Gisteren schreef ik over Ayan, waar ik nadien las dat de kleine sukkelaar eigenlijk Aylan heette... Sorry, wijt het maar aan de ouderdom...
Maar ja, ik ben 69, dus ben ik in mijn zeventigste levensjaar, en dan komt er wel eens wat sleet op, hier en daar. Pas op, dat is geen waardevermindering ! Mocht ik een auto zijn, dan zou mijn waarde heel wat hoger liggen dan de aankoop van een gloednieuwe...Maar ik ben geen auto, eerder een krakende wagen. (Maar krakende wagens lopen het langst !)
Maar een mens voelt wel de leeftijd, wat men je ook vertelt... Deze morgen tijdens het turnen deed plots mijn rechterarm pijn, maar hoe ik er ook aan voel en tast, ik kan nergens de pijnlijke plaats ontdekken, het is één van die vele onbestemde pijntjes, waar we normaliter niet eens over praten. Het hoort er bij... Ik hoor het van mijn collega's, die wel nog een goede rug hebben, ook zij hebben van die vele vage klachtjes en pijntjes, die komen en gaan zonder dat men ooit de reden van het komen (en het gaan) er van ontdekt. Niet erg dus. Helemaal niet om over naar huis te schrijven.
Stel, je bent aan het wandelen, en plots gaat je rechtervoet pijn doen. Je hinkt er warempel van. Je denkt bij jezelf "Wat is dat nu?", maar voor je een antwoord kunt bedenken stel je vast dat het al weer over is. Gek? Nee, oud.
Met dat doof zijn is het net zoiets... Je voelt dat niet, je wordt het meestal helemaal niet gewaar, behalve...
Als Bart hier op bezoek komt, dan is zijn eerste werk kijken waar het bakje van de tv ligt, en het geluidsvolume verminderen. Op de reis naar Brussel zaten we in een zaal met zo'n zeventig vrienden en bekenden, die allemaal aan het babbelen waren en ik moest wel 100 keer weer vragen om het even te herhalen, maar dan luider... En in veel gevallen heb ik geknikt in de hoop dat dit het verwachte antwoord was...
Och, het is nog niet van die aard dat ik van plan ben om naar de dokter te hollen, of naar zo'n winkel waar ze gratis je gehoor testen om je dan een hoorapparaat aan te smeren... Nee, ik hoor, naar mijn gevoel nog meer dan genoeg. Om eerlijk te zijn, soms denk ik dat ik teveel hoor, meer dan ik eigenlijk moet horen. Ik heb wel al jaren last van tinnitus, in mijn linkeroor ruist en fluit het altijd door, de ene keer meer dan de andere keer, maar het is er altijd. Volgens mijn huisarts is daar niet veel aan te doen, dus ga ik mijn tijd niet verprutsen in de wachtzaal van weer een andere specialist. Ik lees en hoor dat er mensen zijn die van zo'n ruis of fluittoon haast gek worden, maar blijkbaar hoor ik tot de gelukkigen die dit kan verdringen naar de achtergrond van de hersenen, waardoor je je haast niet meer bewust bent van dat geluid. Alleen de dagen dat het heel erg luid gaat, werkt het soms wat op mijn zenuwen...
Al ben ik al jaren thuis door de eeuwige rugpijn, toch voel ik me eigenlijk "gezond"... Ik vind dat rugpijn eigenlijk geen ziek zijn is... Ziek zijn, dat is zich ellendig voelen, koorts hebben, overgeven, hoofdpijn en spierpijn en dergelijke hebben, en dat alles meestal ook nog op hetzelfde ogenblik. Je voelt je ellendig, te ellendig om ook maar iets te doen... dat is ziek zijn. Pijn hebben, zonder dergelijke symptomen, dat is ambetant, dat verhindert je heel wat dingen, maar dat is niet ziek zijn in de zin van koortsig, ellendig en zo.
In die zin ben ik dus NIET ziek. Ik voel me - buiten die rugpijn - eigenlijk kiplekker, alleen doet het nu eens hier dan weer daar ook wel eens onverwachts pijn...
Maar allee, ik schrijf deze blog eigenlijk om me te excuseren dat ik u de verkeerde naam gaf bij het schrijven over de kleine Aylan, en ik hoop dat die kleine kapoen, vanuit de moslimhemel niet kwaad naar me zit te turen...Het was niet kwaad bedoeld... Moslimhemel... Ik weet niet of er een hemel is, en als er ene is, dan zal het er maar ene zijn, voor alle mensen van goede wille, welke religie of zonder religie dan ook... Misschien maken ze een uitzondering voor kinderen, die sterven vooraleer ze echt geleefd hebben, en krijgen die een tweede kans, een soortement reïncarnatie... Ik hoop het voor hen. Want de hemel... dat duurt zo lang hé ?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten