Eigenlijk een term die we al heel goed kennen... Het is niet zo maar een auto stelen, maar een auto stelen van de berijder...
Dus met bedreigingen en/of geweld.
Als we een haartikeltje in de krant zien staan over een carjacking, dan zijn we dat al zo gewoon dat we het niet meteen bekijken...tenzij... het vlak in de geburen gebeurde...tenzij het iemand betreft die je kent...
Dan is plots alles anders, dan wordt het persoonlijk als het ware.
Dan is het meteen zo dichtbij, zo bedreigend...
De schoonmama van onze Bart was 's avonds bij haar zuster in Etikhove op bezoek geweest, en keerde in de late uurtjes rustig naar huis langs die mooie stille weggetjes in onze Vlaamse Ardennen, toen plots een man met iets rood zwaaide, ze dacht dat het politie was, alcoholcontrole, en stopte...
Drie Noord Afrikanen bedreigen haar met een mes en een rode paraplu (dus geen rood zwaailicht, maar dat had ze niet meteen door gehad). Ze eisten haar auto, en toen het niet rap genoeg ging gaven ze haar met het mes een steek in de hand (Gelukkig niet zo erg, maar erg genoeg om van te schrikken).
De drie verdwenen met de wagen.
Het moest dan ook net met Rita, de schoonmama van Bart gebeuren !
Het is een klein stil mensje, die al enkele jaren alleen in haar huis woont (schoonpa is veel te vroeg overleden), en die, om haar eventjes te kenschetsen, haar brievenbus in de voordeur heeft laten dichtmaken en een bus op de muur heeft gehangen, van schrik dat er 's nachts iemand iets in haar bus zou steken en dat ze nog veel banger zou worden dan ze al is...
Net zo'n mensje moesten ze dat nu aandoen.
Dat ze in shock is is heel normaal, maar voor haar zal het wel een ergere slag zijn dan voor iemand die niet zo rap bang is.
Misschien heb je het ondertussen wel in de krant gelezen, of op tv gehoord... Ze hadden de bandieten na enkele uurtjes al gevat, na twee accidentjes met de wagen van schoonmama... Maar toen ze die bandieten vasthadden is het zoveelste administratieve foutje gebeurd, en ze moesten de bandieten weer vrij laten...
Leuk !
Heel leuk !
Ze hebben de mannen geknipt tijdens de daad, maar omdat ze een of ander papiertje verkeerd hebben ingevuld of aan de verkeerde hebben afgeleverd, of vergeten af te leveren of wat dan ook, hebben ze die mannen weer moeten laten gaan...
Want geef toe, in onze maatschappij is een papiertje veel belangrijker dan zelfs een mensenleven. Denk maar eens aan de moordenaar van een paar weken terug, daar was er ook een administratief foutje...
Waar zijn we mee bezig ???
Wie durft er in hemelsnaam zo'n beestige wetten maken ?
Ah ja... de politiekers...
Hier, in dit apenland is er geen gerechtigheid meer, er is een administratie !
Je kunt rustig een halve volksstam uitmoorden, als je de juiste ambtenaar weet te strikken, zodat hij het nodige documentje "vergeet" op te maken, of te versturen of...of..., dan ga je vrijuit !
Bovendien, zelfs als ze alles juist doen, en je wordt veroordeeld, dan kun je hier maar voor één van die doden gestraft worden ! Je wordt niet gestraft per dode, nee je wordt gestraft voor "moord", en zijn er dat 10 of 100 of maar eentje, dat speelt eigenlijk niet echt een rol... Nogal een geluk dat we met een volksjury werken, waar dit toch wel enige invloed heeft, want moest het gewoon, netjes volgens de administratieve omschrijving gebeuren...
Heel wat misdaden worden geseponeerd als de zaak te lang aansleept... Dat is een dankbaar gegeven voor handige advocaten ! Zo kennen we heel wat zaken waar de daders gewoon vrij weg wandelen met een vrolijk merci voor de gestolen of gefraudeerde duiten...
Och, ik weet wel dat het straffen van die drie leukerds die schoonmamaatje schrik hebben aangejaagd, gekwetst en bestolen, niet echt de zaak oplost. Het blijft gebeurd, het blijft voor het frêle dametje een weeral te overwinnen schrikbeeld, heel wat slapeloze nachten en noem maar op, maar het besef dat ze gestraft worden geeft, of wil je het idee geven, dat ze het niet meer zullen doen, want het kost hen teveel... Het stelen en het geweld is niet straffeloos, niet zonder gevolgen, niet zonder prijs...
Nu dus wel.
Verkeerd papiertje !
Bijkomend vraagje: de bandieten hebben twee accidents de parcours gehad met de wagen van Rita... Wie zal dat betalen ? Niet de daders, want ze zijn weg, vrij...
Leuk... om bij te bleiten van koleire ! djudedju !
Nogal een geluk dat de regeringscrisis is opgelost... Kunnen ze weer wat nieuwe papierderijen scheppen om de fouten van de huidige administratieve rompslomp op te lossen met het invoeren van een stapel nieuwe bijkomende noodzakelijke pampiertjes, om er zeker van te zijn, als hun apestreken ooit niet meer door de door hen gecreëerde beugel kunnen, ze tenminste administratief kunnen ontsnappen...
djudedjudedju.
Ik ben bijna bevallen van mijn valling. Mijn neus loopt nog wel, maar ik kan hem al weer bijhouden. Amper 37 zakdoeken later ! Je moet maar naar mijn neus wijzen en het doet al pijn. Lijkt meer op een rijpe aardbei dan op een neus. Nu ik iets minder snotter kan het herstel beginnen... Heb vanmorgen wel mijn gymnastiek gedaan al door mijn mond ademen. Voor de geïnteresseerden: een snor en baard zijn niet onoverkomelijk voor mensen met een snotvalling. Het kost je hoogstens wat meer wrijf- en afdroogwerk. Wellicht dus ook wat meer rood aan mijn neus.
't Is net als bij de vrouwen: schoonheid vergt offers.
(Allee, ik zie mijn toch graag een baard...goesting is en blijft koop)
Toch heb ik ooit mijn baard afgeschoren... uit liefde...
Ik heb mijn teerbeminde echtgenote leren kennen, toen we beiden werkten in het verre Zwitserland, in een hotel uitgebaat door de Christelijke mutualiteit... Daar had ik een net baardje laten groeien, een sikje, iets à la Faroeks... Maar mijn toekomstige schoonmama had laten weten dat ene met een baard niet binnenmocht... (Zouden mijn lezers nog weten wie Faroek was ????)
Toen ik hem later terug liet groeien, was ik al lang en breed getrouwd, had drie kinderen en mocht ik ondanks de baard toch binnen...
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik wellicht ook bij mij thuis niet zou zijn binnengekomen met een baard... Mijn broer deed het eens, en ons vader pakte de schaar en knipte hem af... Ik zie dat de huidige ouders niet meer doen !
Wij hadden (gelukkig) nog een patriarch aan het hoofd van het gezin. In ons thuis was er een wet, en die moest gevolgd worden. We hadden nooit echt het gevoel dat we tekort kwamen (ook al zegden we toendertijd van wel, maar dat was midden in onze apejaren, dan hoort dat zo er bij), en hadden ondanks een strikte wet, ook heel wat vrijheden en een gelukkig en warm nest.
Bij de opvoeding van onze kinderen is het voorbeeld van onze ouders steeds een leidraad geweest, en ondanks dat ook hier de wet streng en strikt was, vochten nichtjes en neefjes om op verlof te mogen komen, want hier waren ze veel vrijer. Dat was niet zo, maar hier kenden de kinderen heel goed van waar tot waar ze konden gaan... De wet kende vaste regels. En dat is waar het over gaat ! Je mag gerust streng zijn, als je maar steeds consequent de zelfde maatstaf aanhoudt, en niet steeds weer wat losser laat en dan weer wil aantrekken... want dan weet het kind niet wat hoort en wat niet.
Ik ga weer aan het prediken, dus ga ik maar stoppen... voor vandaag...
tot de volgende ?
zondag, januari 04, 2009
zaterdag, januari 03, 2009
Ik ben in de wolken !
Letterlijk...
De wolken hangen hier beneden, op mijne grond en op de grond van de buren en de boeren... Ik zie hooguit 10 meter, en dan loopt het nog niet over.
In de wolken zijn lijkt mij maar een stomme zegswijze.
Ik vind er niets aan.
Bovendien is het dan ook nog eens vuile lucht. Je voelt het aan je ademhaling dat er heel wat vuiligheid in die mist rondzweeft. En nu is het smogalarm opgeheven???
djudedju
In één van de vele dingen die ik lees kwam ik een artikeltje tegen over het shanten, ik schrijf gewoonlijk sjanten, maar ik weet niet wat correct is, het staat niet in de dikke.
Wat sjanten is ?
De meest bekende vorm is wat je wel eens ziet op een documentaire op tv, als je die boeddhistische priesters in hun saffraankleurige kleed ziet zitten "zingen" "Ouhm" met een diepe resonerende stem. Telkens en telkens weer halen ze diep adem en dan dat diepe sonore "Ouhm".
Gewoonlijk een achttal keer naeen, en dan twee ademhalingen rust...
Maar eigenlijk is dat een simpele vorm van sjanten, in Lapland hadden de herdervolkeren ook een manier van sjanten, waarbij ze in feite een ongeschreven geschiedenis van hun volk halfzingend naar voor brengen. Je ziet dit bij heel veel natuurvolkeren, waar oude geschiedenissen die belangrijk geacht werden, moesten onthouden worden en in bezit blijven als een les voor de toekomst. Om het makkelijker te onthouden wellicht, werd het gezongen. Zo had je niet alleen de tekst om je aan vast te houden, maar ook nog een binding met de melodie.
En wie, zoals ik, al een heel pak jaren meegaat en katholiek is opgevoed, herinnert zich ongetwijfeld nog de tijd dat de mis in het latijn gebeurde... Herinner je dan ook nog die halfzingende voordracht van het evangelie ? Ook dat is een sjanten...
In het artikel bond de man het sjanten voornamelijk aan de godsdienst vast, en zo is het meestal ook wel.Want zelfs in de geschiedenis van de natuurvolkeren is een tussenkomst van het hogere in de dingen des mensen helemaal niet vreemd, en gaat mee als geschiedkundig feit met de rest.
Maar de man ging veel verder met zijn betoog dan dat...
Hij had het over de kracht van het Woord...
Hij haalde aan: de woorden van God: "Het zij licht" en het was licht.
Met andere woorden de scheppingskracht, de enorme macht van het Woord voor de mens.
Het bizarre was dat hij niet over Gods-dienst sprak, maar over de heilzame kracht van het sjanten.
Wie, net als de boeddhisten regelmatig een diep, sonoor, langaangehouden reeks Ouhms neerzet, zou daarvan de rust en het evenwicht terugvinden in zijn leven. De vibratie zou zijn lichaam weer in overeenstemming brengen met de natuur.
Weet je, ergens geloof ik dat...
Niet dat ik ga zitten Ouhm-en, maar ik geloof in de kracht van het zingen, zonder woorden of met woorden, gewoon zingen, neuriën, fluiten voor mijn part... Het doet iets met de mens. Je hoeft er niet bij na te denken, je hoeft je niet te houden aan een of andere bestaande melodie, je kunt gewoon de klanken laten uit je opborrelen...
Vroeger hoorde en zag je dat wel eens meer... Ik herinner me een dagbladverdeler in Oudenaarde, die altijd en eeuwig aan het fluiten was, zomaar, zonder dat je er ook maar een melodie in herkende... Het mocht snikheet zijn, ijskoud of water gieten, je hoorde hem van ver afkomen op zijn fiets... en zie, wie hem hoorde kreeg een glimlach om de lippen. Men lachte een beetje met hem, maar men onderging vooral het deugddoende van de stemming die het fluitmelodietje bij je opriep.
Eigenlijk past en paste men hetzelfde truukje toe in bepaalde grootwarenhuizen, waar steeds een vaag muziekje klinkt... De mensen blij, ontspannen maken.
De meesten durven het echter niet meer... wat zouden de mensen wel denken... Het past niet bij hun stand en hun kwalificaties...
Ik wist niet dat in bepaalde standen en bij bepaalde kwalificaties men niet meer vrolijk, ontspannen mag zijn...
Net zoals de glimlach besmettelijk is, is ook het sjanten het.
We moesten het maar eens weer leren.
