Ik vertelde u gisteren van de raad het eens met kruiden te proberen...
Welnu:
Wee U, Oh Rembertus Dodoneus, ween van spijt en werp Uw kroon naar Lucius De Deckerius !
Ik heb gisteren twee mokken (grote tassen van ongeveer elk 2 gewone kopjes) koud getrokken infuus van Tormentil wortel gedronken (bitter !), omstreeks 19.30 uur heb ik nog één keer de darmen gespoeld, en daarna viel het stil !!!!
Eveneens rond 19.30 kwam de dokter zeggen dat het een zware bacteriële infectie was, en dat ik antibiotica moet slikken.
Ik heb vanmorgen de antibiotica voor de eerste keer genomen, en verder niets voor (of liever tegen) de diarree. Ik durf namelijk niet aan te nemen dat de bacteriën ook gelikwideerd zijn door die kruiden, en dus voor alle zekerheid...
Ik heb vannacht echter bijna niet geslapen van de pijn aan mijn lippen, keel, slokdarm, en naar mijn gevoel zelfs mijn maag... Ik neem daarvoor ook medicatie, maar ik vermoed dat ik weer eens met mijn oude moeilijkheid sukkel...Ik vroeg aan de apotheker iets om de pijn te verzachten, want wat ik kreeg deed pijn in plaats van te helpen... Ik noemde het product, en daar zat nochtans een pijnstiller in...Er stond volk in de apotheek te wachten, dus kon ik niet vertellen dat ik - precies als mijn moeder - op een deel verdovingsmiddelen omgekeerd reageer...Ik kreeg nu zuigtabletten op basis van Thym, en ik voel dat dit wel verzacht.
Tot op heden voel ik mijn darmen niet, maar ik hoor ze nog steeds wat rommelen. Dus voorzichtig zijn inzake eten en drinken.
Ondanks de keelpijn ben ik al zielsgelukkig dat ik vrij ben van scheisserei !
Ik loop precies ook al een beetje beter op mijn benen, precies of ik toch al weer de grond begin te raken, en niet meer zweef. Ook heb ik precies weer wat meer lust in het leven, want ik was echt alleen nog maar het doodduwen waard...
Wat er natuurlijk ook nog is, is het feit dat ik weer veel rugpijn heb, en dat mijn weerstand tegen de pijn wellicht ook wat verminderd is...
Van zodra ik sta begint de pijn al te duwen, anders is dat pas na een tijdje. Dat wil ook zeggen dat we ook deze week niet naar de rommelmarkt gaan, ik ben nog niet sterk genoeg.
In de eerste lijnen van deze blog sprak ik over Rembertus Dodoneus... Deze Rembert Dodoens was een zeer geleerde kruidendokter, die het in de tijd waar de boekdrukkunst ontstond, gelukte een enorm werk te maken over de geneeskracht van de planten, en de manieren waarop deze te gebruiken. Ik heb thuis een facsimile van dit Groot Kruidenboek, geschreven in het oud nederduyts, en in een soort gotisch lettertype. Veel mensen vinden het lezen er van niet te doen, maar eens je het wat door hebt, vind ik het betrekkelijk gemakkelijk. Zo wordt onder andere in veel gevallen de s geschreven als f, dus als je leest tuffchen, dan is dat gewoon tusschen, tussen.
Hij tekende (of liet tekenen) de plant in casu, vermelde bovenaan de naam in nederduits, dan de tekening, dan de uitleg, die hij begon met de vertaling van de naam van het kruid in frans, spaans, duits, en nog een pak andere talen, en tot slot de naam in de verschillende vlaamse dialecten. Dan gaf hij de beschrijving, en waar het goed voor was, en wat je moest gebruiken, gehele plant, wortel, bloem, blad... en ook nog hoe je het moest bereiden. Ook de namen dan de ziekten stonden nog eens vermeld in diverse talen en streektalen...
Een prachtig werk en een baken voor de geneeskunde gedurende vele jaren !
Nu en dan neem ik nog eens dat boecksken in handen (7.5 kilogram !) om her en der iets te lezen. Ik heb nog niet gesproken van de lijsten achteraan waar je alfabetisch alle planten (in iedere taal !) vindt, maar ook al de ziekten (in iedere taal...)
Ik weet niet of men in die tijd al met losse letters werkte, of dat het nog met letterblokken was, maar het is een boek van Plantijn Moretus...
Je vraagt je af hoe lang die man aan zo'n boek gewerkt heeft ??? Het is waarlijk een monnikenwerk !
Je vind er heel wat wijsheid in, die ook nu nog van toepassing is, maar ook dingen die ondertussen weerlegt zijn. Ga dus aub niet dokteren op basis van dit boek!
Wat er wel interessant is en blijft, zijn de tips! Want buiten geneeskunde geeft hij ook nog tips voor het dagelijkse leven, bv voor het poetsen van tin, voor het verdoven van de vis in een vijver, zodat je ze alleen nog moet opscheppen, hoe je vogellijm moet maken (verboden !)zeep enz...
Kortom, het is duidelijk een product van de homo universalis !
Een ras dat ondertussen uitgestorven is... De homo universalis was iemand die alle wetenschap beheerste. In die tijd was dat nog mogelijk, en het onderwijs was daar ook op gericht, tot en met de generatie die afstudeerde in het humaniora van plus minus 1965-1970. Toen heeft men noodgedwongen het roer moeten keren, en onderwijs verdelen in specialiteiten...Er was niemand meer in staat alles te bevatten, dus moest men zich aanpassen...
Je ziet dan ook aan de kinderen van nu, dat zij in een heel pak dingen veel slimmer zijn dan wij ooit leerden, maar in andere vakken zijn ze zo dom als een "erpel" (aardappel).
Dit heeft voordelen, het zijn specialisten in hun vak, maar het heeft ook nadelen, als er zaken zijn waar specialismen elkaar overlappen, dan moeten zij met diverse mensen samenwerken, en pogen de wijsheid samen te brengen. Dat is niet zo simpel, gewoon al om dat de taal waarin ze technisch spreken verschillend is.
Het zou al een grote stap zijn moesten ze eens met alle specialismen bijeenkomen, om minstens over de taal het eens te worden.
Als ik nu met mijn kleinzoon spreek over mijn passie voor geschiedenis en zo, dan bekijkt hij mij alsof ik mentaal ziek ben...Als ik hem wijs op het verband tussen de feiten en de gevolgen of mogelijke gevolgen.
Er is, en er zal altijd werk aan de winkel zijn...
tot de volgende?
zaterdag, juni 16, 2007
vrijdag, juni 15, 2007
492 immer volharden (nu ja, hard???)
Met deze laat ik u weten dat ik dus nog steeds den dunnen heb. Voila, die term had ik nog niet gebruikt ! Net zo min als als een blijkbaar ouitputtelijke hoop shit, ben ik ook nog niet uitgeput van woorden...
Ik krijg telefoontjes met "soutien morale" tot mailtjes met kruidenmiddelen.
En vanavond krijg ik de eerste berichten over het wetenschappelijk onderzoek van mijn kaka. Om u een nette beschrijving te geven, het zag er uit als het resultaat van het maken van seuklakaffee met karnemelk. Onbestemd van kleur met onderaan een dikkere laag bezinksel van mislukte seuklakaffee.
Nu zit ik ondertussen sinds eergisteren met een bijkomend ongemak ! Ik ben nu de trotse bezitter van een keelontsteking. Ik moet daarvoor ook nog eens twee medicamenten nemen, en van die ene krijg ik maagpijn...
De combinatie van keelontsteking en diarreeeeeeeeeeeeeeee is onovertrefbaar ! Je moet weten dat ik amper mijn eigen spuug kan inslikken, en voor de diarre moet ik geroosterde boterhammekes eten...
Mijn tandvlees begint al sporen van eeltvorming te vertonen van het bijten op die harde dingen, en dan moet ik dat nog een inslikken ook. Leuk.
Echt waar, water drinken doet zeer...
'k ga proberen te stoppen met klagen, alleen nog dat door de voortreffelijke nachtrust die ik geniet in deze omstandigheden, kan ik het zelfs niet meer aan om mijn eigen zichzelfs te wassen al rechtop staan. Ik moet rustpauzes inbouwen ! Nu die worden mij veel al van zelf geschonken, en ik mag gaan zitten . . .op 't toilet...
Ik zat zo na te denken over al de apestreken die wij als kind uitstaken, en wat daar van het ergste was... Ik dacht eerst aan het gat dat wij door de plaatijzeren poort geschoten hadden van het gieterijtje, maar dat was mijns inziens maar een goede tweede. Toch misschien even kort vertellen. Wij hadden geleerd (op school en bij de vader van Claude) dat stoom een verschrikkelijke kracht had... En toen wij eens een ijzeren buis vonden, klopten wij het uiteinde daarvan om, tot het dicht was, en we vulden de buis met water...Dan klopten wij er een stuk passende tak in, en legden die buis in het vuur (er was daar een werk aan de gang) De stok vloog uit de buis, en los door de poort...En wij lopen...Ik kan mij niet herinneren wie er op dat moment bij was, maar ik was niet alleen, en gezien de toepassing van stoom....
Mijn ergste streek vind ik echter die met die fietser... Men had juist het voetgangersviaduct onder de autostrade aangelegd, en die hoek lag nog vol met resten van de bouwwerken. We vonden er onder andere een steel van een of ander gerei, die een prachtige speer vormde... Om beurten eens werpen stak al ras tegen, en we begonnen elkaar uit te dagen om te mikken op...een verkeersbord, een paal...tot daar een fietser aankwam, en ik zonder er een moment bij stil te staan de speer naar de fiets wierp... Mijn speer kwam in die man zijn voorwiel terecht, (puur geluk of liever ongeluk !) de man poogde te stoppen, maar zijn wiel draaide net zo ver door dat er een deel van de spaken uitgerukt werden, en de man droog over zijne vélo kukelde... Het was een groot geluk dat die fiets kapot was, want ik heb nog nooit zo rap gelopen...
Ondanks biechten en penitentie heb ik nog altijd spijt. Dat was echt niet de bedoeling, het was gewoon niet nadenken, maar had die man mij in zijn knuisten gekregen, ik weet niet of ik hier zou zitten schrijven...
Ik was dood van schrik, en enkele weken vermeed ik de omgeving van 't duikertje (de tunnel) gewoon van schrik dat de man er zou staan wachten op mij. Die man had zich serieus kunnen bezeren ! Gelukkig reed hij niet te rap...
Je ziet, ik ben altijd een braaf ventje geweest hé...
Hadden mijn kadeeën zoiets moeten proberen !!!! Maar ja, ze zouden het mij ook niet verteld hebben zeker, net zo min als ik dat thuis vertelde...
tot de volgende?
Ik krijg telefoontjes met "soutien morale" tot mailtjes met kruidenmiddelen.
En vanavond krijg ik de eerste berichten over het wetenschappelijk onderzoek van mijn kaka. Om u een nette beschrijving te geven, het zag er uit als het resultaat van het maken van seuklakaffee met karnemelk. Onbestemd van kleur met onderaan een dikkere laag bezinksel van mislukte seuklakaffee.
Nu zit ik ondertussen sinds eergisteren met een bijkomend ongemak ! Ik ben nu de trotse bezitter van een keelontsteking. Ik moet daarvoor ook nog eens twee medicamenten nemen, en van die ene krijg ik maagpijn...
De combinatie van keelontsteking en diarreeeeeeeeeeeeeeee is onovertrefbaar ! Je moet weten dat ik amper mijn eigen spuug kan inslikken, en voor de diarre moet ik geroosterde boterhammekes eten...
Mijn tandvlees begint al sporen van eeltvorming te vertonen van het bijten op die harde dingen, en dan moet ik dat nog een inslikken ook. Leuk.
Echt waar, water drinken doet zeer...
'k ga proberen te stoppen met klagen, alleen nog dat door de voortreffelijke nachtrust die ik geniet in deze omstandigheden, kan ik het zelfs niet meer aan om mijn eigen zichzelfs te wassen al rechtop staan. Ik moet rustpauzes inbouwen ! Nu die worden mij veel al van zelf geschonken, en ik mag gaan zitten . . .op 't toilet...
Ik zat zo na te denken over al de apestreken die wij als kind uitstaken, en wat daar van het ergste was... Ik dacht eerst aan het gat dat wij door de plaatijzeren poort geschoten hadden van het gieterijtje, maar dat was mijns inziens maar een goede tweede. Toch misschien even kort vertellen. Wij hadden geleerd (op school en bij de vader van Claude) dat stoom een verschrikkelijke kracht had... En toen wij eens een ijzeren buis vonden, klopten wij het uiteinde daarvan om, tot het dicht was, en we vulden de buis met water...Dan klopten wij er een stuk passende tak in, en legden die buis in het vuur (er was daar een werk aan de gang) De stok vloog uit de buis, en los door de poort...En wij lopen...Ik kan mij niet herinneren wie er op dat moment bij was, maar ik was niet alleen, en gezien de toepassing van stoom....
Mijn ergste streek vind ik echter die met die fietser... Men had juist het voetgangersviaduct onder de autostrade aangelegd, en die hoek lag nog vol met resten van de bouwwerken. We vonden er onder andere een steel van een of ander gerei, die een prachtige speer vormde... Om beurten eens werpen stak al ras tegen, en we begonnen elkaar uit te dagen om te mikken op...een verkeersbord, een paal...tot daar een fietser aankwam, en ik zonder er een moment bij stil te staan de speer naar de fiets wierp... Mijn speer kwam in die man zijn voorwiel terecht, (puur geluk of liever ongeluk !) de man poogde te stoppen, maar zijn wiel draaide net zo ver door dat er een deel van de spaken uitgerukt werden, en de man droog over zijne vélo kukelde... Het was een groot geluk dat die fiets kapot was, want ik heb nog nooit zo rap gelopen...
Ondanks biechten en penitentie heb ik nog altijd spijt. Dat was echt niet de bedoeling, het was gewoon niet nadenken, maar had die man mij in zijn knuisten gekregen, ik weet niet of ik hier zou zitten schrijven...
Ik was dood van schrik, en enkele weken vermeed ik de omgeving van 't duikertje (de tunnel) gewoon van schrik dat de man er zou staan wachten op mij. Die man had zich serieus kunnen bezeren ! Gelukkig reed hij niet te rap...
Je ziet, ik ben altijd een braaf ventje geweest hé...
Hadden mijn kadeeën zoiets moeten proberen !!!! Maar ja, ze zouden het mij ook niet verteld hebben zeker, net zo min als ik dat thuis vertelde...
tot de volgende?
donderdag, juni 14, 2007
immer door....
Lacteol helpt dus ook niet.
Gisteren moest ik wat van mijn mest(lees water) opvangen, om te laten onderzoeken. De dokter komt er vandaag om.
Toch heb ik vannacht iets minder moeten opstaan. Ik neem nu middel tegen de krampen en twee middels tegen de diarree, misschien doet die combinatie iets...
Ook moet ik drinken, veel drinken...Maar het is pas vanmorgen dat ik voor het eerst weer eens kon plassen (of wat je plassen kunt noemen) Vroeger was het hooguit een paar drupjes. Dat wateren doet mij denken dat er misschien toch iets ten positieve aan het gebeuren is.
Ik was om meerdere reden content dat ik kon plassen, ik heb ooit gruis op mijn nieren gehad, en dat heb ik liever nooit meer! Ik heb nog geen nierstenen gehad, maar de dokter vertelde toen dat gruis (zand) veel pijnlijker was, omdat het de kanalen volledig kan afsluiten...
Sindsdien heb ik geleerd veel te drinken, nu moet ik dat ook doen, maar al het vocht verliet mijn lijf langs de verkeerde weg, waardoor ik schrik kreeg voor de terugkeer van gruis...(Tussen haakjes, voor wie dit als excuus zou willen gebruiken, alcohol mag niet...daar krijg je juist meer gruis en/of stenen van!)
Onlangs is er hier in het Oudenaardse een heel schandaal geweest over de verkoop van paardemelk en paardemelk-produkten .
Ik denk dan altijd aan nonkel Door. Nonkel Door was een nonkel van Diele, een van mijn makkers (boerenzoon).
Iedere vakantie ging ik helpen (tot ik oud genoeg was om studentejobs te doen) bij Omer, de vader van Diele. Voor sommige werken vroeg Omer of nonkel Door hem met zijn paard kon helpen, zodat de karren, met twee paarden ervoor enorme vrachten konden trekken, en er zo veel tijd gewonnen werd.
Bij een van die keren, bleek dat het paard van nonkel Door gekachteld (veulen werpen)had, maar het veulentje was helaas dood geboren. Des al niettemin bleef het paard maar melk geven, en als nonkel Door zag dat het beest ongedurig begon te doen, stopte hij de kar, kluisterde het paard (de twee achterbenen aan elkaar binden) en begon voorzichtig het paard te melken. De ene keer lukte dit beter dan de andere keer, en soms moest Omer ook nog eens aan het bit hangen, om het paard stil te houden.
Wij, als kinderen moesten allemaal op een afstandje gaan staan, buiten zicht van het paard. Iedereen vond dat een gevaarlijk iets.
Nu hebben ze speciale paardenmelk-boerderijen...Blijkbaar moeten er dus paardenrassen bestaan die én gemakkelijk zich laten melken, én veel melk geven, want dat bij nonkel Door was maar een klein beetje hoor...
Ik stel me dan ook de vraag of daar dan, net zoals bij runderen, een kwaliteitsverlies in zit? Als je melk van (half-)wilde runderen ontleedt, dan zou daar een veel hoger vetgehalte in aanwezig zijn dan bij het echte melkkoetje.
En wat nog gekker is, ze dichten al die speciale melksoorten ook speciale eigenschappen toe...Van paardemelk geneest je artritis, van geitemelk geneest je allergie en noem maar op. Als je diezelfde gezondheidspredikanten hoort is er maar een melk dat archie-slecht is, en dat is koeiemelk...
Persoonlijk denk ik dat er maar een melk volmaakt is voor een mensenkind, en dat is uiteraard moedermelk. Maar ja, nu nog altijd bestaat daar een zekere pudeur over, en durven mensen niet de borst geven aan hun baby in een wachtzaal van het station...Ze durven wel in monokini lopen op het strand.
Vorig jaar zat ik in Flanders expo op de boekenbeurs in de café te wachten op mijn gezelschap, die veel beter "te pote" is dan ik. Plots zag ik naast mij een jonge moeder, heel discreet haar kindje voeden. Het speet mij enorm dat ik op dat moment geen papier en potlood bij de hand had, het was een prachtig beeld van Moeder en Kind. Vanwaar ik zat zag ik amper iets van een borst, maar ik zag dat kindje zielsgelukkig met grote zuigbewegingen drinken...prachtig!
Heb jij dat ook? Kun jij ook stilstaan bij een bloem, een vergezicht, een klein détail...Gewoon getroffen door kleur of model of lijn of het geheel??? Een mens zou altijd papier en potlood en een fototoestel moeten bij hebben...
'k Ga stoppen, ik mag volgende week naar de specialist ipv van vandaag...
tot de volgende ?
Gisteren moest ik wat van mijn mest(lees water) opvangen, om te laten onderzoeken. De dokter komt er vandaag om.
Toch heb ik vannacht iets minder moeten opstaan. Ik neem nu middel tegen de krampen en twee middels tegen de diarree, misschien doet die combinatie iets...
Ook moet ik drinken, veel drinken...Maar het is pas vanmorgen dat ik voor het eerst weer eens kon plassen (of wat je plassen kunt noemen) Vroeger was het hooguit een paar drupjes. Dat wateren doet mij denken dat er misschien toch iets ten positieve aan het gebeuren is.
Ik was om meerdere reden content dat ik kon plassen, ik heb ooit gruis op mijn nieren gehad, en dat heb ik liever nooit meer! Ik heb nog geen nierstenen gehad, maar de dokter vertelde toen dat gruis (zand) veel pijnlijker was, omdat het de kanalen volledig kan afsluiten...
Sindsdien heb ik geleerd veel te drinken, nu moet ik dat ook doen, maar al het vocht verliet mijn lijf langs de verkeerde weg, waardoor ik schrik kreeg voor de terugkeer van gruis...(Tussen haakjes, voor wie dit als excuus zou willen gebruiken, alcohol mag niet...daar krijg je juist meer gruis en/of stenen van!)
Onlangs is er hier in het Oudenaardse een heel schandaal geweest over de verkoop van paardemelk en paardemelk-produkten .
Ik denk dan altijd aan nonkel Door. Nonkel Door was een nonkel van Diele, een van mijn makkers (boerenzoon).
Iedere vakantie ging ik helpen (tot ik oud genoeg was om studentejobs te doen) bij Omer, de vader van Diele. Voor sommige werken vroeg Omer of nonkel Door hem met zijn paard kon helpen, zodat de karren, met twee paarden ervoor enorme vrachten konden trekken, en er zo veel tijd gewonnen werd.
Bij een van die keren, bleek dat het paard van nonkel Door gekachteld (veulen werpen)had, maar het veulentje was helaas dood geboren. Des al niettemin bleef het paard maar melk geven, en als nonkel Door zag dat het beest ongedurig begon te doen, stopte hij de kar, kluisterde het paard (de twee achterbenen aan elkaar binden) en begon voorzichtig het paard te melken. De ene keer lukte dit beter dan de andere keer, en soms moest Omer ook nog eens aan het bit hangen, om het paard stil te houden.
Wij, als kinderen moesten allemaal op een afstandje gaan staan, buiten zicht van het paard. Iedereen vond dat een gevaarlijk iets.
Nu hebben ze speciale paardenmelk-boerderijen...Blijkbaar moeten er dus paardenrassen bestaan die én gemakkelijk zich laten melken, én veel melk geven, want dat bij nonkel Door was maar een klein beetje hoor...
Ik stel me dan ook de vraag of daar dan, net zoals bij runderen, een kwaliteitsverlies in zit? Als je melk van (half-)wilde runderen ontleedt, dan zou daar een veel hoger vetgehalte in aanwezig zijn dan bij het echte melkkoetje.
En wat nog gekker is, ze dichten al die speciale melksoorten ook speciale eigenschappen toe...Van paardemelk geneest je artritis, van geitemelk geneest je allergie en noem maar op. Als je diezelfde gezondheidspredikanten hoort is er maar een melk dat archie-slecht is, en dat is koeiemelk...
Persoonlijk denk ik dat er maar een melk volmaakt is voor een mensenkind, en dat is uiteraard moedermelk. Maar ja, nu nog altijd bestaat daar een zekere pudeur over, en durven mensen niet de borst geven aan hun baby in een wachtzaal van het station...Ze durven wel in monokini lopen op het strand.
Vorig jaar zat ik in Flanders expo op de boekenbeurs in de café te wachten op mijn gezelschap, die veel beter "te pote" is dan ik. Plots zag ik naast mij een jonge moeder, heel discreet haar kindje voeden. Het speet mij enorm dat ik op dat moment geen papier en potlood bij de hand had, het was een prachtig beeld van Moeder en Kind. Vanwaar ik zat zag ik amper iets van een borst, maar ik zag dat kindje zielsgelukkig met grote zuigbewegingen drinken...prachtig!
Heb jij dat ook? Kun jij ook stilstaan bij een bloem, een vergezicht, een klein détail...Gewoon getroffen door kleur of model of lijn of het geheel??? Een mens zou altijd papier en potlood en een fototoestel moeten bij hebben...
'k Ga stoppen, ik mag volgende week naar de specialist ipv van vandaag...
tot de volgende ?
woensdag, juni 13, 2007
blog 490 - geen titel
Ik heb het al gezegd, ik heb geen (deftige)(?) woorden meer voor str...
Gisteren belde mijn grote zus, mij bekommerd op...Ik moest eens proberen met het oeroude middel Lactéol...Ze was net een uurtje later dan Anny, die ook die suggestie heeft gemaakt.
Ikke dus nog eens naar de apotheek (een hels karwei in deze omstandigheden) Je moet dan nog een beetje geluk hebben dat er voor je een oude man staat aan de arm van zijn bezorgde dokter...P'pa was net terug van een lang verblijf in Spanje, hij was ziek, maar hij had nog geen sis-kaart, geen kleverkes van de ziekenlijke buzze of niets te kl....
Dat wordt dan opzoekwerk, en het besluit was dat hij de medicatie volledig moest betalen, en dan dat briefje binnendoen bij de ziekelijke kasse... Maar het stopte nog niet... Hij moest dan nog medicatie hebben die hij al in spanje nam, maar hij moest dit verder innemen. Hij had op een briefje de namen van de medicatie geschreven, maar dat waren spaanse namen, die hier niet bekend waren...Hij moest dan het doosje maar eens binnen brengen, of beter nog, dit via de dokter doen, want wellicht waren dat in Spanje wel vrije medicamenten, en hier misschien niet.
De man was doof, en zijn dochter moest dan ook nog eens alles in een hogere oktaaf herhalen...Ik stond daar in mijn tegenwoordig klassieke houding, billen dicht geknepen...Op de duur voelde ik me precies wat "aardig" worden, ik keek naar iets om te zitten...is er niet, iets om op te leunen...is er niet, alles stond vol met enorme kartonnen en/of plastic borden en houders en houdertjes, met wat je bij kon krijgen als je een fopspeen van merk X nam, of smeerseltjes van er onberispelijk uitziende dames die deze smeerseltjes duidelijk nog niet nodig hadden...
Enfin, op den duur kon ik mijn Lacteol krijgen...
Thuisgekomen direkt 2 stuks genomen, en 's avonds nog eens twee stuks, het rantsoen voor een volle dag was dan binnen...
Vannacht zette het fluit en rommelconcert in mijn (ondertussen)klein fijn buikje, en ik ging voor 12 uur wel 20 keer gaan "zitten". Dan begon ik naast de (ondertussen al uitgescheten?) Lacteol weer immodium bij te pakken... Van af 1 uur heb ik dan redelijk geslapen ben ben hoogstens nog een paar keer uit bed geweest, en zelfs enkele keren voor noppes, 't was alleen het orkest die uitstapte (wind).
Nu zit ik hier het gerommel te negeren, ik heb al weer lacteol genomen, maar de ondervinding leerde mij ondertussen dat een kalme dag géén waarborg was voor een kalme nacht... Ik weet de reden niet, maar het is een feit dat ik altijd meer last heb vanaf het moment dat ik neerlig... Weet jij de reden???
Maar ik ben wéér verlicht...ik ben nu meer dan zes (6) kilo kwijt. Ik zie, terwijl ik op mijn stoel zit, voor het eerst in laaaaaaaaaaaaaaange tijden, weer de plaats de rits in mijn broek zitten. Van mij mag dat zo blijven, maar laat aub het schijten achterwege...
Hopende, lezende en biddende op een spoedige stop van de strontwerkzaamheden, verblijf ik, met voorname hoogachting,
Uw dunne bloger
tot de volgende (Ik weet niet of ik morgen zal kunnen, want normaliter moet ik naar de specialist voor mijn rug, als het technisch mogelijk zal zijn...)
Gisteren belde mijn grote zus, mij bekommerd op...Ik moest eens proberen met het oeroude middel Lactéol...Ze was net een uurtje later dan Anny, die ook die suggestie heeft gemaakt.
Ikke dus nog eens naar de apotheek (een hels karwei in deze omstandigheden) Je moet dan nog een beetje geluk hebben dat er voor je een oude man staat aan de arm van zijn bezorgde dokter...P'pa was net terug van een lang verblijf in Spanje, hij was ziek, maar hij had nog geen sis-kaart, geen kleverkes van de ziekenlijke buzze of niets te kl....
Dat wordt dan opzoekwerk, en het besluit was dat hij de medicatie volledig moest betalen, en dan dat briefje binnendoen bij de ziekelijke kasse... Maar het stopte nog niet... Hij moest dan nog medicatie hebben die hij al in spanje nam, maar hij moest dit verder innemen. Hij had op een briefje de namen van de medicatie geschreven, maar dat waren spaanse namen, die hier niet bekend waren...Hij moest dan het doosje maar eens binnen brengen, of beter nog, dit via de dokter doen, want wellicht waren dat in Spanje wel vrije medicamenten, en hier misschien niet.
De man was doof, en zijn dochter moest dan ook nog eens alles in een hogere oktaaf herhalen...Ik stond daar in mijn tegenwoordig klassieke houding, billen dicht geknepen...Op de duur voelde ik me precies wat "aardig" worden, ik keek naar iets om te zitten...is er niet, iets om op te leunen...is er niet, alles stond vol met enorme kartonnen en/of plastic borden en houders en houdertjes, met wat je bij kon krijgen als je een fopspeen van merk X nam, of smeerseltjes van er onberispelijk uitziende dames die deze smeerseltjes duidelijk nog niet nodig hadden...
Enfin, op den duur kon ik mijn Lacteol krijgen...
Thuisgekomen direkt 2 stuks genomen, en 's avonds nog eens twee stuks, het rantsoen voor een volle dag was dan binnen...
Vannacht zette het fluit en rommelconcert in mijn (ondertussen)klein fijn buikje, en ik ging voor 12 uur wel 20 keer gaan "zitten". Dan begon ik naast de (ondertussen al uitgescheten?) Lacteol weer immodium bij te pakken... Van af 1 uur heb ik dan redelijk geslapen ben ben hoogstens nog een paar keer uit bed geweest, en zelfs enkele keren voor noppes, 't was alleen het orkest die uitstapte (wind).
Nu zit ik hier het gerommel te negeren, ik heb al weer lacteol genomen, maar de ondervinding leerde mij ondertussen dat een kalme dag géén waarborg was voor een kalme nacht... Ik weet de reden niet, maar het is een feit dat ik altijd meer last heb vanaf het moment dat ik neerlig... Weet jij de reden???
Maar ik ben wéér verlicht...ik ben nu meer dan zes (6) kilo kwijt. Ik zie, terwijl ik op mijn stoel zit, voor het eerst in laaaaaaaaaaaaaaange tijden, weer de plaats de rits in mijn broek zitten. Van mij mag dat zo blijven, maar laat aub het schijten achterwege...
Hopende, lezende en biddende op een spoedige stop van de strontwerkzaamheden, verblijf ik, met voorname hoogachting,
Uw dunne bloger
tot de volgende (Ik weet niet of ik morgen zal kunnen, want normaliter moet ik naar de specialist voor mijn rug, als het technisch mogelijk zal zijn...)
dinsdag, juni 12, 2007
shit shit shit - - - - enz...
Wij houden vol.
Ik zit wel met een reuzegroot probleem, ik heb de titel al eens in het duits, in 't frans, in 't nederlands en nu in 't engels gebruikt, maar mijn taalkennis inzake dat éééne woord is op !
Jammer genoeg is mijn kak niet op...
Vannacht weer bijna niet geslapen, ik was behept met andere kaktiviteiten...
Je moest eens zien hoe mijn leest is verbeterd, en dat zonder liposuctie ! Alleen puur natuur...
Ik vraag me wel af of liposuctie niet minder pijnlijk is???
Ik ga niet meer praten over uitwerpselen, ik denk dat u het ondertussen moe bent, ik in ieder geval wel...
Luc en Cecile zijn hier geweest, Luc had gebeld om te gaan vissen, en omdat pepee van Wannegem nog eens de maat wou controleren van mijn bak, omdat hij bezig is met het vervaardigen van een bak voor in mijn bak (als 't niet duidelijk, sorry, maar ik vermoed dat er met die faesces niet alleen vet verdwenen is, maar ook het vocht van tussen mijn grijze massa. Luc is dus naar hier gekomen om mijnen bak mee te nemen tot bij pepee... Een vluchtig bezoekje van een uurtje en iets. Ik denk dat er iets aan mijn stoelen is, sommige mensen blijven "plakken". Nu, in normale omstandigheden vind ik dat wel tof, en is dat één van de weinige keren dat ik ook eens een glas (lees glazen) mee drink...maar nu kan dat dus niet... Jammer...heb ik maar de helft van het plezier aan het bezoek.
Vanmiddag ga ik eens proberen rijst te vreten, ze zeggen dat dat opstopt. Hopelijk werkt dat !
Ik ga stoppen, het gaat me niet, ik ben versleten tot op den draad. Ik zweef precies, ik loop op wolkjes... Wellicht heb ik nog altijd koorts en is mijn bloeddruk nog altijd laag.
Tot morgen ? Hoop ik... Ik moet in ieder geval donderdag naar Kortrijk, naar de specialist voor mijn rug.
tot de volgende
Ik zit wel met een reuzegroot probleem, ik heb de titel al eens in het duits, in 't frans, in 't nederlands en nu in 't engels gebruikt, maar mijn taalkennis inzake dat éééne woord is op !
Jammer genoeg is mijn kak niet op...
Vannacht weer bijna niet geslapen, ik was behept met andere kaktiviteiten...
Je moest eens zien hoe mijn leest is verbeterd, en dat zonder liposuctie ! Alleen puur natuur...
Ik vraag me wel af of liposuctie niet minder pijnlijk is???
Ik ga niet meer praten over uitwerpselen, ik denk dat u het ondertussen moe bent, ik in ieder geval wel...
Luc en Cecile zijn hier geweest, Luc had gebeld om te gaan vissen, en omdat pepee van Wannegem nog eens de maat wou controleren van mijn bak, omdat hij bezig is met het vervaardigen van een bak voor in mijn bak (als 't niet duidelijk, sorry, maar ik vermoed dat er met die faesces niet alleen vet verdwenen is, maar ook het vocht van tussen mijn grijze massa. Luc is dus naar hier gekomen om mijnen bak mee te nemen tot bij pepee... Een vluchtig bezoekje van een uurtje en iets. Ik denk dat er iets aan mijn stoelen is, sommige mensen blijven "plakken". Nu, in normale omstandigheden vind ik dat wel tof, en is dat één van de weinige keren dat ik ook eens een glas (lees glazen) mee drink...maar nu kan dat dus niet... Jammer...heb ik maar de helft van het plezier aan het bezoek.
Vanmiddag ga ik eens proberen rijst te vreten, ze zeggen dat dat opstopt. Hopelijk werkt dat !
Ik ga stoppen, het gaat me niet, ik ben versleten tot op den draad. Ik zweef precies, ik loop op wolkjes... Wellicht heb ik nog altijd koorts en is mijn bloeddruk nog altijd laag.
Tot morgen ? Hoop ik... Ik moet in ieder geval donderdag naar Kortrijk, naar de specialist voor mijn rug.
tot de volgende
maandag, juni 11, 2007
blog 487 - merde
Ik kom al lang stront te kort ! Maar ik blijf de diarree-sport beoefenen...
Ik heb vandaag gebeld naar mijn huisdokter... En ik heb hem onder meer gevraagd of die madam van zaterdag of dat wel een echte dokter was... Toen ik haar de stoten vertelde zat hij te lachen...
Rond de middag verwacht ik dus: De Dokter (Nee, niet dokter Who, dokter Devos.)
De tussenperiode tussen de schijtbeurten neemt toe, ik vannacht regelmatig tukjes kunnen doen, van zowat één uur maximum. Het gevolg is dat ik mij toch al een beetje beter voel. En ik ben bezig een verboden middel te nemen, een doping: KOFFIE, althans dat was wat die madam zei...Toen ik haar antwoordde dat wij chicorei in onze koffie doen, was haar repliek: Ja en room en veel suiker !!!
Ik heb niet meer geantwoord, ik was toen al voor 95 % zeker van het feit dat haar hoogste diploma wellicht dat was van het eerste fröbel...
Zij was ook verbauwereerd van het feit dat mijn kleindochters direkt sprongen als ik hen iets vroeg. Het leek haar een wonder dat ze me zo graag zagen... Nu ja, ik kan me inderdaad niet voorstellen dat er haar iemand graag ziet...
En ik spreek niet over haar uiterlijk, 't was wel geen schoonheid, maar dat zijn wij ook niet, en wellicht is ook het merendeel van mijn lezers geen miss aarbei of zoiets...(Alhoewel, sommige van die miss'en vind ik ook niet echt schoonheden. Er zijn er nu en dan bij die bij mij alleen welkom zouden zijn als paal om mijn wasdraad aan vast te knopen...
Ik heb het al gezegd, voor mij moet een vrouw ook de typisch vrouwelijke lijn hebben, en beschikken over heupen, heupen die een aanduiding geven dat de natuur voor hen ook de vrouwelijke functionaliteiten heeft ingebouwd. Ik vraag me trouwens af wat de toekomstige archeologen zullen vertellen over de skeletten van onze tijd(en)... Nu zien ze in één oogopslag, gewoon aan de vorm van het heupbeen, of het een man of een vrouw betreft...Zouden ze dat voor de geraamten uit onze tijd ook nog kunnen zien in één blik??? Of zouden er heel wat twijfelaarkes tussen zitten?
Het is voor mij al een hele geruststelling, dat her en der, regeringen reclames verbieden als er van die ultra-magere madams (?) op voorkomen... Eindelijk beginnen ze in te zien dat ze bezig zijn met een totaal nieuwe vorm van genocide ... Want ander kun je dat echt niet noemen hé. Straks zal het nog een gelukkig feit genoemd worden dat er maffe professors aan het knoeien zijn om mannen ook zwanger te krijgen.
Sorry, was eventjes uit beeld... er dwong me iets van het scherm weg te gaan, om het eens heel sereen te zeggen dat ik moest....
Ik heb ook wat minder krampen, maar ze zijn er nog...
Dat doet me ook denken aan vroeger... Ik herinner me nog dat de kinderen vroeger regelmatig met krampen zaten, en zaten te wenen van de pijn...Dat duurde tot je zowat in het tweede, derde studiejaar zat, en dan kwamen die krampen maar heel sporadisch meer voor, als je diarree had, maar vroeger kreeg je dat ook zonder diarree ! Het slachtoffer kreeg dan wat troostende woorden van de juf of van masoeur, en mocht dan wat proberen te slapen, al zitten op de bank, met je hoofd op je gekruiste armpjes. Ik vermoed dat dit te maken had met de voeding van toendertijd...Want nu zie je dat niet of maar hoogst zelden bij kinderen... De voeding toen was niet zoals we nu hebben... We eten geen bonen meer die ingelegd waren in van die bruine aardewerken potten, we eten geen eieren meer die ook ingelegd waren in dergelijke potten, met waterglas als bewaarmiddel...en noem maar op. Nu is alles of vers, of op een wetenschappelijk gezond verklaarde manier bewaard...Wij aten ook varkenscoteletjes, die ingelegd in het smout (gesmolten varkensvet) bewaard werden in glazen potten...
Ik weet niet meer hoe die film noemde waar wij allen met grote ogen zaten naar te kijken... Een vissersboot ging naar zee, met franse vissers en één algerien aan boord. Ze hadden onder andere zelf opgelegd vlees mee, waarvan alleen de algerien niet at, omdat hij islam was... Heel de bemanning was op sterven na door van een voedselvergiftiging, en de algerien redde hen allen...Wellicht was de bedoeling van de film het bestrijden van het rassisme, maar bij ons thuis werden wij goed uitgelegd aan wat wij konden zien en ruiken dat vlees bedorven was... Ik meen dat de titel van de film was: "Si tous les gars du monde...", maar zeker ben ik niet meer.
Ik wil alleen aantonen dat het probleem van voedselvergiftiging toen een gekend gevaar was, ook in het doorsnee gezin...
Vandaar misschien de krampen toen????
Ik ga er mee stoppen, we zijn nu gelukkig in een tijd met veel minder kans op voedsel vergiftiging, we hebben frigo, diepvries, conserven, vriesgedroogd en noem maar op.
tot de volgende ?
Ik heb vandaag gebeld naar mijn huisdokter... En ik heb hem onder meer gevraagd of die madam van zaterdag of dat wel een echte dokter was... Toen ik haar de stoten vertelde zat hij te lachen...
Rond de middag verwacht ik dus: De Dokter (Nee, niet dokter Who, dokter Devos.)
De tussenperiode tussen de schijtbeurten neemt toe, ik vannacht regelmatig tukjes kunnen doen, van zowat één uur maximum. Het gevolg is dat ik mij toch al een beetje beter voel. En ik ben bezig een verboden middel te nemen, een doping: KOFFIE, althans dat was wat die madam zei...Toen ik haar antwoordde dat wij chicorei in onze koffie doen, was haar repliek: Ja en room en veel suiker !!!
Ik heb niet meer geantwoord, ik was toen al voor 95 % zeker van het feit dat haar hoogste diploma wellicht dat was van het eerste fröbel...
Zij was ook verbauwereerd van het feit dat mijn kleindochters direkt sprongen als ik hen iets vroeg. Het leek haar een wonder dat ze me zo graag zagen... Nu ja, ik kan me inderdaad niet voorstellen dat er haar iemand graag ziet...
En ik spreek niet over haar uiterlijk, 't was wel geen schoonheid, maar dat zijn wij ook niet, en wellicht is ook het merendeel van mijn lezers geen miss aarbei of zoiets...(Alhoewel, sommige van die miss'en vind ik ook niet echt schoonheden. Er zijn er nu en dan bij die bij mij alleen welkom zouden zijn als paal om mijn wasdraad aan vast te knopen...
Ik heb het al gezegd, voor mij moet een vrouw ook de typisch vrouwelijke lijn hebben, en beschikken over heupen, heupen die een aanduiding geven dat de natuur voor hen ook de vrouwelijke functionaliteiten heeft ingebouwd. Ik vraag me trouwens af wat de toekomstige archeologen zullen vertellen over de skeletten van onze tijd(en)... Nu zien ze in één oogopslag, gewoon aan de vorm van het heupbeen, of het een man of een vrouw betreft...Zouden ze dat voor de geraamten uit onze tijd ook nog kunnen zien in één blik??? Of zouden er heel wat twijfelaarkes tussen zitten?
Het is voor mij al een hele geruststelling, dat her en der, regeringen reclames verbieden als er van die ultra-magere madams (?) op voorkomen... Eindelijk beginnen ze in te zien dat ze bezig zijn met een totaal nieuwe vorm van genocide ... Want ander kun je dat echt niet noemen hé. Straks zal het nog een gelukkig feit genoemd worden dat er maffe professors aan het knoeien zijn om mannen ook zwanger te krijgen.
Sorry, was eventjes uit beeld... er dwong me iets van het scherm weg te gaan, om het eens heel sereen te zeggen dat ik moest....
Ik heb ook wat minder krampen, maar ze zijn er nog...
Dat doet me ook denken aan vroeger... Ik herinner me nog dat de kinderen vroeger regelmatig met krampen zaten, en zaten te wenen van de pijn...Dat duurde tot je zowat in het tweede, derde studiejaar zat, en dan kwamen die krampen maar heel sporadisch meer voor, als je diarree had, maar vroeger kreeg je dat ook zonder diarree ! Het slachtoffer kreeg dan wat troostende woorden van de juf of van masoeur, en mocht dan wat proberen te slapen, al zitten op de bank, met je hoofd op je gekruiste armpjes. Ik vermoed dat dit te maken had met de voeding van toendertijd...Want nu zie je dat niet of maar hoogst zelden bij kinderen... De voeding toen was niet zoals we nu hebben... We eten geen bonen meer die ingelegd waren in van die bruine aardewerken potten, we eten geen eieren meer die ook ingelegd waren in dergelijke potten, met waterglas als bewaarmiddel...en noem maar op. Nu is alles of vers, of op een wetenschappelijk gezond verklaarde manier bewaard...Wij aten ook varkenscoteletjes, die ingelegd in het smout (gesmolten varkensvet) bewaard werden in glazen potten...
Ik weet niet meer hoe die film noemde waar wij allen met grote ogen zaten naar te kijken... Een vissersboot ging naar zee, met franse vissers en één algerien aan boord. Ze hadden onder andere zelf opgelegd vlees mee, waarvan alleen de algerien niet at, omdat hij islam was... Heel de bemanning was op sterven na door van een voedselvergiftiging, en de algerien redde hen allen...Wellicht was de bedoeling van de film het bestrijden van het rassisme, maar bij ons thuis werden wij goed uitgelegd aan wat wij konden zien en ruiken dat vlees bedorven was... Ik meen dat de titel van de film was: "Si tous les gars du monde...", maar zeker ben ik niet meer.
Ik wil alleen aantonen dat het probleem van voedselvergiftiging toen een gekend gevaar was, ook in het doorsnee gezin...
Vandaar misschien de krampen toen????
Ik ga er mee stoppen, we zijn nu gelukkig in een tijd met veel minder kans op voedsel vergiftiging, we hebben frigo, diepvries, conserven, vriesgedroogd en noem maar op.
tot de volgende ?
zondag, juni 10, 2007
scheisse deel 2 blog 486
Gisteren kwam de dokteres me bezoeken, natuurlijk juist op het moment dat Anny met Veerle om boodschappen was...
Den entree alleen al was grandioos.........................
Ik kreeg een telefoontje van betrokken dokteres, om nog eens te vragen waar mijn huis eigenlijk was, want ze had de keirestraat al twee keer afgereden.. Ik nog eens uitgelegd, gevraagd waar ze was, en uit het verhaal hoorde ik dat ze aan de ploegenfabriek van Baeke was, zo'n 100 à 150 meter van mijn huis. Ik zei haar kijk, rijd langzaam voorbij, ik sta aan mijn raam en zal zwaaien...Op dat eigenste moment zoefde er zo'n jeep-achtig ding voorbij... Ikke naar buiten, met mijn gat toegenepen, en ze stond bijna aan de jagerij... Gelukkig zag ze mij zwaaien, en deed teken, en reed...weg... Om zich te draaien, alhoewel ze aan een oprit stond van een garage... Dan kwam ze weer afgestormd, draaide mij oprit op, een oprit voor twee wagens, en zij nam de plaats in van ongeveer twee en een halve... op haar eentje.
Toen ze binnen kwam hoorde ze sloeber blaffen. "Oh, u hebt een hond, wil je die aub wegdoen?" Dat het brave waren was niet van belang. Met behulp van mijn twee kleindochters kreeg ik (nog steeds met dichtgeknepen billen) de honden buiten, waar ze alle twee stonden te reclameren tegen die onheuse behandeling.
Madame kwam binnen. "Oh, de radio speelt !, wilt u deze eens uitzetten?" Veerles lief ging de radio uitdoen...
Ik zei wat ik had en hoe erg, en ze nam eerst mijn bloeddruk. Die stond verbijsterend laag! (Ik neem pillen om mijn bloeddruk laag te krijgen, en nu had ik bijna geen druk meer over) Je hebt koorts, ze stelde dat vast zonder te meten, zelfs zonder eens te voelen ??? Ik dacht dat ze wel eens gelijk kon hebben, maar ja? Ze nam mijn pols, het enige dat bij mij altijd kalm en rustig en laag is, was nu hoog...Dus die koorts zou wel kloppen zeker ?
Ik moest op de zetel gaan liggen, met mijn buik bloot, en ze begon daarop te duwen...Je moet dat eens laten doen als je met diarree zit, van buiten af nog eens duwen om de druk nog wat te doen toenemen. Mijn dikke darm deed pijn, normaal vond ik, met al die lucht er in die heen en weer zat roetsjbaan te spelen.
Ze schreef een en ander voor, maar misschien zal dat niet helpen, want ik vermoed dat er gezien de ernst wel eens sprake zou kunnen zijn van een virus of van salmonella.
Ze had gelijk, het hielp niet.
Mijn krampen zijn verminderd, het aantal keren dat ik moet gaan (lees lopen) is ook verminderd, maar ik heb nog steeds den diarree... zoals den dokter (??????) voorzien had.
't Was bovendien weekenddienst, dus dubbele tarief.
Als die madame overal op die manier werkt, hebben haar collega's waarschijnlijk aan haar een vrijwilliger om iedere weekend te werken...ik kan me niet voorstellen dat in de week nog iemand anders bij haar op bezoek gaat...
Bovendien was het een van die moderne artsen, artsen die er op getraind zijn hun kalandizie te houden, je voelt je gegarandeerd veel zieker na haar bezoek dan ervoor.... Met al de chinezen...
Haar recept, ik heb het op papier in haar geschrift voor wie ongelovig zou zijn ! was ten eerste :
RUST (je kunt zien dat je deze namiddag gaat slapen) Ik kan niet slapen binst den dag, ooit heb ik dat één keer gedaan, en de gevolgen drukken nog steeds op mijn huwelijksgeluk !
en ten tweede: DRINKEN ! Liefst Cola en zoute soep, maar niet te warm en niet te koud. Dus de cola niet te warm las ik, en de soep niet te koud...ze kon er niet mee lachen.
Enfin, ik ga er over stoppen, ik heb vannacht toch nu en dan een hazeslaapje gedaan, de pauzes tussen de schijtbeurten waren opgelopen tot een halfuur. Dus véél beter...
Ik wil terugkomen op dat slapen tijdens de dag...
In het begin dat we getrouwd waren, werkte ik in het psychiatrisch instituut te Beernem. Dat was ploegwerk, van 7 tot 14.30 en van 14.30 tot 22 uur als mijn memorie goed is... Uiteraard was er 's nachts ook een nachtwaker, die moest toezien op de slapende zieken.
Als de nachtwaker verlof nam moest één van ons hem vervangen, en zo was het eens mijn toer om nachtwaker te zijn...Na de derde nachtwake was ik eindelijk moe genoeg om toch eens in slaap te vallen tijdens de daguren.
In die tijd ging Anny ook nog werken, en toen zij 's morgens wegging was ik in mijn bed gekropen. Anny had geen sleutel mee gedaan (ik sliep toch maar amper tijdens de dag), maar die dag viel ik in een droomloze slaap, de enen oge zag den anderen niet meer...
Op een bepaald moment schiet ik wakker door het gerinkel van glas...
Anny had zich, na kloppen en bellen en steentjes tegen het raam werpen, tot het laatste redmiddel gewend, had uit het kot achteraan in den hof een trapladderke gehaald, was tot op een klein plat dakje gekropen en het raam op den overloop ingeklopt om binnen te komen....
Dàt gerinkel had mij gewekt, en toen ik suf van de slaap, de slaapkamerdeur opendeed, zag ik haar juist binnenkruipen door het raam...
"Komde gij altijd zo binnen?" vroeg ik...en dàt had ik nu net niet mogen zeggen!!!
Ik mag daar nog niet over klappen, of 't waait weer !
Voila, de kleine kantjes van een groot blogger zijn daarmee weer eens blootgelegd !
tot de volgende ?
Den entree alleen al was grandioos.........................
Ik kreeg een telefoontje van betrokken dokteres, om nog eens te vragen waar mijn huis eigenlijk was, want ze had de keirestraat al twee keer afgereden.. Ik nog eens uitgelegd, gevraagd waar ze was, en uit het verhaal hoorde ik dat ze aan de ploegenfabriek van Baeke was, zo'n 100 à 150 meter van mijn huis. Ik zei haar kijk, rijd langzaam voorbij, ik sta aan mijn raam en zal zwaaien...Op dat eigenste moment zoefde er zo'n jeep-achtig ding voorbij... Ikke naar buiten, met mijn gat toegenepen, en ze stond bijna aan de jagerij... Gelukkig zag ze mij zwaaien, en deed teken, en reed...weg... Om zich te draaien, alhoewel ze aan een oprit stond van een garage... Dan kwam ze weer afgestormd, draaide mij oprit op, een oprit voor twee wagens, en zij nam de plaats in van ongeveer twee en een halve... op haar eentje.
Toen ze binnen kwam hoorde ze sloeber blaffen. "Oh, u hebt een hond, wil je die aub wegdoen?" Dat het brave waren was niet van belang. Met behulp van mijn twee kleindochters kreeg ik (nog steeds met dichtgeknepen billen) de honden buiten, waar ze alle twee stonden te reclameren tegen die onheuse behandeling.
Madame kwam binnen. "Oh, de radio speelt !, wilt u deze eens uitzetten?" Veerles lief ging de radio uitdoen...
Ik zei wat ik had en hoe erg, en ze nam eerst mijn bloeddruk. Die stond verbijsterend laag! (Ik neem pillen om mijn bloeddruk laag te krijgen, en nu had ik bijna geen druk meer over) Je hebt koorts, ze stelde dat vast zonder te meten, zelfs zonder eens te voelen ??? Ik dacht dat ze wel eens gelijk kon hebben, maar ja? Ze nam mijn pols, het enige dat bij mij altijd kalm en rustig en laag is, was nu hoog...Dus die koorts zou wel kloppen zeker ?
Ik moest op de zetel gaan liggen, met mijn buik bloot, en ze begon daarop te duwen...Je moet dat eens laten doen als je met diarree zit, van buiten af nog eens duwen om de druk nog wat te doen toenemen. Mijn dikke darm deed pijn, normaal vond ik, met al die lucht er in die heen en weer zat roetsjbaan te spelen.
Ze schreef een en ander voor, maar misschien zal dat niet helpen, want ik vermoed dat er gezien de ernst wel eens sprake zou kunnen zijn van een virus of van salmonella.
Ze had gelijk, het hielp niet.
Mijn krampen zijn verminderd, het aantal keren dat ik moet gaan (lees lopen) is ook verminderd, maar ik heb nog steeds den diarree... zoals den dokter (??????) voorzien had.
't Was bovendien weekenddienst, dus dubbele tarief.
Als die madame overal op die manier werkt, hebben haar collega's waarschijnlijk aan haar een vrijwilliger om iedere weekend te werken...ik kan me niet voorstellen dat in de week nog iemand anders bij haar op bezoek gaat...
Bovendien was het een van die moderne artsen, artsen die er op getraind zijn hun kalandizie te houden, je voelt je gegarandeerd veel zieker na haar bezoek dan ervoor.... Met al de chinezen...
Haar recept, ik heb het op papier in haar geschrift voor wie ongelovig zou zijn ! was ten eerste :
RUST (je kunt zien dat je deze namiddag gaat slapen) Ik kan niet slapen binst den dag, ooit heb ik dat één keer gedaan, en de gevolgen drukken nog steeds op mijn huwelijksgeluk !
en ten tweede: DRINKEN ! Liefst Cola en zoute soep, maar niet te warm en niet te koud. Dus de cola niet te warm las ik, en de soep niet te koud...ze kon er niet mee lachen.
Enfin, ik ga er over stoppen, ik heb vannacht toch nu en dan een hazeslaapje gedaan, de pauzes tussen de schijtbeurten waren opgelopen tot een halfuur. Dus véél beter...
Ik wil terugkomen op dat slapen tijdens de dag...
In het begin dat we getrouwd waren, werkte ik in het psychiatrisch instituut te Beernem. Dat was ploegwerk, van 7 tot 14.30 en van 14.30 tot 22 uur als mijn memorie goed is... Uiteraard was er 's nachts ook een nachtwaker, die moest toezien op de slapende zieken.
Als de nachtwaker verlof nam moest één van ons hem vervangen, en zo was het eens mijn toer om nachtwaker te zijn...Na de derde nachtwake was ik eindelijk moe genoeg om toch eens in slaap te vallen tijdens de daguren.
In die tijd ging Anny ook nog werken, en toen zij 's morgens wegging was ik in mijn bed gekropen. Anny had geen sleutel mee gedaan (ik sliep toch maar amper tijdens de dag), maar die dag viel ik in een droomloze slaap, de enen oge zag den anderen niet meer...
Op een bepaald moment schiet ik wakker door het gerinkel van glas...
Anny had zich, na kloppen en bellen en steentjes tegen het raam werpen, tot het laatste redmiddel gewend, had uit het kot achteraan in den hof een trapladderke gehaald, was tot op een klein plat dakje gekropen en het raam op den overloop ingeklopt om binnen te komen....
Dàt gerinkel had mij gewekt, en toen ik suf van de slaap, de slaapkamerdeur opendeed, zag ik haar juist binnenkruipen door het raam...
"Komde gij altijd zo binnen?" vroeg ik...en dàt had ik nu net niet mogen zeggen!!!
Ik mag daar nog niet over klappen, of 't waait weer !
Voila, de kleine kantjes van een groot blogger zijn daarmee weer eens blootgelegd !
tot de volgende ?
Abonneren op:
Reacties (Atom)