droog !

Image by bw14 via FlickrDe barometer staat weer op zijn vertrouwde "Veranderlijk", en is eindelijk weg uit de zone van regen en storm... Gisterenavond nochtans op de E17 kreeg ik ineens een plensbui over mij heen, en wat nog erger was, plotselinge erge windrukken. (Lees wind rukken, en niet win drukken...) Bij nazicht stel ik vast dat de wind niet rukt in de dikke Van Daele... tommetoch, weeral eens slecht Nederlands, maar heerlijk Vlaams ?
Maar deze morgen ligt warempel de baan droog. Het moet dus al een tijdje regenloos zijn (staat ook niet in Van Daele). Hopelijk zakt nu het water overal, en kunnen de mensen aan de grote opkuis beginnen, kunnen weer buiten, want bepaalde gebieden waren warempel van de wereld afgesloten... Gisteren moest ik naar Lochristi langs een heel andere weg dan ik gewoonlijk neem, ik kon bepaalde wegen niet op. Watersnood.
Weet je, ik hoop dat dit de laatste woorden zijn over watersnood dit jaar... Laat het nu maar eventjes een beetje normaal zijn. En dit schrijvende kijk ik naar het immense veld suikerbieten voor mijn deur... Die moesten al lang uit zijn, maar staan er nog steeds in fris groen te staan. Ik denk dat de boer nu niet eens meer te voet het veld op kan om te zien hoe drassig het is. Met de grond van onze contreien zouden zijn laarzen na enkele stappen honderd kilo wegen - het stuk.
(Min of meer Eerwaarde Vader...zoals wij in de biechtstoel zeggen)
Het zal al ferm moeten vriezen voor hij het veld zal op kunnen, en volgens mij en mijn gade (chique hé), vervriezen die dingen, en zal het dan ook de moeite niet meer zijn ze uit te doen. Tenzij de bieten van nu niet meer de bieten van toen zijn, en ze nu antivries in de aderen hebben....
Ach, de landbouw van nu heeft niets meer te maken met het boerenbedrijf van toen... Neem nu de aardappelen... die zijn nu pas enkele weken geleden van het veld gedaan. Vroeger was dit nog tijdens de schoolvakantie in augustus... En het gebeurde ook niet met van die enorme machines, nee, de aardappelen werden door een simpel werktuig uit de grond gekeerd, en wij kropen daar achter, op onze knieën de aardappels rapend in grote manden, die we naast ons meetrokken. Als de mand vol was gingen we hem ledigen in de klaarstaande kar.
Dat was een heerlijke tijd. We zaten heel de tijd plezier te maken tijdens het werk, en als de aardappels geraapt waren , dan werd het loof vergaard, en in brand gestoken. Een dikke smook hing dan over het veld, en wij staken kleine patatjes op een wisse (een takje van een wilg) en roosterden die dan in het vuur. Gebrande patat... Heerlijk vonden we dat. Nu zou dat wellicht kankerverwekkend heten. De grote massa echt kleine patatjes werden ook verzameld (nu blijven die op het veld liggen), en dienden als varkensvoer. Je kon dan dagelijks de boerin vuur zien stoken onder de grote ketel, waar behalve patatjes ook gruis en restjes van het melken werden ingegooid... Het had een hele speciale geur, die heel de stal deed ruiken en waar de varkens knorrend stonden op te wachten.
Bij Omer kregen de koeien draf... Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet wist wat dit was, tot ik hier in Mater woonde, vlak bij de Brouwerij Roman, en daar zag dat de boeren het uitgegiste product van de bierbrouwerij kwamen ophalen: draf... Van welke brouwerij Omer zijn draf betrok ??? Maar het werd gestockeerd in een put op de koer, die afgedekt lag met balken, sterk genoeg om er met paard en kar over te rijden... Wellicht is de juiste naam ook niet eens draf, maar voor mij is en blijft het innig verbonden met de boerderij van Omer en vooral van zijn zoon, en mijn vriend Odiel.
Ik word oud, zit weeral in het verleden. Maar ja, het grootste gedeelte ligt al achter mij hé, ik heb al minder om naar uit te kijken dan er al voorbij is... Dat is nu eenmaal het leven hé...de dood hoort daar ook bij. (Of dat nu het echte einde is of de start van een beter leven...) Maar de dood is niet vreemd voor ons, we hebben al zoveel familie, vrienden en zelfs een gezinslid verloren... En ergens is daardoor de dood ook niet meer zo afschrikwekkend, het is als het ware iets vertrouwds geworden. Klinkt dat gek? Toch is het zo. Het hoort er nu eenmaal bij.
Ach, ik ga stoppen, voor we weer te zwaar op de hand worden.
tot de volgende ?