Gewoon, voor de lol;
voor ons geestelijk evenwicht...
Gisteren heb ik het gehad over het pesten, en bij het herlezen van mijn mijn schrijfsels, viel het mij op dat ik een belangrijk iets niet genoeg in de verf heb gezet !
Waar ik eigenlijk met heel mijn pleidooi om de kinderen zelf hun evenwicht te laten zoeken naar toe wil, is de klemtoon leggen op het feit dat je de kinderen moet laten onderzoeken hoe een maatschappij in elkaar steekt, moet laten zoeken naar hun eigen plaats in de pikorde van een grote gemeenschap...Ze moeten zelf leren omgaan met anderen. Nu wordt dat leerproces hen ontnomen ! Nu leren ze hoogstens in een strikt uitgezet parcours lopen, waarbij niemand hun zegt dat ze op een dag losgelaten zullen worden, voor een maatschappij komen te staan waar je plots geen uitgestippeld parcours meer hebt, maar zelf moet zoeken naar een evenwicht...Maar je hebt nooit geleerd hoe je dat evenwicht moet vinden... Ik pleit dus voor een zekere vrijheid voor kinderen, in die zin dat ze grotendeels zelfs hun evenwicht onder elkaar moeten zoeken. Er moet alleen door volwassenen worden ingegrepen als een en ander uit de hand loopt.
Maar dat zal ook heel wat vergen van de ouders, om die stap terug te doen ! Waar ik vroeger veel liever een klets met de regel van de meester op mijn handen kreeg dat vijf bladzijden straf, omdat, als ik met die vijf bladzijden thuis kwam ik er van mijn ouders nog eens vijf bij kreeg, zien we nu het omgekeerde... als hun kindje straf krijgt, dan gaan ze reclameren tegen de leerkracht. Ze beseffen niet dat ze daarmee nog maar een fout leggen in de opvoeding naar de groei tot een evenwichtig iemand in een gemeenschap...
Zo, dat wou ik nog even kwijt. Ik hoop dat er mensen zijn die in de opvoeding werken, dit ook eens lezen, en de moeite doen om er eens over na te denken... Ik beweer niet dat de oude manier van opvoeden volmaakt is, maar de uitwassen van de huidige manier van opvoeden maakt mij bang... en dat deed de oude methode niet...
Nu doen de ouders onder meer aan overprotectie, en ontnemen ook daarmee aan hun kinderen de kans om zichzelf te ontwikkelen... Stel je voor dat een adelaar zijn kuikens niet durfde te leren vliegen, uit angst dat hen iets zou overkomen... dan groeiden zijn kinderen op tot kippen.
(Bijna schreef ik kiekens...)
Daarmee sluit ik dat onderwerp af, tenzij jij me er vragen over stelt, of opmerkingen maakt, waar ik wel moet op antwoorden... (met graagte)
Ik kan je niet veel schrijven over wat ik nu zie voor mijn deur... ik zie niets, ik zit in de wolken...
tot de volgende ?
De wolken hangen hier beneden, op mijne grond en op de grond van de buren en de boeren... Ik zie hooguit 10 meter, en dan loopt het nog niet over.
In de wolken zijn lijkt mij maar een stomme zegswijze.
Ik vind er niets aan.
Bovendien is het dan ook nog eens vuile lucht. Je voelt het aan je ademhaling dat er heel wat vuiligheid in die mist rondzweeft. En nu is het smogalarm opgeheven???
djudedju
In één van de vele dingen die ik lees kwam ik een artikeltje tegen over het shanten, ik schrijf gewoonlijk sjanten, maar ik weet niet wat correct is, het staat niet in de dikke.
Wat sjanten is ?
De meest bekende vorm is wat je wel eens ziet op een documentaire op tv, als je die boeddhistische priesters in hun saffraankleurige kleed ziet zitten "zingen" "Ouhm" met een diepe resonerende stem. Telkens en telkens weer halen ze diep adem en dan dat diepe sonore "Ouhm".
Gewoonlijk een achttal keer naeen, en dan twee ademhalingen rust...
Maar eigenlijk is dat een simpele vorm van sjanten, in Lapland hadden de herdervolkeren ook een manier van sjanten, waarbij ze in feite een ongeschreven geschiedenis van hun volk halfzingend naar voor brengen. Je ziet dit bij heel veel natuurvolkeren, waar oude geschiedenissen die belangrijk geacht werden, moesten onthouden worden en in bezit blijven als een les voor de toekomst. Om het makkelijker te onthouden wellicht, werd het gezongen. Zo had je niet alleen de tekst om je aan vast te houden, maar ook nog een binding met de melodie.
En wie, zoals ik, al een heel pak jaren meegaat en katholiek is opgevoed, herinnert zich ongetwijfeld nog de tijd dat de mis in het latijn gebeurde... Herinner je dan ook nog die halfzingende voordracht van het evangelie ? Ook dat is een sjanten...
In het artikel bond de man het sjanten voornamelijk aan de godsdienst vast, en zo is het meestal ook wel.Want zelfs in de geschiedenis van de natuurvolkeren is een tussenkomst van het hogere in de dingen des mensen helemaal niet vreemd, en gaat mee als geschiedkundig feit met de rest.
Maar de man ging veel verder met zijn betoog dan dat...
Hij had het over de kracht van het Woord...
Hij haalde aan: de woorden van God: "Het zij licht" en het was licht.
Met andere woorden de scheppingskracht, de enorme macht van het Woord voor de mens.
Het bizarre was dat hij niet over Gods-dienst sprak, maar over de heilzame kracht van het sjanten.
Wie, net als de boeddhisten regelmatig een diep, sonoor, langaangehouden reeks Ouhms neerzet, zou daarvan de rust en het evenwicht terugvinden in zijn leven. De vibratie zou zijn lichaam weer in overeenstemming brengen met de natuur.
Weet je, ergens geloof ik dat...
Niet dat ik ga zitten Ouhm-en, maar ik geloof in de kracht van het zingen, zonder woorden of met woorden, gewoon zingen, neuriën, fluiten voor mijn part... Het doet iets met de mens. Je hoeft er niet bij na te denken, je hoeft je niet te houden aan een of andere bestaande melodie, je kunt gewoon de klanken laten uit je opborrelen...
Vroeger hoorde en zag je dat wel eens meer... Ik herinner me een dagbladverdeler in Oudenaarde, die altijd en eeuwig aan het fluiten was, zomaar, zonder dat je er ook maar een melodie in herkende... Het mocht snikheet zijn, ijskoud of water gieten, je hoorde hem van ver afkomen op zijn fiets... en zie, wie hem hoorde kreeg een glimlach om de lippen. Men lachte een beetje met hem, maar men onderging vooral het deugddoende van de stemming die het fluitmelodietje bij je opriep.
Eigenlijk past en paste men hetzelfde truukje toe in bepaalde grootwarenhuizen, waar steeds een vaag muziekje klinkt... De mensen blij, ontspannen maken.
De meesten durven het echter niet meer... wat zouden de mensen wel denken... Het past niet bij hun stand en hun kwalificaties...
Ik wist niet dat in bepaalde standen en bij bepaalde kwalificaties men niet meer vrolijk, ontspannen mag zijn...
Net zoals de glimlach besmettelijk is, is ook het sjanten het.
We moesten het maar eens weer leren.
Gewoon, voor de lol;
voor ons geestelijk evenwicht...
Gisteren heb ik het gehad over het pesten, en bij het herlezen van mijn mijn schrijfsels, viel het mij op dat ik een belangrijk iets niet genoeg in de verf heb gezet !
Waar ik eigenlijk met heel mijn pleidooi om de kinderen zelf hun evenwicht te laten zoeken naar toe wil, is de klemtoon leggen op het feit dat je de kinderen moet laten onderzoeken hoe een maatschappij in elkaar steekt, moet laten zoeken naar hun eigen plaats in de pikorde van een grote gemeenschap...Ze moeten zelf leren omgaan met anderen. Nu wordt dat leerproces hen ontnomen ! Nu leren ze hoogstens in een strikt uitgezet parcours lopen, waarbij niemand hun zegt dat ze op een dag losgelaten zullen worden, voor een maatschappij komen te staan waar je plots geen uitgestippeld parcours meer hebt, maar zelf moet zoeken naar een evenwicht...Maar je hebt nooit geleerd hoe je dat evenwicht moet vinden... Ik pleit dus voor een zekere vrijheid voor kinderen, in die zin dat ze grotendeels zelfs hun evenwicht onder elkaar moeten zoeken. Er moet alleen door volwassenen worden ingegrepen als een en ander uit de hand loopt.
Maar dat zal ook heel wat vergen van de ouders, om die stap terug te doen ! Waar ik vroeger veel liever een klets met de regel van de meester op mijn handen kreeg dat vijf bladzijden straf, omdat, als ik met die vijf bladzijden thuis kwam ik er van mijn ouders nog eens vijf bij kreeg, zien we nu het omgekeerde... als hun kindje straf krijgt, dan gaan ze reclameren tegen de leerkracht. Ze beseffen niet dat ze daarmee nog maar een fout leggen in de opvoeding naar de groei tot een evenwichtig iemand in een gemeenschap...
Zo, dat wou ik nog even kwijt. Ik hoop dat er mensen zijn die in de opvoeding werken, dit ook eens lezen, en de moeite doen om er eens over na te denken... Ik beweer niet dat de oude manier van opvoeden volmaakt is, maar de uitwassen van de huidige manier van opvoeden maakt mij bang... en dat deed de oude methode niet...
Nu doen de ouders onder meer aan overprotectie, en ontnemen ook daarmee aan hun kinderen de kans om zichzelf te ontwikkelen... Stel je voor dat een adelaar zijn kuikens niet durfde te leren vliegen, uit angst dat hen iets zou overkomen... dan groeiden zijn kinderen op tot kippen.
(Bijna schreef ik kiekens...)
Daarmee sluit ik dat onderwerp af, tenzij jij me er vragen over stelt, of opmerkingen maakt, waar ik wel moet op antwoorden... (met graagte)
Ik kan je niet veel schrijven over wat ik nu zie voor mijn deur... ik zie niets, ik zit in de wolken...
tot de volgende ?
vrijdag, januari 02, 2009
fuifje
In de zaal de Qubus te Oudenaarde was er zoals telkenjare een Nieuwjaarsfuif. Rond 7 uur in de morgen ontstond er tussen twee groepen ruzie. De mensen van de organisatie wisten de zaak te kalmeren. Eén groepje trok naar buiten, iets later ook de tweede groep. Alles leek heel goed te gaan, de ruzie was blijkbaar voorbij, toen plots een iemand een mes trok en twee andere jongeren zwaar wist te verwonden... Omstreeks 7.30 uur in de morgen werd onmiddellijk de fuif stilgelegd.
Tot zover de krant. Haalde niet eens de nationale bladzijden, is maar een kleine faits-divers... Bladvulling als het ware. Niet belangrijk.
Ik heb daar moeite mee.
Er zijn een paar zaken in dat haartikeltje die mij storen.
Om 7.30 werd de fuif onmiddellijk stilgelegd... Daar blijkt uit dat dit oorspronkelijk niet de bedoeling was, normaliter zou het fuiven nog langer zijn doorgegaan...
Toen ik gisteren de beesten van Bart ging voederen omstreek 10 uur in de morgen, kwamen wij amper een vijftal wagens tegen. Wij zeiden tegen elkaar dat er toch nog enkelen waren die al op waren... We waren dus wellicht verkeerd, het waren wellicht lui die net van de dansparty kwamen...
djudedju.
Ik heb in mijn studentetijd één keer de nacht doorgedaan, en ging dan van de td recht naar de klas. Ik had de laatste uren fuif al helemaal geen pret meer, en het ging hem alleen nog over de "prestatie"... Men hoeft mij dan ook niet te zeggen dat die jongelui die daar om zeven uur nog zaten, nog echt aan het fuiven waren. Ook het feit dat er ruzie uitbrak wijst al op het feit dat ze wellicht gewoon zaten te heisen en stoer zaten te doen.
Dat de remmen dan nog zover doorsloegen dat er een mes getrokken werd... wijst ook op iets.
Ik heb in mijn lang leven al een "paar" ruzies gezien... Dan werd er wel eens gevochten, er was wel eens een bloedneus en een blauw oog, maar daar bleef het bij. Ik heb nooit ofte nooit gezien dat er geschopt of gestampt werd op een op de grond liggend slachtoffer, en messen of dergelijke heb ik nooit gezien... Bovendien was het veelal zo, dat na de vechtpartij er weer een verzoening was. Het gevecht was niet meer dan een wat extreme vorm van discussie als het ware, en eens de zaak uit "geklapt" was het voorbij...
