altijd als het niet kan en niet mag !

Vanmorgen moesten wij voor het halfjaarlijkse onderzoek van Anny weer naar het hospitaal. Zoals steeds rijden we eigenlijk veel te vroeg aan. Plots begint mijn auto een bizar geluid te maken...
Stoppen, kijken of alle deuren goed dicht zijn.
Weer aan rijden, weer dat bizar geluid.

Platte band.

Djudeju, moet dat net nu ?
Ik heb een wagen waar de reserveband onder de wagen hangt. Je moet binnen in de koffer een ijs losdraaien, en dan op je rug gaan liggen (heerlijk warm in dit weer !), om de band vanuit een soort mand te gaan halen.
Wat ik ook probeerde, ik kreeg die band niet los !
Gsm ? Niet mee !
djudedju
Daar recht over is een huis, meer zelfs een bedrijfje, en er staan al twee auto's voor de deur.
Ik gaan aanbellen. Of ik even mocht telefoneren.
Dat mocht.
De brave man zocht met zijn tablet het telefoonnummer op, en gebeld naar de garage. Of ze dringend wilden komen, want we moesten in het hospitaal zijn.

Ik vermoed dat de garagist snelheidsovertredingen heeft begaan, want hij was daar behoorlijk snel !

Voor zo'n kerels is die band er van onder halen twee keer niets. Toen ik vroeg hoe je dat doet, vertelde hij me dat er naast dat mandje ook nog ergens een bevestiging was met een koord... djudedju.

Enfin, we waren hopeloos te laat bij de specialist. Een mens moet dan nog eerst passeren aan de balie voor de inschrijvingen... Wil je eens kijken of de dokter ons nog kan ontvangen, of dat we eventueel een nieuwe afspraak krijgen??? Het ging nog.

En alles is in orde. Anny is weer goedgekeurd voor 6 maand, en dan moet ze weer een scan laten maken, zo'n 14 dagen voor we weer bij de specialist moeten. Dus in mei ... Hopelijk zonder platte band !

Oef... alles is weer ok, we zijn veilig weer thuis. Deze namiddag bellen naar de garage of mijn band weer OK is, die band gaan halen en het reservewiel weer op die verdomd ambetante plaats laten ophangen...

Deze namiddag komt Tine, van de CM, Zij is voortaan de verantwoordelijke voor Crea van Midden Vlaanderen... Vroeger was dat Hendrik, maar die is op prepensioen. En dus zal ik nu gedoemd zijn om als enige man op de vergaderingen te zitten. Hoe komt het toch dat Crea in dergelijke verenigingen veeleer een zaak lijkt voor vrouwen?  Ook de leden. Ik heb niets dan vrouwen die crea volgen bij mij.
Mannen van Mater, hé !, je mag ook komen hé !

En zo zal de dag weer tjokvol zitten...
Het leven van een gepensioneerde... Niet alleen krimpen de dagen naargelang je ouder wordt, je hebt ook wel altijd iets te doen. Druk, druk, druk.

Maar ik zou het eigenlijk niet anders willen!
Het is heerlijk om bij de mensen te zijn, en Crea is heerlijk omdat je dan nog iets kunt doen voor de mensen ! Enkele dagen geleden was het de dag van de vrijwilliger... Je kunt niet geloven hoe goed het voelt om iets te doen voor een ander, mocht je dat beseffen, dan was jij ook meteen vrijwilliger bij een of ander organisatie, of gewoon voor de mensen in je omgeving !

tot de volgende ?