De weerman

Ik heb me weer geergerd aan de weerman ! Den kluiver schildert ons, u en mij, een scherm vol regen voor, en kou, en mist en... en dan besluit hij "en morgen ben ik er weer met meer weer...Terwijl hij hij just gezegd heeft dat 't géén weer zal zijn ! Den zot !

In de tijd van Armand Pien kon je nog eens lachen met je miserie, hij toonde een zot gevormde wortel en op slag vergat je de slechte vooruitzichten...Bovendien wist je dat de kans dat hij er naast klopte behoorlijk groot was, en dat slecht weer bij hem niet noodzakelijk slecht weer bij ons gaf...Maar nu, met hun zattelieten en kwampjoeters... Je weet op voorhand dat 't spel om zepe is...

En zeggen dat het de bedoeling was vandaag te gaan vissen ! Ja, maar tenzij dat we willen moddercatch doen met de vissen, zijn we beter met thuis te blijven. dju toch.

We zijn vanmorgen weest winkelen, en volk dat er was ! Tot mijne frank, sorry, euro viel ! In Brakel is het de woensdag marktdag, dus zijn alle madammekes op baan, en vermits het prachtig regenweer is... lopen ze altemaal in de winkels ipv op de markt.

Nu, op zijn eigen is dat niet erg, maar we moesten ook naar de Aldi en de Liddl, en daar worden die winkeljuffrouwen verschrikkelijk hoge lonen betaald, zodat ze het zich niet kunnen permitteren om meer dan één kassa open te houden... 't Is dus al de schuld van die syndicaten !

En binnenkort stijgen bijna alle voedingswaren serieus in prijs. 't Is nog niet duur genoeg! En wetende dat de bloem op slaat zal wellicht ook het brood nog maar ne keer opslaan. Sedert de invoering van de euro is alles al veel duurder geworden, nu nog eens omhoog, en binnenkort zijn onze armpjes te kort om er nog bij te kunnen. Als ze ook in de home nog eens opslaan, dan zal ik aan tantes spaarcenten moeten gaan zitten, nu, ik moet er zeker aan zitten voor de betaling van het verloren gelopen water... Volgende maand zal ik de definitieve prijs weten...

Geld, het slijk der aarde...jammer dat het niet echt slijk is, met het weer dat we nu al heel den tijd hebben zouden we hele velden slijk kunnen scheppen om alles mee te betalen...maar ja...

Ik wilde naar de aldi omdat er een en ander zou liggen van schilder en tekenmateriaal...en je mag niet lang wachten, anders is alles weg.

Ik ga stoppen, ik heb geen inspiratie, en 't is al weer tijd om te gaan eten...
tot de volgende ?

Jarig

Fré is jarig! Hij was er enorm van aangedaan dat wij hem net als onze andere kinderen ook zijn verjaardag gaven. Hij heeft eigenlijk nooit gezinsleven gehad, zijn ouders scheidden toen hij nog een klein manneke was, en hij bracht zijn ganse jeugd door in pensionaten en jeugdkampen in de verlofperiodes.
Dat is wellicht ook de reden dat hij hier - net als Veerle- alle vijf voeten binnenvalt, en voor alles en nog wat onze mening vraagt. Hij is zielsgelukkig dat hij nu ergens ook een thuis heeft. Tot zijn en onze tevredenheid is er nu ook weer een veel betere verstandhouding met zijn moeder.

Het enige wat hij mankeert is zelfvertrouwen. Wellicht is dat ook het gevolg van zijn opvoeding, waar hij niet opgevoed maar georkestreerd werd.

Veerle en hij bloeien nu langzaam weer op tot mensen. We moeten nog steeds op eieren lopen om de nog steeds dreigende depressie bij Veerle in te tomen, maar het lukt, en ik heb de indruk dat het zelfs langzaam betert.

Het is nog steeds zonnig, maar ook nog steeds wat nevelig. Je ziet ook de blâren vergelen, verbruinen en afvallen aan een hoog tempo. Mijn linde heeft nog bijna al zijn blâren, maar zijn kleur wordt bruin en geel en vaal groenig... Ik heb de indruk dat linden en beuken de bomen zijn die hun blâren zowat het langst van al houden. Toch van de bomen die ik van hieruit kan observeren.

Natuurlijk heb je ook planten die ook in de winter groen blijven, maar die tellen niet echt mee. Ik weet niet in hoever het 100% juist is, maar ik meen me te herinneren dat die planten eigenlijk allemaal import zijn, niet echt hier thuishoren. Ik vermoed dat dit ook waar is, zeker voor het merendeel ervan, en wellicht zijn de meesten ook niet echt winterhard, maar kunnen ze bij een heel strenge winter bevriezen. Eén van de voorbeelden is de paplaurier, die nogal vlug kan bevriezen, maar dan meestal weer uitloopt uit het sterkere wortelgestel. Ook de gewone laurier (keuken laurier) bevriest op die manier, en groeit weer op uit zijn wortels.

Bij de meeste is het bevriezen veeleer een kwestie van water dan van kou! Planten die hun blâren houden, hebben in veel gevallen niet voldoende de mogelijkheid om hun bladeren droog te maken. Als het dan vriest, dan bevriest het water (het sap) in de cel en door de uitzetting breekt de celwand, en gaat het blad en aldus ook de plant verloren.
Zo kun je heel wat cactussen gerust een vriesperiode laten doorstaan van meer dan 20 onder nul, indien je eerst de maatregel hebt genomen de plant te laten uitdrogen. In ons klimaat is de winter echter ook vochtig, en nemen de planten dus ook vocht op...en vriezen letterlijk in stukken...