Nu lopen ruzies veelal uit op extreem geweld, met messen en stampen (in groep) op een neerliggend slachtoffer en dergelijke meer...
Wat is er veranderd ?
Ik kan verkeerd zijn, maar ik meen dat al dit extreme te danken is aan het moderne anti-pest beleid...
Ik zou in mijn tijd een gedroomd slachtoffer geweest zijn voor pesterijen, ik was dik, ik moest zelfs in de zomer altijd dik aangekleed lopen om toch maar geen valling te krijgen, ik was veel ziek en kon niet lang blijven rennen...
Ik werd heel zelden gepest, want als iemand dat riskeerde, dan had ik hem vast en sloeg er op. Ik mocht dan dik en traag zijn, ik had veel macht en was sterker dan de anderen.
En ik kan niet zeggen dat ik ook veel pesterijen zag... Nee, in die tijd wist het "slachtoffer" zich altijd wel te weren op een of andere manier. Ieder kind heeft immers zijn zwakke, maar ook zijn sterke punten, en wie minder weg kon met zijn vuisten, was gewoonlijk wel verbaal sterker, of wist zijn plaaggeest wel op een of andere manier iets terug te lappen, al was het maar door zijn banden van zijn fiets te lossen. (Gaten in prikken hoorde niet en werd ook niet gedaan).
Het enige wat ik mij herinner van "scheve" toestanden uit mijn kindertijd, is dat er groepvorming was. Je had verscheidene vriendengroepjes, die zelden of nooit met een ander groepje speelden, want om een of andere reden klikte dat niet. Wellicht was het zo dat de meest dominanten enkele adepten rond zich hadden, en niet konden velen dat er aan zijn dominantie zou geknaagd worden... Maar dat leidde niet tot pesten in de zin zoals wij nu hele dagen horen... Hoogstens tot een discussie die soms wel een zo ver ging dat er een robbertje gevochten werd. Waarna de zaak gesloten en als afgehandeld werd beschouwd, met een eventueel nieuw evenwicht.
Nu is pesten verboden... En in werkelijkheid is er nog nooit zoveel gepest geweest als dank zij dat verbod. Want in feite zijn nu de natuurlijke evenwichten door de volwassenen helemaal scheef getrokken, en is er in werkelijkheid maar één groep meer die kan pesten, en die dat ook ongestraft kan doen! Je ziet dan ook dat de verbaal sterkeren nu de verbaal minder sterken hele dagen het bloed van onder de nagels pesten, en waar in onze tijd, de gepeste het recht in eigen handen zou hebben genomen en op een of andere manier de zaken zou hebben rechtgezet, 't zij door eens er op te kloppen, 't zij door een ander middel (vb banden lossen), mag dat nu niet meer... Want wie een daad stelt is zichtbaar en dus de schuldige.
Het is werkelijk "Verba volent", wat er allemaal gezegd, gefluisterd en gefezeld werd is niet tastbaar en wordt niet bestraft, en hij (of zij) die zich niet op die manier kan weren is het ultieme slachtoffer, die als hij (zij) dan reageert, nog gestraft wordt door de "opvoeder" (????) omdat hij agressief is...
Het is dan ook geen wonder dat er in onze maatschappij steeds meer en meer mensen rondlopen die op een bepaald ogenblik exploderen... En dan krijg je geen gewone ruzie meer, maar messengevechten, blijven stampen op een gevallen slachtoffer, zinloze vernielingen en noem maar op...
Als je voortdurend gepest wordt, en alle mogelijke verdedigingsmiddelen worden je deskundig ontnomen, dan kan het niet anders dat de boosheid in dat slachtoffer zich torenhoog opstapelt, tot het op een veel te extreme manier een uitweg zoekt.
En dan heb je dat "onbegrijpelijk" geweld...
En als je de zaak bekijkt, als "nuchter" toeschouwer, dan is het niet logisch dat iemand een mes in de ander ploft, alleen omdat hij uitgemaakt werd voor rostekop of zoiets...
Je ziet als toeschouwer immers niet dat dat rostekop er voor de 15miljoenste keer komt, en dat de "dader" net op het punt stond van het exploderen...
Dus is de enige schuldige de messentrekker...
Niet heel logisch hé ?
En waar hebben we dat aan te danken ?
Gewoon aan het feit dat in de opvoeding een kind zijn gewone gezonde agressie niet meer kwijt kan, en zijn plaats in de maatschappij niet meer kan veroveren, als hij niet tot die verbaal sterkeren behoort.
Hoog tijd dat de "opvoeders" weer tot bezinning komen, en kinderen kinderen laat zijn, met hun eigen manier om een evenwicht te vinden in hun eigen wereldje.
Wedden dat een heel stuk van die extreme dingen zullen verminderen ?
Ik heb je al eens verteld dat ik met Odile in ruzie viel in het naar huis rijden van de school op een middag. Het was er hevig aan toe gegaan, en we hadden gevochten dat het haar stoof... Na het noenmaal ging ik in de poort poort staan bij Odile, en riep hem om weer samen naar de school te rijden... Maria, de moeder van Odile riep naar mij dat ze dacht dat we ruzie hadden, maar dat was niet meer zo, wij hadden het op onze manier uit "geklapt"...Het was voorbij, en wij waren weer de goede vrienden van altijd...
Zo hoort het ook... Dat is een gezonde agressie, die geen brokken maakt, die onder kinderen tot de normale omgangsvormen behoort, en die gewoon een manier is om binnen de groep de pikorde te bepalen. Dat is zo bij de kiekens, en ook bij mensenkinderen.
In plaats van de kinderen te fnuiken in hun groei, zouden de opvoeders veel meer de kinderen hun eigen gang moeten laten gaan... Maar dat kun je nu niet in één twee, drie... Je moet het opvoedingsysteem opnieuw opstarten, en beginnen van in de wieg, met de totaal nieuwe generatie... Dat ze ondertussen een hele generatie jongeren hebben verprutst is erg, heel erg, maar niet zo maar te herstellen...Jammer!
Heel jammer... Misschien leren ze er uit, dat kinderen geen ding zijn waar mee je kunt experimenteren. Dan zou het tenminste nog iets opgebracht hebben... Maar wedden dat ze hun fouten niet willen inzien, en volharden in de boosheid ???
tot de volgende ?
Tot zover de krant. Haalde niet eens de nationale bladzijden, is maar een kleine faits-divers... Bladvulling als het ware. Niet belangrijk.
Ik heb daar moeite mee.
Er zijn een paar zaken in dat haartikeltje die mij storen.
Om 7.30 werd de fuif onmiddellijk stilgelegd... Daar blijkt uit dat dit oorspronkelijk niet de bedoeling was, normaliter zou het fuiven nog langer zijn doorgegaan...
Toen ik gisteren de beesten van Bart ging voederen omstreek 10 uur in de morgen, kwamen wij amper een vijftal wagens tegen. Wij zeiden tegen elkaar dat er toch nog enkelen waren die al op waren... We waren dus wellicht verkeerd, het waren wellicht lui die net van de dansparty kwamen...
djudedju.
Ik heb in mijn studentetijd één keer de nacht doorgedaan, en ging dan van de td recht naar de klas. Ik had de laatste uren fuif al helemaal geen pret meer, en het ging hem alleen nog over de "prestatie"... Men hoeft mij dan ook niet te zeggen dat die jongelui die daar om zeven uur nog zaten, nog echt aan het fuiven waren. Ook het feit dat er ruzie uitbrak wijst al op het feit dat ze wellicht gewoon zaten te heisen en stoer zaten te doen.
Dat de remmen dan nog zover doorsloegen dat er een mes getrokken werd... wijst ook op iets.
Ik heb in mijn lang leven al een "paar" ruzies gezien... Dan werd er wel eens gevochten, er was wel eens een bloedneus en een blauw oog, maar daar bleef het bij. Ik heb nooit ofte nooit gezien dat er geschopt of gestampt werd op een op de grond liggend slachtoffer, en messen of dergelijke heb ik nooit gezien... Bovendien was het veelal zo, dat na de vechtpartij er weer een verzoening was. Het gevecht was niet meer dan een wat extreme vorm van discussie als het ware, en eens de zaak uit "geklapt" was het voorbij...
Nu lopen ruzies veelal uit op extreem geweld, met messen en stampen (in groep) op een neerliggend slachtoffer en dergelijke meer...
Wat is er veranderd ?
Ik kan verkeerd zijn, maar ik meen dat al dit extreme te danken is aan het moderne anti-pest beleid...
Ik zou in mijn tijd een gedroomd slachtoffer geweest zijn voor pesterijen, ik was dik, ik moest zelfs in de zomer altijd dik aangekleed lopen om toch maar geen valling te krijgen, ik was veel ziek en kon niet lang blijven rennen...
Ik werd heel zelden gepest, want als iemand dat riskeerde, dan had ik hem vast en sloeg er op. Ik mocht dan dik en traag zijn, ik had veel macht en was sterker dan de anderen.
En ik kan niet zeggen dat ik ook veel pesterijen zag... Nee, in die tijd wist het "slachtoffer" zich altijd wel te weren op een of andere manier. Ieder kind heeft immers zijn zwakke, maar ook zijn sterke punten, en wie minder weg kon met zijn vuisten, was gewoonlijk wel verbaal sterker, of wist zijn plaaggeest wel op een of andere manier iets terug te lappen, al was het maar door zijn banden van zijn fiets te lossen. (Gaten in prikken hoorde niet en werd ook niet gedaan).
Het enige wat ik mij herinner van "scheve" toestanden uit mijn kindertijd, is dat er groepvorming was. Je had verscheidene vriendengroepjes, die zelden of nooit met een ander groepje speelden, want om een of andere reden klikte dat niet. Wellicht was het zo dat de meest dominanten enkele adepten rond zich hadden, en niet konden velen dat er aan zijn dominantie zou geknaagd worden... Maar dat leidde niet tot pesten in de zin zoals wij nu hele dagen horen... Hoogstens tot een discussie die soms wel een zo ver ging dat er een robbertje gevochten werd. Waarna de zaak gesloten en als afgehandeld werd beschouwd, met een eventueel nieuw evenwicht.
Nu is pesten verboden... En in werkelijkheid is er nog nooit zoveel gepest geweest als dank zij dat verbod. Want in feite zijn nu de natuurlijke evenwichten door de volwassenen helemaal scheef getrokken, en is er in werkelijkheid maar één groep meer die kan pesten, en die dat ook ongestraft kan doen! Je ziet dan ook dat de verbaal sterkeren nu de verbaal minder sterken hele dagen het bloed van onder de nagels pesten, en waar in onze tijd, de gepeste het recht in eigen handen zou hebben genomen en op een of andere manier de zaken zou hebben rechtgezet, 't zij door eens er op te kloppen, 't zij door een ander middel (vb banden lossen), mag dat nu niet meer... Want wie een daad stelt is zichtbaar en dus de schuldige.
Het is werkelijk "Verba volent", wat er allemaal gezegd, gefluisterd en gefezeld werd is niet tastbaar en wordt niet bestraft, en hij (of zij) die zich niet op die manier kan weren is het ultieme slachtoffer, die als hij (zij) dan reageert, nog gestraft wordt door de "opvoeder" (????) omdat hij agressief is...
Het is dan ook geen wonder dat er in onze maatschappij steeds meer en meer mensen rondlopen die op een bepaald ogenblik exploderen... En dan krijg je geen gewone ruzie meer, maar messengevechten, blijven stampen op een gevallen slachtoffer, zinloze vernielingen en noem maar op...
Als je voortdurend gepest wordt, en alle mogelijke verdedigingsmiddelen worden je deskundig ontnomen, dan kan het niet anders dat de boosheid in dat slachtoffer zich torenhoog opstapelt, tot het op een veel te extreme manier een uitweg zoekt.
En dan heb je dat "onbegrijpelijk" geweld...
En als je de zaak bekijkt, als "nuchter" toeschouwer, dan is het niet logisch dat iemand een mes in de ander ploft, alleen omdat hij uitgemaakt werd voor rostekop of zoiets...
Je ziet als toeschouwer immers niet dat dat rostekop er voor de 15miljoenste keer komt, en dat de "dader" net op het punt stond van het exploderen...
