een lelijke wereld: dooi !

Image by Lec via FlickrVannacht heeft het geregend, en is de dooi begonnen (tijdelijk !)... Hier en daar ligt nog een flard sneeuw, maar de rest van de wereld ziet er plots goor en vuil uit.
Hier voor me zie ik dat mijn linde plots ook zijn laatste bladeren kwijt is, en mijn hortensia's (hydrangea) staan er echt mottig bij. De bladeren zijn er nog niet af, maar hangen er nu bij als bruine natte vodden. De honger van de vogels is er nog niet minder op geworden, ze fourageren uit alle macht, wat er op wijst dat de weermannen en - vrouwen het wel eens juist zouden kunnen hebben, er is weeral sneeuw op komst...
't Is winter !
De tijd dat de zon boven de kim staat is minder dan 8 uur.
The dark Ages...
De duistere middeleeuwen van het jaar. Eeuwen, want die duistere periode lijkt mij altijd véél langer te duren dan de rest van het jaar. Ik heb er geen uitleg voor, misschien is het een vaag gevoel dat het licht uit gaat. En licht is leven, is kleur, is zon.
Gebrek aan licht is dood.
Kijk maar eens naar alle voorstellingen van de hel, de verdoemenis, daar is het altijd donker en koud, en vervangt vuur het licht, vuur dat pijnigt en dat tezelfdertijd aanlokt als enige bron van licht.
Vuur is maar een pover alternatief voor licht.
Zelfs onze moderne verlichting kent dat euvel, en het licht verbruikt veel te veel energie, omdat het vooral afkomstig is van warmte. Men is wanhopig op zoek naar licht zonder warmte, omdat dit veel energiezuiniger zou zijn, maar ik denk dat ook de haat-liefde verhouding met vuur hier ergens, diep in ons, mee speelt.
Kijk maar naar een kind, vuur heeft aantrekkingskracht, maar vuur is ook heet en gevaarlijk. Reeds als kind staan we onder de ban van dat verschijnsel. Als volwassene blijft er nog steeds iets van hangen, bij sommigen heel veel, en dat worden dan pyromanen.
En kijk, op de kortste dag van het jaar vieren we het feest van het licht, heel dicht er bij de Christelijke versie: Kerstmis. Op tafel een bûche de Noël, een kerststronk, een overblijfsel van het haardvuur... Lichtjes in de kerstboom, kaarsjes... kortom licht, vuur... Vuur, als symbool van de zon die ontbreekt op het appel. We vieren het licht, omdat dan net de kortste dag valt, en dat we eindelijk het gevoel hebben dat de zon, de zomer, het licht weer terug komen.
Mijn hekel aan de donkere periode is dus echt niet uniek, integendeel!
Waar er echte seizoenen zijn, daar bestaat dit verschijnsel. Misschien komt het wel uit een heel ver verleden, toen de mens hoofdzakelijk leefde in de tropen, waar dit verschijnsel niet zo bestaat. Daar ijn de dagen steeds even lang, de nachten dus ook.
Duisternis doet ons wat in elkaar kruipen. Wie verdriet heeft, heeft de indruk dat deze periode het verdriet veel zwaarder weegt... De duisternis geeft je te veel zinloze tijd, tijd waarin het normale leven wat wegvalt, samen met het licht. En ondanks het feit dat met de moderne verlichting van straten en huizen dit verschijnsel schijnbaar is opgelost, is het dat niet echt. Kunstlicht vervangt de zon niet.

Geen wonder dat we dan net Kerstmis vieren, de overwinning op de duisternis, de overwinning op de dood... Heil, de redder is geboren... Eigenlijk weten we niet echt wanneer de Kristus is geboren, zelfs niet eens het juiste jaar, laat staan de dag en het uur. Maar geef toen je kon moeilijk een meer symbolische dag kiezen dan net op de periode dat de zon terugkeert...
Er zijn meer van die atavistische dingen binnengeslopen in ons geloof, Kristus als Zon van de wereld... Het licht...

Och, je kunt er blijven over babbelen, maar het lost niets op, het is vandaag weer een van die lange donkere dagen... slecht weer, de wolken nemen het schamele licht nog meer weg. Ik haat dagen als deze.

tot de volgende ?

