Vergift

Bent u ook een van de mensen die getroffen waren door het beeld van dat kindje aangespoeld op het strand? Was jij ook zo getroffen door de dood van de kleine Ayan? Had je ook een krop in de keel toen je hoorde dat de vader niet alleen zijn zoontje Ayan had verloren, maar nog een andere zoon en zijn vrouw?

Eerlijk- Heb jij een moment getwijfeld aan wat je zag op je tv ?

Heb jij daar abnormale dingen vastgesteld?

Toch kun je op internet hele beschuldigingen horen dat dit beeld volledig bedrog was, dat dit kind zelfs niet eens door verdrinking om het leven kwam, dat zijn positie ten opzichte van de zee helemaal verkeerd is, dat de richting van zijn natte haren niet kloppen met de stroming van het water...

Ik heb het heel aandachtig allemaal gelezen.
Omdat ik niet alleen met mijn verstand geloof, maar vooral met mijn hart, poogde ik die argumenten te weerleggen, maar een deel er van kun je niet zo maar, niet zonder er bij te zijn geweest, weerleggen.
Een deel wel... Ik ben een kind van de zee, en heb meerdere keren dingen zien aanspoelen, weliswaar geen lijken (Gelukkig maar), maar de zee is een gek ding. Je ziet soms een balk regelrecht op het strand komen, bijna als ware het een afgeschoten pijl, soms komt het helemaal dwars aangespoeld, en soms schots en scheef. Bovendien gebeurt het aanspoelen meestal niet in een keer. Je ziet het aanspoelen, door een volgende golf weer halvelings opgepikt worden, scheef mee getrokken worden, soms weer helemaal vrij komen van het strand, en dan weer drie, vier golven later pas weer op het strand belanden. Je kunt dus uit de positie van het lijkje niets afleiden, en evenmin uit de richting waarin de haren op zijn hoofdje lagen.
Over de verkleuring van zijn handen kan ik niets zeggen... Ik heb nog nooit zo'n drenkelingetje gezien... Maar lijkverkleuring heeft met veel factoren te maken. De warmte van het zeewater, maar misschien - ik ben een leek in dit vak - ook met het feit dat het zoutwater is.

Maar ik moet toegeven dat ik met mijn verstand het verhaal niet helemaal kan ontkrachten. Als ik zuiver verstandelijk reageer, dan moet ik zeggen dat ik het niet meer weet.

Maar zie jij iemand in staat om met een kinderlijkje rond te zeulen, dat nat te maken, en netjes te positioneren op het strand? Bovendien moet hij dat kinderlijkje niet alleen nat hebben gemaakt, doorweekt, hij moet het ook nog eens hebben aan gebracht door het water, want er waren geen voetsporen in het zand te zien. Maar het zou dus kunnen.

Het zou wel een misvormde geest moeten zijn, om zo'n mis en scène op te stellen !
Net zoals het een misvormde geest moet zijn, om -als het wel waar is - een verhaal op te bouwen om dit te ontkrachten.

Maar zuiver verstandelijk ?
Je weet het niet meer.
Heel wat van die foto's en momentopnamen van de tegenstanders der vluchtelingen worden makkelijk ontkracht, soms door gewoon het filmpje niet te stoppen op dat moment, maar ook de verdere beelden weer te geven.

Je kunt alleen nog kijken met je hart, met je gevoel, vanuit je overtuiging.
Maar dat wil dan ook zeggen, dat wie tegen het binnenkomen van die sukkelaars is, kijkt met zijn ogen, met zijn gevoel, met zijn hart...
Met andere woorden, het is haast onmogelijk om mensen anders te doen kijken.

Ja, we hebben hier al heel wat armoede in ons eigen land, nee, we hebben die toevloed van mensen helemaal niet nodig, ja er is al werkloosheid... Maar verandert daar iets aan door de komst of door het weigeren van die sukkelaars? Worden de armen bij ons daar armer door ? Nee. En ja, we moeten iets aan die armoede doen, aan die werkloosheid...

Maar we moeten gewoon de mensen in nood helpen, om het even wie het is, om het even van waar ze komen, om het even welke huidskleur ze hebben of welke godsdienst ze belijden... Of ze nu van Gent zijn of van Syrië, van Pakistan of van Oeganda... Mensen in nood moeten geholpen worden.
Zonder voorkeur !
De enige maatstaf moet en mag de nood zijn.

En probeer asjeblief  de zuivere, nuchtere waarheid te vertellen, ontdaan van gevoelsmatigheden.

Laat ons proberen de waarheid te zien.
Maar laat ons vooral ons hart behouden, een hart dat nog kan en wil mee leven met de medemens, met alle medemensen...

En of de kleine Ayan nu verdronken is, of op een andere manier is gestorven, het is een kind dat gestorven is ! En ik weet uit ervaring hoe hard en pijnlijk dat is en blijft.

tot de volgende ?