www.deredactie.be

Image by Komimo via FlickrEen blog beginnen met een website lijkt misschien wat eigenaardig, maar als je eventjes de tijd hebt, dan moet je daar eens gaan kijken, klikken op Oost Vlaanderen en het nieuws bekijken over de watersnood. Helemaal niet om te lachen hé ?
En in Henegouwen zijn er zelfs al twee mensen verdronken, een die niet meer uit de wagen geraakte, en eentje die is meegesleurd door het snelstromende water...
Ons land is aan het verzuipen!
En vandaag is het weer aan 't regenen, regenen, regenen...
Steeds meer horen wij hier van stukken die niet meer of heel moeizaam te bereiken zijn. Hele straten worden ontruimd, en de inwoners worden ingekwartierd in scholen of RVT's of iets dergelijks.
En dan denk ik aan ons vader, ik hoor het hem nog zeggen: "Wind, water en vuur, daar sta je machteloos tegenover..." Ofte de kleinheid van de mens tegenover de natuurkrachten. Ons vader noemde aarde er niet bij, omdat dat in onze streek een onbekend gevaar was, maar zelfs hier in onze Vlaamse Ardennen hebben wij nu en dan te maken met stukken grond die plots de helling beginnen af te schuiven. In Leupegem is er een dergelijk gebied, waar men nu, met al dat water wellicht angstig de grond zit te bewaken...
Kortom, hoe archaïsch het ook moge klinken, we vrezen de vier elementen der Ouden... Water, Vuur, wind en aarde...
Terug naar af ?
't Lijkt er wel een beetje op hé?
En dan zit ik nu met een gekke gedachte...
Stel dat de aarde niet zo maar een dood iets is, dat er ergens in dat geheel een soort bewustzijn zit, en dat dit "ding" het moe is geteisterd, geplaagd, vermoord te worden, en nu wraak neemt, besluit de mens als luizen uit zijn pels af te schudden???
We horen van steeds meer uitbarstende vulkanen, steeds meer aardbevingen, klimaat die op de loop gaat, en noem maar op... de wereld neemt wraak om wat hem (haar?) is aangedaan.
Zou het u nog verwonderen dat we deze winter ook nog eens een zware storm krijgen tijdens een periode van springtij ? Gek, maar we worden die rare sprongen van het weer al een beetje gewoon. Niet dat we er ons kunnen aan aanpassen, maar we schrikken niet echt meer van de berichten, zolang... zolang het ons niet gebeurt, zolang we alleen maar naar de beelden op TV moeten kijken, en zeggen "'t Is wel erg hé?"...
Kenschetsend was het gebrek aan reactie op de ramp in Pakistan...
En dat zit ik te piekeren. Wat is in hemelsnaam het verschil met de tsunami van enkele jaren terug??? Want daar werd heel de wereld plots wakker geschud en werden massale hulpacties gevoerd... Is het omdat daar westerlingen in betrokken waren (toeristen)? Of is het omdat Pakistan een moslimland is, en moslims hier door Taliban en Al Qaeda niet goed in de markt liggen ?
Pakistan is ons zowat onbekend terrein, waar geen massa toerisme naar toe gaat, om diverse redenen.
Maar denken we nu echt dat het uitdiepen van de kloof tussen moslim en de rest een oplossing zal bieden? Het zou veel wenselijker zijn die mensen een hogere levensstandaard te bezorgen, waardoor automatisch het fanatisme afsmelt. Kijk maar naar onze eigen wereld, hoe samen met de stijgende welvaart het kerkelijke fanatisme quasi is verdwenen.
Het lijkt wel of armoede, honger, ellende een uitlaatklep zoeken in een hyper streng geloof, en in een fanatisme tegen al wie niet denkt zoals de massa. Dit is geen toeval, want de machthebbers, zowel van het land, van de gemeenschappen en gemeenschapjes, als de kerkleiders (van hoog tot laag) houden zorgvuldig hun positie hoog, onder meer door een (eigenlijk niet echt) religieus doemdenken.
Ik ben bezig met het lezen van "Ons land in de kering - deel 1, van K. Van Isacker, een Jezuïet, die uiteindelijk tot dezelfde conclusie komt over de machtsverhoudingen in ons land in de 19° eeuw. Toen wij in de situatie verkeerden die we nu eigenlijk zitten te bekijken op de TV over de ontwikkelingslanden. Noch de burgelijke machthebbers, noch de geestelijke moeten fier zijn op hun houding in die periode. En toch dachten zij dat de situatie toen normaal was, en ze voelden zichzelf halve heiligen als ze nu en dan een aalmoes gaven aan het plebs, het schorem (noch niet eens het statuut van proletariaat bereikt in die tijd!).
Geef die mensen een menswaardig bestaan, en automatisch komt er minder geweld... Wie het goed heeft zoekt geen geweld !
Ons geloof nu, is niet makkelijker dan toen, integendeel, want toen geloofden wij gewoon al wat ze ons dicteerden... Nu hebben wij geleerd te denken, te redeneren, en wie met die gegevens gelooft, doet dat uit een echte diepe innerlijke overtuiging, beredeneerd en het geloof projecterend op de situatie waarin hij leeft. Ons geloof is niet meer het geloof van 100 jaar geleden.
Het lijkt er bijna niet meer op.
Met andere woorden, geloof is, zoals de levenssituatie, kneedbaar.
Maar wellicht zou een terugval van de levensstandaard, een terugkeer naar een andere minder copieuze vorm van samenleving héél, héél moeilijk zijn, en even waarschijnlijk zou een terugkeer naar het geloof van vroeger waarschijnlijk worden... Bijna een vlucht naar het "ding" dat op zijn minst een goed leven belooft na dit leven... Nu heeft dat veel minder impact, want we leven al "goed"...
Hé, daar kun je nog even op knabbelen hé???
tot de volgende ?

