gelukkige mensen. Pijn en smart hebben weinig van doen met geluk ! Geluk is leven binnen je mogelijkheden, en je binnen die mogelijkheden echt happy voelen. Dat is voornamelijk "aanvaarden". En ik snap precies hoe een kanarie zielsgelukkig kan zitten fluiten in zijn kooitje. Hij hoeft alleen dat leven te zien als HET leven... en dat is eigenlijk zo voor alle mensen. Wie het niet kan, zal wellicht nooit gelukkig zijn, zal wellicht nooit tevreden zijn.

Wie voortdurend leeft bij de betrachting van "meer" en "beter", zal nooit het geluk vinden, hooguit enkele momenten van bevrediging, om dan weer te beseffen dat je nog hoger kunt, nog meer wilt... een grenzeloos streven naar het niet bereikbare...

Wie extase verwart met geluk, kent maar heel weinig liefde, heel weinig geluk, heel weinig dagdagelijks geluk...

Leterme verlaat de Belgische politiek... De ratten verlaten het zinkende schip.
Nee, ik ga niet weer over politiek schrijven... Maar dat van die ratten, dat lijkt zo gepast dat ik het wel eens moest schrijven, hé ?

Vandaag schijnt de zon, en hoera, ze zou nog een paar dagen blijven schijnen, vooraleer we weer in oeverloos slecht weer terecht zouden komen... We hebben al een zomerke gehad ! Gisteren zagen we een boer bezig met het uitrijden van de aardappelen.  Hoe ze de aardappelen ooit proper gaan krijgen weet ik niet, het is wellicht al onmogelijk om gewone brokken klei te onderscheiden van patattten met klei er omheen... Wellicht laat men nu al wat er enigszins patatachtig uitziet in de vergaarbakken rollen, in de hoop dat ze er later wel de klei zullen afkrijgen, als alles droog wordt. Misschien ontstaan er wel nieuwe oeroude recepten uit... Patat in een laagje klei gebakken op open vuur... Kan best lekker zijn.

Hier en daar zie je nog steeds maïsvelden staan, waar amper een spoor van zaadvorming aanwezig is. Soms staat ze ook nog maar een halve meter hoog... Kortom, zelfs al was je een paar maand uithuizig, je ziet zo dat het een rotzomer is geweest.

En dan zou ik mij niet zijn, als ik niet terug dacht aan mijn geschiedenislessen... Mocht zo'n jaar er zijn geweest in vroeger tijden, voor de wereldeconomie die we nu kennen, dan zouden we wellicht voor een hongerwinter staan. Nu wellicht alleen voor een dure winter.
En wellicht zal men uit al die vreemde landen, ver weg, meer goederen uit voeren naar hier... Ook al zou dat betekenen dat er ginder nog wat meer honger is, want economisch sterkere landen moeten beter en sneller gevoed worden dan de achterblijvertjes... Cru ? Ja, maar het is een bittere realiteit !
Net zoals er in Afrikaanse landen massaal snijbloemen worden gekweekt voor onze markten... terwijl er ginder eten te kort is...
Geen bloemen meer kopen? Ach, dan zet je ze ginder helemaal in het verdomhoekje.
Het is immers niet de bloemenkoper die schuld heeft, het is niet de kledingdrager die schuld heeft, het is niet de TV-kijker die schuld heeft... het zijn zij de de economie op die manier inrichten dat ze met abnormale woekerwinsten en allerlei misbruiken tegen over de mensheid en de werknemers ginder in het bijzonder zich verrijken... Ten koste van wat dan ook...
Ik voel me altijd een beetje ongelukkig als ik acties zie tegen het dragen van kledij uit die arme landen, waar de werknemers worden uitgebuit en misbruikt... Als we die kledij niet meer dragen, zetten we die mensjes ginder dan niet volledig in de kou ? Moeten we niet ginder de macht van de werkende mens op krikken, om er menswaardige arbeidsomstandigheden en leven te bekomen?
Moeten wij hen niet in de eerste plaats helpen in de strijd die wij zo'n 130 jaar geleden begonnen zijn, en waar we nog steeds niet echt gewonnen hebben, moeten wij hen niet helpen om minstens naast ons te komen ? Hebben zij geen recht op een menswaardig leven, omdat ze aan de verkeerde kant van de wereld zijn geboren?
Voor mij is dat de echte dictatuur ! Machtsmisbruik tegenover de kleine man.
Geef iedereen een deel van het recht op geluk.
het recht op voeding
het recht op ontwikkeling
het recht op geneeskunde
het recht op...
...
gewoon: op Mens zijn...

tot de volgende ?
(op de foto: reuzenbalsemien: staat er schitterend bij dit jaar, is waterminnend !)

de WC-terroristen...

