Jackootje

Vlak voor mijn neus staat uiteraard het scherm van mijne kwampjoeter, maar als ik iets schuin links kijk, dan zit daar in al zijn glorie Jackootje... Mijn rotzak van een papegaai.
Oh, hij kan lief zijn, heel aandoenlijk roepen, geluiden van de deurbel nadoen, en dan lachen als we willen gaan kijken wie er is, zoentjes geven en noem maar op. Als ik 's avonds mijn boterhammetje eet, dan is hij niet meer te houden en slaat hij alles wat maar lawaai kan maken in zijn kooi, zo hard als hij maar kan tegen de tralies: Hij weet dat ik 's avonds altijd mijn maaltijd beëindig met een stuk fruit, en hij krijgt dan steeds een stuk... Opdat ik hem zeker niet zou vergeten begint hij lawaai te maken zodra ik mij maar aan tafel zet...
Als ik hem dan het klokhuis van mijn appel of iets anders geef, dan heeft hij een heleboel geluiden om zijn dankbaarheid te uiten, fluiten, een Ooooh vol bewondering en resems zoengeluiden en dergelijke meer.
Maar 't is ook een rotzak van een gapepaai ! Hij is verschrikkelijk jaloers! En zodra ik de telefoon opneem begint hij lawaai te houden, zo dat er al mensen waren die vroegen of ik een timmerman in huis had! Hoe hij weet dat ik de telefoon op neem, hoe hij weet dat ik het ben??? een groot raadsel !
Ook als er bezoek komt is hij jaloers, en meestal begint hij dan te schreeuwen! In geval het te erg is, rollen we hem met kooi en al in de keuken, en daar is het voor hem zo interessant om te kijken naar het andere milieu, dat hij het schreeuwen en de jalousie vergeet.

Vroeger had ik een papegaai die nog veel liever was dan deze, maar die is jammer genoeg veel te vroeg gestorven. Sindsdien weet ik dat je een papegaai niet kunt houden op gewoon papegaai-voeder! Daar zitten veel te weinig vitamientjes en mineralen in, en het beestje is gestorven aan avitaminose...

De papegaai die nu bij mij zit is eigenlijk de papegaai van Veerle, een rest van de scheidingsperikelen, net zoals de poedel die hier ook nog rondloopt. Ondertussen hebben wij voor het beest een hele mooie grote kooi aangeschaft, en letten wij er op dat zijn voeding heel variabel is, zodat hij hopelijk geen avitaminose zal krijgen.
Hoe gek het beest ook is, hoe ambetant ook op sommige momenten, ik zou hem missen moest hij weg zijn...Ik heb altijd iets voor papegaaien gehad, ze zijn zo ...menselijk...?

Het weer is weer geen weer, eerder weg en weer. Grijze wolken dreigen en nu en dan valt er regen. Herinner je je nog hoe ik je voorspelde dat je al dat zagen naar wat regen bitter zou beklagen? Maar ja, als het zo ver is, wil je mij nooit geloven hé ! Je moest nu toch al lang weten dat, als je hier om een beetje regen vraagt, je geen beetje krijgt, maar weken aan één stuk door !
Bijna iedere dag moet je een emmer onder je TV plaatsen, om al de watersnood die ze tonen niet te zien op je perzisch tapijt belanden.
En die kluivers dan maar memmen dat het klimaat verandert... Niet van ! Ik heb het al gezegd en ik blijf er bij, als je de aarde niet terug doordringbaar maakt, dan zal het aantal overstromingen hand over hand toenemen!
Ik zou kunnen zeggen, je moet het maar weten, ik op mijne berg heb er geen last van, maar ik heb altijd weer compassie als ik die mensen daar wanhopig zie staan in wat vroeger een mooie eetplaats was... Vooral als het oude mensen of sukkelaars zijn, die dergelijke rampen niet meer zelf kunnen opruimen en moeten wachte tot er hulp komt, en zullen afzien om dat alles te bekostigen...
Enig tijd geleden heb ik aan heel wat vrienden en kennissen Ostende oender woater toestuurd, een fotomontage van de watersnood van 1/2/1953...Toen was er een enorme solidariteitsaktie, en bijna iedereen kreeg voldoende goederen van zijn medemensen om een nieuwe start te nemen. Sommigen kregen zelfs goederen cadeau, terwijl ze op het eerste verdiep woonden en niet getroffen waren... Nu is er geen solidariteitsaktie meer, er is een clausule in je verzekeringspolis, en er zijn iedere dag dergelijke rampen, we zouden kunnen blijven solidarair zijn, en zover gaat de liefde niet, bovendien herinneren we ons de misbruiken en, en , en....
Niettemin heb ik compassie als ik daar dat oud ventje wanhopig zie staren naar de resten van de meubeltjes, de meubeltjes die mede een stuk van zijn verleden zijn, sorry, waren...
Dan ben ik blij dat ik op mijne berg woon, want ik denk dat ik het niet meer zou aankunnen.