Je zou dus in feite je planten de winter kunnen doorhelpen door hen droog te zetten, veeleer dan hen af te schermen tegen de kou.

Nu, als we die zjieveraars op de tv mogen geloven, is er geen gevaar meer voor bevriezen. Eerst zien...

Vannacht lag ik weer te denken over de tijd van toen...ik in de chiro leider was. Als het slecht weer was, kropen we met de ganse groep binnen, en begon ik te vertellen... over de avonturen van Pietje, een knaap net ongeveer zo oud als mijn toehoorders... Ik weet begot niet meer waar ik de inspiratie haalde, of wat ik daar allemaal vertelde, maar ik weet wel nog dat al die kinderen aan mijn lippen hingen...zo erg, dat ze ook bij goed weer zaagden om verder te horen wat er allemaal gebeurde met Pietje (of Jantje ?)... Ik herinner me wel dat het veeleer een figuur à la Pippi Langkous was, dan een braaf manneke. Als ik nu eens in de boeken van Marc De Bel lees, erger ik mij aan de "stoute" kinderen, tot ik terugdenk aan mijn held in de verhalen van toen... Ik vrees dat ik niet echt stichtelijke verhalen vertelde, maar wel spannende avonturen, en daar was het mij - en de kinderen- om te doen.
Ik denk dat ik nu die histories niet meer zou kunnen vertellen...we zijn te vastgeroest in het stramien van onze westerse beschaving, we kunnen ons -zelfs in een verhaaltje- niet meer lostrekken van de realiteit. Jammer ! echt jammer !

Toch is mijn fantasie niet dood ! Ik heb je het al verteld, maar soms lig ik in een boek te lezen, als plots de slaap me overmand, en ik "lees" dan verder, maar in "mijn" boek, zoals ik hem verder vertel aan mezelf...Dan schiet ik wakker, en stel telkens tot mijn verbijstering vast dat ik mijn tekst kwijt ben. Ik moet me dan terug inlezen, minstens enkele alinea's teruggaan, om terug de draad van het boek (van de schrijver) op te pakken. Soms denk ik dat ik beter denk dan de schrijver schrijft... Maar het zelf doen, dat lukt me niet. Het is gek, maar ik kan geen boek schrijven, ik ben niet gemaakt voor het schrijven van lange verhalen...misschien wel als ik telkens nieuwe avonturen van Pietje zou schrijven? Dat zouden dan wel telkens nieuwe avonturen zijn, maar who cares ?

Ik weet niet de hoeveelste blog dit nu is, maar als ik ze allemaal naast elkaar zou leggen, dan zou ik wellicht al een behoorlijk dik boek hebben...Maar dan veeleer een boek à la Jos Ghijsen of Louis Verbeeck, steeds maar korte stukjes, niet echt in de zin van hun cursiefjes, maar toch een betteke familie er van.

Ik denk dan ook terug aan mijn opstellen...Ik had omzeggens altijd de beste punten van de klas, tot op een keer we een opstel moesten maken over een "moeilijk" onderwerp. Maxime, een meisje uit de klas zat te klagen en te jammeren, en ik bood aan voor haar ook een opstel te schrijven...Die keer was ik maar de tweede van de klas, Maxime had meer punten dan ik... De lerares zat verbauwereerd te kijken toen ik breed grinnikte... Ik denk dat haar frank wel is gevallen, maar bewijzen kon ze het niet, dus bleef alles zoals het was.

De tofste prof was die van Geschiedenis, daar heb ik uren mee in de clinch gezeten, en beiden zaten we ons te amuzeren, en wellicht zat de rest van de klas te zuchten dat ik de les weer langer maakte... Toen ik op het mondelinge examen bij haar binnen kwam kreeg ik als vraag de onafhankelijkheid van België... Tot verbazing van de vreemde juryleden vroeg ik haar welke versie ze wou horen... Ze lachte en zei, geef ze maar alletwee...

Waar is de tijd ? Kijk, dat mis ik nu in het relaas van mijn kleinkinderen...Ik heb nu en dan een leraar gehad die me niet alleen iets leerde, maar me ook interesse schonk voor die onderwerpen. Die interesse, dat was veel meer waard dan het gewone "leren", die interesse dwong je om opzoekingen te doen, bij te zoeken, argumenten bij te halen...dat werden je beste vakken, niet omdat je er zo veel beter in was, maar omdat je "liefde" had voor dat onderwerp, je moest dat niet "leren", je vrat het op en verteerde het met smaak en veel naknauwen en uitpuren...

Ik mis nu nog altijd die enkele leraars en leraressen die mij de liefde gaven voor zo veel boeiende schitterende vakken...en ik vraag me nu af of er in de ganse groep van wiskundigen geen één zit die echt interesse, liefde voor zijn wiskunde heeft of kan meegeven? Dat waren allemaal van die droge droogstoppels...
Ik ga stoppen, ik zwem weer in die grote zee van herinneringen, en daar zijn er bij die van mij, van mij alleen zijn...
tot de volgende ?