Image via WikipediaDe herdenking van 11/9/2001 met de aanslagen op de Twin-Towers maken blijkbaar dat heel Amerika weer eventjes in de angstpsychose duikelt.
Tot twee keer toe werden vliegtuigen preventief begeleid door F16, door het verdacht gedrag van een of enkele passagiers... Wat er aan de hand was ? Gewoon een enkeling die te lang op het toilet bleef zitten...

't Is om er het schijt van te krijgen !
...
...
Maar nee, dat mag niet, want dan zit je nog langer op de pot...

Heel het internet zit vol met verhalen over de aanslagen op 9/11... Vooral met "bewijzen" dat het allemaal opgezet spel is, dat de Amerikaanse regering er zelf achter zit, dat de Twin Towers vol zaten met springstof om een beetje mee te kunnen werken aan het ineenstorten... te veel om op te noemen, en heel overtuigend allemaal. Lees het dus niet, anders is dat miniem stukje vertrouwen in de mensheid helemaal naar de verdoemenis...
Maar hoe dan ook, de aanslagen - of wat het ook waren-, zijn aangegrepen om vuurke-stook te spelen in het favoriete deel van de wereld die draait op ...olie...
Ik geloof niet in toeval... ik geloof wel dat wie de macht heeft, node ziet hoe anderen rijker dreigen te worden dan hij zelf.
Ik geloof ook niet dat men nu gewoon eventjes de Libiërs is gaan helpen tegen die snode dictator... En ik zit te grinniken als ik lees dat in de bijna nieuwe regering der opstandelingen er Moslim-fundamentalisten staan, die gezocht worden wegens...terrorisme... Niet dat ik graag terroristen zie, maar gewoon omdat het  er op lijkt dat Amerika en zijn vazallen hunne haring niet braadt...
Ik heb al te vaak en al te lang gezien hoe dictators dictateurke mogen blijven spelen, zolang zij maar "mee werken" met de grote USA... Dan leveren ze zelfs zonder schroom wapens om het dictatorschap veilig te stellen. Dat ze nadien hun eigen zonen moeten laten optrekken tegen de zelf geleverde wapens, dat is bijzaak. Je kunt geen omelet bakken zonder eieren te breken.
En nee, ik ben geen tegenstander van de USA, enige jaren geleden konden wij dezelfde verhalen vertellen van de Sovjet Unie... En we zien dat momenteel China bezig is om stillekes ook een dergelijke rol op zich te nemen... En wellicht krijgen we straks ook druk uit Braziliaanse, Indiase en... Russische hoek te verduren...
Wellicht gaan die zich onder meer verdedigen door te zeggen dat pogen een evenwicht te vormen tegen het Amerikaanse overwicht. (En Amerika zal zijn houding verdedigen met te stellen dat zij net het evenwicht pogen te bewaren...) Maar in feite gaat het alleen over ...Geld! Economische macht, economisch overwicht. En wees niet verwonderd, als Europa de Griekse en andere crisissen doorspartelt dat we dan ook stellingname gaan zien door dat Europa tegen andere machtsblokken...
Ze zijn hier echt niet heiliger dan de anderen...

Als we de gevolgen van 9/11 bekijken, hier ter plaatse, dan kunnen we alleen vaststellen dat hier, zoals bijna overal, de regeringen er van hebben geprofiteerd om meer controle-mogelijkheden te creëren om de inwoners in de gaten te houden, af te luisteren en te volgen. Nog nooit hebben ze zo hard gezwaaid met de vlag van de privacy, en nog nooit hebben ze de privacy zo erg aangetast. Allemaal onder het mom het voor ons veiliger te maken.
Maar ondertussen is het wel mogelijk dat Sharia4Belgium een Sharia rechtbank op richt in ons landje.. En iedereen roept ach en wee, maar niemand doet iets...
Terwijl iedereen weet dat dit soort rechtbanken in tegenspraak is met de wetten van ons land.
En inwoners van dit land worden geacht de wetten van het land te respecteren... Tenzij de wetgevers bang van je zijn.... ?
Want men heeft wetten gemaakt tegen racisme, en die maken het quasi onmogelijk om op te treden tegen één bepaalde groep van mensen, want dat is duidelijk racistisch... Ook al zijn ze duidelijk in overtreding.

Ik zei het al eerder: absurd, surrealistisch, Kafkaiaans...
België
Heerlijk land om in te wonen
maar je mag niet nadenken

maar is dat niet overal zo?
Plato zei het immers al: "Verstandige mensen doen niet aan politiek, daarom wordt het land geregeerd door idioten..."
waarvan akte
(Hebben wij niet al een politicus die om de haverklap in het latijn citaten ophoest ?  Misschien kan hij eventjes de bovenstaande in het Grieks citeren...)

tot de volgende ?

ZON????dag ????