Boeddha in de sneeuw...

Image by drhenkenstein via FlickrDe mannen (én vrouwen!) van het weerbericht kennen er de botten van! Het zou pas na de middag beginnen sneeuwen, wij dus met een gerust hart naar de rommelmarkt te Gent... Toen we er aan kwamen begon er nu en dan een vlokje te passeren, maar niets om je ongerust over te maken, bovendien, de weermannen... Ja, tarara ! Toen we binnen waren keken we op een bepaald moment naar de ingang, waar neef Mark staat ticketjes te trekken... Achter hem zagen wij grote vlokken "en masse" neervallen, voortgejaagd door een venijnig koude wind...
We liepen meteen niet meer op ons gemak, en gingen veel haastiger door de rijen met kraampjes. De man die schilderijen en kunstvoorwerpen verkoopt stond er ook weer. Ik koop heel zelden iets bij hem, want de meeste dingen die hij bij heeft zijn originele schilderijen en veelal van redelijk bekende meesters... Nu sprak hij me weer aan, hij weet dat ik geïnteresseerd ben in houtsnijwerk, hij had boeddha's staan, hele oude, van een of andere tempel...
De beelden kosten 50 euro, maar je weet, voor jou doe ik iets speciaals... Enfin, na wat praten en keuren kreeg ik een beeld voor 20 euro... Toen vertelde hij mij dat hij er een prachtige had, maar daar was het hout van gekloven. Volgens hem onverkoopbaar. Ik bekeek het beeld, en volgens mij was het alleen te danken aan het drogen van het hout, en aan het feit dat het beeld uit één blok was gekapt. "Weet je wat," zei hij, "kijk, ik kan dat toch niet verkopen, als je wilt, dan krijg je het erbij..." En zo ben ik met twee Boeddha door de sneeuw naar huis gereden. Zonder ongelukken... Boeddha waakt niet alleen in het warme India, maar ook in de ijzige hoogvlakten van Nepal, dus ook hier in de sneeuw op de heuvels van de Vlaamse Ardennen... En was het dat niet, dan had ik misschien geluk. We zijn heelhuids thuisgekomen, met twee polychrome boeddha's en een Afrikaanse wandelstok...
Waar gaan we dat nu weer zetten?
Maar ja, zot zijn doet geen zeer, en we zien beiden graag die dingen, en zeg nu zelf, een beeld voor noppes, dat kun je toch niet laten staan hé....
Maar het was erg om door de sneeuw te rijden... Heel de weg, vanaf Zwijnaarde tot aan de Brouwerij Roman, heb ik achter een voorzichtig flik gereden. Heel rustig, heel behoedzaam... En 't was er dan ook nog ene die zijn verkeersreglementen kende, hij pinkte op de juiste manier op de ronde punten... De meeste flikken rijden in wagens waarop geen pinkers zitten, die dingen zijn op flikkenwagens blijkbaar in optie...
Maar die voor ons, dat was dus ne goeie !
Je ziet, wedden dat er links of rechts ook nog een goede politieker bestaat ? Hoogstwaarschijnlijk is hij wel al een paar honderd jaar dood, maar toch, wellicht is er toch ooit wel eens ene geweest...

Mocht er iemand het boek van Frans De Waal "Chimpanseepolitiek" hebben liggen, je zou me een onmetelijk plezier doen mocht ik het eens mogen lezen... Weet je dat de Amerikaanse senatoren het krijgen als verplichte literatuur ? In de hoop dat ze dan wat minder aapachtig zouden zijn... Tevergeefs.
Hier krijgen de politici dat boek niet, wellicht omdat ze nog meer inspiratie zouden krijgen om dom te doen...
Ik ga stoppen, ik ben gelukkig, heb weer eens mijn gal kunnen spuwen...

tot de volgende ?