BBQ

Gisteren moesten wij naar de bbq bij Willy, onze vismakker...Luc zou er ook zijn, maar we mochten het hem niet zeggen, het moest een verrassing zijn dat wij daar ook toekwamen...
We kregen een telefoontje van Cecile, de vrouw van Luc, dat we niet naar de bbq moesten gaan, Paulette had haar gebeld dat Willy met de ambulance naar het hospitaal moest gebracht worden, hij was plots enigszins verlamd, en had geen enkel gevoel meer in zijn benen...Paulette had mijn telefoonnummer niet en verwittigde dus maar via Luc...

We zijn toch maar niets...Vrijdagavond zat Willy hier bij ons nog plezier te maken, en nu ligt hij in de kliniek. Hopelijk is het niet erg...Ik heb Cecile gevraagd me te bellen als ze iets weet.

Willy is een speciaal man, maar dat komt gedeeltelijk door het feit dat hij een beetje doof is! Hij is dus ook een van de mensen die hard praat (Anders hoort hij zijn eigen niet grinniken we dan met ons slecht karakter...)en bovendien heeft hij een speciaal gezicht, hij heeft een heel sterke mimiek, trekt zijn mond veel schever dan een ander, kijkt veel hoger boven zijn bril dan een ander, kortom ieder gezichtsbeweging is er net een beetje over. Wellicht daarom dat men hem minder serieus neemt, maar toch weet iedereen dat het geen dommerik is, en dat hij van heel veel dingen verstand heeft. Hij weet bijna voor alle knutselproblemen de oplossing...Eigenlijk is hij dus heel knap in die dingen, maar de manier waarop hij het je uitlegt ...

Ik weet zeker dat hij het was die zijn vrouw deed bellen opdat we niet vergeefs voor zijn deur zouden staan...

Hopelijk is het niet erg, en kunnen we er straks, aan het viswater mee zitten lachen. Maar ik zit er toch mee in, de symptomen maken me ongerust, doen me denken aan een beroerte, maar hij had geen pijn, wat dan weer niet klopt met die veronderstelling...We kunnen alleen hopen dat we heel vlug heel goed nieuws horen...

Maar we zitten allemaal in een kwade leeftijd... Ik heb dat ondervonden toen ik nog werkte, en het prepensioen werd ingevoerd... Het was mij al dikwijls opgevallen hoeveel mensen er sterven tussen de 60 en de 65...Het was altijd een grote groep. We merkten dat dankzij het bestaan van een vergoeding voor de weduwen, die dan ook allemaal bij ons kwamen, en waarvan we dan van allemaal het verhaal van het overlijden van haar man moesten aanhoren... Na de invoering van het prepensioen daalde het aantal overlijdens in die leeftijd plots drastisch ! (Het terug intrekken van de maatregel van het prepensioen zal dus niet alleen meer inkomens brengen aan de pensioenkas, het zal ook minder uitkeringen veroorzaken, en zeg maar dat die politiekers die statistieken ook hebben en mee in-calculeren !)

Maar het is dus een feit dat het een gevaarlijke leeftijd is...En de ervaring leerde ook dat wie er voorbij raakte, er gewoonlijk een heel eind over ging! De stijgende leeftijdsgrens is dus een beetje vals, omdat het vervormt is door het prepensioen, en logischer wijze zal de gemiddelde leeftijd weer dalen als het prepensioen wordt afgeschaft. Let op mijn woorden !

Daaraan denkt een mens allemaal, als een van zijn vrienden plots met de ambulance wordt weggevoerd... Sinds Koen bekijk ik iedere ambulance met een pijngevoel.

Laat ons van iets anders praten, de zon is er weer! De nevel is nog niet volledig weg, maar 't zal niet lang meer duren. Weet je, deze zomer zag ik op een morgen zo een dikke witte laag op de velden liggen, zo een typische zomerse morgennevel van een halve meter dik. Plots zag ik de koeien van Henri in de weide staan, zonder poten. Het was een gek gezicht! het leek alsof de dikke koeienlijven daar hingen te hangen... Boer Henri heeft gekke koeien ! Er zijn er bij die op hun gat zitten, als een hond! met de voorbenen gestrekt en de achterbenen op de grond, niet onder zich zoals een hond, maar scheef vooruit, zoals je een hond ook wel eens ziet zitten. Anny kon er niet van zwijgen, als boeredochter had ze zoiets nog nooit gezien! Het is ook een gek gezicht.

Ik kan nu al de lucht zien in de verte, dwars door de vergeelde populierenblâren... Het waait niet erg, maar blijkbaar genoeg om de blâren te doen rijzen...Hé, da's oostvlaams, te doen vallen... Je ziet, mijn woordenrijkdom is uitgebreid met een oostvlaamse vocabulaire...Ik ben dan ook drietalig ! Oostvlaams, Westvlaams en nederlandsvlaams van in de school...Waar ik wel getraind werd in het foutief uitspreken van de G en de H...tot in de sociale school, waar ik van de lerares soms tien keer hetzelfde woord moest herhalen... Weet je wat er gek is? Ik kan het verschil niet echt horen! Ik weet het nu wel hoe het moet, en pas het veel meer dan vroeger correct toe (alhoewel het weer wat afzwakt, door steeds thuis te zitten bij Anny, en dus weer voornamelijk westvlaams te klappen)maar als een ander spreekt hoor ik geen verschil ! Ik weet niet of dit mijn westvlaamse roots zijn, of het feit dat ik zowel de ene als de andere uitspraak als vertrouwd, als eigen herken... We hebben dat ook als we naar de tv luisteren, we horen mensen hun dialekt spreken, en als het of westvlaams of vlaamse-ardennens is, het klinkt als de taal van "thuis", en dan twisten we soms of dat nu westvlaams of oostvlaams was. Gek ! Ook van sommige woorden en uitdrukkingen weet ik begot niet meer of het west- of oostvlaams is! Ik vermoed dan ook dat mijn zusters wel eens zeggen dat ik mijn eigen taal niet meer spreek (ze zeggen dat ook van mijn kozijn Jef, die nu platter brugs spreekt dan de bruggeling zelve (maar wat zeggen de bruggelingen van hem?))...