Image by Komimo via FlickrDe hemel is zwaarbeladen met een donkergrijze wolkenmassa. Het daglicht komt er amper door. Ik zag dat mijn buitenlamp nog brandt, dat is immers een licht dat automatisch aan gaat als het donkert, en moet zorgen voor meer veiligheid.
Vanmorgen heel vroeg zag ik nog wat zon, maar die zit zo laag en staat al een end voorbij de kerk van Horebeke: het wordt winter !
Straks gaan we naar de rommelmarkt te Merelbeke, binnen ! Ook dat is al een symptoom van de komende wintermaanden: de rommelmarkten kruipen naar binnen...
De zomer is voorbij, en hij (zij?) is er nog niet eens geweest... We zijn van een veel te zomerse lente meteen de herfst ingeduikeld. We kregen we nu en dan enkele hete dagen of uren, maar zelfs dan was er nooit een echt zomergevoel.

Echt veel nieuws is er vanmorgen niet te horen... Alleen nog wat gezwam over politici en hun dwarse houding... En bericht over de vele schade door hagel en water in het Meetjesland (regio Maldegem, Assenede en co). Hier hebben we geen onweer gehoord of gezien, of... we zijn er dwars door geslapen.

Maar het is een gekke zomer, gek weer, gekke dagen... Straks gaan ze ons weer vertellen dat we dat allemaal te danken hebben aan de Global Warming, maar ik heb het idee dat onze zomer eerder wijst op een Globale afkoeling...

Heb je ook al eens gekeken naar de reclames voor nieuwe auto's ? Tegenwoordig staat daar dan bij : maar 259 gr CO2 uitstoot ... Da's een kwart kilo ! En dat zijn dus lage cijfers, want ze halen het aan alsof het een overwinning is. Mij lijkt dat enorm. Maar ja, ik ken er dan ook niets van. Ik zie nu alleen een autosnelweg voor me, waar ze met grote bulldozers de tonnen CO2 aan het opruimen zijn. Langs de kant zijn her en der CO2-stortplaatsen, en daar groeien stilaan hele bergen vervuiling.
Ik weet wel, het is een gek beeld, maar alleen zo kan ik mij een idee vormen van de tonnen uitstoot van ons wagenpark... Geen wonder dat er vervuiling is.

Wie het kan zou inderdaad beter wat meer te voet gaan of de fiets pakken... In de veronderstelling dat je nog zonder gevaar voor je gezondheid door de CO2 kunt waden ofte fietsen...

Gisterennamiddag dus weer op de academie gezeten, nu op mijn plaats, bij de eerstejaars... Waar ik me niet echt thuisvoel. Waar ik weer het bizarre gevoel heb dat ik er niet ben. De mevrouw die er les geeft heeft me een opdracht gegeven, is één keer langs geweest om me een hebbedingetje aan te prijzen om de klei mee glad te wrijven (1.5 euro en er komt nog een tweede exemplaar, iets steviger, maar momenteel niet in voorraad).... Ik moest weer een cilinder maken. De anderen hadden ook al de voormiddag besteed aan het cilinderen, maar ik haalde hen in... Toen vroeg ik de juf of ik daar niet iets anders mee mocht doen ? "Ja, want bij u gaat het al heel goed he" Ik heb er dan maar een fles van gemaakt. Blijkbaar hebben mijn lessen beeldhouwen ook hun nut gehad voor het keramieken..
(Mijn automatische spellingscontrole slaat weer eens tilt ! en kan niet overweg met al die zelf uitgevonden werkwoorden... maar dat is korter, en zegt precies wat ik bedoel)
Ik hoop dat ik in een korte tijd zal mogen beginnen aan het maken van beelden en -jes...
En ik betrap me zelf weer op "de koorts".... Als ik bezig ben aan dergelijke dingen, dan ben ik zo geconcentreerd en zo gespannen... Gek ! Ik heb nooit rustig kunnen werken. Ik zal het wellicht ook nooit meer leren.

Ach, maar ik amuseer me, en leer weer wat bij, en dat is heerlijk. Ik zit nu al te popelen voor de lessen over het maken en mengen van kleuren in de keramiek.

Tijdens de koffiepauze ( die ik niet benut) kwam plots Lieselotte (met twee klasgenootjes) bij ons binnen. Waar ze anders graag babbelt, was ze nu wat stillekes, een beetje onder de indruk van al die vreemde mensen die bij ons in de klas zaten? Mijn les stopte om 16.10 uur, en Lieselotte bleef nog tot 17.10 les volgen, dus ben ik eventjes naar haar klas gewandeld, en heb er wat staan babbelen met de leraar van Lieselotte. Ze waren er bezig een tekening te maken door blauwe papiertjes te kleven op een wit blad, waarbij de witte vlekken de tekening uitmaakten. Sommigen, waaronder Lieselotte maakten er mooie dingen mee. Bij anderen zat het er niet echt in. Misschien komt het nog wel, maar veelal zie je dat net die mensjes dat gedrevene missen, en zich wat zitten onledig te houden. Dat gedrevene lijkt dus wel een symptoom te zijn !