Watersnood !!!

Image via WikipediaVanmorgen zouden we naar de rommelmarkt gaan te Geraardsbergen, en ondertussen boodschappen doen... Maar toen we Brakel wilden binnenrijden, konden we niet door: overstroming.
Achter de afsluiting met het verkeersbord zagen we een zee van water, en huizen die tot de knieën in het water staan... (De knieën van de eigenaars, niet van de huizen !!!)
We moesten rondrijden, aan café de jager in, door de straat vol zandzakjes aan ieder deur en ieder keldergat. (Vannacht zou ook daar de boel ondergelopen zijn ... Hoorden we nadien in de winkel vertellen. ) In Michelbeke zou het water nog heel wat hoger staan vertelde ons een winkelbediende. Hij was met lieslaarzen aan naar zijn werk gebaggerd.
We hebben wat noodzakelijke boodschappen gedaan, en zijn dan maar weer huiswaarts gereden, langs de omleidingen ...
En dan denk ik aan Louise... Zij woont daar in dat stuk waar we niet door mochten/konden... Louise is de weduwe van Hubert, een goede vriend, en is ook al een heel end in de tachtig... Wordt je dan 's nachts wakker gebeld van de brandweer, die je helpen met wat zandzakjes, en dan sta je daar, angstig te kijken naar het stijgende water... Ieder beetje haastig opnemend met een dweil of vuilblik, de trekker in aanslag, angstig achteruit loerend, of het water niet langs het afvoerputje naar binnen stroomt... En als het dat wel doet, dan is het dweilen met de kraan open.
Niet alleen loopt je huis vol water, maar vooral, het is geen proper water , het is smurrie, vuil en stinkend goor...
In het naar huis rijden, reden wij niet meer op de baan, maar door een bergbeek... En wellicht konden de eigenaars van de huizen op de hellingen niet meer uit hun woning, als hun oprit niet uit beton, asfalt of sterke bevloering bestond, want heel de weg lag vol met rode of gele steentjes uit de gravel van de opritten weggespoeld. Op één plaats bruiste en kolkte het zo erg, dat je bijna zeker wist dat daar niet langer de oprit lag, maar een gracht...
Watersnood... Het mag gek klinken, maar ik dacht het woord op de melodie van Waterloo van Abba. Net of het is niet erg.
Stel je maar eens voor dat je daar heel de nacht oeverloos staat te vechten om het water zo veel als mogelijk buiten je huis te houden! Stel je voor dat je een van je huisgenoten hebt die ziek is, en warmte nodig heeft, en de kelder loopt vol, waar ook de brander van de verwarming staat... denk je eens in...
Denk je eens in dat je landbouwer bent, en dat je varkensstallen onder lopen, dat je met tientallen, honderdtallen biggen zit...
Wellicht staat ook de kinderboerderij nu onder water.. net als zo veel anderen...
In de winkel hoorde je niets anders dan praten over het water... Maar uiteindelijk zijn dat de mensen die NIET getroffen zijn, want de anderen, die zijn nog aan het werk ,aan het opkuisen en zo meer...
Ik ben blij dat we hier boven op de berg zitten, ook al is het niet helemaal op de top, en stroomt het water van het hogerliggende deel hier ook over mijn hof en oprit... Ik mag er niet aan denken dat we hier met ons beiden zouden moeten staan scheppen en dweilen en...
Ik heb diep medelijden met de getroffenen.
Het moet verschrikkelijk zijn...
En denk jij dan ook aan Pakistan? Daar moesten ze verdorie zwemmen !!!
tot de volgende ?