Dus is de enige schuldige de messentrekker...
Niet heel logisch hé ?
En waar hebben we dat aan te danken ?
Gewoon aan het feit dat in de opvoeding een kind zijn gewone gezonde agressie niet meer kwijt kan, en zijn plaats in de maatschappij niet meer kan veroveren, als hij niet tot die verbaal sterkeren behoort.
Hoog tijd dat de "opvoeders" weer tot bezinning komen, en kinderen kinderen laat zijn, met hun eigen manier om een evenwicht te vinden in hun eigen wereldje.
Wedden dat een heel stuk van die extreme dingen zullen verminderen ?
Ik heb je al eens verteld dat ik met Odile in ruzie viel in het naar huis rijden van de school op een middag. Het was er hevig aan toe gegaan, en we hadden gevochten dat het haar stoof... Na het noenmaal ging ik in de poort poort staan bij Odile, en riep hem om weer samen naar de school te rijden... Maria, de moeder van Odile riep naar mij dat ze dacht dat we ruzie hadden, maar dat was niet meer zo, wij hadden het op onze manier uit "geklapt"...Het was voorbij, en wij waren weer de goede vrienden van altijd...
Zo hoort het ook... Dat is een gezonde agressie, die geen brokken maakt, die onder kinderen tot de normale omgangsvormen behoort, en die gewoon een manier is om binnen de groep de pikorde te bepalen. Dat is zo bij de kiekens, en ook bij mensenkinderen.
In plaats van de kinderen te fnuiken in hun groei, zouden de opvoeders veel meer de kinderen hun eigen gang moeten laten gaan... Maar dat kun je nu niet in één twee, drie... Je moet het opvoedingsysteem opnieuw opstarten, en beginnen van in de wieg, met de totaal nieuwe generatie... Dat ze ondertussen een hele generatie jongeren hebben verprutst is erg, heel erg, maar niet zo maar te herstellen...Jammer!
Heel jammer... Misschien leren ze er uit, dat kinderen geen ding zijn waar mee je kunt experimenteren. Dan zou het tenminste nog iets opgebracht hebben... Maar wedden dat ze hun fouten niet willen inzien, en volharden in de boosheid ???
tot de volgende ?
donderdag, januari 01, 2009
Nieuwejaarke soete !
1 januari 2009 ! Aan alle lezers en al wie hen dierbaar is, onze beste wensen voor een voorspoedig jaar, vol van zonnige dagen, welvaart, welzijn en vooral een goede gezondheid !
Het is weer koud, maar er hangt heel wat bewolking. De lucht zit helemaal dicht en het oosten is zelfs niet te onderscheiden van de andere windstreken, net of de zon vandaag er de brui aan geeft.
Ik zit hier te snuffelen dat het niet mooi meer is. Gisteren begon plots mijn neus te lopen (en ik er achter !). ik heb meteen de aanval geopend met alle mij ten dienste staande homeopathische middelen daartegen, en het is al iets beter. Maar het is zoals onze oude huisarts indertijd zegde: " Een valling dat duurt gewoonlijk acht dagen, en als je naar de dokter gaat ben jer er in een dikke week vanaf..." einde citaat. En de man had gelijk, tegen een gewone snotvalling is er niet zoveel te doen, snotteren en nog eens snotteren.
Ik heb wel ondervonden dat je met homeopathie de symptomen een heel stuk kunt verzachten. Je hebt niet meer het gevoel dat je helemaal aan het leeglopen bent door je neus.
En je bent er ook in enkele dagen zo goed als vanaf. Je kunt wel niet vertellen dat je genezen bent, maar je hebt er niet echt last meer van. Wel moet je dan nog een tijdje verder je pilletjes opzuigen... In die zin lijkt een snotvalling zelfs moeilijker te bestrijden dan een gewoon griepje, dat komt er met oscillocoscinnum zelfs niet meer door. Als je bij de eerste symptomen meteen reageert, komt er gewoon geen griep van.
Gehoord van die brandende parenclubs ??? Het moet er daar heet aan toe gaan ! Letterlijk in brand gegaan.
Volgens de eerste geruchten zou het wellicht om brandstichting gaan. Of de brand in de ene parenclub ook met de andere te maken heeft lijkt nog niet duidelijk.
Als het wel zo zou zijn, dan hebben we wellicht te doen met iemand die iets heeft tegen parenclubs...Om welke reden dan ook.
Denken die mensen niet na ? Voor mij zou men dergelijke figuren als ze gesnapt worden, moeten verplichten om hun gevangenisstraf uit te zitten als hulp in een brandwondencentrum, zodat ze zich bewust worden welke schrikkelijke gevolgen hun vuurtjestook kan hebben !
Op de rommelmarkt zie ik nu en dan zo'n zwaarverbrande man, die er staat met Afrikaanse beelden. We babbelen dan ook regelmatig wat. Hij is verbrand geworden in een garage, ze moesten een smeerput reinigen, toen een lamp sprong en de dampen in de put ontploften en alles in brand zetten. Zijn vader vertelde me dat hij 7 maanden in het hospitaal lag en veertien keer geopereerd werd... De man reed dagelijks de 128 km naar de kliniek en terug om zijn zoon moed te geven... alle zorg ten spijt draagt de man nog steeds over al zijn zichtbare delen huid, de verschrikkelijke lidtekens...
De pijn die deze mensen doorstaan tijdens de genezing zijn verschrikkelijk. Je moet maar eens een kleine brandwonde hebben, hoeveel pijn dat doet ! Als je dan weet dat in de beginperiode de dode huid telkens, dagdagelijks moet worden afgepeld...je mag er niet aan denken.
Voor mij moet je die pyromanen daar eens mee confronteren, vergeten ze misschien het zicht op de vlammen en denken aan de slachtoffers !
Gisterenavond zijn we, tegen onze gewoonte in, weer opgebleven tot 12 uur... De derde film van "In de ban van de Ring" speelde op tv... en hoewel ik helemaal geen fan ben van tv; een mooie film zie ik wel eens zitten.
Ik heb de boeken gelezen (eerder verslonden) en de film volgt tamelijk getrouw de boeken. Eigenlijk is het een sprookje voor volwassenen... een wereld uit fantasie ontsproten waarin een strijd tussen goed en kwaad zich afspeelt. De decors en de tracages zijn fantastisch mooi, en beantwoorden aan de beschrijvingen van de boeken. Mooi, we hebben weer met volle teugen genoten ! Maar Anny heeft weer slaap tekort... Zij moet haar 8 uren slaap hebben, of ze voelt het heel den dag.
Nu gaan we nog eens rap naar Bart om de dieren te voederen en vooral drinken te geven, en deze middag komt Veerle en de kinderen hier om fondu te eten. We vieren niet echt nieuwjaar, ons feest gebeurt met kerstmis, het feest van het Licht...
We moeten ook (op nieuwjaar !) de vuilnisbak gaan buitenzetten, want morgenvroeg komt de vuilnisophaaldienst langs bij Bart...
Dat is meteen de reden dat het vandaag een kort blogje is... In al de tijd die ik hier zit te typen heb ik nog geen mens gezien... Het lijkt wel of de wereld na zo'n oudejaarsnacht uitgestorven is... en toch moeten er her en der mensen, ook op deze dag aan het werk zijn... Ik wens hen speciaal een goed jaar toe, waarop de mensen duidelijk hun appreciatie tonen voor de mensen die, terwijl wij zitten te niksen, hun nikkel moeten afdraaien om alles voor ons in beweging te houden...Ons te verzorgen in hospitalen en in homes, ons vervoeren, ons licht en warmte geven... en noem maar op...
tot de volgende ?
Het is weer koud, maar er hangt heel wat bewolking. De lucht zit helemaal dicht en het oosten is zelfs niet te onderscheiden van de andere windstreken, net of de zon vandaag er de brui aan geeft.
Ik zit hier te snuffelen dat het niet mooi meer is. Gisteren begon plots mijn neus te lopen (en ik er achter !). ik heb meteen de aanval geopend met alle mij ten dienste staande homeopathische middelen daartegen, en het is al iets beter. Maar het is zoals onze oude huisarts indertijd zegde: " Een valling dat duurt gewoonlijk acht dagen, en als je naar de dokter gaat ben jer er in een dikke week vanaf..." einde citaat. En de man had gelijk, tegen een gewone snotvalling is er niet zoveel te doen, snotteren en nog eens snotteren.
Ik heb wel ondervonden dat je met homeopathie de symptomen een heel stuk kunt verzachten. Je hebt niet meer het gevoel dat je helemaal aan het leeglopen bent door je neus.
En je bent er ook in enkele dagen zo goed als vanaf. Je kunt wel niet vertellen dat je genezen bent, maar je hebt er niet echt last meer van. Wel moet je dan nog een tijdje verder je pilletjes opzuigen... In die zin lijkt een snotvalling zelfs moeilijker te bestrijden dan een gewoon griepje, dat komt er met oscillocoscinnum zelfs niet meer door. Als je bij de eerste symptomen meteen reageert, komt er gewoon geen griep van.
Gehoord van die brandende parenclubs ??? Het moet er daar heet aan toe gaan ! Letterlijk in brand gegaan.
Volgens de eerste geruchten zou het wellicht om brandstichting gaan. Of de brand in de ene parenclub ook met de andere te maken heeft lijkt nog niet duidelijk.
Als het wel zo zou zijn, dan hebben we wellicht te doen met iemand die iets heeft tegen parenclubs...Om welke reden dan ook.
Denken die mensen niet na ? Voor mij zou men dergelijke figuren als ze gesnapt worden, moeten verplichten om hun gevangenisstraf uit te zitten als hulp in een brandwondencentrum, zodat ze zich bewust worden welke schrikkelijke gevolgen hun vuurtjestook kan hebben !
Op de rommelmarkt zie ik nu en dan zo'n zwaarverbrande man, die er staat met Afrikaanse beelden. We babbelen dan ook regelmatig wat. Hij is verbrand geworden in een garage, ze moesten een smeerput reinigen, toen een lamp sprong en de dampen in de put ontploften en alles in brand zetten. Zijn vader vertelde me dat hij 7 maanden in het hospitaal lag en veertien keer geopereerd werd... De man reed dagelijks de 128 km naar de kliniek en terug om zijn zoon moed te geven... alle zorg ten spijt draagt de man nog steeds over al zijn zichtbare delen huid, de verschrikkelijke lidtekens...
De pijn die deze mensen doorstaan tijdens de genezing zijn verschrikkelijk. Je moet maar eens een kleine brandwonde hebben, hoeveel pijn dat doet ! Als je dan weet dat in de beginperiode de dode huid telkens, dagdagelijks moet worden afgepeld...je mag er niet aan denken.
Voor mij moet je die pyromanen daar eens mee confronteren, vergeten ze misschien het zicht op de vlammen en denken aan de slachtoffers !
Gisterenavond zijn we, tegen onze gewoonte in, weer opgebleven tot 12 uur... De derde film van "In de ban van de Ring" speelde op tv... en hoewel ik helemaal geen fan ben van tv; een mooie film zie ik wel eens zitten.
Ik heb de boeken gelezen (eerder verslonden) en de film volgt tamelijk getrouw de boeken. Eigenlijk is het een sprookje voor volwassenen... een wereld uit fantasie ontsproten waarin een strijd tussen goed en kwaad zich afspeelt. De decors en de tracages zijn fantastisch mooi, en beantwoorden aan de beschrijvingen van de boeken. Mooi, we hebben weer met volle teugen genoten ! Maar Anny heeft weer slaap tekort... Zij moet haar 8 uren slaap hebben, of ze voelt het heel den dag.
Nu gaan we nog eens rap naar Bart om de dieren te voederen en vooral drinken te geven, en deze middag komt Veerle en de kinderen hier om fondu te eten. We vieren niet echt nieuwjaar, ons feest gebeurt met kerstmis, het feest van het Licht...
We moeten ook (op nieuwjaar !) de vuilnisbak gaan buitenzetten, want morgenvroeg komt de vuilnisophaaldienst langs bij Bart...
Dat is meteen de reden dat het vandaag een kort blogje is... In al de tijd die ik hier zit te typen heb ik nog geen mens gezien... Het lijkt wel of de wereld na zo'n oudejaarsnacht uitgestorven is... en toch moeten er her en der mensen, ook op deze dag aan het werk zijn... Ik wens hen speciaal een goed jaar toe, waarop de mensen duidelijk hun appreciatie tonen voor de mensen die, terwijl wij zitten te niksen, hun nikkel moeten afdraaien om alles voor ons in beweging te houden...Ons te verzorgen in hospitalen en in homes, ons vervoeren, ons licht en warmte geven... en noem maar op...
tot de volgende ?
woensdag, december 31, 2008
dwalend door leuke herinneringen...