Het mag gek klinken, maar ik wou dat het al weer vrijdag was... Kan ik weer kleien...

tot de volgende ?

De academie

Image by Gerard Stolk presque 64 via FlickrVoila, gisteren ben ik dus naar "school" geweest... Voor de eerste keer aan het keramieken... Bij meester Jan, maar daar is geen eerste jaar, en vandaag bij een mevrouw, in het eerste jaar...
Gek?
Ja, maar dat is mijn schuld...
Ik heb gevraagd of ik in de namiddag kon gaan, want 's avonds is voor mij dubbel lastig, dan ben ik al moe voor ik begin, en hou ik het wellicht niet uit van de pijn. Gisteren was het al hoog tijd dat het tijd was.. allee, dat de klas uit was.
Gek, maar alhoewel ik koos voor beelden, en niet voor potjes, zitten maar 3 mannen in een groep van vrouwen... En er zitten er bij die echt prachtig werk maken !
Mijn eerste oefeningen?
Potjes maken...
Eerst met de duim holtes maken in een klomp, dan in een klomp die een bepaald model heeft...
Dan potjes maken met het worst-systeem... Je rolt worsten, en bouwt met die worsten potten op.
Het doel ?
Hol leren werken. En dat is lang niet zo eenvoudig als het klinkt !
Ik heb verdraaid gesukkeld vooraleer ik er in slaagde een cilinder te maken, die werkelijk recht was en bleef. Toch kreeg ik felicitaties van leraar Jan... Blijkbaar hoor ik toch bij de mensen met kleigevoel... Ook al is het hol.
Ik dacht er aan die eerste probeersels weer in de zak met klei te stoppen, maar Jan zei me dat ik ze moest bewaren, als eerste stukjes en als ding waarop ik later kleuren kan leren opbrengen... Dus staan die potjes ginder te drogen.
Deze namiddag ga ik dus bij de mevrouw les volgen...
Jan zei me dat ik nu eens een bol moet maken, met het worstensysteem... Ik zal er weer werk aan hebben. Eén van de moeilijkste dingen is dat je de klei niet alleen aan de buitenkant moet ineen werken, maar ook aan de binnenkant, en dat zonder druk uit te oefenen die je pot vervormt.
Het is nodig dat je dat leert, want maak maar eens een been, als je die kunst niet verstaat...
Ik ben toch blij dat ik al eerder met klei werkte in de afdeling beeldhouwen, lang geleden... Vorm en klei zijn vertrouwd.

Ook voor u zit er iets in dat academie-lopen... Als we naar de rommelmarkt gaan in de voormiddag op zaterdag, en in de namiddag naar de academie, dan rest er geen tijd meer om te bloggen... Sorry...

Vandaag begint de kermis in Mater... Veel is dat niet, maar er was toch weer een rommelmarkt(je)... Het nieuwe feestcomité is toch wel degelijk gestart, een beetje te laat om alles nog echt op poten te krijgen, maar we moeten ze krediet geven... Alle begin is moeilijk.

Heel de miserie met het feestcomité is ontstaan, toen het oude feestcomité de pijp aan Maarten gaf, door dat een bende vandalen heel hun werk om de plaats van Mater te versieren voor Kerst en Nieuwjaar zo nodig moest kapot slaan en vernietigen... Wat hebben die kerels daar aan ?

Schoonbroer is gisteren geopereerd, en alles was goed verlopen... God zij dank! Een mens zit er toch mee in ! Het is een zware operatie, en je hebt schrik voor alles wat zou kunnen verkeerd gaan. Volgende week ga ik wel eens op bezoek, nu ligt hij nog op intensief.

Voila, dat is het weer voor vandaag...
tot de volgende ?

politiekahahahahahahaha

Image by POldi♬24 via FlickrHahaha ... we leven hier niet meer in België, zelfs niet meer in Absurdistan, maar in Surrealistië, waar men op surrealistische wijze aan politiek doet !
Eén van de grote moeilijkheden om tot een regering te komen, is de benoeming van de drie Franstalige burgemeesters in Vlaamse gemeenten... Vlaanderen weigert, terecht, wegens overschrijding van de taalwetten (anders moeten er maar geen wetten zijn niewaar!), Brussel en Wallonië willen die "doorbraak" waarmaken en dus wel benoemen...
Di Rupo is echter creatief, dixit de sprekert van dienst bij Eén... Hij stelt voor dat de burgemeesters niet benoemd worden, maar dat we veronderstellen dat ze het wel zijn...
Kan het nog surrealistischer ?
Margritte schilderde hier wellicht geen surrealisme, maar de werkelijkheid van dit gekke land.