correctie...

Ik herlas (te laat !!!) nog eens mijn blog en zag: "we worden verblijdt..."  Foei ! Foei! foei! verblijd, zonder thee en zonder suiker !!!!!

Na de storm: overstromingen verwacht...

Image by Pieter Musterd via Flickr't Gaat nog wel eventjes duren voor de suikerbieten voor mijn deur er uit kunnen... De boer oordeelde het veld nu al veel te nat en te drassig, en nu worden we, na de storm van gisteren, verblijdt met voorspelde overstromingen wegens "zware regenval"...
Maar is de regen wel de schuld van de overstromingen? Ik weet het niet. Ik zie dat er steeds meer oppervlakte bebouwd, beticheld, gebetonneerd en geasfalteerd is... dat zijn allemaal plaatsen waar de regen niet meer in de grond kan dringen. De laatste jaren zie ik steeds meer mensen die, in een nieuwe vorm van onkruidbestrijding, hun grond volkomen toedekken met zwarte plastic (soms worteldoek, wat toch nog iets doorlaat), waar ze dan in summiere gaatjes hier en daar een plant in zetten. Weer heel wat oppervlakte waar de regen niet in kan dringen... En dan de velden, waar men met mastodonten van machines op gaat werken, en waar de ondergrond volledig is toegedempt onder de immense druk van die tuigen... Weer zoveel minder oppervlakte die water kan opnemen... Door de ruilverkavelingen zijn de velden veel groter geworden dan vroeger, en verdwenen de talrijke houtkanten en vooral de talrijke afwateringsbeekjes... en ook daar hoeft geen tekeningetje bij..
Laat ons de natuur weer eens wat wijzer behandelen, wedden dat er al een heel deel van de wateroverlast verdwijnt?
En dan spreek ik nog niet van de enorme erosie van de oppervlaktegrond (de vruchtbare laag !) die we hier zien, mede veroorzaakt door de schaalvergroting van de velden en het verdwijnen van de afwateringsbeken...
"'t gaat onze tijd wel duren..." Heb je dat ook al horen zeggen?
Maar gaat het de tijd van je kinderen ook nog duren, en van je kleinkinderen? Of is dat te ver van je bed ?
Is de mens altijd zo kortzichtig geweest? 't Gaat mijn tijd wel duren...
Moeten we niet op zijn minst proberen verder te denken dan ons eigen leven strekt?
Ondertussen is het buiten nu nog helder weer, geen spoor van de zware regen te zien. Hopelijk is het niet zo erg als ze voorzien voor de komende dagen, want anders zitten er weer heel wat mensen in de miserie. Ik mag er niet aan denken...
Stel dat het hier zou overstromen, dan zou de kast die door onze Koen werd gemaakt misschien onherroepelijk beschadigd zijn, en zou dat mooie souvenir verdwijnen...
Want dat is het erge bij overstromingen, brand en dergelijke...Er gaan dingen kapot die voor jou onherstelbaar zijn, en die deel uitmaakten van je kostbaarste bezittingen. Ze hoeven niet echt waarde te hebben... Je hebt maar één fotootje meer van je peter, je hebt nog het trouwboekje van je ouders liggen. Dat heeft geen echte geldwaarde, maar voor jou is het van enorme waarde... en niet meer te vervangen.
Hé, leg nu eens de band tussen die onvervangbare dingen en "Het zal mijn tijd wel duren..."
Doet je eens anders denken ? Goed zo...
Ik ga moeten stoppen, straks komt Louis, met de teksten... Teksten? Ja, teksten voor Sint Nikolaas...
Want op 6 december moet ik voor de Okra (de bond van gepensioneerden) Klaas "spelen"... Een heel serieuze rol, waar ik al heel wat ervaring in heb, maar nog nooit bij gepensioneerden...
De tekst ? Ja, wie ik eens op het schavotje voor mij kan doen knielen (of doe je dat niet meer met oudjes?) en eens de levieten lezen tot plezier van de rest... Ook eens stil staan bij de vrienden die ons in het afgelopen jaar ontvallen zijn en dergelijke... Kortom, een beetje van het vroede en een beetje van het zotte...
Tot de volgende ?