En weet je, toen ik nog werkte, dachten de mensen dat ik zowat uit de hoek van Avelgem of zoiets kwam, op de grens van de provincies, waar het westvlaams geen westvlaams meer is, maar ook nog geen echt oostvlaams... En waarschijnlijk was mijn taal inderdaad ook net die mengelmoes van de twee, net zoals daar op de schreve tusschen de provinsjes.

Gek...Ik zit weeral op en over taal te memmen. 'k Ga stoppen, 'k val in herhaling.

tot de volgende ? Oh ja, de schouder van Veerle is al veel beter, ze heeft hem nog...

Miracoli

Nee, geen reclame, of misschien toch...
De enige deegwaren die wij als kind aten, waren vermicelli in de soep en macaroni...meestal met kaas en hesp.
We waren nog in de tijd dat al die exotische producten quasi onbekend waren, tot...Miracoli ons liet kennis maken met spaghetti. Het leek wel of met miracoli het hek van de spreekwoordelijke dam was, er kwamen van dan af allerlei nieuwe voorheen onbekende dingen op tafel.

Ook steeds meer vers fruit, er werden geen appelen meer op de zolder bewaard, men kocht verse produkten die dank zij steeds betere bewaarsystemen en vlugger en zekerder vervoer, hier in de winkelrekken terecht kwamen.

Als wij spreken van de vooruitgang, dan spreken we steeds van computers, raketten , tv en dergelijke, maar er is minstens een even grote revolutie geweest in ons voedselpatroon!

Daar Anny vroeger een echte kookfanaat was, verzamelden we naast al die andere boeken, voor Anny ook kookboeken...en daar zijn ook héél oude exemplaren bij. We hebben er van voor de eerste wereldoorlog, en zelfs één waar heel veel knipsels en briefjes in zitten met "oorlogsrecepten". Hoe je wafels kon bakken op basis van aardappelen en dergelijke dingen.

Maar daar zie je ook de ter beschikking staande voedingswaren ! En dat waren er niet alleen heel wat minder dan nu, maar bovenal waren er veel meer recepten die seizoensgebonden waren. Nu zijn er geen of omzeggens geen seizoenen meer ! Het makkelijkste voorbeeld is de mossel, vroeger alleen in de maanden met r, dus van september (maar dat was zéér vroeg!) tot april, en dat was al behoorlijk laat... Nu zijn er bijna het ganse jaar door mosselen te verkrijgen, het seizoen zonder is héél klein geworden, en zo nodig kun je er toch nog kopen van invoerprodukten.

Ik heb je al geschreven dat ons moeder boontjes inlegde in zout, eieren in waterglas, koteletten in smout en noem maar op... Nu zijn er kippen die werkelijk iedere dag hun ei leggen (produkties van meer dan 300 eieren op jaarbasis zijn heel gewoon geworden), die beestjes kennen geen seizoenen meer. Je ziet die seizoenen nog wel als je zelf kippen houd, en je niet die speciale legrassen (hybriden) houdt, maar gewone kippen van onze oude rassen...Die leggen in de winter nog wel eens een ei, maar zelden...Het zijn dan ook alleen maar kippenliefhebbers die vasthouden aan de oude rassen omwille van de schoonheid van het ras.

Kiwi's, en mango's en een heel pakket andere vruchten waren onbekend, en nu heel gewoon.

Maar wat er nog veranderde was het inbrengen van bereide gerechten. Door het intreden van de vrouwen in de tewerkstelling, blijft er minder en minder tijd om nog volle maaltijden klaar te maken, en dus eten steeds meer mensen in de week bereide gerechten. Uit diepvries, of "vers" uit de winkel of beenhouwerij.

Ik denk dat ons moeder vroeger peper, zout, muskaatnoot en laurier in huis had, andere kruiden waren er niet, en wilde ons moeder eens iets speciaals maken met een apart kruidenboeket, dan werden er kruiden gekocht in een bruin papieren zakje netjes afgewogen...Net zoals bijna alles afgewogen werd. Voorverpakte goederen waren er bijna niet, alles werd geschept en afgewogen en in bruine zakken mee naar huis genomen. We hadden dus ook veel minder afval!

Ook wat kledij betrof, dien tijd kon je nog overal stof kopen en je kostuum laten maken door de kleermaker...Iedere serieuze winkel had ook zijn kleermaker(s) in dienst.