Iedere keer zweer ik weer dat ik niet meer over de politiek ga schrijven, maar ze doen zo gek, dat je er wel MOET over schrijvelen... Ik kan het niet zo gek verzinnen als die bietekwieten het doen !

Deze namiddag ga ik voor de eerste keer weer naar de academie... Naar Zottegem. Niet naar Oudenaarde, want daar is de afdeling keramiek een afdeling voor het maken van potjes, vaasjes en kannetjes. Niet dat ik iets tegen potjes heb, ik wil het best ook eens proberen, maar mijn interesse gaat meer naar het maken van beelden en dergelijke. En daar lijkt Zottegem zich wel toe te lenen. Ik ga blijkbaar beginnen in het eerste jaar, bij de beginnelingen... Ergens stoort me dat een beetje, ik kan immers beeldhouwen en ken dus de materie klei meer dat een beetje, maar anderzijds is dat ook een voordeel! Je kunt immers je werken bakken in de oven van de academie, en hoe langer ik er kan "studeren", hoe langer ik gratis kan bakken... Bovendien is het misschien wel goed van nederig te beginnen bij het begin... Keramiek is immers niet gewoon boetseren...
Als je gewoon een beeld maakt in klei, dan begin je van een klomp klei, je haalt er brokken uit weg, je plakt er brokken bij. Ik stel het simpel voor, maar zo gaat het ! Bij keramiek moet je hol werken. Dat betekent dat je bij een beeld begint met het maken van holle voeten, op werkt naar de holle benen en zo verder. Je kunt dus niet echt brokken wegnemen en bijdoen, het is een voortdurend opwerken, en je moet dus je beeld helemaal klaar in je hoofd hebben en houden, gedurende gans de periode van vervaardigen.
Eigenlijk is het een beetje te vergelijken met schilderen op de rugzijde van glas. Als je een gewoon schilderij maakt op doek of papier, dan schilder je het gelaat in een kleur, en dan begin je schaduwen toe te voegen, en lichtvlekken te schilderen. Je vertrekt van een groot vlak en je werkt op... Bij schilderen op de rugzijde van glas, moet je net andersom werken, daar moet je dus eerst het lichtvlekje in je oog schilderen, nog voor je het oog schildert... Niet makkelijk, maar er zijn schilders die er echte meesters in zijn. Voor de gewone kijker ziet het schilderij er uit als ieder ander schilderij, maar het is het dus niet !

Dat opbouwen van een beeld lijkt mij niet zo makkelijk ! Ik moet eerlijk toegeven dat een beeld in mijn handen evolueert tijdens het maken. Dat wil zeggen dat ik weliswaar vertrek van een idee, of een tekening, maar dat ik tijdens het werken soms lijnen verander, aanpas, om meer evenwicht, meer effect te bekomen. Bij het hol opwerken kun je dat niet zo makkelijk !

Natuurlijk kun je in principe ook een beeld massief maken, het dan in twee of meer stukken snijden, en ieder stuk uithollen en dan weer aan elkaar zetten, maar ook dat is niet zo makkelijk... Want klei is vervormbaar, en je moet dus zien dat je de stukken niet vervormt terwijl je de binnenkant aan het uitsnijden bent. Kortom, keramieken is een trapje hoger dan gewoon kleien...

Maar ja, misschien interesseert heel dat gedoe je geen zier... Misschien ben jij een van die mensen die zelfs niet eens opkijken om een beeld te bekijken, laat staan dat je er je kasten mee vol zet. Misschien ben je één van die mensen die houden van een huis waar niets de strakke lijnen van de muren en kasten verstoort... een cleane strakke rechte doos is misschien jouw optimale huis... Van mij niet, ik hou van drukke kasten, vol mooie dingen, vol souvenirs, vol gedachten...
Vandaar misschien ook mijn drang naar creëren?

tot de volgende ?

operatie

Image by janwillemsen via FlickrZonet Anny naar de kapster gevoerd, voor een nieuwe permanent... Straks , nu ja binnen een uur of drie, krijg ik een foontje dat ik haar terug kan halen, gelakt en gevernist, en zo goed als nieuw.
Vanmorgen een mailtje gevonden in mijn box, dat mijn schoonbroer met spoed gehospitaliseerd is, en moet geopereerd worden voor enkele overbruggingen (bypass)... Toch wel even schrikken. De man is jonger dan ik ben ! En overbruggingen, dat is niet niks. Natuurlijk, hij rookt wel, maar toch schrik je daarvan. Morgen wordt hij geopereerd hier in Gent. Volgende week dus op bezoek gaan, midden in een zeer drukke week !
Mijn agenda staat al bijna vol voor volgende week... Ik ga moeten een gaatje zoeken om aan mijn schoonbroederlijke verplichtingen te voldoen.
Het leven van een gepensioneerde is druk, heel druk...

Mijn zus zal wellicht niet veel geslapen hebben vannacht, en wellicht morgen op van de zenuwen lopen. En je kunt toch niets anders doen dan wachten...

