Als ik vanmorgen de rolluiken omhoog trok, brandde de straatverlichting nog. Het is nu zelfs nog niet echt klaar. Het lijkt wel of we reeds een heel end in de herfst zitten, en officieel moet die nog komen.
Het is niet echt herfst, niet qua vallende bladeren en aarzelende nachtvorst, want echt koud is het niet, maar het is de voortdurende bewolking die de sfeer wekt van de winteravonden...
De verwarming slaat nog niet aan, maar gek genoeg hebben we allebei het gevoel dat het niet echt warm meer is in huis. Gek, want het is dus nog warmer dan wat we in de winter aanhouden als normale temperatuur. De reden is niet ver te zoeken: in Brussel in het hotel waar we verbleven stond de verwarming wel aan, en vonden we het eigenlijk haast te warm voor ons normale doen. Maar ergens heeft dit tijdelijk onze ingebouwde thermostaat ontregelt.
Nu ja, alles komt wel weer in orde. Mochten we dat koude-gevoel niet kwijtraken, dan schakelen we over naar de meest economische isolatie die we kennen in onze moderne wereld: we trekken een wollen trui aan in plaats van dit lichte katoenen T-shirt... Gek, maar de meeste mensen vergeten deze goedkope en adequate isolatie... Ze doen dure investeringen om hun huis over te isoleren (zodat er soms problemen komen inzake luchtverversing), en vergeten dat je jezelf kunt isoleren op een perfecte en veel goedkopere manier. Natuurlijk moet je niet in de kou gaan zitten, maar 20° is zelfs twee graden warmer dan de normale temperatuur die aangeraden wordt om in te werken. Dat is dus zeker niet koud. Nee, we hebben alleen last van de overgang van zomer naar herfst en van de tijdelijke gekke verwarming in het hotel.
Om naar buiten te gaan vergeten we de kleren-isolatie niet, maar voor binnen ? Ho maar !
Vroeger, in de tijd voor de centrale verwarming algemeen werd, kenden we die truc allemaal! Kijk maar eens naar de oude fotootjes, uit de tijd van de brandende kachel... Dan zaten we niet in huis in een T-shirt in de winter, nee, we hadden een dikke trui, veelal nog door moeder met de hand gebreid, en ook onze sokken waren van degelijke wol. 's Nachts kropen we in een ijskoude kamer in een koud bed, onder een massa dekens, en aan ons voeten lag een baksteen in bruin papier gewikkeld, die eerst opgewarmd was in de oven van de kachel. We lagen alleen met het puntje van de neus boven de dekens, om onszelf warm te houden, en als we 's morgens wakker werden, dan was het slaapkamerraam versierd met ijsbloemen... We hielden er onze warme vinger tegen om een kijkgaatje te maken.
Op onze slaapkamer staat een radiator, maar die laten we nooit warm worden. Onze kamer is echter nooit zo koud als de slaapkamer uit onze kinderjaren... Ons huis is veel beter geïsoleerd, en de ramen zijn uit dubbelglas, en daar komen geen ijsbloemen meer op. We liggen niet meer onder een dik pak dekens, maar dekken ons met een donsdeken, die perfect onze lichaamswarmte bewaart. In de badkamer staat de verwarming wel aan, en die warmte komt ook een beetje de slaapkamer in. Het dak is geïsoleerd, de ramen dubbelglas, en die moderne ramen hebben geen kieren meer waardoor de koude noordenwind de kamer in kan waaien... Zelfs als het echt koud is, komt de temperatuur van de slaapkamer nooit beneden de 12 - 13 °... en geef toe, dat zijn niet echt wintertemperaturen. Anny heeft dan wat last om warme voeten te krijgen, maar ik vind het heerlijk om in een fris bed onder de donsdeken te kruipen. Veel leuker dan de zomer, waar je zoekt naar een fris plaatsje, en je draait en keert om toch wat afkoeling te vinden.
Ergens hou ik dus wel van de winter... Alleen... Ik zie nu al op tegen die korte dag-uren, tegen dat vroeg donker worden en laat licht worden, tegen de kale bomen die als skeletten wanhopig naar de zon pogen te grijpen...
Ik hou van licht en zon en kleur...
djudedju... de winter komt er aan !
Waar is die verdoemde Indian Summer ?
Help ! Ik wil licht, ik wil zon !
tot de volgende ?
1 opmerking:
Ik zie er toch een beetje tegen op. Ik heb in de winter veel meer last van mijn gewrichten en spieren, maar dat komt volgens mij vooral van het vocht in de lucht en niet zozeer van de kou. Ik geniet wel van die wandelingen op bevroren grond, ik moet mezelf gewoon vaker een schop onder mijn kont geven om toch buiten te gaan.
Hier zijn de fleecedekentje opnieuw populair geworden en dat zal zeker tot een stuk in de lente zijn. Ach, nog even en ik kijk uit naar de eerste bezoekjes aan de sauna.
Een reactie posten