De grote oorlog...

Het is goed om eens stil te staan bij de menselijke waanzin bij uitstek: oorlog...
Volgens ons vader hoofdzakelijk een economisch verschijnsel, maar volgens mij vooral een menselijk drama!
14-18... nog steeds de grote oorlog genoemd, was de eerste oorlog met "moderne" wapentuigen, en met een totaal ander manier van oorlog voeren dan voorheen.
Het grootste verschil zit hem in het aantal slachtoffers, en het enorme aantal burgerslachtoffers.
Je zou denken dat na één van die enorme slachtingen de mensheid zou wakker geworden zijn, maar niets daarvan, ze zijn sindsdien eigenlijk nooit meer gestopt, en zijn ook heden nog steeds bezig.
Eén ding is een beetje veranderd... daar momenteel de oorlog dagdagelijks op je scherm passeert, zijn er relatief minder burgerslachtoffers... Relatief, want er zijn ook landen waar we geen, of strikt gecensureerde beelden van krijgen. En van landen die de democratie hoog in het vaandel voeren stellen we vast dat er ook daar soms censuur is...

Kortom, oorlog was en is vuil, gemeen, bloederig en ... menselijk. Menselijk, want er zijn echt niet veel diersoorten die via moorden dingen proberen te verwerven. Als in dierengevechten van één soort, er een gewonde of een dode valt, dan is dat eerder een ongeluk dan wel opzet.

Menselijk lijkt plots wel een scheldwoord, terwijl we het steeds gebruiken om onze superioriteit mee aan te geven... ????

Ach, werp geen steen naar regeringen of dictators, zelfs niet naar de lui van the big business... werp een steen gewoon recht naar boven en ga er zorgvuldig onder staan... Want allemaal doen we mee aan het spel van de haat. Kijk maar eens naar de rassendiscriminatie, naar godsdienstfanaten die hun overtuiging desnoods met geweld willen opdringen, denk een aan... en aan... je weet vast nog we voorbeelden. En ergens, ook al doen we ons best, ergens doen we allemaal een beetje mee.

Mochten wij, de massa voetvolk, dit niet in ons hebben, dan zou de regering en/of haar leiders het niet zo makkelijk hebben om oorlog te gaan voeren, met ons, het gewone klootjesvolk, als slachtvee.

Enkele dagen geleden heeft men nog enkele stoffelijke overschotten gevonden uit de grote oorlog... enkele van de vele die vermist zijn. En aan het graf van een van deze onbekende lijken wordt vandaag een plechtigheid gevierd, ter herdenking...