Tegenwoordig is het maken van overbruggingen een "gewone" ingreep, maar niettemin is en blijft het een operatie, verdoving en heel de rest van de ingreep, en dat is al genoeg om van wakker te liggen.
Hopelijk loopt alles heel goed af, en krijgen we een schoonbroer terug met een zo goed als nieuwe motor...

Eigenlijk is het fantastisch wat men tegenwoordig allemaal kan. En ook de medische wetenschap is in de laatste eeuw pas echt wetenschap geworden... Voorheen bestonden de meeste van die dingen niet. De broer van ons moeder is gestorven van wat wellicht een gewone appendix was, en als kind kende ik mensen die geweldig veel pijnen hadden van "angine pectorale", wat eigenlijk niets anders was dan verstopte aderen, iets wat men nu aan de lopende band oplost met overbruggingen... Maar heel die poespas is dus minder oud dan ik ben !

We leven in wondere tijden.
De wetenschap gaat met reuzenschreden vooruit... Het lijkt wel of we te maken hebben met een totaal nieuwe mens, of minstens met een totaal nieuwe soort van ontwikkeling.
Je kunt het misschien allemaal normaal vinden, maar dat is het dus niet ! Vijftig jaar geleden waren die verstopte aderen een doodvonnis, en veel, heel veel pijn.

Toch zijn er nog zat zaken die we niet kennen, niet machtig zijn...  We gaan nog steeds dood. En wellicht blijven we dat doen, en wordt de dood misschien wel weer wat opgeschoven, maar niet uitgeschakeld. Om eerlijk te zijn, ik zie het ook niet echt zitten, het blijven leven... Tenzij men er zou in slagen om je niet alleen in leven te houden, maar ook nog jong te houden. Maar meteen sta je dan met een pak nieuwe problemen. Stel dat er geen mens meer sterft, dan mogen er eigenlijk ook geen nieuwe meer bij komen, anders zitten we meteen in de knoei.  En meteen stel je de natuur, die op voortplanting gericht is, voor een onnatuurlijk dilemma... Nee, laat ons maar dood gaan , liefst zonder pijnen, en liefst op een gezegende leeftijd, maar we hebben de dood niet te kiezen...
Of toch wel ?
Ik las toevallig iets over euthanasie... De katholieke kerk in België houdt zich aan het pauselijke verdict, en weigert mensen die gekozen hebben voor euthanasie kerkelijk te begraven...
Wellicht zal dat ook hier weer het officiële standpunt zijn, en zullen heel wat priesters doen alsof ze het niet weten, maar het is dus wel degelijk een kerkelijk standpunt.
Ik vind het een beetje kort door de bocht... Het doet mij denken aan de tijd dat zelfmoordenaars op een apart hoekje van het kerkhof werden begraven, in niet gewijde aarde...
Nu is dat gelukkig niet meer het geval, en al lang voor de officiële wijziging van het kerkelijke standpunt, waren er ook toen al een pak priesters die de zelfdoding verzwegen, met de mantel der liefde toedekten.
De kerk lijkt heel erg traag te evolueren... te traag als je het mij vraagt.
Ik ben geen voorstander van euthanasie, maar eigenlijk ook niet echt een tegenstander.
Ik heb mijn hond doen inslapen, omdat het beestje geen leven meer had, en pijn leed.
Maar een mens zouden we, ook al weten we dat hulp niet meer aanwezig is, die mens zouden we laten afzien...Nodeloos laten afzien.
Soms ligt de grens tussen euthanasie en palliatieve sedatie heel dicht bij elkaar, zo dicht, dat er in werkelijkheid niet echt een verschil is.
En ik heb al verscheidene mensen gekend, die niet echt meer wilden leven, die voor zichzelf  "tenden hun bobijn" waren, en die verlangden naar de dood, als naar een verlossing.
Als tanteke dan koos om niet meer te eten en niet meer te drinken... Is dat op zich geen vorm van euthanasie, een bewust kiezen voor de dood?  We kunnen hoogstens spreken van gradaties in verschil, niet echt meer van verschil.
Natuurlijk zijn er ook gevallen waar u zich vragen bij stelt, waar je de keuze voor de dood niet begrijpt, of zeker in dat stadium niet kunt goedkeuren, maar is het zo dat we kunnen stellen dat iedere zelfmoord gebeurt in een periode dat de geest niet meer "normaal" functioneert ? Zijn er daar ook geen mensen tussen die bewust kiezen?
En die worden, althans in de ogen van de mens in de kerk, dan wel kerkelijk begraven ... Als je de keuze maakt om dat op een pijnloze en "medisch gecontroleerde" te doen, dan mag je niet in de kerk... Begrijpe wie begrijpen kan.