Mist en sneeuw = alles wit

Image by Davey Schippers via FlickrOm 7.30' uur trok ik het rolluik op van de badkamer: alles pikdonker !
Rap nog een kwartiertje onder de warme dekens, en dan al mijn moed in mijn koude handen gepakt, en me gaan wassen. Met koud water, en het water is nu echt brrrrrrrrrrrrkoud !
Dan mijn turnoefeningen... Rolluik van Koen's kamer omhoog, nu was het al min of meer klaar. Maar mistig! Met de sneeuw er bij is het precies of je zit midden in een pak watten.
Het deed mij denken aan vroeger...lang geleden, toen ik werkte op de mailboat Ostend-Dover... Ik heb het daar ook meegemaakt dat het echt bolle mist was. Ondanks radar en alle gesofisticeerde moderne hulpmiddelen, moest de bemanning toen aan dek, zowat om de drie meter een man, postvatten, en luisteren...
Je hoorde voor je uit bellen, misthoorns en ver motorgeluid...
In een storm heb ik nooit angst gekend, maar in die mist was ik echt bang.
Ik vermoed dat dit komt door het feit dat het gevaar onzichtbaar is. Het is te vergelijken met de angst voor het echte donker.
En geef toe, niemand voelt zich echt 100% gemakkelijk als hij op een vreemde plaats zit in een volkomen duisternis. Je steekt je handen tastend voor je uit, en als je iets raakt dan trek je in eerste instantie in een schrikreactie je handen terug.
Je geest doet iets met je, je hebt de indruk dat zelfs je stemgeluid opgeslorpt wordt door de mist. Dit is niet waar, want ik hoorde op zee van alles en nog wat aan geluiden rondom rond het schip. Ik had daar de indruk dat je net meer hoorde, maar dat zal wellicht gewoon komen door het feit dat je aandachtig luistert, en door het feit dat niemand luid sprak.
Dat ik in stormen geen schrik had, zal wellicht mede komen door het feit dat ik een van de weinigen was die nooit last had van zeeziekte. We hebben eens zes uur voor Dover moeten blijven "liggen" omdat de storm ons het binnenvaren verhinderde, toen waren we hooguit nog met een man of drie, vier die echt van niets wisten. Al de rest was ziek. De bemanning moest, ziek of niet, zijn werk doen, en dat was voor hen heel erg! Want zeeziekte is niet om mee te lachen! Als iemand zeeziek is, echt zeeziek, dan kun je rustig 100.000 euro naast hem leggen en hem zeggen dat ze voor hem zijn als hij ze pakt, hij zal ze niet pakken... Hij is stervende naar zijn gevoel... Zeezieken zijn echt doodziek.
De kok van het schip is weken kwaad geweest op mij, omdat ik tijdens die storm eten wilde, en toen hij zich recht sleurde, vroeg hij wat ik wilde eten... "Spek met eieren" zei ik... Ik heb ze zelf klaargemaakt, met achter me een overgevende kok...
Waar is de tijd...
Weet je wat gek was ? Toen we eindelijk de haven van Dover binnen konden, heel behoedzaam, want er was nog steeds heel veel wind, en we eindelijk van het schip af konden stappen, dan, op de wal, werd ik plots duizelig... Ik was van dat voortdurend bewegen naar plots gewoon stilstaan wat mottig. 't Schijnt dat er velen zijn die dat hebben, maar ik vond het raar.
Ondertussen is de mist weg, en voor het eerst in dagen zien we weer wat blauw in de hemel. Het lijkt er op dat de sneeuw gedaan is. Er ligt hier een serieus pak, en de wereld is als een net gewassen en gestreken wit hemd, geen rimpeltje, hoogstens wat zacht glooiingen in het witte doek.
In oude films zie je soms huizen waar tijdens een periode van onbewoond zijn, alle meubels afgedekt zijn met witte lakens. Nu zie je dat nooit meer, maar het lijkt een beetje alsof onze wereld tijdelijk onbewoond is, en alles netjes is weggestopt onder witte lakens.
Van God en klein Pierke verlaten...
Ergens heeft het sneeuwtapijt ook iets van de woestijn... Kleurloos en eindeloos...
Och, ik ben weer aan 't dromen.
Vannacht lag ik zelfs te dromen van kaboutertjes... Ik vroeg me af: "Bestaan kabouters eigenlijk wel?" Het antwoord is simpel, ja! Is het niet in de wereld rondom ons, dan toch in de wereld die we voor ons zelf fantaseren, de vluchtwereld waarin we kunnen schuilen...

tot de volgende ?