Er is natuurlijk een arbeidsmarkt gekomen voor de vrouwen, maar in de winkels zijn er veel arbeidsplaatsen verdwenen op die manier, waar vroeger nogal wat tijd ging in snijden, scheppen, verpakken, moet je nu alles maar uit het rek nemen waar het duidelijk zichtbaar in plastic verpakt ligt te wachten op je...met een streepjescode er op, zodat de caissière geen tijd moet verliezen met het intypen van het bedrag van de goederen.

Nee, de industriële revolutie gaat veel verder dan het mechaniseren, het grijpt ook in in het privé van de gezinnen. Toen daar bovenop de tv kwam, was het sociaal verkeer na een korte tijd heel sterk verminderd. De mensen zonder niet meer voor hun deur met elkaar te koutten, nee iedereen zit in zijn eigen knusse zetel naar zijn kijkbak te turen en te reclameren dat er weer niets is... Grappig eigenlijk, je moet gewoon die knop omdraaien en terug met elkaar te leven, maar die stap is nu plots véél te groot.

Ik herinner me nog de tijd dat de werkende vrouw iets minder was dan de andere, nu is de thuisblijvende een profiteur... (Net zoals ik bij de invoering van het brugpensioen geconfronteerd met een dreigend faillissement, voorstelde dat de oudere arbeiders zouden op brugpensioen gaan...Ik werd bijna gelyncht omdat ik hen wou afschrijven...Nu is brugpensioen een recht geworden en men vecht voor het behoud er van.)

Nee, de moderne tijden hadden vooral invloed op het dagelijkse leven.
en of dat allemaal zo veel verbeterd is ?

tot de volgende

Karel Martel

Kijk, ik zit weer op mijn zwakten, geschiedenis en taal... Karel Martel heeft niets met martelen te maken (alhoewel hij er waarschijnlijk niet vies van was, in die tijd was dat een koninklijke hobby -koningen hebben al veel hobby's moeten laten vallen), het woord Martel is een (zeer)slechte vertaling van Hamer, dus moet het zijn Karel Hamer of Met de Hamer.
Dat is het stukje taal...maar nu het stukje geschiedenis. In de prenten van Historia van heel lang geleden (voor de fusie met artis) stond een prentje van een woeste koning te paard met een grote hamer zwaaiend...
Dit noem ik bewuste misleiding !
Het betreffende Kareltje, was ook verweven met de geschiedenis van onze parochieheilige, de heilige Sinte Amelberga. En de historie dat zij vluchtte voor Kareltje om haar maagdelijkheid te bewaren is ook al weer misleiding van de goegemeente...
De werkelijkheid was dat men er alles op zette vanuit kerkelijke hoek om Karel die fier liep te pronken met de symbolische hamer van Thor op zijn borst (lijkt heel sterk op een kruis zonder het bovenste stukje - en kijk dan eens met andere ogen naar heel oude afbeeldingen die men ons als christelijk probeert te verkopen...)te doen huwen met de mooie Amelberga uit Rodange (Luxemburg), om zo die verderfelijke heidenen te bekoren en als staatsgodsdienst het kristendom in te voeren.
Toen dit mislukte heeft men het arme kind maar abdis gemaakt en heilig verklaard.
Je vind dit bizar ? Niks bizars aan...Men heeft zelfs Confucius heilig verklaard, ook al heeft die nooit ofte nooit iets christelijks gehad, kon ook moeilijk in het oude China... Van daar dat wij nu van Confucius spreken in plaats van van Koe Foe Tseh of Kon Fou tseh of zoiets...
Dat brengt me op terug op taal...

De kleine kat van Veerle was gisteren in een boom gekropen. Veerle nam een ladder om het schrikkelijk mauwende beestje er uit te halen. De ladder kantelde en Veerle op de grond, kat gelukkig verschrikt weggesprongen, anders was er platte kat... Veerle is nu boos op ons omdat we met haar lachen.Jamaar, mijn schouder doet wel zeer hé! Gelukkig, anders deed je morgen weer zo'n dwaze dingen... Weer niet goed. Slechte vader, slechte moeder, arme dochter met zere schouder en gezonde kattebeesten...

Toen ik vroeg of het niet makkelijker was geweest een van de vederlichte tweeling de ladder op te zenden, kreeg ik weer geen antwoord. 't Zal een slechte dag zijn, ik stel alsmaar de verkeerde vragen.

Terug naar geschiedenis...Lang geleden schreef onze pastoor een prachtig boek over Mater, onze mooie (alle vroeger, voor ze het volstouwden met villa's van choco-eters) (Choco-eters, omdat de leningen die ze tegenwoordig afsluiten zo schrikbarendhoog zijn, dat ze alleen choco-beleg kunnenpermitteren op hun bôkes)parochie (oef). Natuurlijk moest hij daar ook de geschiedenis van onze patroonheilige in vermelden. Toen ik hem op de werkelijkheid wees, knikte hij, en zei dat het vertelselke veel mooier was.Waar hij dan weer gelijk in heeft, en het is zelfs veel meer opvoedend, maar wel niet justekes...