't Zal zowat een vijftien à twintig jaar geleden zijn...
In die tijd organiseerden we met de spaarkas van café Pallieter ieder jaar een sinterklaasavond voor de kinderen van de sparende leden, en ik was gewoonlijk de Chinese vrijwilliger voor de rol van Klaas...
Roland zorgde voor de kleren, Koen Devos zou Piet zijn, en we zouden ons kunnen verkleden en schminken in het huis van Nicole... Nicole was een speciaal nummer, graag bij het plezier, graag iemand een oor aan naaien, maar gewoonlijk kon ze het ook goed verdragen als ze zelf eens bij de bok gezet werd... (Wat gaan ze hier in Nederland van maken?)
Toen ze ons de sleutels gaf van haar huis verwittigde ze ons dat we haar niet zouden kunnen kwaad krijgen met een of ander uit te steken in haar woning, ze wist het op voorhand dat ze iets mocht verwachten met drie zo'n lorejassen in haar huis...
Uiteraard waren we wel van plan haar eens een fameuze toer te lappen, maar wat ? De inspiratie ontbrak om eens iets nieuws, iets grandioos te doen... We dwaalden met ons drie heel haar huis rond, in de hoop op inspiratie...Toen ik de kelderdeur opende wist ik het !
Vlak voor mij op het schab in het keldergat stond een halve fles cognac...
We goten de cognac netjes over in een steriliseerbokaal, sloten die netjes en stopten de bokaal netjes tussen zijn broertjes terug in de doos. De lege fles cognac vulden we netjes op met een mengsel van koffie en water, netjes zo vermengd dat de kleur gelijk was aan de cognac.
Nu moesten we nog iets vinden waardoor ze niet verder zou zoeken naar onze deugnieterij, en we maakten in haar bed een zak, een oude versleten mop, waarbij je het onderlaken weer opplooit en netjes overslaat over de dekens, als of het het opperlaken zou zijn. Je hebt dan nog zo'n halve meter bed vooraleer je met je voeten tegen de "zak" stampt...
's Anderendaags kregen we al commentaar dat ze meer van ons verwacht had, een zak in haar bedde, dat was 't eerste waar ze naar gekeken had, ze had wat originelers verwacht...
Wij lieten haar lachen en zwegen als vermoord...
Er ging een week voorbij zonder dat we iets hoorden, twee weken, drie weken...
Erik was een vriend van me, die tante moest zeggen tegen Nicole.
Op een zaterdagmorgen arriveerde hij bij zijn tante Nicole, samen met zijn vader, hij had een kleine ingedaan, en ze waren het gaan aangeven bij de burgerlijke stand...
Ze passeerden toch zo goed als, dus konden ze het net zo goed gaan vertellen aan tante Nicole...
Na de melding vroeg Nicole hen of ze " nen dreupel wildigen"... Zoiets sla je als kersverse vader en grootvader niet af, en de twee kregen een met milde hand uitgeschonken cognacje voor de neus...
Tijdens het klappen en vertellen dronken ze plichtelijk "den dreupel" uit. "Wilde nog eentje ?" "Nee tante, nee, mercie" " Toetoe, op een been kunde nie gaan" "Nee danke"...Dat laatste neen moet Nicole wat argwanend gemaakt hebben "Is 't ie nie goed misschien ?" "Bah..." Nicole pakte zelf een glas, goot een klakske in haar glas, proefde en meteen viel haren frank !
"Goderis ! Dien smeerlap, die loebas, de mensen azo in affronten trekken !"
Erik en zijn pa keken haar stomverbaasd aan, ze kenden mij, en zagen geen verband tussen de slechte druppel en mij...Dus tante Nicole moest het uitleggen. Ze deed dat dan ook, met veel krachtwoorden doorspekt, en toen Erik en pa durfden lachen kregen ook zij van de "smeerlap".
Dezelfde avond kwam ze café Pallieter binnen, zag Roland en mij staan, en begon te kijven dat het niet schoon meer was. Wij stonden natuurlijk te lachen, wat haar nog kwader maakte, en op vraag van de wat verbauwereerde aanwezigen vertelde ze heel de historie... Ze werd nog kwader toen iedereen er plat lag van het lachen... Tot ze op den duur inzag dat ze helemaal niets won met kwaad zijn en op den duur ook het leuke van de historie inzag, bekwam ze wat en begon ze zelf - nog wat groen- mee te lachen met de rest...
Het mooiste kwam echter een paar weken later... Ik had een vergadering, en Erik kwam daar ook toe... Ik keek hem aan "Een cognacje ?" Meteen keek hij in mijn ogen, zag me grinniken en "Gij zijt een smeerlapke, jong !" en begon ook te lachen... Hij vertelde nog eens heel de historie, maar iedereen had pas de slappe lach toen hij besloot met een heel ernstig: " 't Was toch maar olijken brol om te drinken zunne!"
Nicole heeft van alles geprobeerd om onze klucht te overtroeven, maar ze is er nooit in gelukt. Dat het zo mooi was geworden was toevel, wij hadden gedacht dat Frik, de man van Nicole het slachtoffer zou geweest zijn, maar het werden er twee die dan nog niet meteen iets hadden durven zeggen en "den brol" binnengewurmd hadden... Om dood te vallen ! Opgelengde koffie van drie weken oud...
Ik weet het, het is niet mooi van ons om met die fiere vader en grootvader te lachen, maar ik had hun gezicht willen zien toen ze die koude koffie binnenwrongen...
Nu kan ik geen dergelijke toeren meer lappen, thuis heb je daar weinig kans toe, en hier kennen ze me te goed om er nog in te lopen. De enigen die ik nog eens kan beetnemen zijn de kleinkinderen. Vooral Lieselotte is een willig slachtoffer, het is precies of ze kan zich niet inbeelden dat er iemand zoiets met haar zou doen... Ze zal nog veel moeten leren ! Met de tweeling lukt het zo goed niet meer, die zijn hier te vaak, en kennen hun opa op een prik... Blijkbaar zien ze het aan mijn gezicht, en heb ik niet het pokerface dat ik zelf dacht...Of is het omdat ik die bengels te graag zie, en het niet echt wil hardmaken???
Met dezelfde Nicole zaten wij eens met een busreis aan de Moezel... Toen wij een rondvaart maakten op een boot waar je meteen ook volop wijn kon genieten, was Nicole zo dom te vertellen dat ze als ze zat was steevast aan het wenen ging, ze bleitte iedere keer haar ogen uit, zoals ze het zelf zegde... Ik was niet de enige sloeber aan boord, en het was Norbert die het gehoord had en meteen aan het werk ging om haar zat te krijgen. Met twee drie companen hielden ze haar aan de klap, en als ze met de ene bezig was goot de ander haar glas weer bij... Na een half uurtje was het van dadde... Nicole bleitte snot en kwijl in een wanhopig zelfmedelijden... Ze ging van de ene naar de andere om getroost te worden, en natuurlijk kreeg ze overal een glaasje wijn om haar te troosten... 's Anderendaags kwam er een wrak de eetzaal ingewandeld, en heel de bende begon te fluiten en te applaudisseren... Ze durfde niemand aan te kijken. Beschaamd tot en met. Op een uitstapje met de bus zat ze heel stilletjes te zijn en iedereen ging haar om beurten vragen of ze ziek was... Ik moest gidsen, en wees op die mooie groene velden, met die mooie struiken, waar groene bolletjes aankwamen, die ze dan verwerkten tot een drank waarvan je eens goed kon bleiten... Ik was weer de "Smeerlap! Wacht maar manneke !"...
Die reis was ook de enige reis ooit waarop we de buschauffeur ook eens zat zagen... Hubert was niet alleen de chauffeur, het was ook een vriend, en op die boottocht moest hij toch niet rijden, en wij haalden hem over eens "mee te doen". Anny hield zijn papieren bij en zijn geldbuidel (bankkaarten waren dan nog niet in de mode, en een chauffeur had dan ook altijd geld bij om alle eventualiteiten te kunnen op vangen...). Hubert was niet gewoon te drinken, en toen we hem veilig terug in het hotel hadden gekregen, en hem op zijn kamer hadden gebracht, gingen wij nog wat buiten zitten in het avondzonneke... Plots riep er een verschrikt, en keek naar boven... Hubert was met een glas water aan het gooien...
Nicole zien we nooit meer, ze is in ruzie gevallen met de mensen in het café, en Hubert is al enkele jaren geleden overleden op een zalige leeftijd... en wij? Wij leven verder in onze zee van herinneringen...
Herinneringen zijn als mooie bloemen die je plots vindt in de wegberm... een beetje onverwacht en zo heerlijk mooi...
tot de volgende ?
In die tijd organiseerden we met de spaarkas van café Pallieter ieder jaar een sinterklaasavond voor de kinderen van de sparende leden, en ik was gewoonlijk de Chinese vrijwilliger voor de rol van Klaas...
Roland zorgde voor de kleren, Koen Devos zou Piet zijn, en we zouden ons kunnen verkleden en schminken in het huis van Nicole... Nicole was een speciaal nummer, graag bij het plezier, graag iemand een oor aan naaien, maar gewoonlijk kon ze het ook goed verdragen als ze zelf eens bij de bok gezet werd... (Wat gaan ze hier in Nederland van maken?)
Toen ze ons de sleutels gaf van haar huis verwittigde ze ons dat we haar niet zouden kunnen kwaad krijgen met een of ander uit te steken in haar woning, ze wist het op voorhand dat ze iets mocht verwachten met drie zo'n lorejassen in haar huis...
Uiteraard waren we wel van plan haar eens een fameuze toer te lappen, maar wat ? De inspiratie ontbrak om eens iets nieuws, iets grandioos te doen... We dwaalden met ons drie heel haar huis rond, in de hoop op inspiratie...Toen ik de kelderdeur opende wist ik het !
Vlak voor mij op het schab in het keldergat stond een halve fles cognac...
We goten de cognac netjes over in een steriliseerbokaal, sloten die netjes en stopten de bokaal netjes tussen zijn broertjes terug in de doos. De lege fles cognac vulden we netjes op met een mengsel van koffie en water, netjes zo vermengd dat de kleur gelijk was aan de cognac.
Nu moesten we nog iets vinden waardoor ze niet verder zou zoeken naar onze deugnieterij, en we maakten in haar bed een zak, een oude versleten mop, waarbij je het onderlaken weer opplooit en netjes overslaat over de dekens, als of het het opperlaken zou zijn. Je hebt dan nog zo'n halve meter bed vooraleer je met je voeten tegen de "zak" stampt...
's Anderendaags kregen we al commentaar dat ze meer van ons verwacht had, een zak in haar bedde, dat was 't eerste waar ze naar gekeken had, ze had wat originelers verwacht...
Wij lieten haar lachen en zwegen als vermoord...
Er ging een week voorbij zonder dat we iets hoorden, twee weken, drie weken...
Erik was een vriend van me, die tante moest zeggen tegen Nicole.
Op een zaterdagmorgen arriveerde hij bij zijn tante Nicole, samen met zijn vader, hij had een kleine ingedaan, en ze waren het gaan aangeven bij de burgerlijke stand...
Ze passeerden toch zo goed als, dus konden ze het net zo goed gaan vertellen aan tante Nicole...
Na de melding vroeg Nicole hen of ze " nen dreupel wildigen"... Zoiets sla je als kersverse vader en grootvader niet af, en de twee kregen een met milde hand uitgeschonken cognacje voor de neus...
Tijdens het klappen en vertellen dronken ze plichtelijk "den dreupel" uit. "Wilde nog eentje ?" "Nee tante, nee, mercie" " Toetoe, op een been kunde nie gaan" "Nee danke"...Dat laatste neen moet Nicole wat argwanend gemaakt hebben "Is 't ie nie goed misschien ?" "Bah..." Nicole pakte zelf een glas, goot een klakske in haar glas, proefde en meteen viel haren frank !
"Goderis ! Dien smeerlap, die loebas, de mensen azo in affronten trekken !"