15 centimeter sneeuw op de tafel

Image by marie-ll via FlickrSneeuw, bedoel ik... Op de tafel op mijn terras. De baan blijft wit liggen, vermoedelijk is er nog niet gestrooid. Tja, de kleine gemeenten komen het laatst hé... Dat juist hier de moeilijkheden het grootst zijn door de heuvels, daar trekt de stee zich niets van aan, eerst oompje, en dan oompjes kinderen...
De auto's kruipen hier nu heel langzaam en voorzichtig voorbij, en je denkt dan: het zou eigenlijk altijd zo moeten zijn. Het langzame verkeer geeft je ergens een beetje het gevoel van veiligheid...mocht het niet zo glad zijn...
Veerle heeft hier de oprit en het voetpad vrijgemaakt, en er dan wat zout gestrooid.
De voetganger kan er weer veilig stappen, en de postbode kan bij de brievenbus.
Maar de wereld ligt er schitterend bij. Niet dat ik hier iets zie, want die vermaledijde bietenbergen liggen hier nog altijd, maar vanmorgen, terwijl ik aan het turnen was, zag ik de witte wereld, met boompjes, in Chinese inkt getekend aan de einder... Ik dacht aan Valerius De Saedeleer... zijn schilderijtjes zijn precies wat je nu ziet. De zachte heuvels met die inktzwarte bomen en hier en daar een huisje. Marc heeft gelijk, ik ken mijn geluk niet, met zo'n zicht op de wereld... als er geen bietenbergen liggen...

Maar 't is berekoud!
Gisteren weer met Anny naar de acupunctuur geweest, voor haar golfelleboog ('t moet niet altijd tennis zijn). Els zit ook thuis, met een ontsteking van de eerste rib, het syndroom van Tietse (of zoiets...), een pijnlijke aandoening. Kortom, ons vrouwvolk zit op de sukkel, Veerle zit al een heel end thuis, nu Els en Anny... nogal een geluk dat de mannen stand houden (nu ja, standhouden...???)

Ik ben het boek van Vermassen begonnen... een hele dikke turf, maar het is goed en leesbaar geschreven, net zoals hij praat. Het is een interessant gegeven, en biedt een kijk op de psyche van de moordenaar. Vandaag las ik de gelijkenissen tussen de Chimpansee en de mens, we zijn de twee primaten die onze eigen soortgenoten vermoorden. Andere diersoorten zijn wijzer. Hij wijst er ook op een boek van een De wael of De Waele (moet ik nodig eens terugzoeken in de tekst) over de gelijkenissen tussen de politiekers en de structuur in een groep chimpansee's. Dat boek moet ik eens lezen, dat kan alleen maar verrijkende literatuurdeluur zijn voor de mensheid... Maar ik kan echt niet zeggen dat het me verwondert, ik heb het parlement al altijd een beetje bekeken als een apenkooi. Het is dus niet:
De klas dat is een apenkot, parlez vous, maar 't parlement dat is een apenkot ! 't Is maar dat je het weet. Wat reuzeleuk is: er bestaat een universitaire opleiding om het tot aap te brengen: Pol en Soc....(politieke en sociale wetenschappen)

En dinsdag moet ik Klaas gaan spelen, hopelijk is het tegen dan wat minder koud, en vooral: minder glad !

tot de volgende ?

