Hemel

Heb je dat ook ?
Dat je 's morgens wakker wordt, en niet zeker bent of je droom nu een droom was of een werkelijke herinnering? Zo echt ! Zo reëel !... Verwarrend doordat het zich echt lijk te hebben genesteld in de echte herinneringen... of waren dat ook ooit dromen?

De Aboriginals geloven dat ze leven in een droomwereld, en dat hun dromen eigenlijk de echte wereld vormen. Ik snap precies hoe ze dat zo'n denkbeeld komen !

Vannacht ben ik gestorven, en linea recta hemelwaarts getogen... Even had ik de indruk te horen tot een grote stoet, maar alras snapte ik dat ik gewoon mee zweefde met alle afgestorvenen, die allemaal dezelfde richting uit gingen... Uiteindelijk belandden we in een prachtige tuin, een immens park, waar aan alle planten bloemen stonden, en zaad, en vruchten in alle vormen en kleuren.

De tuin, of het perk, hoe je het ook noemen wilt, was zo mooi, zo heerlijk en de vruchten en zaden zo lekker, en het gras zo zacht en warm en het water zo helder dat het beter smaakte dan de beste wijn... Iedereen was vriendelijk voor iedereen, en allen hadden we een zacht blauwe huid, die een zweem van groen kreeg bij opwinding. We hadden allemaal haren uit zuiver zonlicht, en er waren geen maken meer, geen lammen, geen doven, geen stommen, geen blinden...iedereen was mooi en volmaakt en gelukkig...
Dit was de hemel !

Iedereen sprak dezelfde taal, maar vraag me niet welke taal dat was, vermoedelijk was het gewoon hemels ? Je hoorde geen stem luider dan de andere, of het was het geluid van een blije lach...

Ik wandelde, ik liep (zonder pijn !), ik speelde, ik lachte en ik zong, ik praatte met iedereen en iedereen met mij... Ik heb er geen idee van hoelang ik er al was, toen mij plots een gedachte te binnen schoot... "Waar is God ?"

Van dan af was mijn hemel iets minder volmaakt, iets minder mooi, want ik ik was niet meer onbekommerd, ik was niet meer alleen maar genietend... Ik zocht, ik stelde vragen, ik wandelde niet meer, ik haastte me van hot naar her... Op een eindeloze zoektocht.

Plots nam me iemand bij de arm, hield me tegen... Ik wilde me los rukken, maar de greep was stevig. "Zoek niet, je zit er midden in, je maakt er deel van uit !"
"Waarin ? Waar ben ik deel van ?"
"Van de God die je zoekt..."

Ik keek om me heen, en zag niets dan lachende en knikkende gezichten... "Maar waar is God dan? En wie is nu eigenlijk DE God, Allah ? Jahweh ? Vishnu ? Zeus ? Odin of weet ik veel wie ?" "Jij bent het ! Wij zijn het , dit - hij zwaaide met weidse gebaren in het rond - is het !"

"Maar..." Ik keek vertwijfeld om me heen... " Dit is niet wat we..." "Nee, het is de kern, zonder alle vertelsels er rond, zonder omhulsels, de kern, de essentie... Het goede in iedere mens.." "En al het kwade dan?" Ik dacht aan al de verschrikkelijke dingen die we zagen, oorlogen, uitbuiting... "Allemaal vernietigd, allemaal weg..." "Ja maar... en de beloning dan ? de straf ?"
"De beloning is hier, voor iedereen, want iedereen doet goed, ook al is het soms naar onze ideeën heel weinig... Het goede wordt beloond, het kwade wordt vernietigd. "
"Maar hij die meer kwaad deed, is die dan ook even gelukkig ?" "Hier is alleen het goede..." Is er dan geen verschil, geen heiligen, geen vagevuur?"
"Wie veel kwaad deed heeft veel verloren, maar wat hier rest is het goede, en het volmaakte geluk voor het goede... Wat je verloren hebt aan kwaad, aan gierigheid, aan onwil, aan bedrog, aan geldgewin aan machtswellust, dat is vernietigd... Maar hier rest alleen het goede het volmaakt gelukkig zijn"...

"Maar een Hitler, een Mao, een Leopold II... ?" "Het slechte is vernietigd !"

God...
Ik ben een god, in 't diepst van mijn gedachten...
Jij bent een God in je diepste zijn.
Wij zijn God en strevend naar het volmaakte.
Wellicht deed het achterlaten van bezit, van macht, van wellust pijn op het moment van het gedwongen loslaten, maar het goede blijft volmaakt geluk...

tommetoch
zo simpel

tot de volgende ?