Gisteren heb ik dus technisch advies gegeven aan Frederik en Veerle, maar alras stond ik ook panelen recht te houden en dies meer...Ik ben na korte tijd moeten stoppen, ik kon het niet meer houden van de pijn...Maar ik hield het vol tot alle kleerkasten stonden... Ik had hen gezegd dat deuren en dergelijke, dat ze dat zouden moeten doen als ik weg was, dat kunnen ze zonder een handje meer...en zo is alles nu weer een stukje meer in orde.

Van morgen is Veerle weer naar de rugschool, en Frederik is zijn opzeg gaan geven van de huur van zijn huis. Binnen drie maand zal hij dan officieel intrekken...al slaapt hij daar nu al meer dan thuis... Ik heb de indruk dat het echt klikt tussen die twee, en wat minstens even belangrijk is: het klikt ook met de kinderen.
Veerle woont nu twee huizen van haar ex-schoonouders, en die hebben haar en Frederik al eens uitgenodigd, en ook daar klikt het. Ik heb je al verteld dat hun eigen zoon nooit meer langs komt, en dat ze zelf ondervonden hebben wat voor een vent dat hun zoon is. Toch heb ik een beetje compassie, het moet pijn doen je zoon nooit meer te zien, en te moeten erkennen dat het een...is.

Enfin, het voornaamste voor ons is dat Veerle nu eindelijk weer de draad opneemt en het leven hervat.

Anny en ik zijn echt gelukkig dat het zo gaat, en hopen dat alles nu eindelijk ook eens zou blijven goed gaan voor haar. Amen.

Vandaag verjaart mijn oudste zus...Al hoewel ze waarschijnlijk al jaren niet meer verjaart, toch een dikke proficiat en vele zoenen van ons allemaal! Gelukkig is ze nog steeds in goede gezondheid, afgezien van wat remmeties...Maar we leerden toch allemaal : Krakende wagens lopen het langst...

Voila, ik ga stoppen.
Tot de volgende ?

verhuis

Sorry, heel korte blog...
Ik ben aangesteld als technisch adviseur voor het samensteken van kasten en co...
Ik hoop dat ik voorzichtig genoeg zal zijn...
Tot de volgende ?

Het Weerbericht

Nu ik geen diarree meer heb, is het strontweer...
Verder geen weer-berichten.
Scheisse;

Ik heb gisteren eens de straat gedwarst, mij (voorzichtig) neder gebogen en een (één) erwt van een struik geplukt. De erwtjes smaken heerlijk ! Ik moet mezelf serieus bedwingen om niet over te schakelen naar het gild' der dieven, en mijn buikje te vullen met erwtjes van den boer.

Eén of ander doemprediker had mij gezegd dat die erwten voortdurend zouden bespuit worden, en dat het een speciale variëteit zou zijn met keiharde erwtjes...Niets van ! ze zijn overheerlijk, en ik zie hier geen machines met sproeistoffen floreren op het veld.

Alleen...'t zijn mijn erwtjes niet....

Gek, ik eet erwtjes veel liever zo, rauw uit de "schors" dan klaargemaakt. Bovendien knabbel ik ook graag op de groene "schors", met die zoete smaak. Ik denk dat ik iets van een rauwkost-vreter in mij heb, ik eet bijna alle groenten graag rauw, en sommige daarvan eet ik niet graag als ze bereid zijn... Neem nu rode kool, ik heb een bloedhekel aan de smaak van bereide rode kool, maar als ze rauw en fijngesneden is, dan zou ik een gans bord leeg eten...

Ook zo met witlof en knolselder. Natuurlijk zijn er groenten die ik zelfs nog nooit geprobeerd heb rauw, zoals schorseneren (die voor mij vééééééél lekkerder zijn dan die stomme asperges !), maar dat zijn dan wellicht de uitzonderingen die de regel bevestigen. Tegenwoordig zie ik in de winkel veel onbekende groenten liggen. Vroeger zou Anny die meteen in haar 100 en zoveel kookboeken opgesnord hebben, maar nu, met de jaren (?)heeft ze niet meer zoveel zin in speciale bereidingen. Haar eten is nog altijd héél lekker, maar het is maar hoogst zelden dat we nog eens nieuwe en speciale gerechten op tafel zien komen. Anny zegt dat het niet zo plezant is voor ons tweeën als vroeger voor heel de bende, maar ik vermoed dat de zin een beetje weg is, en dat ze het bijkomende werk niet meer zoekt. (Wat normaal is, ik stel het ook bij me zelf vast)

Bovendien heeft ze gelijk, het is niet dankbaar voor ons tweeën te koken. We eten alle twee maar een heel klein hapje... Zelfs een keer op restaurant gaan is geen feestje meer... We bestellen er geen menu, maar kiezen er één schotel die ons bevalt, en dat is alles. De kermis voor Anny is alleen nog het feit dat ze het niet zelf moest bereiden...

Als we ergens naar toe gaan, en daar wordt een volle menu opgediend, dan eten we daarvan, maar dan zijn we enkele dagen precies niet op ons gemak.

Gek is dat, verouderen... Je behoeften verminderen ook. Toch zie ik dat dit niet bij iedereen zo is, ik zie bijvoorbeeld bij de bond van gepensioneerden van ons werk, dat er mensen zijn die werkelijk nog met smaak kunnen (vr)eten. 's Avonds in bed spreken wij dan onze verwondering daarover uit.

Hoewel ik niet mee ga op de uitstappen, en rustig in het hotel blijf bij de driedaagse uitstap van onze bond, ben ik steeds meer "uitgeput", en vol pijn. Ik doe mee vooral voor Anny, en zal haar zeker niet zeggen dat het lastig wordt, maar het is het wel. Maar Anny heeft er iedere keer enorm deugd van, en dat is wat telt. Haar leven wordt al genoeg beknot door mijn ziekte.

Ik zeg dat regelmatig ook tegen Bart, want dat is iemand zoals zijn opa, en zoals zijn vader, het werk voor alles... Ik zeg hem regelmatig dat hij tijd moet maken voor zijn gezin en om te leven, en niet te doen zoals ik deed, plannen maken voor later, voor als ik op pensioen of op prepensioen zou gaan...Ik heb en zal er nooit iets van kunnen verwezenlijken... Ik bezweer hem dat hij het nu MOET meepakken, en niet op sparen voor de tijd die misschien nooit meer komt.

Hij gaat - to mijn volle tevredenheid - ieder jaar met het gezin op reis, op vakantie, weg van alle beslommeringen. Ik ga dan graag eens naar zijn huis om de dieren te voederen en dergelijke, want ik weet dat zij wijzer zijn dan ik was!

Wellicht is dat ook de verklaring van de stille jalouzie die je in onze taal en onze spreekwoorden terugvindt voor de walen en de fransen... Wij hebben (teveel) de neiging te leven om te werken, waar zij werken om te leven. (Leven als God in Frankrijk... en dergelijke)

Wellicht ook daardoor dat Frankrijk voor ons nog altijd als een vakantieland gekend is... Echt normaal is dat niet, want het zou veel logischer zijn als we nog altijd een beetje een hekel hadden aan de fransen, zij hebben ons landje bezet, bevochten en onderdrukt dat het niet schoon meer was...Maar wellicht hebben wij eeuwen niets anders gekend dan onderdrukking, was het niet door de fransen, dan door de spanjaarden, de duitsers, de fransen, de romeinen de.... noem maar op, er zijn weinig landen in Europa die ons niet geduveld hebben, zo vaak dat wij afgeleerd hebben te blijven wrokken over het verleden, en allang blij zijn dat het nu niet zo is... Dat is bijvoorbeeld wel anders in nederland, waar er nog steeds heel wat onderdrukte haat leeft tegen de duits....

Misschien ook daardoor dat wij voor bepaalde dingen "sansfoutisten" geworden zijn ?

Je ziet, geschiedenis is niet zo maar een ver van mijn bed - show, je kunt zo de gevolgen en invloed ervan af scheppen van het dagelijks leven...Dus mijn passie voor geschiedenis is niet zo gek als je wel dacht hé?????

Ik ga stoppen, ik begin weer pijn te hebben van het typen (erg hé!)

tot de volgende?

Oh ja, bloggen is gevaarlijk ! Ik kreeg anoniem doodsbedreigingen over een blog van een jaar geleden, nu pas ! Gedeeltelijk in vreemde lettertekens (russisch ?) en gedeeltelijk in 't engels ...Pas dus maar op, misschien staat er op een of andere dag een terrorist tussen mijn teksten gereed om op u te schieten !!! (Voor wie wil zoeken, het is op een blog waarin over Mars gesproken wordt..werd...)

shit jong

Veerle is hier al een paar keer gekomen, ze kan geen weg met de kinderen, niet moeilijk, de kinderen, Veerle en Fredrik zijn allemaal oververmoeid van het werk en de stress van het verhuizen... Bovendien loopt er daar een "helper" rond van een jaar of 15 die het leuk vindt om de kinderen dan nog eens te pesten en op te jagen. Wellicht omdat ook hij niet meer weet op wat been hij loopt van vermoeidheid van het helpen verhuizen.
Alles komt wel weer in orde zodra de verhuis in orde is. Die jonge gast is nu naar huis, dat zal ook al een heel stuk schelen, want hij was de katalysator van de reacties van de kinderen.

Wat betreft de spaarkas, ik heb héél het weekend druk gewerkt aan het uittellen en regelen van de uitbetaling van de gespaarde gelden aan de leden. Vanmorgen naar de bank, en daar blijkt dat het toch niet kan zonder de handtekeningen van de leden... Shit Jong, shit !
Wat gaan we zaterdag vertellen aan de leden? En wanneer krijgen we het geld binnen? Zodat we het kunnen teruggeven aan de leden?
Een ramp is het !

Beter nieuws van de waterdienst... Ik kreeg de factuur van het water van tanteke, zo'n 5000 eurootjes...Ik heb contact genomen met de waterdienst, en de betaling van de trimesters die volgen zijn in ieder geval al geliquideerd, en misschien kan er ook nog iets aan het bedrag zelf ook gedaan worden... Er bestaat blijkbaar een speciaal orgaan in de waterdienst voor dergelijke gevallen. Hoop doet leven. We proberen alles wat mogelijk is...en ook het onmogelijke, maar dat duurt iets langer...

En zo ben ik bezig met allerlei stresserende dinges, waar ik in feite niets mee te maken heb, maar die op mij geworpen worden omdat ik nu eenmaal een sociaal beest ben. Een mens zou er zijn buik van vol krijgen.

Ik ga er niet meer van klappen, ook niet van de deugd dat dat allemaal doet aan mijn rug en aan Anny 's schouder...

Gisteren was het goed weer, maar vannacht en vandaag is het weer regen, regen afgewisseld met buien en stortbuien. Proper weer, 't wast zijn eigen zoals ze in Aantwaarpen zeggen (Sorry Claude en Hedwige), maar ik ken geen ander streek in ons vlaanderen waar ze hun eigen wassen....)

Gisteren is Luc hier geweest om de rest van de belastingsbrief van Bart in te vullen, zodat dat ook in orde is. Luc zit iedere keer te zuchten en te blazen aan die brief, maar hij lukt er telkens in die brief zo goed in te vullen dat Bart iedere keer onwaarschijnlijk veel terugkrijgt. Luc is werkelijk heel goed in die dingen, ik weet wel, hij werkte heel zijn loopbaan in de belastingen, maar hij is één van die mensen die graag zijn werk zo goed mogelijk doet, en die daarvoor ook de wetgevingen telkens zit uit te pluizen... Bart mag zijn handjes kussen, en Luc eens gedenken in "zijn gebeden"...

Vandaag komt Els nog de brief halen, om in te dienen in het belastingskantoor te Geraardsbergen.

Ik heb een spellingscontrole op mijne computer zitten, en iedere keer ik een woord schrijf in verband met de belastingen, wordt dit rood onderlijnd... Het is duidelijk dat belastingen ook bij de opstellers van het woordenboek slecht vallen... Gek is dat belastingen, zonder een toevoeging, dat mag blijkbaar wel....maar er een kantoor of een brief of zoiets aan toevoegen is duidelijk uit den boze....

Nu ja, ik heb het er ook moeilijk mee iets aan de belastingen te geven...

Zolang ik nog mijn huis aan 't af betalen was, kreeg ik telkens terug, maar nadien ben ik telkens bij de grote groep die mag bij betalen...

Met al die tegenslagen en moeilijkheden waar ik nu mee zit te "bronselen", dacht ik ook eens terug aan de vele dingen die ik in de loop van mijn leven al heb meegemaakt, en die toendertijd zwaar drukten op mij. Beter dat niet te doen, want je krijgt de indruk dat je leven een op een stapeling was van moeilijkheden...en dat is en was gelukkig niet zo...

Eén van de eerst serieuze dingen die op mijn bestaan drukte, was de brand van het chiroheem... Ik was nog niet zo lang leider van de chiro, toen we beslisten om met alle leiders samen, ons lokaal eens volledig te schilderen en op te knappen. 's middags hadden we nog samen een pint gedronken, op het feit dat alles af was, alleen nog de boel op kuisen, toen 's middags de pompiers langs ons huis passeerden.
Het bleek dat de zaal (ons lokaal) om een onbekende reden volledig uitgebrand was.
Wij hadden geen lokaal meer, en zouden de vergaderingen en aktiviteiten moeten in open lucht doen, wat uiteraard in ons regenland geen pretje was.
Iedereen zocht wanhopig om oplossingen, en her en der kon een leider met één of enkele afdelingen terecht. Ik zelf had onder de jongknapen een zoontje van een aannemer, en ik verkreeg van die aannemer dat er een "grote" barak op het marktpleintje gezet werd, waar ik met de ganse groep van de kleinsten in terecht kon. Dat alles was maar een noodoplossing, en het voornaamste aspect van de jeugdvereniging, één groep zijn, werd daardoor tijdelijk onmogelijk. Leiders die voor hun groep geen oplossing hadden waren dan jaloers op diegenen die er wel een vonden...Kortom, het was een heel moeilijke periode. Ik heb het einde er niet meer van meegemaakt. Wel weet ik dat er blijkbaar later toch een nieuw lokaal gevonden is, maar het was voor de chiro ter plaatse in feite een nieuwe start, een herrijzen uit de brokstukken van wat nog restte...

Het gekke is, dat ik mij veel beter herinner dat ik, zolang ik er was, de jongknapenwerking kon op peil houden, dank zij "mijn" metsersbarak...

Ik heb je al verteld dat het geheugen van een mens blijkbaar de slechte herinneringen uitwist, en de goeie laat bestaan.

Gelukkig maar...

Ik denk dat andersom, het leven ondraaglijk zou zijn !

Dus: trek je het niet aan, alles komt wel in orde, en is het nu niet, dan wel later in je herinneringen...

tot de volgende ?

't bleiterke

Ooit hadden wij in dit landje heel wat mensen die zich rot amuseerden in allerlei verenigingen en clubjes.
Maar wat je ook doet, er is steeds geld nodig om de boel in leven te kunnen houden en om het werkelijk te doen draaien.
Dus heeft ieder verenigingetje wel een voorzitter, een secretaris en een schatbewaarder nodig, mensen die de verantwoordelijkheid op zich nemen om met het geld van de leden en van hen zelf, verstandig om te gaan en het clubje draaiende te houden.
Dat marsjeerde perfekt in 99,99 % van de gevallen, en nergens, zelfs niet waar het al eens misliep, gebeurden er echte drama's...
tot...
Een minister, met de roepnaam 't bleiterke (Ansiaux)het nodig vond eens alles, ook wat volmaakt marsjeerde in wetten en artikeltjes te gieten, en te organiseren van boven af.