Nee, ik sta, zoals meestal, op het standpunt: veroordeel niet als je niet geoordeeld wilt worden !
Kortom, waar halen we het recht vandaan om te oordelen? En toch doen we het... Allemaal. Omdat we het alleen van uit ons eigen standpunt kunnen bekijken, en dus oordelen op onze denkwijze.
Kortom, ondanks alle wetenschappelijke vooruitgang, blijven we toch maar kleine mensjes, met een heel smal denkraam (Maarten Toonder in heer Bommel)...

tot de volgende ? (tekening van Maarten Toonder)

Verkeersdrempels

Image by Mark Deckers via FlickrIn onze bloedeigen Keirestraat ligt er ook een verkeersdrempel, net aan de hoek met de Jagerij.
Dit onding wordt ieder jaar weer gedurende een periode weg gehaald, om de renners van de diverse koersen die hier passeren niet te ambeteren. Ons mag men wel ambeteren.
Maar het moet gezegd, onze Keirestraat heeft er iets bij gewonnen !
Eigenlijk voldeed het wegdek niet meer echt aan het landschappelijke gegeven. Toen het nieuw werd aangelegd, zal het wellicht een mooi glad oppervlak hebben vertoond, maar ik heb het niet anders gekend dan een verzameling van ondiepe tot behoorlijk diepe putten, die ieder jaar obligaat een beetje werden opgeknapt, om dezelfde wielerkoersen en de koereurs te plezieren... Met welk vulsel ze dat doen is mij een raadsel, want het gaat ongeveer net lang genoeg mee om de koersperiode te overbruggen, en kort nadien is de vulling weer verdwenen. Ik heb ooit al het idee gehad dat het wegneembaar was, ik heb er eens aan gevoeld, maar het lijkt normaal, alleen op andere wegen blijft het jaren liggen, hier twee maand...
De verkeersdrempel bracht daar een frisse verandering in ! Nu hadden we eindelijk niet alleen meer putten, we hebben nu ook twee bulten liggen...
Voor wie niet vertrouwd is met het kruispunt Jagerij - Keirestraat, een korte schets:
De Jagerij is een holle weg, met een veel beter wegdek dan de Keirestraat, die in één vloeiende beweging de kruising maakt met de Keirestraat, zowat tot halverwege het kruispunt... Want vlak na het kruispunt verandert de Jagerij van asfaltweg in betonbaantje... en de overgang is sinds jaar en dag opgesierd met een dikke bult van opgehoopte asfalt. Wellicht een gevolg van de andere werking der gebruikte materialen, en door de remmende auto's...
Kom je van de "grote" weg (waar ook de brouwerij Roman ligt), dan kom je uit de Hoek aan het kruispunt toe. De Hoek is nog veel slechter er aan toe dan de Keirestraat en alhoewel het duidelijk dezelfde baan is, heeft men het kleine stukje wellicht een andere naam gegeven omdat daar veel minder inwoners zijn, en er dus minder kans is op een groeiend en massaal verzet tegen de toestand van de weg.
Maar daar ben ik niet zeker van, men zou dit eens geschiedkundig moeten gaan onderzoeken...
Maar in ieder geval, eens je uit het dal van de holle weg komt, duikel je in een put (gevolg van een of ander put die ooit hoognodig zal gemaakt geweest geworden zijn), en onmiddellijk daarop stuik je op de bult van de verkeersdrempel...
en na de bult ? Ja, daar zijn weer putten te vinden...

Het kan in ieder geval niet gezegd worden dat wij sinds de fusie door Oudenaarde stiefmoederlijk worden bedeelt... Wij hebben zeker en vast ons deel van de putten, en hebben we minder verkeersdrempels, dan komt dat wellicht door het feit dat wij voldoende putten hebben om het verkeer af te remmen...

Aan het nut van die drempels twijfel ik heel erg...
Sinds hij hier ligt valt mij alleen op, dat de wagens die van de drempel afkomen, plots verkwistend gas gaan geven. In de andere richting rijden de meesten op volle snelheid naar de drempel, om op het laatste knipje de remmen toe te stoten...
Dus niks vertragend effect... Integendeel, veel meer verkwistend en vervuilend gas geven, dank zij de drempel. Het aantal mensen dat rustig en kalm rijdt is in de minderheid, het lijkt wel of heel de wereld voortdurend opgejaagd in het verkeer zit.

We hebben hier ook wat "zwaar" verkeer... Niet zo  heel veel, maar in ons dorp zijn er een paar nijveraars, die met vrachtwagens hun ding doen. Die camions hebben een wielspoor dat blijkbaar net iets breder is dan die drempels, en als ze goed mikken, rijden die dus gewoon door, zonder de drempel te raken. Vooral midden in de nacht en 's morgens héél vroeg betekent dit dat de vrachtwagens op volle snelheid door onze straat "vliegen". Niet erg, zou je denken, maar dan hou je geen rekening met het feit dat er hier dus enkele putten in het wegdek zitten, waardoor de camions er in slagen niet alleen zelf te daveren, maar het gedaver door te sturen naar onze huizen, en meer specifiek naar mijn bed.