Aan de Ijzer staat een monument: Hier liggen hun lijken als zaden in 't zand, hoop op de oogst, oh Vlaanderland...

De eerste oogst kwam heel kort nadien... 40-45...
de les was al vergeten...

Wordt wakker, en waak op jezelf en je eigen haat !

tot de volgende ?

De boom van kennis van goed en kwaad ?

Image via WikipediaBij toeval las ik een klein artikeltje in een of ander boekwerkje in een wachtzaal. De kaft was er al lang af, want tijdschriften in wachtzalen leiden een tweede en zelfs een derde leven in wachtzalen. Als je er een recent boekwerk vindt, dan is het iets dat vergeten werd door een van je voorgangers in de wachtzaal...
Maar het ging over de boom van kennis in het aardse paradijs... Eigenlijk weten we niet precies wat die kennis omhelst, alleen dat we ons plots bewust waren van onze naaktheid. (Misschien viel toen onze pels uit ????) Maar de schrijvelaar van dienst stelde dat het wellicht het bereiken was van "de cultuur". Uit verdere lezing bleek dat hij het woord cultuur heel breed interpreteerde, en stelde dat het het verlaten van de natuur was...
Dat kan dus zowel cultuur in de zin van landbouw zijn, als cultuur in de zin van overdracht van kennis en dergelijke. Maar het bleek een nogal "groen" boekwerk te zijn, en hij bleef nogal haperen aan het verstoren van "de" natuur.
Ik denk dat er wel iets in die redenering zit... Het is een feit dat de landbouw het eigenlijke begin is geweest van de menselijke "beschaving". Dank zij de landbouw kon de mens sedimentair gaan leven, kon hij zich vast vestigen, kwam er een behoefte aan eigendomsrecht (Hij zal mijn werk niet oogsten !!!) en de mens vernietigde de natuur om hem om te vormen naar zijn behoeften. Dit liet ook toe dat er meer mensen op een beperktere oppervlakte konden gaan wonen, en dit was het begin van de explosieve bevolkingsaangroei die we nu kennen.
Zo gezien kan men dus heel gemakkelijk de cultuur als eerste breuk zien, breuk met de natuur, breuk met het idee van de God, die wellicht toentertijd heel dicht verwant was met de "Natuur".
Zonder de landbouw zou er wellicht nooit een maatschappij zijn ontstaan! Zolang de mens leefde als jager-verzamelaar, leefde hij noodgedwongen in kleine groepjes, en moesten zij over grote gebieden kunnen zwerven. Dit betekent dat wellicht het mogelijk aantal mensen in onze contreien heel laag of niet bestaande zou zijn (hoogstens zomer passanten voor de jacht en in de herfst voor het verzamelen van noten en vruchten).
De wereld zou heel anders zijn, en het aantal mensen zou heel beperkt gebleven zijn.
Uiteraard zou er dan geen of veel minder zonde tegen de natuur (God?) geweest zijn. Wellicht is dan ook door de landbouw, de bijhorende bevolkingstoename, de verstedelijking, ook het idee God gewijzigd. Wellicht daardoor is het ons nu niet meer duidelijk wat precies die boom van kennis was, en wat hij deed... Ik denk dat de uitleg van de onbekende schrijver wel een plausibele uitleg kan zijn. Het is een theorie als een ander. Zekerheid zullen wij nooit hebben over dit onderwerp.
En daar lig ik soms van wakker, want er zijn dingen zat in de bijbel (en andere godsdienstige basiswerken) die niet echt zonneklaar zijn, en die dan door theologen uitgelegd worden, netjes in het kader dat zij voorstaan. Of dit dan de juiste uitleg is ???
Heel wat kerkelijke schisma's zijn aan die onduidelijkheden en vooral aan de verschillen in interpretatie er van te wijten, en dan blijft iedereen op zijn standpunt staan, ook al ziet ieder weldenkend mens dat er meerdere interpretaties mogelijk zijn... Maar wel-denken, dat moet vermeden worden...men moet aanvaarden, volgen...
Momenteel hebben wij een aartsbisschop die terug die weg op wil, nicht raisonieren ! Gewoon de kerk volgen.
Ik heb het daar moeilijk mee,
ik denk.
... en dat mag niet !
tot de volgende ?