Mussen

Image by Pieter Musterd via FlickrIk vertelde je al over de talrijke vogels die hier naar de voedertafel komen, maar er is iets geks aan de hand.
Zondag hoorde ik van Bart dat er bij hem ook zoveel vogeltjes kwamen eten aan zijn mezenbollen en strooisel, en gisteren vertelde Veerle op haar beurt over de vogels in haar tuin... Toen wij echter over de hele kudden mussen praatten, bleek dat zij geen mussen zagen. Veerle woont amper 50 meter van mijn deur !!!
In eerste instantie dacht ik aan mijn kippenhok, die voor mussen (en andere vogels) een asiel is bij koude of kletsnatte periodes, maar Bart heeft ook kippen, en dus ook een hok. Eén verschil, vermits er bij Bart ook van die dwerggeiten rondlopen, is het hok bij hem aan een kant open. Tweede verschil, er ligt stro op de grond en bij mij schavelingen.
Dus wellicht is het hok van Bart of niet warm genoeg, of de aanwezigheid van de geiten schrikt de mussen af. Ik moet eens vragen aan Bart of zijn kippen-geitenhok ook een asiel is voor vogels, of dat de open deur hen afschrikt?
Maar dat brengt mij wel op een nieuwe conclusie! Toen men op radio en TV vertelde dat de mussen aan het uitsterven waren, kon ik dat niet geloven, ik zag er hele dagen hele kudden. Maar om een of andere reden is dat dus een strikt plaatselijk verschijnsel.
Nu is de vraag, zijn de mussen werkelijk aan het uitsterven, of zijn ze alleen te vinden in kudden, plaatsgebonden?
Ik opteer wat voor het laatste, de mus is familie van de wevervogel, een Afrikaanse vogelsoort. Men noemt die beestjes wevers, omdat ze enorme nesten bouwen in bomen, waar ze dan een enorm bouwsel bereiken, bewoond door een hele kudde van die zelfde soort vogels. Mussen hebben misschien diezelfde neiging om in groepen te zitten en in groepen te nestelen, weliswaar niet in één kolossaal nest, maar toch, dicht bijeen. Er schuilt in het optreden in groep een zekere veiligheid voor het individu.
In ieder geval, wat het ook zij, bij mij zitten er dus mussen met hopen...en ze zijn welkom, want eigenlijk zijn het wel heel mooie vogeltjes. Het mannetje is mooi getekend, en zingen ze niet, ze zijn wel heel levendig en helemaal niet bang. Vanmorgen nam ik de bak met zaad weg om hem bij te vullen, het is pas de tweede keer dat we dit doen, en nu al zaten ze op amper een meter afstand te wachten tot het ding er terug hing.
Bij mij zijn alle vogels welkom, ik hou nu eenmaal van de natuur... en overlast? Och, wie mooie vlinders in zijn tuin wil, moet de rupsen verdragen...

Wat ik veel erger vind, dat is dat wij hier de luxe hebben om vogeltjes te voederen... terwijl elders mensen hongeren. Ik weet wel dat het ene geen verband heeft met het andere, maar het is erg dat we in deze wereld nog honger moeten kennen...

We zijn met onze manier van de wereld uitbuiten duidelijk niet op het goede spoor, we vernietigen de wereld en als we niet opletten straks ook onze eigen soort. Misschien blijft dan alleen een wereld van insecten...

tot de volgende ?

Wikileaks

Image via WikipediaSinds enige tijd lees ik via Twitter de korte mededelingen van Wikileaks, want op de site zelf raak je maar moeizaam binnen...
Nu, sinds de hype rond de openbaring van 250.000 "geheimen" van de ambassades al helemaal niet meer. Gelukkig dus maar dat ik nog wat hoor via Twitter..
Ik weet niet echt of zo'n ding als wikileaks echt wel goed is... Ik weet ook niet of ik wel "alles" wil weten van iedereen.
O.K., ik weet nu met zekerheid dat er hier in ons Belgiekske echt wel degelijk kernwapens liggen, maar eigenlijk wist ik dat al bijna zeker. Bovendien, als straks ons landje in brokken valt, wie gaat er dan de kernwapen hebben? Na BHV een nieuwe ruzie ?
Soms heb ik het idee dat veel weten ook veel zorgen betekent... Nu ik tijd heb om alles te lezen en te bestuderen, voel ik me geen ziertje gelukkiger, integendeel, heel wat van die nieuwtjes maken me doodongelukkig, terwijl ik er niets aan kan veranderen. Want neem nu die kernwapens, of ik nu voor of tegen ben, dat laat de NATO ijskoud, ze liggen er en ze blijven er liggen (hopelijk, want ze gebruiken lijkt me nog véééél erger !).
Maar al die "wetenswaardigheden" doen mij steeds meer denken aan het feit dat we in alles en nog wat verkeerd bezig zijn. Neem nu de spreuk van die oude Romeinse keizer, "Wilt ge de vrede, bereidt dan de oorlog voor"...
Hij had en heeft gelijk, dank zij het feit dat iedereen dom, agressief en machtsgeil is.
Ieder weldenkend mens weet immers dat het niet gezond is de oorlog voor te bereiden. Dat er steeds risico's in zitten dat er links of rechts toch eens ene op de knop duwt, en BOEOEMMMMMMMMMMM !!!!!
Kijk nu maar naar Noord Korea... In de veronderstelling dat het wel degelijk Noord Korea is, die begonnen is, lijkt een antwoord in de zin van oefeningen voor de deur van dat Noord Korea misschien wel wenselijk, opdat ze zouden stoppen voor aleer ze echt begonnen zijn... Maar ben jij 100% zeker dat Noord Korea is begonnen? Ikke niet. De Noord Koreanen beweren dat het Zuid Korea is, en bewijzen zag ik nog niet. Als ik nog eens binnen raak op Wikileaks lees ik er misschien meer over, maar ook nog steeds zonder de ultieme zekerheid.
En in Irak is men een oorlog begonnen omdat er kernwapens en biologische wapens en zo zouden geweest zijn... Ze hebben heel het land met stoffer en blik onderzocht, niets gevonden, maar ja, Saddam was toch maar ne slechterik, die mocht er aan...
Waarheid lijkt nogal dikwijls de versie van de overwinnaar te worden.
Maar ondertussen zien we dat de wapenwedloop blijft duren. Men zegt wel dat het aantal kernwapens verminderd is, maar we lezen dan heelder dagen dat men nu ens hier dan weer daar landen weet die ook kernwapens zouden aan het ontwikkelen zijn. Net of dat zo moeilijk zou zijn, ik las ooit dat een student er eentje maakte, gewoon voor de lol, en op basis van wat er op internet over te vinden is.
Radioactieve stoffen verdwijnen met kilo's van uit allerlei plaatsen, en niemand maakt zich echt zorgen.
Of... niemand is nog ooit echt gerust?