Wij hadden een goed werkende spaarkas, en lukten er ieder jaar in een gratis barbecue aan te bieden aan de leden... Nu is de spaarkas niet meer.
Dank zij 't bleiterke, die zo danige reglementen maakte dat we in de praktijk niet meer kunnen werken zoals een café-organisatie nu eenmaal moet kunnen werken...
We sluiten dus af met een laatste barbeque... Bedankt bleiterke!

De vinkenbond moet ettelijke formulieren invullen en met alle bestuursleden naar de bank gaan om hun identiteitskaart in te laten scannen...De oudervereniging van de school kan aan haar geld niet meer aan, en moeten ook kilo's formulieren invullen en met zijn allen naar de bank gaan...

Maar dat zijn nog de goeie, kleine verenigingen, zoals een groepje gepensioneerden met een petanque- clubje en dergelijke dingen, zitten dik in de shit, dank zij 't bleiterke...

Iedereen weet dat je iets wat goed werkt moet laten werken...Tenzij je het wilt vermoorden. Al de kunstenaars zijn ook al zo content met wat 't bleiterke voor hen deed...

Mag dat allemaal zo maar? Kan dat allemaal zo maar? Moeten we dat allemaal zo maar aanvaarden???
Ja.
Want we leven momenteel in een staat waar men bezig is alles, maar dan ook alles in handen te nemen. Binnenkort zullen we met zijn allen ritmisch moeten ademhalen.

Ik kan verkeerd zijn, maar ik heb de stille indruk dat het vroeger in het oostblok, achter het ijzeren gordijn, bijlange zo erg niet was als nu, hier...

Alles, maar dan ook alles wordt gereglementeerd, alles moet op het zelfde lijntje lopen... Alle initiatief wordt stillekens aan banden gelegd, en de macht centraliseert zich meer en meer.

Weet je, ik ben blij dat ik al zo oud ben. Want de wereld zo als ze hem nu aan 't maken zijn, dat is niet mijn wereld meer, dat is niet de wereld meer op mensenmaat, dat is niet meer een wereld waarin je leeft, maar waarin je geleefd wordt.

En wat mij het meest verontrust is dat er zo weinig reactie is... En als ze daar aan de top nog iets van verstand hebben, dan moeten ze beseffen hoe gevaarlijk dat wel is ! Dat betekent dat de massa al zijn grieven aan 't oppotten is, tot plots de boel zal springen...Ik hoop dat ik er dan al niet meer ben. Want dan zullen ze de ploegscharen omsmeden tot zwaarden, dan zal het lam de leeuw verscheuren.

Ik kan alleen maar hopen dat "men", daarboven, daar aan de top, het tijdig inziet, en in plaats van te over-reglementeren, stilaan weer plaats geeft aan het menselijk initiatief...

Denk niet den ouden is weer aan 't memmen, neen, luister gewoon eens naar wat er rondom je gebeurt...en trek zelf je conclusies.

Vannacht heb ik redelijk geslapen, maar ik ga dit weekend weer niet rommelmarkten, ik voel me nog niet in staat terug te keren tot mijn leven van voor de grosse scheisserei...

Een aartsluierik moet zich aanmelden bij de arbeidsgeneesheer..."Ah" zegt hij, "Eindelijk hebben ze ingezien dat arbeid een ziekte is..."

Weet je ik voel me ook een beetje zo... Ik ben redelijk goed zolang ik niets, maar dan ook niets doe...Zodra ik ook maar iets doe, begint de pijn op te spelen...

Leuk is anders.

tot de volgende ?