Erik en zijn pa keken haar stomverbaasd aan, ze kenden mij, en zagen geen verband tussen de slechte druppel en mij...Dus tante Nicole moest het uitleggen. Ze deed dat dan ook, met veel krachtwoorden doorspekt, en toen Erik en pa durfden lachen kregen ook zij van de "smeerlap".
Dezelfde avond kwam ze café Pallieter binnen, zag Roland en mij staan, en begon te kijven dat het niet schoon meer was. Wij stonden natuurlijk te lachen, wat haar nog kwader maakte, en op vraag van de wat verbauwereerde aanwezigen vertelde ze heel de historie... Ze werd nog kwader toen iedereen er plat lag van het lachen... Tot ze op den duur inzag dat ze helemaal niets won met kwaad zijn en op den duur ook het leuke van de historie inzag, bekwam ze wat en begon ze zelf - nog wat groen- mee te lachen met de rest...
Het mooiste kwam echter een paar weken later... Ik had een vergadering, en Erik kwam daar ook toe... Ik keek hem aan "Een cognacje ?" Meteen keek hij in mijn ogen, zag me grinniken en "Gij zijt een smeerlapke, jong !" en begon ook te lachen... Hij vertelde nog eens heel de historie, maar iedereen had pas de slappe lach toen hij besloot met een heel ernstig: " 't Was toch maar olijken brol om te drinken zunne!"
Nicole heeft van alles geprobeerd om onze klucht te overtroeven, maar ze is er nooit in gelukt. Dat het zo mooi was geworden was toevel, wij hadden gedacht dat Frik, de man van Nicole het slachtoffer zou geweest zijn, maar het werden er twee die dan nog niet meteen iets hadden durven zeggen en "den brol" binnengewurmd hadden... Om dood te vallen ! Opgelengde koffie van drie weken oud...
Ik weet het, het is niet mooi van ons om met die fiere vader en grootvader te lachen, maar ik had hun gezicht willen zien toen ze die koude koffie binnenwrongen...
Nu kan ik geen dergelijke toeren meer lappen, thuis heb je daar weinig kans toe, en hier kennen ze me te goed om er nog in te lopen. De enigen die ik nog eens kan beetnemen zijn de kleinkinderen. Vooral Lieselotte is een willig slachtoffer, het is precies of ze kan zich niet inbeelden dat er iemand zoiets met haar zou doen... Ze zal nog veel moeten leren ! Met de tweeling lukt het zo goed niet meer, die zijn hier te vaak, en kennen hun opa op een prik... Blijkbaar zien ze het aan mijn gezicht, en heb ik niet het pokerface dat ik zelf dacht...Of is het omdat ik die bengels te graag zie, en het niet echt wil hardmaken???
Met dezelfde Nicole zaten wij eens met een busreis aan de Moezel... Toen wij een rondvaart maakten op een boot waar je meteen ook volop wijn kon genieten, was Nicole zo dom te vertellen dat ze als ze zat was steevast aan het wenen ging, ze bleitte iedere keer haar ogen uit, zoals ze het zelf zegde... Ik was niet de enige sloeber aan boord, en het was Norbert die het gehoord had en meteen aan het werk ging om haar zat te krijgen. Met twee drie companen hielden ze haar aan de klap, en als ze met de ene bezig was goot de ander haar glas weer bij... Na een half uurtje was het van dadde... Nicole bleitte snot en kwijl in een wanhopig zelfmedelijden... Ze ging van de ene naar de andere om getroost te worden, en natuurlijk kreeg ze overal een glaasje wijn om haar te troosten... 's Anderendaags kwam er een wrak de eetzaal ingewandeld, en heel de bende begon te fluiten en te applaudisseren... Ze durfde niemand aan te kijken. Beschaamd tot en met. Op een uitstapje met de bus zat ze heel stilletjes te zijn en iedereen ging haar om beurten vragen of ze ziek was... Ik moest gidsen, en wees op die mooie groene velden, met die mooie struiken, waar groene bolletjes aankwamen, die ze dan verwerkten tot een drank waarvan je eens goed kon bleiten... Ik was weer de "Smeerlap! Wacht maar manneke !"...
Die reis was ook de enige reis ooit waarop we de buschauffeur ook eens zat zagen... Hubert was niet alleen de chauffeur, het was ook een vriend, en op die boottocht moest hij toch niet rijden, en wij haalden hem over eens "mee te doen". Anny hield zijn papieren bij en zijn geldbuidel (bankkaarten waren dan nog niet in de mode, en een chauffeur had dan ook altijd geld bij om alle eventualiteiten te kunnen op vangen...). Hubert was niet gewoon te drinken, en toen we hem veilig terug in het hotel hadden gekregen, en hem op zijn kamer hadden gebracht, gingen wij nog wat buiten zitten in het avondzonneke... Plots riep er een verschrikt, en keek naar boven... Hubert was met een glas water aan het gooien...
Nicole zien we nooit meer, ze is in ruzie gevallen met de mensen in het café, en Hubert is al enkele jaren geleden overleden op een zalige leeftijd... en wij? Wij leven verder in onze zee van herinneringen...
Herinneringen zijn als mooie bloemen die je plots vindt in de wegberm... een beetje onverwacht en zo heerlijk mooi...
tot de volgende ?
dinsdag, december 30, 2008
De stove brandt
We stelden vanmorgen vast dat de centrale verwarming in overdrive draaide... Het raakte maar niet op zijn tevoren ingestelde temperatuur in huis. Het moet vannacht bitter koud zijn geweest, en gisterenmiddag vroor het nog steeds -1.5°C...
Sinds we de woning hebben uitgebreid (alweer zo lang geleden) weten we dat we nu en dan onze stove eens moeten laten branden bij echt koud weer... Eigenlijk hebben we daar een dubbel gevoel bij. Enerzijds heb je veel meer stof in huis als de kachel brandt, maar anderzijds is de warmte van een kachel veel gezelliger dan van de CV.
Wedden dat er straks twee honden vlak voor de kachel liggen aan te bakken?
Straks moeten we naar Bart, om de beesten te voeren, maar vooral om ze drinken te geven! Met die vorst bevriest hun water... En je kunt dieren nu eenmaal niet zonder drinken laten. Dat is veel erger dan zonder eten. Hier in mijn tuin zie ik de vogels "en masse" komen om te drinken. Door het stromende water van mijn twee vijvers hebben ze hier steeds wel enkele plaatsten waar ze water kunnen bereiken.
Dat doet me denken aan de winter van 62-63...De langste winter die ik ooit meemaakte. Het sneeuwde daags voor of na Kerstmis (ik weet het niet meer zeker) en de sneeuw bleef liggen tot voorbij half maart... Ik heb dat jaar op de zee gelopen. We zagen veel onbekende vogels die van uit het verre noorden afgedwaald waren tot onze streken. De elfstedentocht van dat jaar staat in de annalen als een van de verschrikkelijkste. Talrijke mensen met bevroren neuzen, en bij de mannen waren er ook velen met "vorstschade" aan hun ... piemel. Wie zich niet heel goed beschermd had, was het slachtoffer van koning vorst. Een gewone dikke broek en onderbroek waren niet genoeg bij dit urenlange blootstellen aan de schrikkelijke kou.
Als ik goed geluisterd heb naar de weermannetjes en -vrouwtjes, zit er een kans in dat we dit jaar weer een elfstedentocht hebben ! Weermannetjes en -vrouwtjes...Dat doet me denken aan die gekke barometerhuisjes die je vroeger wel eens zag. Een klein houten huisje, met twee open deuren... Bij goed weer verscheen er links een vrouwtje, meestal in Zwitserse klederdracht en frisse kleuren in dirndl, en bij regen verscheen er rechts een somber mannetje in zwart pak met een paraplu boven het hoofd. Het systeem was eigenlijk eenvoudig, bij vochtige lucht rekte het haartje dat als binding diende wat uit en zag je het mannetje komen, bij droog weer kromp het haar weer wat, en verdween het mannetje en kwam het vrouwtje piepen....
Het is jaren geleden dat ik nog zoiets zag, mijn bezoeken aan de rommelmarkten ten spijt. Weten jullie er nog ergens eentje staan ?
Nadien kreeg iedereen een barometer in huis, waar dan 's morgens eens op getikt werd met de vinger. Je zag dan de naald steevast wat streepjes verspringen, en kwam het verdict: het gaat weer regenen de barometer zakt...
Nu zie je van die elektronische dingen die je van alles en nog wat zeggen, maar waar je geen contact meer mee hebt, en die niets "doet"... Geen mannetjes, geen streepjes verspringen, alleen van die gekke cijfertjes op een klein schermpje met wat symbooltjes er bij... Helemaal niet leuk meer... Bovendien kijken we er niet zo dikwijls meer op, de weersvoorspellingen op radio en tv zijn steeds accurater aan het worden, en die kleine barometertjes in huis zeggen je veel minder dan de man of vrouw op de tv...
Het is net of het weer is ontraadseld, en we zien er geen onontwarbaar wonder meer in. Het weer is ook al geseculariseerd... tedju ! Steeds meer van de wonderen van het leven blijken plots geen wonder meer, maar een systeem...
Soms heb ik een beetje heimwee naar de tijd van de verwondering... Nu is bijna alles ontdaan van die sfeer van wonder, van onbegrijpbaarheid, en op een of andere manier lijkt het daardoor plots veel minder waard... Vroeger steeg het water uit de grond op een volslagen onbegrijpelijke manier tot boven in de kruinen van de bomen, wist daar de knop plots tot leven te bewegen, en er kwam een wonderlijk groen blaadje te voorschijn uit het bijna niets... Nu weten we hoe dat water zo hoog komt, weten we hoe het door licht omgezet wordt in suikers en lijkt dat groen plots veel meer op een chemische fabriek dan op die mooie wondere boom...
Ik sluit dan ook veelal de wijsheid bewust buiten, en poog weer af te dalen in de restjes van wat er nog ligt aan kinderlijk onbevangen geest... en geniet van de wonderen. Want hoe we het ook bekijken, hoe goed we ook weten hoe de werking van al die dingen in elkaar zit, voor mij blijft het toch een wonder dat het überhaupt werkt ! Of het nu de "gewone" natuurlijke gang van zaken is, of het werk van een oppermacht doet er niet echt toe, we voelen ons klein en dom bij al dat wonderlijke van de natuur die alles aan elkaar bindt in een eindeloze wisselwerking der dingen. Wee wie die verwondering kwijt is, hij weet niet wat hij mist !
Hier naast me staan weer enkele dikke knoppen van venusschoentjes op opengaan. Je ziet eerst alleen een dikke sprietel komen, dan komt daar een knop op, die steeds dikker en dikker wordt, en dan opengaat en een prachtige bloem ontvouwt... Als je dat proces van het opengaan van een bloem eens wilt bekijken in werkelijkheid, kijk dan eens naar de gewone passieflora die je ieder jaar weer kunt kopen in iedere bloemenzaak... Die bloemen gaan werkelijk in enkele uren van knop naar volledig ontplooide bloem... Oh je hebt geen uren om te kijken??? Toch kan dit bewust meemaken van een wonder je wellicht veel meer goeds brengen dan het 's avonds uren voor de tv zitten...daar maak je dan wel tijd voor...
Tijd... dat is vooral een kwestie van prioriteiten stellen !
Natuurlijk, in onze maatschappij moet je van hier tot daar op je werk zijn en daar in opdracht presteren... maar in je vrije tijd kun je beschikken over alle tijd van de wereld, als je het als een prioriteit neemt... Laat je zelf niet lopen in het uitgesleten pad, neem eens bewust een andere richting, en besteed je tijd aan wat je werkelijk belangrijk vindt.
Geef toe, ook jij hebt al eens verwonderd vastgesteld: "Heb jij daarvoor tijd?"... omdat je voor jezelf nooit dat ding op de eerste plaats stelde, niet omdat je echt geen tijd hadt...
Ik voel de warmte van de kachel al tot hier doordringen... Heerlijk.
De wereld ligt er stil en doods bij. Op de wegbermen zie je witte ijskristallen, en het veld ligt er bleek uitgedroogd achter, de stoppels van de maïs hebben dat eendere kleurtje gekregen en lijken al wat overgegaan tot stof en as, tenminste wat kleur betreft... Ook dat is een wonder van de kringloop van de natuur, de kringloop van het leven. Niets gaat verloren, wat dood is vormt voedsel voor nieuw leven. Een vorm van eeuwigheid op zich. Als je nu eens neerhurkt, en de dode aarde bekijkt, dan lijkt het onmogelijk dat daar, bij de eerste warmte plots weer groen uit te voorschijn komt.