De pastoor nam hier een heel pak boeken mee, waarin hij stukken vond die hij later verwerkte in zijn boek. Hij was verwonderd dat hier, bij een inwijkeling, zoveel documentatie te vinden was, maar kijkend naar mijn boekenkast zei hij dat het hem nu niet meer verwonderde. Ondanks het vertelselke over Amelberga was de pastoor toch heel eerlijk in zijn boek toen hij de cijfers van de protestanten aanhaalde in onze parochiegeschiedenis... Het was voor mij aanleiding om eens verder te graven naar het protestantisme in onze streken... En weer kwam ik dingen tegen die men nooit vertelde in de geschiedenislessen, er zijn tijden geweest dat er ook hier meer aanhangers waren van Luther dan van Rome...Het had niet zo erg veel met godsdienst te maken als met het protestantisme van het eerste ogenblik, dat was een veel eer sociale beweging dan een geloof! Later heeft Luther een serieuze zwaai naar rechts gemaakt, naar aanleiding van een boerenopstand in zijn eigen streek, veroorzaakt door zijn predikatie...Als hij de steun van de Heren wilde houden, moest hij ook de macht van de edele Heren respecteren en zelfs bevestigen, wat hij dan ook deed...

Die dingen leer je pas als je gaat zoeken, gaat lezen en vooral leert lezen tussen de regels...Daar staat soms veel meer dan op de regels. Dat is nog altijd zo. Een goede oefening is dagelijks naar het nieuws kijken op vrt en vtm...hun houding tegenover de feiten (vooral politiek) zijn soms heel leuk! Zeg niet dat je de kans niet hebt, je kijkt 's middags naar de ene en 's avonds naar de andere ! Kan je dat niet ? Als je deze blog kunt lezen, dan heb je een pc, en op je pc kun je zowel het nieuws van vtm als van vrt nog eens bekijken... Doe het eens ! Soms vertellen ze bijna letterlijk het tegenovergestelde van elkaar, en dat gebaseerd op dezelfde feiten... Aan u om eens uit te zoeken, en dat kun je ook op www.verkenner.be kun je bijna alle kranten (ook buitenlandse) lezen... Geen tijd ? Sorry, tijd is iets wat je maakt ! Het is gewoon kwestie van prioriteiten te stellen. Iets wat je werkelijk wilt, daar vind je tijd voor !

Het moeilijkste is niet het vinden van de werkelijkheid, het moeilijkste is je eigen vooringenomenheid overboord zetten, en naar de neutrale werkelijkheid te gaan. Dat is de moeilijkste opdracht ! Ga er bijvoorbeeld niet van uit dat iemand die eens loog nu altijd zal liegen, met andere woorden, laat je verlies aan vertrouwen op één feit niet dominant zijn over de interpretatie van wat er allemaal gebeurt.

Hé, de mist is weg !! Terwijl ik met u zat te babbelen, is de mist volledig verdwenen, voor het eerst in dagen! De populieren aan het einde van het veld zijn nu geel gekleurd. In mijn linde zitten bruine vlekken en het groen ziet er oud uit en neigt hier en daar ook naar geel. Een beetje verwonderlijk, want je ziet eerst het groen verdonkeren, je denkt dat het naar zwart zal gaan, maar dan wordt het geel ?met een randje bruin. Zelfs aan de hortensias zitten al gele blâren... De bloemen zijn sterk verminderd, want de dame van het bloemschikken kwam er dit jaar héén veel kopen... Het is gek, maar ik verdien ieder jaar wat drinkgeld met mijn hortensia's. Gudrun beweert dat mijn hortensia's zo'n mooie herfssssttttkleuren hebben, ze vermoed dat het door mijn linde komt, want onder de boom staan de mooiste bloemen - stonden - want ze zijn nu weg.

Van ons mag Gudrun ze zelfs gratis hebben, maar ze staat er op ze te betalen, op een ander moet ik ook betalen zegt ze, en wellicht tellen ze ook mee in de prijs van haar bloemstukken. Je kunt je niet voorstellen hoeveel mensen er op haar lessen bloemschikken komen, en van hoe ver ze tot hier komen...Nu ja, het is ook een zeer gekende dame, een echte bv, vooral sinds haar frequente optreden in groene vingers in vtm...en haar versiering van beurzen en dergelijke. Het is bovendien een vriendelijke dame, en dat verkoopt ook.

Voila, dat was het weer...tot de volgende ?

stief, neig, braâ...

In West Vlaanderen is 't stief schone, in Oost Vlaanderen neig schoên in je bent in brabant als bra schoen wordt...'t Is een beetje overdreven, want al in Brakel hoor je braä, en in Bevere Oudenaarde is het wel eens stijf schone...Maar toch, het lijkt wel of streektaal niet alleen andere accenten of vormen van uitspraak heeft, maar ook andere woorden. In West Vlaanderen is het klassieke voorbeeld dan de schommel, ne toeter, ne biezebeize, 'n wippe en noem maar op, het lijkt wel of ieder gemeente daar zijn eigen woord voor heeft.
In Zingem hoorde ik het mooie Vliebauter voor een vlinder, en ga zo maar door.

Maar...

Het verdwijnt! Het is hoognodig dat men die schatten van de taal bewaart voor het nageslacht! Er zitten echte pareltjes in, die veel sprekender zijn dan het nu in het "nederlands -vlaams" is.
Gelukkig zijn er her en der initiatieven om dat te doen, en nu en dan vind je nog eens een oud boekwerkje in de gewesttaal.

Zo kreeg ik een heel pak kopiën toegestuurd van Lieske, de vrouw van Toon Desloovere, van een oud boekje in het westvlaams van de streek van Westouter...Het is zelfs voor mij, als geboren westfluut niet altijd makkelijk, en ik heb zelfs al woorden ontmoet die ik met de beste wil van de wereld niet begrijp... Maar 't es zo schoone!