Zomer

Morgen is het al juli...De kinderen staan weer voor een onafzienbare periode van vakantie, die dan plots toch weer te kort blijkt.
Het zou heerlijk zijn mochten de kinderen buiten kunnen spelen en ravotten, maar ik heb al uitgelegd dat dit niet meer zo evident is, en bovendien hebben wij dank zij de klimaatsverandering nu hele dagen slecht en koud weer...
Weet je dat er een klimatoloog vastgesteld heeft dat de enige bron van de klimaatsverandering te wijten is aan de zon? Bewijs? We zien dezelfde opwarming op Mars... Het zou volgens die professor ongeveer duren tot 2040 voor het zich weer herstelt, maar die prof wordt afgebroken tot op de grond, en doodgezwegen, want het past niet in het straatje van de politiekers en de handelaars...
Zij hebben nu eindelijk iets gevonden om ons allemaal in een nieuw en nog strakker gareel te krijgen, en dan zou zo'n dwaze prof dat komen ondermijnen? No way !

Ik heb je al gezegd dat de vervuiling enkele decennia geleden véél erger was dan nu, maar nu komt het in hun kraam te pas om ons allemaal weer op "onze" (lees de plaats die zij ons voorhouden) plaats te duwen.

We hebben véél te véél welvaart, het is bijvoorbeeld niet gepast dat ne werkmens ook nen auto heeft, dus moeten we ze verplichten binnen enkele jaren over te gaan op niet vervuilende auto's, die echter stukken van mensen kosten, en dus al heel wat van de onrechtvaardige welvaart van de kleine prutser zal wegduwen...Bovendien zal men op die manier ook de tweedehands markt doen verdwijnen, want daar kon men nog aan aanvaardbare prijs een auto kopen, en dat mag niet meer !
Ook de verwarming zal duurder worden voor diegenen die het zich niet kunnen permitteren om dure isolatienormen te halen, of dure alternatieve energiebronnen te installeren... Zo zullen de armen wel weer op hun plaats geduwd worden en kunnen we eindelijk terug naar de normale rangorde, waar de gewone mensen buigen en hun hoed afnemen voor de kapitalist en de pastoor. (of Imam ?)...

Het wordt tijd dat men wakker wordt, tijd dat men niet alles zo maar slikt ! Tijd dat we terug de sociale strijd wakker maken en weer opkomen voor een rechtvaardige verdeling...Of zie je echt niet wat er aan 't gebeuren is ???

Ga maar braafjes luisteren naar Al Gore, en luister niet naar de mensen die zich dan afvragen waarom hij zelf met de meest vervuilende wagen ter wereld rondrijdt? Dat zijn woning allesbehalve milieuvriendelijk is ??? Luister naar zijn woorden en zie niet naar zijn daden, want daar zou je de waarheid kunnen vinden, en dat mag niet !

Het ultieme bewijs dat het een masterplan betreft om de mensen terug in één kleine zwakke hoek te duwen is makkelijk te vinden...Kijk maar eens, alle leiders, van alle volkeren, zelfs die die zogenaamd in ruzie liggen, zijn wel akkoord daarover! De belofte van MACHT is genoeg om allen op de zelfde lijn te zetten. En het is leuk te zien hoe ze zelfs een deel van de kleintjes aan het werk zetten om te prediken wat zij voorschrijven... Ze steunen dan ook voluit alle bewegingen die hen van pas komen, en dirigeren ze zachtjes naar hun doel, en worden dan nog geloofd en geprezen omdat ze "iets doen" voor "het" milieu... Ze zeggen niet voor HUN milieu, want dat zou te veel opvallen...

Pas op, je hoort mij niet zeggen dat we geen zorg moeten dragen voor ons milieu, maar niet in die zin dat we terug geduwd moeten worden naar de situatie van voor 1800...Want dan was het milieu van geen enkele tel, maar dat zijn ze blijkbaar allemaal vergeten... En dat er dan nog meer groen was, was te danken aan het feit dat heel veel mensen dan in veel te kleine woningen op een geperst zaten, en dat ze geen werk hadden en op geen enkele manier mochten vooruit gaan! De macht was dan in handen van enkelen! ...en dat is wat ze nu terug willen, en de massa zit nu al weer braafjes te knikken...

Klink ik giftig? Bijlange niet giftig genoeg, want je lijkt me nog niet overtuigd!