Misschien escaleert de situatie Korea nu weer eens, en misschien vinden de economisten van deze wereld een oorlogje wel opportuun om de zieke economie weer leven in te blazen... En dan blijkt plots dat die voorbereiding niet diende om de vrede te bewaren, maar wel degelijk om te vechten... En dat de kleine man, de rekening betaalt. Economisch is de oorlog wel nuttig, misschien, als er genoeg mensen sneuvelen en industrieën stil vallen en auto's niet meer kunnen rijden om oorlogsredenen, is het zelfs goed voor de aarde en het milieu... En wie kijkt er nu op enkele honderden miljoenen mensenlevens als de economie er deugd van heeft???

Je moet eens wat gaan rondstruinen op internet, en wat zitten zoeken naar de sommen die per land worden uitgegeven aan bewapening... Heel wat landen richten zich hier bij hoofdzakelijk op defensieve bewapening (?), maar als je bijvoorbeeld de bewapening van de vredeskampioen bij uitstek, ons aller USA bekijkt, dan zie je meteen een ander plaatje. Motief? De beste verdediging van het land is de oorlog verleggen buiten je eigen grenzen...

Nee, dat allemaal te weten, dat is echt niet van aard om beter te slapen.

't Heeft gisteren weer gesneeuwd, en blijkbaar vannacht ook nog. Het is berekoud, en de vogeltjes zitten in rijen aan te schuiven om bij het voer te raken... Ze komen vandaag met mazout voor de verwarming, en het is weer duurder dan vorig jaar...
Economie gaat slecht...
... misschien een klein wereldoorlogje?

tot de volgende ?

Irma Laplasse, kroniek van de haat...

Image by Provinciaal Historisch Centrum Zuid-Holland via FlickrIk ben het boek over Irma Laplasse aan het lezen (Karel Van Isacker)... Een vrouw die na de oorlog is ter dood veroordeeld en ter dood gebracht.
Het boek toont aan dat de schuld niet onomstotelijk is bewezen (ik heb het wel nog niet volledig uitgelezen, misschien gaat de uiteindelijke conclusie nog een stapje verder?)
Maar daarover wil ik het niet hebben... Ik wil zelfs niet eens verwijzen naar de parachutemoord van een maand of wat geleden, ik wil het hebben over de haat.
Ik heb de oorlog (Godzijdank) niet meegemaakt, wel herinner ik me nog de spaarzin die ons ingestampt werd, na de ervaringen van de oorlog, en ik herinner me heel duidelijk het hamsteren in de tijd van de Koreaanse oorlog...
Maar ik ben een geschiedenisfanaat, en lees veel over geschiedenis, en geschiedenis dat is nu eenmaal een ellenlange resem van oorlogen en twisten...
Deze wek las ik ook een miniem artikeltje over het feit dat de Duitsers nog steeds de bombardementen van hun steden als onrechtvaardig en zinloze agressie beschouwen en aanvoelen. Wellicht zullen de Londenaars de bombardementen op hun stad ook zo herinneren.
En vanuit de veilige afstand van de geschiedenis stel ik vast dat ik ze beiden gelijk geef... In beide gevallen betreft het aanvallen op de burgerbevolking, die niet echt de vechtende partijen waren. Als er nu een Amerikaanse bom op een burgerdoelwit terechtkomt schreeuwt de wereld moord en brand. Terecht, maar ze deden met zijn allen hetzelfde in de wereldoorlogen...