Vroeger lagen er langs de autosnelweg, even buiten Oostende grote witgrijze afvalhopen, een of ander scheikundig restje daar netjes opgeslagen en vlakgestreken... Jaren lagen die hopen daar, als een aanslag tegen de natuur, tot plots ook op die inerte dode massa groen begon te groeien. Nu zijn de hopen schijnbaar verdwenen, ze zijn er wellicht nog, maar zitten onder het milde groen van de helende moeder aarde... Hetzelfde zag je ooit in de industriezones van de haven, waar de grond door allerlei vervuiling zo dood als een pier scheen... Ook daar kwam na jaren plots weer het groen opzetten.
De levenskracht van de aarde is enorm, maar iedere aanslag kan er net een te veel zijn, en kan op een dag het begin van het einde inluiden... En we doen niets dan voortdurend aanslagen plegen, aanslagen op het leven...ook het onze !
tot de volgende ?
Sinds we de woning hebben uitgebreid (alweer zo lang geleden) weten we dat we nu en dan onze stove eens moeten laten branden bij echt koud weer... Eigenlijk hebben we daar een dubbel gevoel bij. Enerzijds heb je veel meer stof in huis als de kachel brandt, maar anderzijds is de warmte van een kachel veel gezelliger dan van de CV.
Wedden dat er straks twee honden vlak voor de kachel liggen aan te bakken?
Straks moeten we naar Bart, om de beesten te voeren, maar vooral om ze drinken te geven! Met die vorst bevriest hun water... En je kunt dieren nu eenmaal niet zonder drinken laten. Dat is veel erger dan zonder eten. Hier in mijn tuin zie ik de vogels "en masse" komen om te drinken. Door het stromende water van mijn twee vijvers hebben ze hier steeds wel enkele plaatsten waar ze water kunnen bereiken.
Dat doet me denken aan de winter van 62-63...De langste winter die ik ooit meemaakte. Het sneeuwde daags voor of na Kerstmis (ik weet het niet meer zeker) en de sneeuw bleef liggen tot voorbij half maart... Ik heb dat jaar op de zee gelopen. We zagen veel onbekende vogels die van uit het verre noorden afgedwaald waren tot onze streken. De elfstedentocht van dat jaar staat in de annalen als een van de verschrikkelijkste. Talrijke mensen met bevroren neuzen, en bij de mannen waren er ook velen met "vorstschade" aan hun ... piemel. Wie zich niet heel goed beschermd had, was het slachtoffer van koning vorst. Een gewone dikke broek en onderbroek waren niet genoeg bij dit urenlange blootstellen aan de schrikkelijke kou.
Als ik goed geluisterd heb naar de weermannetjes en -vrouwtjes, zit er een kans in dat we dit jaar weer een elfstedentocht hebben ! Weermannetjes en -vrouwtjes...Dat doet me denken aan die gekke barometerhuisjes die je vroeger wel eens zag. Een klein houten huisje, met twee open deuren... Bij goed weer verscheen er links een vrouwtje, meestal in Zwitserse klederdracht en frisse kleuren in dirndl, en bij regen verscheen er rechts een somber mannetje in zwart pak met een paraplu boven het hoofd. Het systeem was eigenlijk eenvoudig, bij vochtige lucht rekte het haartje dat als binding diende wat uit en zag je het mannetje komen, bij droog weer kromp het haar weer wat, en verdween het mannetje en kwam het vrouwtje piepen....
Het is jaren geleden dat ik nog zoiets zag, mijn bezoeken aan de rommelmarkten ten spijt. Weten jullie er nog ergens eentje staan ?
Nadien kreeg iedereen een barometer in huis, waar dan 's morgens eens op getikt werd met de vinger. Je zag dan de naald steevast wat streepjes verspringen, en kwam het verdict: het gaat weer regenen de barometer zakt...
Nu zie je van die elektronische dingen die je van alles en nog wat zeggen, maar waar je geen contact meer mee hebt, en die niets "doet"... Geen mannetjes, geen streepjes verspringen, alleen van die gekke cijfertjes op een klein schermpje met wat symbooltjes er bij... Helemaal niet leuk meer... Bovendien kijken we er niet zo dikwijls meer op, de weersvoorspellingen op radio en tv zijn steeds accurater aan het worden, en die kleine barometertjes in huis zeggen je veel minder dan de man of vrouw op de tv...
Het is net of het weer is ontraadseld, en we zien er geen onontwarbaar wonder meer in. Het weer is ook al geseculariseerd... tedju ! Steeds meer van de wonderen van het leven blijken plots geen wonder meer, maar een systeem...
Soms heb ik een beetje heimwee naar de tijd van de verwondering... Nu is bijna alles ontdaan van die sfeer van wonder, van onbegrijpbaarheid, en op een of andere manier lijkt het daardoor plots veel minder waard... Vroeger steeg het water uit de grond op een volslagen onbegrijpelijke manier tot boven in de kruinen van de bomen, wist daar de knop plots tot leven te bewegen, en er kwam een wonderlijk groen blaadje te voorschijn uit het bijna niets... Nu weten we hoe dat water zo hoog komt, weten we hoe het door licht omgezet wordt in suikers en lijkt dat groen plots veel meer op een chemische fabriek dan op die mooie wondere boom...
Ik sluit dan ook veelal de wijsheid bewust buiten, en poog weer af te dalen in de restjes van wat er nog ligt aan kinderlijk onbevangen geest... en geniet van de wonderen. Want hoe we het ook bekijken, hoe goed we ook weten hoe de werking van al die dingen in elkaar zit, voor mij blijft het toch een wonder dat het überhaupt werkt ! Of het nu de "gewone" natuurlijke gang van zaken is, of het werk van een oppermacht doet er niet echt toe, we voelen ons klein en dom bij al dat wonderlijke van de natuur die alles aan elkaar bindt in een eindeloze wisselwerking der dingen. Wee wie die verwondering kwijt is, hij weet niet wat hij mist !
Hier naast me staan weer enkele dikke knoppen van venusschoentjes op opengaan. Je ziet eerst alleen een dikke sprietel komen, dan komt daar een knop op, die steeds dikker en dikker wordt, en dan opengaat en een prachtige bloem ontvouwt... Als je dat proces van het opengaan van een bloem eens wilt bekijken in werkelijkheid, kijk dan eens naar de gewone passieflora die je ieder jaar weer kunt kopen in iedere bloemenzaak... Die bloemen gaan werkelijk in enkele uren van knop naar volledig ontplooide bloem... Oh je hebt geen uren om te kijken??? Toch kan dit bewust meemaken van een wonder je wellicht veel meer goeds brengen dan het 's avonds uren voor de tv zitten...daar maak je dan wel tijd voor...
Tijd... dat is vooral een kwestie van prioriteiten stellen !
Natuurlijk, in onze maatschappij moet je van hier tot daar op je werk zijn en daar in opdracht presteren... maar in je vrije tijd kun je beschikken over alle tijd van de wereld, als je het als een prioriteit neemt... Laat je zelf niet lopen in het uitgesleten pad, neem eens bewust een andere richting, en besteed je tijd aan wat je werkelijk belangrijk vindt.
Geef toe, ook jij hebt al eens verwonderd vastgesteld: "Heb jij daarvoor tijd?"... omdat je voor jezelf nooit dat ding op de eerste plaats stelde, niet omdat je echt geen tijd hadt...
Ik voel de warmte van de kachel al tot hier doordringen... Heerlijk.
De wereld ligt er stil en doods bij. Op de wegbermen zie je witte ijskristallen, en het veld ligt er bleek uitgedroogd achter, de stoppels van de maïs hebben dat eendere kleurtje gekregen en lijken al wat overgegaan tot stof en as, tenminste wat kleur betreft... Ook dat is een wonder van de kringloop van de natuur, de kringloop van het leven. Niets gaat verloren, wat dood is vormt voedsel voor nieuw leven. Een vorm van eeuwigheid op zich. Als je nu eens neerhurkt, en de dode aarde bekijkt, dan lijkt het onmogelijk dat daar, bij de eerste warmte plots weer groen uit te voorschijn komt.
Vroeger lagen er langs de autosnelweg, even buiten Oostende grote witgrijze afvalhopen, een of ander scheikundig restje daar netjes opgeslagen en vlakgestreken... Jaren lagen die hopen daar, als een aanslag tegen de natuur, tot plots ook op die inerte dode massa groen begon te groeien. Nu zijn de hopen schijnbaar verdwenen, ze zijn er wellicht nog, maar zitten onder het milde groen van de helende moeder aarde... Hetzelfde zag je ooit in de industriezones van de haven, waar de grond door allerlei vervuiling zo dood als een pier scheen... Ook daar kwam na jaren plots weer het groen opzetten.
De levenskracht van de aarde is enorm, maar iedere aanslag kan er net een te veel zijn, en kan op een dag het begin van het einde inluiden... En we doen niets dan voortdurend aanslagen plegen, aanslagen op het leven...ook het onze !
tot de volgende ?
maandag, december 29, 2008
De GSM en De Mens
Herinner je je nog dat ik enige tijd geleden mijn verwondering uitdrukte over het feit dat met de heisa over de zogenoemde beschermende chip, er plots niet meer gediscussieerd werd over het al dan niet schadelijk zijn van de GSM ? Plots leek het algemeen aanvaard dat GSMmen wel schadelijk is....
Vandaag lees ik dat er een Kamerikaanse studie uitwijst dat mensen die reeds 10 jaar en meer werken met een GSM tot 50 % kans hebben op kanker !!!!
Tiens, tiens... Zes maand geleden waren de mensen die wezen op de schadelijkheid nog doemdenkers en onheilsprofeten die er niets van kenden, die hun bronnen op internet met meer zorg moesten uitkiezen en niet bij de alternatievelingen ten rade gaan en... en... en...
En nu plots de grote publieke biecht...
Denk nu niet dat je er vanaf bent met je GSM in de vuilbak te kieperen !
We worden ondertussen van alle kanten uit bestraald met allerlei soorten stralingen, waarvan we met tijd en boterhammen binnen afzienbare tijd weer van die publieke biechten zullen krijgen, maar weer pas op het moment dat ze het echt niet langer KUNNEN verbergen en verzwijgen...
Werk je draadloos met je PC ? Hoe denk je dat er verbinding is tussen dat bakje en je PC of hoe je met je laptop kunt zitten internetten in het park ? Omdat er stralingen zijn die de verbinding maken.
Werk je met een handsfree telefoon? (eentje zonder vast te hangen aan een draad, waar je mee rond kunt wandelen ) Dan heb je dezelfde stralingen als in je...GSM...
Je TV, je microgolfoven, de gsm-masten en noem maar op ... Ons huis is stilaan doordrongen van allerlei "onschuldige" stralingen. Allee, onschuldig tot aan de grote bekentenis.
De stijging van het aantal gevallen van kanker, ADHD, allergie en dergelijke, hebben wellicht mede hun oorzaak in de vele soorten onzichtbare vergiften die ons hele dagen omringen.
Zeker alles wat "draadloos" is, is te mijden, als zekere bron van stralingen.
Ik weet wel dat je niet meer zonder kunt, de bereikbaarheid en noem maar op, maar gebruik die dingen zo weinig mogelijk ! Heb je zo'n handsfree telefoon in huis, stop hem dan niet bij je, of leg hem niet vlak bij je, leg hem op een afstandje van je, zodat de straling zo miniem mogelijk wordt. Het kan echt geen kwaad dat je twee stappen moet zetten om je telefoon te kunnen opnemen. En heb je ze niet echt nodig, gebruik ze dan zo weinig mogelijk. Je vaste telefoontoestel is stukken veiliger.
Moet je toch eens gebruik maken van een van die gevaarlijke toestellen, maak dan je gesprek zo kort mogelijk, zodat je minder straling binnenkrijgt.
Nee, ik ben geen doemdenker, ik stel alleen vast... En nu krijg ik plots gelijk vanuit officiële hoek.
De Mens...
De laatste onderzoeken wijzen uit dat de Neanderthaler niet zo maar is uitgestorven.
Dat hij niet is vermengd met de homo sapiens en in de massa opgegaan.
Nee, de laatste onderzoeken wijzen er op dat de Homo Neanderthaliensis is uitgemoord door de Homo Sapiens...
Blijkbaar is onze start inderdaad al begonnen met moord en doodslag.