Rond drie uur wakker worden is dan ook normaal. Dan passeert hier een van die vrachtwagens...

Vandaar mijn hekel aan drempels en putten, kortom aan alles wat gedaver veroorzaakt. Niet alleen voor mijn eigen rug als ik hier moet rijden, maar dus ook voor mijn rust en mijn slaap.
Heel egoïstisch ben ik niet, ik wens ook heel de straat een goede nachtrust toe.
en aan de stad Oudenaarde doe ik, op mijn blote knieën gezeten, een smeekbede: Wilt u aub eens de baan Keirestraat en Hoek volledig en degelijk herstellen, aub !!!
getekend,
Een slapeloze bewoner.

 We leven in een bizarre maatschappij... Heb je er al eens bij stil gestaan, dat zo'n 100 à 150 jaar terug, de maatschappij héél anders was? Ik bedoel echt hééééééél anders !
Het zou bijvoorbeeld toen quasi ondenkbaar zijn geweest, dat ik, geboortig uit Oostende, zou gehuwd zijn met mijn vrouw uit Loppem, want de kans dat we elkaar zouden ontmoet hebben was toen wel heel klein, we woonden meer dan dertig kilometer uit elkaar ! Dat wij elkaar zouden hebben leren kennen in Zwitserland, dat was al helemaal onmogelijk !
Het bereik van de mens lag immers toen maar hooguit een paar dorpjes ver... Alles was immers te voet te doen, koetsen en dergelijke waren dingen die niet in het bereik vielen van de gewone kleine mensjes. Vandaar ook dat ieder dorp een echte entiteit was, een op zichzelf bestaand eilandje. Met alle benodigde mensen en beroepen om een normaal leven te leiden... Er was dus ook geen behoefte om buiten het dorp te gaan. Hooguit eens naar de kermis in het nabije dorp. Kwestie van een partner te vinden.

Nu rijden we met de wagen op zondag naar een rommelmarkt die veertig, vijftig kilometers ver af ligt, en ik rij dan echt niet ver in verhouding met veel anderen... Maar veertig, vijftig kilometer was toentertijd hemelsbreed ver weg... laat staan dat je dat eventjes zoudt doen om te voldoen aan een hobby, een liefhebberij...
De liefhebberij van toen, moest ergens dienstig zijn... Niet zo maar... Als je iemand had niet handig was met het penseel, dan gebruikte hij of zij die kennis voor het opsieren van de schamele meubeltjes... Nuttig om aangenamer te leven.

Toen deden de staat van de wegen er eigenlijk nog niet eens zo veel toe... Heel wat van die wegen waren zo oud, dat er duidelijke en diepe wielsporen waren, uitgesleten door eeuwen gebruik. Dat is ook al zoiets... Ik ben hier komen wonen in een nieuw huis, met een arduinen dorpel... Nu is dat al duidelijk een stukje uitgesleten door onze voeten. Arduin lijkt hard, maar slijt dus veel rapper dan we zouden denken... de wegen van toen dus ook.

Maar alles was veel kleinschaliger, en het is pas met de industrialisering dat daar echt verandering is in gekomen. De opkomst van de trein, de tram... en plots zag je mensen migreren van de ene kant van het land naar de andere... In Luik waren hele wijken waar Vlaams de voertaal was !

Kortom, het is pas in de laatste 150 jaar dat onze wereld is veranderd ! Na eeuwen van bijna stilstaand leven, kwam daar plots een totaal nieuwe maatschappij tot stand. Niet zonder de nodige kleerscheuren, maar uiteindelijk in een groeiende economie...

Sinds kort zitten we nu in Europa, Europa als een structuur, en weer zien we de maatschappij veranderen, zien we de wereld kleiner en kleiner worden. Horen we op TV dat studenten in andere landen gaan studeren, omdat het eigen land te duur is... Horen we dat onze kinderen werken voor werkgevers uit heel andere werelddelen...

Ik weet niet waar we naar toe gaan, wel zie ik dat de nationale structuren aan het wankelen gaan. In heel wat landen zie je minderheden op staan tegen de veranderingen, en zie je tezelfdertijd de structuren fusioneren tot grotere entiteiten, waarin die kleine minderheden helemaal dreigen te verdwijnen. We gaan naar een nieuwe maatschappij, waarin nieuwe evenwichten moeten worden gevonden, worden gemaakt, en waarin de huidige politieke wereld duidelijk het roer kwijt is. En waarin ook de economie wankelt tussen nationale en globale structuren...

Kortom, een verandering, haast even groot als toen, zo'n 150 jaar terug... En hoe we die drempel moeten nemen ???

tot de volgende ?