Ik ben overtuigd dat een Gezelle nooit zo groot was geweest had hij niet de hem zo eigen, zo vertrouwde klanken gebruikt in zijn werken. Ik herinner me nog dat men in een taalboek bij een gedicht van Gezelle telkens voetnoten zette, met de betekenis van de woorden die ons zo eigen zijn, maar wellicht voor een brabander, een limburger of welke vlaming dan ook die niet vertrouwd is met het sappige westvlaams, noodzakelijk waren.

Ik heb hier een boekwerk - een klof om u tegen te zeggen- met alle werken van Gezelle. Gekocht in de uitverkoop van de openbare bibliotheek voor 4 (vier) frank. Enkele jaren later kwam er opnieuw een "verzameld werk" uit, en de bieb kocht een nieuw duur exemplaar... Zo kocht ik er ook eens de twee boeken van Van Ostaeyen, in het jaar voorafgaand aan het Van Ostaeyen-jaar, waar de bieb braafjes weer een nieuwe replica kocht van de oorspronkelijke boeken die ik kocht aan 10 frank het stuk... Beleid is een mooie zaak...

Nu en dan zit ik dus ook in poezie (poëzie voor de serieuze mensen) te blâren... En iedere keer ben ik weer ongelukkig dat ik ooit een dikke bundel van Annie MG Schmidt aan iemand mee heb gegeven die het niet terug bracht ! Ik hoop dat hij (zij) zijn handen verbrand aan ieder blad !

Ik ben al heel wat boeken zo kwijtgeraakt, en er zijn er bij die mij echt pijn doen, lijfelijk pijn! Voor mij is een boek veel meer dat een pak papier, het is wijsheid, het is avontuur, het is mijn poort naar een wereld waarin ik kan vertoeven naar eigen keuze. Het zijn prenten vol verre einders vol wezens en creaturen die wonderlijke avonturen naar je brengen. Poorten naar een privé-hemel. Als er in den hemel geen boeken zijn, dan zal ik ze er invoeren, als ik er geraak...Maar ik zou niet weten waarom niet alle mensen er geraken, want er zit in iedereen wel iets goeds, en daar laten ze alleen het goede binnen, ...er zullen er dus vele onvolledige lopen, maar allemaal zullen ze er zijn, anders ware het geen hemel...en vermits er schrijvers zullen zijn, zullen er wel boeken zijn ook, goeie boeken, met hemelse verhalen. (en niet alleen Hemelse).

Hoe ben ik nu plots in den hemel geland? Ik was bezig over taal, maar ja, voor mij is dat de hemel...

We hebben een jaar lang regen gehad, en nu is de wereld zo verzadigd dat de domp er uit slaat, en iedere morgen lopen wij nu in dikke lucht rond, lucht waarin je niet alleen maar een paar meter voor je uit ziet, maar ook het geluid is precies in ouatte verpakt, en klinkt ook mistig. Ieder klankje botst heen en weer tussen de miriaden dauwdruppeltjes en kom maar heel dunnetjes tot bij jou.

Ik hou niet van die mist die de wereld verbergt voor je ogen. Heel wat anders is het in de zomer, als er soms een flinterdun grijs, bijna wit, wolkje over de velden zweeft...Je ziet dan een weide vol koeien zonder poten zweven boven het witverpakte veld...Dat is mooi. De najaarsmist is vuil, grijs, beladen met stof en vervuiling. Het enige voordeel is dat je niet het sterven van de natuur ziet. Het is een lijkwade over de stervende zomer.

Het is of de natuur je wil dwingen de ogen neerwaarts te richte, naar de grond, je te confronteren met wat de natuur je als wintervoorraad biedt: okkernoten, kastanjes, hazelnoten en massa's beukenootjes... Allemaal rijk aan oliën die je niet alleen voeden, maar ook verwarmen in de komende koude dagen...Maar de mensen zijn dat vergeten, verachten de voeding van de natuur en grijpen gevulde conservendozen van de blinkende winkelrekken.

Dat is zoveel gemakkelijker en omvat een palet van smaken...vol zouten en suikers die veel erger zijn dan de tegenwoordig zo versmade vetten, vetten van noten zijn bovendien helemaal niet ongezond...maar tja, het is niet de gezondheid die primordiaal is, maar de slanke lijn. Hoe lang nog zullen ze massa's mensen in het verderf duwen met hun "ideale" lijn? Ik weet niet wat er het slechtste , het ongezondste is, de magerzucht of de vervetting van de hamburgermaatschappij?

Probeer gewoon te zijn, gewoon te eten en te bewegen, en je zult ook je gewone lijn hebben, die jou past als een handschoen, waarbij je je goed voelt en goed bent. Maar nooit te! Niet te veel eten, te weinig bewegen... We stammen af van de apen, die beestjes knabbelen gans de dag, maar bewegen ook gans de dag. Stilzitten is niet goed! Ik kan het -gedwongen- weten.

Ik ga stoppen, en een beetje verder oefenen in het stilzitten...
tot de volgende ?

Dadizele en terug

Vanmorgen zijn we naar Dadizele gereden. We hebben eerst eens op de website gezocht van de verkeersveiligheid, en de mist was redelijk op de autosnelweg...Toen wij in Kruishoutem kwamen, was het precies of het wel heel erg mistig zou zijn, maar gek, op de brug over de autostrade was het mistig, en onder ons zagen we de auto's snellen op de snelweg in redelijk mooi weer...
In Dadizele zelf was er weer wat mist, maar we hebben geen moeilijkheden gehad.