Kaïn de Sapiens moordde Abel de Neanderthaliensis uit.
Ergens maakt mij dit bang...
Ik weet niet of er werkelijk UFO's hier boven ons vliegen, of liever dat weet ik wel, want we zagen er al eentje, maar wat we niet weten is of die UFO's ook soms van verre planeten komen...Of er werkelijk aliens hier rondtoeren...
Maar ik ben er wel praktisch zeker van dat er in dit enorme heelal nog verstandige wezens rondlopen. De kans dat het niet zo is, lijkt me veel kleiner dan de kans op wel.
Of wij of die anderen ooit in staat zullen zijn elkaar te bereiken is nog een andere vraag...Maar als het ooit zo ver is, wat zal er dan gebeuren ?
De vraag lijkt nu wel beantwoord. We zijn al eens in aanraking gekomen met een andere intelligente soort. We hebben ze koud weg uitgeroeid.
Ook wat we hele dagen zien wijst op die ontwikkeling.
Neem nu Israël -Palestina... Uitslag bij de rust: 798 oorlogen tegen 797 oorlogen, en de match is nog maar begonnen...
Wie heeft daar gelijk ? Ik heb er heel wat over gelezen... Onder meer "De Bron" in twee delen de geschiedenis van het Joodse volk...
Wat men er ook van zegt, het is een bizar verhaal... Het feit dat men aan de Joden plots hun "thuisland" cadeau gaf ??? Raar... Het is net zoiets als zouden wij plots gaan zeggen dat we Frans Vlaanderen en Zeeland terug moeten hebben, want lang geleden was dat Vlaanderen. En we zouden eigenlijk meer rechten hebben dan de Joden, want het is veel minder lang geleden dat deze stukken ons ontnomen werden... Iedereen weet dat dit absurd zou zijn, maar bij de oprichting van de Joodse staat bleek dit plots wel logisch...
Omgekeerd, als het land eenmaal in bezit is van een partij, in volle eigendom, dan kun je daar een tijdje ruzie over maken, maar ergens verlies je in de loop der tijd je rechten... De palestijnen die er zo'n zestig jaar geleden uitgekieperd werden, kunnen niet blijven vertellen dat het hun land is, net zo min als wij blijvend kunnen vertellen dat we Frans Vlaanderen terug moeten.
Je hebt dus twee partijen, eentje die een land veroverd heeft en eentje dat er uit gekieperd werd, en beiden hebben redenen om boos te zijn. De ene omdat de andere de werkelijkheid niet wil aanvaarden, en de ander omdat hij zijn land terug wil... Beiden hebben een grond om op te staan (alhoewel de beeldspraak hier niet echt klopt...)
De zaak is in werkelijkheid nog veel complexer... De Palestijnen die dus buitengekieperd zijn, kwamen in andere landen (meervoud) terecht, maar willen ook niet opgaan in deze landen, en blijven halsstarrig hun identiteit houden, en worden in die landen een echt blok aan het been. Bij sommigen worden ze min of meer gedoogd, bij anderen helemaal niet en nog anderen helpen hen om te kunnen strijden tegen de "erfvijand"... Want dat is het ondertussen geworden... Er is sprake van een erfenis, want de eerste generatie is ondertussen al bijna volledig verdwenen.
Wie heeft er dan gelijk ? Weet jij het nog ?
Ik niet. Volgens mij is er geen gelijkhebbende partij meer in dit conflict. Beiden hebben argumenten en beiden hebben dingen waarin ze gelijk hebben en ongelijk hebben... Maar de enige zinnige conclusie is dat ze beiden ongelijk hebben.
Als je in de geschiedenis van de oprichting van de Joodse staat kijkt, dan is er nooit sprake geweest van verdrijving van de Palestijnen. Zij hebben de komst van de Joden niet aanvaard, en hebben zelfs zelf de Palestijnen die poogden overeen te komen met de Joden, aangevallen en uitgemoord als landverraders...
Het is een echte poespas van goed en kwaad, van begrijpelijk en onbegrijpelijk.
Het enige wat we kunnen vaststellen is dat ze beiden zijn uitgegroeid tot verbitterde agressieve massa's mensen, die wellicht nooit tot een vrede kunnen komen, omdat ze zo verbitterd zijn. En dat is het erge... Je kunt dit ook zien in het klein, tussen twee buren die in ruzie vallen over een onbenullig feitje, en die de ruzie zodanig opkloppen en uitbouwen, tot er geen weg terug meer is. Je kunt dan wel de oorspronkelijke oorzaak van de vete wegnemen, je kunt de vete niet meer wegnemen...
Het is des mensen...
Maar is dat niet net het triestigste ?
Zijn wij maar zo'n sukkels ?
We hebben pertang een veel groter gedacht van ons eigen zichzelvens...
tot de volgende ?
Vandaag lees ik dat er een Kamerikaanse studie uitwijst dat mensen die reeds 10 jaar en meer werken met een GSM tot 50 % kans hebben op kanker !!!!
Tiens, tiens... Zes maand geleden waren de mensen die wezen op de schadelijkheid nog doemdenkers en onheilsprofeten die er niets van kenden, die hun bronnen op internet met meer zorg moesten uitkiezen en niet bij de alternatievelingen ten rade gaan en... en... en...
En nu plots de grote publieke biecht...
Denk nu niet dat je er vanaf bent met je GSM in de vuilbak te kieperen !
We worden ondertussen van alle kanten uit bestraald met allerlei soorten stralingen, waarvan we met tijd en boterhammen binnen afzienbare tijd weer van die publieke biechten zullen krijgen, maar weer pas op het moment dat ze het echt niet langer KUNNEN verbergen en verzwijgen...
Werk je draadloos met je PC ? Hoe denk je dat er verbinding is tussen dat bakje en je PC of hoe je met je laptop kunt zitten internetten in het park ? Omdat er stralingen zijn die de verbinding maken.
Werk je met een handsfree telefoon? (eentje zonder vast te hangen aan een draad, waar je mee rond kunt wandelen ) Dan heb je dezelfde stralingen als in je...GSM...
Je TV, je microgolfoven, de gsm-masten en noem maar op ... Ons huis is stilaan doordrongen van allerlei "onschuldige" stralingen. Allee, onschuldig tot aan de grote bekentenis.
De stijging van het aantal gevallen van kanker, ADHD, allergie en dergelijke, hebben wellicht mede hun oorzaak in de vele soorten onzichtbare vergiften die ons hele dagen omringen.
Zeker alles wat "draadloos" is, is te mijden, als zekere bron van stralingen.
Ik weet wel dat je niet meer zonder kunt, de bereikbaarheid en noem maar op, maar gebruik die dingen zo weinig mogelijk ! Heb je zo'n handsfree telefoon in huis, stop hem dan niet bij je, of leg hem niet vlak bij je, leg hem op een afstandje van je, zodat de straling zo miniem mogelijk wordt. Het kan echt geen kwaad dat je twee stappen moet zetten om je telefoon te kunnen opnemen. En heb je ze niet echt nodig, gebruik ze dan zo weinig mogelijk. Je vaste telefoontoestel is stukken veiliger.
Moet je toch eens gebruik maken van een van die gevaarlijke toestellen, maak dan je gesprek zo kort mogelijk, zodat je minder straling binnenkrijgt.
Nee, ik ben geen doemdenker, ik stel alleen vast... En nu krijg ik plots gelijk vanuit officiële hoek.
De Mens...
De laatste onderzoeken wijzen uit dat de Neanderthaler niet zo maar is uitgestorven.
Dat hij niet is vermengd met de homo sapiens en in de massa opgegaan.
Nee, de laatste onderzoeken wijzen er op dat de Homo Neanderthaliensis is uitgemoord door de Homo Sapiens...
Blijkbaar is onze start inderdaad al begonnen met moord en doodslag.
Kaïn de Sapiens moordde Abel de Neanderthaliensis uit.
Ergens maakt mij dit bang...
Ik weet niet of er werkelijk UFO's hier boven ons vliegen, of liever dat weet ik wel, want we zagen er al eentje, maar wat we niet weten is of die UFO's ook soms van verre planeten komen...Of er werkelijk aliens hier rondtoeren...
Maar ik ben er wel praktisch zeker van dat er in dit enorme heelal nog verstandige wezens rondlopen. De kans dat het niet zo is, lijkt me veel kleiner dan de kans op wel.
Of wij of die anderen ooit in staat zullen zijn elkaar te bereiken is nog een andere vraag...Maar als het ooit zo ver is, wat zal er dan gebeuren ?
De vraag lijkt nu wel beantwoord. We zijn al eens in aanraking gekomen met een andere intelligente soort. We hebben ze koud weg uitgeroeid.
Ook wat we hele dagen zien wijst op die ontwikkeling.
Neem nu Israël -Palestina... Uitslag bij de rust: 798 oorlogen tegen 797 oorlogen, en de match is nog maar begonnen...
Wie heeft daar gelijk ? Ik heb er heel wat over gelezen... Onder meer "De Bron" in twee delen de geschiedenis van het Joodse volk...
Wat men er ook van zegt, het is een bizar verhaal... Het feit dat men aan de Joden plots hun "thuisland" cadeau gaf ??? Raar... Het is net zoiets als zouden wij plots gaan zeggen dat we Frans Vlaanderen en Zeeland terug moeten hebben, want lang geleden was dat Vlaanderen. En we zouden eigenlijk meer rechten hebben dan de Joden, want het is veel minder lang geleden dat deze stukken ons ontnomen werden... Iedereen weet dat dit absurd zou zijn, maar bij de oprichting van de Joodse staat bleek dit plots wel logisch...
Omgekeerd, als het land eenmaal in bezit is van een partij, in volle eigendom, dan kun je daar een tijdje ruzie over maken, maar ergens verlies je in de loop der tijd je rechten... De palestijnen die er zo'n zestig jaar geleden uitgekieperd werden, kunnen niet blijven vertellen dat het hun land is, net zo min als wij blijvend kunnen vertellen dat we Frans Vlaanderen terug moeten.
Je hebt dus twee partijen, eentje die een land veroverd heeft en eentje dat er uit gekieperd werd, en beiden hebben redenen om boos te zijn. De ene omdat de andere de werkelijkheid niet wil aanvaarden, en de ander omdat hij zijn land terug wil... Beiden hebben een grond om op te staan (alhoewel de beeldspraak hier niet echt klopt...)
De zaak is in werkelijkheid nog veel complexer... De Palestijnen die dus buitengekieperd zijn, kwamen in andere landen (meervoud) terecht, maar willen ook niet opgaan in deze landen, en blijven halsstarrig hun identiteit houden, en worden in die landen een echt blok aan het been. Bij sommigen worden ze min of meer gedoogd, bij anderen helemaal niet en nog anderen helpen hen om te kunnen strijden tegen de "erfvijand"... Want dat is het ondertussen geworden... Er is sprake van een erfenis, want de eerste generatie is ondertussen al bijna volledig verdwenen.
Wie heeft er dan gelijk ? Weet jij het nog ?
Ik niet. Volgens mij is er geen gelijkhebbende partij meer in dit conflict. Beiden hebben argumenten en beiden hebben dingen waarin ze gelijk hebben en ongelijk hebben... Maar de enige zinnige conclusie is dat ze beiden ongelijk hebben.
Als je in de geschiedenis van de oprichting van de Joodse staat kijkt, dan is er nooit sprake geweest van verdrijving van de Palestijnen. Zij hebben de komst van de Joden niet aanvaard, en hebben zelfs zelf de Palestijnen die poogden overeen te komen met de Joden, aangevallen en uitgemoord als landverraders...
Het is een echte poespas van goed en kwaad, van begrijpelijk en onbegrijpelijk.
Het enige wat we kunnen vaststellen is dat ze beiden zijn uitgegroeid tot verbitterde agressieve massa's mensen, die wellicht nooit tot een vrede kunnen komen, omdat ze zo verbitterd zijn. En dat is het erge... Je kunt dit ook zien in het klein, tussen twee buren die in ruzie vallen over een onbenullig feitje, en die de ruzie zodanig opkloppen en uitbouwen, tot er geen weg terug meer is. Je kunt dan wel de oorspronkelijke oorzaak van de vete wegnemen, je kunt de vete niet meer wegnemen...
Het is des mensen...
Maar is dat niet net het triestigste ?
Zijn wij maar zo'n sukkels ?
We hebben pertang een veel groter gedacht van ons eigen zichzelvens...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)