Maar ik heb het over de haat...
Wellicht zullen de Duitsers hier tijdens de bezetting verschrikkelijke dingen hebben gedaan, zodat de opgekropte woede zo overging in haat, maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat men dan net dezelfde dingen deed die de woede hadden opgewekt. De behandeling die de gevangenen kregen hier van de weerstand, was echt niet veel anders dan wat ze de Duitsers verwijten gedaan te hebben tijdens de oorlog. Het lijkt wel een beetje een bijbelse wraak: een oog voor een oog, een tand voor een tand... Of om het misschien wat actueler te zeggen, het lijkt sterk op de Sharia... De wetten bij de Islam zijn immers nog steeds een oog voor een oog...

Zelfs nu nog merk je iets van die haat van toen. Bij sommige oudere mensen, die de oorlog wel hebben meegemaakt lijkt die haat nog steeds, wat onderhuids, aanwezig te zijn.

Net of dat iets oplost...
Het enige wat je met dit systeem bekomt is dat het blijft duren, pakt gij mij, dan pak ik jou is een spelletje zonder einde.
Och, ik weet wel, ik heb makkelijk praten, ik heb het niet meegemaakt... Maar iedereen heeft in zijn leven wel onrechtvaardige dingen meegemaakt, ook al waren ze uiteraard niet in die mega-maat zoals een oorlog is. Ik heb de indruk dat de haat hier langer blijft doorspelen, omdat het een stuk is van het collectief geheugen. Zo hoor je nog steeds over ultra-Vlaamse partijen dat ze zwart zijn... Wellicht zitten er in alle partijen elementen uit families die niet zuiver op de graat waren in die tijd, maar omdat de toenmalig ultra-Vlaamsen dachten de redding van Vlaanderen te vinden bij de Germanen, krijgen zij nu nog steeds de naam... als een blijk van de onverwoestbaarheid van de haat...

Gek is dat. Het lijkt weer eens wat bijbels, hun bloed kome over ons en onze kinderen...
Net of de kinderen verantwoording kunnen geven voor de daden van hun ouders of grootouders. Lijkt wat op de houding tegenover de Joden, omdat hun voorouders Kristus zouden vermoord hebben. (niet de Romeinen, want die zaten midden in de bekeringsfase...)
Och, ik word er ook wat kribbig door. Haat maakt me zo ongelukkig.
Och, ik ben niet de vergevingsgezinde bij uitstek, maar als ik ergens een hekel heb aan iemand, dan negeer ik die gewoon. Ik ga hem of haar niet zwart maken, ik probeer te leven als ware de wereld er zonder hem of haar. Want eerlijk is eerlijk, vergeven is soms héél moeilijk.
Maar als je de reeks voortzet, en hem of haar terug lapt wat zij jou lapten, dan kom je in een straatje zonder einde... Haat is zo eindeloos.

't Zal dat winterweer zijn die me doet denken aan koude gevoelens... want 't is weer aan het vriezen, de sneeuw smelt niet, maar vriest wat weg, en de bladeren van mijn linde zijn grotendeels weg, afgevallen, of afgebroken ?

De vogels vreten mijn voorraden aan voedsel weg aan hoog tempo, ik denk dat ze het doorgeven aan elkaar: daar is nog eten te vinden...
En 's morgens is het nog donker en voor de avond is het alweer donker.
Geen wonder dat ik het over haat heb, ik haat de winter !

tot de volgende ?