We deden onze jaarlijks aankoop van een potje kunstbloemen voor de ganse winter op het graf van Koen. In de zomer zetten we levende planten, 's winters kunstbloemen in frisse kleuren. We zetten wel de naam van Koen er op, want Veerle is al eens de pot moeten gaan zoeken, hij stond heel ver op een ander graf... Wat voor mensen pikken nu in hemelsnaam bloemen van op iemands graf ??? Volgens Godelieve van de benzinepomp, zou je er van verschieten ! Zij zag eens op het kerkhof voor haar deur een van de rijkste inwoners van het dorp toekomen met een klein vernepen potje...enkele stappen verder had hij plots een mooie grote pot in zijn armen ! Nu ja, zo kun je misschien ook rijk worden, met pikken van de doden...

We zagen er heel mooie phalaenopsis (orchidee)staan, een nieuw kleuren patroon, wit met rode vlekken er in. Heel mooi! Maar we hebben geen plaats meer om nog meer orchideeën te zetten.

Dan zijn we naar Dupont Zoo geweest, om eten mee te brengen voor onze papegaai en onze tropische vissen. Je hebt daar een enorm aanbod, en ook mogelijkheid om grote verpakkingen te kopen...Met mijn klein aquariumpje haal ik daar eten voor tropische vissen per emmer. Hier vind je dat bijna nooit, en zeker niet zo goedkoop. Nu, ik zou niet speciaal daarvoor naar ginder rijden, maar nu we toch reden voor het bloemstukje...

Natuurlijk zit ik nu weer dubbeltoe, maar ja, we zijn weer voor een heel eind gerust. Bovendien zijn we eens gezellig gaan eten in ons vaste restaurantje op de plaats te Dadizele. We zijn wel slechte restaurantgaanders, maar we hebben er toch eens deugd aan gehad. Slechte restaurantgangers, omdat wij maar één schotel nemen, en dan eten we die nog niet eens leeg. 't Was lekker, en Anny kon ook eens haar benen onder tafel steken, zonder het zelf te moeten koken.

Ook in het terugkeren was er omzeggens geen mist meer, tot bijna weer thuis, op de Edelare zagen wij alle auto's met lichten aan naar ons toe komen...Best dat we niet thuis gewacht hadden tot de mist opklaarde ! We zouden schoon hebben kunnen wachten !

Tja, we naderen weer allerheiligen, weer de confrontatie met de dood op het moment dat je er misschien niets voor voelt... Kijk, in de omstandigheden waarin wij leven, denken wij vaak aan onze Koen, en zo aan een hele hoop anderen die ons ontvallen zijn...Er staat steeds een oliepitje te branden bij Koen en Bij Ma, Nonkel Julien, Patrick en nu en dan staat daar tijdelijk een bekende bij die onlangs overleden is... Niet die foto is belangrijk, maar ze doen ons denken aan allen die we al verloren... Maar wij voelen ons niet steeds geroepen om naar het kerkhof te gaan, we gaan zeer weinig, omdat het kerkhof op zich ons niet veel zegt, wij hebben geen herinnering aan het kerkhof, maar aan personen. Nu dwingt men ons ieder jaar min of meer om naar dat kerkhof te gaan, en als ik echt naar het kerkhof zou willen, dan zou ik dat véél liever doen op het moment dat er niemand is...Verdriet is geen expositie-voorwerp, dat is een intiem eigen iets.

Als ik nu op het nieuws de beelden zie over de moorden door Van Themsche, dan voel ik een weerzin, hoe erg moet het zijn dat die mensen hun verdriet daar nog eens moeten uitvouwen, moeten blootleggen, moeten gebruiken...om "recht" te verkrijgen. Recht - wat een idioot begrip in zo'n situatie ! Er wordt niets recht gezet, het feit is er en blijft er. Ik geloof ook dat je niet eens woedend kunt zijn op de moordenaar, de gevoelens die je hebt zijn veel meer, gaan veel verder dan wraak...Het is wellicht een gevoel alsof je de feiten niet alleen nog eens moet ondergaan, maar alsof je zelf ook nog eens vermoord wordt... Ik denk dat die mensen zo'n dingen nooit meer kunnen te boven komen. Stel eens dat je, om het even welk gevoel het betreft, dat je dat in het lang en het breed moet uitsmeren voor een hele zaal volk en het 's anderendaags nog eens ziet prijken in grote sensationele artikels in alle kranten... Stel dat je zo je liefde moest blootleggen, op die alles blootleggende manier, zou je dan nog kunnen liefhebben na die expositie er van???

Ik weet niet wat er het ergst is, de moord, of het exposeren ervan...

Ook zou ik niet graag jurylid zijn...Stel dat je moet beslissen over het verdere leven (of niet-leven) van iemand...Ik mag er niet op denken.

Oh ja, ik zeg ook wel eens: "Ze moesten hem met zijn kl...aan een nagel omhoog hangen", maar je zegt dat, wetende dat het niet gebeurt! Zou jij de nagel en hamer kunnen in je handen nemen en hem daar vastpinnen?

Ik ga stoppen, een paar spellekes spelen, op andere dingen denken..

tot de volgende ?