Veerle is druk bezig met verhuizen. Er zou een camion komen om 6 uur, nu is dat al verschoven naar 11 uur... Best dat ik er niet bij ben, ik zou al lang staan dansen van frustratie ! Nu, 't zal wel allemaal in orde komen zeker, en dan spreken ze er niet meer over,,,,.....

Ik ga stoppen en eens met mijn schuurmachine over de deur van de slaapkamer gaan, die sleept bovenaan een beetje, en het is wellicht door een verflaag die een beetje te dik ligt op één klein plaatsje...

Tot de volgende ?
Neen, wees gerust, ik ga het niet zelf doen, ik ga leen met mijn machine...
Baai

Nie memmen...

Ik moet oppassen dat ik niet begin te zagen over het feit dat mijn pijn maar blijft zeuren... Ik ben dus gisteren naar Kortrijk gereden bij de specialist, en ik was weer al gecresseveerd. Vannacht bijna niet geslapen en twee pijnstillers gepakt.

Anders was het bezoek aan de dokter goed, hij heeft beloofd om aanwezig te zijn en mij bij te staan bij het onderzoek door de deskundige van de rechtbank. Oef !

De rekening van het water van tante is blijkbaar ook aangekomen, bijna 6.000 eurootjes. 't Is alsof het niets is. Ik ga zodra ik de documenten in mijn bezit heb, toch eens klappen met die dienst. Misschien krijg ik er iets af, en in ieder geval wil ik proberen iets te doen aan de volgende voorschotten die ze berekend hebben op al dat waterverlies...Dat is er uiteraard nu niet meer, daar alles is afgesloten. Nu, ik kan alleen maar proberen... De rekening is nog iets lager dan wij min of meer geschat hadden op basis van de cijfers... We hebben ondertussen wel al eens gekeken of er ergens iets te zien is, maar het lek moet zich blijkbaar ondergronds bevinden. Wij hebben er geen idee van waar... Nonkel Julien heeft in de tijd die waterleiding zelf aangelegd, nu een eindje , dan een stukje, en we vinden niet alleen onbegrijpelijke stukken, maar ook leidingen in allerlei soorten materialen, ijzeren buizen, koperen buizen, pvc-buizen...het is een soepke. Mocht Nonkel er nog zijn, dan zou hij misschien weten waar er ongeveer iets zou kunnen zijn, maar voor ons is dat onmogelijk te weten. Volgens mij is de enige oplossing een volledige en logische waterleiding opbouwen, en al het oude wegdoen. Maar ja, ik moet nu alleen maar proberen om de zaak zo goed mogelijk te bewaren, zodat het gebouw niet of zo weinig mogelijk in waarde daalt... En zelfs dat MOET ik in feite niet doen, er is niemand die mij kan verplichten, maar er is ook niemand anders die ook maar één vinger uitsteekt.

Wie weet verdien ik er mijn hemel mee... We hebben ook een schrijven gekregen van de home, in verband met de nieuwe wetgeving. Nu zitten er heel wat kosten meteen in de vaste prijs verwerkt, maar uiteraard gaat die vaste prijs dan ook naar boven. Als ik het bekijk, valt het nog mee, het betekent niet echt een verhoging, want vroeger moesten we bv al de flessen limonade en water apart betalen, nu zitten deze in de prijs...

Deze namiddag ga ik weer de was gaan halen... Als ik over zo'n zaken als dat water praat, dan zegt ze steevast "trekt eu plan hé" en daarmee moet ik het doen... Het is niet gemakkelijk om dergelijke dingen een beetje in orde te houden... Ik hou in ieder geval heel zorgvuldig de rekeningen bij sinds ze in de home zit...Voordien kon ik dat niet om dat ze dan regelmatig zelf naar de bank ging met pier en pol, en er soms zelfs redelijk grote sommen "verdwenen"...Ik heb wel een idee waarheen, maar kan uiteraard niets bewijzen. Eén bewijs heb ik, mocht het van pas komen, dan kan ik dat tonen...

Maar wat ben ik daar mee?

Nu ja, ik kan alleen mijn best doen hé...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?